OP ZOEK NAAR CANNABIS IN QATAR

Op zoek naar cannabis in Doha HET SPROOKJE VAN QATAR

Door het organiseren van het WK Voetbal kreeg het Arabische land Qatar wat het wilde. Wereldwijde aandacht en veel mensen weten eindelijk Qatar op de kaart aan te wijzen. Maar niet alle aandacht is even positief, en terecht, want er is nogal wat aan te merken op de mensenrechten en arbeidsomstandigheden in het land.

Onverwacht bracht ik begin oktober 4 dagen door in de hoofdstad Doha. Qatar Airways bood me (bijna) gratis overnachting aan in een vijf sterren hotel op mijn vlucht naar Singapore en Maleisië. Dat mijn gebruikelijke keuze KLM veel vluchten schrapte speelde ook mee in de beslissing.

Problemen na grinder in bagage

Voor ik vertrok had ik al grappend tegen een vriend gezegd, ik laat mijn Amsterdam Cannabis T-shirt maar thuis. Want het trio landen Qatar, Singapore en Maleisië staat niet bekend om hun 420 gastvrijheid. Singapore en Maleisië kennen zelfs de doodstraf (die nog steeds uitgevoerd wordt) en ook in Qatar zijn de straffen niet mals. Toch lijkt het niet eens zo moeilijk om aan wiet of hasj te komen in de hoofdstad Doha. Op internet rouleren allerlei WhatsApp nummers en tips. ‘Het enige wat je hoeft te doen is ‘clarkdevlin84 in Qatar’ te googlen en dan kun je zeker scoren in Qatar,’ schrijft iemand op Reddit. De website weedhere meldt zelfs dat als je betrapt wordt met tot 60 gram wiet er niet zo heel veel gebeurt: “Agenten zullen relaxed zijn want de meesten blowen zelf.” Hmm, zou dat echt zo

zijn? De agenten die ik in Doha tegen kwam zagen er niet zo heel relaxed uit eerlijk gezegd. Een Schotse backpacker die in 2019 vanuit Australië terugvloog, werd op het vliegveld van Doha zelfs korte tijd aangehouden omdat er een grinder in zijn bagage zat. Hij mocht wel naar huis maar kwam in 2020 op het Griekse eiland Corfu toch nog in de problemen omdat Qatar hem op de lijst van meest gezochte personen van Interpol had gezet. Hij zat korte tijd vast in een Griekse cel en pas na twee maanden

besloot een lokale rechter niet aan het uitleveringsverzoek van Qatar te voldoen. Dat klinkt allemaal een stuk minder relaxed.

Grow!

Souq in downtown Doha

GROW!

reld oppoetsen. Alleen lukt dat niet echt. En dat terwijl ik op de imposante luchthaven van Doha begroet wordt met een groot welkomstbord met in kapitale letters GROW! Helaas bedoelen ze daarmee iets met investeren en geld verdienen en zeker niet onze groene vriend vrolijk laten groeien en bloeien. Na een paar dagen in Doha doorgebracht te hebben kan ik je ook verzekeren dat er amper groen aan te treffen is. De verschillende grasmatten in de WK stadions (met airconditioning) zijn ongetwijfeld groen, maar daarbuiten is het toch vooral woestijnzand, beton en asfalt. En juweliers. Ik heb ze niet geteld, maar reken er op dat er meer juweliers in Doha zijn dan coffeeshops in Amsterdam. Doha wil qua toerisme graag de concurrentie aan gaan met Dubai. Nu ben ik daar toevallig ook geweest, 5 dagen een paar jaar geleden, en ik moet zeggen dat Doha die vergelijking glansrijk verliest. De hoofdstad van Qatar moet nog een flink aantal stappen maken voordat het echt gaat concurreren met Dubai. Buiten de traditionele souq en de vele luxueuze hotels en shopping malls is er weinig te beleven. Met een jeep door de woestijn crossen is misschien een keer leuk en de valkenjacht is interessant, maar Dubai is toch een stuk verder en mondainer. Wat je wel in Qatar kunt doen is prima eten. Voor een habbekrats schotelen ze je overheerlijke falafel en humus voor, en op een pleintje in de souq kon ik kiezen uit een Georgisch, Syrisch en Azerbeidzjaans restaurant.

Bijna overal op de wereld waar ik kom word ik op een gegeven moment wel benaderd om wiet te kopen. Het zit vast in mijn looks, haha. In Doha niets van dat. Nergens een spoortje van cannabis. ’s Avonds in het halfdonker langs de corniche (duur woord voor zee-promenade) wandelend nergens een ‘hey mister, weed, hasjies?’. Langs de straten nergens graffiti van een wietblad. Nergens graffiti, punt uit. Toch zijn er mogelijkheden. Op Reddit circuleren meerdere verhalen, waarbij vooral de mysterieuze en ‘vakkundige’ dealer 420JimmieSmith opvalt. Als je die zou e-mailen zou er binnen 30 minuten al cannabis aan de deur bezorgd worden! Inclusief vloeitjes, als we deze Reddit-poster mogen geloven: ‘l was IRIE with 30 minutes!’ Er blijkt toch een adder onder het gras(s) te zitten. Met grote letters volgt een waarschuwing. De lokale politie zou zelf het pseudoniem Jimmy Smith op platforms als Telegram gebruiken om argeloze toeristen in de val te lokken. In 2019 begon de lokale politie actie te ondernemen tegen de verkoop van allerlei soorten drugs via social media: 15 accounts en websites werden geblokt. In 2021 was dat getal al gegroeid naar 75. Een expat die dealde werd gearresteerd en tot 5 jaar cel en deportatie veroordeeld. Desondanks zijn er nog steeds meldingen van bezoekers aan Qatar dat ze ‘eenvoudig de beste chronic kunnen scoren’. Ik heb er nog steeds mijn twijfels over. Maar misschien ben ik te achterdochtig. Wel maakte ik snel even een hotmailadres aan en mailde ik om info. Ik kreeg geen antwoord.

Hypermoderne metro

Moordende hitte

Na vier dagen was mijn stop-over in Doha voorbij. Ik had geen enkele Qatari ontmoet. In het vijf sterren hotel sprak ik met de pool boy vooral over voetbal en Erik ten Hag, want deze Nigeriaan was een groot fan van Manchester United. De schoonmakers in het hotel die me extra flesjes water gaven kwamen uit Sri Lanka en de medewerkers van mijn favoriete falafeltentje waren Syriërs. Begin oktober werd er in de moordende hitte (41’C) nog volop gebouwd aan wegen en andere infrastructuur, en dat waren vooral Indiërs en Pakistani. Lokale inwoners zag ik, net als een paar jaar eerder in Dubai, slechts ’s avonds in restaurants zitten (en overdag in imposante SUV’s rondrijden), waar ze werden bediend door andere arbeidsimmigranten.

The United Ukrainian Ballet

Ik vond het niet erg om Doha na 4 dagen te verlaten. Via de hypermoderne metro was ik in no-time weer op het gigantische vliegveld. In het toestel naar Singapore zat ik vervolgens midden tussen een groep opvallend lenige reizigers die een Oost-Europese taal spraken. Af en toe zag ik een been een halve pirouette boven een stoelleuning voor me draaien. Het bleek te gaan om leden van The United Ukrainian Ballet die een paar maanden in Den Haag waren opgevangen. Ze reisden via Singapore door naar Australië voor optredens. Giselle, voor de balletkenners. Voor ik het wist vertelden ze me honderduit over hun bezoekjes aan coffeeshops zoals Cremers, Dizzy Duck en Greenhouse Secret Farmers. Terwijl we in de rij stonden voor de douane van Singapore! Deze onverwachte ontmoetingen zijn een van de redenen waarom ik zo van reizen houdt. Op een vlucht tussen Doha en Singapore een aantal Haagse coffeeshops bespreken met jonge Oekraïners die voor het oorlogsgeweld in hun land gevlucht zijn, het gebeurt je niet elke dag. In het eerste nummer van 2023 meer over Singapore en Maleisië.