Door als Chinese immigrant de geschiedenis van de porseleinhandel op mijn eigen huid – de grens van mijn lichaam – te tekenen, wilde ik een knipoog geven naar de absurditeit en nietszeggendheid van een begrip als ‘culturele identiteit’. Ik heb voor die tatoeages traditionele Chinese ontwerpen gebruikt, en patronen van het 17e-eeuwse Chine de Commande-porselein: ontworpen in het Westen met Westerse decoraties naar Westerse smaak, maar gemaakt in China. Ik wilde die vreemde wisselwerking van culturen laten zien. Ni Haifeng
Self-Portrait as Part of the Porcelain Export History no. 7,4 en 5 (achterzijde: no. 6), 1999-2001. Collectie Sittard-Geleen, in langdurige bruikleen aan Museum De Domijnen
35