Symfonieorkest Vlaanderen - JUPITER

1.

Programmatoelichting Jupiter. maart 2014

Musici

2.

Jupiter.

Dirigent.

Alexandre Bloch Concertmeester.

Jo Vercruysse Eerste violen.

Arman Simonian Erik Sluys Nathalie Hepp Bence Abraham Hilde Coppieters Veerle Houbraken Eva Stijnen

Tweede violen.

Gudrun Verbanck Tim Breckpot Isabelle Buyck Geraldine De Baets Isabelle Decraene Liesbet Jansen Maya Shvartsman Annerien Stuker Altviolen.

Kris Hellemans Bruno De Schaepdrijver Lieve Dreelinck Bieke Jacobus Kaatje Strauven Korneel Taeckens

Celli.

Renaat Ackaert Isabelle Brys Caroline Steen Wouter Vercruysse Hélène Viratelle Contrabassen.

Koenraad Hofman Bram Decroix Sanne Deprettere

Houtblazers.

Caroline Peeters. fluit Korneel Alsteens. hobo Carola Dieraert. hobo Koen Coppé. fagot Tamara Smits. fagot

Koperblazers.

Hans Van der Zanden. hoorn Bruno Melckebeke. hoorn Steven Bossuyt. trompet Bart Coppé. trompet

Slagwerk.

Antoine Siguré. pauken Wim De Vlaminck. percussie Anouk Sturtewagen. harp

Programma

1.

Jupiter.

Dirigent.

Alexandre Bloch Solist.

Matthew Trusler. viool

Frederik Neyrinck (°1985)

Gestalt IX. Musical construction for 3 orchestral groups (creatie) Magnus Lindberg (°1958)

Vioolconcerto I. II. III. PAUZE

Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791)

Symfonie nr. 41 in do groot ‘Jupiter’, K.551 I. Allegro vivace II. Andante cantabile III. Menuetto. Allegretto IV. Finale. Molto allegro

di. 18.03.2014 20:00 Concertgebouw. Brugge vr. 21.03.2014 20:00 Muziekcentrum de Bijloke. Gent zo. 23.03.2014 15:00 deSingel. Antwerpen

2.

Programmatoelichting

Jupiter.

Symfonie nr. 41. Mozart Stel, we vragen aan honderd Vlamingen om drie ‘klassieke’ componisten te noemen. De grote Wolfgang Amadeus Mozart zal ongetwijfeld in de meeste lijstjes opduiken, ze vaak zelfs aanvoeren. Zijn muziek is toperfgoed en bovendien zeer gewild in de concertzaal en op de radio. En terecht, Mozart maakte in zijn korte leven – net zoals Bach, trouwens – een gigantische stapel muziek waarvan een deel dan ook nog eens van de hoogste kwaliteit, gedurfd-vernieuwend en zelfs sensueel te noemen is. Hij was een componist pur sang, niettemin geen kunstenaar zoals we ons daar vandaag een voorstelling van maken. Hij werd in zijn maatschappelijke context veeleer beschouwd als een artistieke ambachtsman in dienst van een vorst. Gezien zijn ongewone kunnen, was Mozart voor zo’n vorst een statussymbool, iets waarmee hij indruk maakte aan het eigen hof en daarbuiten. Van de componist werd verwacht dat hij zich dan ook hield aan de muzikale ‘normen en waarden’ van de wereldlijke of kerkelijke patron – daarbij hoorde na-

tuurlijk het volgen van bepaalde modes. Tussen de zeer vele symfonieën en sonates die in deze periode gecomponeerd werden aan kleinere en grotere hoven, zit dan ook een hoop muzikaal maatwerk; entertainment voor pruikdragers in gouden salons.

Op het eerste gezicht lijkt er een groot verschil te bestaan tussen de 18de eeuwse ambachtsmanmuziekmaker en de 19de eeuwse, ‘vrije’ en ‘geniale’ componist. Zoals steeds is een dergelijke veralgemening niet vol te houden, maar toch is er iets van aan: een muzikant is – net zoals de rest van ons – niet volledig autonoom. Hij beweegt zich in een maatschappij die bepaalde verwachtingen stelt. Hij moet bijvoorbeeld simpelweg kunnen overleven, heeft een publiek nodig, … En dan zien we wel een verschil tussen het Ancien Régime waarin Mozart werkte en de tijd van Beethoven, waarin een nieuwe, stedelijke bourgeoisie het van de hoven overnam.

Beethoven was duidelijk minder dan Mozart gebonden aan een meester-opdrachtgever, hij kon veel meer zijn artistieke zin doen. De kunstenaar

werd een soort creatieve held, een geïnspireerde voorbeeldfiguur. En de tijd ademde een sfeer van bevrijding, van opkomende democratie, van l’art pour l’art en dat kan je voelen in de muziek. De romantiek begon.

Nu, zoals gezegd, dat is een veralgemening, een al te rudimentaire vergelijking. We doen Mozart uiteraard onrecht aan door hem gewoon een uitzonderlijk goede muzikale ambachtsman te noemen (daar moet ik u natuurlijk ook niet van overtuigen).

Zijn opera’s uit de jaren 1780 zijn bijvoorbeeld veel meer dan behaaglijke muzikale schemata.

Ze zijn vooruitstrevend, ze doorbreken gevestigde normen en nemen zelfs soms de vorm aan van een veelgelaagd associatief spel. Hij verwijst naar andere componisten, naar volksmuziek maar ook naar de toenmalige politieke context en maçonnieke praktijken (de componist was zelf trouwens een vrijmetselaar). Soms konden die subtiele complexiteiten slechts door enkelingen in het publiek begrepen worden. Zijn orkest-

3.

muziek getuigt in die periode van een schitterende beheersing van het orkestapparaat en de contemporaine muzikale vormen (‘ambachtelijkheid’). Zijn taal is harmonisch, melodisch en formeel zeer helder. Symmetrie en balans staan centraal (‘stilistische tijdsgeest’) – zo wilden koning en keizer het: ordelijke muziek voor een ordelijke samenleving; klaar en duidelijk, behaaglijk, genieten.

Maar een werk zoals zijn 41ste (en laatste) Symfonie (1788) is overduidelijk veel meer dan dat – zeker het laatste deel. Dat vierde deel wordt geschraagd door een sonatevorm: verschillende thema’s worden voorgesteld, met elkaar geconfronteerd en verwerkt, en keren op het einde terug. Dat deden Mozart, Haydn en vele andere tijdgenoten constant. Dat was wat het adellijke en andere publiek verwachtte van een symfonie. Maar Mozart ‘infecteert’ de gangbare sonatevorm met fugatische elementen, dat was helemaal niet zo gewoon. De fuga was Johann Sebastian Bachs favoriete vorm en een notoircomplexe en geleerde muzikale werkwijze.

Mozart moet er ook wel van gehouden hebben, ondanks het feit dat het niet zo in de mode was; denk bijvoorbeeld aan het Kyrie uit zijn wereldberoemde Requiem. De laatste minuten, de finale van de finale van Mozarts laatste symfonie zijn magistraal en ongezien: vijf (!) verschillende thema’s worden er met elkaar gecombineerd.

Mozart toont zich een weergaloos meester van de klassieke taal, maar beheerst duidelijk ook technieken uit een verleden (renaissance en barok) dat in zijn eigen tijd haast nooit te horen is.

Die technieken gebruikt hij om los te breken uit de gangbare vormtaal, om iets nieuws en ongehoords te maken, een vluchtweg uit de herhaling van het bekende. De componist bezat een creatieve kracht die zich niet laat binden, de vrijheid van Beethoven.

Mozart componeerde zijn Symfonie nr. 41 in do groot niet in opdracht van een broodheer maar op eigen initiatief. Wilde hij ze verkopen aan een concertruimte in de stad? Het is onduidelijk, maar wellicht werd het werk tijdens zijn leven nooit uitgevoerd.

Vioolconcerto. Lindberg De Finse componist Magnus Lindberg werd geboren in 1958. De jaren 1950 waren een periode van zeer extreme, vaak politiek getinte vernieuwing in de muziek. Heel wat componisten experimenteerden volop met elektronische klanken en grafische partituren; het nieuwe denken was haast een noodzaak, artistieke vrijheid het hoogste goed. We lezen vaak in de muziekgeschiedenis dat de Tweede Wereldoorlog daar een belangrijke rol in gespeeld heeft: de jongste generatie wilde iets nieuws, een andere wereld, een ander denken, vrijheid, ook in de muziek.

Hoezeer hun taal ook verschilde van het romantische idioom, toch waren deze jonge componisten qua ‘modernistische’ ingesteldheid wel degelijk erfgenamen van Beethoven, Wagner en Schönberg. Lindbergs muzikale denken is geworteld in die periode. Zo begon hij al vroeg te experimenteren met het elektronisch opwekken en manipuleren van klanken en componeerde hij zelfs serieel.

Lindberg kwam – net zoals zijn beroemde landgenote Kaija Saariaho – terecht in het Parijse

4.

IRCAM, een instituut opgericht door Pierre Boulez, één van de protagonisten van de naoorlogse avant-garde. Dat IRCAM werd in de jaren 1980 ‘the place to be’ voor jonge musici, ingenieurs, informatici en wiskundigen die gefascineerd waren door klankstructuren. Er werd onder andere gecomponeerd met de laatste technologische hoogstandjes, een waarlijk interdisciplinair ‘onderzoek in de kunsten’.

Lindberg hield zich op in de aldaar florerende kringen van de zogenaamde ‘spectrale muziek’ en werd onderwezen door Gérard Grisey. Zeer eenvoudig gesteld, was dit muziek waarvan de grotere (harmonische) structuren (bvb. de akkoorden die de muzikanten in een orkest spelen) afgeleid werden uit de boventoonstructuren (‘trillingsstructuren’ dus) van klanken. Melodie stond niet meer echt centraal in deze muziek waarin vooral gefocust werd op klankkleurschakeringen. Het hoeft dus niet te verbazen dat dit spectrale denken ontstond in de kringen van de elektronische muziek.

In de jaren 1990 echter, en zeker vanaf de vroege 21ste eeuw, maakt Lindberg een stevige stilistische ommekeer. Hij gaat een stuk traditioneler schrijven, neoromantiek wordt dat wel eens genoemd, maar misschien is ‘eclectisch’ een betere omschrijving. De muziek van Lindberg vertoont immers romantische kenmerken maar ook Igor Stravinsky, de minimalisten, Boulez en de spectralisten komen om de hoek piepen. Neem nu het eerste deel van zijn Vioolconcerto uit 2006, geschreven voor een ‘Mozart-orkestbezetting’.

Het valt niet te ontkennen dat de Fin Jean Sibelius, componist van één van de bekendste vioolconcerto’s, een invloed uitoefende op Lindberg. (Enkele decennia eerder had de jonge componist wellicht nog alles gedaan om geen enkele verwijzingen naar zijn wereldberoemde landgenoot neer te pennen!) Maar zijn periode aan het IRCAM heeft duidelijk ook sporen nagelaten. De muziek doet op sommige momenten qua kleurwerking, samenspel, dialoog en gestiek zelfs denken aan Boulez’ fantastische Anthèmes 2 (1997) voor viool en live-electronics. Soms klinkt

het orkest bijna als een elektronische manipulatie van de vioolpartij, iele echo’s en klankvelden die we misschien zelfs niet meteen zouden associëren met een strijkorkest.

Wellicht heeft zijn esthetische koerswijziging Lindberg ook geen windeieren gelegd. Mozart moest de keizer-koster behagen, een hedendaagse componist ensembles, concertorganisatoren en uiteindelijk natuurlijk een publiek. En ook in de kunstwereld speelt, ondanks ‘corrigerende mechanismen’, de alomtegenwoordige marktidee mee. Maatschappelijke relevantie wordt uiteindelijk toch voor een aanzienlijk deel afgemeten aan publiekscijfers, halfvolle zalen zijn nefast.

Creatie. Neyrinck De Vlaming Frederik Neyrinck (°1985) behoort ongetwijfeld tot de meest opmerkelijke componisten van zijn generatie. Zijn werk werd in Vlaanderen uitgevoerd door ensembles zoals Bl!ndman, Goeyvaerts Strijktrio, Nadar Ensemble en Revue Blanche. In het buitenland werkte hij onder andere samen met de Neue Vokal-

5.

solisten Stuttgart en het Jack Quartett. Op het ogenblik dat ik deze tekst schrijf, is Neyrinck nog maar net begonnen aan het nieuwe werk dat door het Symfonieorkest Vlaanderen gecreëerd zal worden. Het wordt meteen duidelijk dat de componist iets nieuw wil doen met het traditionele medium symfonisch orkest. Dat begint met een ietwat vreemde, symmetrische opstelling:

Op die manier ontstaan er ongewone ruimtelijke relaties tussen (groepen van) instrumenten, waarmee de componist kan experimenteren. Zo kan hij bijvoorbeeld dialogen uitbouwen tussen de orkesthelften, tussen instrumentale lichamen of zelfs ‘klankbewegingen’ simuleren. Zijn doel is door het onderzoeken van verschillende mogelijke combinaties, nieuwe, ongewone verhoudingen te creëren… Wat zou Mozart daarvan denken?

Tekst. Maarten Quanten

Trp 1

Hn 1

Bsn 1

Ob 1

Perc

Hp

Cb 1

Fl

Vlc 3 Vlc 1 Cb 2

Trp 2 Bsn 2

Vlc 2 Vlc 4

Vla 5 Vla 3 Vla 1

Vla 2 Vla 4 Vla 6

Vln 15 Vln 13 Vln 11 Vln 9 Vln 7 Vln 5 Vln 3 Vln 1

Hn 2 Ob 2

Cb3

Vln 10 Vln 12 Vln 14 Vln 16 Dir

Vln 2 Vln 4 Vln 6 Vln 8 AFBEELDING ORKESTOPSTELLING NEYRINCK

6.

Biografie

Alexandre Bloch. dirigent Orchestra en de BBC Philharmonic en ook om diverse operaproducties te leiden, zoals onder Blochs plannen voor het komende seizoen omvat- meer Moskou Paradise van Shostakovich. ten een ruim scala van projecten met het London Symphony Orchestra. Op het programma staat Bovenop zijn bloeiende carrière als dirigent is echter ook zijn debuut als dirigent bij verschil- Bloch stichter en muziekdirecteur van het Orlende andere orkesten, zoals onder meer de Royal chestre Antipodes, dat hij in 2011 oprichtte.

Liverpool Philharmonic, het Australian Youth Or- Centrale pijlers binnen dit orkest zijn het samenchestra, de NWD Philharmonie, het Manchester brengen van jonge talentvolle muzikanten en het Camerata en het Orchestre de Chambre de Paris. aangaan van een nieuwe relatie tussen publiek Onlangs, in oktober 2012, viel Bloch in voor een en performers. onwel geworden Mariss Jansons bij het Koninklijk Concertgebouworkest voor een reeks van drie Bloch studeerde cello in Orléans en vervolgens zeer succesvolle concerten, met uitvoeringen van compositie en directie aan het Conservatoire Richard Strauss’ Tod und Verklärung en een com- National Supérieur de Musique et de Danse de Paris, om zich dan later exclusief te concentremissie van Jorg Widmann. ren op het dirigeren in de klas van Zsolt Nagy.

In maart 2012 kreeg Bloch de tweejarige positie Bloch werd verkozen tot laureaat van de SYLFF van Sir John Zochonis Junior Fellowship in Con- Tokyo Foundation (Sasakawa Young Leaders ducting toegewezen aan het prestigieuze Royal Fellowship Fund) en tot laureaat van de FondatiNorthern College of Music in Manchester. Hier- on Tarazzi. Vorig jaar werd hij benoemd tot “Tadoor kreeg hij de kans om twee seizoenen lang lent van 2012” door het ADAMI (Administration samen te werken met orkesten zoals het Hallé des Droits des Artistes et Musiciens Interprètes). gerenommeerde London Symphony Orchestra.

Internationaal gelauwerd om zijn enthousiasme en energie bouwt de jonge dirigent Alexandre Bloch razendsnel zijn reputatie als talentvolle kunstenaar op. In oktober 2012 werd de Fransman wereldwijd bekend als winnaar van de Donatella Flick LSO Conducting Competition, waarna hij werd aangesteld als assistent-dirigent van het ALEXANDRE BLOCH © SEBASTIEN ENE

Biografie

7.

Matthew Trusler. viool ham Symphony Orchestra, het Hallé Orchestra, de Academy of St. Martin-in-the-Fields en wat verder weg het Minnesota Orchestra, de NDR Hannover, het Helsinki Philharmonic Orchestra, het Malaysian Philharmonic Orchestra en het Johannesburg Philharmonic Orchestra.

Naast zijn carrière als solist, speelt Matthew Trusler recitals in vooraanstaande concertzalen en is hij een gedreven kamermusicus met onder meer Wayne Marshall, Piotr Anderszewski, Leonidas Kavakos en Lynn Harrell. Trusler geeft recitals in toonaangevende zalen over de hele wereld, waaronder de Wigmore Hall in London, het Auditorium du Louvre in Parijs en het Palais des Beaux-Arts in Brussel.

Matthew Trusler staat bekend als één van de beste Britse violisten van zijn generatie. Hij reist de wereld rond om te concerteren met vooraanstaande orkesten zoals het BBC Symphony Orchestra, het Philharmonia Orchestra, het London Philharmonic Orchestra, het Royal Philharmonic Orchestra, het City of BirmingMATTHEW TRUSLER © SUSANNE DIESNER

Daarnaast namen ook heel wat andere artiesten onder dit label op zoals Danny De Vito, Clive Owen, Ralph Fiennes en het Brodsky Quartet.

Matthew Trusler heeft reeds diverse cd’s achter zijn naam staan zoals Rosza/Korngold, Blues en Pity of War. In 2013 releasede hij een nieuw georkestreerde versie van Porgy and Bess in een arrangement van Heifetz met het BBC Concert Orchestra onder leiding van Carl Davis. Daarnaast verschijnen ook de opname van het Vioolconcerto van Britten met het Symfonieorkest Vlaanderen alsook een nieuwe opname met muziek voor kinderen genaamd ‘Fairy Tales’. Trusler heeft ook een enorme passie voor film, zo heeft hij recentelijk de vioolsolo’s voor de soundtrack van de nieuwe Franse film van regisseur Frédéric Mermoud ‘Complices’ opgenomen.

In 2005 richtte hij het label Orchid Classics op dat vandaag internationaal gedistribueerd wordt.

Daarnaast lanceerde het bedrijf ook een stichting met als doel opnames mogelijk te maken voor Matthew Trusler woont in Parijs en geeft les aan talentvolle, jonge Britse musici en deze ook te de Malmö Academy in Zweden. Hij speelt op een Stradivarius uit 1711. promoten.

8.

Vioolconcerto Lindberg.

Duel tussen solist en orkest.

Een concerto impliceert een dialoog tussen solist en orkest. In een complex verhaal vol intriges verdedigt de dappere viool zich tegen de veroveringsdrang van het orkest.

Zonder aan lyrische expressiviteit in te boeten, moet de solist op het einde de overweldigende orkestklank toch naast zich dulden.

Hoge graad van techniek.

Bij zijn Vioolconcerto gebruikt componist Lindberg het volledige register van de viool die van hoog naar laag en andersom wordt gestreken en geplukt. Het vraagt een hoge graad van techniek om dit werk naar behoren uit te voeren. Violist Matthew Trusler gaat deze muzikale uitdaging aan.

Mysterieuze sfeer van een verlaten landschap.

geld op in verschillende vormen. Elke luisteraar vormt uiteraard een eigen beeld van de muziek, maar de mysterieuze sfeer van een verlaten landschap behoort zeker tot de mogelijkheden. Door de aanwezigheid van een hoge, wringende toonmassa in de strijkers wordt de spanning gemakkelijk opgedreven. De lichte, mysterieuze sfeer gaat vervolgens over in iets dreigends, waarbij de solist en het orkest heviger in discussie gaan.

sfeer. De blazers worden meer ingezet waardoor de dialoog extra kleur krijgt. Een lange cadens (vrije solopassage) voor de viool vormt de overgang naar de dansante derde beweging.

Deze eerder feestelijke stemming contrasteert met het ijle begin, al zijn momenten van spanning niet volledig afwezig. Na een laatste krachttoer hebben de protagonisten elkaar in de dialoog gevonden.

Ontspannende passages worden gekenmerkt Zoals aan het begin krijgen de strijkers, met de door rustigere melodieĂŤn in de viool en een her- solist bovenaan, het laatste woord tot alles in het kenbaar dreunend warm akkoord van het orkest. schemerlicht verdwijnt.

Af en toe zorgen de hoorns voor een extra lichtstraal in de schemering. In de spanningsopbouw Tekst. Freddy Mathyssen en Brecht Vandenbogaerde neemt de viool meestal het initiatief in de dialoog en soleert virtuoos tussen de verschillende orkestrale stukken door.

Van spookachtig naar uitbundig en terug.

Op een meditatieve, ijle manier begint de viool aan het verhaal, enkel bijgestaan door een hoge De eerste beweging loopt naadloos over in de fluittoon. Het thema dat weerklinkt, duikt gere- tweede, maar in dit langzame deel verandert de

9.

MATTHEW TRUSLER © SHEILA ROCK

10.

Alexandre Bloch.

Jonge dirigent met een passie voor de muzikale dialoog.

Internationaal gelauwerd om zijn enthousiasme en energie bouwt de Franse Alexandre Bloch (°1985) razendsnel zijn reputatie op als talentvolle dirigent. In oktober 2012 werd Bloch wereldwijd bekend als winnaar van de Donatella Flick LSO Conducting Competition, waarna hij werd aangesteld als assistent-dirigent van het gerenommeerde London Symphony Orchestra. Met de productie ‘Jupiter’ van het Symfonieorkest Vlaanderen dat zowel Mozart als Lindberg omvat, gaat Alexandre Bloch een uitdagende productie tegemoet.

kel de belangrijke dingen van het leven aantrek.

Wat kan er misgaan in muziek? Een verkeerde tel? Ik weet niet of dit mijn geheim is, maar het helpt me alleszins om alles in het juiste perspectief te plaatsen.”

heel wat nieuwe musici, maar ik ontdek ook nog het repertoire voor orkest. Wanneer ik een werk voor een tweede keer dirigeer, probeer ik een nieuwe benadering te vinden. Daarnaast verschilt een interpretatie sowieso van alle voorgaande omdat je met andere musici samen- Verkiest u om de muziek over te laten aan werkt in een andere concertzaal en voor een het moment of bestudeert u liever alle details ander publiek.” van de partituur?

Bloch: “Beide. Het verschilt namelijk van de situatie. Ik ontmoet heel wat nieuwe orkesten waarbij ik de muziek niet overlaat aan het moment, maar wel aan de musici. Ik hou ervan om tijdens repetities en concerten te ontdekken wat het or- U heeft als jonge dirigent al een indrukwek- kest kan en dat is – in de positieve zin – steeds kend parcours afgelegd. Welke bijzondere verrassend. Wanneer ik al langer met een orkest samengewerkt heb, hou ik er wel van meer degave heeft u daarvoor?

Alexandre Bloch: “Als jonge dirigent is het niet tails uit te pluizen.” gemakkelijk om tijdens repetities overtuigend zelfzeker over te komen bij een orkest en dan - Als u de repetitie binnenwandelt van bv. de voornamelijk bij de allereerste kennismaking. In Jupiter-symfonie van Mozart, denkt u dan mijn geval helpt het om te relativeren. Ik heb een “Laten we eens iets nieuws proberen!”? zoontje van 14 maanden oud waardoor ik mij en- Bloch: “Ik ontmoet op mijn leeftijd niet alleen

- Hoe gaat u om met hedendaagse muziek? We zijn zo vertrouwd met de klassieke melodieën dat orkestmuziek die op een andere manier is opgebouwd, niet altijd gewaardeerd wordt?

Bloch: “Ik heb de indruk dat heel wat mensen bang zijn van hedendaagse klassieke muziek. Ik denk dat je je oren op een andere manier moet gebruiken. Je kunt niet op dezelfde manier naar hedendaagse klanken luisteren zoals naar Mozart. Daarnaast zijn er ook zoveel verschillende soorten ‘hedendaagse’ muziek, dus moet er volgens mij wel één tussen zitten die je als luisteraar bevalt.”

11.

- In Jupiter dirigeert u een creatie van de Vlaamse componist Frederik Neyrinck. Hoe zou u het publiek adviseren om naar dit werk te luisteren?

- Ook met uw Orchestre Antipodes probeert u een nieuwe luisterervaring te creëren door de grenzen tussen het publiek en de musici te vervagen. Waarom?

Bloch: “Je moet op zoek gaan naar de specifieke kenmerken van een klank. Het gebeurt dat je een bepaalde klank niet graag hoort, maar dat je misschien wel de combinatie van verschillende klanken bijzonder vindt. Het is zoals wanneer je in een museum voor hedendaagse kunst binnenstapt. Je ziet eerst een schilderij dat je totaal niet begrijpt want je denkt terug aan de klassieke werken die met hun symmetrie en heldere beeldtaal meteen een duidelijk verhaal vertellen.

Toch word je erdoor aangetrokken. Daarna kijk je dichter en dichter en hoe meer je kijkt, hoe meer details je mooi, aantrekkelijk, afstotelijk, geniaal, … vindt.

Datzelfde proces zou je ook met niet-klassieke of onbekende muziek moeten ondergaan. Vergeet do-re-mi-fa-sol, sluit je ogen en tracht iets van de muziek te ‘vinden’.”

Bloch: “Voor musici is het heel gemakkelijk om te voelen hoe iemand anders musiceert. Voor niet-muzikanten is een klassiek concert een hele belevenis waarbij men niet echt een connectie heeft met wat op het podium gebeurt. Anderzijds weten de musici ook niet (meer) hoe een publiek naar hen luistert. Ik ben ook zelf altijd enorm verbaasd wanneer iemand uit het publiek vertelt over zijn ervaring tijdens het concert en ik het nog nooit op die manier bekeken had.”

- Hoe gaat dat in z’n werk?

Bloch: “Het Orchestre Antipodes geeft voor het concert online informatie over het programma en laat tijdens het concert zowel de dirigent als de musici aan het woord. Musici vertellen dan bijvoorbeeld over hoe zij de muziek ervaren of hoe fantastisch het is die twee noten te spelen die niemand hoort maar toch zouden gemist worden mocht niemand ze spelen. Ook na het concert gaan de musici de dialoog met het publiek aan door met de luisteraars te praten. Ik geloof heel sterk in deze dialoog tussen musici en publiek want dit zorgt voor een beter begrip van muziek in de meest algemene betekenis.”

Interview. Hanneleen De Seranno

12.

Extra concert.

Visioen van een verschrikkelijke oorlog.

Dirigent.

Jan Latham-Koenig Koor.

Octopus Symfonisch Koor. voorbereid door Bart Van Reyn

Symfonieorkest Vlaanderen herdenkt WO I met de Negende Symfonie van Beethoven.

Naar aanleiding van 100 jaar WO I brengt het Symfonieorkest Vlaanderen de Negende Symfonie van Beethoven. Dit concert past in een reeks cultuur-toeristische activiteiten die georganiseerd worden ter nagedachtenis van de Groote Oorlog die precies 100 jaar geleden begon. Met een extra Beethovenconcert benadrukt het Symfonieorkest Vlaanderen de vredesinitiatieven van pacifisten zoals de Fransman Jean Jaurès en de expressionistische schilder Ludwig Meidner.

BEETHOVEN 9. do. 19.06.2014 20:00 Concertgebouw. Brugge info & tickets. +32 50 84 05 87 vr. 20.06.2014 20:00 Paleis voor Schone Kunsten. Brussel info & tickets. +32 50 84 05 87 za. 21.06.2014 20:00 Muziekcentrum de Bijloke. Gent info & tickets. +32 9 269 92 92 zo. 22.06.2014 15:00 deSingel. Antwerpen info & tickets. +32 50 84 05 87

De verwoestende kracht van de nakende oorlog zette de Franse pacifist Jean Jaurès er in 1912 toe aan een grootschalig congres te organiseren in het Zwitserse Basel. Hij was er zich, zoals vele pacifisten, van bewust dat de onophoudelijke twisten in de Balkanregio tussen de Slavische volkeren en Oostenrijk-Hongarije zouden leiden tot een vernietigende oorlog. Maar liefst 500 gedelegeerden uit 23 landen probeerden te zoeken hoe de nakende oorlog kon vermeden worden. Het resultaat bleef echter uit ... Het congres werd afgesloten in de kathedraal van Basel met een vredesoproep van Jaurès en de uitvoering van de Negende Symfonie van Beethoven.

Beleef de Negende van Beethoven!

Het Symfonieorkest Vlaanderen brengt onder leiding van chef-dirigent Jan Latham-Koenig en in samenwerking met het gerenommeerde Octopus Symfonisch Koor deze aangrijpende symfonie in de vier kunststeden Antwerpen, Brugge, Brussel en Gent als uniek startpunt voor de culturele herdenking van Wereldoorlog I. Tickets.

Voorrang voor abonnees Symfonieorkest Vlaanderen t.e.m. 31 maart 2014.

Officiële start ticketverkoop vanaf dinsdag 1 april 2014.

Voor alle ticketprijzen en up-to-date info over dit unieke concert, zie www.symfonieorkest.be.

Overzicht

13.

Concert.agenda Étoiles.

GymnopĂŠdie.

Extra concert.

Brahms . Reinecke . Swerts . de Falla

Milhaud . Poulenc . Satie

Beethoven 9.

dirigent. Jan Latham-Koenig solisten. Anneleen Lenaerts. harp Adriana Bastidas Gamboa. mezzosopraan

dirigent. Jan Latham-Koenig soliste. Nathalie Gaudefroy. sopraan

dirigent. Jan Latham-Koenig koor. Octopus Symfonisch Koor

maandag 21 april 2014. 20u O.L.V. Ter Duinenkerk. Koksijde

dinsdag 13 mei 2014. 20u Concertgebouw. Brugge

donderdag 19 juni 2014. 20u Concertgebouw. Brugge

zondag 27 april 2014. 15u deSingel. Antwerpen

donderdag 15 mei 2014. 20u CC Zwaneberg. Heist-op-den-Berg

vrijdag 20 juni 2014. 20u Paleis voor Schone Kunsten. Brussel

maandag 28 april 2014. 20u Paleis voor Schone Kunsten. Brussel

zondag 18 mei 2014. 15u deSingel. Antwerpen

zaterdag 21 juni 2014. 20u Muziekcentrum de Bijloke. Gent

dinsdag 29 april 2014. 20u Concertgebouw. Brugge

maandag 19 mei 2014. 20u Paleis voor Schone Kunsten. Brussel

zondag 22 juni 2014. 15u deSingel. Antwerpen Tickets & info. www.symfonieorkest.be 050 84 05 87

Ontdek de volledige kalender op www.symfonieorkest.be!

Het Symfonieorkest Vlaanderen geniet de steun van

Westmeers 74 . B 8000 Brugge T +32 50 84 05 87 F +32 50 84 06 87

info@symfonieorkest.be www.symfonieorkest.be Volg ons op Facebook! verantwoordelijke.uitgever. Dirk Coutigny