Ang Gahum ni Suklang Malayon

Singgit sa kasakit nagpalibot sa kalibutan

Paglaum nako anam-anam na mikunhod “O diyosa Suklang Malayon hatagi ko’g kusog!”

Ako isa ka inahan, nagpaduol sa katapusan.

Human nadungog nako ang imong hilak.

Ang kasakit nalimtan, paglaum naulian

“O anak ko, diri ka na sa duol ko.”

Hilak lang sa gakos ko

“O anak nadunggan ko ang pagtawag mo

Nabati ko ang kahadlok mo.”

Human nadungog nako ang imong hilak.

Ang kabubuot nahadlok maayo

Unsa kaha imo maagian sa kinabuhi?

Daghang tao mamakak kanimo palangga ko

Mga tao mutan-aw nimo nga wala kay kusog

Pero anak ko ipakita nila tanan

Ang kusog na mahatag lang sa mga tao nga sama kanato.

Human nadungog nako ang imong hilak.

“O anak ko pagbantay sa katilingban, kini intawon ang kaaway mo.

Apan di ka dapat mahadlok niini Diyosa natung Suklang Malayon dili ta biyaan.”

Puhon hibal-an ko kining katilingban

Muhatag nato og panag-angay

“O anak di lang ka magpaluya sa kapit-os sa kakuyaw.”

Human nadungog nako ang imong hilak.

Gibuhian nako ang kahadlok

Kabubut-on nako akong lig-onan

Diyosa kong Suklang Malayon, saksihan mo ang akong kadasig.

“O palangga ko karung wala na naghilak.”

Apan puhon mubalik na sa imong kabubut-on

Mahulog ka, magduda ka, musinggit ka sa kasakit

Puhon imo ning bation.

Ang akong panamilit kanimo,

ayaw og undang.

“O palangga ko karung wala na naghilak.”

Tan-awa ang kapunawpunawan kung asa ang kalipay.

Hatagan tika og kusog hangtod sa mahatagan nimo og kusog ang imong kaugalingon.

Hatagan tika og panghunahuna nga maoy makasalbar sa pamakak sa kalibutan.

Hatagan tika og gugma, gugma nga mahatag nimo sa uban aron dungan kamo sa kahayag sa umaabot.

Tungod kay nadungog ko ang imong hilak

Hatagan tika niining tanan.

Aron puhon ikaw ang magsilbing instrumento nga muhatag sa imong palangga.

Puhon, ang palanggang sunod na makasaksi sa atuang gahum.