Mediwiet thuiskweker hard aangepakt

Kleine medicinale kweker wordt keihard aangepakt

Het lelijke gezicht van de Hollandse hennepoorlog

Serge de Bruijn (37) uit Helmond kweekt al ruim zestien jaar zijn eigen plantjes, die hem veel verlichting geven bij zijn fibromyalgie (een vorm van reuma) en ADHD. Ondanks het geringe aantal planten, zijn zeer veilige kweekkast en een verklaring van zijn huisarts viel de politie twee keer bij Serge binnen. Ze forceerden de deur, vernielden zijn spullen, arresteerden hem hardhandig en sloten hem twee keer zestien uur op. Serge: “Dit anti-cannabisbeleid kost handen vol geld en schept heel veel leed onder de cannabisgebruikers en kwekers die het goed voor hebben met de plant.”

Na de tweede inval, op 7 juni 2012, besloot Serge de publiciteit te zoeken. Hij stuurde een mailtje met zijn verhaal naar het VOC. Omdat hij altijd probleemloos heeft kunnen kweken, vermoedt Serge dat zijn nieuwe buurvrouw de politie op hem af heeft gestuurd. Op 7 juni belden twee agenten aan: ze verklaarden hennep te ruiken en vroegen of zij Serge's huis mochten inspecteren.

Hardhandig geboeid

Toen hij weigerde - thuis roken van canna-

Tekst: Derrick Bergman Foto's: Serge de Bruijn / Derrick Bergman

bis is immers niet verboden in Nederland - hielden zij hem aan. De huiszoeking die volgde leverde vijf volwassen planten, twee stekjes en één dood stekje op. Serge werd hardhandig geboeid en afgevoerd naar het politiebureau, waar hij zestien uur werd vastgehouden. Zonder zijn medicijn, ondanks zijn verzoek om een potje Bedrocan mee te mogen nemen. Het antwoord: “Jij denkt toch niet dat je mag blowen op de luchtplaats?” Dat dacht Serge dus wel. Sterker: hij wist

het zeker. De politie mag arrestanten nooit een medicijn ontzeggen dat bij de apotheek verkrijgbaar is. Via zijn moeder kreeg Serge de volgende ochtend toch een Bedrocanpotje met cannabis. “Ik heb een paar heerlijke jointjes gerookt op de luchtplaats”, herinnert hij zich met een glimlach.

Respect

Voor de rest valt er niet veel te lachen: “Als wilde beesten maken ze je zolder kapot. En zij willen dat we respect tonen voor het gezag... Hoe kan dat nou, als ze zelf het allerslechtste voorbeeld geven?” Het Eindhovens Dagblad publiceerde in november een groot verhaal over Serge, 'Een paar planten teveel'. De verslaggeefster is onder de indruk van Serge's smetteloze huis: ‘De politieinvallen moeten voor de keurige De Bruijn een drama zijn geweest. Zijn woonkamer is spic en span. Op het aanrecht liggen enkel een sponsje en een zeeppompje, nergens prullaria of overbodige spullen. Het hele huis heeft De Bruijn eigenhandig verbouwd. Dat was zijn vak, want vóór hij ziek werd legde hij vloeren en was hij loodgieter. Hij kon alles met zijn handen.’ Dat blijkt ook op zolder: ‘De kwekerij, nu zonder planten, is even vakkundig verbouwd als de rest van het huis. De kastjes zijn geïsoleerd en een pijp uit de 'kweekkast' leidt naar het dak. Er zit een luchtfilter in, zodat de buren niets ruiken. De Bruijn weet wat hij doet.’

Serge’s planten voor de inval

Een – anonieme - woordvoerder van de Taskforce Aanpak Georganiseerde Hennepteelt verklaart in het artikel: “Wij zitten achter de grotere kwekerijen aan, niet achter iemand die voor zichzelf een paar planten heeft. Tenzij er buren klagen over een kwekerij in hun buurt.” Zoiets noem je in goed Nederlands een gotspe: Serge's verhaal bewijst dat de

taskforce juist wél mensen die enkel voor persoonlijk gebruik telen op de korrel neemt. En daarbij ook nog eens buitensporig geweld gebruikt. Serge had de tegenwoordigheid van geest om zijn vader te bellen tijdens de inval en de telefoon aan te laten staan totdat de agenten hem op het bureau dwongen het ding uit te zetten. “Ik hoorde aan mijn zoons

stem dat hij erge pijn had”, verklaarde zijn vader later tegen de politie. Serge heeft de Helmondse politie gedagvaard wegens het

excessieve geweld bij zijn aanhouding. Wat heeft hem het meest geschokt? Serge: “Dat buren samen met de politie Helmond iemands leven doelbewust kapot maken, omdat ik graag met cannabis samen wil leven. De politie heeft genoten van de invallen. Ik ben uitgelachen en vernederd, maar ik liet mij niet klein krijgen. Ik ben al klein genoeg, haha. Ook heb ik getuigen hoe hard het er aan toe is gegaan.” Het geval van Serge staat niet op zichzelf: vooral uit het Noorden en Zuiden van het land komen verhalen over soortgelijke drama's met kleine kwekers en patiënten. Advocaat Jan Boksem, die MS-patiënt Wim Moorlag bijstond in zijn succesvolle rechtsgang over teelt van cannabis voor persoonlijk medicinaal gebruik, zegt in de reportage

over Serge in het Eindhovens Dagblad: “De rechter heeft in de zaak Moorlag heel duidelijk gemaakt dat er geen algemene regel werd gecreëerd, maar er in deze specifieke zaak een uitzondering was gemaakt.” En daar wringt de schoen: duizenden Nederlanders bevinden zich in vrijwel dezelfde situatie als Wim Moorlag. Boksem: “Ze moeten

gemakkelijker op een legale manier aan het middel kunnen komen waar ze baat bij hebben. Natuurlijk, als ze twintigduizend planten

in de schuur hebben staan, is er iets anders aan de hand. Maar een paar plantjes voor eigen gebruik moet kunnen als daar een medische reden voor is.”

Ondanks het geringe aantal planten, zijn zeer veilige kweekkast en een verklaring van zijn huisarts viel de politie twee keer bij Serge binnen.

Vernielzucht

De deur werd geforceerd

Ik mag zoveel Ritalin en andere chemische zooi slikken als ik wil, en dan mag ik niet voor mijn eigen bio-cannabis kiezen?

Slechte ervaringen

produceert én met cannabis uit de coffeeshop. Geen van beide kan hij zich bovendien financieel permitteren: hij gebruikt tot vier gram per dag. Serge: “Ik mag zoveel Ritalin en andere chemische zooi slikken als ik wil, en dan mag ik niet voor mijn eigen bio-cannabis kiezen? Dit beleid slaat echt nergens op en het maakt mensen kapot terwijl geluk ons doel is in het leven.”

Een half jaar na de laatste inval viel er een envelop van justitie op de deurmat: op 24 januari moet Serge voor de rechter verschijnen. “Ik had niet verwacht dat ik toch voor moest komen nadat de twee dagvaardingen ingetrokken waren. Als Wim Moorlag, en nog meer mensen mogen kweken met een doktersverklaring, mag ik het ook. Iedere Nederlander is gelijk volgens onze grondwet, en daar wil ik duidelijkheid over. Naar de rechtbank toe vind ik niet echt tof maar ik wil graag mijn verhaal doen en mijn recht halen. Ik verwacht niets, maar ik hoop wel op eerlijkheid.” Waarschijnlijk zal Wim Moorlag in de rechtbank optreden als getuige-deskundige.

Bewijs van de vernielzucht van de politie is er volop: “Gelukkig heb ik veel foto's van mijn kast toen hij nog oké was. En van de ravage heb ik ook foto's gemaakt.” Hij laat me de foto's zien op zijn laptop, en een filmpje van zijn planten in volle glorie. Hij mist zijn “kweekje”: cannabis is niet alleen zijn medicijn, maar ook zijn passie. “Het is nu niet makkelijk voor me om aan goede werkzame bio-cannabis te komen. Maar er zijn gelukkig nog steeds mensen met een groen hart van goud.” Af en toe helpt hij een vriend bij het verzorgen van diens planten: “Dan heb ik een heerlijke middag.” Als ik hem vraag of hij nog een boodschap heeft voor Ivo Opstelten, de man die de Hollandse hennepoorlog aanvoert, denkt hij even na. “Boodschap aan Ivo Opstelten... Wat ik doe, vind jij niks. Wat jij doet, vind ik niks. Dit anti-cannabisbeleid kost handen vol geld en schept heel veel leed onder de cannabisgebruikers en kwekers die het goed voor hebben met de plant. Laat ons in clubverband onze favoriete biocannabis groeien en bloeien in een transparant systeem. Dat lijkt mij de juiste weg, grote groepen mensen zullen altijd op zoek blijven naar cannabis. Laat ons vrij... en laat het plantje zijn werk doen.”