Η ιστορία της Φυλλίδας.
Ο Δημοφώντας, γιος του Θησέα και της Φαίδρας και βασιλιάς της Αθήνας, ταξίδεψε κάποτε στα παράλια της Θράκης. Εκεί γνώρισε την όμορφη βασιλοπούλα Φυλλίδα και την ερωτεύτηκε. Επειδή βιαζόταν να επιστρέψει στην Αθήνα, της υποσχέθηκε ότι θα επιστρέψει μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, για να παντρευτούν. Το διάστημα όμως αυτό πέρασε και ο Δημοφώντας δε γύρισε να πάρει την αγαπημένη του.
Η Φυλλίδα απαρηγόρητη, επειδή νόμιζε ότι ο καλός της έπαψε να την αγαπά, πέθανε από τη λύπη της. Οι θεοί τη συμπόνεσαν και τη μεταμόρφωσαν σε αμυγδαλιά, ένα δέντρο με πανέμορφα άνθη, αλλά χωρίς φύλλα.
Μετά από λίγο καιρό, ο Δημοφώντας επέστρεψε στη Θράκη και έμαθε το θάνατο της αγαπημένης του. Τρελός από τον πόνο, έτρεξε, αγκάλιασε και γέμισε φιλιά τον τρυφερό κορμό της αμυγδαλιάς κι αμέσως τα κλαδιά της γέμισαν πράσινα, δροσερά φύλλα. Γι’ αυτό τα φύλλα της αμυγδαλιάςΦυλλίδας φυτρώνουν πάντα μετά τα άνθη: περιμένουν το αγκάλιασμα του αγαπημένου της Δημοφώντα…
Έτσι λοιπόν η αμυγδαλιά (η μεταμορφωμένη Φυλλίδα) συμβολίζει την αγάπη που νικάει κάθε εμπόδιο και δυσκολία. Ανθίζει πρώτη από όλα τα φυτά, για να μας μεταδώσει την ελπίδα που γεννιέται
ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΕΕΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ
ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ 1821
Εν όψει του επικείμενου
εορτασμού της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου 1821 οι
μαθητές του σχολείου μας την τρέχουσα εβδομάδα παρακολούθησαν εκπαιδευτικά βίντεο κι επεξεργάστηκαν εκπαιδευτικό υλικό (ποιήματα, τραγούδια, φύλλα εργασίας) για την καλύτερη κατανόηση του περιεχομένου της ιστορικής αυτής μέρας και της σπουδαιότη-
τάς της για το Έθνος των Ελλήνων. Ακολούθησε ζωγραφική
των πορτρέτων των Ηρώων
της Επανάστασης του 1821
και κολλάζ με παραδοσιακές
ηπειρώτικες φορεσιές, τα οποί-
α κόσμησαν τον ευρύτερο
χώρο στα πλαίσια της σχολικής
γιορτής. Παράλληλα οι μαθητές ενημερώθηκαν από τους
εκπαιδευτικούς τους για τα
έθιμα που τελούνται κατά την
ημέρα αυτή.
Την παραμονή της 25ης
Μαρτίου πραγματοποιήθηκαν
στο σχολείο μας εορταστικές
εκδηλώσεις για τη διπλή, εθνι-
κή και θρησκευτική, γιορτή της
πατρίδας μας, της επέτειο της
Εθνικής Παλιγγενεσίας, 25
Μαρτίου 1821 και τον Ευαγγε-
λισμό της Θεοτόκου. Την
έναρξη της ελληνικής επανά-
στασης ενάντια στην οθωμανι-
κή κυριαρχία του 1821 και την
αναγγελία της χαρμόσυνης
Σελίδα 2
Γράφει η Αριάδνη Σαμουηλίδου ΠΕ02
είδησης από τον αρχάγγελο
Γαβριήλ στη Θεοτόκο ότι επρόκειτο να Γεννήσει τον Υιό του Θεού.
Σε κλίμα χαράς και περηφάνιας οι μαθητές μας απήγγειλαν τα ποιήματά τους και τραγούδησαν με ψυχή, για να τιμήσουν τους ήρωες της Επανάστασης του 1821 στέλνοντας
το πιο ηχηρό μήνυμα για την ελευθερία! Του Έθνους μας και όλων των Εθνών!
Χρόνια πολλά Ελλάδα!
Χρόνια ειρηνικά κι ελεύθερα σε όλον τον κόσμο!
«Σε κλίμα χαράς και περηφάνιας οι μαθητές μας απήγγειλαν τα ποιήματά τους και τραγούδησαν με ψυχή... »
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2023
ΤΕΥΧΟΣ 3
21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Ήταν ξημερώματα
της 20ης Φεβρουαρίου
1913, όταν ο Ταγματάρχης
Ιωάννης Βελισσαρίου, μαζί
με τη μονάδα του, το 9ο
Τάγμα του 1ου Συντάγματος
Ευζώνων, κατάφερε να δια-
περάσει τις εχθρικές γραμ-
μές και να βρεθεί στα μετόπι-
σθεν των Τουρκικών δυνάμε-
ων.
Και ενώ ο Τουρκικός
στρατός, βρισκόταν οχυρω-
μένος στην τοποθεσία του
Μπιζανίου, οι Εύζωνες με
περίσσιο θάρρος και εξυπνά-
δα, κατάφεραν να διακό-
ψουν την επικοινωνία της
Τουρκικής διοίκησης με τα
στρατεύματα της, καταστρέ-
φοντας τα τηλεφωνικά δί-
κτυα, δημιουργώντας κατ’
αυτόν τον τρόπο την εντύπω-
ση και στις δυο πλευρές, ότι
η πόλη μάλλον είχε πέσει στα χέρια των Ελλήνων.
Μετά από μια δύσκολη πολιορκία περίπου 3 μη-
νών και τη διεξαγωγή αμέ-
τρητων μαχών, οι οποίες
αρχικά δε φαινόταν να ευνο-
ούν τον Ελληνικό Στρατό, η
πολυπόθητη απελευθέρωση
των Ιωαννίνων από «άπιαστο
όνειρο», φάνταζε πλέον ως «απτή πραγματικότητα».
Άλλωστε, η μεγάλη Ελληνική
επίθεση της 20ης Φεβρουα-
ρίου είχε φέρει τα Ελληνικά
στρατεύματα σε «απόσταση
αναπνοής», από το κέντρο
της πόλης, στην περιοχή του Αγίου Ιωάννη.
Έτσι, τα ξημερώματα
της 21ης Φεβρουαρίου, Τουρκική αντιπροσωπεία, συνοδευόμενη από τον επί-
Σελίδα 3
Γράφει η Σοφία Νικολαΐδη ΠΕ 88.01
σκοπο Δωδώνης, υπέβαλλε
στον Αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο την επιστολή της άνευ
όρων παράδοσης της πόλης, υπογεγραμμένη από τον
μέχρι τότε Τούρκο διοικητή
της, Εσάτ Πασά. Οι όροι της
παράδοσης έγιναν δεκτοί και
το επόμενο πρωί, ο Ελληνικός
Στρατός εισερχόταν παρε-
λαύνοντας στα Ιωάννινα, κάτω από τις επευφημίες και
τους πανηγυρισμούς των κατοίκων της.
Ήταν το τέλος μιας
«μεγάλης νύχτας», που κράτησε τους ηπειρώτες 483
ολόκληρα χρόνια στο σκοτάδι της σκλαβιάς και το οποίο
ως «χαράς ευαγγέλιο» έγινε
αμέσως γνωστό σε ολόκληρη την Ελλάδα.
“Ήταν το τέλος μιας «μεγάλης νύχτας», που κράτησε τους ηπειρώτες 483
ολόκληρα χρόνια
στο σκοτάδι της σκλαβιάς ...”
ΕΕΕΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ
ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ 1821
25η Μαρτίου 1821: Έναρξη της Ελληνικής επανάστασης
21η Φεβρουαρίου 1913: Απελευθέρωση των Ιωαννίνων
Το πάθος των Ελλήνων για ελευθερία τους έκανε να αντέχουν και να αντεπεξέρχονται στις τραγικές υγειονομικές συνθήκες που επικράτησαν.
Στα πεδία των μαχών η αντιμετώπιση των αιμορραγιών από τους τραυματισμούς και η διατήρηση καθαρών των τραυμάτων ήταν επιτακτική για τη ζωή των αγωνιστών. Όμως πράξεις όπως μετάγγιση αίματος, ασηψία, αντισηψία ήταν παντελώς άγνωστες.
Ο καθαρισμός των τραυμάτων εξωτερικά γινόταν με ρακή ενώ εσωτερικά με μείγμα από
στα «Απομνημονεύματά» του: «…
Της έβγαλα το παλούκι από το
ποδάρι της και το ζεμάτισα με
ξύγκι. Όμως έγινε τούμπανο…»
Για την επίδεση των τραυμά-
των χρησιμοποιούνταν υφάσμα-
τα από το ρουχισμό τους τα
οποία κοβόταν ανάλογα με το μέγεθος του τραύματος και ήταν μη αποστειρωμένα.
Σε αιμορραγία αγγείων, η αιμόσταση των τριχοειδών (μικρά αγγεία) γινόταν με οινόπνευμα και των μεγάλων αγγείων με πυρακτωμένο σίδερο. Σε παρατεταμένη αιμόπτυση λόγω τραυματισμού στο θώρακα δινόταν για πόση ζεσταμένο κρασί αναμεμιγμένο με κοινόβούτυρο.
χρησιμοποιούνταν το αφιόνι
Σελίδα
4
λεύκωμα αυγού με κοινό λάδι και ρακή. Για την επούλωση
του τραύματος γινόταν επάλειψη με αλοιφή παρασκευασμένη από σαπούνι και ρακή. Στα βαθιά τραύματα χρησιμοποιούσαν ως αντισηπτικό καυτό λίπος, όπως χαρακτηριστικά περιγράφει ο Μακρυγιάννης
Η συρραφή τραυμάτωνεκτός της κλασσικής τεχνικής με τη χρήση βελόνας και κοινής κλωστής- αναφέρεται από το Στρατηγό Μακρυγιάννη στα «Απομνημονεύματα» η χρήση κεφαλών μυρμηγκιών που γινόταν από τους εμπειρικούς γιατρούς. Για τη συγκεκριμένη πρακτική της συρραφής των τραυμάτων ο Γιάννης Βλαχογιάννης σημειώνει τα εξής: «Η δια των κεφαλών των μυρμήγκων ραφή τραυμάτων, γνώριμος τοις εμπειρικοίς ιατροίς των χρόνων εκείνων, εγίνετο ως εξής: Προσαγόμενοι μεγάλοι ζωντανοί μέρμηγκες, έδακνον τα χείλη του τραύματος, κεκλεισμένα, αμέσως δι’
αποκοπτομένου του σώματος
αυτών, έμενεν η κεφαλή σχηματίζουσα ούτω βελονιάν ικανώς ισχυράν».
Ως υπνωτικό (αναισθησία)
(είδος παπαρούνας) για το
οποίο το ΙΕ΄ άρθρο του συμφωνητικού, που υπέγραψαν οι
αρχηγοί της Φρουράς του
Μεσολογγίου πριν από την
ηρωική έξοδο, αναφέρει: «…Τα
μικρά παιδιά όλα να τα ποτί-
σουν αφιόνι οι γονείς, άμα
σκοτειδιάσει για να μη κλαίνε».
Ως εμετικό χρησιμοποιού-
νταν «κόκοι τάταρου», οι οποίοι
φαίνεται να ήταν πολύ δραστι-
κοί. Γράφει χαρακτηριστικά ο
Κ. Δεληγιάννης για το θάνατο
του Αθανάσιου Κανακάρη: «…
Αλλά κατά δυστυχίαν της πα-
τρίδος εις εκείνην την εποχήν
ευρισκόμενος ο Θάνος Κανα-
κάρης εις την Ερμιόνην με το
Εκτελεστικόν και ησθενήσας
ολίγον προσεκάλεσαν επί καλή
τη πίστει ως ιατρόν, να τον
επισκεφθεί τον Κωλέτην. Αυτός
«Το πάθος των Ελλήνων για ελευθερία τους
έκανε να αντέχουν και να αντεπεξέρχονται
στις τραγικές υγειονομικές συνθήκες που επικράτησαν.»
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2023
ΤΕΥΧΟΣ 3
δε, ως ελέγετο τότε, του έδωσε
δέκα κόκκους τάταρον εμετικόν
κι εντός 24 ωρών απεβίωσεν
από θάνατον οδυνηρόν της
δυσεντερίας με πόνους τρομε-
ρούς εις το στόμαχον και εις τα
έντερα. Και πολλοί εκ των ευρε-
θέντων τότε εκεί, ειδήμονες
άνθρωποι, διαβεβαίουν ότι εκ
προθέσεως του έδωκεν αυτό το
εμετικόν και τον εδηλητηρίασεν».
Στους μώλωπες δινόταν για
πόση ζεστό βούτυρο, όπως αναφέρει και ο Φωτάκος υπασπιστής του Θ. Κολοκοτρώνη:«…Αποφασίσαμεν λοιπόν και
τον εποτίσαμεν βούτυρον ζε-
στόν· τούτο εις την Πελοπόννη-
σον είναι γνωστό ως ιατρικόν, όταν πέσει και δεν έχει έξωθεν
του σώματος πληγήν, αλλά
μώλωπας. …το βάρος αυτό και το βούτυρο, το οποίον άναψε
μέσα του, έφερεν ιδρώτας πολ-
λούς και δι’ αυτών έφυγαν από
το κορμί του τα ζουπήματα».
Για τα οιδήματα των
κάτω άκρων χρησιμοποιούνταν
αλατόνερο, όπως αναφέρει και ο Κανέλλος Δεληγιάννης στα
«Απομνημονεύματά» του: «…
Απηυδισμένοι από είκοσι ωρών
οδοιπορίαν πεζοί, επέσαμεν
ημιθανείς, ώστε δεν ηδυνάμεθα
ουδείς τους πόδας μας να πατήσουμε, καθ’ ότι ήτον πρησμένοι· και εκάμαμεν σαλαμούραν με αλάτι και τους επαστώσαμε».
Ο πυρετός αντιμετωπιζόταν με μαλάξεις με λάδι.
Σε γριπώδη συνδρομή χορηγούνταν αφέψημα ξηρών σύκων και ξυλοκεράτων ή ζεσταμένο κρασί με καυτερό πιπέρι.
Σελίδα 5
ΚΑΙΓΟΝΤΑΣ
Πόλη τρανή, ιστορική, του Γιάννινου η Χώρα.
Σήμανε ώρα χαραυγής στου πόλεμου τη μπόρα.
Σημάδια μύρια του Μαγιού, μάγεψαν το Φλεβάρη.
Χαμόγελα του Κεραυνού, στον ήλιο, στο θυμάρι.
Ασπάλαθοι, κραυγές Οργής, σημεία της Αβύσσου.
Δάκρυα δόξας αυγινής, ποτίζουνε τη γη σου.
Λαλάνε ψεύτες πετεινοί, η Διώνη στο μαντείο.
Σπάνε νεκρών τη σιωπή και σκλάβων Ερεχθείο.
Μήνυμα θείας λευτεριάς, πλημμύρισε την πόλη.
Και το αδέρφι της καρδιάς, σε πάλλευκο περβόλι.
Περβόλι με αερικά, στρατιώτες που πονάνε.
Με είλωτα το βασιλιά, τα χρόνια σαν περνάνε.
Μέρα αθάνατη, γιερή, εκείνη του Φλεβάρη,
που το Μπιζάνι έπεσε, με τη φωτιά του Άρη.
Άρης το φάσμα του Διός, κόκκινη Αφροδίτη.
Και το Αστέρι Ωκεανός, που έρχεται απ’ την Οίτη.
Ωκεανός γεμάτος φως, που διώχνει τα σκοτάδια.
Με γαίματα όπου γελούν, μπρος στ’ Ουρανού τα χάδια.
Είκοσι μία του μηνός, με κρύα και με χιόνια.
Έλαμψε πάλι ο ουρανός, κελάηδησαν τα αηδόνια.
Λαλήσανε τη λευτεριά, τη λεβεντιά, το ήθος.
Γράφει
Κλέφτης τ’ Ονείρου, σταυραετός και πρεσβευτής του Δία.
Του Δία που η πατρίδα του, λεύτερη τώρα είναι.
Και μπρος στο βουλευτήριο, η Διώνη λέει: «Κρίνε».
«Κρίνε σαν λεύτερος κι εσύ, μακριά απ’ τα δεσμά σου.
Με του Ονείρου τα φτερά, άγγιξε την καρδιά σου».
Σκλαβιάς το τέλος βάραθρο, στο θρόνο η Αλήθεια!
Κι ο Αμφορέας της Οργής, φωτιά που καίει στα στήθια!
(Το παρόν ποίημα συμμετείχε στο Διαγωνισμό της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών με θέμα: «Βαλκανικοί Πόλεμοι», κατά το έτος 2012, όπου και έλαβε το Δεύτερο Έπαινο).
Ήταν το έτος 1808, όταν
σε ένα χωριό των Γρεβενών, το Τσούρχλι, γεννήθηκε ο
μικρός Γεώργιος. Γονείς του
ήταν ο Κωνσταντίνος και η
Βασίλω, που παρόλη τη φτώ-
χεια τους, ήταν πολύ ευσε-
βείς και θεοσεβούμενοι
άνθρωποι. Ωστόσο, μετά από
οχτώ χρόνια απεβίωσαν και
την ανατροφή του Γεώργιου
ανέλαβαν τα μεγαλύτερα
αδέλφια του. Και σε αυτήν
την περίπτωση όμως, ο Γεώρ-
γιος δε στάθηκε τυχερός,
γατί μετά από λίγα χρόνια,
εξαιτίας μιας θανατηφόρου
επιδημίας, πέθαναν και αυ-
τά. Έτσι, στα δεκαπέντε του,
ο έφηβος πλέον Γεώργιος
αναγκάστηκε να αναζητήσει
εργασία, προκειμένου, μόνος
πλέον, να μπορέσει να επιβιώσει.
Εργαζόταν συνήθως σαν
μισθωτός ιπποκόμος και
λόγω του καλού χαρακτήρα
του, ήταν ιδιαίτερα αγαπη-
τός και στους Τούρκους κα-
τακτητές, οι οποίοι τον φώ-
ναζαν κοροϊδευτικά Γκιαούρ
– Χασάν.
Έτσι πέρασαν τα χρόνια
και σε ηλικία 28 ετών, ο Γε-
ώργιος γνώρισε, αρραβωνιά-
στηκε και στη συνέχεια πα-
ντρεύτηκε την Ελένη, μια
ευλαβή κοπέλα από τα Ιωάννινα.
Ο αρραβώνας του όμως
με την Ελένη, έγινε η αφορμή να συκοφαντηθεί από τον
χότζα των Ιωαννίνων ότι, ενώ ήταν μουσουλμάνος, επεδίωκε να παντρευτεί μια χριστια-
νή. Στη συνέχεια οδηγήθηκε
στον Τούρκο ιεροδικαστή
όπου υπερασπιζόμενος τη
χριστιανική του πίστη και με
τις μαρτυρίες φίλων του, τελικά αθωώθηκε.
Στα τέλη του Δεκέμβρη
του 1837, η Ελένη έφερε
στον κόσμο το πρώτο τους
παιδί, το οποίο βάφτισαν στις 7 Ιανουαρίου του 1838, ονομάζοντας το Ιωάννη.
Στις 11 Ιανουαρίου του
ίδιου έτους, ο Γεώργιος παραδόθηκε σε έναν πολύωρο
βαθύ ύπνο. Μόλις ξύπνησε
έβαλε την καλή του φορεσιά, αγκάλιασε και φίλησε τη γυναίκα και το παιδί του και κατευθύνθηκε προς την αγορά της πόλης. Εκεί κατηγορήθηκε ξανά από το χότζα
ότι αλλαξοπίστησε ενώ ήταν
μουσουλμάνος και οδηγήθη-
κε στη φυλακή, προκειμένου
να δικαστεί. Εκεί, οι Τούρκοι
αξιωματούχοι και οι δεσμοφύλακες προσπάθησαν να
τον δελεάσουν με χρήματα
και αξιώματα, με σκοπό να
αλλαξοπιστήσει. Ο Γεώργιος
φυσικά δε δέχτηκε με αποτέλεσμα να υπομείνει σκληρά
βασανιστήρια αλλά και να
παραμείνει ακλόνητος στην
πίστη του.
Έτσι μετά από πενθήμερη
φυλάκιση και πλήθος βασανι-
στηρίων, τη Δευτέρα 17
Ιανουαρίου 1838, οδηγήθη-
κε στην πύλη του κάστρου,
όπου δημοσίως απαγχονίστη-
κε, ενώ το σώμα του παρέ-
μεινε κρεμασμένο στην αγχό-
νη για τρεις ημέρες, προς
παραδειγματισμό των χριστιανών. Στη συνέχεια το λείψανο του κηδεύτηκε και ενταφιάστηκε στο μητροπολιτικό ναό της πόλης, ενώ ο τάφος του απετέλεσε χώρο προσκυνήματος, προσελκύοντας πολλούς πιστούς, από
τους οποίους αρκετοί βίωσαν
και θαύματά του.
Το μαρτύριο του Γεώργιου στήριξε την πίστη των Ορθοδόξων χριστιανών σε στιγμές που αυτή κινδύνευε
να κλονιστεί από τον κίνδυνο
των εξισλαμισμών ενώ, από
την πρώτη στιγμή του μαρτυρίου του, ο λαός αποδέχτηκε
την αγιότητά του και τον τιμούσε, επιδιώκοντας παράλληλα την επίσημη ανακήρυξή του από το Πατριαρχεί-
ο, κάτι που τελικά πραγματοποιήθηκε την 19 Σεπτεμβρί-
ου του 1839.
Σήμερα ο Άγιος Γεώργιος ο νεομάρτυς της πόλεως των Ιωαννίνων, θεωρείται ο πολιούχος της πρωτεύουσας
της Ηπείρου και ο προστάτης των ευζώνων της προεδρικής
φρουράς.
Πηγή; www.romfaia.gr
«Το μαρτύριο του Γεώργιου στήριξε την πίστη των Ορθοδόξων χριστιανών σε στιγμές που αυτή κινδύνευε να κλονιστεί...»
ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΕΕΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ
ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΚΟΚΟΡΑ
Μια φορά κι έναν καιρό, στα πολύ παλιά χρόνια, ήταν ένας γέρος και μία
γριά και ζούσαν στο τελευ-
ταίο σπίτι του χωριού, κοντά στο δάσος.
Ο γέρος κι η γριά,
ζούσαν φτωχά, μόνη πε-
ριουσία τους, μια γίδα και
το περιβολάκι τους, μ’ ένα
πηγάδι απ’ όπου παίρνανε
νερό.
Στεναχωριόταν απ’ τη
φτώχεια τους, πολύ, αλλά
ήταν άνθρωποι καλοί και
σαν τους ζητούσαν βοή-
θεια, τίποτα φτωχοί συγχω-
ριανοί τους, τους έδιναν
ό,τι είχαν και δεν είχαν!
Μια μέρα, μια «κοπέλα»
ντυμένη με ρούχα φτωχικά,
χτύπησε την πόρτα της
καλύβας τους, κρατώντας
στο δεξί χέρι ένα καλάθι.
-«Πεινάω!» τους λέει: «κι
έχω να πιω νερό εδώ και
τρία μερόνυχτα!»
Αμέσως η γρια έφερε
νερό απ’ το πηγάδι, αλλά
φαΐ δεν είχε.
Κι έσπαζε το κεφάλι
της, τι να κάνει, να της
δώσει φαγητό.
-«Θα σφάξω τη γίδα!», λέει, και μια και δυο, σφά-
ζει τη γίδα, την ψήνει κι
έστρωσε πλούσιο τραπέζι
να φάει η «κοπέλα»!
Σαν φάγανε, η «κοπέλα», ευχαριστημένη,
λέει στη γριά:
-«Εσύ μου έδωσες ό,τι
είχες και δεν είχες, εγώ θα
σου δώσω μια συμβουλή!
Πάρε το κρέας που απόμεινε, κρύψτο σ’ αυτό εδώ το καλάθι, βάλτο στο πηγάδι και κάθε φορά που θα θέλεις κρέας, θα παίρνεις κρέας απ’ αυτό το καλάθι!»
Πέρασε ένας μήνας, δυο, τρεις, μπήκε η άνοιξη, κι ο γέρος κι η γρια ζούσαν πλούσια με το κρέας του πηγαδιού!
Μια μέρα, άρχιζε σαρακοστή, ένας «ζητιάνος» χτυπάει την πόρτα της καλύβας και ζήτησε φαγητό, εκείνη την ώρα όμως ο γέρος είχε τσακωθεί με τη γρια κι απ’ τα νεύρα του, έδιωξε τον κακομοίρη το ζητιάνο!
Την άλλη μέρα, πάει να πάρει κρέας η γρια απ’ το πηγάδι, τραβάει το καλάθι και τι να δει, πουθενά κρέας, μόνο ένα φίδι ήταν μέσα, την κοιτάζει κατάματα και της λέει:
-«Διώξατε το «ζητιάνο», διώξατε και τον πλούτο απ’ την καρδιά σας!
Για τιμωρία, θα μείνετε χωρίς κρέας μέχρι να βρείτε το αυγό του κόκορα!»
Πάει η γρια στο γέρο, του λέει την ιστορία με το φίδι και τότε εκείνος απαντά:
-«Θα πάμε στο σοφό, να μας πει πώς θα βρούμε το αυγό του κόκορα!»
Και μια και δυο, μπρο-
Σελίδα 8
Γράφει ο Δρ Μιλτιάδης Ντόβας ΠΕ 70
στά ο γέρος, πίσω η γρια, ξεκίνησαν να παν’ να
βρουν το σοφό, που έμενε
στην κορφή του βουνού!
Περάσανε ένα ποτάμι κολυμπώντας, σκαρφάλω-
σαν βράχο-βράχο το βουνό
και κάποτε φτάνουν στην
καλύβα του σοφού γέροντα!
-«Ξέρω τι ζητάτε!», τους
λέει, σαν τους είδε ο γέρος, «ψάχνετε ένα κόκορα που θα σας κάνει το μαγικό αυγό, κι αυτό θα σας φέρει πίσω, τα πλούτη και την ευτυχία στο σπίτι σας!»
«Δεν είναι μακριά αυτό που γυρεύεται μα δίπλα σας!» συνέχισε ο σοφός.
-«Έχετε ένα καλάθι
πάρτε το και γεμίστε το, με καλαμπόκι, βρείτε το
«ζητιάνο» και παρακαλέστε
τον, να το κατεβάσει με
τα χέρια του, στο πηγάδι, και τότε θα γίνει το θαύμα!»
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2023
ΤΕΥΧΟΣ 3
Γυρνάει πίσω ο γέρος
με τη γρια, σαράντα μέρες
ψάχνανε το «ζητιάνο».
Μια μέρα, μεγάλη βδο-
μάδα, πάει η γρια να πά-
ρει νερό απ’ το πηγάδι, να
‘σου πάλι το φίδι στο κα-
λάθι να της λέει:
-«Ο «άνθρωπος» που
ψάχνετε βρίσκεται στο
διπλανό χωριό, αν πάτε
πριν ξημερώσει Μεγάλη
Πέμπτη, θα τον βρείτε
εκεί!»
Και μια και δυο, ο
γέρος κι η γρια κινάνε, για
το διπλανό χωριό, σαν
έφτασαν στην πλατεία,
είδαν το «ζητιάνο» καθισμέ-
νο κάτω να ζητιανεύει!
-«Σε παρακαλούμε καλέ
μας, άνθρωπε», του λέει ο
γέρος με τη γρια, «συγχώρεσε μας κι έλα
σπίτι μας, να μας βοηθή-
σεις να βρούμε το μαγικό κόκορα!»
Ο «ζητιάνος» ήταν κα-
λός «άνθρωπος», λυπήθηκε
το γέρο και τη γρια, αλλά
τους είπε:
-«Θα σας βοηθήσω, αν
βοηθήσετε τον εαυτό σας, θα σας βρω το μαγικό
κόκορα, αλλά θα κάνετε
ό,τι σας πω!»
Δρόμο παίρνουν, δρόμο
αφήνουν, φτάνουν στο
σπίτι τους, εκεί μπροστά
απ’ το πηγάδι παίρνει ο
«ζητιάνος» το καλαμπόκι,
γεμίζει το καλάθι κι όπως
είπε ο σοφός το κατεβάζει
μέσα, τότε πάει ν’ ανεβά-
σει το καλάθι η γρια και τι να δει ένας μεγάλος κόκορας με κατάλευκα φτερά!
-«Κικιρικου», τους λέει, «από σήμερα θα ‘μαι ο υπηρέτης σας!»
«Τι θέλετε να κάνω για σας»
-«Θέλουμε το μαγικό αυγό», του απαντά ο γέρος, «για να γλιτώσουμε απ’ τη φτώχεια, όπως μας
είπε ο σοφός!»
Και να ‘σου ο κόκορας
μες στο καλάθι, γεννάει
ένα αυγό, γεννάει δεύτερο, τρίτο, μέχρι που γεμίζει το
καλάθι!
Και τότε ο ζητιάνος,
λέει στο γέρο:
-«Αυτά τα αυγά θα τα
βάψεις, θα τα βάλεις σ’
ένα μεγάλο καλάθι και θα
δώσεις ένα αυγό σε κάθε
χωριανό, εσύ θα κρατήσεις μόνο ένα, θα το βάλεις δίπλα στο εικονοστάσι
και τη μέρα σαν θες φα-
γητό, θα το βάζεις στο
καλάθι και θα το κατεβάζεις στο πηγάδι.
Τότε μόνο το καλάθι
σου, θα ‘ναι πάντα γεμάτο
με όλα τα καλά της Γης, αρκεί να δίνεις!»
Έτσι κι έγινε, ο γέρος
κι η γρια άκουσαν το
«ζητιάνο» και τη Μεγάλη
Πέμπτη, βάψανε τα μαγικά
αυγά, γέμισαν ένα μεγάλο
καλάθι και το Μεγάλο
Σάββατο βγήκαν κι
άρχισαν να τα μοιράζουν
σ’ όλο το χωριό, σε φτωχούς και πλούσιους!
Οι συγχωριανοί για κάθε αυγό, τους έδινε ο καθένας το κατιτίς του, το περίεργο όμως ήταν ό,τι τους έδιναν ένα φλουρί κι
εκείνο γινόταν δέκα!
Έτσι σαν τελείωσαν το
μοίρασμα ο γέρος κι η γρια βρέθηκαν με τόσα
πλούτη, που ήταν πια οι πλουσιότεροι του χωριού!
Έτσι ο γέρος κι η γρια
γλίτωσαν απ’ τη φτώχεια, αλλά ποτέ δεν κράταγαν
τον πλούτο απ’ το μαγικό
αυγό μόνο για τον εαυτό
τους, αλλά όπως τους είπε
ο «ζητιάνος» έδιναν ό,τι
είχαν με χαρά και καλοσύνη σ’ όλο το χωριό!
Πρώτα είπαν στο «ζητιάνο», να γίνει σέμπρος
τους και να μοιραστούν τα πάντα, εκείνος όμως με το
Σελίδα 9
που ξημέρωσε Δευτέρα του Πάσχα, χάθηκε ξαφνικά!
- « Δεν ήταν «ζητιάνος»!» είπε ο γέρος.
-«Κάτι άλλο ήταν!» συμπλήρωσε η γρια.
Κι από τότε ο γέρος, η γρια, αλλά και όλο το χωριό ζούσαν ευτυχισμένα και με αγάπη!
Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
(A΄ ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΙΚΡΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ-ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ 2014)
…Βρισκόμαστε στον τε-
λευταίο μήνα του χειμώνα.
Είναι η εποχή που οι καιρικές
συνθήκες δεν μας επιτρέ-
πουν να εργαστούμε στο
ύπαιθρο. Έτσι, τα γεωπονά-
κια του σχολείου μας μέσα
στο εργαστήριο , γνωρίζουν
τα φυτά που συνεχίζουν τις
δραστηριότητές τους το
χειμώνα και μας δίνουν τους
εξαιρετικούς καρπούς τους, τα εσπεριδοειδή.
Μία άλλη ομάδα φυτών
που έχει μεγάλο ενδιαφέρον
για εμάς είναι τα χειμερινά
σιτηρά.
Η διατήρηση ώριμων
αποξηραμένων φυτών σιτα-
ριού και κριθαριού στο εργαστήριο της γεωπονίας , μας διευκολύνει να τα γνωρίσουμε καλύτερα.
Καλλιεργείται στη Μακεδονία, τη Θεσσαλία και τη Στερεά Ελλάδα. Σπέρνεται το Φθινόπωρο και συγκομίζεται αρχές του καλοκαιριού. Την περίοδο του χειμώνα τα φυτά είναι χαμηλής ανάπτυξης , οπότε μπορούν να αντιμετωπίσουν τα κρύα αυτής της εποχής. Ο καρπός του σιταριού είναι πλούσιος σε άμυλο και πρωτεΐνη. Χρησιμοποιείται κυρίως για ανθρώπινη κατανάλωση , ζωοτροφή και βιομηχανική χρήση. Υπάρχουν δύο είδη σιταριού. Το μαλακό σιτάρι το οποίο χρησιμοποιείται στην αρτοποιΐα και ζαχαροπλαστική και το σκληρό σιτάρι το οποίο χρησιμοποιείται στη βιομηχανία ζυμαρικών. Μπορούμε να παρασκευάσουμε ψωμί με μίγμα αλευριού από σκληρό και μαλακό σιτάρι. Η συγκομιδή του σιταριού γίνεται στην αρχή του καλοκαιριού με θεριζοαλωνιστικές μηχανές , οι οποίες κόβουν τα φυτά και ξεχωρίζουν το σπόρο από τα άλλα μέρη.
Το κριθάρι είναι το χειμερινό σιτηρό που έχει μικρότερη οικονομική σημασία από το σιτάρι. Ο καρπός
του χρησιμοποιείται στην κτηνοτροφία, τη βυνοζυθοποιΐα και για ανθρώπινη κατανάλωση.
λιεργείται στη Φλώρινα, την Κοζάνη, την περιοχή μας και τη Ξάνθη.
Η βρώμη έχει μεγάλη οικονομική σημασία παγκόσμια, αν και η καλλιέργειά της περιορίζεται συνεχώς.
Στη χώρα μας καλλιεργείται στους Νομούς: Ηλείας, Μεσσηνίας, Αιτωλοακαρνανίας
και Εύβοιας. Καλλιεργείται
για παραγωγή σπόρου και βιομάζας. Ο σπόρος χρησιμοποιείται κυρίως στην κτηνοτροφία και για ανθρώπινη κατανάλωση.
Το σιτάρι, ο πιο σπουδαίος αντιπρόσωπος όλων
των σιτηρών, είναι το πρώτο
σε σημασία καλλιεργούμενο
φυτό σε όλο τον κόσμο. Καλύπτει βασικές ανάγκες στη διατροφή του ανθρώπου.
Η σίκαλη καλλιεργείται για παραγωγή καρπού και βιομάζας. Ο καρπός της χρησιμοποιείται κυρίως ως κτηνοτροφή και ως τροφή του ανθρώπου αυτούσιος ή
σε μίγμα με σιτάρι για την Παρασκευή ψωμιού. Καλ-
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2023
ΤΕΥΧΟΣ 3
