De Hoogvlieger N°263

OP ZOEK NAAR ACTUALITEIT EN DOCUMENTATIE

OP JOUW WERKPLEK?

KennisWest is dé digitale informatiebron voor wie actief is op het vlak van beleid, ondernemerschap, onderzoek en onderwijs. Met betrouwbare informatie voor je werkplek, beleidsvoorbereiding of onderzoeksactualiteit over West-Vlaamse sociaal-economische topics. Ontdek ons uitgebreide aanbod over o.a. toerisme, reisorganisaties en touroperators

Samen van info tot inzicht in enkele kliks? kenniswest.be

Editorial

Beste lezer,

Het jaar is zo voorbij gevlogen. De Hoogvlieger is alweer aan zijn laatste editie van het jaar toe. Daarbij horen dan ook weer wensen. Wensen voor een nieuw jaar, waarvan we hopen dat het voor jullie allen, en onze sector in het bijzonder, opnieuw boeiend en uitdagend mag worden. Een jaar waarin jullie de juiste uitdagingen vinden, omarmen en jullie zaak verder bloeiend en duurzaam uitbouwen.

Na de ‘hete’ zomer mochten we rekenen op een warm najaar. Een najaar waarin we opnieuw geconfronteerd werden met vakbondsacties. Je kunt daar vraagtekens bij plaatsen, vooral wanneer opnieuw de reiziger gegijzeld wordt. Als sector hebben we hier opnieuw onze meerwaarde getoond zodat de reizigers, die via de echte reisprofessionals hun reis vastlegden, bijna zonder impact zijn kunnen vertrekken.

Parallel hieraan zien we meer en meer extreme reacties van actiegroepen of individuen die ageren tegen de impact op het milieu. Het bekladden van kunstwerken lijkt plots een kunst op zich geworden. Hier slaat de klok dus door. Nee, we kunnen dit niet goedkeuren. Maar het moet wel een alarmbel doen afgaan. We moeten ervoor zorgen dat onze sector ook drastisch gaat evolueren in een richting van niet minder, maar duurzamer reizen. Uiteraard moeten we ook onze bedrijven duurzamer laten werken, vanuit ‘prosperity’ naar ‘people’ en ‘planet’.

Hiermee komen we bij onze mensen, onze teams. We merken dat heel wat bedrijven nog steeds op zoek zijn naar goede krachten om hun teams te versterken. In dit nummer kun je

dan ook lezen hoe verschillende hogescholen starten met een nieuwe, tweejarige opleiding, waarbij mensen door een ideale mix van studie en werkplek-leren klaargestoomd worden om ooit deel uit te maken van onze boeiende branche.

Parallel hieraan zocht VVR ook naar oplossingen om ervoor te zorgen dat onze mensen, ongeacht of ze eigenaar zijn of werknemer, kunnen genieten van extra voordelen die de koopkracht verhogen. Met ‘Benefits@Work’ maken we gebruik van het gewicht dat we als beroepsvereniging hebben om zaken, die vaak enkel voor grote bedrijven toegankelijk zijn, nu ook voor kmo’s beschikbaar te maken.

Met dit alles is het vuur in onze sector opnieuw aangewakkerd. Workshops zoals deze van TravMag en BTExpo waren opnieuw drukbezocht. Vele organisatoren nodigden hun beste klanten uit voor presentaties, al dan niet in combinatie met een fijne lunch of diner. Ondanks de economische, politieke en internationale context blijft reizen duidelijk een basisbehoefte en heerst er een positieve ‘vibe’ in de sector. Het doet enorm deugd dat te zien.

Wij kijken dan ook uit naar het #BETravelCongress dat in april 2023 voor het eerst samen met VVR en UPAV georganiseerd wordt. Blokkeer alvast 19 tot en met 24 april 2023 in jullie agenda. Afspraak daar!

Veel leesplezier!

Door Koen van den Bosch

40 Jaar Selectair

Selectair, ‘de samenwerkingskoepel van onafhankelijke en zelfstandige reisbureaus’, zoals ze zich zelf noemen, blaast dit jaar 40 kaarsjes uit. Dat werd dit jaar tijdens verschillende activiteiten extra in de verf gezet. Het geheel werd bekroond op het congres in Slovenië, waar als kers op de taart de nieuwe overeenkomst met TUI getekend werd. De Hoogvlieger ging dan ook aan tafel zitten met Pieter Demuynck (Voorzitter) en John Van Wulpen (Accountmanager).

Heren, we vallen meteen met de deur in huis. Hoe en wanneer is Selectair ontstaan?

“Om heel precies te zijn, werd Selectair op 25 mei 1982 boven de doopvont gehouden. In tegenstelling tot wat je zou denken, is Selectair ontstaan uit de nood van enkele Brusselse en Waalse kantoren, die zich samen wilden organiseren omwille van de druk die ze ondervonden van de toenmalige grote touroperators. Selectair was dus een echte aankoopcentrale met focus op weerwerk bieden aan de grote touroperators, het heronderhandelen van de samenwerkingsvoorwaarden en betere commissies uit de brand slepen voor de betrokken leden. Dat waren er destijds een twintigtal. Het ging meteen verder dan enkel en alleen de grote touroperators. Het betrof eveneens

luchtvaartmaatschappijen en andere leveranciers waarm de leden mee samenwerkten. Opvolgen van contracten, ze evalueren en bijsturen, zorgen voor een directe lijn tussen Selectair en de betrokken leveranciers zodat mogelijke problemen meteen konden aangepakt worden. Dat was toen de orde van de dag, en het blijft vandaag nog steeds een belangrijke pijler van het huidige Selectair.”

Hoe is het geheel dan verder geëvolueerd?

“In de jaren 90 kwam er plots een nieuwe speler op de markt. Ronny Peuteman zette Hello Holidays op de kaart. Hij kwam met nieuwe ideeën. Het ging om doelstellingen die verder gingen dan enkel een aankoopcentrale. Met het creëren van een eigen sterke merknaam en zichtbaarheid in het straatbeeld, een eigen imago, sterke marketing en communicatie voegde hij nieuwe inzichten toe. Eerst werd een samenwerking bekeken, maar zover is het finaal nooit gekomen omdat het water op bepaalde vlakken te diep was. Zo bleek het opzetten van een eigen touroperatormerk toen een conflict te vormen voor de bestaande overeenkomsten met trouwe partners, en dat was voor Selectair niet de juiste insteek. Dit heeft Selectair toen leden gekost. Na het ter ziele gaan van

kunnen niet

Hello Holidays, zijn heel wat leden teruggekomen. De valabele waarden en ideeën van Hello Holidays werden meegenomen en verwerkt in de huidige pijlers van Selectair.”

Wat was dan een belangrijk kantelpunt?

“Tot voor 2000 werd nog veel werk gedaan door de (bestuurs)leden zelf. Leden die allemaal een eigen goed draaiend agentschap hadden. Dat vroeg hun volle aandacht. Zij zagen in dat het op deze manier niet verder kon en dat ze nood hadden aan een structuur die de coöperatieve verder kon uitbouwen. Daarom werd in dat jaar John aangetrokken als accountmanager. Doel was de relaties met de bestaande leden te versterken, die met de partners sterker aan te halen, nieuwe initiatieven te ontwikkelen enz… met finaal ook als doel om nieuwe leden aan te trekken.

Dat maakt mooi de brug naar de leden. Hoeveel Selectair-kantoren zijn er vandaag en hoe kun je eventueel aansluiten?

“Vandaag telt ons netwerk 77 individuele leden, wat goed is voor 85 verkooppunten. Ze bevinden

zich voornamelijk in Vlaanderen en Brussel en we hebben enkele leden in Wallonië. Dat zien we graag verder evolueren. Belangrijk hierbij is dat iedereen gemotiveerd is en de meerwaarde ziet van een commerciële vereniging zoals de onze. Wanneer we een kandidatuur ontvangen, doen we uiteraard eerst een onderzoek op basis van het financiële, het deontologische, het commerciële en de reputatie van de betrokken kandidaat. Finaal dient de goedkeuring gegeven te worden door de Algemene Vergadering. In tegenstelling tot wat we soms horen, is het niet zo dat één bestaand lid zijn veto kan stellen. Iemand kan wel een gemotiveerd bezwaar indienen, maar dat is niet noodzakelijk blokkerend. Ook het idee dat afstand tussen kantoren een objectie kan zijn, is niet meteen een blokkerende factor voor lidmaatschap. Kijk maar naar Brugge, waar we drie verschillende leden hebben, evenals in Kortrijk, waar we ook twee leden hebben. We willen vooral onze vereniging verder versterken. Het aantal leden is echter niet allesbepalend; we zoeken vooral naar ‘local champions’, zodat we de kwaliteit en de sterke reputatie die we vandaag hebben, behouden”.

We

op onze lauweren rusten. We moeten mee evolueren en aantrekkelijk blijven, in de eerste plaats voor onze bestaande leden en hun klanten.

We moeten het onvermijdelijk ook even over TUI hebben…

“De samenwerking die we vandaag met TUI hebben, is bijzonder. Wij zijn de enigen waarmee TUI zo’n samenwerking heeft, en ja, dat is belangrijk. De directe contacten en extra voordelen zijn voor de leden een belangrijke meerwaarde. Dat een en ander niet steeds van een leien dakje loopt, is vanzelfsprekend. Het vraagt aardig wat onderhandelingen en diplomatie van alle betrokkenen om alles waar te maken, maar we zijn er opnieuw in geslaagd om tot een werkbaar geheel te komen voor iedereen. Het is steeds de bedoeling om een win-win te creëren voor iedereen, maar laat ons er niet omheen draaien. Op het einde van de rit blijft de bottomline het belangrijkste. Deze is en blijft cruciaal en dus moeten we steeds waakzaam zijn. En nee, we komen niet steeds overeen. De aankondiging rond de brochures werd niet door al onze leden warm verwelkomd. Zij gaven aan dat ze deze nodig hebben. Aangezien een bepaald deel van hun cliënteel nog steeds de papieren brochure nodig heeft om finaal te beslissen, om over de streep getrokken te worden, is het voor hen nog steeds een noodzakelijke verkoopstool.”

Een jaarlijks congres dat werkt als olie in de machine?

“In 2002 startten we met ons eerste congres. Er was vraag naar en nood aan een dergelijke organisatie. Doel was vooral de cohesie vergroten. Leden hadden er behoefte aan mekaar beter te leren kennen, te waarderen en van gedachten te wisselen. Waar kan dat beter dan op een fijne locatie in een toffe bestemming aan de bar van het hotel of op een terras met een adembenemend uitzicht? Vandaag bespreken we er verschillende topics, we laten gewoonlijk een boeiende spreker mee overkomen, evalueren er onze werking en werken er aan het bijsturen hiervan. Tijdens een congres staat ook de beleving centraal. We werken in het toerisme en gaan dan ook weer graag nieuwe bestemmingen ontdekken of reeds gekende herontdekken. Het moet bevallen, iets speciaals hebben en we moeten er iets nieuws leren kennen. Onze leden zijn op deze manier een grote familie geworden en zo gaan ze ook met mekaar om, in volle vertrouwen. Ook de partners die op dat ogenblik meegaan, voelen die sfeer en voelen zich er thuis. Uiteraard hebben we naast ons jaarlijks congres ook nog andere activiteiten zoals de jaarlijkse Algemene Vergadering, onze

commissies en werkgroepen, de maandelijkse meetings enz… maar het congres blijft de ‘get together’ van alle zaakvoerders en dus speciaal.”

Wat zijn jullie meerwaarden als cooperatieve?

“We zijn een onafhankelijk netwerk dat gedragen wordt door reisagenten voor reisagenten. We geven ieder lid de mogelijkheid te participeren aan ons beleid door deel uit te maken van één of meerdere werkgroepen. We onderhandelen sterke partnerships met diverse partners uit de reissector en touroperators. We organiseren verschillende events en opleidingen om nieuwe kennis te vergaren en ervaringen te delen. We bieden een sterke ondersteuning op het vlak van marketing en stellen hiervoor verschillende middelen (website, mailings,…), acties en promotiematerialen ter beschikking. We zetten Selectair als merknaam nationaal in de kijker met campagnes zodat deze ‘top of mind’ is bij potentiële klanten.”

Waar zien jullie de belangrijkste uitdagingen voor de toekomst?

“We kunnen niet op onze lauweren rusten. We moeten mee evolueren en aantrekkelijk blijven, in de eerste plaats voor onze bestaande leden en hun klanten. Uiteraard ook voor potentiële nieuwe leden. Dat vraagt opvolging. De wereld rondom ons verandert aan een ongelooflijke snelheid en alles lijkt steeds sneller te gaan. Kijk nu naar de Metaverse. Zal dit iets worden of niet? Moeten we hierop inzetten of niet? Hoe moeten we dat doen? In 2007 hadden we een spreker op ons congres die kwam vertellen dat mensen vakantiefoto’s en herinneringen

vlot zouden gaan delen op platformen. Veel leden hebben hem toen argwanend bekeken. De reactie was veleer dat je dat wel met familie en vrienden zou doen, maar zo voor de hele goegemeente… nee, dat zou niet gebeuren. En kijk intussen naar Facebook, Instagram en LinkedIn (meer professioneel). Ze zijn niet meer weg te denken uit onze communicatiekanalen, al hebben sommigen er nog steeds moeite mee. Moeten we dit allemaal zelf doen? Nee, het komt er vaak op neer om de juiste mensen en partners aan te trekken die hiermee kunnen helpen.”

Wat met duurzaamheid?

“We willen zeker niet aan greenwashing doen en we hebben op dat vlak nog veel werk aan de winkel. Kijk naar het recente project SUSTOUR Travelife vanuit de Belgian Travel Confederation waarover VVR heel wat communiceerde. We hebben heel wat gedaan om onze leden te motiveren. Enkelen hebben gelukkig de stap gezet, maar voor velen was het vooral werken aan de business. We zaten nog voor een stuk in corona. De toekomst was hoopvol, maar allesbehalve zeker en voor velen lag de focus dan ook volop bij het operationele. We verwezen er ook eerder al naar, de brochurekwestie bij TUI. Mogelijk is het de duurzame weg en zal het in de toekomst zonder gaan, maar vandaag geven toch nog heel wat leden aan dat het een belangrijk instrument blijft om klanten over de streep te trekken. Zij hebben die brochure nodig om te beslissen. We hebben dus nog stappen te zetten en zullen dit in de toekomst ongetwijfeld ook doen.”

Foto’s: TravMagazine Benelux

Onze leden zijn een grote familie geworden en zo gaan ze ook met elkaar om, in volle vertrouwen.

De savanne van Afrika is met niets te vergelijken

Yves Coppens, ruim zesentwintig jaar lang zaakvoerder van Copco Travel. Ervaren rot in de sector dus. Man met een ambitie die zich uitstrekt van Kenia tot Antwerpen en sinds kort ook tot in Suriname. Dat Yves een heldere visie heeft, mag duidelijk zijn. “Mijn twintig jaar ervaring in Kenia heeft mij tot een conservationist gemaakt. Voor mij hebben dieren en natuur altijd voorrang, maar de mens kan er gerust in harmonie mee samenleven zonder in te boeten aan zijn gewoontes en zijn luxe.” Hoe dat dan precies in zijn werk moet gaan? Lees vooral verder.

“Copco Travel is ooit begonnen als een reiskantoor in Ekeren, in 1996 moet dat geweest zijn. In 2001 heb ik naast dat reiskantoor ook een bedrijf opgericht in Kenia: Woni Safaris, een touroperator. Woni Safaris is een DMC (Destination Management Company) in Kenia, meer specifiek Nairobi. Sinds januari is er ook de NV Yves Copco in Paramaribo, Suriname, waar het ook de bedoeling is om een DMC op te zetten, maar daarbovenop willen we er ook accommodaties bouwen.”

“Ik ben ooit via klanten in Nairobi terechtgekomen en ben toen op één van die reizen William Kingoo Mulli tegengekomen. Gaandeweg zijn wij echt naar elkaar toegegroeid en kwam het idee om Woni Safaris op te richten. Jammer genoeg is William in 2018 plots overleden. Zijn kinderen doen nu ter plaatse voor mij de zaak verder”, vat Yves aan.

“Nairobi is intussen mijn tweede thuis, al ben ik ook heel graag in Suriname, maar de Savanne van Afrika blijft voor mij echt wel het summum. Met Woni Safaris bieden we enkel reizen naar oostelijk en zuidelijk Afrika aan. Een reis naar Ghana of Senegal zul je bij ons dus niet vinden. Het hoogste wat wij zullen aanbieden, is Angola. Als Congo ooit opnieuw bereisbaar wordt, voor de modale toerist, zullen wij ook daarheen trekken, maar dat zie ik de komende tien jaar nog niet meteen gebeuren. Ik stuur pas iemand naar een bestemming als ik ’s avonds met een gerust hart kan gaan slapen.”

“Naast Woni Safaris is er ook het Woni-trustfonds, waar 2% van de opbrengst van de Woni-activiteiten standaard naartoe gaat. Ook het project in Suriname zal bijdragen tot dat trustfonds, waarmee vervolgens ontwikkelingsprojecten worden opgezet. Samen met de Rotary hebben we zo net in een basisen middenschool voor 8.000 leerlingen zo’n 4.000 bureaus geleverd”, geeft Yves met de glimlach mee.

“Ik ben van opleiding nochtans een master in mobiele telecommunicatie, maar mijn moeder heeft altijd een klein reiskantoortje gehad in Ekeren. Met de kennis van marketing die ik in mijn opleiding had opgedaan, heb ik wat ingespeeld op de moeilijkheden die mijn moeder ondervond, en dat is blijven groeien tot ik uiteindelijk de stap heb gezet om fulltime zelfstandig te worden en de zaak over te nemen.”

“Vervolgens is Copco Travel eigenlijk steeds gegroeid op basis van de vragen die we van klanten kregen. Bij de start

IN DE KIJKER | COPCO TRAVEL - WONI SAFARIS

boden we vooral pakketreizen aan en gaandeweg is er dan het maatwerk bijgekomen. Wij mikken vandaag vooral op klanten die een reis zoeken in het hogere segment, dus ja: wij durven voor het opmaken van een offerte een dossierkost van 150 euro vragen. Wordt de offerte een boeking, dan wordt die omgezet. Volgt er geen boeking, dan heb ik mijn opzoekingen niet voor niets gedaan.”

“Voor corona zouden we veel meer moeite gedaan hebben om klanten die ons eigenlijk te duur vonden, te overtuigen. Vandaag maken we sneller de keuze om tijd te steken in de dossiers die wel zullen omgezet worden in boekingen. Willen mensen de prijs van de dienstverlening niet betalen, dan zijn dat niet onze klanten. Sinds twee jaar zijn we de oefening van dossierkost en de bijhorende opbrengst wel echt gaan maken. Reizen is ten slotte het enige waar je voor betaalt dat je ziel verrijkt.”

“In Europa hebben we tijdens de coronacrisis in mijn ogen ook echt in een pamperwereld geleefd. Er was een crisis, maar door gewoon thuis te blijven, was het ergste gevaar geweken, want we kregen allemaal gemiddeld ongeveer 1.700 euro per maand. In Kenia en Suriname is het veel simpeler: geen werk, geen eten. Ook kinderen konden niet meer naar school gestuurd worden. Ik kan je verzekeren dat dat hard aankomt. Ik ben prioriteiten gaan stellen en dat levert ons vandaag heel wat vruchten op: iemand in de ketting betaalt altijd het gelag. Ik merk ook op dat die zienswijze versterkt is sinds ik mij ben gaan focussen op verduurzaming. Ik ben intussen een coach

en auditor van Travelife en probeer bij het boeken van reizen altijd het evenwicht te vinden tussen vervoer, mensen en de planeet, al is het dan vaak niet voor twee euro en staat daar een bepaald prijskaartje tegenover.”

“In eerste instantie kun je bijvoorbeeld proberen om de lokale mensen beter te betalen dan lokaal wordt voorzien. Daarnaast kun je proberen om de lokale bevolking te beïnvloeden om geen single-used plastic te gebruiken. Pas op, en daar leg ik graag de nadruk op, niet alle plastic is slecht: als je morgen in een supermarkt komt, staan er vaak twee soorten komkommers. Gewone komkommers in een houten bak, allemaal op elkaar gestapeld, en daarnaast de biologische komkommers, die allemaal verpakt zijn in plastic. Hoewel we op het eerste gezicht denken ‘wat een verspilling’, zorgt dat plastic er wel voor dat die komkommer in plastic drie weken goed blijft terwijl die andere variant het misschien maar twee weken uithoudt.”

Quote: Het belangrijkste in verduurzaming is bewustwording van wat goed en minder goed is, want bewustwording creëert compensatie.

“Het belangrijkste voor mij in dat proces is dan ook bewustwording. Ik heb eerlijk gezegd liever dat je beseft dat het niet correct is en het toch meeneemt, dan dat er na jou iemand komt die het niet beseft en het niet meeneemt. Ik probeer ervaring net om die reden ook te delen. Het is kosteloos en brengt een positief proces opgang. Zodra je

Het belangrijkste in verduurzaming is bewustwording van wat goed en minder goed is, want bewustwording creëert compensatie

je bewust bent dat iets niet 100% juist is, een last minute aan bodemprijzen bijvoorbeeld, ga je onbewust compenseren. Zo zit de mens nu éénmaal in elkaar. Je moet dus in eerste instantie dat bewustzijn creëren”, geeft hij overtuigd mee.

“Copco Travel doet heel veel verschillende dingen, maar door een goed en compact team rond mij te verzamelen, lukt het allemaal wel. Ik kan niet alles zelf doen en heb een helikopterview, maar dankzij die werkwijze zijn de lijnen ook zeer kort en werkt het efficiënt. Copco Travel werkt op dit moment met vijf mensen. Het kantoor in Ekeren is op dit moment nog het enige fysieke kantoor, dankzij zijn unieke opbouw: vooraan worden er duurzame, ecologische Fairtradeproducten verkocht, wat ook bij onze visie past, en achteraan zijn er nog een aantal bureaus voor mensen die toch nog een vraag hebben. Al werken we wel graag op afspraak.”

“We hebben een aantal landen of regio’s waar we in gespecialiseerd zijn, maar als klanten morgen een vraag hebben die net buiten die landen valt, verwijzen we hen graag door naar onze contacten die over de hele wereld zitten. Die lokale contacten zijn voor mij echt wel van belang. Er zijn bepaalde landen waar ik de logistieke werking wel van ken, maar waar het dag in dag uit opvolgen van accommodaties voor mij onmogelijk is bijvoorbeeld. Daarvoor heb je lokale ogen en oren nodig die je blind kunt vertrouwen.”

“Naast reizen op maat kunnen pakketreizen bij ons ook, al merken we vaak dat klanten, op het moment dat ze bij ons terechtkomen, al bij een aantal kantoren hebben geprobeerd om de perfecte reis te vinden. Na al die omzwervingen schrikken mensen vaak dat wij meestal wel iets vinden dat aan al hun wensen voldoet, al schrikken ze in dat geval soms ook wel van de prijs. Vaak spelen we dan ook open kaart: ‘Dit is het pakket dat uw wensen het dichtst benadert. Dit zullen onze collega’s u wellicht al voorgesteld hebben, maar eigenlijk zoekt u dit, nietwaar?’ Vervolgens is het aan de klant om te overwegen of hij al dan niet bereid is om die prijs te betalen. Meestal zijn dat soort klanten ook vrij trouw, omdat ze merken dat wij hen vaak wel kunnen volgen in hun reisdromen.”

“Pakketreizen vertegenwoordigen op dit moment zo’n 40% van alle reizen die bij ons geboekt worden. De rest zijn maatwerkreizen of groepsreizen. Pakketreizen en groepsreizen zien we jaar na jaar ook afnemen, dus raken we meer en meer gespecialiseerd in de maatwerkreizen. Ik denk dat de groepsreizen die wij aanbieden, voor de Belgische markt soms iets

te specifiek zijn: routes zijn altijd iets anders dan bij andere spelers en gaan iets dieper in de natuur of cultuur van het land. Vaak zijn mensen daar, op een eerste reis, niet meteen naar op zoek.”

“Ik ben tevreden met wat er momenteel is en hoe wij evolueren. De harde kern van klanten die ons trouw blijven en die onze service ook willen betalen, doen onze omzet groeien. We hebben wel uit corona geleerd dat service vaak een bepaald prijskaartje mag hebben. Als alles morgen goed loopt, is een pakketreis voor iedereen voldoende. Maar loopt het morgen mis, dan is die extra service wel welkom. Met een paar telefoontjes raakt het op die manier vaak opgelost en loopt het meestal wel in goeie banen.”

“Ik ben een professional, dus ik zal altijd duurder zijn dan een hobbyist. Het staat je vrij om alles uit te vlooien en uit te zoeken als je daar je hobby van kunt maken, maar reizen uitdenken, is mijn job. De uren die ik daaraan spendeer, moeten ook betaald worden. Bij reizen is het gewoon allemaal wat meer gefaciliteerd en loopt het wat sneller allemaal goed. Loopt het fout? Dan bewijst een professional echt wel zijn nut. Het loopt ook allemaal net iets vlotter en aangenamer. Er wordt op voorhand ingecheckt bijvoorbeeld, binnen onze mogelijkheden natuurlijk, want soms botsen ook wij op de grenzen van bepaalde administratieve systemen.”

“Corona heeft er zwaar ingehakt, maar nu zien we stilaan de relance. Toch heeft die periode echt wel een paar financiële putten geslagen. In onze sector hebben we zo’n achttien maand gewerkt zonder reizen te mogen verkopen. De lonen, de verzekeringen en kosten zijn echter wel blijven doorlopen. Ik heb me op bepaalde momenten ook wel echt moegestreden gevoeld.”

“Gelukkig ben ik wel een man die in elke nieuwe dag nieuwe mogelijkheden ziet. Natuurlijk, als de eerste drie telefoontjes de emmer opnieuw doen vollopen, dan loopt die ook sneller weer over. Een dankbaar woord, vriendelijkheid en hoffelijkheid, zijn bij mijn weten nog steeds kosteloos.”

“Wanneer ik in Kenia of Suriname ben, valt dat verschil mij ook echt op: als je daar een winkel binnenstapt, krijg je onmiddellijk een hartelijke ‘goeiemiddag! Hoe gaat ie, mag ik van jou een bakje koffie alsjeblieft?’. Een Belg staat er verzuurd bij en brult nog net niet ‘Voor mij een koffie’. Ik heb het nog altijd liever op de eerste manier en ben dan ook zelf veel toegeeflijker

ingesteld. Al ben ik gelukkig zelf eerder direct, dus ik ben hier in Vlaanderen nog altijd wel op mijn plaats”, lacht Yves.

“Normaal gezien ben ik drie keer per jaar in Kenia en drie keer per jaar in Suriname. Tegen het einde van het jaar zou daar het nieuwe project op zijn poten moeten staan. Daarna voorzie ik ongeveer een periode van anderhalf jaar waarin dat project meer zorg nodig heeft. Ik ben tijdens die periode in blokken van acht weken in Suriname, drie weken thuis om dan weer acht weken te vertrekken, waar ik ook tien dagen Kenia voorzie”, klinkt het gedreven.

“In eerste instantie zullen we in Suriname accommodaties bouwen om daarna ook daar een DMC op te starten. Eind september moet ik mijn concessie van dertig hectare gaan aftekenen, waar we high-end luxe lodges gaan bouwen in het Amazonewoud. In de buurt van Paramaribo

hebben we ook een tweede stuk grond gekocht waar we een luxe Boutique Resort zullen opzetten, met zo’n 8 of 9 kamers.

Aan de rivier waar wij zullen bouwen in het Amazonewoud zijn er verschillende inheemse dorpen. Daar zijn wel scholen aanwezig, maar het ontbreekt aan de infrastructuur om de verschillende dorpen met elkaar te verbinden. Als het project is opgestart en er worden bijdragen gestort in het Woni-trustfonds, is het onze ambitie om daar iets aan te doen. In eerste instantie zal dat met wandel- en fietspaden gebeuren en daarna is het de bedoeling om er nog betere wegen van te maken. Plannen zijn er dus in overvloed, al blijft hard werken de enige manier om je dromen te realiseren”, sluit Yves af.

Korte vragen, korte antwoorden

Bestemmingen die nog op je verlanglijstje staan? “De Markiezen.”

Is dit een job die je voor de rest van je leven wilt doen?

“Tot aan mijn pensioen als dat kan, maar wel op het niveau dat ik nu heb bereikt.”

Wat is de eerstvolgende reis die je absoluut zou willen maken?

“Zondag vertrek ik naar Kenia om daarna naar Suriname te gaan.”

Welke interessante boeken heb je onlangs gelezen of welke podcasts kun je aanraden?

“Ik zou graag eens de podcast ‘nog 9 minuten’ beluisteren, maar daar heb ik nog geen tijd voor gevonden. Anders luister ik af en toe wel eens naar een podcast over geschiedenis. Boeken die ik lees, zijn meestal van Tom Clancy.”

Wat gaat er altijd mee in je koffer?

“Mijn goed humeur.”

Gekste reisanekdote?

“In Kenia zijn we tijdens het reizen ooit op een hele diepe pothole gebotst waardoor ik mijn rug heb verstuikt. Ik voelde onmiddellijk dat het niet goed zat en ben naar de arts van de Serena gegaan. De man heeft mij toen bewusteloos gevonden, want ik was bijna in een natuurlijke pijncoma gegaan.

Die dokter heeft toen besloten om 200 cc. morfine in mijn lijf te spuiten. Hij heeft er mijn leven mee gered. Als ik in de buurt ben, ga ik nog altijd even langs.”

Nieuwe graduaatsopleiding voor het toerisme: het antwoord op het tekort voor de arbeidsmarkt?

Een reisprofessional moet van verschillende markten thuis zijn: kennis van wetgeving, talenkennis, communicatieve vaardigheden … De job van reisprofessional dreigt in Vlaanderen een knelpuntberoep te worden, net zoals dat al het geval is in Wallonië. De voorbije coronacrisis heeft die uitdaging er vanzelfsprekend niet minder op gemaakt. Investeren in de toekomstige reisprofessional, zowel als reisverkoper als reisorganisator, lijkt dan ook geen overbodige luxe, zo begrijpen ook diverse hogescholen die de aanstormende jeugd moeten klaarstomen voor de arbeidsmarkt.

Momenteel zetten de Erasmushogeschool, Thomas More hogeschool en Howest alvast hun schouders onder een nieuwe graduaatsopleiding ‘Travel Support’. Op termijn kunnen ook andere hogescholen deze opleiding aanbieden. Chris De Smedt, opleidingshoofd professionele bachelor Toerisme- & Recreatiemanagement aan de Erasmushogeschool Brussel, Linn Verschueren, teamleader voor de opleiding Travel Support aan de Thomas More Mechelen, en Jan Dauwe, opleidingsmanager Toerisme- & Recreatiemanagement Howest Kortrijk, geven alvast hun heldere kijk op de nieuwe opleiding en hoe die een meerwaarde is voor de toeristische sector.

Vandaag zijn er immers al verschillende opleidingen beschikbaar, over de diverse onderwijsniveaus heen, die studenten leiden

naar een professionele carrière binnen de toeristische sector. Er is de secundaire opleiding toerisme, de professionele bachelor toerisme- en recreatiemanagement en de academische master toerisme. Vanaf volgend academiejaar komt daar dus een nieuwe graduaatsopleiding bij, die vooral tot doel heeft een antwoord te bieden op het huidige hiaat tussen de secundaire opleiding en de professionele bachelor.

Hoe zijn jullie ertoe gekomen om de graduaatsopleiding ‘Travel Support’ in het leven te roepen?

Chris De Smedt : “De leerdoelen van de professionele bachelor zijn de voorbije jaren grondig herbekeken. Ze werden opgeschaald. Die stap heeft echter tot gevolg dat het verschil tussen de leerdoelen van de secundaire opleiding (niveau 5 van de Vlaamse Kwalificatie Structuur), de bachelor (niveau 6) en master (niveau 7) groter wordt. Vanaf 2025 verandert er heel wat in het secundair onderwijs, ook in de richtingen toerisme. Met die evoluties in het achterhoofd, kwamen we tot de vaststelling dat er eigenlijk een niveau van hoger onderwijs-opleiding ontbrak. Het graduaat ‘Travel Support’ biedt wat dat betreft een belangrijke toevoeging aan de leerladder van opleidingen voor de toeristische sector. Ik vond die graduaatsopleiding dan ook een zeer belangrijk initiatief.”

Linn Verschueren : “Vandaag is de professionele bachelor een vrij

brede opleiding, waardoor niet iedereen die in deze opleiding afstudeert, vandaag ook noodzakelijkerwijze in de toeristische sector terechtkomt. Met een bachelor toerisme- en recreatiemanagement kan de student aan de slag in een heel breed pallet van bedrijven. Bij het graduaat is dat anders: deze opleiding is specifiek toegespitst op de toeristische sector. De invulling is veel concreter en specifieker, waardoor ik vermoed dat het graduaat voor een bepaalde groep studenten aangewezen is én een beter antwoord zal bieden op het tekort dat er vandaag is op de arbeidsmarkt. Het graduaat is daarnaast een iets compactere opleiding (2 jaar) dan de bestaande professionele bachelor (3 jaar).”

Jan Dauwe : “Heel wat mensen haken ook af omwille van de voorwaarden die aan de bachelor gekoppeld zijn, al hebben ze wel die droom om in de toeristische sector te werken. Ook vanuit het werkveld krijgen we signalen dat er nog een opleiding ontbrak. Een bachelor-niveau is echt niet altijd aangewezen, net omdat er dan veel meer verloop is op de werkvloer, door de verschillende kanten die de studenten uit kunnen met hun diploma.”

Chris De Smedt : “Wat interessant is aan deze opleiding, is dan ook de specifieke focus op deze sector. De concretisering naar de job toe is veel duidelijker dan bij de bredere bachelor.”

Jan Dauwe : “Bij deze opleiding richten wij ons vooral op twee soorten functies in het werkveld. Een eerste is die van contactmedewerker in een reiskantoor, waarbij de professional het eerste contact verzorgt en klanten graag overtuigt, waarbij hij/zij, als het kan, ook al een eerste product voorstelt en/of de verkoop kan uitvoeren, maar die ook aan administratieve opvolging kan doen. Een tweede profiel waarop we ons richten, is dat van medewerker van een toeristische accommodatie, een vakantiepark bijvoorbeeld, waarbij de professional de mensen verwelkomt, maar ook een aantal commerciële activiteiten uitvoert: ‘upselling’ zeg maar. Wat mij immers vaak opvalt, is dat door de digitalisering van dat soort parken het menselijke contact met de mensen van het bedrijf zelf vaak verdwijnt. Klanten komen nog in contact met de tuinman, de vuilnisman, maar nog bitter weinig met mensen van het bedrijf zelf. Nochtans kun je net daar de meerwaarde creëren: zij weerspiegelen het bedrijf en geven het warme vakantiegevoel.”

Over welke capaciteiten zullen studenten beschikken na het voltooien van de opleiding?

Linn Verschueren : “We leiden studenten op tot verkoper, maar ook capaciteiten als dienstverlener en administratieve vaardigheden worden verworven. Denk maar aan de opvolging

van dossiers, ICT, sociale media… Tot slot zijn er natuurlijk de communicatieve vaardigheden en de bekwaamheid om te blijven leren. Wij willen de aanzet geven tot een groeiende professional. Vooral dat laatste blijkt vandaag soms een uitdaging.”

Chris De Smedt : “Net zoals bij de professionele bachelor zijn er domein-specifieke opleidingsdoelen die voor alle opleidingen in verschillende instellingen dezelfde zijn. Alleen legt iedere hogeschool natuurlijk zijn eigen accenten. Wij zullen ons iets meer richten op functies voor de luchthaven en/of reisagenten door onze locatie, maar de concrete competenties en de minimum onderwijsdoelstellingen die nagestreefd moeten worden, zijn overal zowat dezelfde.”

Jan Dauwe : “In een aantal korte lijnen zijn die drie doelstellingen samen te vatten als volgt. In de eerste plaats moeten studenten professioneel kunnen communiceren in het Nederlands, Frans of Engels. Ze krijgen een vak travel business om de sector te leren kennen en de regelgevende omkadering en ten slotte customer care & hospitality.”

In de bachelor heb je ook vaak een stage van 12 of 16 weken. Is dat bij deze opleiding ook het geval? Of hoe gaat het contact met de sector concreet in zijn werk?

Linn Verschueren : “Op het einde van een bachelor-traject gaat de student zo’n twee à drie maanden aan de slag in de sector. Bij de graduaatsopleiding komt dat contact er al tijdens de opleiding zelf en niet achteraf. Het werkplek-leren in de graduaatsopleiding is er continu. Tijdens de opleiding gaan de studenten twee dagen per week bijvoorbeeld ook naar een gesimuleerde omgeving die een ondersteuning biedt op het effectieve werkplek-leren: de volgende stap in de opleiding. Die ervaring in de praktijk is er structureel binnen de opleiding, wat aangevuld wordt met theorie. Eerst wordt de theorie gegeven, daarna volgt de simulatie en daarna gaat men aan de slag op de werkvloer. De theorie staat altijd in functie van de praktijk en het werkplek-leren, zodat we studenten niet ‘zomaar’ loslaten op de markt.

In het eerste deel van het eerste academiejaar gaan studenten vooral als dienstverlener aan de slag, om in het tweede semester als verkoper te werken. Tussen die rollen moet men wel veranderen van werkplek, maar in het tweede jaar kan het perfect dat een student het hele jaar actief is in hetzelfde kantoor als reisorganisator.

In het laatste semester voorzien we in plaats van 2 dagen per week een blok van 12 à 15 weken, wat vergeleken kan worden met de stage bij de bachelor-opleiding. In dit semester bieden we ook de mogelijkheid om internationale ervaring op te doen.”

Chris De Smedt : “Wij koppelen de stage aan het werkplek-leren. Het leerwerk zorgt ervoor dat je een aantal skills en vaardigheden op de werkplek zelf leert, waar het aspect van ‘leren leren’ ook in vervat zit. Studenten leren niet noodzakelijk via de school zelf, maar wel via een partner op het terrein. Daarnaast wordt ook nog wel een stage voorzien om te checken of de leerling ook echt kan meedraaien als een volwaardige werknemer in de sector.”

Jan Dauwe : “Wij beginnen voorzichtig in het eerste semester met de module ‘Meet the industry’, waarbij we mensen uit de sector laten langskomen voor een aantal dagen, waarna studenten een project krijgen, waarbij ze gecoacht worden door mensen uit de sector zelf. In het tweede semester gaan studenten vijf weken op stage, in blok dus. In semester drie hebben we reiskantoor op de campus, waar studenten het reiskantoor voor Howest zullen zijn, wat toch wel een aantal reizen behelst. Daar zoeken we wel nog een partner bij om alle boekingen te doen en het wetgevende kader te kunnen respecteren. In semester vier wordt er gewerkt met een internationaal groepsproject en gaan de studenten ook vijftien weken op stage.”

Wie willen jullie met deze opleiding vooral aanspreken?

Chris De Smedt : “Wij merken, ook voor de bachelor, dat meer en meer studenten echt wel

gebeten zijn door het internationale aspect en het zelf reizen ook echt een doel is. Maar daarnaast zijn er ook jonge mensen die wel geïnteresseerd zijn in het aspect van het reizen, maar die de reis niet per se zelf willen maken. Die studenten hechten belang aan de connectie met de familie. Zij zijn vaak eerder administratief onderlegd en vinden ook die context van een reiskantoor interessant. Ook het verkoopsaspect en klantencontact zijn voor hen aantrekkingspunten. Bachelor-studenten zijn dan weer vaker geboeid door productontwikkeling: nieuwe vormen van reizen ontdekken en ontwikkelen. Iets wat ook meer en meer aan belang wint.”

Jan Dauwe : “ik denk dat de master vooral op strategisch niveau werkt en de bachelor op tactisch niveau. De graduaatstudent is diegene die op operationeel niveau zal werken. In profielen van studenten heb je ook verschillende groepen: ten eerste is er generatie-instroom, nieuwe starters in het hoger onderwijs. Voor graduaten zien wij daar meestal studenten uit beroeps- of technisch onderwijs doorstromen. Ten tweede heb je mensen die heroriënteren binnen het hoger onderwijs: mensen die een eerste studie hebben aangevat die niet 100% hun ding bleek te zijn en die op zoek gaan naar iets anders. Ten derde is er nog de groep van de ‘degree seekers’: mensen die al actief zijn in de sector, maar geen formele kwalificatie hebben. Ook voor hen kan zo’n opleiding interessant zijn. Zij kunnen een aantal vrijstellingen krijgen op basis van wat ze al kunnen; dus voor hen kan dat ook een zeer interessante manier zijn om tot een diploma te komen, wat hen ook wel een zekere (op) waardering oplevert.”

In hoeverre zullen die opleidingen flexibel zijn? Want, als iemand inderdaad al aan het werk is in de sector en dan toch een diploma wil behalen, is zoiets niet altijd evident.

Jan Dauwe : “De precieze mate van flexibiliteit hangt natuurlijk af van de schaal. Als de opleiding groot genoeg is, kun je alternatieven opzetten, bijvoorbeeld. Wat wel een hulp kan zijn voor die mensen, is bijvoorbeeld het combineren van de stageplek met de effectieve werkplek.”

Linn Verschueren : “Op voorhand weet je natuurlijk niet hoeveel studenten je in dat geval zult hebben, wat dit een moeilijke vraag maakt, maar ik denk wel dat elke hogeschool daar wel ervaring in heeft. Ik vermoed dat we wel genoeg ervaring hebben om ook die studenten goed te ondersteunen.”

Chris De Smedt : “Door corona hebben wij ook wel ervaring opgedaan met afstandsonderwijs. We bieden tegenwoordig allemaal een soort van ‘blended learning’ aan. Van lectoren vragen we dat ze flexibel zijn voor studenten met een statuut van werkstudent. De klassieke hoorcolleges blijven natuurlijk bestaan, maar daarnaast hebben we intussen wel allerlei systemen ontwikkeld om vanop afstand lessen aan te bieden. Er is dus heel veel mogelijk, maar we moeten in eerste instantie nog zien wat voor studenten we uiteindelijk effectief zullen aantrekken.”

Hoeveel potentiële studenten willen jullie graag aantrekken?

Chris De Smedt : “Wat Brussel betreft, denken we een studentenaantal aan te trekken dat ligt tussen 50 en 70 studenten, maar dat is ruim geschat. Natuurlijk willen we onze eigen bachelors ook geen concurrentie aandoen. Je weet natuurlijk nooit hoeveel studenten er finaal van overblijven. Heel vaak zijn zo’n graduaatstudenten wel super gemotiveerd, maar soms zitten daar ook studenten tussen die wel heel graag een diploma hoger onderwijs willen, maar die op die jonge leeftijd niet goed beseffen waar ze aan beginnen. Dat is dus nog een beetje koffiedik kijken.”

Linn Verschueren : “Ik sluit me ook wel aan bij de genoemde aantallen, dat is ook zo ongeveer waar wij zouden mee willen beginnen. Volgens mijn ervaring uit eerdere graduaten, die een aantal jaar geleden opgestart zijn, zouden die cijfers haalbaar moeten zijn.”

Jan Dauwe : “Bij ons liggen die cijfers net iets lager: wij schatten zo tussen 40 en 60 studenten. In Oost-

beschikbaar, wat opportuniteiten biedt voor ons, maar het blijft natuurlijk wat afwachten.”

In juni 2025 zouden er dus ruwweg zo’n 100 professionals het werkveld betreden?

Chris De Smedt : “Wij hebben naast de graduaten ook nog de bachelors, natuurlijk, die ook geïnteresseerd blijven in de sector, maar die dan misschien sneller doorgroeien en misschien meer competenties zullen bereiken. Tel dat samen met de graduaten en de bachelors en dan denk ik dat je je in totaal mag richten op zo’n 150 professionelen per jaar, ruw geschat.”

Is er een idee van de loonschalen waar die mensen naar groeien? Wij merken immers dat er veel mensen afhaken omwille van de lonen, zeker in de huidige context van de energiecrisis en dergelijke. We moeten natuurlijk ook wel opletten dat, nu er een opleidingsniveau onder de bestaande opleidingen komt, de verloning dan ook minder zou worden.

Linn Verschueren : “Dat is zeker niet de insteek van de opleiding en ook niet van het werkveld, heb ik gemerkt. De toeristische sector is bijzonder gepassioneerd. Die mensen doen hun werk niet alleen voor de verloning, wel omdat ze hun job heel graag doen. Reisagenten

die vandaag, na corona, hun job nog uitoefenen, zijn stuk voor stuk gepassioneerd. In de nieuwe opleiding moeten we die passie dus ook echt wel overbrengen. We moeten zorgen dat het waakvlammetje bij de mensen die de opleiding aanvatten, bijna een uitslaande brand wordt. Ook dat is onze taak.”

Chris De Smedt : “De competenties die gevraagd worden, zijn uiteindelijk ook niet min. De professionelen die we zullen afleveren, zullen ook elders aan de slag kunnen, dus die passie zal er zeker ook aanwezig moeten zijn. Het is een vrij uitgebreid vaardighedenpakket, dus de verloning zal natuurlijk ook wel navenant moeten zijn. Dat lijkt me realiseerbaar, als we realistisch zijn aan beide kanten.”

Jan Dauwe : “Goede verkopers moet je goed betalen, of ze verkopen iets anders.”

Zijn jullie er ook al mee bezig om een soort carrièreplan op te bouwen voor die studenten?

Linn Verschueren : “We hebben natuurlijk wel heel wat leerlijnen zoals de ontwikkelingsleerlijn. Een eerste stap in de opleiding is dan ook het zoeken naar ‘waar liggen de passies en capaciteiten van de student en hoe ga je daarmee om?’ zodat die studenten in de toekomst ook een eigen ontwikkelingsplan kunnen uitbouwen. De student gaat vanaf dag één een persoonlijk ontwikkelingsplan opstellen en zal daar gaandeweg aspecten aan toevoegen om zo uiteindelijk een evolutie te kunnen aantonen. Op die manier kunnen zij ook zelfsturend leren. We trachten dat ook wel mee te geven naar het werkveld om de studenten steeds te stimuleren als mentor. De basis tot levenslang leren wordt gelegd in de opleiding, maar de student heeft zelf wel veel in handen.”

Ik hoor je zeggen ‘we pushen naar levenslang leven’, maar hoe zorg je dat dat al in de mindset zit van de student?

Chris De Smedt : “Wij hebben vaak het gevoel dat we

de studenten vandaag moeten leren leren. Het is echt onze taak om studenten te motiveren en manieren te zoeken om hen te stimuleren om geïnteresseerd te raken. We moeten studenten laten voelen dat iets leren, veel oplevert en dat ze daar heel veel voor terugkrijgen. Vanuit het secundair ziet men leren heel vaak als iets wat ‘moet’, terwijl het eerder een kwestie is van ‘kunnen’ waar je ook heel veel uit wint. Eerder proactief naar de dingen toegaan dan passief af te wachten: die beweging willen we wel echt in gang zetten. We kunnen het niet meer doen op de manier hoe we het 20 jaar lang hebben gedaan. De manier van denken van de jeugd is gewijzigd, we moeten daar ook gewoon in meegaan.”

Jan Dauwe : “België doet het wat bijscholen voor het werk betreft, jammer genoeg vaak niet zo goed. We moeten studenten houvast geven om naar zichzelf te durven kijken en hen ook concrete acties te laten ondernemen om bij te sturen. Daarnaast moeten we ze ook laten zien waar het allemaal kan, al zullen ze de uiteindelijke stap natuurlijk wel zelf moeten zetten.” Wat verwachten jullie concreet van het werkveld?

Jan Dauwe : “Ik denk dat vooral veel openheid en bereidheid om studenten te helpen opleiden kan helpen. Voor bepaalde mensen in de sector betekent dat ook het loslaten van de vergelijking tussen een student die zijn opleiding al heeft voltooid en een student die nog volop in dat groeitraject zit. Op die momenten moet je de openheid van geest hebben om daarmee aan de slag te gaan. Je moet er voldoening uithalen om samen met een student een groeitraject af te leggen. Voor het kantoor zelf is het natuurlijk ook interessant om te zien hoe de jongere generatie soms met dingen omgaat. Ze zijn uiteindelijk ook wel de klanten van de toekomst.”

Linn Verschueren : “Om die openheid van geest maak ik me persoonlijk niet al te veel zorgen. Uit de gesprekken met het werkveld is gebleken dat ze er vaak naar uit kijken om die mensen mee te helpen sturen. Want ook dat is een voordeel van een graduaatsstudent: vaak bieden ze een mogelijkheid om mee te helpen sturen gedurende het opleidingstraject.”

Chris De Smedt : “Het is een opleiding waar we focussen op een specifieke functie en een specifieke beroepsactiviteit, maar het moet echt wel een wisselwerking zijn. Enerzijds via het begeleiden van studenten en anderzijds door feedback te geven aan de scholen. Ook voor ons is dit een nieuwe opleiding. Feedback

kan helpen om de opleiding te optimaliseren; iets waar iedereen uiteindelijk wel bij vaart.”

Op welke manier kan de sector de opleidingen helpen? Waar hebben jullie momenteel nood aan?

Linn Verschueren : “In eerste instantie zijn dat natuurlijk stageplaatsen of bedrijven die willen bijdragen aan het werkplekleren. Op het einde van de opleiding is er bij ons ook een jurymoment, waar de student, de school en de werkplekmentor samenzitten om hun bevinden met elkaar te delen.”

Jan Dauwe : “Wat ook wel interessant zou zijn, is dat mensen uit de sector in de klas komen om een soort gastcollege te geven of bepaalde oefeningen samen te doen met de studenten. Ook daarin zit heel veel potentieel. In de Verenigde Staten is het bijvoorbeeld veel meer ingeburgerd om zoiets tijdens de werkuren te doen. Werknemers hebben daar standaard een pakket ‘giving back to society’. In Vlaanderen is die cultuur nog minder aanwezig.”

Dat de nieuwe graduaatsopleiding veelbelovend is voor de sector, mag duidelijk zijn.

Wil jij graag meehelpen bouwen aan deze nieuwe opleiding?

Neem dan contact op met de verschillende werkplekcoördinatoren. Aangezien de opleiding volgend academiejaar uit de startblokken schiet, is je bijdrage nu van belang.

Neem deel aan adviesraden, geef een gastcollege en help de toekomstige toerismestudent op weg naar een boeiende carrière.

Erasmus Hogeschool Brussel

Thomas More Hogeschool

Howest Jan Dauwe jan.dauwe@howest.be

Doelstellingen

Erasmus Hogeschool Brussel

Meertalige reisprofessionals/luchthavenmedewerkers afleveren voor de Brusselse en VlaamsBrabantse markt, evenals de Oost-Vlaamse.

Thomas More Hogeschool

• Een grotere uitstroom van hoger gekwalificeerde krachten op de arbeidsmarkt.

• Het verbreden van het onderwijsaanbod van de graduaatsopleidingen in de Business Unit, campus De Vest.

• Een vangnet bieden voor studenten uit de bachelor-opleiding, alsook werkenden die zich willen heroriënteren.

• Duurzame & structurele partnerschappen met het werkveld uitbouwen door het werkplek-leren.

• Onmiddellijk inzetbare ondersteunende krachten afleveren.

Howest

1. PRODUCTKENNIS

De gegradueerde in travel support heeft een gedegen algemene productkennis en beschikt over de vaardigheden om deze te blijven uitbreiden en actualiseren.

2. KLANTENONTHAAL

De gegradueerde in travel support zorgt voor een gepast, aantrekkelijk en klantvriendelijk onthaal tijdens de volledige customer journey. Zowel online als offline peilt hij/zij naar de vragen en wensen van klanten.

3. REISVOORSTEL

De gegradueerde in travel support doet een reisvoorstel op maat op basis van het bestaande aanbod, en stemt de onderdelen op elkaar af.

4.

SALES

De gegradueerde in travel support informeert en adviseert de klant en maakt gebruik van de nodige commerciële vaardigheden om de geschikte reis- en aanvullende diensten te verkopen.

5.

ADMINISTRATIEVE OPVOLGING

De gegradueerde in travel support bereidt reisdossiers voor en zorgt voor de correcte administratieve en financiële opvolging ervan.

6. IT-TOOLS

De gegradueerde in travel support gebruikt reservatiesoftware en andere relevante IT-tools ter ondersteuning van de werkzaamheden.

7. COMMUNICATIE

De gegradueerde in travel support communiceert professioneel in meerdere talen met klanten, collega’s en andere stakeholders. Hij/zij zet bij frequent voorkomende, werkgerelateerde situaties basiskennis van meerdere vreemde talen in.

8. SAMENWERKING

De gegradueerde in travel support ondersteunt de leidinggevende operationeel bij de planning en werkzaamheden van het team. Hij werkt constructief samen met interne en externe stakeholders, met aandacht voor het uitbouwen van een professioneel netwerk.

9.

KWALITATIEF WERKEN

De gegradueerde in travel support werkt resultaatgericht en levert kwalitatief werk af, in functie van een optimale klantentevredenheid, ook in onvoorziene omstandigheden. Hij/zij gaat positief om met feedback en zoekt actief naar manieren om te blijven groeien als professional.

10.

DEONTOLOGIE

De gegradueerde in travel support past de wetgeving en deontologische codes van de toeristische reissector toe en gedraagt zich naar de bedrijfswaarden.

Speel je nabijheid uit!

Het blijven uitdagende tijden. Welke koers kun je als kmo met beperkte marketingmiddelen dan best varen? De realiteit voor de meeste reisagenten is dat je lokaal verankerd bent en je verschillende reisformules wereldwijd aanbiedt.

En dat grote spelers overal lijken te zijn, is niet per definitie een voordeel. Specialisatie is daar ook niet per se het antwoord op. Er is niks mis mee om een lokale generalist te zijn. Een huisdokter voor reizen. Maar durf dan wel met trots jouw lokale verankering ten volle uit te spelen.

Small is beautiful Nabijheid, bereikbaarheid en écht persoonlijk contact zijn je troeven als lokale kmo. Breng de wereld dichterbij, niet alleen fysiek via je reiskantoor, maar laat ook in je omgeving onen offline van je horen, zien… Zo neem je ook mentaal je plekje in bij potentiële klanten uit je omgeving. En duik je spontaan op in hun gedachten als ze aan reizen denken.

Laten we eens no-nonsense naar de marketingrealiteit kijken van consumenten. De meeste mensen gebruiken verschillende merken of oplossingen voor eenzelfde behoefte, zonder die merken daarbij als elkaars concurrenten te beschouwen. Ze gebruiken ze gewoon door mekaar.

Brood kun je bijvoorbeeld kopen in de ene of de andere supermarkt, bij de ene of de andere bakker. Als ik nog brood moet meebrengen, koop ik dat bij voorkeur bij bakker Dieter aan de school van mijn jongens. Ook al passeer ik onderweg verschillende andere bakkers. Maar Dieter is een echte ambachtelijke bakker en is daar merkbaar fier op. En als ik toch in de buurt ben, is ‘t maar 150 meter omrijden.

Dieter bakt een gevarieerd assortiment van standaard en artisanale broden. Je merkt dat niet alleen in zijn bakkerij. Ook op sociale media deelt hij geregeld zijn beroepstrots naast gewone zaken. Bijvoorbeeld: ‘File aan de oven deze nacht’, met een foto van volle rekken chocoladekoeken, croissants en broden die nog gebakken moeten worden. En wanneer de Buffalo’s andermaal de Slag om Vlaanderen gewonnen hebben, kun je op maandagochtend blauw-witte donuts kopen met de eindscore erop. Of Iljo Keisse-gebak ter gelegenheid van de Zesdaagse? Maar ook: ‘Wie komt straks iets drinken op mijn 50 lentes? Vanaf 12 uur welkom tot 18 uur. Flesjes staan koud!’

Dit vergt énkel wat inspanning. Maar het creëert wel een grote sympathie in de omgeving. Je gunt het bakker Dieter echt wel om daar je brood te kopen. Hoewel hij in essentie uiteindelijk hetzelfde doet als andere bakkers. Hij bakt brood. Dat kan hij voor je snijden, een service die iedere bakker biedt. Maar toch doet hij toch nog iets extra’s, vaak met een kwinkslag. Waardoor hij een gunfactor opbouwt. Ook heel wat studenten onderweg naar de les stoppen speciaal bij bakker Dieter. Een ‘local hero’ langs de Zwijnaardsesteenweg.

We are here, we are good, give us a try!

De boodschap is simpel. We zijn er, we zijn goed, dus waarom zou je ons niet eens uitproberen? Ook als lokale reisagent kun je de wereld dichterbij brengen door met zekere regelmaat van je te laten horen. Organiseer eens een infoavond, laat je volgers via je sociale media een bestemming mee ontdekken als je op studiereis bent of deel relevante reisnieuwtjes. Want dat is als lokale reisspeciaalzaak precies één van je voornaamste toegevoegde waarden. Uit het overaanbod aan mogelijkheden op het wereldwijde web

maak jij een kwalitatieve preselectie, zodat je klanten gerust kunnen boeken en er bovendien op kunnen vertrouwen dat, als er eens iets niet loopt zoals voorzien, ze je makkelijk persoonlijk kunnen bereiken.

Het goede nieuws is dat dit geen grote budgetten vergt. Het begint met doen. Probeer dat met een zekere regelmaat. En als je nog een stapje verder gaat, kun je ook slim samenwerken met enkele van je beste leveranciers. Die zijn ongetwijfeld geïnteresseerd om de kosten te delen als jij een kwalitatief lokaal doelpubliek kunt samenbrengen.

Hoe bekend ben jij als lokale reisspecialist?

In welke mate denken mensen in je omgeving spontaan aan jou als ze op reis willen gaan? Weten ze welke reizen je hen kunt bieden? Kunnen ze je on- en offline makkelijk bereiken? Zit je met andere woorden al in een ‘mentaal vakje’? En als je bijvoorbeeld de lokale tennis- of voetbalclub sponsort, weten mensen dan bijvoorbeeld ook dat je hen kunt helpen met vakanties waar ze ook kunnen tennissen? Of dat ze via jou ook eens naar FC Barcelona of Manchester City kunnen?

Varieer in de boodschappen die je lokaal de wereld instuurt, enigszins afgestemd op het doelpubliek dat je graag wenst. Dan zien mensen ook dat je niet alleen strandvakanties biedt, maar dat je hen ook kunt helpen met mooie rondreizen, een romantisch weekendje, een cruise enzomeer.

Wat je ook wilt communiceren, probeer niet te hard om anders of volledig te zijn, want dan komt het er vaak niet meer van. Zorg vooral dat mensen met zekere regelmaat van je horen. Gewoon, dat je er nog altijd bent. Maak het hen zo makkelijk mogelijk om aan jou te denken op het moment dat ze aan reizen denken. Want merken die spontaan in gedachten opduiken, hebben vanzelfsprekend meer kans om te verkopen. Ook als lokale kmo kun je dat bereiken.

Dus deel je verhaal! Zorg dat er over je gesproken wordt. Iedereen heeft toch een mening over iets. Dat kan ook positief zijn als je positieve interactie uitlokt. En dat kun je helemaal door jezelf te zijn.

Da’s misschien nog de grootste uitdaging. Op een of andere manier in de kijker durven te lopen. Of je het nu graag hebt of niet, als lokale reisagent ben je sowieso het gezicht en het aanspreekpunt van het reiskantoor. Speel dat dan ook uit. Want daarom komen mensen precies tot bij jou. Omdat ze je vertrouwen omwille van je expertise. Omdat ze zelf niet uit de overload aan mogelijkheden geraken. Toon dan ook je expertise. Het vertrouwen kan er alleen maar door vergroten. Het is een concurrentiefactor die je zelf in de hand hebt en waar je het systematisch beter kunt doen dan grote ondernemingen die klanten letterlijk en figuurlijk meer afstandelijk verder helpen.

Deze uitdagende tijden bieden kleine ondernemingen misschien meer dan ooit een interessante opportuniteit om succesvol te zijn. Net door je persoonlijke nabijheid. Laat dus met regelmaat van je horen. Gewoon doen, daar begint het mee.

Axel De Corte Koombana Bay

To do

“Kun je op je website makkelijk zelf berichten posten? Stuur je maandelijks al een newsletter naar je klanten? Deel je reeds systematisch impressies van je reizen op je sociale media? Nodig je klanten al eens uit voor een reispresentatie? Zo ja, doe zeker verder. Nog te weinig? Start dan met een ritme dat je haalbaar lijkt. Of laat je helpen.”

Björn Soenens

“E

n we gaan live vanuit New York.”, Het zijn woorden die Björn Soenens, VRT-correspondent van over de grote plas, regelmatig hoort. De bekende Amerika-watcher bezocht intussen maar liefst 47 van de 50 Amerikaanse staten en heeft dus al heel wat afgereisd. “Onderduiken in het hart van Amerika, dat is wat ik het liefste doe. Dit is oprecht de job van mijn leven”, klinkt het bijzonder gepassioneerd. “Mijn koffertje staat dag en nacht klaar om te vertrekken.” In dat geval haal ook ik met een bijzondere nieuwsgierigheid mijn pen boven voor een boeiend gesprek waar de liefde voor Amerika en zijn bewoners vanaf spat.”

“Mijn fascinatie voor Amerika reikt eigenlijk al vrij ver terug. Mijn eigen grootmoeder is geëmigreerd naar de Verenigde Staten in de jaren na de Eerste Wereldoorlog. Ze heeft er zes jaar gewoond, maar is toen teruggekeerd: haar ouders hadden heimwee. Haar broer is echter wel in Amerika gebleven en dus heb ik hier een hele familietak. Toen ik achttien was, ben ik dan eindelijk naar dat grote, tot de verbeeldingsprekende continent getrokken, met het vaste voornemen om er te gaan wonen en werken. Je bent achttien, volop gefascineerd en zit vol ambitie, maar het leven is wat er gebeurt terwijl je drukke plannen aan het maken bent. Ik ben dus uiteindelijk nog lang in België gebleven.”

“Uiteindelijk heb ik zo gewacht tot op mijn 48ste om alsnog in de Verenigde Staten te komen wonen en werken. Elf jaar geleden heb ik nochtans ook al eens de kans gekregen om te vertrekken, maar toen ben ik niet op dat voorstel ingegaan omwille van onder andere de leeftijd van mijn kinderen, toen 14 en 16 jaar. Vijf jaar later hebben ze het me nog eens gevraagd en ben ik er dan toch geraakt. Intussen woon ik hier al zes jaar”, lacht hij.

“Deze job is echt de job van m’n leven. Ik woon eigenlijk niet in één land, wel in vijftig verschillende landen tegelijk. Ik heb nu al 47 van de 50 staten bezocht. Alleen Nebraska, North Dakota en Hawaï ontbreken nog, maar die komen er zeker nog wel nog aan. Voor veel mensen zijn de VS enkel die grote steden: New York, Washington, Los Angeles of San Francisco, maar het is zoveel meer. Ik reis graag naar de zogenoemde ‘flyover gebieden’: de gebieden waar niemand stopt. Mensen zijn er ook vaak veel vriendelijker én meer relax.”

“De lokale cafés aandoen, waar de locals komen en echt de cultuur opsnuiven, dat is mijn favoriete manier van reizen. Kansas City is bijvoorbeeld bekend voor z’n barbecue, dan ga ik naar de bekendste barbecuekeet ‘Joe’s BBQ’ en leer ik die geschiedenis kennen. Ik snap dan ook niets van Vlamingen die naar Kreta gaan en zeggen ‘ja, het was wel leuk, maar we misten de Belgische keuken’. Dan denk ik echt ‘nee, je moet net die plaatselijke rijkdommen zien te vinden!’”, gaat Björn verder.

“Omdat ik zoveel reis, zie ik ook veel dingen die niet altijd tot het wereldnieuws behoren. In Missouri, bijvoorbeeld, is er op maandag geen school want men heeft er niet genoeg geld om de school vijf dagen per week open te houden. Wereldmacht Amerika, maar het plaatselijk onderwijs heeft niet voldoende financiële middelen om kinderen vijf dagen per week naar school te sturen. Daar sta je dan en kijk je als Belg wel van op.”

“Er is in mijn ogen dus altijd wel een reden om op reportage te gaan. Je hebt enerzijds ‘de waan van de dag’, zoals toen er die uitspraak was over abortus, al of niet legaal, in het Hooggerechtshof. Anderzijds heb ik nu bijvoorbeeld iets gemaakt over de schooloorlogen: hoe boeken verboden worden op scholen omdat conservatieven niet langer willen dat kinderen nog lezen

over racisme of over de Tweede Wereldoorlog omdat hen dat te veel zou verontrusten. Daartegenover staan dan de progressieven, die de geschiedenis niet willen ‘opsmukken’ omdat het dan makkelijker zou zijn om achter de vlag aan te lopen en het volkslied te zingen.”

“Via die reportages kun je vertellen over de Amerikaanse samenleving: een samenlevingtje die vrij hard is, waar eenzaamheid soms ook z’n rol speelt, en waar mensen soms echt moeten krabben om rond te komen. Ik zie het als mijn plicht om ook die verhalen te vertellen en ik probeer dat op zo veel mogelijk verschillende platformen te doen (radio, tv, online, podcast en boeken).”

“Pas op, soms kun je hier inderdaad dingen meemaken die je nergens anders kunt meemaken, maar dat is enkel voor de een kleine groep. Slechts twintig procent van de mensen hier heeft een geweldig leven. Al wie daaronder zit, moet vrij goed nadenken over wat wel en niet kan. Ook die contrasten is één van de redenen waarom ik hier naartoe gestuurd ben, omdat die tegenstellingen tot de verbeelding spreken, wat het bijzonder interessant maakt.”

“Als correspondent zie ik het als mijn opdracht om de kroniekschrijver van de VS te zijn en iemand te zijn waarvan ze later op mijn grafsteen kunnen zetten: ‘De man die Vlaanderen Amerika leerde kennen’”, geeft hij gepassioneerd mee.

“Vroeg of laat keren mijn vrouw en ik wel terug naar België, denk ik. Mijn vrouw is een stuk jonger en haar familie mist haar soms wel. Emma mag hier ook niet werken door ons visum. Ze heeft enkel een verblijfsvergunning, geen werkvergunning. Gelukkig heeft ze een goed sociaal leven en is hier altijd iets te beleven. Als je je verveelt in New York, heb je echt wel een probleem.”

“Een alledaagse dag is er bij mij niet, nee”, klinkt het resoluut. “Soms is de dag gepland en weet ik dat ik weer vertrek. In dat geval moet ik veel koffertjes maken: een camera, een statief en toestellen om live te gaan voor radio en tv. Ik kan bijvoorbeeld niet zeggen ‘het is mijn weekend’, als Joe Biden plots een hartaanval heeft of Donald Trump weer iets gezegd heeft. Onder zijn beleid was het bijna de klok rond werken omdat elke tweet die hij de wereld instuurde, onrust creëerde. Onder Joe Biden is het iets rustiger: de gekkigheid is er een beetje uit. Deze job is er dus eentje onder het motto ‘nooit meer slapen’. Ik leef volgens een Amerikaanse klok, maar ik moet soms wel heel lang opblijven om iedereen te bedienen. Je hebt dus wel een sterke gezondheid nodig.”

“Ik was ook aan het Capitool op de dag van de bestorming. In het 19u journaal zaten we live en toen zagen we de Trumpsupporters gewoon langs ons marcheren. De milities stonden achter ons. Ik heb die dag echt van 5 uur ’s morgens tot de volgende dag 8u ’s morgens aan één stuk doorgewerkt om live na live na live te doen en ook tijdens de extra uitzendingen verslag uit te brengen.”

“Sinds Trump is vooral de woordenschat in het politieke debat zeer veel veranderd. Waar je vroeger zei ‘ik ben het niet met je eens’, zegt men nu onmiddellijk dat dat de ander een radicale duivel is. De grote verandering is dus niet dat het land nu radicaler is, maar dat de radicale elementen uit de marge nu mainstream zijn geworden.”

“De leugens die ik hier soms moet aanhoren, zijn soms ook vaak echt te gek voor woorden. Ik heb mensen al vol overtuiging horen zeggen: “‘Biden is al lang dood. De president is eigenlijk een Chinees met een masker aan.” Mensen beseffen soms niet wat het belang is van journalistiek die beide kanten laat zien. Als de sociale media mee onzin de wereld insturen, dan zijn we ver van huis: journalistiek is een beroep met bepaalde

regels van gehoor en wederhoor en controle van de feiten. Als dat niet meer gebeurt, en een aantal mensen vinden dat ze hun eigen feiten hebben, is er dat een groot probleem. Vrije meningsuiting is heilig, maar niet als iemand zegt dat twee plus twee vijf is. Dan, dan moet je zeggen: ‘u liegt, meneer’, want dat is geen mening meer, maar pure bullshit.”

“Er is één geruststellende gedachte: de wereld heeft altijd een geschiedenis van turbulentie gekend. Dingen komen, dingen gaan. Niets blijft en alles gaat voorbij, dat is de relatief vredevolle uitleg. Geschiedenis is niet onvermijdelijk, maar je kunt er wel voor waarschuwen en dat zal ik als correspondent dan ook altijd blijven doen.”, sluit Björn gedreven af.

Instagram Björn: @bsoenensvrt

Podcastkanaal: “Björn in the USA” (via VRT MAX, VRT NWS, Spotify, Apple en Google Podcasts)

Door Eline Van Wynsberghe Foto’s: Björn Soenens

Ik zie het als mijn plicht de chroniqueur van de VS te zijn en mensen het echte Amerika te leren kennen

Events in de kijker

Het VVR-team heeft niet stilgezeten in de voorbije twee maanden. Sinds september lijkt zowat alles weer mogelijk en, ondanks de drukke dagen, is het ook voor ons een verademing om steeds meer mensen fysiek te kunnen ontmoeten.

World Clean Up Day

Op zaterdag 17 september was het de internationale World Clean Up Day. Vanuit de #ReisGerust#ReisBewust campagne sloegen we de handen in elkaar met het team van Decathlon Brugge en nodigden we de reisagenten uit om samen het goede voorbeeld te geven: Hou het proper! Hier én op vakantie. Een bijzondere dankuwel aan iedereen die het gure weer trotseerde en de Mooimakers voor ondersteuning en animatie.

Coalitie Duurzaam Reizen

We namen deel aan de kick-off meeting van de Coalitie Duurzaam Zakenreizen, een initiatief van Bond Beter Leefmilieu, dat ondersteund wordt door het kabinet van vicepremier en minister van Mobiliteit Georges Gilkinet. De coalitie zal een netwerk vormen van verschillende stakeholders met o.a. ook business travel-kantoren, die zich willen inzetten om de CO2-emissies te verlagen en een duurzamere manier van zakenreizen willen aanbieden.

Opleiding: Aan de slag met de SDG’s

We kwamen samen in Mechelen voor een eerste opleiding over de Sustainable Development Goals (SDG’s) die op korte termijn uitgegroeid zijn tot het referentiekader voor duurzaamheid. De Wereldorganisatie voor Toerisme (UNWTO), die verantwoordelijk is voor de promotie van een verantwoord, duurzaam en universeel toegankelijk toerisme, neemt de leiding om de doelstellingen van het 2030 Agenda rond Sustainable Development en Sustainable Development Goals (SDG’s) te realiseren. In deze opleiding leer je wat alles nu werkelijk inhoudt. Hoe kan jij persoonlijk je bijdrage leveren en op welke manier de SDG’s implementeren in jouw organisatie.

De Roze Mars

In naam van de reissector deed onze collega Fien mee aan de Pink Ribbon Roze Mars. Een initiatief ter ondersteuning naar het onderzoek tegen borstkanker. Het concept: minimum 10.000 stappen per dag en dit gedurende de hele maand oktober. De motivatie was voor de hand liggend: de reissector wordt gedreven door vrouwen. En allemaal kennen we iemand die getroffen is door borstkanker. Binnen onze familie, vriendenkring, maar ook onder collega’s. Fien sloot De Roze Mars af op 31 oktober met 404.415 stappen op de teller. Jullie steunden deze stappen en daarbij het Pink Ribbon Fonds met een gift van 2.422 euro.

40 jaar Selectair

Traditioneel waren we aanwezig op het Selectair Congres. Dit jaar vond de jubileumeditie plaats in Slovenië. Proficiat aan Selectair met deze 40ste verjaardag!

TravDay

Eind oktober waren we voor het eerst weer aanwezig op de beurs, TravDay in Gent, en dit samen met UPAV. Het was een fijn weerzien met heel veel collega’s.

Copyright: TravMagazine Benelux

De Droomverkopers

Nota van de redactie: De teksten van De Droomverkopers vormen geen standpunt van de VVR en vallen dus niet onder de aansprakelijkheid van de VVR, noch van haar bestuur, noch van haar hoofdredacteur. De Droomverkopers geven een eigenzinnige, scherpe en boeiende kijk op de geschiedenis van de reissector. Het is de auteur, Antoon Van Eeckhout, die terzake de volledige verantwoordelijkheid draagt voor zijn standpunten en visie.

2004, 28 juni, Technisch comité (TC)

Toerisme Vlaanderen kent volgende vergunningen toe: cursief niet meer actief als reisbureau* wordt VVR lid.

(6127) *De Lathauwer/De Ras (2007: Reizen *De Lathauwer) n.v., Lede (2019: Aalst) werd gesticht op 26 mei 2004 door Bruno De Lathauwer (°Aalst 1970, lic pol & soc) en Lynn De Ras (°Aalst 1978) die het reisbureau handelsfonds van de autocarist De Ras hadden overgenomen. Ann Picqueur (°1978) werd belast met het dagelijks bestuur. Later werd een zustervennootschap opgericht die optreedt als touroperator (Live to Travel).

(6123) Diamond Travel , n.v. (2019: bvba), Antwerpen, werd gesticht op 28 april 2004 door Luc Van Reeth (°1963, belast met het dagelijks bestuur vanaf november 2005), Hendrika Aartsen (°1973, bachelor toerisme, belast met het dagelijks bestuur tot november 2005), Annette Gilter (zaakvoerder tot 2014) en Emile (zaakvoerder tot 2014), Philippe, Katia en Olivia Schwartz. Men behoorde tot de Uniglobe groep en, zoals de naam het laat vermoeden, richtte men zich vooral tot de diamantsector. De reisbureau-activiteiten werden op 31 december 2013 beëindigd.

(2451) *Lamorin/Free Times bvba, Leuven, werd gesticht op 1 maart 2000 door Joseph Van Aerschot (°Leuven 1946, ex-bijkantoor All Travel) en Buedts Lisette met als omschrijving ‘tussenpersoon in de handel’. Ter gelegenheid van de aanvraag van een reisbureau-vergunning werden, zoals toen wettelijk vereist, reisbureaustatuten goedgekeurd. In februari 2011 werd het handelsfonds verkocht aan Linden Cars en daarna werd de vennootschap verkocht aan een Turk uit Heusden Zolder, die ze in 2016 doorverkocht aan Bulgaren. Uiteindelijk werd de vennootschap op 23 januari 2018 failliet verklaard toen ze gevestigd was in Jambes.

(lic onbekend) Kurt Goethals/No Nonsens , Bissegem/Kortrijk, zou een bvba (geweest) zijn, waarvan wij geen enkel spoor terugvinden in het Belgisch Staatsblad, dat eigendom zou geweest zijn van Kurt Goethals en Lieve Louage. Het is niet duidelijk of er wel ooit een vergunning werd verleend ondanks het feit dat er wel een persoon werd belast met het dagelijks bestuur (Ann Bulcaen, °1969, gewezen kantoorhoofd van een inplant van Wagonlits bij New Holland in Zedelgem.) Deze Goethals was in elk geval een kompaan van Herman Smulders (BNFO).

(2453) *The Tiki Travel Company , Halle was de eenmanszaak van Chantal Demuyser (°1955, ex Vizator 1975-1984, ex Apollo Travel 1999-2002, ex Flash Travel 2003). Zij beëindigde haar activiteiten op 30 november 2008.

(2455) *Traveltime , Merksem, was de eenmanszaak van Dirk Hendrickx (°1959) die kantoorhoofd was in een bijkantoor van n.v. Traveltime. Hij zette de reisactiviteiten stop op 31 december 2011.

2004, 2 augustus, Technisch comité (TC)

Toerisme Vlaanderen kent volgende vergunningen toe: cursief niet meer actief als reisbureau* wordt VVR lid.

(6133) *Bils Exclusive Travel bvba, Tremelo, werd opgericht op 23 juli 2004 door Luc De Cat (°1958) die voorheen kantoorhoofd was bij Oranjetours Kapellen en de GVC Ingelberts travelconsult. In november 2005 werd De Cat als zaakvoerder vervangen door Bart Ingelberts. De vergunning werd ingetrokken op 4 april 2011 en het faillissement volgde op 30 november 2012.

(2461) *De Reisvertelle r, Vichte, was de eenmanszaak van Carmen Vandenbogaerde (°1953),

die voorheen al een reisbureau had onder de naam Carmens Reisshop (zie 28.04.1987). Na een intermezzo bij DAD Reizen (2000-2004) werd zij opnieuw zelfstandig maar verkocht haar handelsfonds in 2016 opnieuw, nu aan Suntrips.

(2457) Sven Goeman bvba, Zandhoven, werd gesticht op 24 juni 2004 door Sven Goeman (°Antwerpen 1974) en Cindy Verwilt (°Zoersel 1978). Goeman was vroeger kantoorhoofd van een bijkantoor van Thomas Cook. De vergunning werd ingetrokken op 14 september 2010 en het faillissement volgde op 25 november.

2004, augustus, klacht

Ingevolge een klacht bij de onderzoeksrechter met burgerlijke partijstelling door Herman Smulders (BNFO) wegens vermeende inbreuken op de privacy-wetgeving, inzonderheid het bestaan en/of bijhouden van ‘zwarte lijsten’, werden zowel bij de VVR als bij de leden van het dagelijks bestuur en bij hun respectievelijke vennootschappen, huiszoekingen doorgevoerd. Vanzelfsprekend werden de klacht later geseponeerd. Maar leuk is anders!

2004, 19 augustus, VVR, raad van bestuur (RVB) De RVB aanvaardt volgende nieuwe leden: (6133) Bils Exclusive Travel , Tremelo – (6127) De Lathauwer/De Ras , Lede - (2461) De Reisverteller , Vichte –(6123) Diamond Travel , Antwerpen – (2451) Lamorin , Leuven – (6121) New DB , Brussel (2463) The Tiki Travel Company , Halle – (2455) Traveltime , Merksem.

Het Dagelijks Bestuur werd herverkozen als volgt: Luc Demuynck, voorzitter – Eddy Hernould, ondervoorzitter - Johan de Meester, algemeen secretaris – Walter Raspoet, penningmeester - Antoon Van Eeckhout, gedelegeerd bestuurder.

2004, 24 augustus, Overlijden van Piet de Clippele (°1937), zaakvoerder van Yellowtours, en gewezen medewerker en plaatsvervangend directeur van de VVR.

2004, september, masteropleiding toerisme

Onder leiding van de Katholieke Universiteit Leuven (KUL) start een samenwerkingsverband tussen een aantal universiteiten en hogescholen, de masteropleiding toerisme, die tot op heden, met wisselend succes, overleeft.

De eerste lichting telt 60 studenten. Drijvende kracht was Prof. Dr. Dominique Vanneste. Belangrijkste kritiek was de theoretische inslag en het gebrek aan (competente) praktijk-docenten.

2004, 13 september, Technisch comité (TC) Toerisme Vlaanderen kent volgende vergunningen toe: cursief niet meer actief als reisbureau - * wordt VVR lid.

(6149) *Globe Tours (2006: *Uniglobe Incentive & Group Travel, 2014: *Fame Travel Designers ) n.v., Mechelen, werd op 14 mei 2004 gesticht door volgende personen, die allen werden aangesteld tot bestuurder: E. De Koninck (tot 2009), D. De Wit (tot 2018), S. Gillet (tot 2009), L. Hermans (tot 2009), D. Kennis, J. Keuppens (tot 2012), V. Pauwels (tot 2009), E. Schorreels (°1952, ex Neckermann/Thomas Cook 1987-2004, belast met het dagelijks bestuur tot 2018), M. Thirion (tot 2009), R. Vanderwallen (tot 2009), L. Van Reeth (tot 2018). Elke Van Zaelen werd bestuurder in 2009 en Nathalie Jacobs in 2015. De vennootschap leverde lang diensten aan de franchisers van de Uniglobe groep maar is sedert 2014 volledig zelfstandig.

(2459) *Gul Reizen bvba, Heusden Zolder, werd gesticht op 20 juli 2004 door Unal Sekmen (°Yahyah 1969, ex Kara Travel 2003-2004) en Ziya (°Yahyah 1945) en Oktay Kara (°Yahyah 1969). Zij waren alle drie zaakvoerders

maar de twee laatsten werden in 2019, zonder kwijting, ontslagen.

(6143) Holiday Planet bvba, Antwerpen, werd gesticht op 5 augustus 2004 door Philippe Vereyken (°Borgerhout 1973, ex Fiesta Reizen, ex Dar Tours). De vennootschap werd in vereffening gesteld op 20 november 2011. Men was gespecialiseerd in reizen voor ‘andersgeaarden’.

(6145) *Team Spirit bvba, Antwerpen (2007: Hoevenen) werd gesticht op 8 juli 2004 door Sannia Melouki (°1963) en Jacobus Wijnants. Melouki was ooit werkzaam in een gelijknamig Franstalig reisbureau. De reisbureau-activiteiten werden in mei 2009 stopgezet en de vennootschap werd in vereffening gesteld. Tevens poogt men een positief advies te verkrijgen voor een vergunning voor de v.z.w. Voco . Deze vereniging is een belangrijke organisator van sneeuwklassen. Dit wordt echter geweigerd ondanks het feit dat de vroegere VLD-politicus Didier Ramoudt (°1949) (fictief) wordt belast met het dagelijks bestuur. Men zal later een vergunning verwerven voor de bvba Voco (zie 14.11.2006).

2004, 19 september, VVR

300 deelnemers nemen deel aan de Familiedag in Bobbejaanland.

2004, oktober,

faillissement CIT

Het meest prestigieuze reisbureau van Italië (CIT = Compagnia del Turisme) met filialen over de ganse wereld, gaat failliet en sleept ook de Belgische tak mee. De situatie was identiek aan wat 15 jaar later met Thomas Cook zou gebeuren: wanbeleid aan de top, ondoordachte investeringen en overnames en het uitmelken van winstgevende filialen om het hoofdhuis te redden. Zo werd er in de laatste weken voor 5 miljoen € getransfereerd naar Rome.

2004, 14 oktober, VVR, RVB

/algemene vergadering

De raad van bestuur aanvaardt volgende nieuwe leden: (6149) Globe Tours , Mechelen – (2459) Gul Reize n, Heusden-Zolder. De Algemene Vergadering keurt nieuwe statuten goed.

2004, 4 november,

Luchtvaart

De VVR dagvaardt in kortgeding Lufthansa, British Airways, Delta, Air France en KLM wegens het afschaffen van de commissies. Op 21 december 2004 wordt de zaak gepleit met 9 advocaten namens de luchtvaartmaatschappijen en 1 (één) namens de VVR. De eis wordt afgewezen wegens ‘gebrek aan hoogdringendheid’. Later zal blijken dat een procedure ten gronde geen zin heeft ingevolge de inhoud van het ‘IATA travel agent agreement’. De krachtlijnen van het vonnis waren als volgt:

1. De VVR kon voor haar leden optreden (dit werd door de tegenpartijen betwist). Deze stelling was belangrijk in het kader van een gelijklopende procedure ‘ten gronde’.

2. Volgens de rechter hadden de luchtvaartmaatschappijen reeds geruime tijd aangekondigd dat zij hun contractuele verbintenissen met de reisagenten zouden aanpassen. De VVR en haar medestanders hadden echter slechts op 4 november 2004 gedagvaard.

De rechter stelde dat in deze omstandigheid de ‘hoogdringendheid’ niet kon worden ingeroepen. Deze stelling was niet correct. Hij stelde immers ‘mededelingen’ of ‘voornemers’ gelijk met een opzegging. Sommige leden van het bestuur van de VVR wilden onmiddellijk dagvaarden. Na overleg met de andere beroepsverenigingen werd gekozen voor discrete onderhandelingen. De ‘duiven’ haalden het dus toen van de ‘haviken’. Gevolg: zowel de duiven als de haviken werden ‘afgeschoten’.

3. Dat een overeenkomst van onbepaalde duur altijd kan worden opgezegd mits een redelijke termijn of dito vergoeding. Deze stelling opent de deuren voor een eis tot schadevergoeding ten bedrage van minstens 6 maanden commissie.

De rechter heeft in deze zaak niet ten gronde geoordeeld maar enkel de hoogdringendheid afgewezen. Wel heeft hij een aantal standpunten geponeerd die ook in de volgende procedures zullen terugkeren (bijv. het recht om een contract op te

zeggen). Hoe dan ook, deze uitspraak is niet leuk voor de VVR en de reisbureaus maar het gaat hier nog maar om een eerste veldslag. De zaak moet immers ook nog ten gronde door andere rechters worden behandeld.

2004, 8 november, Technisch comité (TC) Toerisme Vlaanderen kent volgende vergunningen toe: cursief niet meer actief als reisbureau - * wordt VVR lid.

(6135) *Alpha Travel n.v., Edegem (2005: Kapellen, 2019: Edegem) werd gesticht op 3 augustus 2004 door Bernard Serruys en Martine Michielsen (zaakvoerder tot juni 2008, dan opgevolgd door Nicolaas van Haaren). Louis Van Driessche (°1947, ex Oriental Travel Service) werd belast met het dagelijks bestuur. De activiteiten werden gestopt op 1 november 2018 en het handelsfonds verkocht aan Tago Travel. Alpha Travel was lid van de Uniglobe groep.

(6177) Bookhotel bvba, Hasselt, werd gesticht op 10 december 2003 door Eddy Eerdekens (°Neerpelt 1964) en Johan Van Loo (°Gent 1974). In oktober 2004 werd het bedrijf blijkbaar overgenomen door Geert Gaens (°Hasselt 1967, Alk Reizen) die de vennootschap op 20 juni 2008 liet ontbinden.

(3591, 6259) City Trip Travel bvba, Izegem (2009: Ledegem, 2017: Dottignies) werd gesticht op 30 augustus 2004 door Johan De Wulf (°Kortrijk 1968, ex Euro Coach Services 1998-2001) en Koenraad Van Heucke (°Gent 1956, zaakvoerder tot 2009).

In juni 2006 vroeg men een A-vergunning aan die echter, ingevolge een vonnis wegens illegale verkoop en grote tegenstand van de VVR, slechts in november werd verleend. Men had geen al te beste reputatie en er liepen talrijke klachten tegen het bedrijf. In 2017 verhuisde men naar Wallonië.

(2463) De Bisschop Reizen (2007: De Bisschop Reizen en Immocenter bvba, 2008: Reizen en Immobiliën De Bisschop bvba), Kerksken (2018: Haaltert), startte als eenmanszaak van Bart De Bisschop (°Halle 1964, ex Ster Reizen) die op 13 december 2007 een bvba oprichtte die zijn handelsfonds overnam. In september 2013 werd ook Carine Paridaens zaakvoerder.

(6151) Gillis Reizen bvba, Meldert (2007: Dendermonde), werd gesticht op 27 september 2004 door Janine Van Obbergen (°Elsene 1962, ex Itinera Reizen). De reisbureau-activiteiten werden gestopt op 1 januari 2017.

(6153) *Taskin bvba, Gent, werd gesticht op 21 september 2004 door Ceylan Taskin (°Ermdag 1956) en Jean D’Haese (°Leuven 1947). Deze laatste was een vroeger failliet gegane reisagent (De Piraal) die voor de beroepsbekwaamheid moest zorgen en die in maart 2007 werd gedumpt en vervangen door Olcay Taskin (°1979). In juli 2009 werd de vergunning ingetrokken en op 25 januari 2010 volgde het faillissement.

2004, 19 november, Travel Magazine Travel Awards

In het kader van deze commerciële maar populaire prijsuitreiking wordt de voornaamste gelauwerde (man of the year): Elie Bruyninckx (°1970, TUI Airlines).

2004, 22 november, Bourgeois

Het eerste officiële onderhoud tussen de VVR, vertegenwoordigd door Luc Demuynck en Antoon Van Eeckhout en de nieuwe minister van toerisme, Geert Bourgeois, grijpt plaats in aanwezigheid van kabinetschef Mark Andries (3) en kabinetsadviseur Nico Moeyaert (4).

2004, december, Thomas Cook

De toenmalige topman van Thomas Cook, Wim De Smet, publiceert een geruchtmakend artikel waarin hij tegen 2010 het einde van een groot aantal reisbureaus voorspelt. Antoon Van Eeckhout reageert hierop als volgt: Beste man, over enkele jaren zullen slechts enkelen zich u nog herinneren, maar veel van de reisbureaus waarvan u nu beweert dat zij geen toekomst hebben, zullen nog altijd bestaan. De slogan van ons congres was ‘Samen naar 2010!’. Wij zullen er zijn! Gij ook?

Niet alleen Wim De Smet is van het toneel verdwenen, maar ook Thomas Cook. Conclusie: alleen de voorspellingen van de VVR komen (bijna) altijd uit.

2004, 9 december, VVR, raad van bestuur Nieuwe leden: (6135) Alpha Travel , Edegem – (6149) Globe Tours , Mechelen – (2459) Gul Reize n, Heusden-Zolder – (6141)  Odaz , Groot-Bijgaarden (hernieuwd) – Geassocieerde leden : Travelcoop, Ibis el greco.

(2) Bruno De Lathauwer (°1970, bachelor scheikunde, lic. pol. & soc. wet) stamt uit een rijke Aalsterse textielfamilie en was 6 jaar commercieel directeur van een brand van UCO tot hij in 2004 zijn jeugddroom verwezenlijkte: toerisme.

(3) Mark Andries (°1969) is licentiaat politieke en sociale wetenschappen en was onderzoeker aan de Universiteit Antwerpen (1991-1997) en medewerker en directeur bij het VEV (1997-2004) waarna hij de rechterhand van Bourgeois werd. Sedert 2019 is hij administrateur-generaal van het Vlaams Agentschap Innovatie en Ondernemen (VLAIO). Hij was het niet altijd eens met de standpunten van de VVR en pleitte onder meer ook voor het afschaffen van het reisbureaudecreet.

(4) Niko Moeyaert (°1963) studeerde politieke en sociale wetenschappen in Leuven maar is vooral gespecialiseerd in marketing. Naast talrijke functies bij de Volksunie en de NVA was hij directeur bij CIB Vlaanderen en ged. bestuurder van de campingfederatie. Thans is hij fractiesecretaris van de NVA in het Vlaamse parlement en bestuurder van de VRT. Hij wordt tot de rechtse vleugel van de NVA gerekend.

Answer the call of New York