ทดลองอ่านสืบรักกับดักหัวใจ

擒受之妙手郡王

Qin Shou Zhi Miao Shou Jun Wang สืบรักกับดักหัวใจ 千岩 (Qian Yan) เขียน ซูเซียง แปล พิมพ์ครั้งที่ 1 ธันวาคม 2559 สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 เลขมาตรฐานสากลประจ�าหนังสือ ISBN 978-616-410-409-9 ภาพประกอบ : 一幽 (Yi You) ภาพประกอบ SD : ไก่แว่น 《擒受之妙手郡王》 千岩 Qian Yan 著

Copyright © 2013 Longma Culture Public Limited Company 龍馬文化有限公司 Illustrations by 一幽 Yi You Thai translation copyright © 2016 Siam Inter Multimedia Public Co., Ltd. Thai edition arranged through Pelican Media Agency Ltd., Taiwan All rights reserved.

จัดพิมพ์โดย

ส�านักพิมพ์ มีดี ในเครือบริษัท สยามอินเตอร์มัลติมีเดีย จ�ากัด (มหาชน) โทรศัพท์ 0-2276-8533 จัดจ�าหน่ายโดย บริษัท สยามอินเตอร์มัลติมีเดีย จ�ากัด (มหาชน) 459 ซ.ลาดพร้าว 48 แขวงสามเสนนอก เขตห้วยขวาง กรุงเทพฯ 10310 โทร. 0-2694-3031-33 ต่อ 1911 ราคา 185 บาท

ÁÕ«Ò

Never-ending circle of happiness

ทักทาย~ เท็ดดี้ #เด็กหิ้วหมี มาแล้วจ้า… กลับมาคราวนี้ น�าซีรีส์ใหม่มาฝากฝังไว้ในหัวใจเพื่อนๆ ทุกคน กับ ซีรีส์ ‘ถ้อยคําจากบุปผา’ ประเดิมเรื่องแรกด้วย ‘สืบรักกับดักหัวใจ’ เรื่อง ราวของเด็กหนุ่มที่ต้องการตามหาบิดา แต่พอล�่าลาอาจารย์ก�าลังจะออก จากหุบเขา เจ้าเหมียว (? ที่ไม่ตัวเล็กเสียทีเดียว) ดันถูกผู้คนจับไป เขา ออกตามหาจนได้มาเจอกับนายท่าน ‘ตี๋’ แล้วเรื่องราววุ่นวายก็เริ่มต้นขึ้น ไหนจะต้องตามหาเจ้าเหมียวทีถ่ กู ซ่อนอยูใ่ นคฤหาสน์ ไหนจะเจ้าบ้านทีด่ นั รูว้ า่ บิดาเขาคือใครแต่กไ็ ม่ยอมปริปากบอก…เอาเป็นว่าพวกเรามาเอาใจช่วย เขาให้แก้ปัญหาไปพร้อมๆ กันดีกว่าครับ ยังไงก็ขอฝากฝังซีรีส์นี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะครับ แล้วพบกัน ในเล่มต่อๆ ไป สวัสดีครับ!

¹ŒÍ§à·ç´´Õé

คุยกับนักเขียน ชื่อ : เชียนเหยียน ราศี : สิงห์ (สิงโตขนฟูยุ่งเหยิงที่เอาแต่ใจ ไร้เหตุผล) ความสนใจ : อ่านนิยาย นอนหลับ เล่นเกม และสิ่งที่ชอบที่สุดคือ การเขียนนิยายเงียบๆ อย่างแน่นอน พรสวรรค์มาจากแรงบันดาลใจหนึ่งเปอร์เซ็นต์และหยาดเหงื่อแรง กายเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ แค่มคี วามพยายามทุกสิง่ ล้วนสามารถเป็นจริงได้ ใต้หล้านี้มิมีสิ่งใดได้มาโดยง่าย! ฉะนั้น… ฉันชอบเสาะหาแรงบันดาลใจจากการคิดฟุ้งซ่านเรื่อยเปื่อย ฉันชอบนั่งครุ่นคิดอย่างละเอียดลออ เขียนงานออกมาด้วยความ ตั้งใจ

บททีห่ นึง่ ณ หุบเขาหมอเทวดา ที่ตอนนี้ยังคงเป็นหนึ่งในสถานที่ลึกลับที่สุด ในยุทธภพ ร�่ำลือกันว่าภายในหุบเขาเพาะปลูกพืชพันธุ์ธัญญาหารและ สมุนไพรแปลกประหลาดนานาชนิด แถมกลิ่นสมุนไพรยังฉุนโชยโอบล้อม หุบเขาตลอดทัง้ ปี และประมุขแต่ละรุน่ ทีอ่ าศัยอยูใ่ นนี้ ล้วนแต่มอี ายุยนื ยาว ร้อยกว่าปีทั้งสิ้น ‘เซวียนหยวนเช่อ’ คือประมุขคนปัจจุบัน และยังเป็นพระปิตุลา* ของฮ่องเต้อีกด้วย ประมุขรุ่นก่อนพาเขาเข้ามาในหุบเขาเพื่อศึกษาร�่ำเรียน วิชาแพทย์ตงั้ แต่ยงั เยาว์วยั ไม่เพียงได้รบั การสืบทอดวิชาการแพทย์ทงั้ หมด ยังได้รับการถ่ายทอดวิชาฝีมืออีกด้วย สถานที่ตั้งของหุบเขาหมอเทวดานั้นถูกอ�ำพรางอย่างเร้นลับ แม้ ภายนอกหุบเขาจะมีหิมะตกให้อากาศหนาวเหน็บ ทว่าภายในหุบเขากลับ มีสภาพอากาศราวกับฤดูใบไม้ผลิตลอดทั้งปี *พระปิตุลา : อาของฮ่องเต้ (น้องชายของพ่อ) Qian Yan : เขียน / แปล : ซูเซียง

-9-

หลายปีมานี้ สองอาจารย์กับศิษย์อาศัยอยู่ภายในหุบเขาด้วยกัน ผูเ้ ป็นอาจารย์นนั้ คือเซวียนหยวนเช่อ ส่วนเด็กหนุม่ ทีอ่ ยูร่ ว่ มกับเขามาหลาย ปีคือลูกศิษย์ของเขา นามว่า...‘ซูเหยียน’ ภายใต้แสงตะวันสาดส่องพรัง่ พราย เด็กหนุม่ เรือนร่างโปร่งระหงใน อาภรณ์สีเหลืองผู้หนึ่งก�ำลังนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นดิน เขาก�ำลังเด็ดสมุนไพร ตรงหน้าอย่างระมัดระวัง พื้นที่ว่างเปล่าด้านข้างไม่ไกลมีเสือขาวตัวใหญ่ นอนหมอบอยู่ มันหรี่ตาลงท่ามกลางแสงตะวันจ้า รูปร่างหน้าตาเด็กหนุม่ ราวสิบเจ็ดสิบแปดปี ผมยาวสีดำ� ขลับราวขน อีกาถูกมัดรวบขดเป็นมวยไว้กลางศีรษะ ปกเสื้อแบะอ้าเล็กน้อย แขนเสื้อ ยาวถูกม้วนทบขึน้ ไปไว้กลางแขน เผยผิวขาวนวลเนียนราวกับเกิดมาไม่เคย ถูกแสงแดดแผดเผาจนด�ำคล�้ำยังไงยังงั้น เมื่อพิจมองถ้วนถี่ จะเห็นขนตางอนยาว ดวงตาเปล่งประกายดุจ ดวงดาว จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากแดงระเรื่อราวโลหิต ล�ำคอที่โผล่พ้นปก เสื้อขึ้นมาเกลี้ยงเกลาราวกับแจกันกระเบื้องเคลือบขาวนวล รูปร่างหน้าตา งดงามยากพบพานในใต้หล้า “เจ้าเหมียว แอบอู้อีกแล้วนะ ข้าไม่ได้บอกให้เจ้าไปตักน�้ำมาหรอก หรือ? ยังไม่รีบไปอีก!” ซูเหยียนเอาดินที่ติดมากับรากสมุนไพรในมือออก หันศีรษะกลับไป พอดีกบั ทีเ่ จ้าเสือขาวตัวใหญ่กำ� ลังอ้าปากหาว ดวงตาเรียวกลอกขึน้ รอบหนึง่ “โฮก———” มันค�ำรามเสียงต�่ำคราหนึ่ง สะบัดแพรขนสีขาวบนร่าง ลุกขึ้นเดิน วนรอบตัวเขาหนึง่ รอบ จากนัน้ ออกวิง่ ไปตามถนนเส้นน้อยอย่างว่าง่าย หาย วับไปไม่เห็นเงา ก่อนรีบกลับมาอยู่ข้างกายเขาอย่างรวดเร็ว รอบแผงคอ Qin Shou Zhi Miao Shou Jun Wang สืบรักกับดักหัวใจ

- 10 -

ใหญ่เพิ่มถังน�้ำแขวนไว้อันหนึ่ง ถังน�้ำใบนี้พิเศษยิ่ง ปากถังนั้นมีขนาดเล็กแคบ หูจับมีขนาดความ ยาวพอทีจ่ ะรอบคอเจ้าเสือขาว เมือ่ มันเอาศีรษะสอดเข้าไปก็สามารถยกถัง น�้ำขึ้นมาได้ คางของมันก็จะพอดีกับปากถัง ขณะวิ่งน�้ำก็จะไม่หกกระเด็น เป็นเด็กหนุ่มนั่นแหละ ที่ทุ่มเทความคิดประดิษฐ์ถังน�้ำนี้ขึ้นมา... “เหยียนเอ๋อร์...ใช้งานเจ้าเหมียวอีกแล้วหรือ” เงาร่างสูงใหญ่สาย หนึ่งปรากฏขึ้นเบื้องหลังซูเหยียน เรือนผมสีขาว ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย คนผู้นี้ไม่ใช่ใคร...เป็นอาจารย์ของเขา เซวียนหยวนเช่อ “ผู้ใดให้มันกินจุเล่า หากไม่ให้ท�ำงานคงได้อ้วนเป็นหมู ข้าให้มัน ท�ำงานเพราะว่าหวังดี” ซูเหยียนวางพลั่วในมือลง กระโจนเข้าสู่อ้อมอก อาจารย์ ใช้มอื อันเปรอะเปือ้ นไปด้วยดินโคลนเช็ดไปตามอาภรณ์สเี ขียวของ เขาคล้ายเจตนาไม่เจตนา “เหยียนเอ๋อร์ เจ้าเล่นซนไปแล้ว อยากถูกอาจารย์ลงโทษหรือไร” เซวียนหยวนเช่อจับมือเล็กที่ก�ำลังก่อกวนเขา พลางส่ายศีรษะอย่างระอา “อาจารย์ เหยียนเอ๋อร์ไม่ได้ตั้งใจ” เขาใบหน้าหนายิ่ง หน้าตาระรื่น ใสซื่อราวกับไม่ได้กระท�ำผิดอันใด “ช่างเถอะ เห็นว่าวันนีเ้ ป็นวันเกิดของเจ้า ข้าจะไม่เอาเรือ่ ง” เซวียน หยวนเช่อโบกมือคราหนึ่ง ปล่อยมือเล็กที่จับไว้ให้ท�ำการก่อกวนเสื้อผ้าเขา ต่อไป “ของขวัญวันเกิดข้าเล่า?” เด็กหนุ่มยื่นมือไปตรงหน้าอาจารย์ ทวงถามของขวัญไร้ซึ่งความเกรงใจ เซวียนหยวนเช่อเอ่ยอย่างเคร่งขรึมจริงจัง “ไป...กลับถึงห้องอาจารย์ ค่อยสนทนากัน” Qian Yan : เขียน / แปล : ซูเซียง

- 11 -

ยากนักที่จะเห็นอาจารย์เอ่ยด้วยวาจาจริงจังเช่นนี้ เขารีบล้างมือใน ถังน�้ำก่อนเร่งติดตามอาจารย์ไป เพิ่งก้าวเข้าไปในห้องอาจารย์ก็เห็นเขาก�ำลังกวักมือเรียก เมื่อซู เหยียนเดินเข้าไปหา พบว่ามีหีบไม้จันทน์หอมโบราณอันหนึ่งอยู่ในมือของ อาจารย์ ลวดลายโบราณบนตัวหีบมีความพิเศษ เพียงเห็นก็รู้ว่ามีมูลค่ายิ่ง “เวลาผ่านไปรวดเร็วยิ่ง เพียงชั่วพริบตาเจ้าก็จะอายุใกล้ยี่สิบปีแล้ว ส่วนฐานะหนึง่ ของเรา เจ้าทราบดีอยูแ่ ล้ว แต่วนั นีข้ า้ มีเรือ่ งส�ำคัญทีต่ อ้ งบอก กับเจ้า...แท้จริงแล้วข้าไม่ใช่เป็นเพียงแค่อาจารย์ของเจ้า” เซวียนหยวนเช่อ ลูบไล้หีบไม้ หางตาแดงระเรื่อเล็กน้อย “ท่านไม่ได้เป็นเพียงอาจารย์ของข้า? ท่านคงไม่ใช่...บิดาของข้า กระมัง?!” เขาอ้าปากกว้าง ร้องออกมาด้วยความตกตะลึง เขาอยู่ข้างกายอาจารย์ตั้งแต่ยังเยาว์ เคยถามอาจารย์หลายคราว่า บิดามารดาเขาคือผู้ใด อาจารย์เฉไฉบ่ายเบี่ยงไม่ตอบค�ำถาม หรือไม่ก็เอ่ย ติดตลกขบขันว่าเขาเป็นเด็กที่เก็บมาจากนอกหุบเขา เวลาล่วงเลยผ่านไป เขาจึงไม่ได้เอ่ยถามอีก “วาจาเหลวไหล ข้าอายุยังไม่ถึงสามสิบ จะมีลูกโตเช่นเจ้าได้ อย่างไร? เราเป็นลุงแท้ๆ ของเจ้าต่างหากเล่า” เซวียนหยวนเช่อถูกวาจาของซูเหยียนท�ำให้หวั เราะไม่ออกร�ำ่ ร้องไม่ ได้ ยกฝ่ามือขึ้นฟาดโบกศีรษะเขาไปทีหนึ่ง “ลุง?” ค�ำบอกเล่ากะทันหันนี้ท�ำให้ซูเหยียนตกตะลึง ราวกับถูก สายฟ้าฟาดยังไงอย่างงั้น ในหัวสมองว่างเปล่า อ้าปากกว้างค้าง นิ่งงันไป ชั่วขณะหนึ่ง “แท้จริงแล้ว มารดาบังเกิดเกล้าของเจ้าเป็นน้องสาวทีค่ ลานตามกัน Qin Shou Zhi Miao Shou Jun Wang สืบรักกับดักหัวใจ

- 12 -

มาของข้า หลังจากคลอดเจ้าไม่นานก็จากไปเพราะถูกพิษเย็นยะเยือก แทรกซึมร่าง ข้าเห็นเจ้าก�ำพร้าไร้ทพี่ งึ่ พิง หน�ำซ�ำ้ ร่างกายอ่อนแอ จึงพาเจ้า มาอยูข่ า้ งกายเพือ่ รักษาพิษเย็นยะเยือกทีอ่ ยูใ่ นกายเจ้า ทัง้ ยังสอนวิชาแพทย์ ให้เจ้า” เซวียนหยวนเช่อถอนหายใจ เรื่องความรู้สึกมากมายในอดีตต่าง พรั่งพรูออกมา “ท่านเป็นพระปิตลุ า เช่นนัน้ มารดาข้าคงต้องเป็นพระปิตจุ ฉา* แล้ว บิดาข้าเป็นผู้ใดเล่า? เขาอยู่ที่ใด?” ซูเหยียนได้สติอย่างรวดเร็ว กะพริบตา ไล่หยาดน�้ำตาที่เอ่อคลอนัยน์ตา พลางร้องถามติดต่อกัน “บิดาของเจ้าคือผู้ใด เราก็ไม่ทราบ ปีนั้นมารดาเจ้าอายุแค่สิบหก ปี เล่นสนุกซุกซนเกินเลย แอบหนีออกไปจากวัง เวลาผ่านไปปีครึ่ง นางถึง ร้องห่มร้องไห้กลับเข้าวัง เวลานั้นนางก็ตั้งครรภ์เจ้าแล้ว แถมมารดาของ เจ้า ต่อให้ตใี ห้ตายก็ไม่ยอมเอ่ยปากบอกว่าบิดาเจ้าคือผูใ้ ด ท่านตาเจ้าทรง กริ้วมาก สั่งผู้คนปิดเรื่องของมารดาเจ้าไว้” เซวียนหยวนเช่อส่ายศีรษะ “ท่านบอกเรื่องนี้แก่ข้า มีจุดประสงค์อันใดรึ?” ซูเหยียนไม่ได้โง่งม รับฟังเรื่องราวจากอาจารย์ไม่นานก็คาดเดาจุดประสงค์ที่แฝงอยู่ได้ พิษเย็นยะเยือกทีเ่ ขาได้รบั ถ่ายทอดมาขณะอยูใ่ นครรภ์มารดานัน้ ร้าย แรงยิ่ง หากไม่ใช่อาจารย์น�ำเขากลับมายังหุบเขา ใช้กระสายยามีค่าราคา แพงยืดชีวิตน้อยๆ ของเขาเอาไว้ เกรงว่าเขาคงไปพบท่านพญายมตั้งแต่ เล็กแล้ว ยังดีที่หลายปีมานี้พิษเย็นยะเยือกในตัวเขาไม่ค่อยก�ำเริบ ดังนั้น เขาจึงไม่ได้ต�ำหนิอาจารย์ที่ปิดบังความเป็นมาของเขา หน�ำซ�้ำ นี่ยังเป็น เรื่องราวส�ำคัญเกี่ยวข้องกับผู้คนส่วนมาก จึงต้องระมัดระวังอย่างยิ่งยวด เซวียนหยวนเช่อส่งมอบหีบไม้จันทน์หอมในมือให้ซูเหยียน เอ่ยน�้ำ *พระปิตุจฉา : อาหญิงของฮ่องเต้ Qian Yan : เขียน / แปล : ซูเซียง

- 13 -

เสียงจริงจัง “แม้มารดาเจ้าไม่ได้บอกว่าบิดาเจ้าเป็นผู้ใด ทว่านามของเจ้า นัน้ เป็นมารดาทีต่ งั้ ให้ บางทีอาจมีความเกีย่ วข้องกับบิดาเจ้า ขณะนางใกล้ สิ้นใจ ในมือยังก�ำแผ่นป้ายทองค�ำนี้ไว้แล้วลอบหลั่งน�้ำตาเงียบๆ สิ่งนี้คง เป็นของส�ำคัญแทนใจที่บิดามอบให้มารดาเจ้าเป็นแน่ วันนี้เจ้าอายุสิบแปด ปีแล้ว เราขอมอบของสิ่งนี้ให้แก่เจ้า” “...” มืออันสั่นเทาของเขารับหีบไม้มา ค่อยๆ เปิดหีบออกช้าๆ เหม่อมองแผ่นป้ายทองค�ำที่อยู่ในหีบไร้ซึ่งวาจาใดๆ แผ่นป้ายทองค�ำนี้จัดท�ำอย่างประณีตงดงาม ด้านหนึ่งสลักค�ำว่า ‘อาภรณ์เขียว ตราตรึงฤทัยข้า’* อีกด้านหนึ่งสลักตัว ‘อวี่และหย่า’** สอง ตัวไว้คู่กัน คงเป็นค�ำมั่นสัตย์สาบานรักของบุรุษสตรี “ข้าทราบว่าเจ้าต้องการรู้ความเป็นมาของตนเอง ตอนนี้ข้าให้ เบาะแสแก่เจ้าแล้ว เจ้าจะออกตามหาบิดาบังเกิดเกล้าหรือไม่...ก็ล้วนแล้ว แต่เจ้า” “อาจารย์ ข้าออกไปจากหุบเขาได้หรือ?” เขากัดริมฝีปากล่างแน่น ดวงตาแดงระเรื่อ หากเอ่ยว่าไม่เคยคิดออกตามหาบิดาคงหาว่าเขาโกหก เขาคิดมา ตลอดว่าตนนั้นเป็นเด็กก�ำพร้าไร้บิดามารดา วันนี้ไม่ง่ายนักที่ได้ครุ่นคิด ตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องความเป็นมาของตน แม้มีความหวังเดียว เขาก็จะ ทุม่ เทจิตใจตามหาบิดาบังเกิดเกล้าของตนเอง ไถ่ถามให้ชดั เจนว่าเรือ่ งราว ในตอนนั้นเป็นเช่นใดกันแน่ เหตุใดมารดาจึงได้รับพิษเย็นยะเยือก ทว่ายัง คงพาเขาหนีมา *อาภรณ์เขียว ตราตรึงฤทัยข้า : มาจากวรรคหนึง่ ของต่วนเกอสิง《短歌行》ทีโ่ จโฉเป็นผูป้ ระพันธ์ **ตัวอวี่ 宇 แปลว่าจักรวาล ส่วนตัวหย่า 雅 แปลว่าสูงส่งสวยงาม Qin Shou Zhi Miao Shou Jun Wang สืบรักกับดักหัวใจ

- 14 -

“ย่อมได้...ช่วงนี้อาจารย์หญิงของเจ้าถูกผู้อาวุโสในเผ่าบังคับให้ แต่งงาน จิตใจอึดอัดคับข้องยิง่ ข้าคิดรับเธอมาอาศัยในหุบเขาสักระยะหนึง่ เจ้าคงไม่ตอ้ งการรบกวนพวกเรากระมัง” เซวียนหยวนเช่อหัวเราะหึๆ คาด เดาการตัดสินใจของเขาได้ตั้งแต่แรก “ศิษย์ทราบว่าต้องท�ำอย่างไร พรุ่งนี้จะรีบออกเดินทางไปตามหา บิดา” เขายกมือขึ้นเช็ดน�้ำตาตรงหางตาลวกๆ ก่อนออกจากห้องไปอย่าง รวดเร็ว เขาโชคดีทอี่ าจารย์รบั เขาไว้ขา้ งกาย ตัง้ ใจสอนวิชาแพทย์ให้เขา แม้ ร่างกายเขาจะไม่คอ่ ยแข็งแรง ร�ำ่ เรียนได้เพียงวิชาวิทยายุทธ์งา่ ยๆ ทว่าเขา ก็พึงพอใจแล้ว ตอนนี้ปณิธานเดียวในจิตใจคือออกตามหาบิดาบังเกิดเกล้า หลัง จากจัดการเรื่องราวทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว จะกลับหุบเขาเป็นศิษย์ที่ดีของ อาจารย์ไปชั่วชีวิต

วันต่อมา ซูเหยียนตืน่ แต่เช้า หลังจากเก็บสัมภาระเรียบร้อยก็เข้าไป กล่าวลาอาจารย์ ก�ำลังคิดส่งมอบเจ้าเหมียวให้อาจารย์ดูแล เพื่อไม่ให้มัน ออกไปเดินเพ่นพ่านนอกหุบเขาท�ำชาวบ้านแตกตืน่ ตกใจ คาดไม่ถงึ ว่าตาม หาเจ้าเสือยักษ์ทงั้ ในหุบเขาและบริเวณนอกหุบเขาห่างออกไปหลายลีห้ ลาย รอบแล้วยังไม่พบ ในห้วงอับจนปัญญา ท�ำได้เพียงไปหาเซวียนหยวนเช่อ กล่าวด้วย น�ำ้ เสียงร้อนรน “อาจารย์ เจ้าเหมียวหายไปไหนไม่รู้ ข้าคงต้องออกไปนอก Qian Yan : เขียน / แปล : ซูเซียง

- 15 -

หุบเขาตามหามันก่อน” เขาเคยตรวจสอบบริเวณด้านนอกหุบเขาโดย ละเอียดแล้ว บางทีอาจมีผู้คนวางกับดักไว้ เจ้าเหมียวค่อนข้างชอบเล่น ซุกซน ไม่ได้ระมัดระวังตัวอาจเหยียบกับดักสัตว์เข้า จนถูกผู้คนจับตัวไป “รีบไปเถอะ ระมัดระวังตัวด้วย หากประสบเรื่องร้าย จงจ�ำไว้ ให้ ประกาศนามหุบเขาหมอเทวดาของเรา” เมื่อเซวียนหยวนเช่อก�ำชับให้เขา ระมัดระวังตัวแล้ว ก็ลากจูงคนชุดด�ำที่อยู่ข้างกายจากไป “อาจารย์ อาจารย์หญิง ศิษย์ขออ�ำลา” เขาโบกมือลาไหวๆ ค�ำเรียก อาจารย์หญิงท�ำให้ชายหนุม่ ข้างกายเซวียนหยวนเช่อสะดุดกึก ใบหน้าเขียว คล�้ำ ซูเหยียนตามร่องรอยกับดักสัตว์ทเี่ หลือทิง้ ไว้ รีบติดตามออกไปนอก หุบเขา เขาส�ำรวจตรวจสอบทุกสถานที่ที่เดินผ่านอย่างละเอียด จนทราบ ว่ามีกลุม่ คนและรถม้ารีบเร่งเดินทางผ่านไปเป็นแน่ บนรถม้ามีกรงเหล็กถูก ผ้าด�ำคลุมอยู่ ก�ำลังเดินทางลงใต้ ในกรงนั้นกักขังสิ่งใดไว้ไม่อาจทราบได้ บางคราได้ยินเสียงร้อง ค�ำรามราวสัตว์ปา่ เล็ดลอดออกมา เขายิง่ มัน่ ใจว่าเจ้าเหมียวโดนผูค้ นจับตัว ไป โชคยังดีที่มันยังมีชีวิตอยู่ ไม่เช่นนั้นคงถูกผู้คนถลกหนังท�ำเนื้อเสือตาก แห้งไปแล้ว ตลอดเส้นทางที่ติดตามไป หลายคราที่เขาเกือบได้เข้าใกล้ขบวน ทว่าเพียงชัว่ พริบตาขบวนนัน้ ก็หายไปจากสายตาแล้ว เขารูส้ กึ ว่าพวกมันคง ไม่ใช่พรานล่าสัตว์ธรรมดา การน�ำเสือตัวหนึง่ เดินทางไปด้วย ทัง้ ยังสามารถ หลบซ่อนจากการสะกดรอยตามของเขาได้นั้น ย่อมไม่ใช่เรื่องง่ายดาย ในที่สุด กลุ่มคนที่จับเจ้าเหมียวก็หยุดลง ณ ต�ำบลเล็กๆ ทางใต้ แห่งหนึง่ เดิมทีซเู หยียนคิดเข้าไปส�ำรวจใกล้ๆ คาดไม่ถงึ ว่าคนของฝ่ายตรง Qin Shou Zhi Miao Shou Jun Wang สืบรักกับดักหัวใจ

- 16 -

ข้ามแต่ละคนล้วนร่างกายก�ำย�ำแข็งแรง ทัง้ ยังมีวรยุทธ์ ฝีมอื ไม่ได้ออ่ นด้อย ไปกว่าเขา จึงตัดสินใจสังเกตการณ์ไปก่อนค่อยวางแผน ซูเหยียนปล่อยให้กรงเหล็กขนาดใหญ่ที่กักขังเจ้าเหมียวไว้ถูกลาก เข้าไปในคฤหาสน์ผู้มีอันจะกินหลังหนึ่ง เขาไม่ต้องการแหวกหญ้าให้งูตื่น จึงเช่าบ้านบริเวณเนินลาดตรงข้ามกับคฤหาสน์ หาโอกาสเหมาะๆ เข้าไป ช่วยเจ้าเหมียว ขณะที่เขายืนอยู่ในลานบ้านเช่าก�ำลังสืบข่าวด้วยตนเองอยู่นั้น ก็ได้ ยินมาว่าเจ้าของคฤหาสน์ ‘แซ่ตี๋’ เป็นชายหนุ่มอายุประมาณสามสิบต้นๆ ผูห้ นึง่ เพิง่ ย้ายมาเมือ่ สามเดือนก่อน ทว่าเขารอมาแล้วสองวันยังไม่เห็นหน้า เจ้าของคฤหาสน์แซ่ตี๋โผล่หัวออกมา มีเพียงบ่าวรับใช้ เวรยามล�่ำสันก�ำย�ำ เดินขวักไขว่ไปมา มันช่างสะกิดความอยากรู้อยากเห็นของเขายิ่งนัก!

ซูเหยียนรอดูอยูห่ ลายวัน ปล่อยให้วนั เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า เขา เป็นห่วงความปลอดภัยของเจ้าเหมียวยิ่งนัก ตัดสินใจว่าหากท่านตี๋ยังไม่ โผล่หัวออกมาอีก เขาคงต้องแอบย่องเข้าไปในคฤหาสน์ตามหาเจ้าเหมียว แล้ว วันนีอ้ ากาศแจ่มใส สายลมแผ่วเบากระทบใบหน้าให้ความรูส้ กึ สบาย ยิ่ง ซูเหยียนหลบซ่อนอยู่หลังประตู จับตามองประตูใหญ่คฤหาสน์สกุลตี๋ เงียบๆ เห็นเพียงคนผู้หนึ่งแต่งกายคล้ายพ่อบ้านเปิดประตูออกมามองซ้าย Qian Yan : เขียน / แปล : ซูเซียง

- 17 -

แลขวารอบหนึ่ง ก่อนรีบร้อนหลีกทางให้คนด้านหลัง “นายท่าน เชิญ” “เจ้ากลับไปก่อน” บุรุษเรือนร่างสูงใหญ่ด้านหลังโบกมือให้เขา สื่อ ความหมายให้ผู้อาวุโสกว่าจากไป น่าเสียดายต�ำแหน่งทีซ่ เู หยียนซ่อนอยูไ่ ม่คอ่ ยดีนกั เห็นเพียงใบหน้า ด้านข้างของร่างสูงใหญ่คลุมเครือ ทว่าฟันธงได้วา่ คนผูน้ คี้ อื เจ้าของคฤหาสน์ จากค�ำเรียกขานของผู้อาวุโสนั้น ชายหนุม่ โน้มกายสอดร่างเข้าไปในเกีย้ ว ขบวนเกีย้ วออกเดินทางมุง่ สูน่ อกเมือง เขาไม่ยอมพลาดโอกาสนี้ รีบกลับบ้านไปผลัดเปลีย่ นเสือ้ ผ้าเป็น ชุดรัดกุมสีด�ำปิดคลุมใบหน้า กระโดดข้ามก�ำแพงสวนด้านหลังคฤหาสน์ เข้าไป เดิมทีคดิ ว่าสวนลานบ้านนัน้ ไม่ได้ใหญ่โต ผูใ้ ดจะทราบว่าเมือ่ เข้ามา แล้วคล้ายเป็นอีกโลกหนึ่ง ด้านในสวน เมื่อเดินไปได้สิบก้าวเจอยามเฝ้า รักษาการณ์ ต่อไปอีกห้าก้าวพบหน่วยลาดตระเวน สรุปแล้ว โดยรอบมีเวร ยามคอยลาดตระเวนเฝ้ารักษาการณ์อยู่ การคุ้มกันหนาแน่นยิ่ง ไม่คล้าย บ้านเศรษฐีวานิชธรรมดาทั่วไป เขาไม่อาจเคลือ่ นไหวโดยพลการ ท�ำได้เพียงหลบหลังภูเขาจ�ำลองที่ สูงประมาณสองช่วงคน เตรียมถอนตัวกลับไปก่อนค่อยคิดวางแผนต่อ แต่ กลับได้ยินเสียงเวรยามร้องโดยพร้อมเพรียงกันเสียงหนึ่ง “นายท่าน” “ล�ำบากพวกเจ้าแล้ว จ�ำไว้ว่าอย่าให้ผู้ใดเข้ามา แม้เป็นยุงตัวหนึ่งก็ ไม่อาจปล่อยให้เข้ามาได้!” วาจาสั้นๆ เพียงสองประโยคนี้ท�ำให้เขาตื่นตระหนกลอบหลั่งเหงื่อ Qin Shou Zhi Miao Shou Jun Wang สืบรักกับดักหัวใจ

- 18 -

เย็นเยียบ จะออกไปก็ไม่ได้ จะรั้งอยู่ก็ไม่ควร ท�ำได้เพียงหมอบซ่อนอยู่ที่ เดิมรอให้นายท่านตี๋จากไป “ผู้ใดหลบซ่อนอยู่ตรงนั้น?” นายท่านตี๋พลันร้องออกมา สายตาจับ จ้องมายังภูเขาจ�ำลองที่เขาหลบซ่อนตัวอยู่ ซูเหยียนลอบร้องผิดท่าในใจ รีบกระโดดลุกพรวดราวกับลูกธนูพุ่ง ทะยานออกจากคฤหาสน์ไป ทุกฝีกา้ วไม่กล้าหยุดพักหายใจ ยิง่ ไม่กล้ากลับ ไปยังบ้านเช่า เขาวิ่งกระโจนเข้าไปในกลุ่มฝูงชนสุดก�ำลัง หลังจากวิ่งไปได้ระยะหนึ่ง ร่างกายของเขาเริ่มรู้สึกขัดข้องอ่อนแรง เดิมทีคิดว่าไม่มีผู้คนติดตามมาแล้ว คาดไม่ถึงว่าเมื่อหันศีรษะกลับไปมอง พบเงาร่างสีด�ำก�ำลังติดตามอยู่เบื้องหลัง เป็นนายท่านตี๋นั่นเอง อีกฝ่าย ดูท่าเรี่ยวแรงไม่ได้ถดถอยหอบเหนื่อยแม้สักนิด เห็นได้ชัดว่าร้ายกาจกว่า เขานัก ในช่วงเวลาคับขัน เขาทิง้ ระเบิดควันป้องกันตนก่อนทะลวงเข้าไปใน ร้านค้าที่อยู่ไม่ไกลตรงหน้า ร้านค้าไม่ได้ใหญ่โต จึงไม่อาจหลบซ่อนตัวได้ เขาเดินวนอยู่รอบหนึ่งก่อนตัดสินใจหนีออกไปทางลานบ้านด้านหลัง ประจวบกับตรงลานบ้านมีอาภรณ์สตรีสีขาวตากทิ้งไว้อยู่ ความคิดหนึ่งแวบผ่านเข้ามา เขากระชากดึงปล่อยผมยาวสยายลง บ่า เปลี่ยนเป็นสวมเสื้อผ้าสตรี เดินออกไปเงียบๆ ครานี้ชะตาของเขาคงถึงคาดแล้วจริงๆ เพิ่งย่างเท้าออกมาจาก ประตูด้านหลัง ใบหน้าปะทะชนเข้ากับคนผู้หนึ่ง ยังไม่ทันเงยหน้าขึ้นมอง เพียงเห็นสีและลักษณะอาภรณ์ที่คนผู้นี้สวมใส่นั้นคุ้นตายิ่ง ช่างเหมือนกับ ของนายท่านแซ่ตี๋ที่ตามเขามาอย่างกับแกะ “แม่นาง โปรดหยุดก่อน” คนผูน้ นั้ ยกมือขึน้ ขวางหน้าเขาไว้ น�ำ้ เสียง Qian Yan : เขียน / แปล : ซูเซียง

- 19 -

ทุ้มต�่ำแฝงพลัง ชี้ชัดว่าคนผู้นี้คือนายท่านตี๋จริงๆ “คุณชาย ท่านรั้งหญิงสาวชาวบ้านเช่นข้าไว้มีเจตนาอันใดรึ?” เขา ลอบร�่ำร้อง ‘แย่แล้ว’ ในใจ ท�ำได้เพียงบีบน�้ำเสียงให้เล็กแหลมแสร้งปลอม เป็นสตรี หน�ำซ�้ำยังกังวลยิ่งว่าจะปลอมแปลงได้ไม่คล้าย แล้วเผยพิรุธให้ เขาเห็น ‘ตีเ๋ ยวีย๋ นฮว่า’ ส�ำรวจสตรีตรงหน้าโดยละเอียด ก่อนเอ่ยถามด้วยน�ำ้ เสียงเย็นเยียบ “ไม่ทราบว่าแม่นางเห็นบุรุษแปลกหน้าออกมาจากที่นี่หรือ ไม่ ส่วนสูงของแม่นางน่าจะพอๆ กับมัน” “ข้าไม่เห็น” เขารีบร้อนปฏิเสธ เคลื่อนกายมาทางขวา เพื่อรีบจาก ไป “แม่นาง...ไยรีบร้อนจากไปเล่า ข้าน้อยยังมีเรื่องไถ่ถามแม่นางอีก” ตี๋เยวี๋ยนฮว่าคิ้วขมวด ขยับกายขวางหน้าคนคนนี้ไว้ เขาก�ำลังไล่ตามคนปิดบังใบหน้าผู้หนึ่ง แค่พริบตาเดียวคนผู้นั้นก็ หายไป เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง แม่นางผู้นี้พลันปรากฏตัวออกมา มองจากรูป ร่างแล้วคล้ายคลึงกับเจ้าคนปิดบังใบหน้านัน่ หลายส่วน นีอ่ าจจะไม่ใช่เรือ่ ง บังเอิญ “คุณชาย ท่านรัง้ ข้าไว้เช่นนี้ หากถูกผูอ้ นื่ พบเห็นเข้า เรือ่ งราวทราบ ถึงหูสามีข้า ข้าคงอยู่ต่อไปอีกไม่ได้” เขาปิดบังใบหน้ามิดชิดแสดงท่าทาง อับอายโกรธเคืองอย่างนั้น “เช่นนัน้ ข้าเสียมารยาทแล้ว ท่านไปเถอะ” ตีเ๋ ยวีย๋ นฮว่ามองเรียวขา ที่โผล่พ้นออกมาจากกระโปรงวูบหนึ่ง ส่งยิ้มเย็นพลางเบี่ยงกายเปิดทางให้ ซูเหยียนไม่กล้ารั้งอยู่นาน จงใจแสดงท่าทีขัดเขินกระมิดกระเมี้ยน เล็กน้อย ก่อนเดินเลี้ยวเข้าไปในตรอกน้อยลับตาผู้คน พบว่านายท่านตี๋ไม่ Qin Shou Zhi Miao Shou Jun Wang สืบรักกับดักหัวใจ

- 20 -

ได้ติดตามมาอีก เขาโชคดีที่สลัดหลุดจากการติดตามมาได้ในที่สุด จึงเร่งรีบกลับไป ยังบ้านเช่า ไม่กล้าออกจากบ้านหนึ่งวันหนึ่งคืน ทว่าเขาไม่ยอมแพ้เพราะเรือ่ งแค่นี้ เจ้าเหมียวยังถูกขังอยูใ่ นคฤหาสน์ สกุลตี๋ ยากจะรับประกันได้วา่ มันจะไม่ถกู ถลกหนังไปท�ำเบาะรองนัง่ ดังนัน้ จึงไม่อาจรั้งรอได้แม้สักวินาทีเดียว

เวลาผ่านไปไม่นาน ซูเหยียนพบว่าตนเองได้แหวกหญ้าให้งูตื่นเสีย แล้ว เนือ่ งจากคราทีแ่ ล้วเขาลอบเข้าคฤหาสน์ตอนกลางวันแสกๆ คฤหาสน์ สกุลตี๋ถึงได้เพิ่มก�ำลังเวรยามมากขึ้น แม้ยุงตัวหนึ่งยังบินผ่านเข้าไปไม่ได้ เขาท�ำได้เพียงคิดหาแผนการอื่น ในช่วงอับจนปัญญาเช่นนี้ เขาเดินทางไปแหล่งชุมนุมของคนเร่ร่อน ใช้เสือ้ ผ้าใหม่แลกเสือ้ ผ้าเก่าขาดชุดหนึง่ หลังจากผลัดเปลีย่ นเป็นเสือ้ ผ้าเก่า ขาดแล้ว ปล่อยมวยผมให้สยายลงมา หยิบขีเ้ ถ้าบนพืน้ หลายก�ำมือ หลับตา ลงก่อนใช้ขเี้ ถ้าลูบไล้ใบหน้ารวมถึงเส้นผม ส่วนทีล่ อดพ้นจากเสือ้ ผ้าล้วนถูก ขี้เถ้าปิดบังจนหมด สภาพเขาในตอนนี้ไม่คล้ายหมอเทวดาน้อยหน้าหยกในคราแรก ลักษณะภายนอกล้วนแปรเปลีย่ นเป็นขอทานน้อยผูน้ า่ สงสาร เขาฉวยโอกาส ที่ฟ้าก�ำลังมืด เฝ้าอยู่นอกประตูคฤหาสน์เงียบๆ เพื่อรอให้นายท่านตี๋ออก มา เดิมทีซูเหยียนมีเพียงความหวังอันน้อยนิด ไม่ใช่ว่าตี๋เยวี๋ยนฮว่าจะ Qian Yan : เขียน / แปล : ซูเซียง

- 21 -

โผล่หน้าออกมาจากคฤหาสน์ทกุ วัน แต่ครานีเ้ ขาโชคดียงิ่ เพิง่ คุกเข่าลงพืน้ ได้ไม่นาน ประตูคฤหาสน์ถูกเปิดออกมาจากด้านใน ตี๋เยวี๋ยนฮว่าย่างเท้า ก้าวออกมา มีพ่อบ้านติดตามอยู่ด้านหลังเช่นเคย “นายท่าน ให้ความเมตตาข้าน้อยด้วยเถิด หลายวันมานี้ข้ายังไม่มี สิ่งใดตกถึงท้องเลย” เขาเห็นโอกาสประจวบเหมาะ ผุดลุกขึ้น กระโจนเข้า กอดขาตี๋เยวี๋ยนฮว่าไว้มั่น ร�่ำร้องเสียงดัง ร้องห่มร้องไห้เป็นเผาเต่า “เจ้าขอทาน ปล่อยขาเจ้านายข้าเดี๋ยวนี้!” พ่อบ้านสกุลตี๋สีหน้าแปร เปลี่ยน ตรงเข้าไปลากดึงแขนเขา แม้พลังฝีมือของซูเหยียนไม่ได้สูงส่ง ทว่าเขาพัวพันกอดรัดอาจารย์ มาตั้งแต่เด็ก ดังนั้นวิชากอดรัดพัวพันของเขาเหนียวแน่นยิ่ง พ่อบ้านย่อม ไม่ใช่คู่มือของเขาเป็นธรรมดา ฉุดกระชากลากดึงอยู่ครู่ใหญ่ ยังคงงัดแกะ ตัวเขาออกจากขาเจ้านายตนไม่ได้ “เจ้ามาจากที่ใด?” สีหน้าตี๋เยวี๋ยนฮว่าไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ตั้งแต่ ต้นจนถึงตอนนี้ไม่ได้แสดงความเดือดร้อนที่เขาท�ำกางเกงเปรอะเปื้อน สกปรก “นายท่านโปรดเมตตา ข้าหิวโหยยิ่ง ขอความกรุณานายท่านรับข้า ไว้ใช้งานด้วยเถิด ไม่ว่าสิ่งใดข้าล้วนกระท�ำได้ ชีวิตต่อจากนี้ของข้า จะให้ เป็นวัวเป็นม้าก็แล้วแต่นายท่าน” เขาร้องไห้นำ�้ หูนำ�้ ตาไหลพราก สบโอกาส เหมาะใช้ใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยขี้เถ้าถูไถไปบนขาของนายท่านตี๋ ส�ำหรับซูเหยียนแล้ว หากเข้าไปอย่างเปิดเผยไม่ได้ ก็ตอ้ งลอบเข้าไป แล้ว ขอเพียงตี๋เยวี๋ยนฮว่ารับเขาไว้ เขาก็มีโอกาสเสาะหาเจ้าเหมียวใน คฤหาสน์ แล้วก็ช่วยมันออกมาได้ “เจ้ายังไม่ได้ตอบเราว่ามาจากที่ใด” ตี๋เยวี๋ยนฮว่ายังคงรักษาท่าที Qin Shou Zhi Miao Shou Jun Wang สืบรักกับดักหัวใจ

- 22 -

แข็งกระด้างดั่งต้นไม้ แววตานิ่งเฉยเย็นชา ผู้คนสงบนิ่งดั่งสายน�้ำ “ข้ามาจากนอกเมือง หมูบ่ า้ นข้าเกิดอุทกภัย คนในครอบครัวข้าล้วน ถูกน�้ำพัดพาจมหายไป เหลือเพียงข้าระเหเร่ร่อนมายังที่แห่งนี้ ไม่มีที่ให้พึ่ง พิง นายท่าน...ถือเสียว่าท�ำบุญท�ำทาน โปรดรับข้าไว้ด้วยเถิด” ซูเหยียน ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ กระทั่งหนังตายังไม่กะพริบ ก่อนหน้านีเ้ ขาฝึกซ้อมออกท่าทางการแสดง ท่องประโยคเหล่านีเ้ ป็น สิบๆ รอบ คิดว่าตนนั้นจะไม่เปิดเผยพิรุธแน่นอน กระทั่งวาจายังกล่าวได้ ไหลลื่นไม่สะดุดแม้สักน้อย “ก่อนหน้านี้ไม่เคยได้ยินว่ามีที่ใดประสบอุทกภัย” “ช่วงก่อนหน้านี้ไม่มีขอรับ อุทกภัยเป็นเรื่องช่วงก่อนหน้านั้นอีก ขอรับ ข้าไม่มีสิ่งใดตกถึงท้องมาหลายวันแล้ว คิดว่าข้าจะหลอกลวงท่าน เชียวหรือ?” ซูเหยียนปากเอ่ยเช่นนี้ แต่กลับไม่กล้ามองหน้าตี๋เยวี๋ยนฮว่า เกรงว่าเขาจะเห็นพิรุธ “เจ้าท�ำสิ่งใดได้บ้าง?” ตี๋เยวี๋ยนฮว่าไตร่ตรองเพียงชั่วครู่ หรี่ตาเอ่ย ถาม “ไม่วา่ สิง่ ใดข้าล้วนท�ำได้ ซักผ้า ท�ำอาหาร ถูพนื้ ท�ำงานจิปาถะล้วน ไม่มีปัญหา” ซูเหยียนเอ่ยอย่างมั่นใจ แต่เดิมงานเหล่านี้เป็นเรื่องที่เขาถนัด อยู่แล้ว งานจุกจิกจิปาถะส่วนใหญ่ในหุบเขา ล้วนเป็นศิษย์ในหุบเขาเช่น พวกเขาดูแลรับผิดชอบทั้งสิ้น “สิง่ ใดล้วนกระท�ำได้?” ตีเ๋ ยวีย๋ นฮว่าใช้มอื ประคองจับใบหน้าเขาเชย ขึ้นมาสบตา “ข้าล�ำบากมาตัง้ แต่เด็ก ไม่วา่ งานอันใดล้วนกระท�ำได้” ซูเหยียนสัน่ ระริก พยายามแสร้งเป็นหวาดกลัว Qian Yan : เขียน / แปล : ซูเซียง

- 23 -

“พ่อบ้าน พาเขาเข้าไป” ตี๋เยวี๋ยนฮว่ามุมปากหยักยกน้อยๆ ขณะ ออกค�ำสั่ง “แต่นายท่าน เขา...” พ่อบ้านมีสีหน้าล�ำบากใจ ราวกับไม่ชมชอบ เขา “พาเขาเข้าไป” น้อยนักที่ตี๋เยวี๋ยนฮว่าจะเอ่ยวาจามากความ ทว่า เมื่อเอ่ยวาจาล้วนเด็ดขาด ไม่ยอมให้ผู้ใดขัดค�ำสั่ง “ขอรับ นายท่าน” พ่อบ้านรับค�ำสั่ง พาร่างที่เปรอะเปื้อนไปด้วย ขี้เถ้าของซูเหยียนเข้าคฤหาสน์ไป ซูเหยียนคิดไม่ถงึ ว่าเรือ่ งราวจะราบรืน่ เช่นนี้ แอบลอบยิม้ ในใจ เดิน พลางลอบใช้หางตากวาดส�ำรวจภายในคฤหาสน์ทั้งหมด หวังตรวจพบ เบาะแสร่องรอย

ณ คฤหาสน์สกุลตี๋ ซูเหยียนเดินไปตามทางเดินที่ปูด้วยหินเขียวแคบทอดยาวได้ระยะ หนึ่ง ก็ถูกบ่าวรับใช้พาไปอาบน�้ำช�ำระกายที่เรือนหลัง ส่วนตี๋เยวี๋ยนฮว่านั่ง อยู่ในห้องโถงใหญ่ ก�ำลังตกอยู่ในห้วงความคิด “ท่านประมุขน้อย อย่าโกรธที่บ่าวปากมากเลยนะขอรับ ตอนนี้เป็น ช่วงเวลาส�ำคัญ ไยท่านยังให้พาคนนอกเข้ามาขอรับ?” พ่อบ้านยืนอยู่ด้าน ข้างตี๋เยวี๋ยนฮว่า ดวงตาคู่นั้นทอประกาย เพียงเห็นก็ทราบว่าเป็นผู้มีฝีมือ ไม่อ่อนด้อย “เราย่อมมีแผนอยู่ในใจ” ค�ำพูดของตี๋เยวี๋ยนฮว่ามีค่าดั่งทอง ไม่ Qin Shou Zhi Miao Shou Jun Wang สืบรักกับดักหัวใจ

- 24 -

ต้องการเอ่ยมากความ แท้จริงแล้ว เมื่อเขาเห็นซูเหยียนครั้งแรกก็ทราบว่าเป็นคนเดียวกับ ทีเ่ ข้ามาก่อเรือ่ งในคฤหาสน์เมือ่ สองวันก่อน ตอนหลบหนีลา่ ถอยปลอมแปลง แต่งกายเป็นสตรีเผ่นหนีอย่างว่องไว ช่างน่าสนใจกว่าที่เขาคาดคิดไว้นัก หลังจากเหตุการณ์นนั้ เขาส่งคนออกไปตรวจสอบ ทราบว่าซูเหยียน เช่าบ้านไว้ที่เนินลาดตรงข้ามกับคฤหาสน์ตั้งแต่ครึ่งเดือนก่อน ทั้งยังคอย สืบเสาะหาข่าวของเขา ให้ความสนใจกับการเคลื่อนไหวของเขาเสมอ สบ โอกาสตอนเขาไม่อยู่มักจะชะโงกหน้าเข้ามาเมียงมอง เขาต้องการดูว่าซูเหยียนหาทางเข้ามาในคฤหาสน์หลายครั้งหลาย ครานั้นวางแผนอันใดไว้กันแน่ จะเกี่ยวข้องกับคนทรยศพวกนั้นหรือไม่? ซูเหยียนก�ำลังอาบน�ำ้ ช�ำระกายในถังอาบน�ำ้ อย่างส�ำราญใจ ไม่ทราบ เลยว่าละครที่ตนเองแสดงนั้น เผยพิรุธตั้งแต่แรกแล้ว ยังคิดว่าทักษะการ แสดงของตนนัน้ เยีย่ มยอดยิง่ ฮัมเพลงอย่างสบายอารมณ์พลางขัดสีฉวีวรรณ อาบน�้ำช�ำระร่างกายสะอาดหมดจนทุกซอกทุกมุมแล้ว ก็มีคนส่ง เสื้อผ้าของบ่าวรับใช้มาให้อย่างรวดเร็ว เขาผลัดเปลี่ยนเรียบร้อย ก่อนถูก ผูค้ นพามาพบหน้าตีเ๋ ยวีย๋ นฮว่าอีกครัง้ ครานีเ้ ขาได้เห็นรูปร่างหน้าตาของตี๋ เยวี๋ยนฮว่าอย่างชัดเจน ซูเหยียนตะลึงงันเล็กน้อย นายท่านตี๋ตรงหน้าแตกต่างกับนายท่านในความคิดอย่างสิ้นเชิง ดู ไปแล้วลักษณะท่าทางอายุอานามไม่นา่ เกินยีส่ บิ ห้ายีส่ บิ หกปี ช่างหล่อเหลา คมคายราวกับถูกสลักสรรค์สร้างขึ้น ส่วนประกอบบนใบหน้าล้วนสมส่วน งดงามยิ่ง นัยน์ตาด�ำขลับราวกับน�้ำหมึกด�ำข้นนิ่งสงบแฝงไปด้วยความ กระด้างเย็นชา มุมปากหยักยกขึ้นน้อยๆ ผมยาวด�ำราวขนอีการวบไว้เป็น มวยกลางศีรษะ ครอบทับด้วยรัดเกล้าหยก หล่อเหลาราวกับไม่ใช่มนุษย์ Qian Yan : เขียน / แปล : ซูเซียง

- 25 -

ทว่าตี๋เยวี๋ยนฮว่าคล้ายกับเพิ่งออกมาจากอุโมงค์น�้ำแข็ง ทั่วทั้งร่าง แผ่ไอเย็นยะเยือกเสียดกระดูก เมือ่ เห็นเขาเข้ามาในห้องสีหน้าไม่แปรเปลีย่ น แม้สักเล็กน้อย “เจ้ามีนามว่าอะไร?” ตี๋เยวี๋ยนฮว่าเห็นใบหน้าที่แท้จริงของซูเหยียน เกิดอาการนิ่งค้างตกตะลึง สติคล้ายหลุดลอยไปวูบหนึ่ง แม้กอ่ นหน้านีต้ เี๋ ยวีย๋ นฮว่าเคยเห็นซูเหยียนแต่งกายเป็นสตรี ทว่าเขา เอาแต่กม้ หน้า เห็นเพียงดวงตาสดใสมีชวี ติ ชีวา ยามนีพ้ จิ ดูโดยละเอียด อด ชมเชยว่าเขามีใบหน้างดงามยากหาผูใ้ ดเปรียบได้ เรือนร่างผอมบางสูงโปร่ง หน้าตาหมดจดงดงาม ไม่น่าล่ะ ยามแต่งกายเป็นสตรีจึงยากดูออก “ข้าน้อยนามว่าซูเหยียน” ซูเหยียนรีบเก็บง�ำประกายตาตื่นตกใจไว้ โน้มกายประสานมือ แสดงความเคารพ “เป็นชื่อที่ไม่เลว ท่าทางสงบเสงี่ยมเรียบร้อย” ตี๋เยวี๋ยนฮว่าเอ่ย ชมเชยเขาอย่างเปิดเผย ก่อนเอ่ยต่ออย่างรวดเร็ว “คฤหาสน์สกุลตี๋เราไม่ เลี้ยงคนว่างงาน ท่าทางอ้อนแอ้นแรงน้อยเช่นเจ้า ท�ำงานใช้แรงงานคงไม่ เหมาะนัก” “นายท่านกล่าวได้ถกู ต้อง จะให้ขา้ กระท�ำสิง่ ใดล้วนให้นายท่านเป็น ผู้ตัดสินใจ” ซูเหยียนพยักหน้าเห็นด้วย เกิดหวาดกลัวว่าตี๋เยวี๋ยนฮว่าจะส่ง เขาไปท�ำงานใช้แรงงานจริงๆ แน่นอนว่าเขาไม่ปรารถนาท�ำงานใช้แรงงาน หากลงนามในสัญญา ทาสแล้ว คงกลายเป็นเรื่องยุ่งยากขึ้นมา “เห็นเจ้าว่านอนสอนง่าย เราขาดบ่าวรับใช้ข้างกายอยู่คนหนึ่งพอดี งานนี้มอบให้เป็นหน้าที่เจ้าแล้วกัน” ตี๋เยวี๋ยนฮว่ากล่าวอย่างไม่อินังขังขอบ แท้จริงแล้วก�ำลังสังเกตปฏิกิริยาของเขา Qin Shou Zhi Miao Shou Jun Wang สืบรักกับดักหัวใจ

- 26 -

น�ำคนผู้นี้มาไว้ข้างกายตนถึงจะปลอดภัยที่สุด เชื่อว่าซูเหยียนเมื่อ อยู่ข้างกายเขาแล้วคงเล่นลวดลายใดๆ ไม่ออก “ข้าน้อยเงอะงะงุน่ ง่าน เกรงว่าจะปรนนิบตั นิ ายท่านไม่ดพี อ” ซูเหยียน ได้ยินวาจาของเขาแล้วลอบร้อง ‘แย่แล้ว’ ในใจ รีบหาเหตุผลมาคัดค้าน ปฏิเสธ เขามาช่วยเจ้าเหมียว ไม่ได้แฝงตัวเข้ามาหาข้าวกินเสียหน่อย หาก ต้องอยู่ข้างกายตี๋เยวี๋ยนฮว่าตั้งแต่เช้าจรดเย็น จะช่วยเจ้าเหมียวออกมาได้ อย่างไรเล่า? “หากไม่ยินยอมก็แล้วไปเถิด เราไม่ได้ต้องการท�ำให้เจ้าล�ำบากใจ” ตี๋เยวี๋ยนฮว่าแค่นเสียงหัวเราะเย็นเยียบคราหนึ่ง ซูเหยียนพยักหน้าลนลาน “ไม่...ไม่ใช่ขอรับ ข้าน้อยยินดียิ่ง” ต่อให้โง่เง่ากว่านี้ก็ทราบความหมายที่แฝงอยู่ในวาจาของตี๋เยวี๋ยน ฮว่า หากเขาปฏิเสธ คงต้องถูกไล่ออกไปจากคฤหาสน์โดยเร็วไว กว่าจะได้ โอกาสเช่นนี้ จะปล่อยไปง่ายๆ ได้อย่างไร “นับว่าเจ้าเป็นเด็กฉลาด ไม่เสียแรงที่ข้ามีจิตเมตตารับเจ้าไว้” ตี๋ เยวี๋ยนฮว่าพึงพอใจที่เขาเชื่อฟัง รังสีเย็นเยียบลดทอนลงไปไม่น้อย เพียงสนทนาไถ่ถามสัน้ ๆ แผ่นหลังซูเหยียนแทบโชกชุม่ ไปด้วยเหงือ่ ดูท่าตี๋เยวี๋ยนฮว่าจะรับมือได้ยากกว่าที่เขาคิดไว้ เพียงหวังว่าเจ้าเหมียวจะ มีอายุยืน อดทนไปสักระยะหนึ่งแล้วกัน

Qian Yan : เขียน / แปล : ซูเซียง

- 27 -