3
το Σκινοφάραγγο
Ιούνιος - Ιούλιος - Αύγουστος 2010
Ο Χορός του Συλλόγου μας ην 7 Μαρτίου 2010 στο κέντρο «Γαλάζιο» Καυτατζόγλου 46 Πατήσια τα μέλη και οι φίλοι του Συλλόγου μας συναντηθήκαμε σε ένα μεσημεριάτικο γλέντι, όπως κάνουμε κάθε χρόνο. H περιποίηση από το προσωπικό του κέντρου άριστη, το φαγητό πλούσιο και καλομαγειρεμένο, ο λυράρης Γιάννης Κακουδάκης με τους συνεργάτες του μας πρόσφεραν γνήσια κρητική μουσική, οι μικροί Κονιτόπουλοι συμπλήρωσαν με λαϊκά και νησιώτικα και το χορευτικό του Γιώργη Φραγκάκη ΔΙΚΤΑΙΟΙ - ΚΑΣΤΡΙΝΟΙ χόρεψε υποδειγματικά με χάρη τα κορίτσια και λεβεντιά οι ντελικανήδες.
Τ
Το Χορευτικό Συγκρότημα ΔΙΚΤΑΙΟΙ-ΚΑΣΤΡΙΝΟΙ του Γιώργη Φραγκάκη. Τάσης Βασίλης, Αϊβαλιώτη Γιώτα, Φωτόπουλος Στάθης, Λούκη Τζέλα, Σιδηρόπουλος Νίκος, Τάση Σία, Μιχαλόπουλος Τάσος, Σπαθάρη Μαρία
Δημήτρης Μόσχος, Γιώργος και Κική Μπαλαμάτσια, Κατερίνα Μόσχου. Φίλοι από τα Γιάννενα
Η προσέλευση ικανοποιητική, το κέφι περίσσευε και στο τέλος όλοι έφυγαν ικανοποιημένοι. Ευχαριστούμε τους χορηγούς μας. ΜΙΝΩΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ, ΑΝΕΚ LINES, PRIVE CLUB, Ελένη Ζαμπουλάκη, του Στεφ., Κώστα και Ματίνα Ελευθεριάδη, Ανδρουλάκη Κατερίνα, Λουλακάκη Νίκο, Ρένα Νάκου - Πανακάκη που με τις προσφορές τους μας βοήθησαν στην επιτυχία της λαχειοφόρου αγοράς.
Ο Στρατηγός Μαυρομανωλάκης Χαράλαμπος από τα Καστελιανά με την σύζυγό του και τους φίλους τους.
Θρύλοι - Παραδόσεις Του Μανώλη Νικολουδάκη Η ΣΦΑΓΗ ΣΤΟΥ ΣΑΡΧΙΑΝΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ Η Κρήτη πέρασε κατά την διαδρομή τής μακραίωνης ιστορίας της περιόδους δουλείας από τους Βενετούς τους Άραβες και τους Τούρκους. Περί το 1670 κατελήφθη η Κρήτη από τους Τούρκους οι οποίοι ήσαν σκληροί και αδίστακτοι και πολλά δεινά έφεραν στον Κρητικό λαό. Τότε πολλοί Κρήτες ιδιαίτερα νέοι ταλαιπωρημένοι από την βαρβαρότητα των Τούρκων και φοβούμενοι την φυσική τους εξόντωση προσχωρούσαν στον Τουρκικό στρατό και γινόνταν γενίτσαροι σκληρότεροι και από τους ίδιους τους Τούρκους, οι οποίοι τους έδωσαν την ονομασία ΓΕΡΛΗΔΕΣ. Τα Σώματα των Γενίτσαρων ξένων και ντόπιων σιγά σιγά απέκτησαν τόση δύναμη που δεν υπάκουαν σε καμιά εξουσία και είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος του Κρητικού λαού. Περιφερόμενοι στην ύπαιθρο έκλεβαν - λήστευαν - βίαζαν προσβάλλοντας την τιμή των οικογενειών οι οποίες είχαν έρθει σε απόγνωση. Στην περίοδο αυτή μια ομάδα απ’ αυτούς τους ΓΕΡΛΗΔΕΣ (ντόπιοι Γιαννίτσαροι) αφού είχαν περάσει καταληστεύοντας και τρομοκρατώντας την ευρύτερη περιοχή κατέληξαν μια μέρα και στο χωριό μας Σκινιά και πήγαν στο σπίτι κάποιου που
λέγονταν ΣΑΡΧΙΑΝΟΣ λόγω της καταγωγής του από το χωριό ΣΑΡΧΟΣ. Αυτός ήταν εύπορος και επειδή καταδιώκονταν από τους Τούρκους της περιοχής του είχε έρθει στο Σκινιά που ήταν τότε απομακρυσμένος - δασώδης και φιλήσυχος τόπος. Αφού λοιπόν εγκαταστάθηκαν στο σπίτι του ΣΑΡΧΙΑΝΟΥ. ΟΙ ΓΕΡΛΗΔΕΣ έβγαλαν ΝΤΕΛΑΛΗ που έλεγε στους χωριανούς να έλθουν στο σπίτι του ΣΑΡΧΙΑΝΟΥ για να τους διαβάσουν δήθεν ένα φιρμάνι και μετά θα έφευγαν. Πολλοί φοβήθηκαν και έφυγαν στα βουνά. Εννέα (9) άτομα οι πιο ψύχραιμοι πήγαν στο σπίτι του Σαρχιάνου. Όταν οι εξωμότες είδαν ότι δεν έρχονται άλλοι, ο ένας απ’ αυτούς ανέβηκε στο δώμα με το όπλο του για να επιτηρεί την γύρω περιοχή, οι δε άλλοι έπιασαν τους χωριανούς, τους έδεσαν τα χέρια και τους έλεγαν αν δεν φέρουν τα χρυσαφικά τους, θα τους σφάξουν. Όμως αυτοί ήταν φτωχοί και χρυσαφικά δεν είχαν. Έτσι άρχισαν να σφάζουν ένα ένα. Τότε ο Γεώργιος Γαρεφαλάκης άμα είδε τον κίνδυνο λέει: Αφέντη δώσε μου ένα φρουρό να πάω να σου φέρω τα χρυσαφικά της γυναίκας μου. Πράγματι έτσι και έγινε. Όταν πήγαν στο σπίτι του και με το πρόσχημα ότι μπαί-
νει μέσα στην αποθήκη για να φέρει τα χρυσαφικά εξαφανίσθηκε μέσα από υπόγειο διάδρομο που έβγαινε στο σπίτι του Μιχ. Μικελάκη και απ’ εκεί στην ύπαιθρο. Τους υπόλοιπους οι Γενίτσαροι τους έσφαξαν όλους πλην δύο που κατάφεραν να ξεφύγουν πληγωμένοι ο ένας αγνώστων στοιχείων που κατέφυγε στην Βιάννο και δεν ξαναφάνηκε και ο άλλος ήταν ο Μιχάλης Τζανάκης συγγενής του Νικολάου Τζανή που βαριά τραυματισμένος έφθασε στο Ρυάκι στην θέση ΣΑΜΠΑΝΗ όπου και εξέπνευσε. Τον έθαψαν επί τόπου σε μια χαρουπιά από κάτω. Αμέσως μετά απειλώντας τον Σαρχιανό ανάγκασαν την γυναίκα του και έφερε τα χρυσαφικά της χρυσά νομίσματα και λογγίνια. Όμως δεν χόρτασαν μ’ αυτά και έτσι έσφαξαν τον Σαρχιανό μπροστά στην γυναίκα και την ανήλικη κόρη του Σοφία. Η Σοφία όταν μεγάλωσε παντρεύτηκε από το Δεμάτι τον Μιχαήλ Καρακωνσταντάκη που ήταν επαγγελματίας γανωτζής. Οι χωριανοί του τον έλεγαν καλαϊτζή και έτσι με την πάροδο του χρόνου απ’ αυτόν προήλθε η οικογένεια των Καλαϊτζάκηδων.