Óvinir skógarins Eftir vikudvöl í Hallormsstaðarskógi getur ekki hjá því farið að við höfum komið í Atlavík. Við skulum skreppa þangað enn einu sinni áður en við höldum burt frá Hallormsstað. Atlavík er lítil vík innarlega í Hallormsstaðarskógi upp frá Lagarfljóti. Tær lækur liðast niður víkina um sléttar grundir grasi grónar, vaxnar kjarri hér og þar. Til beggja handa eru háir, skógi vaxnir ásar. Víða sér í nakta hamraveggi sem teygja sig fram að fljótinu, mynda víkina og veita henni skjól. Atlavíkur er getið í Landnámu og Droplaugarsona sögu og segir þar að Graut-Atli hafi numið þarna land og búið í Atlavík. Enginn veit nú lengur hvenær byggð lagðist þarna niður. Síðan Hallormsstaðarskógur var friðaður hefur Atla vík orðið fjölsóttur ferðamannastaður, því að landslag ið er fagurt og einkennil egt. Tjaldstæði eru þarna mörg og góð. Á sumrin er Atlavík vinsælasti samkomustaður Austfirðinga. Í þetta sinn förum við til Atlavíkur til að gerast sjálf boðaliðar og hreinsa til eftir síðustu samkomu. Það er allmikið verk; tölum ekki um í hverju það er fólgið. Hitt er nóg að sjá verksummerki. Getur það verið að til séu svo lítilsigldir Íslendingar að fegurð og helgi landsins
53
