Kristiina Poska is nog tot eind 2025 chef-dirigent van Symfonieorkest Vlaanderen. Dit voorjaar brengt het orkest onder haar leiding Beethovens Negende en Zesde Symfonie.
Alle Menschen werden Brüder
Kristiina Poska
© Kaupo Kikkas
Toen ik bijna zes jaar geleden chef-dirigent werd van Symfonieorkest Vlaanderen, besloten we om alle symfonieën van Beethoven uit te voeren en op te nemen. Deze beslissing kwam voort uit mijn eerste ontmoeting met het orkest, toen we Schuberts Negende Symfonie ‘De Grote’ uitvoerden. Het performen van deze majestueuze symfonie met de musici van Symfonieorkest Vlaanderen onthulde een orkest dat precisie, transparantie en flexibiliteit toonde, maar ook emotionele diepgang en menselijkheid. Ik had het gevoel dat mijn eigen liefde voor de muziek van Beethoven, gecombineerd met de vaardigheden van dit magnifieke orkest, zou leiden tot een gepassioneerde verkenning van Beethovens naar mijn mening universele en tijdloze bijdrage aan de mensheid.
Nu mijn tijd als chef-dirigent langzaam ten einde loopt, kijk ik met dankbaarheid en trots terug. Ik geloof dat Beethoven ons heeft uitgedaagd om te creëren, te ontdekken, te reflecteren en te verbinden zowel met onszelf als met elkaar. Door deze reis met ons publiek te delen, hebben we zonder twijfel bijgedragen aan een betere wereld door idealen en aspiraties voor een betere toekomst te tonen. Idealen die Beethoven zelf het meest expliciet heeft vereeuwigd in zijn Negende Symfonie, die we dit voorjaar zullen uitvoeren.
Het is 201 jaar geleden dat Beethovens Negende Symfonie voor het eerst werd uitgevoerd een avond die de loop van de muziekgeschiedenis veranderde. In deze symfonie zijn we eigenlijk getuige van een dubbele tour de force . Ten eerste openen de schaal en het narratief van de Negende Symfonie duidelijk de deur naar een nieuw muzikaal tijdperk en wordt het een ijk- en referentiepunt voor elke componist die na Beethoven kwam. Ten tweede transformeert Beethoven de symfonie in een krachtig vehikel voor sociale berichtgeving. Door de boodschap van broederschap toe te voegen aan het laatste deel, erkent en
wijst hij erop dat de abstracte wereld van geluid niet genoeg was om de boodschap over te brengen die hij wilde overbrengen. In het licht van de Negende Symfonie is het verleidelijk en ik denk terecht en zelfs essentieel om Beethovens symfonische productie (en die van vele componisten voor en na hem) te zien als een medium waarmee betekenis, kennis en wijsheid over het leven zelf worden gekanaliseerd.
Daarom is het duidelijk dat de opvallend moderne muziek van Beethoven door alle generaties beluisterd, gespeeld en begrepen moet worden, want het bevat volgens mij goddelijke kennis over de essentie van het leven. Ik heb het gevoel dat de laatste jaren zijn muziek, en in het bijzonder de boodschap van broederschap die zo duidelijk naar voren komt in zijn Negende Symfonie, nog belangrijker is geworden. Het lijkt erop dat we dringend herinnerd moeten worden aan het potentieel van broederschap als het meest cruciale ingrediënt voor een vreedzame en harmonieuze wereld. De breuken en polarisatie in de samenleving worden steeds zichtbaarder. De rijken worden rijker, de armen worden armer. Verschillende wereldbeelden vernietigen vriendschappen, gezinnen en zelfs koppels. Extremen winnen aan kracht. Onze samenleving spreekt steeds meer in emotionele termen, maar sluit tegelijkertijd haar hart. Een gedachte die beweert een feit te zijn kan nu de wereld regeren, maar blijkt vaak onwaar te zijn. De belangrijkste mensenrechten worden geschonden door onze leiders. We worden uit elkaar gerukt. Maar waar we naar verlangen is eenheid een samenkomen, een gevoel van heelheid. Ik hoop echt dat de symfonieën van Beethoven, met zijn Negende als hoogtepunt, ons herinneren aan de waarden en idealen die ons kunnen helpen om weer heel te worden, in kosmische harmonie 'Alle Menschen werden Brüder.’
Kristiina Poska
INTRO
SOV va in
PROJECT IN DE KIJKER
De la musique avant toute chose . Over hoe belangrijk muziek is, hebben talloze grote filosofen al ettelijke traktaten geschreven. Maar omdat ‘the proof of the pudding’ nog steeds ‘in the eating’ zit, willen we toch even aandacht geven aan het stadsvernieuwingsproject Nieuw Gent Vernieuwt, waarmee Stad Gent haar schouders zet onder de wijk Nieuw Gent, een buurt die bekend staat om haar grote diversiteit en uitdagingen. — Sven De Potter
vasie in
Stad Gent doet dit niet alleen: ze werkt hiervoor nauw samen met een hele rits sociale en culturele partners. Een van hen is Symfonieorkest Vlaanderen, dat in Nieuw Gent twee keer per jaar muzikale invasies organiseert, waarbij klassieke muziek en gemeenschapsvorming centraal staan. Stef Bossuyt en Wietske Vos van Cultuur Gent, de cultuurdienst van de Stad Gent, vertellen over de visie achter dit project en de impact ervan.
Muziek naar als verbindingverandering brug
STEF BOSSUYT — Ik ken Nieuw Gent al meer dan dertig jaar als een wijk met talent en potentieel. Met projecten zoals de SOV Invasie bouwen we aan een gemeenschap waar iedereen zich thuis kan voelen. Cultuur is daarbij een krachtige motor voor verbinding en legt op een positieve manier een extra laag over de stadsvernieuwing die hierdoor meer wordt dan een verhaal van stenen en bomen. Met de invasies van Symfonieorkest Vlaanderen laat Stad Gent zien dat klassieke muziek niet alleen voorbehouden is aan concertzalen, maar een plek kan vinden in het hart van de gemeenschap. Een project dat bewijst dat
muziek meer is dan kunst: het is een middel tot verbinding, verrijking en verandering. Met de muzikale invasies brengen we klassieke muziek letterlijk tot bij de bewoners van de wijk. De musici gaan langs bij scholen, het kinderrevalidatiecentrum, de jeugdpsychiatrie, de crèche en het buurthuis. Op een speelse en interactieve manier laten ze kinderen en buurtbewoners kennismaken met muziek(instrumenten) en nodigen ze hen uit om mee te dansen en te zingen. Door klassieke muziek naar Nieuw Gent te brengen, openen we een deur naar nieuwe ervaringen en kansen, vooral voor kinderen die er anders nooit mee in aanraking zouden komen. Sommigen ontdekken een passie waarvan ze niet wisten dat die bestond. Zulke momenten zijn goud waard.
WIETSKE VOS — Het invasieproject met Symfonieorkest Vlaanderen is toch wat pionierswerk. Het is in de eerste plaats onze bedoeling om via dit project mensen te prikkelen en hun nieuwsgierigheid op te wekken. Het is geen doel op zich dat iedereen een instrument leert bespelen.
Maar we willen wel dat kinderen en volwassenen de kans krijgen om te ontdekken wat muziek met hen kan doen. Door samen te werken met bijvoorbeeld het Deeltijds Kunstonderwijs (DKO), kunnen bewoners die meer willen, ook echt stappen zetten in die richting.
Representatie en inspiratie
WV — Het orkest werkt voor het invasieproject samen met muzikanten zoals Nana Osei Twum Barima, die zelf een migratieachtergrond heeft. Voor de kinderen is hij een voorbeeld: iemand die hen laat zien dat klassieke muziek ook voor hen toegankelijk is. En dat het geen vervanmijnbedshow moet blijven. De aanwezigheid van Nana en zijn verhaal creëren een unieke band en herkenbaarheid.
Wat ik prachtig vind, is hoe de muzikanten van het orkest zelf ook geraakt worden door dit project. Ik hoorde een aantal muzikanten zeggen dat deze
ervaring hen soms een nieuw perspectief biedt op hun eigen muzikale verhaal, of dat ze er door geïnspireerd raken. Ze voelen dat ze echt iets betekenen voor de gemeenschap. Dat maakt hen niet alleen ambassadeurs van de muziek, maar ook van de wijk zelf.
Een belangrijke uitdaging voor de stad als geheel is om onze culturele rijkdom—met fantastische instellingen die zowel een breed publiek als nichepubliek aanspreken—nog relevanter te maken in diverse wijken. Dit is een zoektocht. Eerdere projecten brachten cultuur wel naar aandachtswijken, maar dat gebeurde vaak vanuit het perspectief van het eigen programma, zonder voldoende afstemming op de wijk of de lokale gemeenschap. Dat bracht echter de nodige uitdagingen met zich mee. Bij Cultuur Gent werken we daarom al een tijdje met culturele wijkprogrammatoren: lokale culturele actoren en cultuurcentra krijgen extra middelen om een breed cultureel aanbod te programmeren, dat specifiek is afgestemd op de buurt en de diverse doelgroepen. In Nieuw Gent vervult Circusplaneet die rol, en doet dat bijzonder goed.”
Hoe verloopt de samenwerking tussen Circusplaneet en SOV?
SB — Het traject in Nieuw Gent is extra succesvol door de gedrevenheid en visie van zowel de culturele wijkprogrammator, Katlijn Vanhulle, als van Stephanie Dierckxsens, artistiek coördinator bij Symfonieorkest Vlaanderen. Stephanie selecteert niet alleen de juiste muzikanten, ze weet hen mee te nemen in het waarom van deze projecten. Daarnaast overlegt ze ook met de andere (culturele) organisaties die in de wijk actief zijn. Diezelfde zorg en passie vertalen zich naar wat ze in de scholen brengen.
De toekomst
ademt muziek
Cultuur als motor van stadsvernieuwing. Laten we hopen dat Stad Gent er de komende jaren in blijft investeren.
SB — Dat is toch de bedoeling. We willen het project verder uitbouwen en blijven leren van wat goed werkt. Het doel is om een blijvende impact te hebben. Niet
alleen in Nieuw Gent, maar ook in andere wijken die een vergelijkbare aanpak nodig hebben. Ik denk bijvoorbeeld aan de wijk rond de Watersportbaan. Ook die buurt kan een dergelijke impuls goed gebruiken. Als je bijvoorbeeld ziet wat een project als ‘Dichter bij de hemel’ (in maart 2024 startte dit project in de wijk Neermeersen/ Watersportbaan, waar bewoners wekelijks creatief aan de slag kunnen in beeld, theater en zangateliers, nvdr.) teweegbrengt, kun je niet anders dan besluiten dat cultuur helpt om mensen dichter bij elkaar te brengen en ze een stem te geven.
WV — Cultuur is niet de oplossing voor alle problemen, maar het is wel een krachtige manier om mensen samen te brengen en te inspireren. En dat is waar het ons uiteindelijk om gaat: een stad waarin iedereen de kans krijgt om zijn of haar talenten te ontdekken en te ontwikkelen.
SB — De hoop is dat dit initiatief niet alleen inspireert, maar ook anderen motiveert om klassieke muziek op een toegankelijke manier in te zetten in sociale projecten. Muziek heeft de kracht om muren te doorbreken en bruggen te bouwen. Dat is precies wat we hier willen bereiken.
verbinding en verandering in Nieuw Gent
Usher Hall, Edinburgh, UK
Rijk aan geschiedenis, klaar voor de uitdagingen van de toekomst. Het orkest weet de spanning tussen traditie en moderniteit tot leven te brengen en biedt tegelijkertijd een platform voor jonge artiesten.
We waarderen de diversiteit van de orkestprogramma’s en de intelligentie van elk project. We zijn ook erg onder de indruk van de toenemende kwaliteit van alle pupiters jaar na jaar. Het harde werk loont en dat kun je horen.
van over grens bekeken
Christoph Boehmke Artistiek leider stARTfestival Bayer Kultur
Charles Guivarch Programmeur La Seine Musicale Parijs
Sheffield City Hall, UK
La Seine Musicale, Parijs, FR
van over de grens bekeken
Symfonieorkest Vlaanderen is een uniek orkest dat voortdurend in ontwikkeling lijkt te zijn. Hun concerten, die met veel emotie worden gepresenteerd, zijn opzwepend en maken van de wereld een betere plek. De perfecte balans, heerlijke timbres en details lijken heel natuurlijk. Het orkest is in staat om het moment te vangen en de tijd stil te zetten zonder hun muzikale stroom te onderbreken.
Muziekgebouw aan 't IJ, Amsterdam, NL
Symfonieorkest Vlaanderen heeft een jonge en dynamische uitstraling. Naast de internationale artiesten waarmee het zich omringt en het hoge prestatieniveau, geeft dit imago een voordeel voor de promotie van hun concerten. Deels naar een jonger publiek, maar ook bij het kennerspubliek wekt het een nieuwsgierigheid op.
Musis Arnhem, NL
Tuuli Metsoja Concert producent Eesti Kontsert Tallinn
Peter Tra Hoofd Klassieke Muziek TivoliVredenburg Utrecht
Estonia Concert Hall, EST
Annelies Van Parys en Gaea Schoeters op zoek naar de kracht én de grenzen van ‘samen’
Waar zijn die dromen naartoe?
1824: Beethovens Negende knalt als een bom in het concertleven. Midden in de explosie staat zijn visie op menselijke verbondenheid—radicaal, compromisloos, universeel. Twee eeuwen later nemen componiste Annelies Van Parys en schrijver Gaea Schoeters die erfenis onder de loep. Hun nieuwe creatie voor Symfonieorkest Vlaanderen, Estonian Philharmonic Chamber Choir en ensemble Revue Blanche graaft dieper. Hoe werkt de magie van het collectief? Wanneer wordt samenhorigheid een roes? Of verlies je een stukje van je unieke zelf? Het resultaat is een werk dat zindert van urgentie—een muzikale zoektocht naar de kracht én de grenzen van samen. Sofie Taes
Concert Beethoven 9 26 maart en 5 april in Muziekcentrum De Bijloke Gent, 27 maart in La Seine Musicale Parijs (FR), 29 maart in Theater Heerlen (NL)*, 31 maart in De Warande Turnhout*, 2 april in Concertgebouw Amsterdam (NL)*, 3 april in Concertgebouw Brugge, 6 april in TivoliVredenburg Utrecht (NL)*, 22 april in Estonia Concert Hall Talinn (EE) en 23 april in Pärnu Concert Hall (EE)
*In Heerlen, Turnhout, Amsterdam en Utrecht vervangt Beethovens Koorfantasie voor piano, koor en orkest de creatie van Annelies Van Parys.
Jullie werk gaat over de ‘magie van het collectief’, of nog: de spanning tussen individu en massa. Wat triggerde jullie om net dat aspect uit te lichten?
ANNELIES VAN PARYS — Ik raakte al aan dat thema in EUTOPIA, een werk dat ik schreef voor het European Union Youth Orchestra. Ook dat ging over de idee ‘Alle Menschen werden Brüder’, maar het eindigde in mineur. Deze nieuwe compositie heb ik opgevat als een spiegelbeeld: een verhaal waarin er wel ruimte is voor hoop en dromen. De weg daar naartoe loopt niet over rozen, maar langs heel wat vragen, discussies en misverstanden.
Beethoven schreef zijn Negende als een ode aan de universele broederschap. Hoe kijken jullie naar dat ideaal in onze huidige, geïndividualiseerde maatschappij?
GAEA SCHOETERS — Ik maak me
“Kunst vertelt je niet wat je moet denken. Dat doen slogans al genoeg. Kunst stelt vragen en die hoeven zelfs niet allemaal beantwoord te worden om toch zinvol te zijn.”
zorgen, hoor. Om wat ik rond me zie en hoor. Vorige zomer nog ben ik per motor door Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk gereden in tijden van verkiezingen. De borden langs de weg bestookten me met slogans rond oorlog en vrede. Shockerend vond ik het. Niet enkel de idee van oorlog als verkiezingsthema, maar ook als retorisch apparaat waarvan machthebbers van nu zich denken te moeten bedienen. Ik vrees dat dit maar een symptoom is: veranderingen in taal echoën, veranderingen in onze manier van denken en dieperliggende sociale fenomenen.
AVP — En daarom plaatsen wij tegenover de slogans van het koor, de vragen van de soliste omdat die de al te simplistische ‘zekerheden’ in vraag stellen. Antwoorden geven doen we niet. Op het punt waarop de sopraan een maatschappelijk alternatief voorstelt, schakelt ze
over op een fantasietaal—hoe die toekomst er moet of kan uitzien, moet het publiek zelf invullen. Het loswrikken van stereotypen en vastgeroeste logica is immers de enige manier om maatschappelijke patstellingen te doorbreken.
GS — Let wel, ik ben niet voor pure fantasie gegaan—dat is trouwens ook erg lastig voor zangers. Liever wilde ik echo’s horen van het Europa van de vorige eeuw; wat hadden we toen dromen, een rooskleurig wereldbeeld gebaseerd op samenhang. Waar is dat toch naartoe? De Latijnse tekst van het Europese volkslied, die hoor je nu van achter naar voor. Want we moeten eens terug gaan kijken naar dat ideaal, het vastpakken om te voorkomen dat alle cohesie verloren gaat.
Vind je het een plicht van de kunstenaar om de maatschappij een geweten te schoppen?
AVP — Als kunstenaar heb je één plicht: goeie kunst proberen maken. Maar als je als persoon geraakt bent, vind ik dat je moet handelen, ja. Wegkijken helpt niemand. Wij hebben ook een bevoorrechte positie om dingen aan te kaarten: als kunstenaar sta je toch altijd een beetje aan de rand van de maatschappij en van daaruit kan je goed naar binnen kijken. GS — Ik ben het eens met Annelies dat activistische kunst niet onze primaire taak is. Maar ook als auteur of componist ben je in de eerste plaats een mens; als je hele dagen naar deze wereld kijkt, sijpelt dat onvermijdelijk door in de dingen die je maakt. Ik ben soms wel bezorgd dat we daardoor een pantser ontwikkelen tegen harde beelden—omdat we moeten; omdat we het anders niet volhouden. Kijk, dat zie ik nu als een taak van kunst: net door fictie als vertaalslag te gebruiken, komt de boodschap
wel weer binnen: de toeschouwer identificeert zich met een personage en ‘voelt’ de impact. Kunst vertelt je niet wat je moet denken. Dat doen slogans al genoeg. Kunst stelt vragen en die hoeven zelfs niet allemaal beantwoord te worden om toch zinvol te zijn.
Met het Estonian Philharmonic Chamber Choir, Revue Blanche én SOV hebben jullie een uitvoeringsapparaat ter beschikking dat in principe zowel kamermuzikaal als vocaal als orkestraal is. Hoe beïnvloedde die bezetting jullie creatieve keuzes?
AVP — Ik heb me gespiegeld aan Beethoven, in die zin dat ik dezelfde bezetting gebruik als de Negende: een massief orkest en een koor dat in dit geval ontdubbeld is, vanuit samenzang versnippert, dan stereo zingt maar elkaar toch terugvindt. En dan de solisten natuurlijk. Dat is heel bijzonder
hoor: al die rijke timbres en texturen waaruit je zorgvuldig moet gaan kiezen zodat instrumenten als de harp en fluit solo niet overwoekerd worden. Maar af en toe laat ik de solisten opzettelijk verdrinken in de massa: soms schreeuw je je schor om anderen voor je zaak te winnen, maar verdrinkt je verhaal in een chaos van stemmen.
Die stemmen die een tekst onmiddellijk body, gevoel, gestalte geven – dat is toch heel bijzonder, Gaea. Hoe anders is het voor jou om te schrijven voor de concertzaal dan voor de boekenplank?
GS — Behoorlijk anders, jawel. Het samengaan van verschillende kunstvormen én van verschillende makers dwingt je om op een andere manier te schrijven. Je moet lucht laten voor de ander om ook interessante dingen te doen. Dat is best spannend hoor: met
meer openheid werken, de veters minder strak aanrijgen. Gelukkig neemt de muziek bij mij ook heel wat stress weg. Kijk, ik heb een moeilijke relatie met poëzie. Schrijf twee verkeerde woorden en het is kapot! In een roman kan je al eens een zin schrijven die de mist in gaat. Maar muziek, dat is de ultieme geruststelling: als de tekst fout loopt, is er nog altijd klank. Ik hou in mijn muzikale samenwerkingen vooral van het dienstbaar zijn. Muziek laat ik graag voorgaan—mijn taak is dan om het mooiste antwoord te zoeken op de vraag hoe ik de visie van een componist kan helpen invullen.
Hoe kijken jullie uit naar de première-avond? Annelies, ik las al dat dit voor jou steeds opnieuw een beetje sterven is…?
AVP — Premièrevreugde is heel lastig voor me, klopt. Zit alles
wat ik heb geschreven goed? Is het sterk genoeg? Hoe reageert het publiek? En moet ik nu echt naar voren om te groeten? Het ding is: je leeft maanden en maanden alleen met zo’n werk en dan wordt het geboren: in feite een zeer intiem moment dat je noodgedwongen met anderen moet delen. Maar goed, het hoort erbij! GS — Met boeken heb ik hetzelfde: als die uitkomen, kruip ik onder tafel van de zenuwen. Bij premières dan weer niet. Dan ben ik al opgeschoven als persona: van iemand-die-iets-schreef naar iemand-die-enthousiast-komtluisteren. Dat moment waarop je een werk hoort ontstaan, fantastisch toch? Dat Annelies dan nog volop in de bibbers zit, is natuurlijk niet fijn, maar eerlijk: ik heb hier alle vertrouwen in—deze kortgebroekte snaak wordt de gedroomde kompaan voor Beethovens monstre sacré.
De ster van Dayner Tafur-Díaz, 27 jaar en geboren in Peru, rijst snel. Internationaal sprong de jongeling in het oog toen hij in 2023 de German Conducting Award won. Op dit moment is Dayner assistent-dirigent bij Berliner Philharmoniker en geassocieerd met Los Angeles Philharmonic als Dudamel Fellow. In juni neemt hij deel aan onze Conducting Masterclass.
Enkele dagen intensief werken met een orkest, onder begeleiding van ervaren maestro’s. Dat is het opzet van onze internationale masterclass voor jonge dirigenten. Leerling en meester staan zij aan zij. Samen verdiepen ze zich in enkele absolute repertoirestukken en in de magische kunst van het dirigeren. Een uitdaging waar Dayner Tafur-Díaz zich nu al op verheugt. “Zo’n masterclass is toch wel een gegeerde opportuniteit”, klinkt het opgetogen. “Kansen om een-op-een samen te werken met een professioneel orkest liggen niet voor het rapen. Niet alleen krijg je tijdens de sessies rechtstreekse feedback van de docenten, je kan ook vrijuit sparren met collega-dirigenten. Die dynamiek werkt enorm inspirerend. En uit elke ontmoeting leer je iets.”
Dayner Tafur-Diaz
HIT-AND-RUN
De weg voorbereiden
Dayner werd voorgedragen als kandidaat door het Forum Dirigieren, hét ondersteuningsprogramma voor jonge dirigenten in Duitsland. de eerste ambitie van Duitse dirigenten als ze afstuderen” legt de dirigent uit. met internationale orkesten en persoonlijk Masterclasses en uitwisselingen zoals deze maken deel uit van het programma. Soms vloeien er prachtige samen werkingen uit voort. Juist daarom zijn ze zo De jonge Peruviaan heeft geleerd om zijn eigen weg te banen. Hij startte zijn muziekopleiding als trompettist in zijn thuisland, maar deed al snel ervaring op als dirigent in enkele orkestprojecten. Op zijn 19de verhuisde hij naar Duitsland om zich te bekwamen in het vak. Nu zijn master studie ten einde loopt, kan hij niet wachten om de volgende stappen te zetten in zijn carrière. en de fundamentele fouten zijn er nu wel uit. Maar natuur lijk valt er nog altijd ontzettend veel te leren.
← Dayner Tafur-Diaz
© Giulianna Casas
Samen een verhaal schrijven
D T D
Er is maar één man of vrouw die de baton vasthoudt, weet Dayner Tafur-Díaz. Maar een individuele job hoeft geen eenzame job te zijn. Opleidingen en wedstrijden bieden genoeg kansen om ervaringen te delen met collegadirigenten. collega's te ontmoeten. Wat ons misschien nog het meest onderscheidt van vorige generaties, is de wil en de noodzaak om een community te vormen” lijke taak voor jonge dirigenten vandaag is om met het publiek te spreken. Het is zoeken naar manieren om ‘onze’ muziek relevant en toegankelijk te houden.” post hij zelf regelmatig filmpjes op YouTube of Instagram. “Alles start met storytelling. Laatst was ik in Leipzig voor een operetteworkshop. Elke leerling kreeg de opdracht om de komedie die hij dirigeerde zelf te introduceren aan het publiek. Die babbel van twee minuten bleek vooral een band te scheppen met de toehoorders. Je voelde dat de mensen meteen mee in jouw verhaal stapten.”
Connecteren is de sleutel voor elke artiest die carrière wil maken, vervolgt de muzikant.
“Er zijn zoveel schitte rende professionals in de muziekwereld,
Je bent actief getuige hoe elk stuk een nieuwe gedaante krijgt in handen van een ander dirigent. De partituur blijft
Symfonie . Een werk dat iedere orkestmuzikant wel eens voorge“Toch klinkt het bij ieder dirigent anders. Ondanks bepaalde wetmatigheden in de schriftuur, is er nog heel wat ruimte voor persoonlijke invulling. Die ontstaat in dialoog met het orkest. Terwijl je daar vooraan op de bok staat, leer je opnieuw wat er gebeurt in de muziek. Voor een beginnend dirigent is het van goudwaarde om een mentor naast je te hebben die uitlegt wat er precies gaande
maar niet iedereen bemachtigt een topjob in de opera of bij een wereldorkest. Je moet heel veel contacten leggen en die relaties ook Hij prijst zichzelf gelukkig “Ik hou ervan om de wereld te verkennen en constant nieuwe mensen te ontmoeten. Nu ben ik in Berlijn, gisteren was ik in Angeles en morgen wenkt Parijs. Een dirigent is overal en nergens thuis. Toen ik nog in Peru woonde had ik de droom om Europa te studeren. Nu mijn opleiding bijna is afgerond, wil ik me nog niet meteen binden aan een orkest. Liefst zou ik als
Dirigeren is en blijft een ontdekkingsreis, aldus de orkestleider. En elk land heeft zijn eigen ongeschreven wetten en mentaliteit, “In Latijns-Amerika zijn dirigenten heel open met het orkest. Ze gooien al hun passie en energie in de strijd. In Los Angeles moet alles snel gaan. Veel repetities heb je niet, maar de muzikanten zijn wel op en top professioneel. Duitse dirigenten zijn dan weer uitermate precies en technisch helder in wat ze willen. Pas als de focus helemaal goed zit, werken ze toe naar een explosie.” Hij is nu al benieuwd naar de gemoedstoestand van de Belgen, glimlacht Dayner. Klikt het, dan bloeit er misschien ook hier
Heleen Driesen
Do 08.05 20:00
Hendrik ontdekt dans
curated for the curious
‘Die precisie, die uithouding … en dan die live muziek erbij! Dit avondje hedendaagse dans smaakt naar meer.’ Ook zin om iets nieuws te ontdekken?
conce gebouw.be
kalender maart → juni 2025
Beethoven 9
met dirigent Kristiina Poska, Estonian Philharmonic Chamber Choir & Ensemble Revue Blanche
WO 26.03 20:00 MUZIEKCENTRUM DE BIJLOKE
DO 27.03 20:30 LA SEINE MUSICALE, PARIJS FR
ZA 29.03 20:00 THEATER HEERLEN NL*
MA 31.03 20:15 CC DE WARANDE TURNHOUT*
WO 02.04 20:15 CONCERTGEBOUW AMSTERDAM NL*
DO 03.04 20:00 CONCERTGEBOUW BRUGGE
ZO 06.04 14:15 TIVOLIVREDENBURG UTRECHT NL*
DI 22.04 19:00 ESTONIA CONCERT HALL, TALLINN EE
WO 23.04 19:00 PÄRNU CONCERT HALL, PÄRNU EE
* In Heerlen, Turnhout, Amsterdam en Utrecht vervangt Beethovens Koor fantasie voor piano, koor en orkest de creatie van Annelies Van Parys
SOV Young: Mozart, Mendelssohn & Dvořák
met dirigent Martijn Dendievel en jeugdorkest SOV Young
ZA 19.04 20:00 MIRY CONCERTZAAL, GENT
MA 21.04 20:00 O-L-V TER DUINENKERK, KOKSIJDE
Pastorale
met dirigent Kristiina Poska en altviolist Nils Mönkemeyer
DO 08.05 20:00 CONCERTGEBOUW BRUGGE
ZA 10.05 20:00 MUZIEKCENTRUM DE BIJLOKE GENT
ZO 11.05 15:00 DE SINGEL ANTWERPEN
WO 14.05 20:00 HISTORISCHE STADTHALLE WUPPERTAL DE
Toonmoment Conducting Masterclass
ZO 01.06 12:00 CÔTÉ JARDIN BIJLOKESITE GENT
STROOM: Tan Dun - Water Concerto
DO 26.06 20:30 INTERESCOUT SCHELLE
www.symfonieorkest.be tickets@symfonieorkest.be
09 292 75 57 ma—do 10:00—13:00
Ticketbalie concerten Brugge In&Uit ’t Zand 34, 8000 Brugge
Openingsuren balie: ma—vr 10:00—17:00, zon- & feestdagen 10:00—14:00 070 22 12 12 (ma—vr 14:00—17:00•€0,30/min)
Muziekcentrum De Bijloke Gent www.bijoke.be, 09 323 61 00
DE SINGEL Antwerpen www.desingel.be, 03 248 28 28
La Seine Musicale Parijs www.laseinemusicale.com, +33(0)1 74 34 54 00
Theater Heerlen www.plt.nl,+31(0)45 571 66 07
Concertgebouw Amsterdam www.concertgebouw.nl +31(0)20 671 83 45
TivoliVredenburg Utrecht www.tivolivredenburg.nl +31(0)30 760 67 77
O-L-V Ter Duinenkerk Koksijde www.lionsdepannewestkust.be
Miry Concertzaal Gent, www.symfonieorkest.be
Historische Stadthalle Wuppertal www.stadthalle.de
Estonia Concert Hall Tallinn, estonia.concert.ee
Pärnu Concert Hall Pärnu, parnu.concert.ee
STROOM www.festivalstroom.be
Word Vriend van Symfonieorkest Vlaanderen en investeer in de toekomst
Vanaf €45 per jaar word je Vriend van Symfonieorkest Vlaanderen en ondersteun je verschillende talentontwikkelingsprojecten. Investeer samen met ons in de dirigenten, componisten en musici van morgen.
Meer info op www.symfonieorkest.be
Symfonieorkest Vlaanderen, Bijlokekaai 8 bus 8, 9000 Gent info@symfonieorkest.be, www.symfonieorkest.be
+32 9 292 75 57, reknr. BE06 7330 1321 0622 BIC KREDBEBB
Werkten mee aan deze uitgave: coördinatie Veronique Vennekens, tekst Sofie Taes, Régis Dragonetti, Sven De Potter, Heleen Driesen, grafisch ontwerp Lieven Haneca, foto's Daria Miasoedova, Björn Comhaire, Michiel Devijver, druk Puntgraaf. Programma's onder voorbehoud van wijzigingen. V.U. Jos Roeden, Bijlokekaai 8 bus 8, 9000 Gent
Symfonieorkest
Vlaanderen wordt gesteund door
Symfonieorkest
Vlaanderen is in residentie in
© Daria Miasoedova