CharoulaAmoiridou
Sakis Gountroubis
Theodoros Zafeiropoulos
Yiannis Kastritsis
Viktor Koen
Nikos Kokkalis
Xenis Sahinis
Triantafyllos Tranos
Chrysanthi Tryphon
Maria Tsirou
Rania Fragkoulidou
Yiannis Christakos
text:
Triantafyllos Tranos
exhibition curation:
Sakis Gountroubis
Yiannis Christakos
catalogue design:
Sakis Gountroubis
Nikos Kokkalis
ΧαρούλαΑμοιρίδου Σάκης Γκουντρουμπής ΒαγγέληςΔημητρέας Θοδωρής Ζαφειρόπουλος Γιάννης Καστρίτσης Βίκτωρ Κοέν Νίκος Κόκκαλης Ξενής Σαχίνης Τριαντάφυλλος Τρανός Χρυσάνθη Τρύφων Μαρία Τσίρου Ράνια Φραγκουλίδου Γιάννης Χρηστάκος Κείμενα: Τριαντάφυλλος Τρανός Επιμέλεια έκθεσης: Σάκης Γκουντρουμπής Γιάννης Χρηστάκος Σχεδίαση καταλόγου: Σάκης Γκουντρουμπής Νίκος Κόκκαλης
Βαγγέλης Δημητρέας
ΕΚΘΕΣΗ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΚΑΡΔΑΜΥΛΗ ΙΟΥΛΙΟΣ 2024
στοιχεία πολιτιστικής ανάπτυξης και παρέμβασης τα οποία ως δημοτική αρχή υποστηρίζουμε δυναμικά. Κύριο μέλημά μας είναι να πραγματοποιούμε εκδηλώσεις ποιότητας ενώ παράλληλα δίνουμε τη δυναμικήτηςανάπτυξηςμεσεβασμόστιςπαραδόσεις καιτονπολιτισμότουτόπου.Οφείλεικαιμπορείκατά τη γνώμη μου η Καρδαμύλη και ο Δήμος Δυτικής Μάνης να συνδυάσει το εντυπωσιακό φυσικό και ιστορικό τοπίο με τη θέσπιση μονιμότερων πολιτιστικών εκδηλώσεων υψηλού επιπέδου που θα ανα- δεικνύουν πλούσιο προβληματισμό και να καθιερωθεί έτσι στη συνείδηση του κόσμου της ευρύτερης περιοχής ως ένα δυναμικό κύτταρο πολιτιστικήςκαικοινωνικήςανάπτυξης. ΟΔήμαρχος Χιουρέας Γιώργος Αγαπητοίσυμπολίτες,φίλοιεπισκέπτες. Μεμεγάληχαρά,οΔήμοςΔυτικήςΜάνης,φιλοξενεί στο παλιό Δημοτικό σχολείο Καρδαμύλης την ομαδική έκθεση «Κάτω Από Τον Βαρύ Ουρανό», μια έκθεση μεγάλης έκτασης και πνοής που περιλαμβάνει έργα πολλών σύγχρονων σημαντικών καλλιτεχνών και δασκάλων της τέχνης, μεταξύ αυτών και του αείμνηστου καθηγητή τουΑΠΘ και συντοπίτη μας Βαγγέλη Δημητρέα. Το θεματικό περιεχόμενο της έκθεσης που θέτει ζητήματα κλιματικής κρίσης. Η Καρδαμύλη, η οποία έχει χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού όχι μόνοωςτοπίοιδιαίτερουφυσικούκάλλουςαλλά και ως ιστορικός τόπος μεγάλης σημασίας για την εξέλιξη της Αρχιτεκτονικής έχει δείξει σαφή πλέον
UNDERTHEMENACINGSKY
In a world which today is a step away from climate chaos and generalised war, nature seems to be, for most people, condemned. The local societies, following in the footsteps of the international trend, seem not to want or cannot separate their fate from theincomingcatastrophy.Theeconomy,art,nature, and society constitute an inactive complex of forms andinstitutionswhichpeopledonothavethewillor the strength to differentiate from dead matter. In a combustible environment, nature roars and fights tooth and nail. However there are still voices who proposeamoreoptimisticcounterargumentandcall us to action. Perhaps more than ever today it's absolutelynecessarytomakethedistinctionthrough art between the natural and the artificial, the individual and the collective. It is of paramount importancetoclarifyourviewsineachofthesefields so there will be, even at the last moment, a hope against the incoming catastrophy. The exhibition “Under the Heavy Sky” sets as a starting point, the idea of a dialogue among artists of 3 generations who demonstrate through their work, the matter of the destruction of the environment and the tragic state of the humankind in this catastrophic course. The participating artists: Khara Amoiridou, Sakis Gountroubis, Vangelis Dimitreas, Thodoris Zafeiropoulos, Viktor Kohen, Nikos Kokkalis, Xenis Sahinis, Triantafyllos Tranos, Chrysanthi Tryphon, Maria Tsirou, Rania Fragkoulidou, and Giannis Christakoscreateartthatcombines the“traditional” artistic working ethos with innovative elements and techniquesfromdifferentstartingpoints.
ΜαρίαΤσίρου, ΡάνιαΦραγκουλίδουκαιΓιάννης Χρηστάκος από διαφορετικές υφοπλαστικές αφετηρίες δημιουργούν έργα τα οποία συνδυάζουν το «παραδοσιακό» καλλιτεχνικό εργασιακό ήθος με νεωτερικάστοιχείακαιτεχνικές.
ΚΑΤΩΑΠΟΤΟΝΒΑΡΥΟΥΡΑΝΟ Σε έναν κόσμο που βρίσκεται σήμερα πλέον μόνο ένα βήμα από το κλιματικό χάος και το γενικευμένο πόλεμο, η φύση φαίνεται να είναι για τους περισσότερους καταδικασμένη. Οι τοπικές κοινωνίες, ακολουθώντας τα χνάρια της παγκόσμιας τάσης δείχνουν να μη θέλουν, ή να μη μπορούν να διαχωρίσουν την μοίρα τους από την επερχόμενη καταστροφή. Σε αυτήν την αντίληψη η οικονομία,ητέχνη,ηφύσηκαιηκοινωνίααποτελούν ένα αδρανές σύμπλεγμα μορφών και θεσμών, τις οποίες οι άνθρωποι δεν διαθέτουν τη θέληση ή την δύναμη να ξεχωρίσουν από τη νεκρή ύλη. Σε ένα φλεγόμενο περιβάλλον, η φύση βρυχάται και αμύνεται πλέον με νύχια και με δόντια. Ωστόσο υπάρχουνακόμα φωνέςπουαναπτύσσοντας ένα περισσότερο αισιόδοξο αντεπιχείρημα, μας καλούν σε συστρατευμένη δράση. Περισσότερο ίσως από ποτέ, σήμερα είναι αναγκαίο να καταστεί και μέσω της τέχνης η σαφής διάκριση μεταξύ του φυσικού καιτουτεχνητού,τουατομικού καιτουσυλλογικού, του κοινωνικού. Επιβάλλεται σε καθένα από αυτά τα πεδία να καταστεί αποτελεσματικότερη η επανατοποθέτησή μας, ώστε να υπάρξει έστω και την τελευταία στιγμή μια ελπίδα απέναντι στην επερχόμενηκαταστροφή.Ηέκθεση«Κάτωαπότον Βαρύ Ουρανό», θέτοντας ως σημείο εκκίνησης την ιδέα της συνομιλίας του έργου καλλιτεχνών τριών γενεώνοιοποίοι/ες αναδεικνύουνμέσααπότοέργο τους το ζήτημα τόσο της καταστροφής του περιβάλλοντος όσο και της τραγικότητας του ανθρώπουμέσασεαυτήντηνκαταστροφικήπορεία. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση, Χαρά Αμοιρίδου, Σάκης Γκουντρουμπής, Βαγγέλης Δημητρέας, Θοδωρής Ζαφειρόπουλος, Γιάννης Καστρίτσης, Viktor Koen, Νίκος Κόκκαλης, Ξενής Σαχίνης, Τριαντάφυλλος Τρανός, Χρυσάνθη Τρύφων,
αποσαθρώνεται. Γερνά βίαια, μεταμορφώνεται σε μια στιφή Σφίγγα η οποία γεννά ακατάπαυστα γρίφους και αινίγματα που δείχνουν να μην έχουν λύση. Οι δραματικές αλλαγές στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο, η αυξανόμενη επιρροή του διαδικτύου, τα προσφυγικά ρεύματα, οι διαδοχικές οικονομικέςκρίσειςπουαποδομούντηδημοκρατία, προκαλούν όχι μόνο την κοινωνική και πολιτική θεωρία που οφείλει να ερμηνεύσει τα νέα δεδομένα αλλά και την καλλιτεχνική πρακτική και κυρίως την κριτική συνείδηση απέναντι στην τέχνη. Αυτές οφείλουν να ανταποκριθούν σε αυτή τη συνθήκη με ταδικάτουςμέσα.Ηρευστήκατάστασηπραγμάτων ωθεί πολλούς καλλιτέχνες όπως αυτούς-ες που συμμετέχουν στην έκθεση Κάτω Από Τον Ατσάλινο Ουρανό να αντλήσουν στρατηγικές, παραδείγματα και ενέργεια από την εξασθενημένη αλλά ζωντανή κληρονομιά του Μοντερνισμού. Εργάζονται μέσω της κινητοποίησης ενός ιδιαίτερου εκφραστικού ιδανικούκαιμιαςορισμένηςποιητικήςπουσυνδέεται με αυτό, ώστε να καταφέρουν να εκφράσουν με συνέπεια τις νέες συνθήκες. Κάποιοι-ες επιλέγουν νααντιμετωπίσουντιςπροκλήσειςτηςεποχήςμέσα από την αμεσότητα της εικόνας και τη συμβατική εννοιολόγησή της. Άλλοι-ες αναπτύσσουν έμμεσες στρατηγικές: την αλληγορία, την ειρωνεία, το χιούμορ,τηναποστροφή,τοντρόμο,τηντεχνολογία, ακόμη και την εργασία καθαυτή, επιδιώκοντας έτσι την ευκταία έκφραση του Zeitgeist, του πνεύματος που διαπερνά τον ορίζοντα ολόκληρης της εποχής, μέσω της διασταύρωσης της εργασίας τους με τον κόσμο και την «ανάσα» του. Με αυτές τις πρακτικές η τέχνη ανασαίνει και αντιστέκεται. Αφενός προσδιορίζει ποιητικά τις θεμελιώδεις παραμέτρους αναζωογόνησης της ικανότητας των υποκειμένων για πραγματική εμπειρία αφετέρου επαναφέρει σε κάποιο βαθμό την ξεθωριασμένη αξιοπρέπεια του Λόγου. Καθιστά ταυτόχρονα Ενώ τέχνες αργής ιστορικής ωρίμανσης, όπως η ζωγραφική, η χαρακτική, η γλυπτική ή η κεραμική, παραμένουν δεμένες με τα ιδιαίτερα εκφραστικά και τεχνικά τους μέσα η πλημμυρίδα κάθε είδους ψηφιακώνπροϊόντων,τεχνικώνπαραγωγήςεικόνας και προσομοιώσεων τέχνης καθίσταται ασυγκράτητη.Αυτήπαρασύρειμετηνορμήτηςακόμηκαι τα σημαντικά έργα του παρελθόντος τα οποία ως προνομιακοί φορείς της ανεπίληπτης μπενγιαμικής αύρας θεωρούνταν έως τώρα απρόσβλητα από την αγοραία συνθήκη και την πληβειακή «επιμόλυνση». Αυτό το άτεγκτο γεγονός υποδηλώνει όχι μόνο τη δυνητικά οριστική απώλεια του ελέγχου των μέσων έκφρασηςαπότουςίδιουςτουςκαλλιτέχνεςαλλάκαι το τέλος της τέχνης όπως τη γνωρίζαμε ως τώρα. Ηεμφατικήτέχνηπουστηρίζεταισταιδιοδεικτικάτης μέσα (σημειωτικό υλικό, σχέδιο, χρώμα, υλικός φορέας, πλαστική διαδικασία κ.ο.κ) προσπαθεί να διαχειριστεί το διαφαινόμενο αδιέξοδο με επιμονή, συχνά και με ευρηματικότητα, όμως γνωρίζει πως δεν μπορεί να εκπληρώσει τα ενδοσυστημικά κριτήριατηςχωρίςναανανεώσειτηνπαράδοσητων ισχυρών συγκρούσεων και αναταράξεων που χαρακτηρίζουν το παρελθόν της, ιδιαίτερα εκείνο που συγκροτεί τον περιπετειώδη χαρακτήρα των ιστορικώνπρωτοποριώντου20ουαιώνα.Οιτραχιές ποιότητες, οι σπινθήρες και τα θραύσματα που άφησαν οι συγκρούσεις αυτές στο σήμερα κατάγονται από το παρελθόν, δε μένουν όμως φυλακισμένες σε αυτό. Προοιωνίζονται το μέλλον. Εν μέσω της απειλητικής γενίκευσης πολεμικών συγκρούσεων οι οποίες, όπως συμβαίνει σήμερα στην Παλαιστίνη, αναβιώνουν την τρομακτική προοπτική της εξέλιξής τους σε γενοκτονία, με παρούσα τη δραματική κλιματική αλλαγή και την παγκόσμια οικονομία βυθισμένη σε δομική κρίση η κάποτε ελπιδοφόρα «εποχή της επικοινωνίας»
Όσαέργατέχνηςσυλλαμβάνονταιστοπλέγμααυτού
καιρό τους. Ανήκουν σε μεγάλο βαθμό στο μέλλον. Αυτή η σχεδόν ερμητική τέχνη ως φορέας μιας ορισμένης δυσπραγίας και μιας τρόπον τινά «αντεστραμμένης» προοπτικής κατακτά σήμερα τη νόμιμη ιστορικά θέση της μόνο με μια διαλεκτική ανατροπή. Λειτουργεί περίπου ως κλεψύδρα μέσω της οποίας η άμμος του μέλλοντος συσσωρεύεται αθόρυβα στο παρόν απολιπαίνοντας τα γρανάζια του πανίσχυρου συστήματος αποπλάνησης του βλέμματος στο οποίο συμμετέχει και η ίδια. Η σημερινή καλλιτεχνική και διανοητική παραγωγή δε θα κριθεί μόνο στον παρόντα χρόνο. Αυτό το γεγονός όμως δεν επιτρέπει κανενός είδους εφησυχασμό ή παρηγοριά στους καλλιτέχνες. Αντίθετα επιβάλλει στους πιο επίμονους να μάθουν να ξεπερνούν την οργή και την απογοήτευση, τουςδιδάσκει όχι μόνο να κατανοούν αλλά και να δρουνμεταδικάτουςόπλαμετέτοιοτρόποώστενα καταφέρουν κάποτε να εκφράσουν με πληρότητα κάθεστιγμήκαικάθεπτυχήτηςζοφερήςεποχήςπου διανύουμε,επειδή-όπωςέχειήδηγραφτεί-«μόνοη δράση στεγνώνει τα δάκρυα» με τα οποία μας σκουριάζειοατσάλινοςουρανός. Τριαντάφυλλος Τρανός απολύτως αναγκαία τη συστηματική προσπάθεια ανάδειξης της διαλεκτικής έντασης που υφίσταται μεταξύ του ιστορικού βάθους, του ενεστώτος χρόνου, της μνήμης και της προσδοκίας. Αυτή η υποχρέωσηδενμπορείνααντιμετωπιστείαπότους καλλιτέχνεςωςμίαακόμηυπόθεσηεργασίαςμεταξύ πολλώναλλάωςασυμβίβαστηαπαίτησηπουαφορά στο μέλλον και δεν μπορεί να παρακαμφθεί. Προϋποθέτει, πέρα από το καθημερινό hard labour της καλλιτεχνικής
την εξοικείωση των
ασυνήθιστωνδιανοητικών καιπνευματικώνεγχειρημάτων.
εργασίας,
καλλιτεχνώνμεμιασειρά
του
αστερισμού, αναδύονται στην επιφάνειααπότηδοκιμασίατηςπραγμάτωσήςτους μεδιττήενέργεια:απελπισμένακαιαναζωογονητικά ταυτόχρονα. Αφομοιώνουν τις σκοτεινές εμπειρίες τουπαρόντοςκαιτιςμετουσιώνουνσεγοητευτικάκαι ταυτόχρονα δυσεπίλυτα αινίγματα, διδάσκοντας όχι μόνο στον καλλιτέχνη αλλά και στο θεατή τίποτα λιγότεροκαιτίποταπερισσότεροαπότο«ναμάθεινα αποτυγχάνει κάθε φορά καλύτερα». Τα έργα αυτής της κατηγορίας δε διαμορφώνονται πλήρως στον
ασταθούς
2011. She also attended the 3d Painting Workshop undertheguidanceoftheprofessorGiorgosTsakiris. She has taken part in group exhibitions in Greece andabroad.ShelivesandworksinGreece.
CharoulaAmoiridou
Shewasbornin1986.ShestudiedattheVisualand Applied Arts at the School of Fine Arts in Aristotle UnivercityofThessaloniki(AUTH)I,Greecein2010-
Οικειοποιούμενο μεθόδους που παραδοσιακά ταυτίζονται με τις γυναικείες αναζητήσεις (βελόνες καικεντήματα),τοέργοτηςΑμοιρίδουπεριλαμβάνει μια σειρά από υπόρρητους συναισθηματικούς χάρτες, διάστικτους με κώδικες, σημάδια και σύμβολαπουδιερευνούνυπόδιαμόρφωσηιδέεςκαι αναλαμπέςμνήμηςκαιδιαίσθησης. Οι κεντημένοι πίνακες της γίνονται σε οργάτζα, ένα ύφασμα γνωστό για την καθαρή, διάφανη ποιότητά του. Σε αυτό το «αθώο» υλικό η Αμοιρίδου συρράπτει, «πιάνει» όπως λέμε συχνά, μορφές, ανθρώπινα όργανα και σπαράγματα αφήγησης τα οποία μεταλλάσσονται στιγμιαία σε ειρωνικές εικόνες, πριν ηθελημένα επιστρέψουν στο επίπεδο τηςδιακόσμησης. Οι συνθέσεις της Αμοιρίδου επηρεάζονται σε μικρότερο βαθμό από την προσωπική εμπειρία και περισσότερο από τα τυπικά καθολικά βιώματα. Παίρνοντας τη μορφή τυχαίων μοτίβων και θραυσμάτων σκέψης και προσδοκίας, τα θεματικά τους υλικά γλιστρούν σε μορφές που αποφεύγουν την αφηγηματική δομή. Το κάθε έργο παρά τα παραστατικά του στοιχεία αποκτά μια αφηρημένη ποιότητα που θυμίζει τα κεντημένα έργα του Alighiero Boetti και της Jessika Rankin. Ξεκινώντας μεαυτόπουθαονομάζαμε«αποφασιστικήπράξη»–μια συγκεκριμένη φράση ή εικόνα που όμως δεν αποσαφηνίζεται ποτέ πλήρως – αυτά τα στοιχεία αναπτύσσονται οργανικά, ξετυλίγονται μέσα από το έργο σαν δρόμος ή σαν ποτάμι αναδεικνύοντας τη δομή του έργου ως «ενσάρκωση της σκέψης». Τα στοιχεία, οι εφαρμογές, τα υλικά και οι έννοιες που βρίσκονταιστονπυρήνατηςεικαστικήςέρευναςτης Χαράς Αμοιρίδου παρά την κατασκευαστική και Γεννήθηκε το 1986. Εισήχθη το ακαδημαϊκό έτος 2010-2011 στo Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών τουΑ.Π.Θ.Φοίτησεστο3oEργαστήριοZωγραφικής με τον καθηγητή Γιώργο Τσακίρη. Έχει στο ενεργητικό της ομαδικές εκθέσεις στη Ελλάδα και στοεξωτερικό.ΖεικαιεργάζεταιστηνΑθήνα.
Χαρούλα Αμοιρίδου
εφόσοντοκομμάτιτουρούχουήτουυφάσματοςστο οποίο ενσωματώνεται είναι παραπλανητικά απλοϊκό,καθιστώνταςέτσιδυσκολότερητηνεύρεση της θέσης του κωδικοποιημένου μηνύματος. Χρησιμοποιώνταςκάποιος,όπωςκάνειηΑμοιρίδου ωςσυσκευήκρυπτογράφησης(Enigma)τοκουτίτης ραπτικής και τα περιεχόμενα του (υλικά ραπτικής, βελόνες,κλωστή,ψαλίδια),μπορείναοργανώσειτο εικαστικό έργο ως άσκηση στην υπομονή, ως σχέδιο δράσης, ακόμη και ως υλικό οπτικού εγγραμματισμού στο φαντασιακό και την ειρωνεία. Το ενδιαφέρον της Αμοιρίδου για τη σουρεαλιστική διευθέτησητωνμορφώντηςμεοδηγότομπρετονικό Μαύρο Χιούμορ είναι εμφανές σε κάθε έργο. Δεν είναιμόνοηοπτικήπυκνότηταστιςσυνθέσειςαυτού του είδους που δίνει την αίσθηση του ιστού της Αράχνης. Η Αθηνά στο υφαντό της απεικόνιζε τη διαμάχη με τον Ποσειδώνα για την Αθήνα, ενώ η Αράχνη, το προοπτικό θύμα της ισχύος της θεάς, περιγελούσεσαρδόνιαταερωτικάκατορθώματατων θεών του Ολύμπου αμφισβητώντας την κυριαρχία τους και υπονομεύοντας την εξουσία τους. Το μέσο κατέστητομήνυμαγιαπρώτη,αλλάευτυχώςόχιγια τελευταίαφορά. αφηγηματική λιτότητα των έργων της είναι ποικίλα. Ανάμεσά τους βρίσκονται: -δίκτυα επικοινωνίας -ο κώδικας της χειροτεχνίας ως καθημερινό δημιουργικό ερέθισμα -ο ανάγλυφος κώδικας και οι οπτικέςκαιπλαστικέςτουποιότητες-ηαισθητικήτου συμβόλουστιςσυνθέσεις. Με ένα ιδιαίτερο τρόπο ο συνδυασμός οπτικών και απτικών ιδιοτήτων που χαρακτηρίζει το παραδοσιακό συμπληρωματικό ζεύγος των προϊόντωντουκεντήματοςήτουπλεξίματοςκαιτης δικτύωσης (weaving /netting), καθιστά την έννοια της οικιακής χειροτεχνίας λειτουργικά απαραίτητη πλέονστηνπαραγωγήτηςσύγχρονηςτέχνης.Αυτή ηπρακτικήαναδεικνύειτοκέντημακαιτοπλέξιμο,τις καθολικότερες και χρηστικότερες διαχρονικά εκφράσεις δικτύωσης, ως τις πλέον κατάλληλες και για τη δημιουργία ενός μυστικού, κρυπτογραφημένου κώδικα για όσους-ες το επιθυμούν. Ουσιαστικά εάν ένα μήνυμα όπως αυτό που επιχειρεί να «περάσει» διακριτικά με τα έργααναρτήσεις της η Αμοιρίδου είναι υφασμένο σε ένα ρούχο ή σε ένα κομμάτι ύφασμα είναι πιθανό να παραμείνει για πολύ καιρό απαρατήρητο, μετέωρο
'' work", (λεπτομέρεια) 44,5x 44,5 cm Μεταξωτή κλωστή σε ύφασμα.
'' work", (λεπτομέρεια) 44,5x 44,5 cm Μεταξωτή κλωστή σε ύφασμα.
''
Μεταξωτή κλωστή σε ύφασμα.
work", 44,5x 44,5 cm
ακρυλικό σε υφασμα. 40x70 cm
Μεταξωτή κλωστή σε ύφασμα 25x30 cm
SakisGountroubis
SakisGountroubiswasbornin1965inSarantaporo, Elassona. He won a scholarship to the School of FineArtsintheAristotleUniversityofThessalonikiin 1986. Whilst studying he worked simultaneously as a set designer for feature films. In 2O23 he was awarded Second Prize in the Experimental Film CategoryattheEuropeanCinemaFestival“Strange Screen” for the movie “Photographic Camera”. Moreover he is involved with photography and sculptureandhealsoworksasapubliceducator.His artiistic approach is characterised by his stance against the commercialization of art. He exhibits in public spaces, museums, municipal art galleries, schools, cultural centres, showcasing this way the socialroleofart.
πινακοθήκες, σχολεία, πολιτιστικά κέντρα, υπηρετώντας έτσι τον κοινωνικό ρόλο της τέχνης.
Το έργο του Γκουντρουμπή είτε πρόκειται για την πρόσφατη σειρά με τα ρεαλιστικά μπρούτζινα γλυπτά και τα σχέδια μεγάλης κλίμακας είτε για τις παλαιότερες μεγάλου μεγέθους αναλογικές φωτογραφικές εκτυπώσεις, προσφέρει μια ασυνήθιστη θεώρηση της εργασίας του τεχνίτη και της στενής της σύνδεσης με το έργο και τις ηθικές αξίες. Πραγματεύεται κατά βάση μια ουσιαστική ανθρώπινη ενόρμηση: την επιθυμία να κάνουμε καλά την δουλειά μας ως αυτοσκοπό, ενώ ταυτόχρονα την ξεπερνά προς μια καθολικότερη ιδέα, αυτή της τέχνης ως πολιτικής λειτουργίας. Η ανακάλυψη της φωτογραφίας όχι μόνο δεν συνετέλεσε τελικά όπως πολλοί προέβλεψαν στα τέλη του 19ου αιώνα στον περιορισμό της αυτονομίας των ισχυρών ακαδημαϊκών τεχνών, αντίθετα υπήρξε η αιτία για την απελευθέρωσή τους από την αναπαραστατική λειτουργία σηματοδοτώντας έτσι την αρχή της σύγχρονης Γεννήθηκε το 1965 στο Σαραντάπορο Ελασσόνας. Το 1986 πέρασε με υποτροφία στη Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. Παράλληλα με τις σπουδές του εργάστηκε ως σκηνογράφος σε ταινίες μεγάλου μήκους. Το 1991 αποφοίτησε από τη σχολή με ο πτυχίο ζωγραφικής. Το 2003 απέσπασε το 2 Βραβείο Πειραματικής ταινίας, στο Φεστιβάλ Ευρωπαϊκού κινηματογράφου «Παράξενη Οθόνη», με την ταινία «Φωτογραφική Μηχανή». Εκτός από την ζωγραφική ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο την φωτογραφία και την γλυπτική. εργάζεται στη Δημόσια εκπαίδευση. Η εικαστική του πορεία χαρακτηρίζεται από τη σταθερή στάση απέναντι στην εμπορευματοποίηση της τέχνης. Εκθέτει σε δημόσιους χώρους, μουσεία, δημοτικές Σάκης Γκουντρουμπής
Περιγ-ράφονταςτηνπροσπάθειατηςανθρωπότητας
διαμεσική καλλιτεχνική προσέγγιση του Γκουντρουμπή, ξεπερνούν το ειδικό χαρακτήρα των αισθητικώνδιερωτήσεωνπουθέτουνοιμεμονωμένες τέχνες καθεαυτές αλλά και τη κλασική ταξινόμησή τους. Αφορούν περισσότερο στην καρδιά της περιοχής μιας κοινής αισθητικής των εικαστικών τεχνών οι οποίες αναπτύσσονται συνδυαστικά τις τελευταίες δεκαετίες. Μέσα από την διαμεσικότητα μπορούν σήμερα να καταστούν καλύτερα ορατές οι βαθιές αλλαγές που επηρεάζουν την τέχνη. Αυτές οι αλλαγέςαφορούντόσοστηνδιαδικασίαπαραγωγής της όσο και την κοινωνική πρόσληψή της. Ανάμεσά τους βρίσκονται αυτές που επέφερε η ραγδαία εξάπλωσητουΔιαδικτύου,ητεχνολογίαπουσχεδόν έχει αυτονομηθεί από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας αλλά και οι δραματικές μεταβολές που προέκυψαν από την αδίστακτη εφαρμογή των νεοφιλελεύθερωνοικονομικώνπολιτικών. Βαθμιαία η τέχνη συμβάλλει με τις δικές της δυνάμεις ώστε να καταστούν ορατά και να κατανοηθούν αυτά τα περίπλοκα φαινόμενα, τουλάχιστον ως προς τις συνέπειέςτους.Υπότοφωςαυτήςτηςπροοπτικήςη σημερινή τέχνη γίνεται και αυτή, δυνάμει παρακλάδι του«θερμού»ρεύματοςτουευρύτερουΔιαφωτισμού.
ναδιαπραγματευτείτημετάβασηαπόένατεχνολογικό καθεστώς στο επόμενο, ο Walter Benjamin χρησιμοποίησε την εικόνα ενός παιδιού που προσπαθώνταςναπιάσειμιαμπάλααπλώνειτοχέρι του προς το φεγγάρι και έτσι μαθαίνει πώς να κατανοεί. Με ανάλογο τρόπο καλλιτέχνες, όπως o Γκουντρουμπής που χρησιμοποιούν σήμερα ένα εύρος τεχνικών και εκφραστικών μέσων, εστιάζουν στην παραγωγή έργων που συνδυάζουν «τεχνολογικά»και«παραδοσιακά»στοιχεία,ώστενα αναδείξουν στρατηγικές καλλιτεχνικής παραγωγής, στις οποίες η διαφορά μεταξύ κατανόησης και παρανόησης, γλώσσας και οπτικοποίησης να ταλαντώνεταιανάμεσαστομέγιστοκαιστοελάχιστο. τέχνης. ΉδηαπότονRolandBarthesέγινεφανερό πως η αναλογική φωτογραφία η οποία απαιτεί τεχνογνωσίαόσολίγεςτέχνεςθαείναιπλέονζωτικής σημασίας, τουλάχιστον στην προσπάθεια να φανταστεί κανείς μια τέχνη που θα ανήκει στον κόσμο και στον θεατή (και όχι στον καλλιτέχνη), καθώς οι επιδόσεις της και η διάδοσή της την καθιστούν ήδη κατά μία έννοια πολύ πιο δημοκρατική από τη ζωγραφική ή τη λογοτεχνία. Σε ό,τι αφορά στην εργασία του Γκουντρουμπή με τη φωτογραφία, αυτή ξεκινά με τη μορφή σημειώσεων που περιγράφουν οπτικά τα στάδια της φωτογραφικής επεξεργασίας που ακολουθεί και έπειτα ο ίδιος αποφασίζει για τα εργαλεία της φορμαλιστικής σύνθεσης χωρίς ποτέ να εγκαταλείπειτηνπρόθεσηγιαμιατέχνηπουτααίτιά της είναι κοινωνικά, αλλά η εικονοποιία της αποφορτισμένη, ουδέτερη και σημειολογική. Ο Γκουντρουμπής χρησιμοποιεί το άσπρο-μαύρο όχι τόσο ως αισθητική αξία, αλλά ως όχημα για την απόρριψη των περιττών αφηγηματικών στοιχείων. Όπωςένασήματουκώδικαοδικήςκυκλοφορίαςπου δεν διδάσκει τίποτα κατά τη λειτουργία του μια δεδομένη στιγμή, αλλά λειτουργεί μόνο ως «διακόπτης», ο οποίος ανασύρει αυτόματα την πληροφορία που προϋπάρχει, έτσι οι επεξεργασμένες εικόνες του απαλλαγμένες από όλες σχεδόν τις περιγραφικές λεπτομέρειες μετατρέπονται σε μια σημειωτική «γλώσσα» των ουδέτερων, κενών εικόνων που κατακλύζουν την κοινή συνείδηση. Από την επιθυμία του για μια λιγότερο «εσωτερική», περισσότερο κοινωνική μετουσίωση των προσωπικών βιωμάτων και παραστάσεων, που μόνο η επίμονη εργασία και η καλλιτεχνικήεπεξεργασίατηςεικόναςείναιικανέςνα αναδείξουν, αναδύονται στην ολοκληρωμένη εργασία του Γκουντρουμπή εκείνα τα προσωπικά «πλαστικά» στοιχεία που είναι απαραίτητα για την αναβάθμιση του κάθε τεχνουργήματος σε έργο τέχνης. Τα ερωτήματα που τίθενται από την
Επιβάτες, παραμορφωμένη αναλογική φωτογραφία 1997 - 1998 106Χ106 cm
αναλογική φωτογραφία 106Χ106cm 2005-2007
Νεκρό περιστέρι, χυτός ορείχαλκος, φυσικό μέγεθος 2022
χυτός ορείχαλκος, φυσικό μέγεθος 2023
κάρβουνο σε χαρτί 140Χ107cm, 2024
VangelisDimitreas
VangelisDimitreas(1934-2019)wasfromMessinian Mani.HewasborninMelissi,Korinthia.Hestudiedin the School of Fine Arts in Athens from 1958 until 1963 under the tutelage of Yannis Moralis. He worked in Paris from 1967 until 1975. He taught at the Centre of Technological Applications in Vakalo School, at the workshop of the “Group for the Education and Communication in Art” and later in A.S.K.Tasaspecialscientistandlector.Heworked as an art teacher in the School of Fine Arts at the Aristotle University of Thessaloniki and in 2022 became Honorary Professor in the same institution. Hewasamemberofthe“CentreofAppliedArts”.He also took part in the “Group for the Communication andEducationinArt”andthe“ArtGroup4+”.
επικοινωνία και την Εκπαίδευση στην Τέχνη» και ήτανμέλοςτης«ΟμάδαςΤέχνης4+».
Ο Βαγγέλης Δημητρέας αναζητώντας την εσωτερική συνοχή του έργου και την ευκταία αντιστοίχισή του με την οδυνηρή μεταπολεμική συνθήκη της ελληνικής κοινωνίας, στράφηκε εκ των πραγμάτων σε μια τραχιά και δύσβατη κατεύθυνση. Ανέπτυξε ως αντίδοτο και άμυνα μια σειρά εικαστικών λύσεων με κύρια χαρακτηριστικά την κατάλυση της συμβατικής οπτικής τάξης, την οπτική δυσαρμονία και τους οξείς μετατονισμούς. Η διακαής επιθυμία του να μετακινήσει τις αναγκαίες προϋποθέσεις ολοκλήρωσης του ζωγραφικού έργου σε ένα πιο «ανοιχτό», δυνητικά ελεύθερο περιβάλλον, κατέστη δυνατή μόνο υπό όρους διαρκούς επιστράτευσης και επαγρύπνησης. Τους ίδιους ακριβώς που συγκροτούν το Μοντερνισμό όχι ως χρονολογικά προσδιορισμένο κίνημα αλλά ως ποιοτικό και Ο Βαγγέλης Δημητρέας (1934-2019) κατάγονταν απότηνμεσσηνιακήΜάνη.Γεννήθηκε στοΜελίσσι Κορινθίας. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνώναπότο1958έωςτο1963 μεδάσκαλοτονΙ. Μόραλη. Από το 1967 έως το 1975 εργάστηκε στο Παρίσι. Δίδαξε στο Κέντρο Τεχνολογικών Εφαρμογών,στηΣχολήΒακαλό,στοεργαστήριοτης «ομάδας για την εκπαίδευση και την επικοινωνία στην Τέχνη» και αργότερα στην Α.Σ.Κ.Τ ως ειδικός επιστήμοναςκαιλέκτορας.Απότο1984έωςτο2002 εργάστηκε ως καθηγητής ζωγραφικής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και από το 2002 ήταν Ομότιμος Καθηγητήςτης.Υπήρξεμέλοςτης«ΟμάδαςΤέχνης» αλλά και του «Κέντρου Εικαστικών Τεχνών». Συμμετείχε επίσης στην «Ομάδα για την ΒαγγέληςΔημητρέας
: Pablo Picasso, Henry Moore, Francis Bacon, Alberto Giacometti.
στόχος της εικαστικής έρευνας του, ήταν η ριζοσπαστική αλλαγή της πρόσληψης της ανθρώπινης μορφής για την οποία σε ένα από τα προσεγμένα, εξίσου πυκνά με τα έργα του κριτικά σημειώματαπουέγραφε,σημείωσεπωςεπιχείρησε τηναποδόμησητης,«μεταίδιαακριβώςμέσαμετα οποία η ίδια αντιστέκονταν στις προσπάθειες ανασύνταξής της». Ταυτόχρονα στράφηκε στις τρισδιάστατες κατασκευές χρησιμοποιώντας ταπεινά υλικά του αστικού και βιομηχανικού περιβάλλοντος. Τέλος, στην πιο πρόσφατη, ζωγραφική του ασχολήθηκε εκτεταμένα με θέματα που αφορούν στην ιστορική μνήμη και τις προσωπικότητες που διαμόρφωσαν το πρόσφατο παρελθόν.Ωςακαδημαϊκόςδάσκαλος,οΔημητρέας προσπάθησεναδιδάξεισυστηματικάτηζωγραφική, όχι μόνο ως τέχνη με τις δικές της, όπως τόνιζε συχνά, ενδοσυστημικές απαιτήσεις και ιδιαίτερες πειθαρχίες, αλλά και ως κώδικα ορθού βίου και όργανο ευαισθησίας. Μέσα από αυτά τα στοιχεία επιζητούσε να βοηθήσει τους φοιτητές και τις φοιτήτριες να ενισχύσουν την δουλειά τους με εικαστική ποιότητα, να την αναπλαισιώσουν με θεωρητική ισχύ και ταυτόχρονα να καταφέρουν να σταθούν αποτελεσματικά απέναντι στα οξύτερα πολιτικάκαικοινωνικάπροβλήματατηςεποχήςμας. διαχρονικό εγχείρημα.Από τα πρώιμα έργα του τον απορρόφησαν οι εκφραστικές δυνατότητες μιας πειθαρχημένηςγραφής,ηοποίααναφέρεταικυρίως στην ανθρώπινη μορφή χωρίς εύπεπτες νατουραλιστικές ευκολίες. Αρχικά απέφευγε το χρώμαυπακούονταςστουςπεριορισμούςπουθέτει στον καλλιτέχνη η συνειδητή απομείωση της λειτουργίας του. Επεξεργάστηκε το ιδιαίτερο εικαστικό ιδίωμά του, επιμένοντας στις αυστηρά δομημένες συνθέσεις και την ακρίβεια του σχεδίου. Προτίμησε συνειδητά, αντί της αισθητηριακής απόλαυσης για την οποία δεχόταν πως αποτελεί συστατικό στοιχείο της ζωγραφικής στους ευμενείς καιρούς, την καθαρή γραφή του μαύρου πάνω στο άσπρο.Γραφήπουταίριαζεμετοσυχνάοξύ,κριτικό περιεχόμενοτωνέργωντου.Υιοθέτησεκαιανέπτυξε με συνέπεια την ίδια περίοδο ως εκφραστικό όχημα μια δυναμική ιδιοσυγκρασιακή γραφή, τραχιά και τρυφερή ταυτόχρονα, που συγκέντρωνε κυρίως αλλά όχι αποκλειστικά, το ενδιαφέρον της στην ανθρώπινη μορφή. Υπήρξε κατεξοχήν ζωγράφος της αποδόμησης της ανθρώπινης μορφής, ακολουθώντας το παράδειγμα καλλιτεχνών που θεωρούσε ο ίδιος και τους οποίους πρότεινε και στους νεότερους καλλιτέχνες ως «θετικούς ήρωες» και ισχυρά πρότυπα
Ο κεντρικός
«Τοπίο» Μεικτή τεχνική 168Χ135cm (1981-84)
Μεικτή τεχνική 42Χ35cm
«Σύνθεση»
(1982-84)
«Ανθρώπινη μορφή» κάρβουνο 100Χ75 cm (1983)
«Ανθώπινη μορφή» Μεικτή τεχνική 120Χ85cm (1985)
Με αφορμή ενα ζώο, κάρβουνο 140Χ100cm (1986)
TheodorosZafeiropoulos
στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων-Μηχανικών, Πανεπιστήμιο
Θεσσαλίας, Συμμετείχε στο Skowhegan School of Painting and Sculpture, ME, ΗΠΑ. Αποφοίτησε και
τιμήθηκε με το Paula Rhodes Μemorial Award από το
MFA του School of Visual Arts, Nέα Υόρκη, ΗΠΑ με
υποτροφίες από τα Ιδρύματα Fulbright, Gerondelis και
ΑλέξανδροςΩνάσης.ΕπίσηςαπότοΜΕΤτηςΑΣΚΤκαι από την Σχολή
Theodoros Zafeiropoulos was born in 1978. He completed his PhD thesis at the Department of Architecture-Engineering, University of Thessaly, with honors. He participated in the Skowhegan School of Painting and Sculpture, ME, USA. Graduated and received the Paula Rhodes Memorial Award from the MFA at the School of Visual Arts, New York, NY, USA with grants from the Fulbright, Gerondelis and Alexander Onassis Foundations.Also from the MET of ASFA and from the School of Fine Arts, Aristotle University of Thessaloniki. He has presented 11 solo exhibitions (and has participated in more than 100 internationalgroupexhibitions,residenciesandprojects inGreeceandabroad.In2013shewasaresidentartist at Flux Factory in New York and at the USF residency program in Bergen, Norway. In 2013 he represented Greeceatthe16thBiennaleofYoungArtistsinAncona, Italy. In 2014 he participated with a commission in the Photobiennale of the Thessaloniki Museum of Photography. He has received commendations and commissions for the production of works in public and privateinstitutionsandfoundatioins. Hisworksbelong in many public and private collections in Greece and abroad. Since 2018 he is an assistant professor at the SchoolofArchitectureofNTUA. Helivesandworksin Athens.
(Photobiennale) του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης. Έχει αποσπάσει επαίνους και αναθέσεις παραγωγής έργων σε δημόσια και ιδιωτικά ΙδρύματακαιΙνστιτούτα.Έργατουβρίσκονταισεπολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και εξωτερικό.Απότο2018είναιεπίκουροςκαθηγητήςστη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Βρισκόμαστε πλέον στην κορύφωση μιας ραγδαίας αλλαγής παραδείγματος, αλλαγή που αντικατοπτρίζει τη μετατόπιση της αντίληψης για τη φύση της καλλιτεχνικής εργασίας ως χειροτεχνικής Ο Θεόδωρος Ζαφειρόπουλος γεννήθηκε το 1978. ΟλοκλήρωσεμεέπαινοτηνΔιδακτορικήΔιατριβή(PhD)
Καλών Τεχνών Α.Π.Θ. Έχει πραγματοποιήσει
(και έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 100 διεθνείς ομαδικέςεκθέσεις,residenciesκαιprojectστηνΕλλάδα και εξωτερικό. Το 2013 ήταν resident artist στο Flux Factory στην Νέα Υόρκη και στο USF residency program στο Μπέργκεν της Νορβηγίας. Το 2013 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 16η Biennale Νέων Καλλιτεχνών στην Ανκόνα της Ιταλίας. Το 2014 συμμετείχε με ανάθεση στη Biennale Φωτογραφίας Θεόδωρος Ζαφειρόπουλος
11 ατομικές εκθέσεις
Μεάλλαλόγια,ηπολυτροπική,πληθυντικήεμπειρίατης
τέχνηςδεναποτελείπλέονεξαίρεση.Είναιοκανόνας.Η
εικαστικήέρευνατουΘοδωρήΖαφειρόπουλου,ηοποία
λεξιλόγιο. Ξύλο, γυαλί, video, ήχος, animation, σχέδια, laser carving, performance, social networks. Το μέσον είναι το εργαλείο για να ξεδιπλώσεις το νοηματικό και αισθητικό περιβάλλον των σκέψεων σου ώστε να υποστηρίξεις με αλληγορική σαφήνεια την άποψη σου. Ο εκλεκτικισμός που επηρέασε τη γενιά του Ζαφειρόπουλου ως στάση και ως παραγωγικό παράδειγμα είναι ακόμη ανθεκτικός. Την εποχή των σπουδών αυτής της γενιάς σε σχολές τέχνης που ακολουθούσαν λίγο έως πολύ το μοντερνιστικό παράδειγμα, αναπτύχθηκε έντονος σκεπτικισμός για τηνπολυτροπικότητα,κυρίωςόμωςγιατηντεχνολογικά προσδιορισμένη εικόνα και τις υποθετικές ή πραγματικές «αμαρτίες» της. Ο προβληματισμός για την ισχύ της τεχνολογίας της εικόνας είναι ακόμα ισχυρός ανάμεσα στους καλλιτέχνες. Όμως πρέπει να δεχθούμε πλέον πως και η ψηφιακή τέχνη αφήνει την εικόναναέχειτηδικήτηςαυτόνομησημασία.Ηδύναμη ορισμένωνεικόνωντηςψηφιακήςεποχήςκαιηομορφιά πολλών από αυτές ενισχύουν την πεποίθηση ότι παρά τις μορφές διαμεσολάβησης και αποξένωσης που η ψηφιακή εποχή υποθάλπει, η τέχνη μπορεί ακόμη να εκμεταλλεύεται κάθε στιγμή αμεσότητας, ώστε να συγκροτείέναναστερισμόαπόστιγμέςπροσδοκίας και εκπληρωμένηςουτοπίας.Αυτόπουκάνουνκαλλιτέχνες όπως ο Ζαφειρόπουλος είναι να κρατούν αυτές τις ποιότητες σε ισορροπία. Αναγνωρίζουν πλήρως την πολυσημίακαιτονεκλεκτικιστικόχαρακτήρατωνμέσων πουχρησιμοποιούν.Ταυτόχροναεπιμένουνότιαυτάτα μέσαξεπερνούναυτήτησυνθήκη,αποκαθαίρονταιαπό αυτή,τηνπροσπερνούν.Εργάζονταιμεσυνέπεια,ώστε ναμάθουμεκαιεμείςμαζίτους,πώςναεπαναφέρουμε μέσα από την εικόνα, στην πλήρη ισχύ τους τις έννοιες της ευχαρίστησης και του νοήματος που παρέχουν τα έργα τέχνης και τούτο παρά τον κίνδυνο έκπτωσης και αποτυχίαςπουτααπειλείκάθεστιγμή. δραστηριότητας και την αντικατάστασή της από ένα δυναμικό αστερισμό εννοιών που έχει αντικαταστήσει αυτή την παραδοσιακή αντίληψη. Στην έννοια του αστερισμούπεριλαμβάνεταικαιηριζικήαλλαγήστάσης τηςοπτικήςτωνκαλλιτεχνώναλλάκαιημετατόπισητου παραδείγματος μέσω της οριστικής απομάκρυνσης από την ισχυρή έννοια του αυτάρκους ιδιοδεικτικού εκφραστικούμέσου(mediumspecificity)τηςγλυπτικής, της φωτογραφίας, του σχεδίου ή της ζωγραφικής ως ολοκληρωμένης πράξης οπτικής οργάνωσης του έργου, αλλά και η διαρκής αμφισβήτηση του παραδοσιακού τεχνικού οπλοστασίου και των εργαλείων του καλλιτέχνη. Κάθε εκφραστικό μέσο έχει διαφορετικό τρόπο σχέσης με το χρόνο, διαφορετικό δείκτη συμπύκνωσης ή διασποράς του χρόνου, διατήρησης της στιγμής, δημιουργίας μιας σειράς σημαντικών στιγμών. H εμπειρία μας από τα έργα τέχνης δεν είναι μονοσήμαντη, ούτε μονόπλευρη, είναι συνήθως πολυτροπική. Είναι το αποτέλεσμα της αντιληπτικής επεξεργασίας απέναντι στα ζητήματα και τιςπροκλήσειςπουθέτουνοικαλλιτέχνεςεξοπλισμένοι μεπερισσότερεςαπόμίαέννοιεςκαιεκφραστικάμέσα.
μια περίοδο εκρηκτικής ανάπτυξης ενός πληθωρικού μορφώματος που συγκροτείται από τις σύγχρονες καλλιτεχνικές πρακτικές, την αναπτυγμένη μεθοδολογία έρευνας και τις θεωρίες της σύγχρονης τέχνης, σέβεται αυτό τον κανόνα. […] δεν πιστεύω στο μέσον αλλά στο εικαστικό αποτέλεσμα, σημειώνει κάπου ο ίδιος. Μια εκτενής ξενάγηση στο σύνολο του εικαστικού μου έργου αποκαλύπτει πως κάθε φορά με βάση το περιεχόμενο του σε κάθε project ξεχωριστά επιλέγονται τα αντίστοιχα εκφραστικά μέσα για να υποστηρίξουν το ανάλογο
διαμορφώθηκε σε
O1 45 X 60 cm
HUMIDITY
HUMIDITYO2 45 X 60 cm
HUMIDITYO3 70 Χ 100 cm
HUMIDITYO4 50 Χ 70 cm
HUMIDITYO5 50 Χ 70 cm
YiannisKastritsis
He was born and grew up in Daphne, Evritania Greecein1960.HestudiedPaintingattheSchoolof FineArts of theAristotle University of Thessaloniki. He continued his studies at the Department of Brooklyn college of New York from 1990 until 1993 with specialization in Painting. He is a professor at school of Fine and applied Arts in University of Western Macedonia. He has done 19 solo exhibitions and he has taken part in group exhibitions. The books of his personal works “The WorldofThings”(inGreek-English)and“Inthegreat pit” (in Greek-English),"The man and his shadow" (in Greek)," Cezanne's doubt" (in Greek), “Ιnterpretation of Lives"(inGreek),"The donation of the landscape" , The way to sacrifice, are released byFuturaPublishingCompany.
Στη μεγάλη Λακκούβα 2006 κείμενα: Φώτης Τερζάκης. Ο άνθρωπος και ο ίσκιος του, 2010. Κείμενα: Φώτης Τερζάκης, Γιάννης Καστρίτσης. Η αμφιβολία του Σεζάν 2011 κείμενα: Νίκος Βατόπουλος, Γιάννης Καστρίτσης. Βίων Ερμηνεία 2013, κείμενα: Ιωάννα Αλεξανδρή, Αναστασία Λαζαρίδου, Γιάννης Καστρίτσης. Η Δωρεά του τοπίου 2017 κείμενα: Φώτης Τερζάκης, Γιάννης Καστρίτσης. Ο δρόμος προς τη θυσία 2020 κείμενα: Ελπινίκη Ναούμ, Γιάννης Καστρίτσης, Γιάννης Μπόλης.
Από τις απαρχές της αισθητικής επανάστασης, που συνιστάηστάσητουCourbetαπέναντιστοτοπίοκαι στη συνέχεια ο Ιμπρεσσιονισμός και η Σεζανική αντίληψη, κατέστη σαφές αυτό που ο Jacques Rancière πραγματεύεται διεξοδικά στο μικρό βιβλίο τουTimeofLandscape. Οκαιρόςτουτοπίουείναιη εποχήμιαςεπανάστασηςπουδεναφοράμόνοτους νόμουςτηςόρασηςήτουςκανόνεςτηςτέχνης,αλλά Γεννήθηκεκαιμεγάλωσε στη ΔάφνηΕυρυτανίαςτο 1960. Σπούδασε Ζωγραφική στην Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης από το 1985 έως το 1990. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη ζωγραφική στο BrooklynCollegeτηςΝέαςΥόρκης.Είναικαθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Έχει πραγματοποιήσει δεκαεννέα ατομικές εκθέσεις και έχει πάρει μέρος σε ομαδικές. Εκτός από την ζωγραφική έχει ασχοληθεί με την γλυπτική και την φωτογραφία.ΑπότιςεκδόσειςFuturaκυκλοφορούν ταπαρακάτωβιβλίατου: Ο Κόσμος των πραγμάτων 2004κείμενα:ΓιάννηςΚαστρίτσης,ΕιρήνηΣαββανή. Γιάννης Καστρίτσης
ετερότητας της υπαίθρου. Τόσο τα φυσικά αντικείμενα όσο και τα τα τεχνουργήματα μπορούν ναγίνουναντιληπτάείτεβιαστικάκαιεπιπόλαια, είτε με πλήρη και αμέριστη προσοχή. Στην περίπτωση της τέχνης του Καστρίτση η ύπαρξη ενός corpus έργων που αποτελούν ταυτόχρονα ζωγραφική πράξη και κριτική μελέτη της Φύσης και της παρατήρησηςμαςεφοδιάζειμετααναγκαίακριτήρια και εργαλεία. Σε ότι αφορά στα πιο προχωρημένα έργα του Καστρίτση, την εκτεταμένη σειρά των χρωματικών σχεδίων που εκτελέστηκαν τον καιρό της πανδημίας, η κριτική τους προσέγγιση συνεπάγεταιτηναπομάκρυνσηαπότηνεργαλειακή ανθρωποκεντρική κοσμοθεωρία. Αυτή η εξέλιξη, εμφανήςστησύγχρονηευρωπαϊκήζωγραφική,είναι σαφέστερη στη ζωγραφική τοπίου, όπου οι πρόδρομες μορφές της είναι πιο εύκολο να εντοπιστούν λ.χ στο Cezanne. Η ανάπτυξη από τον Καστρίτση ενός απτού, συνεκτικού και διαρκώς εξελισσόμενου συστήματος παρατήρησης, έχει να κάνει με την ικανότητά του να ανανεώνει το ισχυρό, σχεδόν σωματικό συναίσθημα μέσω της καθημερινήςεπαφήςμετηνπερισσότεροήλιγότερο ίδια εκδοχή της φύσης. Ο καλλιτέχνης αναφέρει σχετικά: «Δεν ψάχνω σε πολλούς τόπους, ένας μού είναι αρκετός, όσο πιο πολύ ζω εντός του, τόσο πιο ανεξάντλητος και γενναιόδωρος γίνεται με το πέρασμα του χρόνου». ΟKαστρίτσηςεντάσσεταισε μια ασκητική καλλιτεχνική παράδοση ζωγράφων οι οποίοιαποφεύγουντηνάμεση,γραμμικήμεταγραφή των αισθητηριακών δεδομένων, επειδή γνωρίζουν πωςτέτοιαμεταγραφήδενείναιδυνατόνναυπάρξει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η έννοια του απόλυτου οπτικού ισοδύναμου στη ζωγραφική είναι ατυχής,επειδήτοχρώμακαιτοσχέδιο,ηζωγραφική πράξηηίδιαδενείναιοτόποςμιαςμεταφοράςαλλά το εμμενές όργανο μιας μετατροπής από το αντιληπτόστοορατό:μαςκάνει,όπωςσυμβαίνεικαι στην περίπτωση του Καστρίτση, να δούμε πώς μας αγγίζει ο κόσμος, όπως θα έλεγε ο Merleau-Ponty. τις ίδιες τις μορφές της αισθητής εμπειρίας. Η Νεωτερικότητα και ο εικαστικός Μοντερνισμός που οπτικοποιείτιςποιότητέςτης,δενείναιμόνοηεποχή που οι άνθρωποι άρχισαν να περιγράφουν αυτόνομα κήπους, βουνά και λίμνες σε ποιήματα ή να τα αναπαριστούν σε έργα τέχνης αλλά η εποχή που το τοπίο το ίδιο επιβλήθηκε ως συγκεκριμένο αντικείμενο σκέψης. Θα μπορούσε να πει κανείς πωςείναιηεποχήπουτοτοπίο«στοχάζεται»πλέον γιαλογαριασμόμας.Τοleitmotivστηζωγραφικήτου Γιάννη Καστρίτση, δηλ. το αναγνωρίσιμο καλλιτεχνικό στοιχείο που χρησιμοποιείται ταυτόχροναωςκύριοθέμα,ωςπηγήέμπνευσηςκαι ως συνδετικός κρίκος με την ατομική βιογραφία και ταβιώματάτου,δενείναιαπλώςηφυσικήομορφιάή «η δωρεά του τοπίου» όπως την ονομάζει ο ίδιος. Δεν εντοπίζεται μόνο στο τοπίο, το οποίο σαν αφετηρία και σαν δομικό υλικό βοηθάει στη μορφολογικήενότητατουσυνολικούέργουτου,όσο και η διακριτική αλλά ισχυρή διαμεσικότητα που το χαρακτηρίζει (Ζωγραφική, Σχέδιο, Γλυπτική, Φωτογραφία, Μικροπλαστική). Το πρώτο ερώτημα που πρέπει να θέσει όποιος τοποθετείται κριτικά απέναντι σε ένα έργο και ένα καλλιτέχνη που αποδεικνύει αντοχή και συνέπεια εδώ και τουλάχιστοντρείςδεκαετίες,έχεισχέσημετομείζον ερώτημα που αφορά στη Φύση και το πώς πρέπει να σκεφτόμαστε την κεντρική στην Αισθητική κατηγορία του Φυσικώς Ωραίου. Όταν προσπαθούμε να υπερασπιστούμε σήμερα απέναντι στα μεγάλα συμφέροντα περιοχές «εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς», έχει μεγάλη σημασία το κριτικό δυναμικό που μπορούμε να κινητοποιήσουμε από την εκτίμηση αυτής της κατηγορίας. Αν θέλουμε να δώσουμε λειτουργική αξίαστηνεκτίμησητηςφυσικήςομορφιάς,πρέπεινα είμαστε σε θέση να δείξουμε ότι μια τέτοια εκτίμηση περιλαμβάνειπολύπερισσότερααπότηνευχάριστη, φευγαλέα απόλαυση ενός τοπίου ή την αποστασιοποιημένη εντύπωση αδιάφορης
Μεικτή τεχνική σε χαρτί 30Χ42 εκ. 2020
Μεικτή τεχνική σε χαρτί 36Χ72 εκ. 2020
Μεικτή τεχνική σε χαρτί 57Χ77 εκ. 2020
Μεικτή τεχνική σε χαρτί 70X100 εκ. 2015
Μεικτή τεχνική σε χαρτί 70X100 εκ.
Type Directors Club/NYC, The Coningsby Gallery/Λονδίνο, Strychnin Gallery/Βερολίνο, Nitra Gallery/Athens, Fraser Gallery/Washington/DC, Astrolavos Gallery/Αθήνα,
Merry Karnowsky/Λος
New York Times, The Wall Street Journal, Time, Newsweek, The Guardian, Esquire, Nature, National Geographic, Rolling Stone, GQ, Wired, ESPN, Bloomberg, The Atlantic, The Economist, Fortune, Forbes, Penguin Random House, Doubleday, Tor, Harper Collins, Rizzoli, Atlantic Records, Virgin, IBM,
Annenberg,
CommunicationArtsAward of Excellence, Graphis Gold Awards, American IllustrationAwards,3x3EducatoroftheYearAward. www.viktorkoen.com
ViktorKoen
ViktorKoenisanawardwinningartist,educator,and Chair of BFA Comics and BFA Illustration at the SchoolofVisualArtsinNewYork.HehasaBFAfrom the Academy of Arts and Design Bezalel in Jerusalem and MFA with honours from SVA. His work is published in books and editions, exhbited in galleries and museums all over the world and representedinprivatecollections.Mr.KoenisaTED speaker and often lectures in academic and professionalconferences. Solo exhibitions include: Benaki Museum/Athens, United Photo Industries/NY, Type Directors Club/NYC, The Coningsby Gallery/London, Strychnin Gallery/Berlin, Nitra Gallery/Athens, Fraser Gallery/Washington/DC, Astrolavos Gallery/Athens, National Museum of Slovakia/Bratislava,PhotographicCentreofAthens,
Μουσείο
Κέντρο Αθηνών, Γκαλερί
Άντζελες, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης/Θεσσαλονίκη. Η λίστα πελατών του περιλαμβάνει τους
Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Ίδρυμα
το BBC και τον ΟΗΕ. Διακρίσεις:
Εθνικό
Σλοβακίας/Μπρατισλάβα, Φωτογραφικό
Ο Βίκτωρ Κοέν είναι καλλιτέχνης, εκπαιδευτικός και διευθύνει τις έδρες Κόμικς και Εικονογράφησης στο School of VisualArts στη ΝέαΥόρκη. Είναι κάτοχος BFA από την Ακαδημία Τεχνών Bezalel στην Ιερουσαλήμ και απεκτησε το μεταπτυχιακου του με επαινοαποτοSVA.Ηπολυβραβευμένητουδουλειά παρουσιάζεται συχνά σε βιβλία και εκδόσεις, εκτίθεται ευρέως σε γκαλερί και μουσεία σε όλο τον κόσμο, και είναι μέρος ιδιωτικών συλλογών και ίδρυματών. Ο κ. Koen είναι oμιλητής του TED και δίνει τακτικά διαλέξεις σε ακαδημαϊκά και επαγγελματικάσυνέδρια. Aτομικές εκθέσεις περιλαμβάνουν: Μουσείο Μπενάκη/Αθήνα, United Photo Industries/NY, Βίκτωρ Κοέν
Gallery Merry Karnowsky,Los Angeles, Museum of ModernArt,Thessaloniki.HisclientelleincludesNew York Times, The Wall Street Journal, Time, Newsweek, The Guardian, Esquire, Nature, National Geographic, Rolling Stone, GQ, Wired, ESPN, Bloomberg, The Atlantic, The Economist, Fortune, Forbes, Penguin Random House, Doubleday, Tor, Harper Colins, Rizzoli, Atlantic Records,Virgin,IBM,StavrosNiarchosFoundation, AnnenbergFoundation,BBC,andUN.Distinctions: CommunicationArtsAwardofExcellence,Graphics Gold Awards, American Illustration Awards, 3x3 EducatoroftheYearAward. www.viktorkoen.com
Ο Viktor Koen,
αναλογικών, ηλεκτρονικών και ψηφιακών τεχνολογιών). Αυτή η στροφή ενισχύθηκε περισσότερο από τις ανάλογες εξελίξεις στο μοντέλο διανομής, τον τρόπο υποδοχής/έκθεσης ακόμη και αποτοσύστημααμοιβώντοοποίοπαίζειτοδικότου ρόλοκαι στοεπίπεδοτηςσύλληψηςτηςεικόναςαπό τον καλλιτέχνη. Σε υλικό επίπεδο, η μετάβαση στην ψηφιακή αναπαράσταση και τα κοινά εργαλεία τροποποίησης/επεξεργασίας που μπορούν να εφαρμοστούν στα περισσότερα μέσα (αντιγραφή, επικόλληση, μεταμόρφωση, παρεμβολή, φιλτράρισμα, κ.λπ.), αντικατέστησαν σε μεγάλο βαθμό τα παραδοσιακά διακριτά καλλιτεχνικά εργαλεία και διέγραψαν τις διαφορές μεταξύ φωτογραφίας και ζωγραφικής στη σφαίρα της ακίνητης εικόνας. Και όμως,παράτηνπροφανήαδυναμίατηςέννοιαςτου μέσου να περιγράψει μόνο του και με επάρκεια τη σύγχρονη πολιτιστική και καλλιτεχνική πραγματικότητα, ή χρήση των κλασικών μέσων ως εργαλείων αναστοχασμού και αναζωογόνησης της δημιουργικής δυναμικής επιμένει. Σε αυτά τα παραδοσιακά εργαλεία ένας κατεξοχήν δημιουργός τεχνολογικά προσδιορισμένων έργων όπως είναι ο Koen καταφεύγει κατά διαστήματα για να ανανεώσει το ισχυρό παρατηρησιακό εργαλείο της «πραγματικής» πραγματικότητας. Από τη συνολική παραγωγή του Viktor Koen αναδύεται όμως ένα νεωτερικής υφής ουσιαστικό ερώτημα το οποίο αφορά στο κρίσιμο ερώτημα της δημιουργικότητας καθαυτής. Ενώ είναι σαφές σήμερα πως λίγα στοιχεία διαμορφώνουν την ανθρώπινη εμπειρία τόσο αποφασιστικά όσο η δημιουργικότητα, η διερεύνηση των ειδικών χαρακτηριστικών της στο πεδίο ή καλύτερα το περιβάλλον της οπτικής επικοινωνίας, θέτει τα δικά της
ο οποίος χάρη στο οξύ, ευδιάκριτο ύφοςτουέργουτουκάνειεδώκαιπολλάχρόνιαμια ιδιαίτερα επιτυχημένη καριέρα στο πεδίο του illustrationστηΝέαΥόρκη,εντάσσειστιςσειρέςτων έργων του ανησυχητικές μορφές που συγκροτούν ένα αλλόκοτο σύμπαν. Εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες του κολάζ για να ανατρέψει σε ακραίο βαθμό την οπτική τάξη της πραγματικότητας. Ο Koen χρησιμοποιεί το κολάζ ως εργαλείο μετατροπής ενός αναδιατεταγμένου σύμπαντος σε εκτεταμένηοπτικήαφήγησηβασισμένησεμιασειρά απροσδόκητων μετατοπίσεων και παράλογων επανεντάξεων. Με την άφιξη των μέσων μαζικής ενημέρωσης καθ 'όλη τη διάρκεια του εικοστού αιώνα και τον πολλαπλασιασμό των νέων μορφών τέχνης που ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1960, επιταχύνθηκε η στροφή των μέσων παραγωγής, αποθήκευσης και διανομής των υλικών που συγκροτούν τη δημόσια σφαίρα προς την ψηφιακή τεχνολογία (ή σε διάφορους συνδυασμούς
καιπερισσότεραδεδομέναείναιαναγκαίαγιαναμας βοηθήσουν να οικοδομήσουμε έναν καλύτερο κόσμο.Στηνπραγματικότητα,είμαστεχαμένοισεμια θάλασσα πληροφοριών, διαιρεμένοι όλο και περισσότερο από τον πόλεμο, τον φονταμενταλισμό, τις απλοϊκές αφηγήσεις, τις θεωρίες συνωμοσίας και τις μεταπολιτικές μεταξύ άλλων. Από τα αδίστακτα χρηματοπιστωτικά συστήματα έωςτουςαλγόριθμουςτωναγορών,απότηντεχνητή νοημοσύνη έως το λεγόμενο κρατικό απόρρητο, η τεχνολογία αποτελεί μία νέα Σφίγγα. Δεν καταλαβαίνουμε πλέον καθόλου πώς κυβερνάται ή πωςσυγκροτείταιοκόσμοςμας.ΟViktorKoenθέτει τονδάκτυλονεπίτοντύποντωνήλων.Ανανεώνειτην παράδοση του κολάζ διερευνώντας μέσα από το έργο του τόσο τα μαύρα σύννεφα απειλής που συγκεντρώνονται πάνω από τα όνειρά μας και την επιθυμία μας να απολαύσουμε καταναγκαστικά το ψηφιακό μεγαλείο (digital sublime) της εποχής όσο και την δυνατότητα αναίρεσής του με τα ίδια μέσα πουεπιβάλλουντηνκυριαρχίατου. ερωτήματα που υπερβαίνουν την αρμοδιότητα της κλασικής Αισθητικής. Πρόσφατες νευροεπιστημονικές μελέτες χρησιμοποίησαν μεθόδους νευροαπεικόνισης για να προσδιορίσουν αυτά που ονομάζονται Δίκτυα Προεπιλεγμένης Λειτουργίας (DMN) και τη σχέση τους με τη δημιουργικότητα. Οι ερευνητές της δημιουργικότηταςσεαυτούςτουςτομείςσυχνάαναφέρονται σε αυτή ως «ελεύθερη» παραγωγή ιδεών ή ως «αποκλίνουσα σκέψη». Ορισμένοι μάλιστα υποστηρίζουν με βάση μελέτες νευροαπεικόνισης ότιηδημιουργικήσκέψηαπαιτείσυνεργασίαμεταξύ ενός τυχαίου, χαλαρού μη συστηματικού τρόπου σκέψης και εκείνου του ακραία δραστήριου και ενεργητικούδυναμικούτρόπουπουπεριγράφουνοι ίδιοι ως «σκέψη που βρίσκεται υπό εκτελεστικό έλεγχο». Καθώς ο κόσμος γύρω μας αυξάνεται σε τεχνολογική πολυπλοκότητα, η κατανόησή μας για αυτόνμειώνεται.Πίσωαπότηντάσηκυριαρχίαςτης τεχνολογίαςυπάρχειμιαενιαίαιδέα:ηπεποίθησηότι η ύπαρξή μας θα είναι κατανοητή ίσως και εφικτή μόνο μέσω υπολογισμών πλέον και πως όλο
Birds, 2023, 50x70cm, digital print on paper
Skyscape with Plane, 2023, 50x70cm, digital print on paper
Guard, 2023, 50x70cm, digital print on paper
Time, 2023, 50x70cm, digital print on paper
Good Citizens, 2023, 50x70cm, digital print on paper