Studie 102: Vakkenoverzicht / p5
‘Panda’s als ambassadeurs? ’ / p9
Miss Americana en die andere / p13
David Lynch / p19
“Musicals zijn saai”/ p21
Your artist’s favourite artist’s favourite artists/ p29
De mythe van “American Blood on American Soil” / p31
V.G.K. in de VS
Scriptor
Sander De Bruyn
Redactie
Jakob Van der Vennet
Jonathan Geerinck
Norah Baert
Pauline Deforche
Sander De Bruyn
Stien Paesen Vos
Yrsa Zuiderhoek
Correctoren
Norah Baert
Beste leden en ereleden van de V.G.K.
We zijn alweer bijna halverwege het tweede semester, dus is het tijd voor het nieuwe Veer, deze keer volledig in thema van de Verenigde Staten. Hier kan je lezen over iets genaamd pandadiplomatie (geen flauw idee wat dat moet voorstellen), presidenten en ‘Miss Americana’-popsterren (wederom… wat is dit?).
We zijn misschien al bijna halverwege het semester, maar “het rustiger aandoen” is geen boodschap voor het V.G.K. praesidium. Zo leveren we voor u nog verscheidene activiteiten zoals cantussen: Verbroedering in Antwerpen, de Balkantus en natuurlijk onze Oude Zakkencantus voor de gepensioneerden onder ons Ook mogen we uitkijken naar de Verleden Week waar we op woensdag onze eigenste Verleden Week-fuif opnieuw mogen organiseren! Daarnaast organiseren onze cultuurtjes nog een quiz en een Kaas- en Wijnavond samen met onze broeders van de Geologica Je leest het dus goed, nog een zeer drukke agenda en veel leuke activiteiten en onvergetelijke herinneringen om samen met ons te maken.
Hopelijk zie ik jullie voor de rest van het semester nog tal van keren!
Ut vivat, crescat, floreatque V.G.K.
Matisse Beirens
Praeses 2024-2025
Hey iedereen!
Hopelijk hebben jullie jullie eerste semester goed doorstaan, tijd voor het tweede! Het semester is al even bezig, maar laat ons dat niet weerhouden om jullie toch nog eens een grondige vakkenvoorstelling te geven van al deze kleppers.
Geschiedenis van de middeleeuwen
Ondanks dat het vak op de gevreesde vrijdagochtend om 8u30 valt, is het echt een enorme aanrader. Professor Deploige kan enorm boeiend vertellen over deze ruime periode. Het is een goed gestructureerd vak dat direct die ‘Duistere Middeleeuwen’ goed nuanceert. De Powerpoints zijn een uitstekende terugvalbasis om samen met je notities mee aan de slag te gaan. Daarnaast is ook het boek behoorlijk nuttig bij dit vak. Het examen is een van de pittigste van dit semester. Daarom is het zeker nuttig om een tijdlijn te behouden om toch iets van overzicht te bewaren in deze gigantische periode. Probeer ook land per land een overzicht te bewaren met zogenaamde ‘landenfiches’. De V.G.K. helpt jullie graag met een begrippenlijst!
Wereldgeschiedenis
Wat het nu net is, is een vraag die we ons allemaal stellen… En zo vaag als de naam zijn ook de lessen! Wij zien het als mix van aardrijkskunde en geschiedenis. Vanwege het niet al te grote handboek dat daarbij ook niet al te moeilijk is (hoewel soms vaag), zou je wel eens snel deze les durven skippen. Maar pas daarbij op: in de les gebruikt professor Vanhaute veel afbeeldingen en grafieken die wel eens kunnen verschijnen op het examen.
Vaak staat er geen uitleg bij deze illustraties waardoor het aan te raden is om hier notities bij te maken. Het zal het studeren van het vak enkel eenvoudiger maken. Onderschat dit vak zeker niet!
Visuele cultuur: kunst in historische context
Van de Venus tot het Zwarte Vierkant– in dit vak krijg je een brede kijk op kunst door de eeuwen heen. Kunst is meer dan alleen esthetiek; het is ook ambacht, economie, iconoclasme en nog zoveel meer. De syllabus is een plaatje op zich, maar pas op: het boek is dik en thematisch opgebouwd in plaats van chronologisch, wat het studeren soms wat lastiger maakt. Een goed overzicht of schema bijhouden kan je dus veel kopzorgen besparen.
Ook de lessen kunnen hierbij helpen wat structuur aan te brengen. En dan is er nog de vraagstelling… deze kan soms wat intentioneel verwarrend zijn, bijvoorbeeld met vragen over kunststromingen die in dezelfde eeuw voorkwamen. Dus, wees gewaarschuwd: zomaar gokken is geen optie! Dit vak is perfect voor wie kunst niet alleen wil begrijpen, maar ook indruk wil maken met leuke wist-je-datjes.
Geschiedenis van de klassieke oudheid
Dit vak is zeker geen walk in the park. Het is een stevige brok geschiedenis die je een brede basis geeft over de Oudheid en voor wie geen Latinist is, voelt dat soms als écht lang geleden. De lessen vinden pas later op de dag plaats, dus een beetje mentale voorbereiding is geen overbodige luxe.
Dit is geen klein vak, en omdat het examen vaak midden in de MHT-periode valt, kan je er maar beter op tijd aan beginnen. De PPT’s geven structuur, maar het boek erbij nemen helpt enorm om alles goed te begrijpen. Kaartjes maken is ook een slimme zet, zeker omdat er op het examen naast algemene kennis ook begrippenkennis gevraagd wordt. Gelukkig voorziet de V.G.K. weer een degelijke begrippenlijst om je daarbij te helpen!
Let op: jaartallen en namen kunnen je redding zijn. Wie ze correct kan geven, scoort gegarandeerd extra punten!
Geschiedenis van de moderne en hedendaagse tijd (MHT)
Dit vak neemt je mee van de Franse Revolutie tot de val van het Oostblok. Waar
Bruno De Wever ooit de show stal, is het nu Antoon Vrints die de lessen verzorgt Hij brengt de stof enthousiast en met humor (soms).
Groot verschil met vorige jaren: het examen is niet langer mondeling, maar voor het eerst schriftelijk. Wat dat precies betekent voor de moeilijkheidsgraad? Dat moeten we nog ontdekken. Wat we wél weten, is dat het (superdikke) boek nog steeds een must is. Je weg erin kennen is essentieel, en een goede samenvatting maken blijft dus een slimme zet (kies je samenvattingspartners zorgvuldig!).
Begin op tijd met studeren (lees: hou de lessen goed bij) en let extra op de begrippen, want die kunnen het verschil maken op het examen. Wij bieden dan ook een geweldige StuCu aan voor jullie. Dit vak is normaal gezien goed te doen, zolang je het serieus aanpakt!
Geschiedenis van België wordt sinds vorig jaar gegeven door Margo De Koster. Het boek en de eerste paar lessen vertelden jullie al exact wat jullie moeten weten over dit vak. Het is ontzettend behapbaar en boeiend! Het boek en het herinneringsdossier zijn extreem belangrijk voor het examen. Als je die kent, kan het nog vrij moeilijk mislopen. Geniet verder van onze boeiende vaderlandse geschiedenis, gegeven door een topprof. Zelfs in latere jaren blijft dit een favoriet vak van vele studenten
Heeeeel veel liefde en motivatie gewenst <33 jullie favo studies
Timon Vanlocke en Pauline Deforche
De geschiedenis van pandadiplomatie tussen China en de VS
In de 7e eeuw n.C. stuurde keizerin Wu Zetian twee beren, vermoedelijk panda’s, naar Japan. Of, iets minder mythisch: China stuurde in 1941 twee panda’s naar de zoo van the Bronx, als bedanking voor de Amerikaanse steun aan de KMT tijdens de Japanse bezetting. Nog nooit van pandadiplomatie gehoord? Je bent waarschijnlijk niet de enige, en ik vertel jullie met veel plezier meer over deze vorm van soft power, en specifiek over haar geschiedenis met de Verenigde Staten!
Sinds 1941 is pandadiplomatie een populaire vorm van soft power in de Volksrepubliek China; ze zijn werkelijk overal ter wereld te vinden, denk maar aan ons eigen Pairi Daiza dat de twee panda’s Hao Hao en Xing Hui in bruikleen heeft. Oorspronkelijk werden de panda’s zelfs cadeau gegeven – dit werd pas in de jaren ’80 veranderd naar een systeem van bruikleen. In dit artikeltje zoom ik verder in op de verschillende momenten sinds de jaren ’40 waar China panda’s aan de Verenigde Staten schenkt/in bruikleen geeft.
De eerste officiële instantie van pandadiplomatie in 1941 liep jammer genoeg af in een sisser; Soong Meiling, echtgenote van toenmalig leider Chiang Kai-shek, zette de schenking van twee levende panda’s op poten als bedanking aan de VS. Ook hiervoor waren er al een 5-tal panda’s in de VS geraakt, maar zij werden in privéhandel verkocht. Het lot wou echter hebben dat Soong’s plan, zorgvuldig uitgepland met zelfs een live uitzending van de panda’s die China verlaten, in het water viel. Haar uitzending zou via Manila doorgestuurd worden naar de VS, maar door slechte weersomstandigheden kwam het signaal niet tot Manila, en ontvingen de Amerikanen de uitzending niet. De ramp was compleet toen, terwijl de panda’s op een boottocht van 6 weken zaten, Pearl Harbor werd gebombardeerd. Dit zorgde ervoor dat, wanneer de panda’s hun grote intrede maakten, niemand oog voor hen had – de Amerikanen hadden enkel oog voor de uitbraak van Wereldoorlog II (wat natuurlijk euh logisch is).
Een volgend, historisch moment zien we in 1972 tussen Mao Zedong en Richard Nixon. Deze ontmoeting zelf was al historisch (kleine uitwijking van de panda’s, noem het beroepsmisvorming): dit bezoek was het eerste diplomatisch contact tussen de VS en China in 25 jaar (dus eigenlijk het eerste contact tussen communistisch China en de VS ooit). Na al deze jaren, waarin de VS enkel Taiwan erkende, deed Nixon een poging de plooien met de Volksrepubliek glad te strijken; hij noemde het zelf “the week that changed the world”. Hoe passen panda’s in dit plaatje?
Tijdens dit bezoek beloofde Mao twee panda’s aan Nixon (Ling Ling en Hsing Hsing). Nixon beloofde op zijn beurt twee buffalo’s (Milton en Mathilda)….. maar dat ligt buiten mijn vakgebied!!!!! De panda’s werden door First Lady Pat Nixon in de National Zoo (Washington D.C.) geplaatst met een grote ceremonie. Ze bleken immens populair (maar liefst 20.000 bezoekers kwamen hen op de eerste dag alleen al bezoeken!) en werden beschouwd als een zeer geslaagd diplomatisch cadeau. (Ze waren zelfs zó populair dat de Britse premier Edward Heath in 1974 zelf aan Mao vroeg om twee panda’s voor het VK..)
Vlak na de aanpassing in het beleid dat de panda’s in bruikleen geeft in plaats van weggegeven, werden de Olympische Spelen in 1984 in Los Angeles georganiseerd. Ter gelegenheid van deze Spelen bood China dan ook twee panda’s aan. ‘In bruikleen’ hing er echter een stevig kostenplaatje aan: per panda moest de stad per maand 50 000$ neertellen. China beloofde wél dat dit geld integraal naar de bescherming van panda’s in het wild zou gaan, die op dat moment bijna uitgestorven waren. Nu, wat al dan niet van die belofte aan is laat ik in het midden..
Deze panda’s, hun nakomelingen en nog andere panda’s (die ik niet allemaal bij naam zal noemen) waren een vaste waarde in de VS tot een tiental jaar geleden. De panda’s waren contractueel in bruikleen, maar deze contracten konden gelijk wanneer door de Volksrepubliek opgezegd worden. Groeiende spanningen tussen de twee landen culmineerden in de pandadiplomatie in 2010, wanneer de in de VS geboren panda’s Tai Shan en Mei Lan teruggeroepen werden naar Beijing vlak nadat president Obama een diplomatische meeting had met de Dalai Lama.
In de jaren hierna toonde de Volksrepubliek zich ook steeds minder bereid om aflopende contracten met Amerikaanse zoos te hernieuwen. In 2024 werd een absoluut dieptepunt bereikt, en werden de laatste overblijvende Chinese panda’s in de VS terug naar China gebracht nadat hun contract niet hernieuwd werd. Deze banden worden echter langzaamaan weer hersteld; enkele maanden later, in juni 2024, arriveerde een nieuw paar panda’s (Yun Chuan en Xin Bao) in de San Diego Zoo. In oktober kwamen ook in de National Zoo (Washington D.C.) panda’s Bao Li en Qing Bao toe.
De panda’s blijken in alle landen ter wereld waar ze komen lokale sterren te worden, waar veel belang aan wordt gehecht. Ze representeren veel verschillende dingen, en bouwen als ambassadeurs van China op een laagdrempelige bruggen tussen verschillende naties. Zoals het in de Washington Post in 2023 werd omschreven, “the pandas were a bridge between the American people and the Chinese people. (…) If we can save this iconic species, then surely, we can work together to tackle some of our greatest challenges, including climate change and preservation of ecosystems around the world.”
- Norah Baert
‘He laughs at all my jokes and he says I’m so American...’ Sommigen onder jullie kennen dit hopelijk wel (of je leeft onder een steen, mij best). Het is een merkwaardig fenomeen hoeveel vrouwelijke popsterren, die niet per se heel patriottisch zijn, toch hun Amerikaanse identiteit als een sleutelfactor in hun muziek gaan gebruiken. In dit artikel gaan we enkele lyrics eruit halen en analyseren. Achteraf krijgen jullie ook de playlist mee met enkele goede bangers. : )
You know I adore you, I'm crazier for you
Than I was at 16, lost in a film scene
Waving homecoming queens, marching band playing I'm lost in the lights
American glory faded before me
Now I'm feeling hopeless, ripped up my prom dress
Running through rose thorns, I saw the scoreboard
And ran for my life
In ‘Miss Americana and the Heartbreak Prince’ gebruikt Taylor Swift de metafoor van een typische ‘American High School’ om haar leven te beschrijven. ‘The scoreboard’ staat voor de huidige staat van haar leven, en misschien ruimer voor de huidige staat van de Verenigde Staten.
I love my hometown as much as Motown, I love SoCal
And you know I love Springsteen, faded blue jeans, Tennessee whiskey
But something happened, I heard him laughing
I saw the dimples first and then I heard the accent
They say home is where the heart is
But that's not where mine lives
Met deze legendarische eerste strofe van ‘London Boy’ wil Taylor Swift verduidelijken dat ze weldegelijk een Amerikaanse patriot is. Ook haar documentaire onder de naam van ‘Miss Americana’ verduidelijkt dat nog eens. Toch kan ze het niet laten, Britten zijn haar zwak. (vaag hé, Stien, ik snap dat echt niet)
Nu, met Travis Kelce is ze duidelijk terug naar haar trotse Amerikaanse roots. Die jongen kan geen kilometers van euro’s onderscheiden. So far voor het Britse zwak!
Come get me out of California
No leaves are brown
I miss the seasons in Missouri
My dying town
Thought I'd be cool in California I'd make you proud
To think I almost had it going
But I let you down
Chappell Roan laat hier een geweldig staaltje aan heimwee zien in ‘California’. Net zoals zovelen volgde ze het klassieke patroon van de starting artist die naar Californië trekt om het te maken in de showbizzwereld. Zoals wij vanuit een random keuterboerendorpje naar Gent zouden trekken om ‘grootse dingen’ te bereiken, zo doorkruisen zij meerdere staten. Klein probleem, deze cultuurshock is nog net iets groter, en zorgt bijgevolg voor behoorlijk wat heimwee. Nu, thank God dat ze niet is teruggekeerd. Wij hadden anders het fenomeen van H-O-T-T-O-G-O gemist, en wat is een V.G.K.-karaoke zonder twee bachelors die hiermee starten? (en nee, niet hot dog, Mienke ; ))
Veel luisterplezierrrrrrr xoxo
- Pauline Deforche
<iframe style="border-radius:12px" src="https://open.spotify.com/embed/playlist/0r2GgSO8ZP9xiSy75UfPYu? utm source=generator" width="100%" height="352" frameBorder="0" allowfullscreen="" allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture" loading="lazy"></iframe>
“The owls are not what they seem.” – The Giant, Twin Peaks
Ik was veertien of vijftien toen ik voor de eerste keer kennismaakte met de wonderlijke wereld van Twin Peaks en een kijkje kreeg in het hoofd van de Amerikaanse regisseur David Lynch. Ik heb de serie ondertussen 4 keer gezien en ik vind het nog steeds een kunstwerk. Lynch maakte de serie samen met Mark Frost tussen 1990 en 2016. De TV-serie heeft van alles wat: romantiek, mysterie, humor, horror, absurdisme, surrealisme... David Lynch is recent overleden en ik vond het daarom wel toepasselijk om een stukje in deze editie van het Veer aan hem te wijden.
Lynch is vooral bekend van films als Blue Velvet, Mulholland Drive en Lost Highway. De films zijn net als Twin Peaks verhalen met een mysterieuze en surrealistische ondertoon. Vaak zijn de films bedoeld om het publiek te choqueren of de ruimte te geven om zelf te interpreteren. Als kijker blijf je vaak met veel vraagtekens achter. Ik vind David Lynch daarom juist zo een goede filmmaker. Zoals ik net al vermeldde, heb ik Twin Peaks al meerdere keren gezien en nog steeds is voor mij niet alles opgelost of te verklaren, maar dat maakt de serie juist zo goed. De wereld die hij creëert in zijn werk laat vaak extreme vormen van goed en kwaad zien. Zijn films belichten de feilbaarheid en het verwerpelijke van mens en samenleving, maar ook het mooie en het verwonderlijke. De verhalen die Lynch maakt zijn altijd een soort duistere sprookjes.
Naast zijn films maakte Lynch ook muziek en schilderijen. Daarnaast heeft hij ook een boek geschreven over transcendente meditatie, een vorm van meditatie die hij zelf een groot deel van zijn leven beoefende. Twee van zijn recentere projecten waren zijn dagelijkse weerbericht en het getal van de dag. Hij was hier mee begonnen in begin 2000 en zette het project voort in 2020. Via zijn YouTube-kanaal maakte David Lynch korte video’s, waarin hij het weerbericht van Los Angeles voorlas of een getal van 1 tot 10 verkondigde. Het weer in LA werd bijna altijd beschreven als “clear blue skies and golden sunshine”. Bij het getal van de dag haalde hij een grote pot boven en haalde er een balletje uit met getal van die dag.
Voor wie het nu nog niet helemaal doorheeft, ik ben dus grote fan van David Lynch en vooral van Twin Peaks (het is de beste serie ooit, trust me!!!). Ik raad alle lezers van het Veer en eigenlijk iedereen op de hele planeet dan ook aan om zijn films en serie te ontdekken. Het is ECHT ECHT ECHT de moeite waard. Ik ben dan ook altijd bereid om theorieën en gedachten uit te wisselen over de wonderlijke wereld van David Lynch.
Dan eindig ik hier met het tweede bizarre citaat van de beste show EVER, because why not:
“This is the water and this is the well. Drink full and descend. The horse is the white of the eyes and dark within.” – The Woodsman
PS Zij die zich willen wagen aan Twin Peaks, kijk seizoen 1 en 2, dan de film Fire Walk With Me en dan seizoen 3. Kijk ook zeker de Loglady intros voor elke aflevering, want ze zijn belangrijk!
- Yrsa Zuiderhoek
We zijn al enkele weken aan het tweede semester begonnen dus we hebben natuurlijk nog niet stilgezeten! Bij deze al een kleine terugblik op de afgelopen weken!
We begonnen het semester sterk met onze jaarlijkse postnieuwjaarsdrink en de heerlijke Pol Remy (en Kidibul)!
Op de 24u van de Krawietel streden velen om het einde te halen, slechts weinig sloegen in hun opzet...
Op onze strijd door de tijd bracht Boris weer zijn beste Byzantijnse outfit boven!
Natuurlijk houdt de V.G.K. zich ook bezig met de studies van haar leden! Wij organiseerden ook de HP workshop voor onze eerstejaars
Het was tijdens die langdurige kerstexamens toen mijn oog viel op de serie ‘American Primeval’. Ik moet eerlijk toegeven dat mijn ervaring met het westerngenre miniem is, en ik snap eerlijk niet waarom ik ben begonnen met aflevering één, maar iets trok me aan. Het viel me gelukkig niet tegen. De serie bevat amper 6 afleveringen, maar met een duur tussen de 36 en 63 minuten ben je lang genoeg geïnvesteerd. De serie ontplooid zich in het gebied van tegenwoordig Utah, ofwel het Jeruzalem van de mormonen. En zij zijn zeker niet achtergelaten. De driestrijd tussen de mormonen, de Amerikanen en de inheemse bevolking zorgt voor een stevige hoeveelheid geweld, waar dan ook misschien de aantrekkingskracht van de serie ligt. Voor personen gevoelig aan bloed en verwondingen zou ik het dan ook niet direct aanraden. Het verhaal bestaat uit twee verhaallijnen. De eerste wordt beschreven door Netflix, en volgt Sarah, die met haar zoon naar Californië wil. De tweede is de hierboven beschreven driestrijd. Ondanks dat beide verhaallijnen zeker de moeite waard zijn, hebben ze amper iets met elkaar te maken. De twee zouden evengoed los van elkaar kunnen bestaan. Ook al moet ik toegeven dat het proberen aan elkaar naaien van de twee ingenieus gedaan was.
In het algemeen kan ik concluderen dat de serie toch echt wel je tijd waard is! Zeker als je niet genoeg kan krijgen van paarden, rennende mensen, bloed, nog meer bloed en ruige mannen. Het is misschien wel een beetje zwaardere kijkstof, dus als je op zoek bent naar een luchtig einde van de dag raad ik je ‘Derry Girls’ aan.
- Stien Paesen Vos
Welke momenten in de Amerikaanse geschiedenis worden in de volgende schilderijen/tekeningen weergegeven?
Musicals zijn saai. Tenminste, dat is sommige mensen – zeker in België – weleens beweren. Maar is dat wel zo? Broadway-musicals trekken jaarlijks miljoenen bezoekers, en in Vlaanderen zijn Studio 100-producties ware publieksmagneten – al dan niet terecht. Maar waarom moet JIJ naar musicals gaan als je ooit in New York of Londen vertoeft? Voor de geïnteresseerde bekijk ik welke musicals je thuis in de zetel of de douche kan kijken of beluisteren? Aangezien de meeste lezers mede-historici in spé zijn, maak ik er uiteraard ook een mooi historisch overzicht van!
EPIC: the Musical
Hoewel dit verhaal zich afspeelt rond de 12e/11e eeuw BCE, is het de nieuwste musical in deze lijst. Waarschijnlijk heb je er nog niet van gehoord, omdat het niet echt thuis hoort tussen alle andere “klassieke” Broadway-musicals. Het vertelt het verhaal van de Odysee. Ik kan niet zo hard beamen hoe hard deze musical mij verslonden heeft. Het begon als een kleinschalig TikTok project van Jorge-Rivera Herrans, en eindigde in de samenkomst van de volledige cast op het eiland Ithaka (Ιθάκη) voorbije kerst (2024). Je kan de volledige musical beluisteren op Spotify of bekijken op YouTube dankzij een hele reeks aan geweldige animaties. Deze raad ik iedereen aan!
Middeleeuwen
Into the Woods
De originele musical dateert uit 1986 en werd verfilmd in 2014. Hoewel het een gemoderniseerde verbeelding van de ‘middeleeuwen’ is, plaats ik deze toch in deze categorie. Het is een satire op verschillende sprookjes van de gebroeders Grimm. De muziek is zeer traditioneel maar heeft zeker voldoende bangers. Het is minder meeslepend dan sommige andere op de lijst maar staat in ranking op nr. 4, dus zeker ook de moeite. Elke lied met Meryl Streep kan niet anders dan fantastisch zijn.
Six
Vond je ook dat Henry VIII eigenlijk echt een eikel was? (Sorry Rens) Dan is deze musical iets voor jou. Het bekijkt de levens van de 6 vrouwen van de beruchte Engelse vorst vanuit hun oogpunt. Het mengt pop, musical en levendig ‘Women Studies’ samen in een toffe productie. De clue van het verhaal: mannen zijn overrated – of zoiets. De kostuums zijn fantastisch gemaakt maar om de liedjes leuk te vinden, moet je uiteraard fan zijn van popmuziek. Six is zeker de moeite voor alle fans van de vrouwen van Hendrik VIII en gelukkig vrij gemakkelijk beschikbaar op YouTube.
Lange 19e eeuw
Nood aan wat Amerikaans verkiezingsdrama uit de 18e/19e eeuw? Bekijk zeker deze musical. Tot leven gebracht door bekende songwriter Lin-Manuel Miranda in 2015, sleept de Musical je mee in het leven van Founding Father Alexander Hamilton tijdens de Amerikaanse revolutie (act 1) en de eerste jaren van de jonge Amerikaanse Republiek (act 2). In ranglijsten staat ze veruit bovenaan, dit vooral dankzij haar zeer innoverend karakter. Het combineert moderne rap, hip-hop, soul en hedendaagse R&B met traditionele musicalmuziek. In 2020 werd een optred en officieel gefilmd en deze kan je nog steeds bekijken op Disney+ - ook al ik zeker ook aan deze in het echt te bekijken als je ooit de kans krijgt.
Voor deze periode heb ik 4 musicals uitgekozen, waarvan 3 Engelstalige en 1 Nederlandstalige.
Les Miserables
Les Miserables speelt af tijdens de 1932 studentenopstand in Parijs. Het overdramatiseert de gebeurtenissen op basis van het gelijknamige boek van Victor Hugo (uit 1862) en werd voor het eerst op podium gebracht in 1980 in het Frans. Deze is een ware topklassieker en hoewel de verfilming niet kan toppen aan de live versie, is het zeker de moeite waard! We zien bekende acteurs zoals Hugh Jackman, Russell Crowe, Amanda Seyfield of Anne Hathaway. Deze musical is de top 2 positie zeker waard!
Opnieuw een musical met niemand minder dan Hugh Jackman in de rol van een circusdirecteur. Inhoudelijk is het verhaal vaak cliché, maar de liedjes maken alles meer dan goed. Het geeft de traditionele musicalliedjes a twist of popmusic waardoor ze uren in je hoofd zitten. De verschillende liedjes belichamen ook allemaal een ander gevoel, alles tussen euforie en verdriet – of beide. Zeker de moeite waard om te kijken!
Sweeney Todd
Na een bezoekje in the London Dungeon krijg je al een voorproefje van wat deze musical zou brengen. Het volgt een 19e -eeuwse kapper die zijn praktijk gebruikt om zijn slachtoffers te doden. Als je van Alan Rickman (Snape) houdt in Harry Potter, is het zeker ook eens leuk om hem te zien in een andere soort rol. Johnny Depp en Helena Bonham Carter maken deze film eveneens fantastisch, dus zeker de moeite waard om te bekijken, althans wanneer Disney+ beslist hem opnieuw online te zetten.
Daens
Hoewel deze musical hernieuwd werd in 2020, blijft het een zwakke vertoning. Inhoudelijk en muzikaal is er niets innoverend veranderend in vergelijking met haar versie uit 2008. Als je echt geïnteresseerd bent in 19e -eeuwse Belgische politiek, kijk je beter naar de film uit 1992 met Jan Decleir of ga je beter naar de les van Margo De Koster, die zijn interessanter.
Korte 20e eeuw
Red Star Line
Opnieuw een Studio 100 productie. Ditmaal wordt een verhaal van overzeese migratie verteld in een historisch Vlaams jasje. Hoewel deze musical kwalitatiever is dan Daens, blijft het verhaal zeer voorspelbaar, cliché en op sommige momenten saai. De liedjes zijn bij deze productie het minst – het lijkt erop dat ze slechts 5 scores geschreven hebben die ze bij elk lied herhalen. Niet aan te raden tenzij je ECHT van 19e/20e -eeuwse migratie houdt.
‘14- ‘18
Verhalen over de Eerste Wereldoorlog zijn zeer populair binnen het Vlaamse medialandschap en dat wist Studio 100 ook. De liedjes zijn vrij traditioneel voor een musical, maar het verhaal is innovatiever. Dit is mijn favoriete Vlaamse musicalproductie, maar niet iedereen deelt deze mening. Als je snel bent, kan je deze nog steeds live zien. De versie uit 2014 was al zeer goed en in 2024 werd de musical enkel beter gemaakt. Het lied ‘mijn handen’, de topfavoriet uit deze musical, blijft fantastisch ondanks een lichte wijziging in de tekst.
‘40- ‘45
Deze productie brengt het verhaal van twee broers die vervlochten raken in de strijd tussen nazi-collaborateurs en het verzet. Het is heel cliché opgebouwd maar ook hier zien we dat de muziek echt op een zekere hoogte wordt gedreven. Het is – zoals vaker bij verhalen tijdens de Duitse bezetting in Wereldoorlog Twee – een enorme overdramatisering maar zeker ook de moeite waard. “Doe maar!” en “Alles gebroken” blijven voor mij echt topnummers. Voor alle Studio 100 musical moet je helaas een dvd kopen om deze thuis te zien – je kan toch niets anders verwachten van Mr. Moneybags Gert Verhulst.
Terug naar Amerika, nu in de jaren ’50. Deze musical is een zeer sterke tijdloze klassieker. John Travolta en Olivia Newton-John maken van een vrij oppervlakkig verhaal een fantastische productie. ‘You’re the One that I Want’, ‘Summer Nights’ of ‘Greased Lightnin’’ kent iedereen wel, dus een kijkbeurt is zeker aan te raden voor een rustige avond.
In tegenstelling tot Grease kon Hairspray zich niet in dezelfde sferen wanen. Het heeft een relatief traditioneel karakter en is niet even tijdloos. Het speelt zich af in een gesegregeerde VS en verdiept zich net in dit onderwerp. Je zou denken dat de musical, dankzij haar traditioneel karakter, ouder is, maar werd pas in 2002 op podium in Broadway gebracht. De film zelf dateert uit 2007. Persoonlijk geen aanrader, maar volgens de telling wel een top 10 musical.
Mamma Mia
Het is duidelijk dat deze musical opgebouwd is uit losse ABBA-liedjes, wat het zeker niet slecht maakt! Het hoofdpersonage is op zoek naar haar echte vader, een zoektocht die zonder “succes” zal eindigen – althans op dat vlak. Deze musical is, net zoals de meeste ABBA-liedjes, een echte klassieker. Zelfs als je geen fan zou zijn van de Zweedse band is ze zeker aan te raden. Daarboven heb Amanda Seyfield and Meryl Streep die het niveau verder naar boven tillen. Let wel op, je hebt altijd vage figuren die ineens zonder broek aan ABBA interpreteren als ‘Alle Boys Broeken Af’, dus bij deze bent u gewaarschuwd.
Dear Evan Hansen
KIJK NIET NAAR DE VERFILMING! De musical is een topmusical, de film uit 2021 leidde zelfs tot het sluiten van de Broadway productie, althans voor even. Evan Hansen is een schuchtere jongen die dankzij fraude het hart van zijn crush weet te winnen. Dit weet echter niet lang stand te houden. Als je deze musical wilt zien, en ik raad hem zeker aan, bekijk hem als een slime of live.
In the Heights
Een laatste musical die zeker de moeite waard is om te kijken is een andere productie van LinManuel Miranda Het speelt zich, zoals vele Broadway-stories, af in New York, namelijk in de wijk ‘Washington Heights’. Miranda is verzot op het incorporeren van migratie in zijn verhalen, en dit is het duidelijkste voorbeeld ervan Soms zou je vergeten dat enkele virale TikToks muziek gebruikten uit de verfilming uit 2021.
Conclusie
Ik heb hier enkele musicals besproken, maar er zijn er uiteraard nog veel meer. Recent kwam Wicked uit op tv en is eveneens een fantastische verfilming, maar mijn hart blijft nog altijd bij de live productie Er zien ook heel veel niet-verfilmde musicals die de moeite waard zijn; Chicago, Heathers en zo veel meer. Er is in 2024 ook een nieuwe Mean Girls musicalfilm uit, maar heb deze nog niet gezien. Maar aangezien zowel de originele film en de daaropvolgende musical goed waren, vermoed ik dat deze ook even goed zal zijn
- Jakob Van Der Vennet
(Op de volgende pagina heb je een stroomdiagram om te beslissen welke musical bij je past ;))
Help de Amerikaanse zeearend haar weg te vinden naar haar hamburger!
In mijn leven heb ik een aantal moeders. Eerst en vooral, mijn biologische moeder, waarop ik kwaad ben dat ze mij op deze wereld heeft gezet, maar ook persoonlijk naar opkijk om met mij constant door het leven te gaan. Maite is ook een mama van mij, altijd helpen waar nodig, nooit echt zagen over iets en helpt zelfs waar het niet nodig is! Maar dan heb je ook MOTHERS. En één van die MOTHERS is Chappell Roan.
Kijk, ik ga je niet introduceren aan Chappell, je kent ze. Zoek haar op, op Spotify, YouTube of Apple Music als je de ballen aan je lijf hebt. In dit Veer wil ik Chappell bedanken en blij maken, en wat smaller artist de kans geven om ook gehoord te laten worden.
Eerst en vooral: Hemlocke Springs Mijn haar gaat weer rechtstaan als ik terugdenk aan haar concert samen met Justine! (pro-studie). Ze neemt haar fans mee op het beste uur ooit! Vocals on top, shaket ze alles wat ze heeft en laat mensen denken dat ze een hartaanval krijgt door het passioneel dansen op ‘girlfriend’. Maar niets is minder waar: met haar 536000 luisteraars per maand is ze gekomen om te blijven en om te groeien. “Gimme All Ur luv”, “Server the Blight” en “The Train To Nowhere” zijn mijn favorieten bij uitstek!
Als je dacht dat dit een lijst ging zijn met allemaal vrouwelijke namen ben je mis. Alex Crichton is de volgende die een spot in deze lijst verdient. Met zijn zware stem maar luchtige beats kan Crichton je meepakken op de meest zwoele nummers! Zijn discography heeft nog maar 7 nummers, maar dat neemt niet weg dat het geen 7 bangers zijn! Met 169000 luisteraars per maand hoop ik dat Crichton al snel 2 nullen extra mag zetten… merry christmas! I miss you!!!
Als je het nog niet doorhebt, alle aangehaalde artiesten hebben minder dan 1000000 luisteraars. De volgende op de lijst is Kevin Atwater! Door het gebruik van muziek zorgt hij voor emotionele, diepe teksten die gaan over het accepteren van zijn geaardheid, made-up stories en de hypocrisie van conservatieve leefomgevingen. ‘The Cage’ is zijn laatste uitgebrachte lied, waarin hij vol met agressie verteld over consent en het verwoesten van mensen hun levens. ‘Achilles’, zijn debuutalbum, is nu uit.
Katie Gregson-MacLeod is the next in line. Met “Teenage Love” omschrijft ze de donkere kant van liefde, het ‘kwade’ aspect waarbij het ‘kwade’ volgens haar het negatieve is, het lelijke in iemand. Met “Complex” omschrijft ze waarom ze de beste vriendin voor iemand is, die uiteindelijk niet ziet wie ze is.
BLACKSTARKIDS is dé band bij uitstek dat aandacht verdient. Ontdekt door mijn liefste Justine de Rouck, ben ik verliefd geworden op de experimentele ‘Frankie Munz’ en ‘Acting Normal’! Zeker de moeite om te beluisteren.
Cub Sport is voor de girlies en de gays. Deze band gebruikt beats om liefde tussen mannen te beschrijven en zo een mooier verhaal aan de liefde tussen twee mensen van hetzelfde geslacht te geven. Met het album ‘jesus at the gay bar’ vertellen ze verhalen over Jezus: “The band explains in a Yahoo interview that dropping ‘Jesus at the Gay Bar’ on Good Friday “could be read as provocative/controversial”. As the above mentioned Yahoo articles reports, the record [… ] is named after a work by transgender performance poet Jay Hulme [… ]. Basically, it tells a story of Jesus partying at a gay bar, and there’s a boy that comes up to Jesus and wants to touch his robe to be healed. And Jesus tells him, ‘My child, there was nothing in your heart that ever needed to be healed’ [… ]. When I read that, it really hit me so deep. That poem recast the world for me. [… ] I felt so much hurt growing up, and I think if I had heard that message when I was younger, it could have made my upbringing less conflicted.” (Genius) Met Replay hebben ze mijn hart veroverd en doen ze het weer met ‘this boy’s in love’.
Last but not least is het mijn favoriet van de groep: Ryan Beatty. Knap, talenvol en nog eens knap heeft hij mijn hart veroverd met “Calico” en specifieker met “Bruises off the Peach”.
Voor meer informatie of yapsassies over kleine indie artiesten, kan je mij altijd vinden in de kelder van de Blandijn of de Krawietel.
- Jonathan Geerinck
De afgelopen 250 jaar hebben de Amerikanen bewezen niet terug te deinzen voor oorlogen. Iedereen kent natuurlijk wel de Onafhankelijkheidsoorlog, de Burgeroorlog en de Vietnamoorlog, maar één van de belangrijkste oorlogen in de Amerikaanse geschiedenis is iets minder gekend. Het gaat hier over de Mexicaans-Amerikaanse oorlog van 1846 tot 1848. Die oorlog werd gestart met de fameuze uitspraak “American blood on American soil”, maar is dit wel echt zo?
De Mexicaans-Amerikaanse oorlog is van enorm belang geweest voor de geschiedenis van de VS. Op de kaart is te zien hoe het hele zuidwesten, ongeveer 1/3e van het hedendaagse Amerikaanse grondgebied, is verkregen na de oorlog tegen Mexico. Deze oorlog moet dan ook in de context gezien worden van Manifest Destiny, een periode in de Amerikaanse geschiedenis waarbij imperialisme centraal stond en politici vonden dat de VS het godgegeven recht had om zich naar het westen te mogen uitbreiden. Het gewin van dit territorium heeft dan ook bijgedragen tot de mogelijkheid van de VS om zich om te vormen tot een internationale grootmacht.
“Voorgeschiedenis”
De oorzaak van de oorlog gaat enkele decennia terug. Amerikaanse burgers gingen zich in het gebied gaan vestigen dat wij vandaag kennen als Texas, op dat moment nog Mexicaans grondgebied. Na enkele jaren leefden hierdoor in het gebied veel meer Amerikanen dan Mexicanen, wat ertoe leidde dat in 1835 de onafhankelijkheid van de Republiek Texas werd uitgeroepen. Mexico erkende deze onafhankelijk natuurlijk niet. Texas had eveens niet de middelen om deze onafhankelijkheid te behouden, en de Texaanse overheid stak dan ook niet onder stoelen of banken dat ze geannexeerd wouden worden door de VS.
President Jackson erkende op zijn laatste dag als president de onafhankelijkheid, maar de volgende drie presidenten hadden het te druk met andere zaken om zich met Texas bezig te houden. Van Buren moest omgaan met de Panic van 1837, Harisson was dood na 30 dagen en Tyler was gehaat door zowel zijn eigen partij als de andere partij.
Dit leidde ertoe dat de verkiezing van 1844 een ‘single issue’verkiezing werd. De democraat James Polk was voor de annexatie van Texas, terwijl de kandidaat voor de Whigs, Henry Clay, eerder terughoudend was. Polk won uiteindelijk nipt de verkiezing maar de dag voor zijn inauguratie tekende Tyler alsnog een wet die Texas officieel inlijfde bij de Verenigde Staten, tot grote woede van Mexico.
“American
blood on American soil”
Zoals was te verwachten waren de daaropvolgende maanden gevuld met spanningen tussen de twee landen. De VS en Texas erkenden de annexatie daar waar Mexico Texas nog steeds als deel zag van haar eigen grondgebied. Daarbovenop speelde zich op dat moment in California hetzelfde af dat eerder in Texas was gebeurd: Amerikanen die zich gaan vestigen op Mexicaans grondgebied en daar de meerderheid van de bevolking vormen. Met grondgebiedskwesties en een imperialistische oorlogszuchtige president leek een oorlog onvermijdelijk, maar een officiële reden was er nog niet. Die kwam op 25 april 1846.
Nadat een aanbod tot de koop van Texas werd afgewezen, stuurde president Polk 80 Amerikaanse troepen naar de grens met Texas op een gebied dat zowel de VS als Mexico claimden. Mexicaanse officieren, die de Amerikaanse troepen zagen op dat gebied (dat volgens hun officieel tot Mexico behoorde), hebben daarop het vuur geopend, waardoor 11 Amerikanen om het leven kwamen. Deze actie zorgde voor veel commotie in de VS, waarop Polk aan het parlement vroeg officieel de oorlog te verklaren aan Mexico, aangezien volgens hem Amerikanen zouden zijn vermoord door Mexico op Amerikaans grondgebied. De oorlogsverklaring wordt zowel door het Huis als de Senaat goedgekeurd en voor de volgende 2 jaar komen ongeveer 25.000 Mexicanen en 13.000 Amerikanen om het leven. Met de vredesgesprekken verkrijgt de VS dan uiteindelijk het hele zuidwesten van de hedendaagse VS.
De mythe van “American blood on American soil” werd lang door de Amerikanen gezien als een onbetwistbare waarheid en een legitimatie voor de oorlog tegen Mexico. Zelfs tot op de dag van vandaag is dit de waarheid voor veel Amerikanen (of ze het zelfs al kennen maar dat is een andere discussie). Desondanks zijn er historici die een iets kritischere blik hebben aangenomen over heel dit gebeuren. Het valt niet te ontkennen dat president Polk een grote aanhanger was van Manifest Destiny, en dat California en Texas verkrijgen één van zijn vier grote campagnepunten waren. Daarnaast wist Polk zeer goed dat hij de soldaten in een betwist gebied stuurde. De vraag is dan natuurlijk of hij dit bewust heeft gedaan om een oorlog te kunnen legitimeren, vergelijkbaar met het Tonkin incident van Johnson 120 jaar later.
De band tussen de VS en Mexico is de daaropvolgende eeuw altijd zeer moeilijk gebleven. Historicus David McCullough beweerde dat de band tussen de twee landen pas terug is kunnen herstellen toen Harry Truman als eerste president ooit een staatsbezoek bracht aan Mexico, en zijn respect ging aan betuigen aan een monument voor Mexicaanse strijders tijdens deze oorlog. Achteraf gaf hij de volgende uitleg over zijn bezoek: “Brave men don't belong to any one country. I respect bravery wherever I see it”.
- Sander De Bruyn
Heyhey daar liefste lezertjes van het Veer! Ik hoop dat het semester voor jullie allemaal al even goed is begonnen als voor mij! Zoals jullie wel al weten ben ik na 4 maand en een half eindelijk terug uit het verre, koude Polen. Hoewel mijn tijd daar een paar van de beste maanden uit mijn leven waren, ben ik desalniettemin doodgelukkig terug in het prachtige Gent te zijn!
Zoals jullie al hebben gemerkt staat dit Veertje in het thema van de Verenigde Staten. Het is voor niemand nog een geheim dat ik een enorme interesse heb in de geschiedenis van dit land, dus een VS-Veertje zat er al een tijdje aan te komen. Soms krijg ik wel de vraag waar deze vreemde interesse vandaan komt, dus laat ik ze hier maar voor eens en voor altijd neerschrijven. Ik keek een paar jaar geleden de film “The Butler” waarbij een zwarte butler meer dan 40 jaar van presidenten Eisenhower tot Reagan in het Witte Huis werkte. Naast het feit dat deze film zeer mooi de problematiek van racisme en segregatie in de VS weergaf, kreeg ik ook interesse in de mannen die het Witte Huis bekleden en door Amerikanen vaak als Goden worden beschouwd.
Uiteindelijk besloot ik de dag voor een examen Godsdienst in het 6de middelbaar ze dan toch eens allemaal vanbuiten te leren voor de lol. Dit is dan geëvolueerd tot op het punt dat ik met zelfzekerheid kan zeggen dat de mythe van Taft en zijn badkuip verzonnen is en dat LBJ van Jumbo hield (iykyk).
Ik hoop alleszins dat jullie van dit Veertje hebben genoten, wederom hebben de geliefde schrijvers met veel passie over hun favoriete onderwerpen geschreven en ben ik opnieuw zeer trots op hoe dit Veertje er is uitgekomen.
Nog veel succes iedereen dit semester en heel graag tot de volgende keer!!
Scriptor Out xxx
Ereleden - prosenioren
Chokri Ben Chikha
Jona Devos
Ivo De Wulf
Quinten Lelie
Adriaan Linters
Jef Werbrouck
Karl Van Heuverbeke
Academisch personeel
Johan Belaen
Lisa Demets
Steven Vanden Broecke
Lieve Van Hoof
Peter Van Nuffelen
René Vermeir
Jeroen Wijnendaele
Ereleden
Roos Baudewyns
Liete Bekaert
Emmy Clarisse
Valérie Crikemans
Michelle Dobbelaere
Sien Garré
Nikita Gerebtsov
Ignace Jespers
Jeroen Petit
Astrid Pype
Ilyo Uyttenhove
Maxim Vanden Berghe
Jelle Van Goethem
Diethard Vlaeminck
