V.G.K. overwintert ACADEMIEJAAR 2024-25 | JG.42
Studie 101: examentips / p5
De vergeten Kersthit uit de Newcastle scene: ‘Winter song’ / p10
Verlanglijstje Praesidium / p15
De mysteries van de maretak / p19
De Kerstplaylist die de wereld zal redden / p22
V.G.K. in het buitenland / p25
Wintersport: Rally in de sneeuw / p42
Inhoudstafel
Colofon ----------------------------------------3
Voorwoord van de praeses --------------4
Studie 101: Examentips ------------------5
De vergeten Kersthit uit de Newcastle scene: ‘Winter song’ ----------------------10
Verlanglijstje Praesidium ---------------15
De mysteries van de maretak---------19
De Kerstplaylist die de wereld zal redden ---------------------------------------22
Truienweer ---------------------------------24
V.G.K. in het buitenland: Overwinteren buiten het vaderland --------------------25
Wintersport: Rally in de sneeuw------42
Kleurplaten ---------------------------------44
Nawoord van de scriptor ---------------46
Sponsors ------------------------------------48
Scriptor
Sander De Bruyn
Redactie
Gerben David
Eliza De Bruyn
Neo Dedeckere
Jesse De Fruyt
Mienke Gheysens
Marie Vanrietvelde
Studies
Yrsa Zuiderhoek
Correctoren
Norah Baert
Silas Tamimi
Ho Ho Ho V.G.K.’ertjes
Bij deze mijn laatste woordjes van dit jaar voor we de feestdagen en de blok invliegen. Wij hopen met het volledige praesidium dat we jullie een fantastisch eerste semester hebben kunnen geven. We hebben het beste van onszelf gegeven met geweldige kringavonden, cantussen, cultuuractiviteiten…
Nu is het tijd om onszelf samen met jullie op te sluiten en de studies te laten primeren. Studeer je liever niet alleen? Je vindt altijd praesidiumleden in de bib of in onze studiediscord waar elke dag verschillende mensen in de call zitten om te studeren. Wij wensen met het praesidium jullie dan ook een goeie blok toe, neem genoeg pauze, kom genoeg buiten en dan gaan jullie het zeker knallen!
In dit laatste Veer helpen we jullie ook bij deze pittige eerste blok met verse studietips geschreven door onze studies om die blok door te komen. Daarnaast kan je verder genieten van erasmusavonturen uit Krakau, Parijs en Pisa, het belangrijkste artikel: een kerstplaylist en tal van andere leuke artikeltjes geschreven door onze leden!
Al een kleine preview gewenst van het tweede semester om te al van te kunnen dromen? In de lesvrije week trekken we eerst richting Athene voor een geweldige reis georganiseerd door onze reisjes Emma en Mienke. Vanaf het begin van het tweede semester kunnen jullie kennis maken met Mienke, Jesse en Sander, drie praesidiumleden die net terug zijn van hun avonturen op Erasmus en hier veel zullen over te vertellen hebben. En in de eerste drie weken? Daar kan je al twee cantussen, één kringavond en een 24u van de Krawietel verwachten om er terug volledig in te vliegen!
Een fijn eindejaar gewenst aan jullie allen!
Matisse
Hoi liefste eerstejaarsss
De eerste blokperiode is wel echt heeeel dichtbij, maar niet gevreesd! We hebben hier per vak nog eens wat handige studietips bij elkaar geplaatst om jullie erdoor te helpen. :))
Het komt wel goed!!! Jullie kunnen dit. Niet vergeten dat de discord ook een reddende engel is in examentijden, in het samen leren in videocall of voorbeeldvragen bekijken via de aparte kanalen. Jullie gaan slayen!!!
Historisch overzicht van de moderne wijsbegeerte
Voor dit vak is het moeilijk om grote tips te geven, met een nieuwe prof kunnen wij niet goed weten hoeveel hij zal overnemen van de vroegere prof. Je kent best zo goed mogelijk de aangeduide pagina’s uit het boek, met daarnaast de teksten en wat de prof aanduidde als te kennen. Voor dit vak is het aangeraden om schema’s te maken per stroming of om een overzicht te hebben van gelijkdenkende en tegengestelde filosofen. Filmpjes als School of Life of Oversimplified zijn echt uw plaatselijke held die alles veel behapbaarder kunnen maken. Het examen is een multiple choice examen, waarbij je vooral de juiste/foute stelling moet aanduiden, citaten moet aanduiden, en stromingen moet verbinden. Vergeet ook de open vraag niet op basis van de tekst!
Inleiding tot de voornaamste moderne literaturen
Dit vak loopt van de renaissance tot rococo tot meer hedendaagse literatuur. De syllabus van dit vak is zeer uitgebreid, maar het blijft aangeraden om ook lesnotities te hebben. Het struikelblok van dit vak is echter de lijst met de te kennen auteurs en de voornaamste werken. Deze is zeer omvangrijk en wordt verwacht gekend te zijn per stroming en tijdvak (van binnen naar buiten en achterstevoren). Zorg daarom dat je het overzicht niet verliest. Op het examen kun je circa 50 meerkeuzevragen verwachten. Deze vragen toetsen je kennis die kan gaan van dateren, benoemen en plaatsen in stromingen. De wooclaps die online staan zijn ook uiterst belangrijk! Daarnaast zijn er ook inzichtvragen hierin verwerkt. Let op: de formulering van de vragen kan soms vaag of opzettelijk verwarrend zijn. Neem daarom de tijd om elke vraag zorgvuldig te lezen en te begrijpen. Een belangrijke tip: Professor Keunen heeft een bijzondere voorliefde voor Dante Vergeet dus niet om hem grondig te bestuderen!
Hoewel professor Vermeir best intimiderend kan overkomen, blijft dit vak een favoriet van vele studenten. Zijn oneindige kennis van de vroegmoderne tijd is ook direct wat het examen wat tricky kan maken. Het handboek is niet al te dik, maar staat vol met details en sidenotes. Toch wordt verwacht dat je het boek van binnen en van buiten kent aangezien de examenvragen soms meerdere pagina’s van verschillende hoofdstukken behandelen. Het is dus belangrijk om de grote lijnen te kennen en verbanden tussen de hoofdstukken te zien. Zorg er ook zeker voor dat je de grijze kaders in het handboek niet overslaat en begin op tijd met de hoofdstukken zelfstudie te verwerken en je eigen te maken. Voor dit examen kan je drie grote vragen en drie begripsvragen verwachten. Wees wel zeer to-the-point bij het schrijven van je antwoorden, want Vermeir straft studenten af die hem overbodige informatie leveren. Rond de pot draaien zal je dus niet redden.
Overzicht van de historische kritiek a.k.a. HK
Het meest gevreesde vak van het eerste jaar maakt ook deze examenperiode weer zijn opwachting. Voor dit vak zijn uitgebreide en volledige notities onmisbaar, wat het essentieel maakt om de lessen doorheen het semester bij te wonen. Professor Dumolyn ondersteunt de leerstof namelijk met casussen, die een groot onderdeel van het examen vormen Goede notities van deze casussen zijn dus cruciaal.
Hoewel het vak zeker haalbaar is met een degelijke voorbereiding, vergt het tijd en aandacht. Het bijbehorende boek, "Betrouwbare bronnen of fake news” bevat veel verschillende concepten en details, dus begin er op tijd aan. Ga zeker ook gestructureerd te werk en zorg dat je de structuur van het boek begrijpt en volledig kent. Om je te ondersteunen bij het studeren biedt de V.G.K. een casuslijst en een namenlijst van te kennen auteurs aan. Toch blijft het aan te raden om eigen notities te maken, zodat je de leerstof beter begrijpt en onthoudt.
Het examen bestaat uit twee delen: Meerkeuzevragen (ongeveer 20) die je kennis over de leerstof testen. 1. Inzicht- en casusvragen, waarbij dieper wordt ingegaan op je begrip en toepassing van de casussen. 2.
Kleine disclaimer, veel voorbeeldvragen die online staan van dit vak zijn al sterk verouderd, let hier dus mee op! Verder, besteed je tijd goed tijdens het examen, want deze is beperkt. Met een grondige voorbereiding en aandacht voor de casussen kun je dit vak zeker succesvol afronden!
Geschiedenis van het Oude Nabije Oosten a.k.a. GONO
De geschiedenis van het Oude Nabije
Oosten is een vak dat meer dan 4000 jaar geschiedenis in één semester probeert te proppen, wat soms een beetje chaotisch kan lijken. Voor dit examen zijn zowel de Powerpoints als casestudy’s te kennen, dus verwaarloos het niet. Je leert dit vak ook het best met een tijdlijn erbij, zodat je een mooi overzicht kan behouden, want er worden nogal veel verbanden en volkeren besproken.
Het examen bestaat uit twee open vragen, dit kunnen foto’s, casussen etc zijn, en daarnaast meerkeuzevragen. Vergeet zeker de afbeeldingen niet, deze kunnen ook in een meerkeuze- of open vraag verschijnen! Het zijn verschillende vragenreeksen, dus niet iedereen heeft hetzelfde examen. GONO is oprecht heel doenbaar, maar onderschat het niet. :))
Inleiding tot het historisch onderzoek a.k.a. IHO
Dit vak geeft je alle nodige kennis om een echte historicus of historica te worden. Academisch schrijven, yayy Professor Verboven leert je alles van het schrijven van voetnoten tot het vinden van academische literatuur en het zoeken in databases en dit reflecteert zich ook in het examen. De taken die je doorheen het semester maakte, tellen mee voor het examen dus als je hier al goede punten voor hebt, dan zal het examen ook geen struikelblok vormen. Indien je punten wat minder zijn, geen probleem, want het examen is één van de simpelere examens. De voetnoten vormen het grootste struikelblok. Probeer je hier zo goed mogelijk op voor te bereiden en af en toe eens te oefenen zodat je de methode in je vingers hebt voor het examen Onderschat je syllabus niet, oefen de stijlgids, en oefen je mening geven over artikels. Let daarbij op je taal, en het kan niet fout gaan!!!
Voor Historische Teksten Frans zijn jullie natuurlijk allemaal al pro’s na het eerste deelexamen in november. Was dit niet goed, niet getreurd, het is echt heel mogelijk om je punten nog op te halen in januari! Nu ken je het systeem ook gewoon.
Het deel van de tweede helft teksten dat niet in de les wordt vertaald, moet je nog steeds kennen voor het examen. Wacht dus niet en probeer dit zo snel mogelijk te doen (yet again, there’s still time)! Dit helpt je ook om voorbereid te zijn aangezien hij graag vragen stelt over de teksten. Je kan opnieuw tekstfragmenten verwachten die je dan moet interpreteren, vertalen, contextualiseren etc. Blijf context begrijpen, uw tijden kennen en vooral heeel veel aanduiden in de tekst. Elk woordje dat je niet kent, zoek je op EN je zorgt dat je alles in hun correcte context kent. Jullie kunnen dit!
Veel succes! We hopen jullie graag terug te zien op een van onze komende workshops, activiteiten of eens in de V.G.K.-studiegroep om samen te blokken. Nog veel liever op plekken waar we nog meer studietips kunnen aanreiken. Met deze tips hopen we jullie nog eens een duwtje in de rug gegeven te hebben. We geloven in jullie! Vergeet ook vooral niet een beetje van jullie feestdagen te genieten!!!
xoxo
Jullie favo studies
Timon en Pauline
When Winter's shadowy fingers first pursue you down the street
And your boots no longer lie about the cold around your feet
Do you spare a thought for summer whose passage is complete
Whose memories lie in ruins and whose ruins lie in heat
When winter... comes howling in.
When the wind is singing strangely, blowing music thru your head
And your rain splattered windows make you decide to stay in bed
Do you spare a thought for the homeless tramp who wishes he was dead
Or do you pull the bedclothes higher, dream of summertime instead?
When winter... comes howling in.
-stukje uit Winter Song, Alan Hull
Wanneer ik jullie vertel over de band Lindisfarne of hun frontman Alan Hull zullen jullie het hoogstwaarschijnlijk horen donderen in Keulen. Heel normaal allemaal, want behalve in de stad Newcastle upon Tyne, waar de band is opgericht, wordt deze muziek niet zo vaak meer opgezet. Dat blijkt ook uit de 95.000 luisteraars die ze hebben op Spotify; niet zeer weinig, maar slechts een fractie van de faam die ze tijdens hun hoogdagen tussen 1970 en 1973 genoten. Sterker nog, ze zijn na The Animals (met hun grote hit The House of the Rising Sun) de grootse band die het levenslicht zag in het Noordoosten van Engeland. En alhoewel dat de in dezelfde regio geboren Mark Knopfler met zijn band Dire Straits nog hogere toppen behaalde, kunnen we hem niet rekenen tot deze categorie, omdat zijn band in Londen is opgericht. Samen schreef de band in deze periode drie klassieke albums, waaronder Fog on the Tyne, die de eerste plaats op de UK Albums Charts bereikte. Frontman Alan Hull schreef veel van deze nummers, zoals het bovenstaande pareltje Winter Song. In dit artikel laat ik jullie kennis maken met deze mensen, om er zo voor te zorgen dat ze weer iets meer uit de vergetelheid geraken. De info vond ik op twee plaatsen: het recent geschreven boek Too Far North waarbij de auteur aan de hand van interviews op zoek gaat naar de music scenes van het Noordoosten van Engeland en onder andere twee leden van de band interviewt, en een documentaire die wordt geleid door de enige echte, ja tuurlijk moest ik hem vernoemen in mijn artikel Sam Fender Deze documentaire was niet alleen een poging om het verhaal van de band terug bekend te maken, maar ook een ode aan Alan Hull, die overleed in 1995.
Tijdens de jaren 1960 begonnen de leden van de band die later Lindisfarne zou gaan heten elk hun weg te vinden in de muzikale scène van de regio rond Newcastle. Dit waren Alan Hull, Ray Laidlaw, Rod Clements, Ray Jackson en Simon Cowe. Voor velen van hen vond deze passie voor muziek haar oorsprong in hun kinderjaren: zo was de broer van Laidlaw een klassiek getrainde pianist, zijn oma een pubzangeres en zijn moeder een amateuristische danseres Doorheen de verschillende coverbandjes waar ze deel van uitmaakten, kwamen enkelen van hen samen en vormden ze de groep Brethren rond 1968. Ze gaven optredens op locaties als werkmanclubs en de Mayfair ballroom in Newcastle waar plaats was voor 1500 personen. Concerten die ook door enkele toekomstige groten zoals Sting (latere solo-artist en frontman van The Police) werden bijgewoond. Ze begonnen ook voor het eerst met het schrijven van eigen nummers, maar muziek van onder andere Bob Dylan en bekende bluesbands die ze vroeger coverden bleef een grote inspiratiebron. Het genre van de latere band Lindisfarne wordt al snel omschreven als ‘folk’, maar na een grondigere analyse van de muziek blijkt toch dat er veel meer invloeden zoals rock, pop en blues te horen zijn. Hun eerste producer omschreef hen dan ook als “folky but not too folky, rocky but not too rocky, poppy but not too poppy”; wat klinkt als een perfecte balans tussen deze verschillende genres. Lindisfarne werd opgericht nadat Alan Hull zich bij toen nog Brethren genaamde groep had gevoegd in 1968. Hij kwam toevallig in contact met de groep toen een van hen de vraag kreeg om voor een onbekende persoon, die later Alan bleek te zijn, een paar drum demo’s op te nemen. Alan was stil, maar dat was omdat hij de drummer bestudeerde. Hij zocht dan ook leden voor zijn eigen band, maar dat ging niet zo soepel door zijn arrogante karakter.
Al snel begon de band repetities te doen die soms werden bijgewoond door Mark Knopfler en uiteindelijk werd het eerste album opgenomen met het label Charisma, dat ook Genesis en the Monty Python team onder haar vleugels had. Het was ook op dit moment dat ze de naam Lindisfarne kregen, naar een eilandje met een kasteel dat zich wat ten noorden van Newcastle bevindt. Deze naamswijziging was nodig omdat de naam Brethren reeds gebruikt werd door een relatief bekende band uit de Verenigde Staten. Terzelfder tijd begon de groep ook het folk-genre te omarmen, nadat blues door veranderingen in de muzikale scène niet meer zo goed in de markt lag. Daarna ging het snel voor de band. Het tweede album Fog on the Tyne, dat veel van hun grootste hits bevat, en werd geproduceerd door dezelfde man die ook voor Leonard Cohen, Bob Dylan, Johnny Cash en Simon en Garfunkel had gewerkt, zorgde voor veel succes. De driekoppige harmonie zorgde voor een frisse wind waar veel mensen op af kwamen. Ook in de Verenigde Staten werd hun populariteit groter, wanneer ze voor bands als the Kinks, the Beach Boys en Don McLean het voorprogramma verzorgden. Door het succes werden de twee oorspronkelijk geplande weken er uiteindelijk zes. Na het derde album Dingly Dell begon het tij echter te keren.
Het was op dit moment dat Alan uit de band stapte en naast een solocarrière uiteindelijk toch verderging met het idee Lindisfarne, terwijl andere bandleden hun eigen bandje oprichten. Het kwam tot een korte reünie in 1976 en uiteindelijk tot een volledige reünie in 1978, na een Kerstconcert in de Newcastle City Hall, op het moment dat de muziekwereld werd gedomineerd door punk- en new wave bands. De band bleef uiteindelijk bestaan tot 1995 toen Alan stierf, maar werd in 2013 nog eens opnieuw opgericht en bestaat nog steeds tot de dag van vandaag.
Naast de nummers Fog on the Tyne en Meet me on the Corner die door de Geordies (de naam voor inwoners van Newcastle) nog vaak worden meegezongen op café, blijft ook Winter Song een van de grootste klassiekers die de band ooit schreef. De typerende stem van Alan die het nummer overheerst, vormt in combinatie met de songtekst die typerende winterfenomenen omschrijft een gevoel die het best met de term Kersthit aangeduid kan worden. Ook Sam Fender die een Kerstnummer wilde schrijven zag dit in en maakte een cover van wat hij omschrijft als “een van zijn favoriete nummers van een van zijn grootste helden”.
- Gerben David
- Newcastle met de brug over de rivier Tyne
It’s the most wonderful time of the year! Net als vele andere mensen raakt ook ons praesidium al in de kerstsfeer en beginnen ze hun verlanglijstjes op te stellen. Kun jij raden welk verlanglijst bij wie hoort ?
Boris, Iben, Jakob, Jonathan, Jules, Matisse, Pauline, Rens, Senne DS, Senne S, Stien, Timon, Wannes, Wout T.
Dood aan Valentijn
Dood aan Valentijn!
DOOD AAN
VALENTIJN!!!!
Een hogere alcoholtolerantie Een ritje op de kerstslee (niet de Matisse versie)
Een lief
De vereniging van de Britse eilanden
Een overwinning op het FK
Meer wensen
Byzantijnse geschiedenisboeken
Orthodoxe iconen
Membership op Runescape
Meer uren op een dag
De erasmussers terug thuis ��
Een deftig studietraject
Een cantus
Een afgewerkte bachelorproef
Nog een cantus
Dat het een heel jaar lang tomatenseizoen is
Al de kleren op mijn Pinterestbord
3 uur meer per dag om te kunnen slapen
Een leiband voor Timon
Lombardsijde als stad
Alle taart in de wereld
Fabio ontmoeten
Dat het woord noncha serieus genomen wordt
Zonder dt fouten leren schrijven
Een treatment voor mijn Tiktok verslaving
Champagnehouder voor aan de grasmaaier
Een nieuwe Stanley
Brak zonnebril Stylo
Iets van polemiek
Duizend bier
De Campus Cup winnen
Geen herexamens
Dat Timon douchet
Een haarlijn voor Jakob
Stormlight Archive full set
Nieuwe muziek van Lorde, Ethel Caine en Lana Del Rey
Naast de kerstboom en gezellige lichtjes, hangen veel mensen ook een maretak in huis of aan de voordeur. Wanneer twee mensen elkaar ontmoeten onder een maretak moeten ze elkaar een zoen geven. Maar waarom we elkaar een zoen geven of de maretak ophangen bij Kerst weten we eigenlijk niet.
Zoenen onder de maretak wordt voor het eerst vermeld als een traditie in zestiendeeeuws Engeland, maar wordt hier niet per se gelinkt aan Kerst. Daarnaast weten we ook dat de maretak sinds de achttiende eeuw wordt gezien als kerstversiering Hierbij mocht de maretak tussen het plukken en het ophangen nooit de grond raken. Het vallen van de maretak zou ongeluk teweegbrengen. De maretak werd dus al sinds de achttiende eeuw gelinkt met Kerst, maar de reden is nog steeds ongekend. Daarnaast weten we ook niet hoe en wanneer het kussen onder de maretak een Kersttraditie is geworden.
De herkomst van beide tradities blijft dus een beetje een mysterie. Als we naar de geschiedenis kijken, werd de maretak wel gezien als een speciale plant. De maretak stond al bij de Romeinen symbool voor liefde, vrede en respect. De plant werd daarom boven de voordeur gehangen om het huis te behoeden tegen het kwaad. Bij de Grieken komt de plant voor in de Aeneis van Vergilius. In het verhaal gebruikt Aeneas een magische maretak om veilig door de onderwereld te reizen. Verder werd de maretak in de oudheid vaak gezien als een wondermiddel tegen alles. Het medicinale gebruik van de maretak blijft tot in de achttiende eeuw populair. De plant zou volgens verschillende medische boeken bloeddrukverlagend zijn en helpen tegen epilepsie en zelfs kankercellen bestrijden. Bij de Kelten en Germanen stond de plant symbool voor vruchtbaarheid. Maretakken groeien door in de winter en werden dus geassocieerd met heropbloei of volharding Daarnaast is de maretak ook het belangrijkste ingrediënt in de toverdank van een van de bekendste Kelten, de Gallische druïde Panoramix.
Dus waarom we elkaar kussen onder de maretak en waarom we hem ophangen bij Kerst blijft een beetje een mysterie. Wellicht zijn de tradities die we nu kennen een soort mengelmoes geworden van de gebruiken die ervoor kwamen. Het is wel duidelijk dat de maretak doorheen de geschiedenis werd gezien als een krachtige en helende plant.
- Yrsa Zuiderhoek
Spotify liegt. Elk jaar begin december verschijnt de Spotify wrapped opnieuw, die jullie confronteert met jullie overdadige luisterminuten en matige muzieksmaak. Maar Spotify liegt. Heb je je ooit al afgevraagd waarom de Spotify Wrapped al in december komt? Met de deskundige hulp van Jan Dumolyn ben ik tot de conclusie gekomen dat ze deze maand helemaal niet meetellen. Bizar toch? Er is geen reden om het niet te doen, tenzij,….. Spotify is bang, doodsbang. Kerst is hét moment met de meeste releases. Kerstmuziek is een occult genre. Een rare verering van bomen, ballen en oude witte mannen. Spotify weet dat de muziek die in december wordt geluisterd de hele Spotify Wrapped zou overheersen, omdat de magie ervan zó krachtig is! Daarom doen ze alsof deze maand niet van tel is. We moeten hun echter stoppen, voor ze de maand december, inclusief de feesten voorgoed verbannen! Lieve lezers, LUISTER! Luister naar het ontzettend brede genre van kerstmuziek die er voorhanden is!
Geen zorgen, Marie is er klaar voor om jullie te leiden door het breed spectrum van magisch kerstmuziek!
- Marie Vanrietvelde
** luisteren op eigen risico. Kerstmuziek gemaakt door personen die zelf niet vertrouwd zijn met het kerstfeest is een unieke ervaring en zorgt voor vreem… kuch verrassende lyrics!
Laat me mijn handen in je mouwen begraven Mijn vriezende vingers verbranden in je huid
Je huilt en het laat ijspegels na
Men zei dat het koel was hoe mijn lichaam bevroor maar naast jou brand ik een winter lang door
- Eliza De Bruyn
Na de vorige keer V.G.K.’ertjes te hebben bezocht aan de andere kant van de Noordzee, blijven we deze keer op het Europese vasteland waar drie praesidiumleden op Erasmus verblijven. Mienke (Reis), Jesse (Duurzaamheid) en Sander (ik dus, jullie Scriptor :)) overwinteren momenteel respectievelijk in Pisa, Parijs en Krakau. De ene heeft het dus wel al iets warmer dan de andere. Zij nemen jullie mee op een weekje in hun avonturen en prachtige verblijfplekken!
Hey ho, jullie favoriete Scriptor hier (allez hoop ik toch, anders is het maar een beetje zielig aangezien ik de enige ben). Zoals ik in vorige Veertjes wel al heb vermeld, spendeer ik het eerste semester via Erasmus in het prachtige Krakau (Polen voor degenen die hun geografie niet kennen). Ik neem jullie bij deze mee in een week als uitwisselingsstudent in dit prachtige land!
Maandag
Maandag is altijd de drukste dag van de week. Van de zes vaste lessen die ik heb per week zijn er bevinden zich er maar liefst vier van op deze dag. De ochtend begon in tegenstelling tot andere maandagen niet in mijn bed maar op de bus. In het weekend daarvoor had ik Praag bezocht dus mijn week begon met ‘s nachts de Flixbus terug te nemen naar Krakau.
Mijn vier lessen op maandag zijn:
Vrouwengeschiedenis in Angelsaksische landen, Contemporary America, Contemporary Britain en Pools A1 (Byc). Zoals altijd verliepen die wel vlotjes. Na de laatste les les bezocht ik samen met Ema (Kroatië), één van mijn beste vrienden hier, eerst de kerstmarkt van Krakau (zéér mooi maar ook zéér duur :’( ) en daarna een spotgoedkope bar waar we voor €2.5 halve liters bier konden drinken.
Dinsdag
Aangezien ik op dinsdag maar één les heb in de namiddag (Poolse geschiedenis en Cultuur via film) kon ik uitslapen (ik heb hier een permanent slaaptekort). Overdag deed ik niet veel speciaals, een beetje inlezen voor mijn BAP, FM 21 spelen en met mijn allerliefste Norah bellen die momenteel haar Erasmus doorbrengt in Nanjing (fun fact, Krakau en Nanjing zijn bevriende steden!). De Poolse film was een documentaire over de Poolse held Jan Karskie die tijdens de Tweede Wereldoorlog de Holocaust trachtte te bewijzen aan de Westerse landen maar tot zijn grote spijt is hij nooit helemaal serieus genomen. De professor voor dit vak is een ervaring. Hoewel ze lief is (ze bood ons tijdens de eerste les aan ons tijdens een Kerst een week bij een Poolse familie te droppen) is ze extreem nationalistisch en haar eigen politieke voorkeur durft wel eens sterk haar lessen te beïnvloeden. ’s Avonds, zoals op vele dinsdagavonden, sprak ik af met mijn Duitse vrienden in een Sportpub om voetbal te kijken. De topmatch van die avond was Bayern München tegen Bayer Leverkussen in de DFB Pokal, een zeer interessante wedstrijd waar Neuer na ongeveer 20 minuten al een rode kaart kreeg. Na de match gingen we nog even op café met nog eens 2 andere Duitsers waar we vodka shots deden op All I want for Christmas.
Woensdag
Op woensdag had ik afgesproken met Louhan, Camille (beide Frankrijk), Nigar (Turkije) en Chris (Duitsland) om samen ramen te eten (my first ramen ever) en vervolgens het Banksy museum in Krakau te bezoeken. Hoewel het interessant was, was het museum een beetje prijzig (10 euro), en was het ook geen baanbrekend, revolutionair museum over de kunstenaar. Vooral als je dan beseft dat er helemaal geen Banksy is in Krakau (daar ben ik toch redelijk zeker van), dan vraag je je toch af waarom dit museum eigenlijk bestaat. ’s Avonds had ik opnieuw Pools A1 waar we met ongeveer 20 mensen anderhalf uur lang onze Poolse leerkracht doen lachen/huilen met onze vreselijke Poolse uitspraak.
Na de les hadden we afgesproken om met z’n drieën karaoke te gaan doen (voor de duidelijkheid: Ema kan goed zingen, Heinrich en ik allesbehalve). Bij het binnenkomen kregen we bonnetjes die ons bij elke pint een gratis shot kersenvodka gaven, dus dat was al plezier gegarandeerd. In de uren die erop volgden zongen we de Pokémonsong, We are never getting back together, Rehab, Grace Kelly,… en maakten we gretig misbruik van de aangeboden actie. Hoewel we waarschijnlijk verschillende nummers hebben verpest voor de andere aanwezigen hadden we wel degelijk een zeer goede avond.
Minder goed was het opstaan op donderdagochtend met de volle 3 uur slaap. Normaal gezien heb ik op donderdag geen les, maar het vak Poolse geschiedenis en cultuur via musea en Field trips geeft op zeer onregelmatige data les, waaronder deze donderdag. Op 5 december vond namelijk de jaarlijkse wedstrijd voor Nativity scenes plaats, een wedstrijd waarbij sterk versierde gebouwen van papier (denk ik?) over heel de markt worden geplaatst. De les duurde slechts anderhalf uur en de professor liet ons gewoon vrij over de markt lopen om de kunstwerken op ons eigen tempo te ontdekken.
De rest van de dag spendeerde ik aan het werken voor dit Veertje, met Norah bellen en mijn tripje naar Lublin en Zamosc te plannen.
Vrijdag was wederom vroeg opstaan want ook deze week vertrok ik op een tripje! De voornaamste reden dat ik voor Polen had gekozen als mijn Erasmusbestemming was omdat ik het hele land graag wou bezoeken, dus ga ik bijna elk weekend op citytripje!! Dit weekend ging ik voor drie dagen naar Lublin om van daaruit een daguitstapje te doen naar Zamosc.
De trein vertrok om 5u30 en kwam om 9u45 aan, normale mensen zouden tijdens die vier uur dus nog wat proberen slapen dus raad maar wat ik niet heb gedaan! Lublin bevindt zich in het oosten van het land en op voorhand was ik zeer sceptisch over de stad, achteraf gezien helemaal onterecht. Hoewel het oude centrum niet zeer groot was, werd ik toch onmiddellijk verliefd op deze gezellige stad. Het oude paleis dat was omgevormd tot een nationaal museum was zeer mooi (en gratis op vrijdag!!!), de sfeer in de oude stad was zeer gezellig en de stad had natuurlijk een zeer mooie kerk (niet verbazend want elke Poolse kerk is natuurlijk mooi ;)). Een zeer geslaagde eerste dag in Lublin dus!
Zaterdag
Op zaterdag stond ik alweer vroeg op, ditmaal om Zamosc te bezoeken. De stad ligt twee uur van Lublin met de trein en stond al maanden op mijn verlanglijstje om te bezoeken. De stad werd in 1580 opgericht als een modelvoorbeeld van de ideale Renaissancestad, de oude stad en dan vooral het centrale plein waren dan ook adembenemend. Desalniettemin zou ik liegen moest ik zeggen dat ik niet een klein beetje teleurgesteld was in de stad, naast rondwandelen in de (kleine) oude stad was er namelijk niet veel te doen. De oude Armeense huizen en de Synagoge waren op zich wel mooi maar zijn zeker geen absolute trekpleisters. Wachtende op de trein wandelde ik nog wat rond de oude stadsmuren en vloekte ik op de Poolse treinen (al mag ik niet te veel klagen want met de studentenkaart krijg je 50% korting op alle treinen).
De laatste dag in Lublin besloot ik om Majdanek te bezoeken. Een vernietigingskamp van de Nazi’s op een half uurtje buiten de stad waar meer dan 80.000 Joden, Poolse boeren en krijgsgevangenen werden vermoord. In tegenstelling tot Auschwitz liet dit vernietigingskamp wel een grote indruk op me na, waarschijnlijk omdat het een stuk minder toeristisch was. Na het vernietigingskamp heb ik nog iets gedronken in de oude stad vooraleer de vier uur lange trein terug te nemen naar het o zo prachtige Krakau.
Zoals in dit artikeltje wel duidelijk is amuseer ik me enorm op Erasmus. Hoewel het begin niet altijd even makkelijk was en ik veel kampte (en nog steeds) met heimwee en fomo kan ik er nu wel degelijk het beste van maken! Al het begin is moeilijk maar uiteindelijk heb ik hier toch mijn weg een beetje kunnen vinden. Desalniettemin zal ik blij zijn om in het tweede semester terug in Gent te zijn, dus graag tot dan ;))!!!!
Veel liefs, jullie Scriptor xxx
- Sander De Bruyn
Ik kijk naar buiten en zie de zon haar laatste stralen werpen op de schoorstenen van de Sorbonne. Het is vrijdag en samen met de dag komt de week ten einde. Een week die ik met het Veer wil delen omdat elke dag van deze week afwisselend de twee gezichten van Parijs toonde; enerzijds is er het romantische Parijs dat zowel verschijnt bij felschijnende zon of wanneer de sneeuw valt. Dat is het Paris van boeken, van Amélie Poulain, kortom hét Parijs uit de films. Anderzijds is er het Parijs van de regen en volle metro’s, het Parijs van de vervreemding, waarin je verloren loopt tussen de duizenden individuen die elke dag hun weg banen door haar grote boulevards en kleine steegjes. Die twee gezichten van Parijs zijn elkaars volledige negatie, wat de gevoelservaring van beide des te sterker maakt. Het ene moment word ik bevangen door de romantiek van Paris, het andere moment voel ik me klein in deze gigantische stad van steen en weinig groen. Op zo’n dag voelt Gent heel ver weg. Maar op een zonnige dag zou ik hier voor jaren willen blijven.
Ik begin bij zaterdag, dat was zo’n zonnige dag. Lang uitslapen is de gewoonte want ik heb enkel vrijdag om 8 uur les en daar moet ik zaterdag toch wel even van bekomen :) . Omdat ik de voorbije weken vooral voor school werkte, besloot ik om iets van mijn dag te maken. Snel ontbijt, koffie één van de dag naar binnen kappen en hup de metro op. Uitstappen aan Montmartre, de heuvel op, een tweede koffie kopen, een vrij bankje zoeken en… hè hè eindelijk zitten, Charles Aznavour in mijn oortjes en genieten van het uitzicht over de stad. Terwijl toeristen worden beetgenomen door bandjesverkopers, plan ik de rest van mijn dag: ik zou naar musée de Montmartre gaan, dan langs de bakker om de dag vervolgens af te sluiten met een loopje door het park. Zo gezegd zo gedaan, maar dan zonder de bakker-stop (vergeten) en dat loopje, want dat klonk beter toen ik nog op dat bankje zat dan toen ik thuis kwam.
Zondag is meestal marktdag hier, maar vandaag miezerde het koud. Om het gemoed van deze doorwinterde Belg te kelderen is er wel meer nodig; een overvolle metro bijvoorbeeld waarbij het niet alleen stinkt naar muffe warmte, maar waarin de mensen nog eens tegen je aan plakken omdat ze net als ik niet wouden wachten op de metro van 2 minuten later. Daarom besloot ik verstandig om de metro te mijden vandaag. In plaats daarvan krijg ik een lange rij voor de bakker in de gietende regen. Ik trek me terug naar binnen, want de stad intrekken lijkt me geen goed idee vandaag. Na enkele sloten koffie trek ik, naar goede gewoonte met Leopold, Britt en Lander richting het café du théatre, misschien dat ik daar toch nog wat productiever kan zijn. Zoals altijd bestel ik een warme chocomelk, waardoor ik alleen nog verder indommel in deze gezellige zondagse waas… tot de deur opent en de koude herfstwind me wekt en me aanspoort toch nog een espressootje te bestellen, kwestie van wakker te blijven. Veel werken aan de bachelorproef is er niet meer van gekomen, in de plaats keek ik nog een vage oost-europese film voor mijn vak histoire de cinéma.
Maandag was een mooie dag, nog mooier omdat ik weinig les had. Ik sta op met goed gemoed, lees 2 uur, werk vervolgens 2 uur voor school, vertrek naar mijn filmgeschiedenisvak en geniet van de 40 cent koffiemachines op de Sorbonne. In de pauze tussen mijn vakken trek ik met wat mensen van de les naar de Jardin du Luxembourg , want de zon schijnt en dat zijn ze hier niet gewoon. Overal staan gemutste mensen met hun gezicht naar de zon, alle stralen aan het opvangen om aan hun vitamine D te raken, lijkt het me. Maar ik doe hetzelfde en het doet zo’n deugd. Ik begin te begrijpen waarom de koningen van Frankrijk zich zonnekoningen noemden. Terwijl ik daar sta hoor ik bijna de Parijse accordeonman die elke avond op de metro speelt en vervolgens met zijn bekertje de ronde doet voor een vrijwillige bijdrage. Dit soort ongevraagde, maar toch welgekomen miniconcertjes zijn niet alleen een hit voor toeristen, maar ook onder de inwoners van de stad, viel me op deze week.
Het is dinsdag en ik sta vroeg op, trek naar de bib van de Sorbonne en elke keer opnieuw slaagt ze erin mij te verbazen. De immense rococozaal, schreeuwt een dark academia sfeer uit met haar interbellumlampjes en oude boekenkasten. Ik installeer me tussen twee van de vele filosofiestudenten die hopen de nieuwe Sartre of Foucault te worden en begin te werken aan de presentatie van de dag erop. Voor ik het weet is de dag voorbijgevlogen en heb ik 6 espresso’s binnengekapt: wat wil je met espresso’s voor 40 cent. Lichtjes hyper na al die koffie, verlaat ik de Sorbonne.
Het is al donker en ik kom aan bij de metro op het spitsuur. De geplette massa in de wagon zorgt er wel voor dat ik niet omval telkens de metro stopt. 10 minuten later wriggel ik mij uit de metro, roep bonne soirée naar de homogene metromassa en ben ik blij om de cité universitaire te zien (het studentendorp binnen Parijs, waar ik verblijf).
Woensdag breekt aan en ik besluit om te genieten van het groen vandaag. Ik heb tijd voor een loopje door het park, want voor de zoveelste keer is een les afgeschaft omdat de gebouwen bezet zijn door activisten. Vorige keer was het om iets wat een minister had gezegd, toen was het om het verschrikkelijke geweld tegen de Palestijnen, nu was het tegen de regering (die later vandaag is gevallen). Elke keer volkomen terecht, maar ook heel erg theatraal. Voor wie denkt dat Gent rebels is, heeft nog wat te leren van Parijs. Wel ironisch dat door die kritische protesten mijn meest marxistische vak niet kan doorgaan. Gelukkig word ik vandaag nog beloond met een genderhistoryvak over Shakespeare. De presentatie daarvoor ging geweldig, maar omdat literatuuranalyses voor historici nogal vermoeiend zijn om naar te blijven luisteren, besluiten we (4 Ieren, 1 Nederlandse en ik) om in Rue Mouffetard een grote pannekoek te halen om vervolgens te eindigen in een van de weinige cafés waar bier minder dan 6 euro kost.
Donderdag moet ik altijd lang op de metro naar de les, wat me de metro heeft doen appreciëren. Elke week ben ik verplicht om dan 40 minuten gewoon eventjes mijn boekje te lezen of een podcast te luisteren en eventjes niets te doen. Dat lezen wordt hier enorm gestimuleerd. Overal waar je kijkt zijn er lezers: op roltrappen, in metro’s, op bankjes in parken en zelfs mensen die al lezend de straat over lopen. Dat zal ook wel liggen aan de goedkope boeken die overal te vinden zijn die tevens mijn weekgeld sterk reduceren. Na de les had ik afgesproken met een vriendin. In het begin kon ik amper met haar communiceren wegens mijn gebrekkige frans, maar onbewust heb ik over de voorbije maanden Frans geleerd want plots bevind ik me in een politieke discussies met haar over de staat van Frankrijk.
Vrijdag kwam ik mijn veel te vroege les uit gestrompeld, op zoek naar koffie, toen ik de hoek omsloeg en de Notre Dame dramatisch voor me zag opdoemen, een zicht dat nooit went. Ik voel me ontzettend op mijn plaats hier, de mensen, de taal, de boeken, de filosofie en de Sorbonne, het ligt me zo. En tegelijkertijd bedenk ik me toch ook wel dat ik ernaar uit kijk om dit allemaal te delen met de vrienden in Gent. Maar omdat ik daardoor triest besef dat dit mijn laatste weken in Parijs zijn, besluit ik mijn gedachten te verzetten met wat schoolwerk dus ik keer terug naar de bib, waar ik dan maar besluit om dit allemaal neer te pennen voor het Veer.
Veel liefs en groetjes uit Parijs.
- Jesse De Fruyt
Dag lieve vrienden! Ik groet jullie vanuit het altijd zonnige, lekkere en dolce Italia. Helaas is dat eerste een beetje een leugen en moet ook ik hier in Pisa mijn dikke truien ondertussen uit de kast halen. Daarom neem ik jullie even mee terug naar betere dagen en vertel ik jullie hoe één van mijn weken hier op Erasmus verliep, van 4 tot 10 november. Disclaimer: niet elke week op Erasmus ziet er zo uit, er zijn altijd weken waarin je veel minder te doen hebt.
Maandag
Allora, na een druk weekend met uitstapjes begin ik mijn maandag zeer rustig. Van 11u30 tot 13u30 heb ik les Italiaans (A1) in het centrum van de stad. Het is altijd een beetje grappig om in deze les te zitten aangezien ik echt flashbacks krijg naar het middelbaar. Alsof ik terug 12 ben en simpele woordjes Frans moet leren. Maar het niveau hier stijgt best snel dus het is zeker niet zo makkelijk als toen. Na de les eet ik mijn meegebrachte lunch op in de binnentuin van de faculteit, focaccia en prosciutto. Aangezien het heel mooi weer is en mijn volgende les pas in de avond start, spendeer ik de rest van mijn namiddag aan een van de tafels van de bibliotheek filosofie die heerlijk buiten in de zon staan. Van 17u45 tot 19u15 heb ik dan nog een les van Medieval Art History. Al mijn lessen (behalve Italiaans) duren hier maar 1,5 uur, beter voor de concentratie maar dat betekent wel dat ik ze twee- of driemaal in de week heb. Na de les ga ik naar de supermarkt om al zoveel mogelijk inkopen te doen voor de week. Wat ik wel heb geleerd is dat ze hier veel minder bewaarmiddelen in brood stoppen en ook amper zout. Daarom koop ik om de 2 dagen verse focaccia en blijf ik ver weg van het normale brood. Ik probeer ook elke maandag een grote hoeveelheid te koken zodat ik hier voor de rest van de week van kan blijven eten. In Pisa is er wel een studentenrestaurant maar dit komt helaas niet goedkoper uit, dus kook ik zelf of ga ik naar een echt restaurant. Voor de rest van de avond blijf ik thuis, ook op Erasmus is het belangrijk wat tijd voor jezelf te nemen en je sociale batterij op te laden.
Wist je dat ze in Italië vaak koekjes eten als ontbijt? In de supermarkten heb je dan ook een veel groter assortiment aan koeken dan eender welke andere snack. In het begin at ik hier elke ochtend heel gezond fruit en yoghurt, maar nu betrap ik mezelf erop dat ik soms ook koekjes eet uit gemak. Bon, na een gezond en evenwichtig ontbijt ga ik naar de les met mijn lunch in mijn rugzak. Let niet op mijn slaapritme, aangezien ik hier bijna nooit vroeg les heb slaap ik nogal laat . . Ik heb op dinsdag 3 lessen na elkaar: Political and Cultural Practices in Modern History, Classical Civilizations en Italian Cinema. Dat eerste vak bestaat voor 50% gewoon uit de leerstof van MHT en dat tweede vak is een kopie van Klassieke Oudheid. Dit heb ik niet expres zo gekozen, toen wij toekwamen bleek dat alle vakken in het Italiaans waren. De enige optie om toch Engelse vakken te doen was via een speciaal programma voor internationale studenten die heel hun bachelor hier doen. Zij krijgen enkel eerste bachelor vakken in het Engels. Daarom doe ik hier dus ook enkel eerste bachelor vakken. Italian Cinema is wel nieuw: hierin zien we veel oude filmfragmenten en bespreken we de evolutie van cinema. Na een lange reeks lessen van 14u15 tot 19u15 ga ik naar huis om te eten.
’s Avonds staat er een karaoke activiteit van ESN op de planning. ESN staat voor Erasmus Student Network en zij organiseren een hele hoop activiteiten voor uitwisselingsstudenten. Deze week spendeer ik veel tijd met hun, maar op andere weken doe ik meestal niets met ESN. De karaoke avond was heel leuk, er waren veel vrienden aanwezig en er was een heel gezellige sfeer. Op Erasmus in Italië kan ‘Sarà perché ti amo’ natuurlijk niet ontbreken, dit is een klassieker en dan ook absoluut het Italiaanse anthem. Na mijn stem op te hebben gebruikt en mij boos te hebben gemaakt dat ze One Direction niet hebben gespeeld sluit om 1 uur de karaokebar. In Pisa zijn er strenge regels omtrent horeca en moeten in de week cafés om 1 uur sluiten. Op vrijdag en zaterdag blijven ze langer open en er zijn ook feestjes in clubs die tot 3 uur duren. Dit is als Gentse studente natuurlijk wel een hele aanpassing. Maar mijn avond zit er nog niet op want wanneer de cafés sluiten en het weer het toelaat trekken alle studenten naar de rivier die dwars door de stad loopt. We kopen een flesje bier en zetten ons aan op het muurtje aan de rand van de Arno. In de warme seizoenen zit het ‘s nachts altijd vol met studenten hier. Aangezien een van mijn vriendinnen moet plassen gaan we naar iemands appartement. Daar beslissen we om binnen te blijven en spelen we tot in de ochtend presidenten. Het grappige was dat die vriend zijn kotgenoten vroeg moesten opstaan om het vliegtuig naar Oslo te nemen. Dus wij zaten daar te kaarten terwijl zij opstonden #oepsie. Vraag me niet waarom zij naar Oslo gingen. Spanjaarden en goedkope vluchten zijn als Belgen en gratis bier.
Na een korte nacht moet ik mezelf uit mijn bed sleuren om naar de les Italiaans te gaan. Vandaag is ook mijn langste schooldag want ik heb les van 11u30 tot 19u15. Ik bespaar jullie de saaie inhoud van deze lessen (ik zou ook oprecht niet meer weten wat er werd gezegd). Wel heb ik op deze dag les op een unieke locatie, namelijk in de botanische tuin van de universiteit. In de pauze ga ik naar mijn favoriete focaccia/piadina bar waar de eigenaar mij ondertussen kent en oefen ik mijn Italiaans (ver kom ik niet). Het is wederom een mooie dag dus kan ik zalig in het zonnetje genieten van mijn lunch. Ook deze avond staat er een ESN activiteit op de planning, namelijk de bar crawl die eerder was uitgesteld door een storm.
Donderdag
De ESN activiteiten zijn hier meestal een beetje brak georganiseerd maar het was wel heel leuk!
Alleen jammer dat we shotjes kregen en geen andere drankjes want ik haat shotjes (vraag me niet hoe dit komt). In Pisa zijn ook veel bars enkel buiten op piazza’s en cocktails zijn goedkoper dan bier, heel anders dan in Gent dus. We moesten allemaal opdrachten doen in teams, de locatie van de volgende bar achterhalen en ondertussen zoveel mogelijk punten scoren. We kregen ook allemaal iets van verkleedkleren of accessoires. De details van sommige opdrachten hou ik privé. Laten we zeggen dat ESN Pisa wellicht heeft afgekeken en het liefdevolle karakter van de V.G.K. heeft overgenomen… Ondanks al mijn inzet heeft onze groep helaas niet gewonnen. Ik heb er wel een stevige verkoudheid en een paar konijnenoren aan overgehouden!
Vandaag is een recuperatie dagje, ik had maar twee lessen van 14u15 tot 17u30. Al mijn lessen zijn verplicht hier, dit is ook iets wat ik niet gewoon ben. In bijna elke les controleren ze je aanwezigheid. Je krijgt per vak wel een aantal keer dat je mag skippen maar dit bewaar je best voor ziekte of wanneer je een grote uitstap doet, zoals morgen dus. Voor de rest van de dag heb ik uitgerust en geprobeerd om op tijd te gaan slapen want de volgende dag moest ik vroeg opstaan om op weekend te vertrekken…
Vandaag is het zover! Het ICE event van ESN. Dit staat voor Incontro Culturale Erasmus en dit is het evenement waarbij alle delegaties van ESN Italia samenkomen voor een weekend in Rome. Dit wou ik natuurlijk niet missen! We namen al vroeg de trein want we hadden een lange rit voor de boeg. We namen de regionale trein omdat dit veel goedkoper is, 35 euro voor een weekend pas door heel Italië. Dit betekent wel dat we er vier uur over gingen doen en natuurlijk kregen we er ook nog gratis een uur vertraging bij. Helaas voelde ik me tijdens deze treinrit een beetje ziek worden en achteraf bleek ook dat ik een verkoudheid had opgelopen. Zeer vreemd, ik zou echt niet weten wat ik de afgelopen dagen heb gedaan dat dit zou kunnen veroorzaken hmmmmmm.
Aangekomen in Rome aten we onze lunch op het station, hier hadden ze een zalige foodhall, wat zeker de moeite was. We gingen naar onze hostel tot het tijd was om te vertrekken naar het Vaticaan. Ohja, deze dag was het toevallig ook nationale staking en reed er geen enkele bus of metro. Voor zij die Rome niet kennen: Vaticaanstad ligt heel ver weg. Gelukkig konden we voor een deel de trein nemen naar daar. Aangezien de meeste andere studenten cultuurbarbaren waren, was ik na een kwartier iedereen al kwijt in het gigantische museum. Ik ben gebleven tot het museum sloot terwijl mijn vrienden al rustig een pizza waren gaan eten. En vrienden, wat was dat het waard! Ik heb al redelijk wat musea bezocht in mijn leven maar het Vaticaan was toch veruit het mooiste wat ik ooit gezien heb. Dit wil niet zeggen dat ik achter het Vaticaan sta, absoluut niet. Maar we laten politiek hier even terzijde. Honderden prachtige Romeinse en Griekse beelden, tientallen schitterende gallerijen en collecties van kunst vanover de hele wereld. Ik moet zeggen dat ik toch wel even starstruck was toen ik de School van Athene in het echt zag. De Sixtijnse kapel is natuurlijk het bekendste hier maar naar mijn mening springt dit er niet boven uit na al het andere dat je hiervoor al te zien krijgt. Ik heb ook foto’s genomen van Michelangelo’s meesterwerk tot een bewaker mij tegenhield. Ik had de tientallen bordjes niet gezien waarop staat dat je geen foto’s mag nemen. #sorrynotsorry
Na dit museum moesten we nog 50 minuten stappen naar het volgende museum en snel onderweg een pasta afhalen wegens tijdsgebrek. Op dit moment was het al laat in de avond en was het museum waar we naartoe gingen al gesloten. Maar blijkbaar had ESN dit voor ons afgehuurd en konden we helemaal alleen rondkijken in het Musei Capitolini. Op dit moment was ik al helemaal uitgeput dus heb ik niet ten volle genoten van dit museum. Het bekendste beeld dat hier stond was het beeld van Romelus en Remus genaamd Lupa Capitolina. Dit beeld wordt hier bewaard aangezien volgend de legende Rome exact op deze plek werd gesticht. Op dit moment was ik zo moe dat ik niet meer mee ging op iets te gaan drinken en met de helft van de groep al terugkeerde naar de hostel. Aangezien de metro nog steeds niet reed was het al middernacht toen we aankwamen. Tijd om te slapen dus!
Zaterdag
Na een degelijk ontbijtje in onze hostel vertrokken we, deze keer gelukkig wel met de metro, naar de Spaanse trappen in het centrum waar een gegidste stadstour begon. We kregen verschillende bekende plaatsen in Rome te zien met wat uitleg. Helaas maakt heel de stad zich nu klaar voor een of ander jubileum van de kerk, wat betekent dat heel veel monumenten in de stellingen staan wegens renovatie. Zo stond er niet eens water in de Trevifontein. Maar Rome is zo prachtig dat er nog steeds genoeg te zien was om dit absoluut de moeite waard te maken. We eindigden de rondleiding aan het Colosseum waar ik samen met een paar vrienden meteen een ticket kocht om dit te bezoeken. Aangezien het maar 2 euro is voor studenten en er ook andere bezienswaardigheden inbegrepen zijn in het ticket is dit zeker de moeite. Super cool ook om dit in het echt te zien en dan een paar dagen later The Gladiator 1 en 2 te kijken hihi. Hierna aten we een heerlijke lunch en wouden we het Forum Romanum en het Palatijn bezoeken maar dat was al gesloten om 15u :(. Er was wel een vlaggenparade van ESN gaande, maar we dachten dit over te slaan omdat het een beetje lame was. Maar dit was echt een vergissing. We zagen aan het Colosseum dat de hele straat was afgesloten door politie en om de hoek hoorden we muziek dichterbij komen. Het bleek dat ze de hoofdstraten in Rome hadden afgesloten speciaal voor ons! Alle erasmusstudenten droegen vlaggen van hun eigen land en er was een DJ op een rijdende auto. Dit was echt een heel uniek moment en absoluut een van mijn hoogtepunten van heel mijn Erasmus. We dansten en zongen door heel de stad terwijl nieuwsgierige Italianen op hun balkon kwamen kijken en zwaaiden. Echt fantastisch!
Na 1 uur te hebben geslapen - #rip ik was nog steeds ziek – moesten we het hostel al verlaten. Een vriendin en ik wouden nog zo veel mogelijk van de stad zien dus trokken we er met twee meteen op uit en bezochten we allemaal kerken en andere bezienswaardigheden. Tegen de middag sloot een andere vriendin die wel de luxe had genomen om uit te slapen zich bij ons aan. We hadden een heerlijke pasta als lunch, waar ik 3 happen van nam en al misselijk werd, en een traditionele tiramisu in een tiktokplekje als dessert. Na een hele dag de hebben rondgelopen waren we de laatste mensen van Pisa nog in Rome en namen we de laatste trein naar huis met drie. Na een doodsaaie
maar ook lichtelijk gevaarlijke rit (een gedrogeerde man was heel eng aan het doen) kwamen we aan in Pisa. Mijn voeten waren kapot dus nam ik voor het eerst in mijn leven een taxi voor mezelf. Ik woon namelijk iets uit het centrum en het was al na middernacht. Ik had dit dan ook verdiend na 69.000 (hehe) stappen te hebben gezet in iets meer dan 48 uur. Helemaal kapot maar absoluut voldaan kroop ik in mijn bedje en eindigde ik zo mijn week.
Ik hoop dat jullie het interessant vonden om mijn week op Erasmus te volgen. Als jullie nog vragen hebben of interesse om hier zelf op uitwisseling te komen mag je me altijd een berichtje sturen. Ik hoop dat het jullie goed gaat daar in Gent en ik zie jullie terug volgend semester of in Athene!
Ciao amori!
Xxx
- Mienke Gheysens
(ze dragen een kerstmuts dus het zijn kerstsudoku’s :))
Pagina 15
Timon Senne DS
Pagina 16
Iben Matisse
Boris Jakob
Pagina 17
Stien Pauline
Jules Rens
Pagina 18
Wout T. Senne S. Wannes Jonathan
U hebt het al dan niet gehoord of gelezen in de krant of op het nieuws, op 24 november heeft een Belg geschiedenis geschreven. Met de wereldtitel in de World Rally Championship (WRC) te grijpen werd Thierry Neuville de allereerste Belg ooit die deze prijs won. Hij heeft al veel ongeluk moeten verduren en meerdere keren de wereldtitel op een haar na gemist. Daardoor werd hij af en toe ook ‘de eeuwige tweede’ genoemd, maar die bijnaam heeft hij nu in Japan op de allerlaatste dag van zich af kunnen schudden
De rallysport is niet de populairste motorsport, velen die motorsport horen denken direct aan Formule 1. Die wordt gezien als de meest prestigieuze motorsport terwijl Rally een sport voor en van het volk is. Over heel de wereld nemen duizenden mensen deel en komen er nog meer duizenden kijken. Het is dan ook toegankelijk voor iedereen. Als je het ervoor over hebt om tussen de bomen, graanstengels of wortels te staan, dan is rallysport iets voor jou.
Nu ben ik hier niet om propaganda voor de WRC te schrijven, ik wil u meenemen in de wonderlijke wereld van Rally in de sneeuw, naar plaatsen zoals Monte-Carlo en Zweden. Deze zijn de eerste twee rally’s die gereden worden en zorgen altijd voor spektakel. Monte-Carlo kan gezien worden als de opwarming voor het echte werk in Zweden, aangezien hier niet altijd sneeuw valt maar de wegen meestal wel spekglad zijn. De Rally in het hoge noorden is een fenomeen, nergens anders is een rally in de sneeuw te vinden van dat formaat. Wegen veranderen in schaatspistes en zijn bedekt met een pak sneeuw. Het parcours wordt natuurlijk wel vrijgemaakt op voorhand, waardoor een goeie 10cm sneeuw nog blijft liggen. Dit zorgt er opnieuw voor dat de wagens omgeven zijn door een muur van sneeuw aan de rand van het parcours.
De auto’s zijn speciaal gemaakt voor dit kampioenschap en dus ook heel wat krachtiger dan de gewone gezinswagen. Deze auto’s hebben +500 pk, in vergelijking met de gemiddelde wagen die ongeveer 150 pk heeft. Maar hoe blijven die nu juist op de baan? De auto’s zijn uitgerust met speciale sneeuwbanden, over de volledige banden staan spijkers of ‘studs’. Deze zorgen ervoor dat de banden zich in de sneeuw vastzetten in plaats van over de sneeuw te schaatsen. Ook door de ingewikkelde aerodynamica op deze auto’s worden ze als het ware ‘aan de grond gezogen’. Nu kan ik eerlijk toegeven dat vertrouwen op ‘lucht’ niets voor mij is. Deze rallypiloten vliegen over deze banen alsof het niets is, ze gaan in een zogenaamde ‘trance’. Met lichte voetjes spelen ze met de pedalen, vliegen ze door de bochten en hopen dat ze heelhuids aan de finish komen.
Om af te sluiten raad ik het iedereen ten zwaarste aan om ooit in hun leven een rallywedstrijd te gaan bekijken, want ook ons klein landje ademt motor- & rallysport. Zeker de West-Vlamingen onder ons hebben geluk, in deze provincie vinden meerdere amateurwedstrijden plaats. Zoek je een dagje plezier, samen weg zijn of een dagje drinken met mooi beeld? Rally sport is voor jou!
- Neo De Deckere
Heyhey daar liefste lezertjes van het Veer! Ik hoop dat jullie hebben genoten van het laatste Veertje van dit semester :))!!! Maar niet getreurd, volgend semester komt het Veer gewoon weer terug, en de mensen die mij kennen hebben misschien wel al een vermoeden in welk thema het volgende Veertje gaat zijn ;)).
Ach de winter, voor sommigen “the most wonderful time of the year”, voor anderen afzien van de koude en terugverlangen naar de zomer. Ik persoonlijk kan mij wel in beide standpunten terug vinden Voor de student betekent het echter ook de tijd van de Blok en de bijhorende examens, dus hopelijk kan dit Veertje toch een beetje ontspanning bieden in de donkere dagen! Voor de eerstejaars die dit lezen, vergeet zeker niet de studietips te bekijken die onze Studies voor jullie hebben geschreven!
Ook hier in Polen is de winter gearriveerd en laat me je zeggen, het is hier IJSKOUD. Voor iemand die niet goed tegen de koude kan (ik) is dit dus echt geen cadeau Desalniettemin amuseer ik mij hier nog steeds (zoals je kan lezen in mijn artikeltje) en probeer ik van heel deze ervaring het beste te maken. Al kijk ik stiekem er wel naar uit jullie allemaal terug te zien tegen dat het volgende Veertje in de rekken ligt ;)!
Tenslotte wil ik jullie allemaal nog veel succes wensen met de examens Ik geloof in jullie, dus nu moeten jullie enkel nog in jezelf geloven. Verder wens ik jullie ook nog allemaal een vrolijk Kerst en gelukkig Nieuwjaar toe! Vergeet ook niet te genieten van de welverdiende lesvrije week na de examens (die lijkt nu misschien nog ver weg maar uiteindelijk gaat die er sneller zijn dan je denkt!)
Love you all Scriptor Out
Ereleden - prosenioren
Chokri Ben Chikha
Jona Devos
Ivo De Wulf
Quinten Lelie
Adriaan Linters
Jef Werbrouck
Karl Van Heuverbeke
Academisch personeel
Johan Belaen
Lisa Demets
Steven Vanden Broecke
Lieve Van Hoof
Peter Van Nuffelen
René Vermeir
Jeroen Wijnendaele
Ereleden
Roos Baudewyns
Liete Bekaert
Emmy Clarisse
Valérie Crikemans
Michelle Dobbelaere
Sien Garré
Nikita Gerebtsov
Ignace Jespers
Jeroen Petit
Astrid Pype
Ilyo Uyttenhove
Maxim Vanden Berghe
Jelle Van Goethem
Diethard Vlaeminck
