DE SPIL 2024

Clubblad van sv milsbeek

Pomp Techniek Piet Teunissen

CTuinberegeningen

PietTeunissen C Dompelpompen

06-55377383

C Bronpompen

C Vuilwaterpompen

Ovenberg 14 C Warmtepompen

6596 DP Mi sbeek C Onderhoud Tel./

Fax (0485) 51 78 35 C Reparatie

Websit ewww.ptpt.nl C Verhuur

Bezoek onze winkel voor o.a.:

•Relatiegeschenken

•Tapverhuur

•Gedistileerd en wijnen

Kerkstraat 34 6596 A Milsbeek Tel. 0485 - 516405

Rob Takken

Zandstraat 16, 6591 BV, Gennep tel. (0485) 51 14 29 robtakken.gennep@topslijter.nl

Het jaar 2024 komt ten einde. Het jaar dat AI (Artificial Intelligence) zijn echte intrede doet en alles wat ook maar AI gerelateerd is in waarde exponentieel stijgt. Tijd om het maar eens te proberen en ChatGPT bij de hand te nemen. Ik tik in Voorwoord, Kersteditie, De Spil, SV Milsbeek en dit is het resultaat:

Beste leden, vrijwilligers, sponsors en supporters,

Een bijzonder jaar ligt achter ons, en voor we het oude jaar inluiden, willen we graag stil staan bij wat we samen als sportvereniging Milsbeek hebben bereikt. Kerst is een tijd van bezinning, van dankbaarheid en van het delen van mooie momenten met elkaar. En dat is precies wat we als vereniging het afgelopen jaar ook hebben gedaan: elkaar gesteund, samengewerkt en mooie herinneringen gecreëerd, zowel op als naast het veld.

Onze sportvereniging is de spil van onze gemeenschap. Het is de plek waar jong en oud samenkomen, waar vriendschappen worden gesmeed en waar we het hele jaar door met veel plezier en passie onze sporten beoefenen. Of het nu gaat om het behalen van sportieve successen, het organiseren van evenementen, of gewoon het samen zijn en genieten van elkaars gezelschap: de sportvereniging is altijd een bron van verbinding en kracht.

In deze kersteditie van De Spil willen we terugblikken op de hoogtepunten van het afgelopen jaar en vooruitkijken naar alles wat ons te wachten staat. We zullen onze leden en vrijwilligers in het zonnetje zetten, en natuurlijk de vele betrokkenen bedanken die onze vereniging ondersteunen, zowel binnen als buiten het veld.

Kerst is een moment van warmte, van samenzijn en van geven. Laten we de komende tijd gebruiken om elkaar te waarderen en te inspireren. We kijken ernaar uit om samen het nieuwe jaar in te gaan, vol nieuwe kansen, uitdagingen en mooie sportieve prestaties.

Namens het bestuur en alle vrijwilligers van Sportvereniging Milsbeek wensen wij jullie allemaal een fijne kerst en een gezond, gelukkig en sportief nieuwjaar!

Met sportieve groet, Het Bestuur van Sportvereniging Milsbeek

Mooi verhaal, maar niet echt persoonlijk toch?

Dit is het grote gevaar van ontwikkelingen als ChatGPT en Social Media. Het wordt minder persoonlijk, het creëert afstand en we missen de echte verbondenheid. Gelukkig is er een sportvereniging in Milsbeek waarbij we deze verbinding wel kunnen vinden.

Om dat te illustreren zijn we het seizoen goed begonnen met mooie toernooien en de start van competities. Het Albo toernooi, CNC jeugdtoernooi en de Super Sunday zijn daarvan hele mooie voorbeelden. Deze verbinding noemen we bij SV Milsbeek sfeer en beleving en die zijn zeer zeker te vinden op ons mooie sportpark. Dan wil ik nog even speciaal benoemen het plaatjesboek wat een initiatief is van de sponsorcommissie en wat een zeer groot succes is geworden. Plaatjes worden gespaard en onderling geruild. Een zeer mooie actie in samenwerking met De SPAR in Milsbeek en AH in Gennep. In het bijzonder een dankjewel aan Joop Wijnands, Esther Govers, Wim Wellens en Arieta van Leur.

Ook de ALV was dit jaar goed bezocht en we waren zeer te spreken over de aanwezigheid van JO19. Bedankt jongens! Deze betrokkenheid is iets om trots op te zijn. Tijdens deze ALV hebben we afscheid genomen van Ton Janssen als ‘bestuurslid accommodatie’ en hebben we Gerbrand Weijers welkom geheten. Voor Gerbrand een warm welkom en Ton bedankt voor je inzet! En fijn dat we nog steeds als vrijwilliger op je mogen rekenen de komende jaren.

Tijdens de ALV zijn er 2 belangrijke thema’s besproken. Een veilig sportklimaat en de herstructurering van sportaccommodaties binnen de gemeente Gennep. Over een veilig sportklimaat staat verder in De Spil meer informatie en

ook hoe we in de sessie van 10 januari 2025 hier een vervolg aan zullen geven.

Tijdens de ALV van oktober j.l. hebben we uitgebreid stilgestaan bij de herstructurering van de sportaccommodaties. De gemeente kan in de toekomst de huidige buiten sportaccommodaties niet meer betalen dus zal er een herstructurering noodzakelijk zijn. SV Milsbeek heeft ook input gegeven aan adviesbureau Kragten die de opdracht van de gemeente Gennep heeft gekregen om een advies uit te brengen over mogelijke denkrichtingen. De uitkomst is 18 november gepresenteerd waarbij ook de SV Milsbeek aanwezig was. De presentatie en het rapport zijn te vinden via www.gennep.nl/ sport-en-bewegen

Uit deze presentatie komen diverse varianten naar voren. In ieder van de varianten heeft ons sportpark een markerende rol als toekomstbestendig. Dit mede vanwege de duurzame staat waarin ons sportpark verkeert maar ook de bijzonder gunstige ligging. Dit zijn echter alleen nog denkrichtingen waarbij de verenigingen betrokken gaan worden om dit verder uit te werken. De eerst sessie heeft inmiddels op 10 december plaatsgevonden en de doelstelling van wethouder Sport Janine van Hulsteijn is om voor de zomer 2025 beslissingen te nemen rondom dit onderwerp.

Kortom, een gunstige situatie voor ons sportpark om verder te bouwen aan een multifunctioneel sportpark in Milsbeek. We zullen jullie zo goed mogelijk op de hoogte blijven houden van deze ontwikkelingen.

Rest mij jullie nog vooral een fijne kerst toe te wensen waar we echt kunnen verbinden met familie en zonder ChatGPT, Facebook, Instagram of Snapchat.

Een voorspoedig, verbonden, sportief, veilig en gezond 2025 toegewenst.

Met vriendelijke groet,

Namens het bestuur van SV Milsbeek Perry Houtepen

De Groote Heeze 41

6598 AH Heijen

Tel: (0485) 490 811

Mail: info@intos-gennep.nl

Paesplasweg 6

6591 MH Gennep

Tel: (0485) 490 811

Mail: buitenwerk@intos-gennep.nl

Voorwoord voorzitter voetbal

SV Milsbeek schuldenvrij

Het jaar 2024 is alweer bijna ten einde. Het was weer een bewogen jaar. Ook een jaar waarbij er vooruit wordt gekeken naar de toekomst. Denk aan het rapport van bureau Kragten over de herverdeling van de buitensportaccommodaties van de gemeente Gennep. Spannend, maar ook interessant voor ons als vereniging.

In het boekjaar 2022-2023 (1 juli 2022 t/m 30 juni 2023) heeft SV Milsbeek het restant van de hypothecaire lening bij de Rabobank afgelost. De lening is destijds afgesloten om de bouw van de tribune en berging mogelijk te maken.

Onze jeugdteams zijn voortvarend de winterstop in gegaan. Tot en met de JO10 hebben de jeugdteams nog geen ranglijsten, maar daar spelen de kinderen lekker hun wedstrijden. Vanaf de JO11 tot en met de JO19 behalen de teams wisselende resultaten. Ze sluiten dit kalenderjaar af met een zaalvoetbaltoernooi in Bergen van 27 t/m 30 december. Onze jeugdleiders en ­trainers staan er in ieder geval weer netjes op met nieuwe kleding. Jassen zijn gesponsord door Theo Vissers Bouw­ en Daktechniek en polo’s en shorts door Michel Thijssen van Thijssen Meettechnieken.

Na de eerdere aflossing van de leningen bij de gemeente voor de eerste zonnepanelen (februari 2017) en bij Stichting Trepunt’68 voor de verbouwing van de afdeling voetbal (december 2019) was dit de enige nog uitstaande schuld van SV Milsbeek. Door deze aflossing is SV Milsbeek nu volledig schuldenvrij.

Gerda bedankt!

Tijdens de bestuursvergadering heeft Gerda Franken een bedankje gekregen voor al haar werk voor de scheidsrechters. Nu hangt ze letterlijk haar fluit aan de wilgen.

De samenwerking met Astrantia is dusdanig gewijzigd, dat de jeugdspelers van Astrantia op dit moment in Milsbeek de wedstrijden meespelen; alle jeugdwedstrijden worden ook in Milsbeek afgewerkt. Met Astrantia volgt nog een evaluatie hoe we hiermee verder gaan.

In de voorbereiding op het huidige seizoen, kwamen we tot de conclusie dat we breed zitten in het aantal spelers in de seniorenteams. Er moest een keuze gemaakt worden: schrijven we een extra team in of kiezen we voor een seizoen waarbij we teams krijgen met veel spelers.

We hebben gekozen voor het

laatste. Terugkijkend op eerdere seizoenen, blijkt dat je toch altijd met blessuregevallen of weekendjes weg te maken hebt.

Tot nu toe is de opkomst van alle seniorenteams te prijzen. Het tweede elftal traint eenmaal per week en zelfs het derde elftal (in combinatie met 35+) staat op de donderdag met minimaal 15 man te trainen. Ook door de jeugdteams wordt er veel getraind op donderdagavond, wat zorgt voor een vollere kantine op de donderdag. Fijn om deze prettige sfeer in de club te ervaren.

We kunnen ook op ons sportpark weer terugkijken naar een aantal mooie activiteiten. Het voetbalseizoen ’23­’24 werd afgesloten met Berry Matthijsen als vrijwilliger van het jaar. Naast Berry zijn er natuurlijk nog vele vrijwilligers die wij week in, week uit enorm dankbaar zijn voor alle inspanningen op ons sportpark.

40 extra zonnepanelen

voor SV Milsbeek

Begin oktober zijn er 40 aanvullende zonnepanelen geplaatst op het dak van het hoofdgebouw. Deze zijn aangeschaft in verband met het verwachte extra energieverbruik van de airco’s die eerder geplaatst werden in de beide bestuurskamers en de kantine.

Ik wil hierbij direct van de gelegenheid gebruik maken voor het plaatsen van een oproep. Ken je iemand die op een leuk niveau wil voetballen in één van de seniorenteams bij onze gezellige vereniging? Laat het ons dan weten!

Het totaal aan zonnepanelen op ons complex bedraagt nu 130 stuks, waarvan 112 op het hoofdgebouw en 18 op de tribune (dit is een aparte aansluiting).

Zo was er een seizoensopening van korfbal en voetbal met een veld vol luchtkussens en spellen. Ons vertrouwde ALBO­toernooi was een groot succes, met veel verenigingen uit de regio. Op alle drie de dagen bleef het nog lang gezellig in de kantine en op ons terras.

Verder bedanken wij onze sponsor Megens Elektra voor de begeleiding en installatie van de zonnepanelen.

Eén jaar geleden schreef ik hier hoe voorspoedig het verliep met ons eerste elftal. We weten allemaal hoe het vorige seizoen geëindigd is en dat was teleurstellend. Dit seizoen hebben we een frisse start gemaakt met oude bekende Robert Theunissen als nieuwe trainer. Helaas blijven de resultaten nog uit en staat ons eerste elftal in de onderste regionen van de vierde klasse. Kijkend naar het vertoonde spel, is Milsbeek regelmatig de bovenliggende partij en kan het niet lang meer duren voordat daar ook passende resultaten bij komen.

Daarnaast was het tijd voor de plaatjesactie van de Albert Heijn en de Spar. Het is mooi om te zien hoe dit leeft in het dorp en dat er onder andere Facebookpagina’s worden aangemaakt om de plaatjes te kunnen ruilen. Om te zien hoezeer het leeft, kom dan eens op donderdagavond in de kleedkamers kijken bij de senioren. Met lijsten van missende plaatjes en tientallen dubbele kaarten wordt er onderling hevig geruild en gestreden voor de laatste plaatjes van het plakboek.

Met deze investering die mede mogelijk gemaakt werd door een subsidie vanuit de gemeente Gennep is SV Milsbeek weer een stukje energie-neutraler geworden en zullen de kosten van elektra het komende jaar 2024 verder dalen.

Vanuit mijn kant rest er niet anders dan jullie allen een gezond, sportief en prachtig 2025 te wensen.

Tot op de receptie van 01 januari 2025 en anders tot langs de velden!

Tom Koster Voorzitter afdeling voetbal

Veelzijdig, Gezellig en Bourgondisch goed!

Gelegen aan het plein in Plasmolen. Omringd door het bos, water en de Mookerheide, Waar je kunt wandelen, fietsen, varen, kamperen, logeren en bij de Mallejan heerlijk kunt dineren. Zo kun je bij ons ook terecht voor een heerlijk glas thee of koffie met gebak, een snelle lunch, keuze uit onze hapjeskaart met een goed glas wijn of een verrassend speciaal biertje.

Grand Café De Mallejan, Muldershofweg 3, 6586 AG, Plasmolen info@grandcafedemallejan.nl 024-6962032 of 06-51220195

Uw financiële risico’s buitenspel zetten?

Wij geven u graag advies!

Hans de Bruin zakelijk risicoadviseur 06-511 77 400 hans.de.bruin@zichtadviseurs.nl

ZICHTADVISEURS.NL

Voorzitter SPES

Het is zaterdag, half 9 ‘s ochtends eind november. Buiten is het lekker koud, het heeft gevroren. We rollen uit de eerste herfststorm (Conall, na Bert) en die kwam weer na de eerste sneeuwbuien. Dat wordt een interessante wispelturige winter. Zo ook voor onze korfbal teams verwacht ik.

Inmiddels zijn we al weer in ons derde samenwerkingsjaar met VIOS. We vinden elkaar steeds beter. Het gaat meestal vanzelf en soms even niet, dan is het even wat heen en weer discussiëren en komen we weer verder. Ik vind dat we tevreden mogen zijn over hoe goed het gaat. Ons eerste, tweede en derde is goed gemixt met VIOS en SPES speelsters en presteert. Het is deze zaal periode spannender dan vorig jaar. 1, 2 en 3 zijn vernieuwd na instroom vanuit de A.

Deze meiden zijn keurig ingepast en op dit moment staat VIOS SPES 1 fier bovenaan (wel met z’n drieën overigens). We zien spannende wedstrijden, met misschien nog wat wisselvalligheid, maar de spirit is goed en we raken meer en meer op elkaar ingespeeld. VIOS SPES 2 staat binnen nu nog op plek 2 en gaat vast doorstoten. Een enkele keer op het nippertje verloren (onterecht), maar het is een team om rekening mee te houden. VIOS SPES 2 is buiten gepromoveerd en loopt daar goed mee, echt knap. VIOS SPES 3 paste ook 2 A speelsters in en ziet nu een wereldreiziger terugkomen in haar midden. Het team heeft te maken met 2 langdurig geblesseerden, dus de extra aanwas is op dit moment behulpzaam. VIOS SPES3 is gepromoveerd buiten, en kon daar goed mee, dus ook hier weer groei. Mooi om te zien dat de A speelsters nieuw elan toevoegen in 1, 2 en 3.

Bij de junioren is de B1 die zo prachtig landskampioen werd bijna helemaal doorgegaan naar de A1 en dat is wel ff aanpoten, zeker toen ze te maken kregen met wat blessures. Gelukkig zijn de geblesseerden inmiddels gedeeltelijk aan het terugkomen en dat helpt weer wat. We hopen dat ze erin blijven en zijn hoopvol. Er komt nog een 2e helft buiten en binnen zijn we net begonnen. Alle vertrouwen dus. Onze bijna helemaal nieuwe B1 gaat door waar ze vorig jaar stopten en blijft winnen. De C1 was buiten zo onverslaanbaar dat we ze binnen bij de B

“ Dit is de manier om de clubs in de kleine en grote dorpen overeind te houden “

hebben ingedeeld, want er wordt veel meer geleerd van wat tegenstand. De breedte teams doen het goed samen, allemaal door elkaar gehusseld, wordt er hard gewerkt aan de basis en houden we het ook een beetje lollig met elkaar.

Afgelopen periode stonden belangrijke evenementen op de planning. Allereerst de nominaties bij het Sportgala in Gennep voor sportclub van het jaar en Niels Schallenberg als trainer/coach van het jaar. Onze VIOS/ SPES B1 en onze Selectie VIOS/SPES 1 waren genomineerd als sportclub van het jaar. Beiden finalist voor de landstitel, waarbij de B1 de titel buiten in de wacht sleepte en de selectie hem net miste. We gingen met z’n allen op de banken voor deze toppers.

Dat gold natuurlijk ook voor onze trainer van het eerste, Niels. Jaar in jaar uit staat hij geheel vrijwillig langs de kant bij onze selectie, terwijl hij voor zijn veeleisende baan wekelijks door Europa reist. Elke zondag schreeuwt hij (wel heel hard trouwens ) onze selectie naar de winst en past hij jonge

nieuwe speelsters in. Dus hadden we maar liefst drie kansen voor ons mooie cluppie. Er werd in grote getale gestemd en uiteindelijk ging alleen onze B1 aan haal met de titel ‘team van het jaar’!! Daar zijn we natuurlijk Supertrots op! Gefeliciteerd meiden en begeleiding!

De dag na het sportgala stond de Kaarsenactie op het planbord. Op die dag verkochten we prachtige kerstkaarsen die natuurlijk te duur zijn, maar waarbij je onze jeugdactiviteiten sponsort als dorp. Het is telkens toch wat trekken en duwen om de speelsters allemaal mee te laten helpen. Goed om ook zo rond de kerst aan te geven. We doen dit soort acties samen voor ons allemaal. Dus als iedereen 1 dagdeeltje in een heel jaar meeloopt om de kaarsen te verkopen kunnen we daarna vele leuke acties doen. Vraag aan ouders is om dit soort acties op te nemen in de goede gewoonten. Dit is de manier om de clubs in de kleine en grote dorpen overeind te houden. Dat moeten we echt met z’n allen blijven doen.

Op 10 januari gaan al onze trainers van korfbal (VIOS en SPES) en voetbal samen op training ‘Veilig sportklimaat’. Ze krijgen tips, we vragen collectief VOG verklaringen aan en ons didactisch team helpt ze met lastige vragen. Zo werken we aan professionaliteit van onze (soms jonge) staf en proberen we het sporten leuk en gezellig voor iedereen te houden. Natuurlijk zorgen we dat de avond ook een beetje gezellig is met een hapje en een drankje. Het gaat goed met ons cluppie dankzij een vast team van vrijwilligers, die week in week uit grote en kleine klusjes verzorgen. Een groot bedankje of een diepe buiging is op zijn plaats, bij deze dus!

Heb een goede kerst, geniet en pas goed op elkaar en natuurlijk op de vingers met oudjaar.

Marjo Vissers­Kuijpers, voorzitter SPES

De meiden ontwikkelen zich erg goed!

In de sport is ‘iets nieuws doen’ altijd iets spannends. Het zorgt voor nieuwe energie, voor inspiratie, voor weerstand, en zeker ook voor verhalen. In dit kerstnummer richten we daarom de spotlight op de samenwerking die is opgezet tussen Spes en VIOS uit Ottersum. Het trainersduo Niels Schallenberg en Man-Kit Chan is daar met ingang van dit seizoen begonnen aan de klus om het team richting het maximaal haalbare te leiden. We maakten kennis met ze, zoomen in op hun kijk op de sport, en uiteraard op de samenwerking tussen de beide verenigingen en hoe ze willen komen tot een mooi sportief resultaat.

>> Hoe zou je jezelf voorstellen?

Niels: Ik ben Niels, 46 jaar, getrouwd met Anouk (bestuurslid van VIOS) en wij hebben twee lieve dochters: Elisabeth (13) en Isabelle (11). Wij wonen sinds 2014 in Oeffelt. In het dagelijks leven ben ik directeur Nederland en Duitsland bij Acadis, een wereldwijd ingenieurs­ en adviesbureau.

Ik ben opgegroeid in Capelle aan den IJssel en heb vanaf mijn 6de tot en met m’n 29e gemengd gekorfbald bij KCC, totdat we naar Sydney in Australië vertrokken. KCC is ook een fusieclub, en ik heb die fusie actief meegemaakt als speler van het 1e team, bestuurslid technische zaken in die tijd en als trainer van jeugdteams. Er zitten heel wat parallellen met de huidige VIOS/Spes samenwerking. Tijdens mijn jeugd heb ik veel tijd in de korfbalkantine doorgebracht, want mijn broer en zus speelden ook, en ook onze partners hebben we via het korfbal leren kennen. Anouk ken ik via het studentenkorfbal in Eindhoven, waar wij studeerden.

niels:

“ In een gemengde korfbalkantine met jongens en meiden heb je een hele andere en hele mooie dynamiek. ”

Man-Kit: Mijn naam is Man­Kit Chan, ik ben 41 jaar oud en afkomstig uit Nijmegen. Ik ben eigenaar van een kleine vleesgroothandel te Nijmegen die gespecialiseerd is in de oriëntaalse horeca.

Ik ben op mijn 9e begonnen met korfbal bij Keizer Karel. Ik heb zelf meer dan 15 jaar in het eerste gespeeld, en hiernaast heb ik in mijn tienerjaren Chinese martiale kunsten beoefend. Daarnaast vind ik verscheidene andere sporten interessant om te bekijken, waarbij ik vaak kijk naar tactiek en uiteraard de individuele kwaliteiten van sporters en wat hen of hun sport uniek van de anderen maakt.

Ik ben via een vriend op de basisschool in contact gekomen met korfbal en daarna nooit meer weggegaan. Vanaf mijn 16e jaar ben ik wel een stuk bewuster met de sport omgegaan omdat we toendertijd op een vrij hoog niveau speelden. Daarin hebben de club en mijn medespelers dus ook een rol gespeeld.

Ik speel momenteel in een lager team, en dat bevalt me op zich wel. Wat ik het mooie van de (gemengde) korfbalsport vind is dat je samen met man en vrouw naar een doel werkt. De dynamiek tussen man en vrouw maakt het erg bijzonder. Iedereen heeft zijn eigen rol en inbreng, en door de combinatie is de 3e helft ook een heel stuk gezelliger.

>> Niels, je komt uit een echt korfbalgezin. Hoe ziet een weekend er bij jullie uit?

Gevuld met korfbal, als is het wel iets rustiger dan afgelopen seizoen. Beide meiden spelen met hun teams op zaterdag aan het einde van de ochtend dus we gaan hun wedstrijden kijken of gaan mee als rijouders. Dit jaar proberen we de zaterdagmiddag iets meer vrij te houden voor het gezin, want op zondag gaat Anouk een externe wedstrijd fluiten en ben ik zelf aan het coachen.

man-kit:

“ We willen het hoogst haalbare halen, dus de Damesfinale ”

Man-Kit Chan

>> We zien ook in het dameskorfbal dat clubs moeite hebben om genoeg (prestatiegerichte) teams op de been te krijgen. Hoe denk je dat dat komt en welk toekomstbeeld zie je wat dat betreft voor je?

Niels: Je zag eigenlijk een trendbreuk in de groeiende ledenaantallen van VIOS na Covid. Er kwamen een aantal jaren minder nieuwe leden of leden, en met name in de leeftijd 15­20 stopten er speelsters. Een tweede aspect is dat ouders of verzorgers het rijden naar wedstrijden of een verplichte bardienst als te groot issue zien, waardoor de kinderen niet op een team­

Lees verder op de volgende pagina

Door Martijn Cobussen

Albert Heijn

SPAR Supermarkt Willemsen

>Voederwortelen

>Strooizout

>Vogelvoer

>Outdoorlaarzen

>Paardendekens

>Ongediertebestrijding

> Heiniger scheermachines (tevens verhuur)

Ruim assortiment diervoeders, ook biologisch.

Vervolg interview

sport mochten. Gelukkig is het na Covid wel weer genormaliseerd en hebben we – mede door de samenwerking ­ een hele goede jeugdopbouw bij VIOS/Spes met veel jonge jeugd en twee tot drie teams per leeftijdscategorie. Hierdoor kan iedereen op het eigen niveau met plezier korfballen.

Man-Kit: Er is een generatiewissel, en ik zie dat de mentaliteit is veranderd. Daar draagt ook niet aan bij dat social media jongeren continu prikkelen. Hiermee bedoel ik dat ze met een lage investering al snel resultaten kunnen krijgen, en dit vertaalt zich ook onder andere in de sport. De mentale weerbaarheid is een stuk lager dan voorheen, en daarbij wordt het ook nog eens gestimuleerd om individuele prestaties vast te leggen en op de media te verspreiden. Daarmee doel ik op vloggers op Instagram, Youtube en andere platformen.

Het is voor veel sportvereningen heel moeilijk om aan leden te komen. Vanuit mijn eigen korfbalvereniging hebben we ingezet om al op basisscholen schoolkorfbal lessen te verzorgen, om zo de kinderen al te enthousiasmeren voor onze sport.

man-kit:

“ Bij de uitwedstrijden hebben we altijd een trouwe aanhang die het team komt aanmoedigen. ”

>> Eén van de oplossingen voor die trend is het aangaan van samenwerkingsverbanden. Wat zijn de grootste uitdagingen op verenigingsniveau binnen de samenwerking tussen VIOS en Spes?

Niels: Als ik dit als coach/trainer beantwoord valt dat best mee. Daar ging het vooral om de speelstijl en de trainingsintensiteit. Vanuit technische zaken gaat het natuurlijk om het vinden van nieuwe technische doelen, hoe maak je de indeling van de selectie, etc. Het bredere aspect is aan het bestuur om te antwoorden.

Man-Kit: De grootste uitdaging is dat je een gezamenlijke doelstelling hebt en er bewust van moet zijn dat je het zonder elkaar lastig hebt of niet eens kan overleven. Hierbij zal bij een fusie of samenwerking vrijwel altijd een middenweg gezocht moeten worden om samen verder te kunnen.

Dit moet door alle actieve leden gedragen en uitgedragen worden. Dat betekent ook

niels: “ Ouders of verzorgers zien het rijden naar wedstrijden of een verplichte bardienst als een te groot issue ”

dat de organisatie er volledig achter zal moeten staan. De mensen van Spes en VIOS werken er hard aan om alles in goede banen te leiden en zijn heel goed bezig. Je ziet dat het vruchten begint af te werpen, maar het heeft nog wel even tijd nodig.

>> In Ottersum komt straks de voetbalvereniging dichterbij. Een goede ont wikkeling? En zien jullie nog verder gaande samenwerking tussen Spes en VIOS?

Niels: Het bestuur heeft hier een beter perspectief op. Wat ik wel kan zeggen is dat ik zelf m’n jeugd heb doorgebracht in een gemengde korfbalkantine met jongens en meiden. En daardoor heb je een hele andere en hele mooie dynamiek. Dus korfbal en voetbal in één kantine ben ik helemaal voor.

Man-Kit: Met de oplopende kosten is het tegenwoordig voor de korfbalsport bijna wel noodzakelijk om manieren te vinden om kosten te drukken.

Qua Spes en VIOS zit ik te kort bij de club om een goede mening te kunnen vormen over hoe zij in de toekomst verdere stappen zouden moeten kunnen nemen. We hebben vanuit onze rol puur gekeken naar de beschikbare spelers en de kwaliteiten die met ze meebrengen, om daar vervolgens een team van te proberen te smeden.

>> Hoe zorg je binnen de selectie voor een goede balans tussen de beide verenigingen?

Man-Kit: Vanuit mijn tijd bij De Peelkorf realiseer ik me dat iedereen anders is, wat betekent dat er ook ruimte gemaakt moet worden voor het individu, want elk individu brengt andere kwaliteiten mee die voor ons team weer belangrijk zijn.

Niels: Als je eenmaal in de selectie zit is er geen VIOS of Spes. Dat interesseert mij helemaal niet. Als je in de selectie zit verwacht ik volledige inzet, strijdlust en een goede sfeer in de kleedkamer en erbuiten. En je in het weekend een beetje gedragen zodat je zondag topfit bent. Dat heb ik in het verleden van alleen de VIOS meiden gevraagd, en gekregen. En sinds de samenwerking vraag ik het weer aan alle spelers in de selectie.

>> Hoe zou je de ontwikkeling omschrijven die VIOS en Spes de laatste jaren hebben doorgemaakt?

Niels: De afgelopen jaren zijn zeer succesvol verlopen. Door enorme inzet achter de schermen van de beide besturen en de technische commissie. Er komt veel bij kijken en de hoeveelheid tijd die bijvoorbeeld Anouk en Ellis Spikmans erin stoppen wordt schromelijk onderschat. Dankzij deze mensen gaat het zo goed met de combinatie. Wat ik echt een van de allerleukste dingen vind is dat onze A2 het zo goed doet. Echt super, en dit komt echt door de samenwerking. Een goed eerste team kan je desnoods bij elkaar scouten, maar een A2 niet ­ daar ligt het bewijs.

niels:

“ Er zit vooral wat oud zeer bij 50+ leeftijd leden, voor alle jeugd die korfbalt is dit echt geen probleem. “

>> Het samenspelen van Spes en VIOS zorgt er ook voor dat twee clubculturen bij elkaar komen. Wat merk je daarvan?

Man-Kit: Ik merk dat de leden en ouders van de spelers heel erg betrokken zijn. Die dragen regelmatig hun steentje bij, bijvoorbeeld in het bemannen van de jurytafel en de daarbij horende verantwoordelijkheden. Daarnaast hebben we bij de uitwedstrijden altijd een trouwe aanhang die het team komt aanmoedigen.

Niels: Iedere club gaat zelf ook door een ontwikkeling heen. Bij VIOS waren we op weg van een club uit de allerlaagste regionen naar een topclub, hetzelfde bij mijn oude club die van de allerlaagste klasse naar de korfballeague ging. Die groei vraagt ook enorm veel van een cultuur.

Lees verder op de volgende pagina

Uiteindelijk zit er vooral wat oud zeer bij 50+ leeftijd leden. Voor alle jeugd die korfbalt is dit echt geen probleem. Die hebben het leuk samen en voor hen telt het verleden en uit welk dorp ze komen niet, behalve dat ze misschien soms wat verder moeten fietsen.

>> Jullie hebben sinds dit jaar een duo-functie. Hoe verdelen jullie de taken rondom het team?

man-kit:

“ De grootste uitdaging is dat je een gezamenlijke doelstelling hebt en er bewust van moet zijn dat je het zonder elkaar lastig hebt of niet eens kan overleven. “

Man-Kit: We stemmen een paar keer per week af over wat we belangrijk vinden voor de wedstrijd. Hierbij hebben we aan het einde van de week nog een belafspraak om de laatste details te bespreken voor de wedstrijd. Zelf coach ik wat meer op de individuen, waarbij je kan denken aan het maken van keuzes in een tactische vorm.

Niels: We doen binnen onze samenwerking alles gelijkwaardig. We spreken vooraf door

wie welke training geeft en welke tactiek we willen gebruiken naar de tegenstander van komende week. Ook het coachen van de wedstrijden doen we samen.

>> Hoe verloopt het seizoen tot nu toe? Op welke vlakken kan het team nog groeien, en welke doelstellingen hebben jullie voor jezelf gesteld?

Niels: We hebben dit jaar 3 jonge meiden ingebracht; Nadia en Maaike zijn zelfs pas 17. Onze verwachtingen waren om rond de 4de cq 5de plek te eindigen, dus om net wel of net niet mee te doen om de play­offs. We zien echter dat ook de tegenstanders aanpassingen hebben moeten doen, en dat onze meiden zich goed ontwikkelen.

We doen nu zowel op het veld als in de zaal nadrukkelijk mee voor de play­offs voor het Nederlands Kampioenschap. Qua ontwikkeling is er nog veel te halen. In meer aanvallende variaties, in meer verdedigende variaties; maar ook in de sportbeleving en er alles voor over willen hebben. Mijn eigen ontwikkelpunt is om beter te leren om mijn mond te kunnen houden tegen de scheidsrechters.

Hij komt hij komt….!

Zaterdag 26 november was het dan eindelijk zover. Na vele nachtjes vol spanning slapen, was het bezoek van de sint met hoofdpiet en vier hulppietjes aan de kids van onze korfbal en voetbalvereniging eindelijk daar. Zoals alleen de sint dat kan, kwam hij in stijl aan. Hij werd met de tractor in een mooi aangeklede kar voorzien van een comfortabele fauteuil door boer Geert gebracht naar onze kantine. Daar werd hij onthaald door de kin deren en hun ouders.

Eenmaal binnen kon het feest pas echt beginnen! Per team was er voor de kinderen quality time met sinterklaas. Kon er gekleurd worden, speelden we oudhollandse spelletjes en was er een lekkere cake om te versieren. Ook werd de sint getrakteerd op allemaal mooie dans-

jes. Sinterklaas zou sinterklaas niet zijn zonder cadeautjes! Voor alle kinderen had hij een mooie bidon voorzien van logo en naam laten maken bij Kees Rietveld. Na nog even samen gedanst en gezongen te hebben was het dan toch echt weer tijd om de sint uit te zwaaien!

man-kit:

“ Wat ik het mooie van de (gemengde) korfbalsport vind is dat je samen met man en vrouw naar een doel werkt. “

Man-Kit: Het seizoen verloopt voortvarend. In eerste instantie dachten we dat het een uitdaging zou gaan worden om bij de top 3 te gaan komen, maar op het moment staan we er goed voor. Ik denk dat we als collectief zowel aanvallend als verdedigend nog wel een stuk kunnen aanscherpen. We willen het hoogst haalbare halen, dus de Damesfinale.

>> Welke wens voor het nieuwe jaar zou je de lezers van Sportvizier willen meegeven?

Niels: Dat al jullie persoonlijke wensen uit mogen komen, klein of groot.

Man-Kit: Geniet van korfbal, het is een mooie sport en natuurlijk allemaal een gezond 2025!

Hoogveld 1 I Tel. (0485)

Het was een erg gezellige middag en wij kijken er naar uit om sinterklaas volgend jaar weer te mogen ontvangen op ons sportpark!

Jubilarissen

Op 1 januari worden zoals elk jaar, onze jubilarissen in het zonnetje gezet. Deze jubilarissen stellen we graag aan jullie voor op de volgende pagina’s. Dank aan de interviewers, het zijn mooie verhalen geworden, sommige wat uitgebreider, en sommige met één foto en van sommige ontvingen we een heel fotoboek. Erg leuk allemaal. Veel leesplezier!

Ook de redactie van ‘De Spil’ feliciteert alle jubilarissen!

Cor Gerrits, 80 jaar lid

En lid van verdienste: nog steeds actief bij de club!

Cor werd in 1944 lid van de SV, tegelijk met Wim Meeuwsen. Een elftal was er toen nog niet dus werd er maar sporadisch tegen een bal aangetrapt; het was immers oorlog. In die tijd was de voetbalclub eigenlijk Thei van Schaijk en Jan Franken. Zij trokken de kar en zo kwam er vlak na de oorlog een elftal op de been waar ook Cor aan mee deed. ‘Toen ik 16 werd, kwam ik in de Örst’, zo vertelt Cor. In dat elftal speelden toen Herman (de Tuinman) Janssen, Piet (van Kobus van Nölleke) Peters, Teun en Gijs (de Kuut) Theunissen, Harrie van Bergen (de beste keeper ooit), Matje (van Tinus) Peters en later ook zijn zwager Cor Groenen. Een echte trainer had men destijds niet, ‘wel hadden we Stefan Rasmussen’, zo vertelt Cor. Hij was een beste speler, maar had ook trainerskwaliteiten. Een jaar later kwam er een echte trainer. Johnny van de Kamp uit Gennep kwam de Milsbèk op het goede spoor zetten. Nadat van de Kamp vertrokken was volgde ene Wittenaar hem op. Volgens Cor unne echte “Hollander”. Hij zat in de kost bij Albert Thissen; de buurman van Cor.

Zo is Cor tot zijn 65e actief voetballer geweest. Zo heeft hij met Wim (de Melkboer) Noij de veteranen opgericht. Ook als vrijwilliger is hij nog steeds actief voor de club. Toen de club extra inkomsten genereerde middels reclameborden werd hij de vaste huisschilder van deze borden. Cor heeft een

vaste hand en was de vakman die de bussen van de Zuidooster handmatig van hun logo voorzag en nog steeds komen zijn schilderkunsten van pas. Op zijn 90e heeft hij de lambrisering in de hal van de kleedlokalen van een nieuw verflaagje voorzien. En nog steeds geeft hij zijn ogen de kost van wat er op het park aan onderhoud toe is. De deur bij kleedlokaal 7 en 8 is hard aan vervanging toe en je kunt wel raden wie het schilderwerk gaat doen.

In zijn voetbalcarrière mocht Cor éénmaal een kampioenschap vieren en dan ook meteen niet de minste: Met het eerste werden ze in het seizoen 53/54 kampioen in de eerste klasse van de afdeling Nijmegen. Een groot feest werd het niet voor het dorp, dat was toen nog niet zo, maar ‘wel met ons stelletje naar café De Zwarteweg bij Drikus van Rieke Jan’. Veel herinnert hij zich niet meer van dat feest, maar wel dat het de eerste keer was dat hij straalbezopen werd.

Dat Cor het zo lang volhoud bij de club is heel simpel. Als je je nooit bedankt dan blijf je lid van de club! Niet alleen dat natuurlijk; hij is nog steeds verliefd op het spelletje en is nog bij bijna iedere wedstrijd van het eerste een vaste supporter. Kortom: hij is er nog maar al te graag bij.

Als je 80 jaar lid bent bij een vereniging dan ben je natuurlijk ook onderdeel van de geschiedenis van de club. Vroeger lag het voetbalveld aan de Rijksweg waar nu de grote hal op het terrein van Emons staat. Het veld liep naar achteren schuin omhoog en dat moest verholpen worden. Dus met alle ­

man met de schop het veld afsteken om het veld zo gelijk mogelijk te maken. ‘Er kwam geen eind aan’, zo vertelt Cor. Maanden heeft het geduurd! Bloed, zweet en tranen! Je kunt wel stellen dat Milsbeek ook zijn eigen ‘Bloedkuul’ heeft. Ook werd er een schuur gebouwd en dit was dan het kleedlokaal. Let wel: geen douches, maar alleen amper koud water en plaats voor een heel elftal was er niet. Bovendien werd het gras nog gemaaid met een zeis. Wat dat betreft zijn de tijden nu gelukkig heel anders en is alles ten goede gekeerd. We hebben een sportpark waar we enorm trots op mogen zijn, ‘alleen’, zo zegt Cor: ‘het had nooit aan de Zwartweg mogen liggen’. Het veld aan de Rijksweg had een veel betere grondslag. Ondanks alle waarschuwingen van de Milsbeeks agrariërs kwam het veld toch waar het nu is.

Cor is inmiddels in zijn 91e levensjaar en prijst zich gelukkig dat hij nog steeds lid is en zelfs nog als vrijwilliger zijn steentje bij kan dragen en spreekt de hoop uit dat het eerste toch ooit weer met Milsbeekse jongens gevuld zal zijn.

In 2028 bestaat de SV Milsbeek afdeling voetbal 100 jaar: ’en ik ben erbij’! Zegt Cor. Hij sluit zijn verhaal af door alle Milsbekers een fijne kerst toe te wensen, maar vooral een gezond en sportief nieuwjaar.

Door: Frank Derks

Toen wij een avond langs gingen om met Herman te praten over zijn voetbal carrière en voornamelijk zijn Milsbeekse tijd kwamen er mooie verhalen naar boven.

Herman’s vader en moeder hebben in 1929 een boerderij opgebouwd in Milsbeek, echter is deze tijdens de oorlog compleet verwoest of weggehaald. Het verhaal gaat dat alle stenen van de boerderij gebruikt zijn voor het spoorlijntje van de geallieerden. Dit alles is gebeurd in de tijd dat het gezin gevlucht was voor al het geweld. Herman heeft een goede jeugd gehad en geeft aan dat hij al van kleins af aan met voetbal bezig was. En dat hij dan ook zodra hij mocht voetballen erbij was.

“ Herman wilt ouders en supporters meegeven om meer te genieten “

Herman heeft het tot het eerste elftal geschopt en was een vlijmscherpe linksbuiten, waar het gerucht tot op de dag van vandaag nog gaat of de snelheid lang de lijn met de bal wel altijd met het voetje was of dat er soms toch stiekem een handje bij kwam kijken. Gelukkig hadden we in die tijd nog geen VAR.

In die tijd hadden we ook nog dienstplicht en zat hij eerst in Ossendrecht met nog 3 Milsbeekse jongens. Maar hij werd al snel naar de Nijmeegse kazerne Kraayenhof overgeplaatst. Voor hem een geluk, want hierdoor kon hij blijven voetballen en werd hij zelfs opgehaald als hij op zondag moest voetballen.

Tot aan 1968 heeft Herman in Milsbeek gevoetbald, echter toen heeft hij besloten om de overstap naar Gennep te maken. Deze

Herman

Een

Lemmen, 70 jaar lid

Gennepse met een groot Milsbeeks hart.

keuze had meerdere oorzaken. Hij en zijn vrouw hadden ondertussen een huis in Gennep. Herman had niet echt een chemie met de trainer van Milsbeek en op Links had hij gezonde concurrentie van Piet Arts. Toen Herman gekozen had voor Vitesse is Achilles Groesbeek nog wel op de koffie geweest maar Herman had zijn woord al gegeven. En dan moet je je daaraan houden.

In deze periode heeft Herman zelfs proef mogen draaien bij NEC Nijmegen. Hier heeft hij met een team van dienstplichtigen 4x mogen aantreden. Later heeft hij bij VVV Venlo ook nog een stage dag gehad. Echter had Herman toen zijn privéleven al uitgestippeld en heeft netjes bedankt.

Ondanks de overstap naar Vitesse is Herman altijd lid gebleven van de club. Dit had zeker te maken met de actieve veteranen van die

tijd. Er was altijd wel iets en altijd gezelligheid. Ook bij Vitesse heeft Herman zich ingezet voor de club en heeft hier dankzij zijn bouwtechnische achtergrond met veel projecten mee gedaan om de club te krijgen waar ze nu staan.

Herman vindt het huidige voetbal met zijn regels een goede ontwikkeling. Echter vraagt hij zich wel af waarom het soms zo lang moet duren. Ook de ontwikkeling van de jeugd vindt hij mooi om te zien en hoopt dan ook dat men voor de jeugd blijft investeren in vernieuwing. Wel wil hij ouders en supporters meegeven om meer te genieten in plaats van alleen maar commentaar te geven.

Herman, namens de Club gefeliciteerd met jouw 70 jarig jubileum!

Door: Martijn Smits

Cor Derks, 60 jaar lid!

Wat heeft deze man niet voor de club gedaan?!

Een verslag.

In die tijd kon je pas met de 8 jaar lid worden van de voetbalclub. Ik ben in 1964 dan ook meteen op die leeftijd begonnen met voetballen. De toenmalige trainer heeft mij in de goal gezet en ik ben mijn hele voetballoopbaan ook doelman gebleven.

Trainen aan de Rijksweg met op de achtergrond de crossmotoren achter bij van Elst. Als jochie ging ik elke wedstrijd van het eerste elftal kijken en de uitwedstrijden waren altijd een feest. Vertrekken bij café de Zwarteweg, de bus in. Daar kreeg je wat lekkers en bij terugkomst een frietje halen bij d’n Blauwe. Wat mij van de thuiswedstrijden aan de Rijksweg van het 1e elftal is bijgebleven was de enorme publieke belangstelling (2500 man) bij de wedstrijd tegen Achates, maar meer nog de beenbreuk van spits Tonnie Rutten. Wij als mennekes stonden altijd achter de goal en vlak bij de doellijn gebeurde dat ook.

Wat mij als jeugdspeler is bijgebleven zijn de uitwedstrijden op de fiets naar b.v. Siebengewald. Een weg waar geen eind aan leek te komen. Wedstrijd gespeeld in de wei, altijd een zeer partijdige scheidsrechter, geen douche, en weer in je voetbalkleren fietsend naar huis. En natuurlijk ook de uitwedstrijden over de Maas. Met de fiets op het fietspontje bij Jaap van de Kop in Middelaar naar de overkant. Na de wedstrijden douchen was er niet bij, je kon in een soort varkenstrog enigszins de modder afvegen.

In de herfst/winterperiode moest je altijd bij de opstelling bij Joep de Krebber (SPAR) in de Kerkstraat (nu massagesalon) gaan kijken of de wedstrijd wel doorging. Als jeugdspeler ook mooie herinneringen aan het kampioenschap met de C1 in Cuijk met als trainer Piet de Schoester. Ook het voetbalkamp in Wassenaar was een hele belevenis. We waren met ons team zelfs zo fanatiek dat we alle wedstrijden wonnen, of het nu voetbal, handbal, volleybal, touwtrekken of wat dan ook was. Dit tot ergernis van de andere teams, waardoor onze luchtbedden het vaak moesten ontzien.

JEUGDTRAINER.

Uiteindelijk als keeper alle jeugdteams doorlopen en op mijn 17e ben ik naast het keepen ook de jeugd gaan trainen. Later ook in combinatie met seniorenteams. Dit trainerschap deed ik gedurende een

periode van 34 jaar. Met keepen ben ik na jaren in Milsbeek 1 en 2 te hebben gespeeld rond mijn 27e gestopt.

Ik keepte op een gegeven moment ook nog op de vrijdagavond en maandagavond in de zaal op het destijds in Zuid­Nederland hoogste niveau met wedstrijden in o.a. Valkenswaard en Budel. Soms om 22.00 uur voetballen en dan was je na middernacht thuis. Dit 5 jaar volgehouden.

Daarna als jeugdtrainer bij de club bij alle jeugdteams vanaf de F tot de A actief geweest en een aantal jaren een bestuursfunctie bekleed. U kunt zich indenken wat een tijdsbestek dit vrijwilligers werk in beslag nam. Maandag en vrijdag zaalvoetballen, dinsdag en donderdag eerst de jeugd trainen daarna zelf trainen, zaterdag met de jeugd mee en zondags nog zelf voetballen. Als trainer/leider mee geweest naar het fantastische voetbalkamp in Huijbergen.

Nadat onze Jeroen en Bart gingen voetballen heb ik de keuze gemaakt om te stoppen met zaalvoetbal en het keepen. Ik trainde 2x in de week en ging zaterdag als coach ook altijd mee. Prachtige momenten meegemaakt, b.v. het kampioenschap met de D1 in Siebengewald en later met de A1. Er gingen altijd heel veel ouders mee kijken die voor een mooie sfeer tijdens, maar zeker ook na de wedstrijden zorgden. Het werden na afloop altijd zeer gezellige uurtjes met de ouders en spelers in de kantine.

“ In de periode dat ik een jeugdteam trainde ben ik met bijna elk team kampioen geworden “

Zeker het A kampioenschap werd uitbundig gevierd door spelers en ouders. Het was namelijk 23 jaar geleden dat Milsbeek A kampioen werd. Hele mooie herinneringen aan het team, Maya de Bij (het teamlied) en aan collega­leider knoepe Tien van Wees. Verschrikkelijk was enkele jaren later het bericht dat spits Berry Wijnhoven op zeer jonge leeftijd was overleden.

Nadat ik bij de A afscheid nam als trainer ben ik Milsbeek 2 gaan trainen in combinatie met een lager junioren/pupillenteam. Nu

was het alleen nog op dinsdag, donderdag, zaterdag en zondag naar het voetbalveld. In die periode voetbalde en trainde ik ook onze zonen Jeroen en iets later Bart en wat mij van de F’jes het meeste is bijgebleven is een wedstrijd op dinsdagavond thuis tegen Toxandria. Tijdens de 1e helft kwam er een luchtballon over het Reichswald, dat vonden de Milsbeek spelertjes veel mooier dan voetballen; ruststand 0­4! In de rust toch maar verteld dat er geen luchtballon meer kwam en dat we maar moesten gaan voetballen. Eindstand 5­4. Onvergetelijk! Ook voor de leider/trainer van Toxandria die ik jaren later in Rijkevoort ontmoette die meteen naar mij toe kwam; we hebben nogmaals gelachen daarover.

Vermeldenswaardig is dat ik in de periode dat ik een jeugdteam trainde met bijna elk team kampioen ben geworden. Dit is als jeugdtrainer uiteraard geen doelstelling maar toch! Zelfs nog in 2021 toen ik op verzoek van de jeugdcoördinator op mijn 65e en 66e jaar nog 2 jaar de Jo10 heb getraind. Talloze jeugdleiders heb ik meegemaakt en ik wil via deze die mensen van harte bedanken voor de hulp. Het is onbegonnen werk om al die namen te noemen (verschillende zijn helaas al overleden) En uiteraard ook een dank je wel aan de ouders van de jeugdspelers. Mijn motto; alleen kun je niks, samen kom je steeds verder.

SENIORENTRAINER.

Na de A ben ik trainer van Milsbeek 2 geworden. In die periode kampioen geworden en gepromoveerd naar de 1e reserveklasse met o.a. wedstrijden tegen Wilhelmina’ 08 uit Weert. Een hele mooie tijd samen met leider wijlen Hans Wannet. We hadden een keer in een thuiswedstrijd scheidsrechter Skibbe uit Posterholt. Voor de aftrap keek hij zijn ogen uit hoe prachtig ons sportpark eruitzag met het uitzicht op het Reichswald. Hij is de hele dag op het sportpark gebleven en we hebben hem rond 19.00 uur naar zijn auto begeleid. Hoe hij thuis is gekomen weten we niet maar toen hij de 2e keer ons thuis moest fluiten had hij wel zijn vriendin meegenomen!!

Door Frank en Cor Derks

Met verschillende hoofdtrainers heb ik samengewerkt o.a. Cor Perlee, Wim Benders met voor mij als hoogtepunt Oranje International Jan van Deinsen. Ik was redelijk nerveus voor de eerste kennismaking en was ruimschoots op tijd in het trainerslokaal. Jan schudde mij de hand, had een stuk vlaai bij zich voor de barbediende en begon smakelijk te vertellen over o.a. zijn belevenissen in de periode als trainer van Nigeria. Ondanks dat Jan maar enkele maanden in Milsbeek trainde heb ik, en ik denk ook veel spelers, enorm veel van hem geleerd.

Dat je in al die jaren zoveel trainers, leiders en spelers hebt meegemaakt en daar altijd later weer bij een ontmoeting over die periode gezellig kunt praten is een echt voorrecht. Je bent ook op tientallen sportparken geweest en nog steeds kom je weer een bekende uit die tijd tegen en dan is een gezellig praatje zo gemaakt. Het sociale aspect is niet weg te cijferen en heel mooi om dat elke keer weer te mogen beleven. Na die jaren met Milsbeek 2 ben ik 3 jaar hoofdtrainer van Milsbeek 1 geweest. Ook dat was weer een zeer leerzame en mooie periode met leiders Louis Megens en wijlen Piet Arts en met als hoogtepunt het seizoen waarin we met 4 ploegen bovenaan eindigden. Een nacompetitie met SES, Constantia en Odiliapeel. Helaas werd uiteindelijk SES kampioen. Een niet te vergeten seizoen waar nog steeds over gepraat wordt als Milsbeek 1 weer tegen één van die ploegen moet spelen.

In die tijd speelden er ook familieleden in de selectie en als ik als trainer een keuze had gemaakt dat b.v. onze Marco niet in de basis stond, kreeg ik dat thuis van mijn vader (jarenlang bestuurslid geweest) wel te horen. Ook het moment dat ik keeper

Gerbrand Weijers te kennen gaf dat ik koos voor Jan Driessen als 1e doelman heeft in die tijd soms kleine familie spanningen opgeleverd waar we nu gelukkig om kunnen lachen.

“ Een onderscheiding die naar mijn idee meer bestemd is voor mijn echtgenote Henny “

In die periode nam Astrantia Middelaar een keer met mij contact op om een keer hoofdtrainer te worden. Dat heb ik aanvaard en ben 3 jaren in Middelaar geweest maar ben een jeugdteam van Milsbeek blijven trainen. Het was een mooie maar intensieve Middelaarse periode met leider Jan Maas (later ook als leider in Milsbeek) en spelers als Henk Hendriks (ex NEC) en Matthieu Bongartz.

Deze laatste zorgde ervoor dat er diverse spelers van buitenaf naar Middelaar kwamen o.a. ook twee uit voormalig Joegoslavië. Daar waren ook 2 spitsen bij en ik herinner mij de 1e competitiewedstrijd nog; in de voorbespreking een geijkte trainers uitspraak; ‘jullie 2 voorin oorlog maken Sanel en Doenja’, niet wetende dat de ene uit Kroatië kwam en de ander uit Servië en de oorlog juist ontvlucht waren!!! Jaren later ben ik ze nog tegengekomen en konden we hartelijk lachen om dat voorval.

ANDERE CLUBACTIVITEITEN.

Na o.a. de Astrantia periode heb ik enkele jaren in het hoofdbestuur zitting genomen. In de periode van het trainerschap werd ik in de periode van Jan van Deinsen clubman van het jaar en heb gedurende 25 jaar het

ALBO­toernooi georganiseerd. Een toernooi met talloze hoogtepunten.

Denk o.a. aan de toernooien met EFC uit Eersel, Venray, Wittenhorst, NEC. Achilles’29 en o.a. de Treffers met op de zondagen meer dan 1000 toeschouwers.

Destijds speelde Milsbeek in de 2e klasse en kwamen die gerenommeerde clubs graag naar dit toernooi. De laatste jaren een iets minder niveau, maar wel meer gezelligheid en inmiddels een begrip geworden in de voetbal/uitgaanswereld rondom Milsbeek.

Ook ben ik al jaren verenigingsscheidsrechter (met een kleine onderbreking) in Milsbeek en regelmatig ook bij Groesbeekse Boys. Daarnaast maak ik de wedstrijdverslagen van Milsbeek 1 en draai om de 4 weken een aantal donderdagavonden kantinedienst.

Voor mijn activiteiten destijds binnen de voetbalclub, het gilde, de jeugdcarnaval etc. kreeg ik totaal onverwacht in mei 2009 een koninklijke onderscheiding in de kantine opgespeld door burgemeester de Loo. Een onderscheiding die naar mijn idee meer bestemd is voor mijn echtgenote Henny (ook jarenlang actief geweest als kantinemedewerkster) die al hetgeen ik heb vermeld mogelijk heeft gemaakt.

SV Milsbeek is een club waar we met z’n allen zeer trots op kunnen zijn maar om de continuïteit te waarborgen zijn er naar mijn mening veel meer handjes op allerlei gebied nodig. Ik hoop in ieder geval dat ik nog jaren binnen de club actief kan zijn!

Voor allen een zalige kerst en een voorspoedig en sportief 2025. Tot op het voetbalveld!

Cor Jacobs, 60 jaar lid!

Al 60 jaar is Cor Jacobs lid van onze club, waarvan hij liefst meer dan 30 jaar in het bestuur doorbracht. Tijd om hem wat vragen te stellen over zijn rijke geschiedenis bij SV Milsbeek en de anekdotes die zijn lidmaatschap hebben gekleurd. Ik trof Cor voor een goed gesprek vol humor en nostalgie. In 2011 verruilde hij Milsbeek voor Spanje, na ruim 6 jaar kwam hij terug naar Nederland. Hij woont tegenwoordig tevreden in een mooi appartement in Nijmegen, en heeft Heumensoord als zijn grote achtertuin.

Bij de familie Jacobs was er vroeger thuis altijd ruimte voor voetbal. Soms ook letterlijk, want kleine Cor trapte met zijn eindeloze enthousiasme een robuust muurtje van munitiekisten omver, waarop hij oefende. Op zijn tiende, zodra het mocht, trok Cor zijn voetbalschoenen aan voor SV Milsbeek. Zijn talent was onmiskenbaar: het eerste jaar was hij samen met Piet Kösters meteen topscorer in de D­jeugd. Ze scoorden samen meer dan 100 keer. Bijna alle wedstrijden werd met 10 goals verschil gewonnen. Helaas werd het team geen kampioen, door twee keer nipte nederlagen tegen JVC. “Het begin van een korte carrière met bijna­kampioenschappen,” lacht Cor.

Nooit een kampioenschap gevierd dus?

“Nee, ik heb het net gemist. In de C­jeugd hadden we een geweldig team, maar ik werd plots direct van de C naar de A doorgeschoven. Dat jaar werd de B kampioen. En ik? Weer geen kampioen.”

Cor was uiteindelijk slechts tien jaar actief als speler. Via de junioren belandde hij in het derde elftal, onder leiding van Wim Bindels. Zijn ambitie leidde hem (samen met Johan Emons) tot een korte overstap naar Achates, maar al na enkele wedstrijden sloeg het noodlot toe. Tijdens een wedstrijd raakte Cor zwaar geblesseerd – nota bene de eerste keer dat zijn nieuwe vriendin Betsie kwam kijken. Hij verdraaide zijn knie. Alles werd zwart voor zijn ogen, en hij werd pas wakker in de praktijk van Dr. Sinel. Alles wat kapot kon in zijn knie, was ook kapot. Het bleek direct het einde van zijn carrière.

Naast zijn werk in het bestuur had Cor ook een talent voor schrijven. Hij verzorgde onze wedstrijdverslagen voor de Maas­ en Niersbode. Maar die verslagen waren niet altijd even objectief,” geeft Cor toe. “Ik was vaak veel te positief over ons eerste elftal. Dat leverde me bij een bestuursvergadering zelfs een ludiek cadeautje op: een peperkoek met daarop de tekst ‘de lulkoek’. Jan van de Hoogen vond mijn verhalen wat... overdreven,” vertelt Cor met een brede grijns.

“ We hebben serieus plannen gehad voor een opblaasbare sporthal, zodat we in de winter ook binnen konden voetballen “

In 1977 keerde Cor terug naar zijn roots. Hij betrok samen met Betsie een huis in Milsbeek en slechts drie maanden later zat hij al in het bestuur van SV Milsbeek. Als secretaris werd hij de opvolger van de legendarische Leo van Schaijk. Die begintijd in het bestuur noemt Cor met een grote glimlach de gezelligste periode. Samen met onder andere Wim Bindels, Sraar Janssen en Jan van de Hoogen werden niet alleen plannen gemaakt, maar ook heel wat herinneringen. Vergaderingen eindigden steevast diep in de nacht. En de ambitie was groot: “We hebben serieus plannen gehad voor een opblaasbare sporthal, zodat we in de winter ook binnen konden voetballen. Het idee was misschien wat vooruitstrevend, maar het laat zien hoe graag we de club vooruit wilden helpen.”

Ruim 30 jaar lang was Cor actief als bestuurslid. Hij was als secretaris een baken van betrokkenheid onder vele voorzitters zoals Ad Verhagen, Johan Emons en Mart van Boekel. Daarnaast was hij een aantal jaren leider van het 4e elftal, jeugdleider, en hij verzorgde sponsorzaken.

Voetbal speelt nog steeds een rol in zijn leven. Maar tegenwoordig is Cor vooral een selectieve voetbalkijker. Hij houdt vooral van mooi voetbal, zoals het grote Barcelona van Messi. In zijn Spaanse periode ging hij regelmatig kijken bij Elche CF, destijds spelend in de Primera División. Hij heeft daar alle Spaanse topclubs zien spelen. Het mooiste moment? “Toen ik Messi op vijf meter afstand zag. Ik liep de trap in het stadion af, en daar stond hij ineens. Ik kon hem zowat ruiken, zo dichtbij was hij. Ongelofelijk. Het stond trouwens na een half uur al 0­6,” lacht Cor.

Volg je SV Milsbeek nog steeds?

“Jazeker! Ik ben al jaren niet meer bij SV Milsbeek geweest, maar ik kijk altijd elke zondagmiddag op Hollandse Velden om te zien hoe Milsbeek heeft gespeeld. En het clubblad lees ik ook trouw. Ik vind het mooi dat Robert Theunissen terug is als trainer. Hij is een van de meest positieve spelers die ik ken. Zijn instelling was altijd geweldig. De laatste keer bij SV Milsbeek was samen met mijn broer Piet. Het was zó gezellig dat we niet naar huis te slaan waren. Mijn vrouw dreigde zelfs alleen naar huis te rijden. In de gang draaiden we toch weer om en gingen terug naar de kantine. Hopelijk ervaar ik de komende nieuwjaarsreceptie weer hetzelfde ouderwetse gevoel. Tot dan!”

Door: Ronnie Rutten

Harrie

ten haaf, 60 jaar lid!

Harrie’s eerste contact met voetbal was in zijn prille jeugd toen Harrie van ome Jan (Harrie ten Haaf) regelmatig als tiener bij zijn grootouders op de boerderij kwam aan de Rijksweg. De palen van de poort naar de boomgaard dienden als doelpalen. Harrie was de keeper en Harrie van Ome Jan trapte de doel. Later hoorde Harrie dat hij als het ware al klaar stond met de bal als Harrie van Ome Jan aan kwam op de boerderij.

Toen Harrie op latere leeftijd wilde gaan voerballen, zoals al zijn leeftijdsgenoten, had zijn vader daar toch wel wat moeite mee. In zijn jongere jaren had zijn vader als supporter vaak langs de lijn gestaan en heeft hij meerdere beenbreuken voorbij zien komen, waardoor de lol van het voetbal kijken er bij hem vanaf was. Gezien het risico van deze beenbreuken probeerde zijn vader hem dan ook van het voetballen te weerhouden. Hierdoor is Harrie pas op 16­jarige leeftijd lid geworden.

Harrie startte in het derde elftal als linksbuiten, maar na een blessure van de doelverdediger belandde hij tussen de palen en heeft daar voor altijd zijn plek gevonden. In het laatste actieve jaar van Gerrit Hoenselaar kampte Gerrit regelmatig met blessures maar hij wist van geen ophouden. Zijn uitspraak was altijd: ‘een kapitein verlaat niet een zinkend schip’. Dit was namelijk in het jaar dat Milsbeek nipt zijn plek wist te behouden in de derde klasse.

Harrie werd bij uitwedstrijden na afloop van de wedstrijden met het derde elftal direct opgehaald door Piet Jacobs en nagebracht naar de wedstrijden van het eerste elftal. Het kwam dan ook regelmatig voor dat hij in moest vallen.

Vervolgens heeft Harrie zijn carrière voortgezet in het tweede elftal met enorm veel plezier.

In 1967 heeft Harrie zichzelf in navolging van Jan Wagelmans aangemeld als jeugdleider. Gedurende 25 jaar heeft Harrie diverse elftallen met heel veel plezier getraind en begeleid. Tevens was Harrie een aantal jaren jeugdpenningmeester toen de jeugdafdeling nog een aparte jeugdkas had. Als jeugdleiders organiseerden zij ook de tweemaandelijkse papierophaalactie waarmee verschillende activiteiten voor jeugd­

spelers georganiseerd konden worden zoals toernooien, het voetbalkamp en in de winter tijd zaalvoetbalwedstrijden.

Ook konden de jeugdleiders hierdoor hun jaarlijkse welverdiende uitstapje maken voor het vrijwilligerswerk.

Tijdens de nieuwjaarsreceptie van ´93 werd Harrie beloond voor al zijn vrijwilligerswerk en werd hij benoemd tot lid van verdienste.

De mooiste herinneringen binnen de voetbalclub heeft Harrie aan zijn periode als trainer van de D en C. Deze jongens zijn wat minder mondig dan de jongens van de A en B en beschouwen je meer als een vaderfiguur. Harrie moest altijd wel goed

“ Niet iedereen, en wij zeker niet, kunnen even goed voetballen als Johan Cruijff “

opletten als ze zich verzamelden voor een uitwedstrijd bij de toenmalige Spar. Op de eerste plaats dat hij er niet een onder de auto kreeg omdat ze allemaal de straat op renden uit enthousiasme en vervolgens om er weer een paar uit de auto te krijgen omdat ze met z´n allen tegelijkertijd bij Harrie in de auto wilden.

Harrie vond het belangrijk om als jeugdleider de jeugd plezier, solidariteit en teamgevoel in het spelletje bij te brengen. Hij heeft de jongens altijd proberen in te prenten dat inzet en werklust het belangrijkste zijn. ‘Niet iedereen, en wij zeker niet, kunnen even goed voetballen als Johan Cruijff. Als de betere spelers de tekortkomingen van de minderen op proberen te vangen komen we met deze getoonde solidariteit veel verder dan dat je alleen maar negatief commentaar op elkaar gaat leveren. Als je de wat mindere spelers positief benaderd, gaan ze

meestal veel beter presteren´, geeft Harrie hierover ook aan.

Ook de eerder benoemde papieractie was een hele belevenis. Vanuit de kelder bij Gerrit Hoenselaar zorgde Nelly voor de koffie en broodjes, want het was toentertijd nog een dag vullende taak. Ze gingen met Job Linders met tractor en mestwagen van de CNC rond om deze telkens als hij vol was weer te lossen op de vroegere vuilnisbelt aan de Smelenhof.

Frans Bindels heeft ooit in dit blad aangegeven tijdens een interview dat hij zo´n harde schedel had dat hij hiermee een knokkel van Harrie´s hand had open laten scheuren. Je kon de pees op het gewricht van Harrie´s hand zien liggen. Dit gebeurde op een toernooi in Heijen en kwam doordat Frans de bal wilde koppen op hetzelfde moment dat Harrie deze weg wilde stompen. De wond werd afgebonden met wat verband en er werd gewoon doorgespeeld, inclusief strafschoppenserie. Van steriele wondverzorging was dus geen sprake.

Wat Frans er toentertijd dus niet bij verteld heeft is dat Harrie een dusdanige gewrichtsontsteking had opgelopen dat hij in het Marine Hospitaal in Overeem is geopereerd om vervolgens een week in het ziekenhuis door te brengen tijdens zijn diensttijd bij de Koninklijke Marine.

Tot slot geeft Harrie aan dat hij nu ruim 60 jaar, uit solidariteit, vol trots lid is van deze mooie vereniging en geeft aan dat hij zich nog steeds erg betrokken voelt bij SV vMilsbeek.

´Ik wens iedereen daarnaast Fijne Feestdagen en een voorspoedig maar bovenal gezond 2025 met veel voetbalplezier!´

Hij komt hij komt….!

U bent van harte welkom

Zaterdag 26 november was het dan eindelijk zover. Na vele nachtjes vol spanning slapen, was het bezoek van de sint met hoofdpiet en vier hulppietjes aan de kids van onze korfbal en voetbalvereniging eindelijk daar. Zoals alleen de sint dat kan, kwam hij in stijl aan. Hij werd met de tractor in een mooi aangeklede kar voorzien van een comfortabele fauteuil door boer Geert gebracht naar onze kantine. Daar werd hij onthaald door de kinderen en hun ouders.

Henk ten haaf, 60 jaar lid

Eenmaal binnen kon het feest pas echt beginnen! Per team was er voor de kinderen quality time met sinterklaas. Kon er gekleurd worden, speelden we oudhollandse spelletjes en was er een lekkere cake om te versieren. Ook werd de sint getrakteerd op allemaal mooie dans-

In 1964 kwamen de toenmalig voorzitter en secretaris van SV Milsbeek, Sjef van Berkel en Leo van Schaijk bij Henks ouderlijk thuis langs in de Kerkstraat om te vragen of Henk de functie als secretaris over wilde nemen bij SV Milsbeek. Henk gaf aan er eerst eens goed over na te moeten denken want dit is toch wel een hoop werk, waarop je zoals gewoonlijk het antwoord krijgt dat dat allemaal best wel mee zal vallen.

Veelzijdig, Gezellig en Bourgondisch goed!

Gelegen aan het plein in Plasmolen. Omringd door het water en de Mookerheide, Waar je kunt wandelen, fietsen, kamperen, logeren en bij de Mallejan heerlijk kunt dineren. kun je bij ons ook terecht voor een heerlijk glas thee of met gebak, een snelle lunch, keuze uit onze hapjeskaart goed glas wijn of een verrassend speciaal biertje.

jes. Sinterklaas zou sinterklaas niet zijn zonder cadeautjes! Voor alle kinderen had hij een mooie bidon voorzien van logo en naam laten maken bij Kees Rietveld. Na nog even samen gedanst en gezongen te hebben was het dan toch echt weer tijd om de sint uit te zwaaien!

Nadat de twee heren na een aantal dagen terug kwamen en Henk er een aantal dagen goed over had nagedacht heeft Henk toch besloten op dit aanbod in te gaan. Henks vader gaf echter aan dat hij dan toch echt eerst lid zou moeten worden en zo werd Henk besturend lid. Toen dit allemaal geregeld was heeft Henk de taak van secretaris vervuld bij SV Milsbeek.

Zelf heeft Henk nooit gevoetbald, tenminste niet in competitieverband. Wel werd er uiteraard vaak een balletje getrapt met vrienden op het veldje achter de school.

Henk bewaart warme herinneringen aan zijn tijd als secretaris waarin hij heel veel naar het voetbal ging kijken. Uit en thuis bij de A­ junioren en later op de dag bij het eerste en tweede elftal waar zijn broers Wim en Piet in meespeelden. In 1970 heeft Henk zijn taak als secretaris weer overgedragen aan Leo van Schaijk. Henk kreeg een nieuwe baan en moest veel cursussen volgen waardoor dit niet meer te combineren was.

Henk bleef al die jaren wel lid van de vereniging en toen het clubgebouw en de kleedkamers aan de Zwarteweg werden geopend heeft de horeca enkele jaren gedraaid op Henk zijn middenstandsdiploma.

Grand Café De Mallejan, Muldershofweg 3, 6586 AG, Plasmolen info@grandcafedemallejan.nl 024-6962032 of 06-51220195

• Hypotheek verhogen of oversluiten?

• Hypotheek verhogen of oversluiten?

• Woningwaarde weten bij scheiding?

• Woningwaarde weten bij scheiding?

• Rentetoeslag hypotheek verlagen?

• Rentetoeslag hypotheek verlagen?

• Huis gekocht?

• Huis gekocht?

Aan- en verkoop woningen

Binnenkort uw woning verkopen?

Maak direct een afspraak voor de waarde van uw woning!

Veelzijdig, Gezellig en Bourgondisch goed!

Wij helpen u voordelig en snel aan een deskundig taxatierapport.

Sint Annastraat 198C | Nijmegen

Jonkerbosplein 52 | Nijmegen

Telefoon: 024-352 9640 | Mobiel Derk: 06-12721969

Gelegen aan het plein in Plasmolen. Omringd door het bos, water en de Mookerheide, Waar je kunt wandelen, fietsen, varen, kamperen, logeren en bij de Mallejan heerlijk kunt dineren. Zo kun je bij ons ook terecht voor een heerlijk glas thee of koffie met gebak, een snelle lunch, keuze uit onze hapjeskaart met een goed glas wijn of een verrassend speciaal biertje.

Grand Café De Mallejan, Muldershofweg 3, 6586 AG, Plasmolen info@grandcafedemallejan.nl 024-6962032 of 06-51220195

• Hypotheek verhogen of oversluiten?

• Hypotheek verhogen of oversluiten?

• Woningwaarde weten bij scheiding?

• Woningwaarde weten bij scheiding?

• Rentetoeslag hypotheek verlagen?

• Rentetoeslag hypotheek verlagen?

• Huis gekocht?

‘’Milsbeek mag trots zijn op zo’n prachtig complex wat onderhouden wordt door vele vrijwilligers. Daar mogen we erg trots en dankbaar voor zijn, hopelijk blijven deze mensen nog lang beschikbaar en staat er een nieuwe generatie op die dit op termijn over kan nemen.’’.

• Huis gekocht?

Aan- en verkoop woningen Binnenkort uw woning verkopen?

Wij helpen u voordelig en snel aan een deskundig taxatierapport.

Maak direct een afspraak voor de waarde van uw woning!

Tot slot wenst Henk een ieder wie betrokken is bij onze club een zalig Kerstfeest en een sportief 2024!

Sint Annastraat 198C | Nijmegen

Jonkerbosplein 52 | Nijmegen

Telefoon: 024-352 9640 | Mobiel Derk: 06-12721969

Tel (024) 700 9806 | Derk: 06-12721969 info@postema-makelaars.nl ww w.postema-makelaar

Website: www.postema-makelaars.nl

E-mail: info@postema-makelaars.nl

Het was een erg gezellige middag en wij kijken er naar uit om sinterklaas volgend jaar weer te mogen ontvangen op ons sportpark!

Tel (024) 700 9806 | Derk: 06-12721969 info@postema-makelaars.nl ww w.postema-makelaar

Website: www.postema-makelaars.nl

E-mail: info@postema-makelaars.nl

Dinsdag Saucijsjesdag

Woensdag gehaktdag

Donderdag Kant-en-klaar dag

Wij hebben regelmatig iets kant-en-klaar, dus alleen nog warm maken. Bijv. gehaktbal, boerengehaktschijf,

Door: Willie Berns en Ties Ehren

Sport

SV MILSBEEK SPORTVIZIER 2023.indd 16

In 1973 zette een 7-jarige Arthur Hoesen zijn eerste stappen op de velden van SV Milsbeek. Samen met zijn jeugdvriend Freddie Frederix mocht hij, dankzij Freddie’s vader Huub (destijds secretaris van de club), al op jonge leeftijd meetrainen en zelfs oefenwedstrijden spelen. Officieel mocht je pas lid worden vanaf 8 jaar, maar deze uitzondering legde de basis voor een mooie carrière bij de club.

Een jeugd vol voetbal Thuis bij de familie Hoesen ging het nergens anders over dan voetbal. Vader Toon en grote broer Wim bespraken alles, en de jonge “Hoese” luisterde aandachtig.

In zijn jeugd liep één naam als een rode draad door Arthur’s voetbalcarrière: Cor Derks. Zowel in de D1 als in de A1 leidde deze trainer zijn teams naar kampioenschappen. Vooral de titel in de A1 blijft legendarisch. Het was 22 jaar geleden dat het hoogste jeugdteam van Milsbeek kampioen werd, en de club pakte groots uit.

En wat voor een feest! Na een avondje huldiging in de kantine trok het hele team nog naar ’t Töpke. De klok tikte al bijna zes uur in de ochtend toen Arthur nog even langs de publicatiekast bij de Spar ging, nieuwsgierig naar de opstelling van het eerste. De nachtelijke escapade eindigde echter op hilarische wijze: Arthur viel daar, tegen de muur gezakt, in slaap. Jan Koks vond hem op zondagmorgen onderweg naar de kerk en riep: “Zo Hoesen, ben je dakloos geworden?”

Gloriedagen in het eerste

Liefst vijftien seizoenen speelde Arthur in het eerste elftal van SV Milsbeek, tot zijn 33e. Als aanvoerder en technisch vaardige linkspoot vierde hij meerdere successen, van periodetitels tot promoties. Het absolute hoogtepunt was het kampioenschap in de vierde klasse onder trainer Cor Perlee, met een ijzersterk team waarin spelers als Robert Theunissen en Paul Reintjes uitblonken. Na zijn tijd in het eerste bleef Arthur actief in het tweede en later in het derde elftal, voordat hij zich aansloot bij de veteranen. Hier draait het inmiddels minder om voetbal en meer om de gezelligheid, maar dat past perfect bij hem.

Anekdotes en humor

Arthur kan smakelijk lachen om de vele anekdotes die hij in vijftig jaar heeft meegemaakt. Eén van de meest hilarische momenten beleefde hij tijdens een uitwedstrijd onder trainer Henry Verharen. Milsbeek kon die dag periodekampioen worden, maar op de parkeerplaats stapte Henry in een open put toen hij uit zijn auto stapte. Eén broekspijp was zeiknat. Alleen Arthur en Theo Berns zagen het gebeuren,

en lagen in een deuk. Henry verbood hen er iets over te zeggen tegen de rest van het team, maar in de kleedkamer vroegen ze natuurlijk meteen: “Trainer, waarom heb jij een natte boks?” Het hele team lag dubbel van het lachen – en ja, Milsbeek won die dag de periode. Maar Arthur en Theo werden in de tweede helft wel gewisseld, waarschijnlijk als straf al gaf Henry dat nooit toe.

Voetbal, vriendschap en gezelligheid

Arthur is SV Milsbeek altijd trouw gebleven, niet alleen als speler, maar ook als vrijwilliger. Hij was jeugdleider bij de F’jes en helpt in verschillende commissies. Wat hij het mooist vindt aan SV Milsbeek? De gezelligheid. Het dorpse karakter van de club, waar iedereen elkaar kent. Of hij nu langs de lijn staat bij de wedstrijden van zijn korfballende dochters of in de kantine een biertje drinkt, hij voelt zich thuis bij onze mooie club.

Bij de veteranen geniet hij nu vooral van de grandioze jaarlijkse buitenlandse uitjes naar steden als Brno, Praag, Boedapest en Bratislava, waar voetbal en feest hand in hand gaan. Ook de fietstochten en feestavonden bij de veteranen zijn een groot succes.

Een echte clubman

Arthur vindt het een prachtig initiatief om jubilarissen in het zonnetje te zetten. Hij kijkt met trots en plezier terug op zijn jaren bij SV Milsbeek en hoopt hij nog lang deel uit te maken van onze vereniging. Zijn kerstwens voor iedereen: fijne feestdagen en een sportief en gezond 2025.

Arthur, bedankt voor 50 jaar vol inzet, humor en mooie verhalen!

Arthur Hoesen, 50 jaar lid

Door: Ronnie Rutten

Door: Frank Derks

Henk Oldenhof, 50 jaar lid!

Een Gennepse jong met een Milsbeeks hart.

Henk en zijn vrouw Tiny kwamen in 1973 in Milsbeek wonen, nadat hun huis aan de Bloemenstraat klaar was. Een jaar later besloot Henk zijn grote liefde, Vitesse `08, vaarwel te zeggen en werd lid van de toen nog RKSV Milsbeek.

Bij Vitesse speelde Henk in het derde en men dacht bij Milsbeek dat hij wel een geschikte speler voor de selectie zou zijn. Na een oefenwedstrijd was het al snel duidelijk; Henk promoveerde naar het vierde elftal. Het toen vermaarde elftal met o.a. Piet Voss, Wil van der Valk, Jan Peters, Harry Theunissen, Frans van Bergen en later ook Wim Vissers. De toenmalige leiders waren Hen Wagelmans en Theo Hoenselaar. ‘We hadden een onverslaanbaar team’, vervolgt Henk zijn verhaal; tenminste bij thuiswedstrijden was dat zo. Mede door enkele scheidsrechters; Wim ten Haaf en Lambert Jacobs werden alle thuiswedstrijden in een overwinning omgezet.

Maar niet alleen op het veld zette Henk zijn beste beentje voor. Toen hij met de VUT ging nam hij het werk als lijnentrekker van Wim Derks over. Maar Henk was in meerdere zaken handig. Van origine is hij immers metselaar, dus hij heeft ook een groot aandeel in de bouw van onze tribune. En ook tijdens de uitbreiding van de kleedlokalen en de bouw van de koelcel kwamen de handige handjes van Henk goed van pas. En hij is er nog steeds trots op!

Zijn leukste herinnering bij de club is toch wel het kampioenschap met het derde elftal

in Heijen. Henk was toen leider van dat team. ‘IJskoud was het toen’, vertelt Henk lachend. ‘We gingen op de platte kar naar de Milsbeek toe en daar werd het een onvergetelijk feestje’! Dat team dat zijn oorsprong in 1993 vond, is nu het team van 35+ dus gaat Henk nog regelmatig op de zondagochtend kijken om toch nog even

“ Ik had absoluut niet op die bal gerekend. Gevolg…. Doelpunt! “

dat gezellige sfeertje te proeven. Ook de gezellige derde helft bij ‘t Centrum zal Henk niet gauw vergeten, evenals aan de bouw van de tribune en de uitbreidingen binnen ons sportpark koestert hij fijne herinneringen. ‘Niet alleen als team op het veld, maar ook langs het veld’, zo vertelt Henk. Zo is hij dus nog enkele dagen per week bij de club te vinden om nodige klusjes te klaren. Die sociale contacten en nog actief bezig zijn voor de club geeft hem veel plezier.

Een anekdote heeft Henk ook nog wel voor ons. ‘In de tijd met het vierde speelde Henk Wagelmans als laatste man en ikzelf was de keeper. Henk Wagelmans dacht slim te zijn om een aanval te laten ontsporen door de bal door de benen te laten lopen, maar waar Henk niet aan had gedacht was dat ik, achter hem, ook met de benen wijd stond. Ik had absoluut niet op die bal gerekend. Gevolg…. Doelpunt!’ En of het al niet erg genoeg was; het was ook nog tegen zijn oud­collega`s van Vitesse. Doorgestoken kaart, dacht iedereen, maar Henk speelde de vermoorde onschuld…. Gelukkig hebben we er later smakelijk om kunnen lachen.

Al pratend over voetbal is Henk duidelijk. Voetbal is een teamsport dus je doet het met z`n allen. Tegenwoordig heeft hij wel zijn bedenkingen bij de huidige mentaliteit. Te gemakkelijk laten mensen verstek gaan, maar ook de commentaren langs het veld brengen twijfels bij hem. Laat mensen en hun waarde en kraak ze niet gelijk tot aan de grond af, is zijn devies.

Al met al is Henk trots op onze prachtige club en hoopt dat zijn werkzaamheden nog lang hun voortbestaan vinden, want er is geen enkel sportpark in de regio wat er zo fraai bij ligt met alle faciliteiten van dien. Hij is er trots op en hoopt de volgende generaties ook. En zo zie je maar dat je met respect en wanneer je elkaar de hand toereikt veel kunt bereiken. En dat Vitesse al enkel jaren in dezelfde klasse als Milsbeek speelt vondt Henk helemaal niet erg; ‘ik heb dan tenminste 2 thuiswedstrijden’

Fijne kerstdagen en een sportief 2025!

Hoe oud was je toen je lid werd en wat vond je zo leuk aan korfbal toen ?

Ik was 7 jaar, maar ik was nog te jong om het echt leuk te vinden en stopte weer. Daarna deed ik 1 jaar ballet. Dat werd nog gedaan in het gemeenschapshuis. Toen ik 9 werd ben ik weer gestart. Eigenlijk vond ik er niks aan, maar iedereen deed het, dus ook ik. Dat is nu wel anders weten we. Er is zoveel te kiezen dat we in sommige lichtingen maar 3 kindjes hebben die gaan korfballen.

Op welke positie kwam je het best tot je recht en waarom ?

Vroeger speelden we 3­vaks korfbal, sommigen weten dat nog (ook ik, de interviewer). Ik kwam het best tot mijn recht in het middenvak, door mijn gigantische snelheid. Later gingen we over op tweevaks. Toen werd ik, zelfs met mijn lengte, een hele goede verdediger en rebounder. Ik blokte vele speelsters, groot en klein uit. En natuurlijk als spelverdeler.

Wat is je leukste herinnering in al die jaren SPES Er zijn er zoveel.

Ik begon als broekie in SPES 1. We zaten met veel meiden in 1 auto op weg naar de wedstrijd. Ik moest dan altijd op de middenconsole bij Berna want ik was klein en de auto zat propvol. Nu zou dat ondenkbaar zijn, maar toen kon het. Ik zat in het team onder leiding van Alex en later van Henk,

Ilse Koster, 50 jaar lid

samen met Elly, Jose, Silvia, Marlies, Marijke enz. daarna in het het succesteam o.l.v. Johnny met Yvonne, Anja, Caroline, Eefje, Lia, Tamara, Rianne enz.

Het mooiste moment was toch onze eerste zaalfinale bij het voorstellen, waar ik alleen in de spotlights het veld op kwam voor meer dan 2000 toeschouwers. Dit was een groot groot kippenvel moment. Dat is iets wat ik onze huidige topteams gun. Als je daar staat na al die jaren trainen en buffelen dan is dat zo’n mooie beloning. Dat vergeet je dus nooit meer weet ik nu. Zet m op dus en ga voor dat moment.

“ Waar ik alleen in de spotlights het veld op kwam voor meer dan 2000 toeschouwers “

De weekendjes weg met het team (vooral in Valkenswaard) waren natuurlijk top. De vele avondjes bij Old­Inn waren supergezellig. En niet te vergeten alle kampioenschappen op het veld en in de zaal. Ik werd zelfs sportvrouw van het jaar in de gemeente Gennep, we werden genomineerd als sportploeg van het jaar in de provincie Limburg. Ik werd beste korfbalster in de reserve Topklasse. De successen regen zich aan elkaar. Maar wat ik me ook herinner waren de vele autoritjes met je team samen en daarin de leukste gesprekken, of naar de McDonalds.

En o ja, dat ik in de kleedkamer zat met 2 verschillende voetbalschoenen bij me, of het geld dat Gerda en ik wonnen bij de TV Quiz of dat ik teammanager werd bij het Nederlands damesteam.

Maar bovenal, ik heb natuurlijk in al die jaren vele generaties speelsters meegemaakt. En altijd, altijd waren daar Robert, Tom en Yara bij. Mijn laatste wedstrijd heb ik samen met Yara gespeeld. Dat was wel erg mooi en iets wat je als moeder niet snel vergeet

Wat zou je willen doorgeven aan de huidige SPES leden, wat moeten ze vooral doen om zolang plezier in het spelletje te houden ?

Zorg dat je er samen als team lol en plezier in hebt. En om het zo leuk te blijven vinden moet je daar samen dan ook wat voor doen. Dat betekent ook wat corvee hier en daar, helpen bij acties, zodat je ook af en toe een feestje kunt financieren. Die klusjes zijn niet altijd leuk maar binnen een vereniging wel nodig.

Wat is er nu anders dan in jouw hoogtijdagen? En is dat een verbetering of moeten we daarvoor opletten?

In onze hoogtijdagen was de balans in het team op alle fronten uitstekend (aanvallend, verdedigend, coachend). Ik kan niet goed overzien hoe dat nu is bij onze topteams. Wat ik wel denk te zien is dat de instelling iets anders is dan bij ons vroeger. Elke training was iedereen er of trainde uit zichzelf extra. Je had samen een doelstelling afgesproken en iedereen ging hiervoor. Zo niet dan kon men je daar op aanspreken. We accepteerden dit ook van elkaar. De avond voor de wedstrijd gingen we niet of nauwelijks uit. Respect naar elkaar en vooral naar de trainer/coach.

Nu is het anders. Jonge speelsters willen heel veel, werken, uitgaan, feestjes, en dat is helemaal niet erg en hoort ook een beetje bij deze tijd. Maar dan moet je samen soms je doelstelling durven bijstellen en beseffen dat je zo geen kampioen in de Topklasse wordt. Prioriteiten stellen is dus belangrijk en als je die die dan stelt, dan ga je er voor. Concluderend: Plezier met elkaar en wat wij toen al (en nu nog volgens mij) riepen voor de wedstrijd; “one team” is superbelangrijk. Heb of ben je dit niet samen dan word je nooit kampioen.

Wat is jouw tip voor SPES?

Blijf jezelf ontwikkelen, zorg dat de doelstellingen worden gehaald, sta open voor elkaar, luister naar elkaar. Wat je ook doet of dit nu tijdens de training, wedstrijd, een actie of bij het bestuur is… je moet het samen doen!

Wat zou je alle lezers van de spil willen toewensen?

Goede gezondheid staat natuurlijk bovenaan, maar ook voor iedereen een supergezellige Kerst en een spetterend Nieuwjaar met vele dierbare, mooie mensen om je heen. Maak mooie herinneringen. Wees goed voor jezelf en wees zeker lief voor elkaar. Geniet!

Door: Marjo Vissers

Peter Janssen, 50 jaar lid!

Bij SV Milsbeek is er altijd wel iemand die “Look” roept als Peter Janssen de kantine binnenloopt. Een kleurrijke speler met een bijnaam die niet zou misstaan bij een Braziliaanse stervoetballer. En net als de grote namen uit Brazilië, groeide Peter op met een bal aan zijn voeten. Hij stond dagelijks op het oude veteranenveld, waar hij als klein jongetje zijn kunsten ver toonde samen met de jongens van “die kant van de Rijksweg.” Samen met buurtgenoten als Gerard en Theo Hendriks, Johnny en Frans Noy, Eric Gerrits, Marcel en Martien Noij oefende hij op zijn eerste schijnbewegingen. “Daar, tussen de bomen en de modder, zijn mijn talenten tot bloei gekomen,” grapt Peter.

In de jeugd van SV Milsbeek doorliep hij alle elftallen en viel hij op door zijn fanatisme. Als C­junior werd hij al gevraagd om bij de A­jeugd mee te doen, en trainingen sloeg hij nooit over.

Toch gingen niet alle dromen in ver vulling. Een kampioenschap in de jeugd zat er net niet in. Een beslissingswedstrijd met het A­elftal liep mis door dubieuze arbitrage. “Die scheids floot echt waardeloos,”

herinnert Peter zich. “Ons pap moest na afloop tegengehouden worden, die wilde hem bijna te lijf gaan”. Toch waren er ook hoogtepunten, zoals de Fair Play Cup die hij won vanwege zijn voorbeeldige inzet en trouw aan de trainingen.

Na de jeugd werd Peter een vaste waarde in het tweede elftal, al viel hij zo nu en dan in bij het eerste. En mooi verhaal was die keer dat “Knoepen” Tien van Wees hem tijdens een wedstrijd in Wanroij van het veld plukte: “Peter, meteen mee naar Mill, iemand van het eerste heeft zich verslapen!”. Dat was om twee uur ’s middags.

Lachend herinnert hij zich ook het ziekenhuisincident. Toen Peter in het ziekenhuis lag na een kaakoperatie, wilde zijn toenmalige trainer Chris van Steenveldt hem opzoeken. Chris zocht elk ziekenhuis in de regio Nijmegen af, maar kon Peter nergens vinden. Het bleek dat hij een dag tevoren al naar huis mocht.

“ Daar, tussen de bomen en de modder, zijn mijn talenten tot bloei gekomen “

Fanatiek was Peter altijd. Samen met Theo Hendriks werd hij eens beloond met 25 gulden omdat ze álle trainingen tot aan de winterstop hadden bijgewoond, 50 keer op rij in weer en wind. De oudere spelers uit het tweede, zoals Gerrie Kosman en Pieter Verbroekken, keken vaak met verbazing naar de jonge Peter. Terwijl zij zich serieus voorbereidden op de wedstrijd, ging Peter steevast op zaterdagavond stappen en stond hij de volgende dag weer fris op het veld.

Later stapte Peter over naar het derde en vierde elftal en sloot zich uiteindelijk aan bij de veteranen. Daar speelt hij nog steeds met veel plezier en gezelligheid, zowel op het veld als in de zaal. Hoogtepunten? Dat was ongetwijfeld het kampioenschap met het tweede elftal wat uitbundig gevierd wordt. Daarnaast geniet hij enorm van onvergetelijke uitjes met de veteranen, inclusief de interlands in Tsjechië, Slowakije en Hongarije. Unieke ervaringen. “Die trips zijn echt fantastisch,” zegt hij.

Verder helpt Peter graag wanneer hij gevraagd wordt: van potgrondacties, Keramisto, de fietstochtcommissie, tot hamburgers bakken. Afgelopen seizoen vlagde hij zelfs een keer bij het eerste. Een uur voor de wedstrijd stond hij al klaar in de kantine. Dat was voor sommigen een onverwachte taak. De schoonvader van Rob Arts vroeg hem dan ook meteen of hij een biertje lustte. Peter antwoorde direct gevat: “Die lust ik altied wel, maar ik mot urst nog vlaggen”.

Ook na 50 jaar is hij een groot voetbalfan, vooral van PSV, en kijkt graag naar ESPN.

Peter is trots op onze club en geniet van de gezelligheid. Hij kijkt regelmatig bij het eerste en waardeert de prachtige accommodatie. Zoals hij zelf zegt: “Als ge gèr voetbalt, is alles moj.” Maar natuurlijk wel met een biertje na afloop. Met die instelling en zijn aanstekelijke gezelligheid is Peter niet weg te denken bij SV Milsbeek. Namens iedereen: gefeliciteerd met dit prachtige jubileum. Op naar nog vele mooie jaren!

Uiteraard is het laatste woord aan Peter. Hij hoopt nog vele jaren met de veteranen te kunnen spelen maar vooral ook na afloop een biertje te drinken. “Als dat er niet is, dan hoeft het niet meer” vertelt hij met een grote lach. Hij wenst alle lezers een geweldig en vooral gezond 2025. Op naar een mooi jaar!

Door: Ronnie Rutten

Bart van der valk, 40 jaar lid!

Bart is inmiddels 40 jaar lid bij SV Milsbeek. We zien hem de laatste jaren wat minder op de club, omdat hij woonachtig is in Nijmegen met zijn vrouw en 3 jongens. Twee van deze jongens hebben de voetbalgenen van hun vader gekregen en voetballen bij Orion. Achter het huis van Bart ligt een kunstgrasveldje. Hier voetbalt hij geregeld met zijn zoontjes en hun vriendjes. De kinderen vragen dan vaak of Bart een training wil geven.

Als kind voetbalde Bart altijd op het welbekende voetbalveldje van zijn ouders aan de Rijksweg. Dit deed hij samen met Bas Wijers. Volgens Bart had Bas eigenlijk nul talent, maar ontwikkelde hij dit wel door samen met Bart te voetballen. Uiteindelijk denkt Bas wel dat hij de betere voetballer is geworden.

Bart heeft in zijn korte voetballoopbaan alle jeugdelftallen van SV Milsbeek doorlopen. Bart is vrij flexibel in onder andere zijn knieën en dat bezorgde al vrij snel problemen. Vanaf zijn 16de kreeg Bart problemen met zijn meniscus. Op dat moment probeerde ze de meniscus nog te hechten als deze loszat. Vanaf zijn die tijd heeft Bart 5­6 meniscusoperaties ondergaan.

Op zijn 16de maakte hij onder Tom Wollenberg zijn debuut in Milsbeek 1. Dit duurde helaas maar tot zijn 20ste, maar in deze jaren is hij wel jaarlijks gepromoveerd. Bart was een behendige en wendbare voetballer en een plaag voor iedere tegenstander. Een beetje een type Edgar Davids, maar dan zonder bril.

In zijn laatste jaar in het eerste speelde Milsbeek in de 4de klasse. Ze hadden een geweldige voorbereiding gedraaid en konden dat jaar kampioen worden en promoveren naar de 3de klasse. In de 2de wedstrijd van dat seizoen tegen Resia ging het echter mis. Vlak voor tijd viel er een bal tussen Bart en de keeper. Zoals we Bart kennen, ging hij er volledig voor en raakte vol de bal. De keeper ging ook vol voor de bal, maar raakte vooral Bart zijn knie. Om het plaatje compleet te maken, kwam er een medespeler van achteren aanvliegen en ook hij raakte de knie van Bart. De bal rolde ondertussen tergend langzaam over de doellijn, al zijn teamgenoten doken van vreugde bovenop hem. Bart kon het echter alleen maar uitschreeuwen van de pijn, want (later bleek) hij had zijn kruisband afgescheurd.

Tijd voor een anekdote: ‘Ik speelde een kampioenswedstrijd en wij moesten winnen. Eén minuut voor tijd maakten wij de 1­0. Iedereen werd natuurlijk helemaal gek, wij juichen met elkaar op de achterlijn. De scheidrechter vond dit echter te lang duren en liet onze tegenstander weer de aftrap nemen, terwijl wij nog niet terug op onze eigen helft waren. Zij liepen dus met 10 man op onze keeper af en scoorden de 1­1: weg kampioenschap. Bart liep na de wedstrijd naar de scheids en zei rustig: ‘Bedankt, maar u bent de slechtste scheids ooit.’ Ik kreeg vervolgens rood. Toen liep ik weg, maar hij kwam achter mij aan omdat hij mijn naam wilde weten. Ik zei ‘kijk maar achter op m’n shirt’. Dit was voor hem niet voldoende en vervolgens ben ik weggelopen. Toen kreeg ik nog een rode kaart….’

Bart kreeg het dus voor elkaar om tweemaal na één wedstrijd een rode kaart te krijgen. Hij kon zich nog heugen dat dit tegelijk met de rellen in Beverwijk was, want hij stond met deze actie op de voorpagina van de Limburger. Ook stond hij vier dagen op rij in de Telegraaf, omdat het officieel niet mogelijk is om tweemaal rood te krijgen in één wedstrijd. Hij kreeg uiteindelijk 12 wedstrijden schorsing.

“ Bedankt, maar u bent de slechtste scheids ooit “

Dit was overigens niet zijn enige rode kaart. Bart hing al zijn strafeisen vanwege schorsingen op aan de muur in zijn kamer, het werd een soort verzameling. Het probleem was: Bart was een behendige voetballer, kreeg de schoppen en gaf vervolgens een grote mond terug.

Deze blessure maakte vroegtijdig een einde aan de voetbalcarrière van Bart. Hij ging een lange revalidatie tegemoet, waarbij er gekozen werd om niet te opereren. De fysio zei tegen hem: ‘Je kan proberen de revalidatie te doen zonder operatie, want Marc Overmars is dit ook gelukt.’ Bart speelde vervolgens na een jaar revalideren één wedstrijd en de daaropvolgende training sloeg het noodlot wéér toe: hij scheurde zijn kruisband in. Hij was weer terug bij af en heeft vervolgens de keuze gemaakt om zijn kruisband wél te opereren. Als advies geeft hij voetballers mee om altijd een operatie te ondergaan bij het scheuren van de kruisband en om daarna nooit meer op ‘hoog’ niveau te gaan voetballen.

Na zijn volgende revalidatie heeft Bart nog enkele jaartjes in het tweede en het derde gevoetbald. In het tweede speelde hij op dat moment onder andere met Loet Mans, Eric van der Valk, Yussef en Barry de Louw. We hadden ook een fantastische verzorger, namelijk Master P. (ofwel Pierre Goertz). Dit team was toentertijd dusdanig goed, dat Bart zeker weet dat ze op dat moment van het eerste elftal gewonnen hadden. Ze kregen in dat jaar slechts één tegendoelpunt.

Met Bas Wijers kwam hij ook geregeld met de ALBO­bus naar de wedstrijden gereden. Dan waren ze op stap geweest en hadden ze één matras achter in de bus gelegd om te overnachten…

Bart vindt dat er eigenlijk weinig ten goede is veranderd binnen het voetbal. In zijn ogen hadden Nederland en België de competities moeten bundelen, om op Europees niveau nog enige vorm van betekenis te spelen. Daarnaast wordt de VAR verkeerd gebruikt en hadden ze hierbij een voorbeeld moeten nemen aan het hockey: alleen de trainer geeft aan wanneer de VAR ingezet wordt. Verder is het voetballen nu meer gericht op kracht in plaats van techniek.

De beste herinneringen heeft Bart aan de weekendjes weg van Arno van Bergen. Hij gaat dan ook nog altijd mee wanneer het weer georganiseerd wordt.

Ook heeft hij goede herinneringen aan een jaar in het eerste elftal. Ze werden toen kampioen in de 4de klasse. Het mooie aan dat jaar was dat het gehele team een soort van onoverwinnelijkheid uitstraalde. ‘Kwamen we achter, dan bleven we rustig. We keken elkaar een keer aan en wisten dat het nog goed zou komen.’

Bart eindigt met de volgende kerstboodschap richting al onze leden: ‘Ben lief voor de scheidsrechter!’

Door: Tom Koster

Harrie thijssen, 40 jaar lid!

Zoals we Harrie kennen, werd ik bij Harrie thuis warm welkom geheten. De koeken kwamen al snel op tafel, om het vervolgens uitgebreid te hebben over zijn loopbaan binnen het voetbal.

Harrie is samen met Annelies sinds 1982 woonachtig in Milsbeek aan de Distelstraat. Samen hebben ze twee zoons, Rick en Bas en inmiddels 6 kleinkinderen. Drie van de kleinkinderen zijn ook voetballend actief. Twee zoons van Rick, Dinh (JO8, met Rick als leider) en Mels (JO6), voetballen inmiddels in de jeugd van Milsbeek. Noah, zoontje van Bas, voetbalt bij de mini’s van de Treffers, waarbij papa trainer is.

Harrie is jarenlang werkzaam geweest bij Bovema. 18 jaar geleden was het tijd voor een carrièreswitch en werd hij conciërge op het Elzendaalcollege in Gennep. Sinds dit schooljaar is Harrie met pensioen. Helemaal stoppen kan hij niet; zo helpt hij nog wel eens met bijvoorbeeld een Open Dag. Harrie vindt het nog steeds leuk dat hij tijdens het fluiten oud­leerlingen tegenkomt. Dit zorgt ervoor dat situaties op het veld soms wat makkelijker op te lossen zijn.

De vader van Harrie was een echte Rood­Witter en daar moest Harrie dan ook beginnen met voetballen. Hier was hij het niet helemaal mee eens, want Harrie wilde voetballen bij de Groesbeekse Boys. Van zijn vader mocht hij zich op zijn 18de verjaardag pas overschrijven. Dus zodra

Harrie 18 jaar werd, was de overschrijving naar ‘de Boys’ een feit. Hier heeft hij nog een jaar in de A gevoetbald met een aantal schoolgenoten. Vervolgens kwam al snel de overstap richting de selectie. Hier heeft hij een jaar of 8 gevoetbald.

“ Harries kwaliteit was vooral het balletje naar de juiste kleur te spelen “

Harrie speelde altijd linkshalf. Er was nog geen sprake van verschillende systemen, eigenlijk speelde iedereen 1­4­3­3. Hij kan getypeerd worden als een stylist, met een redelijk trap, technisch was het ook aardig voor elkaar, maar bijvoorbeeld koppen kon hij totaal niet. Ook ‘de beuk erin gooien’ was niet zijn sterkste kant. Harries kwaliteit was vooral het balletje naar de juiste kleur te spelen. Hij was ook meer een aangever van doelpunten in plaats van een afmaker.

Harrie koos vervolgens voor de liefde en aangezien Annelies een rasechte Milsbeekse is, kwam Harrie in 1984 naar Milsbeek. Samen kochten ze dus een huis aan de Distelstraat, waar ze nog steeds heerlijk wonen.

Bij SV Milsbeek kwam hij direct in het eerste, waar hij een jaar of 4­5 gevoetbald heeft. Hij is zelfs een aantal jaar aanvoerder geweest. In 1985 promoveerde het eerste op zaterdag naar de tweede klasse, al waren de indelingen van de klassen heel anders. Ze speelden een beslissingswedstrijd in Velp. Na 20 jaar van droogte was er weer iets om te vieren!

Het was een team met onder andere Theo Hendriks, de drie gebroeders Berns, Tonnie Ehren, Erik Gerrits en Willie Mans (de beste kopper die Harrie ooit gezien heeft, zowel aanvallend als verdedigend). Milsbeek werd op zondag kampioen en om dit te vieren, liep het eerste elftal op maandag de polonaise door de basisschool. Ver volgens zat Giesje Grutters in het Centrum voor de muzikale omlijsting. Voor de hongerige jongens werd de Chinees vervolgens nog aangerukt.

Toen Harrie ongeveer 28 jaar was, is hij lager gaan voetballen in het 5de, met onder anderen de gebroeders Laemers, Frans van Bergen en Henk Wagelmans als leider. Hier heeft Harrie tot halverwege zijn 30ste gevoetbald, totdat hij last kreeg van zijn knieën.

Het mooie van zijn voetbalcarrière vond Harrie dat hij overal met veel plezier heeft gevoetbald. Daarnaast stonden in alle eerste elftallen echt jongens uit het dorp. Bij de Boys altijd Bruukse jongens en in het eerste van Milsbeek stonden altijd echte Milsbeekse jongens.

Door: Tom Koster

Nadat Harrie stopte met voetballen, waren zijn jongens een jaar of 5 en begonnen zij met voetballen. Harrie werd hier direct leider. Bas en Rick doorliepen de gehele jeugdafdeling van SV Milsbeek en Harrie vond deze tijd mooier dan toen hij zelf voetbalde. Harrie was tot aan de B leider met Bert Beekers en Hans Janssen. Nooit werd er een training afgelast. Was de wedstrijd op zaterdag afgelopen, bleven zij in de 3de helft nog lange tijd zitten. Zonder bier, maar met een bakje koffie. Harrie genoot (en geniet daarvan weer bij zijn kleinkinderen) van de ontwikkeling die de jeugd/zijn jongens doormaakten.

Toen Bas in de A voetbalde, floot Harrie al af en toe wedstrijden. Zo kwam er een moment dat Harrie Bas met rood van het veld moest sturen vanwege ‘geen chique overtreding’. Toen beide mannen thuiskwamen, was het huis natuurlijk te klein en was het niet de gezelligste zaterdagmiddag.

Harrie is al lange tijd een gerespecteerd scheidsrechter in Milsbeek. Hij fluit inmiddels nog bij de JO17, de JO19 en bij de lagere teams. Heel af en toe fluit hij nog bij een andere club, maar in principe zijn twee dagen in Milsbeek voor Harrie genoeg. Het fluiten van een wedstrijd op lager niveau vindt Harrie niet altijd even makkelijk, omdat de teams eigen grensrechters meenemen. Als je ze niet helemaal kan vertrouwen, maakt dat het maken van beslissingen soms wat lastig. Zodra hij weet dat hij zelf een verkeerde beslissing heeft gemaakt, zit hij hier wel een half uurtje mee. Gelukkig kan hij goed zelf reflecteren, dus daarna is hij het ook weer kwijt.

Naast het fluiten, doet Harrie nog meer vrijwilligerswerk bij de plaatselijke SV. Zo heeft hij 6­7 weken geleden de taken van wijlen Hans Wannet overgenomen bij de onderhoudsploeg. Op maandag en vrijdag spoelt hij de koffiezetapparaten door, worden de hesjes gewassen en wordt de Colaautomaat op de gang bijgehouden. Het ‘lief & leed­potje’ wordt ook beheerd door Harrie. Dit is in het leven geroepen om leden een hart onder de riem te steken met bijvoorbeeld een kaartje of een fruitmand.

“ De jonge jongens verbinden aan de club en te laten ervaren dat de club niet alleen bestaat uit alleen maar voetbal.! “

Verder is Harrie samen met Wim Wellens initiatiefnemer van de succesvolle potgrondactie (naar een idee van Henri Hopmans). Naast dat het een leuk bedrag voor de club oplevert, vindt Harrie het vooral erg gezellig. Het team met vrijwilligers rondom de potgrondactie wordt steeds groter. Zo worden inmiddels ook de jongens van JO19 hier bij betrokken en dat vindt Harrie ook belangrijk. De jonge jongens verbinden aan de club en te laten ervaren dat de club niet alleen bestaat uit alleen maar voetbal. Om deze verbinding nog meer te laten ervaren, worden deze talenten makkelijker behouden voor de club. En dat is wat supporters toch het leukste vinden: om naar eigen, Milsbeekse jongens te kijken.

Als Harrie het huidige voetbal vergelijkt met ‘vroeger’, dan is het spelletje wat sneller en fysieker geworden. Het technische gedeelte laat wel eens te wensen over en hierbij is het jammer dat de meeste voetballers het tegenwoordig alleen van het verplichte trainen en de wedstrijden moeten hebben, in plaats van lekker voetballen op straat. Het is daarnaast eerlijker geworden door de VAR. Voor de scheidsrechter is dit niet per se makkelijker, omdat je gaat twijfelen aan je eigen, eerste interpretatie.

Harrie vindt SV Milsbeek een fijne club. Hij krijgt ook vaak complimenten vanuit Groesbeek over de uitstraling van de club.

Zowel bestuurlijk als voetballend vindt hij het een goede club, waarbij hij weinig minpunten kan opnoemen. Hij ziet het allemaal wel positief in. Het is hierbij belangrijk om de jeugd te blijven betrekken bij trainingen van het eerste elftal, zodat dit gewaarborgd blijft voor de toekomst. Ook de supporters vinden het uiteindelijk mooier om naar veel jongens te kijken uit het eigen dorp.

Harrie sluit het interview af door iedereen een sportief en vooral gezond 2025 te wensen.

Caroline bindels, 40 jaar lid!

Hoe oud was je toen je lid werd en wat vond je zo leuk aan korfbal toen ?

Ik denk dat ik 7 was, dat moet wel bijna kloppen, als ik er 40 jaar aftrek. Rianne was aan het korfballen, zij was ons grote voorbeeld. Dus wat zij deed, dat wilden wij ook.

Op welke positie kwam je het best tot je recht en waarom ?

Ik kwam het best tot mijn recht in de steun. Ik had overzicht en zette mensen vrij voor de paal. En ik was een paaldame. Ja, je denkt er van alles bij maar dan pak je de vang en ben je er voor de rebound kans. En verdedigend was ik sterk. Ik zat bovenop de aanvallers en had genoeg snelheid om de doorbraak eruit te halen.

Wat is je leukste herinnering in al die jaren SPES

Jeetje zoveel leuke herinneringen. Ik noem er een paar. Natuurlijk alle kampioenschappen en speciaal de landskampioenschappen. En natuurlijk niet te vergeten de Belgische koeken bij de training in Eindhoven voor de finales. Of de jeugdkampen in de jeugdjaren. We waren niet in Milsbeek en fietsten met een grote groep naar de locaties, bijvoorbeeld in Overloon of Bergen. We hadden kampvuren, we zongen liedjes, eigenlijk als in een jeugdavonturenfilm, het hele weekend feest. En ik kan me ook nog een taartgevecht herinneren in de kleedruimte van SPES. Wij zelf vonden dat heel erg leuk, maar verder niemand van bestuur

of leiding. Daarna zijn ook de taarten afgeschaft. Goed voor de lijn maar minder leuk. Ik heb nog een foto gezocht, jammer genoeg niet te vinden ��.

Wat zou je willen doorgeven aan de huidige SPES leden, wat moeten ze vooral doen om zolang plezier in het spelletje te houden? Ik speelde vorig jaar nog, maar nu is mijn achilles pees afgescheurd, dus ik kan nog niet springen en rennen. En dat is voor een paaldame wel nodig.

Mijn tip voor SPES leden is om vooral positief te zijn naar elkaar en als er dan eens iets is, dat ook gewoon met elkaar uit te praten. Dat deden wij ook, het was heus niet altijd koek en ei, maar we bespraken het als er iets mis was. En ja we hadden natuurlijk Ilse Koster. Als er iets mis was, kaartte zij dat altijd aan. Dan bleef er ook niks hangen.

Wat is er nu anders dan in jouw hoogtijdagen? En is dat een verbetering of moeten we daarvoor opletten?

De schotklok is iets nieuws. Het spel is daardoor dynamischer, maar het kan ook leiden tot het afbreken van een prachtig aanval uit het boekje. Voor de rest is er niet zo veel veranderd. Als je wilt winnen, dan moet je er iets voor doen en dat is van alle tijden.

Wat is jouw tip voor SPES?

Dat weet ik zo niet. Geen tips van mij.

Wat zou je alle lezers van de spil willen toewensen?

Ik wens jullie allemaal fijne gezellige feestdagen en een gezond en gelukkig 2025.

Door: Marjo Vissers

Stel jezelf even voor:

Hoi Allemaal, mijn naam is Annemarie Voss. T/m met mijn 26e woonde ik bij mijn ouders en broertje op de Ringbaan. Nu woon ik samen met Danny aan de andere kant van de Maas in Oeffelt. Als bloemist heb ik de afgelopen 10 jaar bij verschillende leuke zaken mogen werken. Tegenwoordig ben ik te vinden in de kinderopvang. Na vele jaren op zondag bij SPES 3/ 4 te hebben gespeeld, zijn we als team een aantal jaar geleden overgestapt naar de midweek. Sinds dit seizoen zijn we een nieuw samengesteld team met “kliekjes” van het oude MW2, en het andere SPES/VIOS midweekteam. Waar ik dit seizoen alleen nog maar de bank warm gehouden heb, omdat wij in december ons eerste kindje verwachten.

Hoe ben je bij korfbal terechtgekomen?

Dat is een goede vraag, ons mam heeft altijd bij de Peelkorf in Ysselsteyn gekorfbald. Toen ze in Milsbeek kwam wonen is ze bij SPES gaan korfballen. Met 4 kon ik starten bij de wuppen en zo ben ook ik gaan korfballen. Daarnaast deed ik nog aan dansen, tot korfbaltraining en dansen op dezelfde dag en tijd waren en ik moest kiezen. Dat ik nu dit schrijf maakt wel duidelijk waar ik voor gekozen heb ;­)

Wat doe je het liefst, aanval of verdediging?

Toch wel aanval. En als het kan ook het liefst starten in de aanval, om vast een beetje te kunnen aftasten wat voor dame je tegen hebt. In de jeugd pikte ik vaak een aantal

Annemarie Voss, 25 jaar lid

doelpunten per wedstrijd mee. Nu ben ik meer de persoon die andere aanspeelt om te kunnen scoren.

Wat was je beste korfbalvaardigheid?

De 3e helft en feestcommissie zijn ?! Voor mij staat de laatste jaren het teamgevoel door samen leuke dingen te doen voorop. Kleine dingen organiseren voor of na de wedstrijd om altijd een gezellige sfeer te hebben. Wat op het veld dan ook weer terug te zien is/was. Mijn beste korfbalvaardigheid in het veld? Dan denk ik toch afvangen en kleine kansjes meepakken.

Welke wedstrijd kan je je nog herinneren als de dag van gisteren en waarom?

Er staat mij nog vaag een van mijn eerste wedstrijden bij, waar we als van die kleine meisjes mono korfbal speelden op die mega rieten manden. Ik had 3x gescoord vanaf het midden van het mono veld, en zo gingen we met de winst naar huis.

Vertel eens een anekdote uit de oude doos, die je nooit bent vergeten.

Poeh, dat is een lastige vraag, zelfs na 25 jaar. Het korfbalkamp waarbij het stormde en alle tenten weggewaaid waren.

Vond je het altijd leuk of zijn er mindere periodes geweest, kun je daarover vertellen?

Korfbal als spel heb ik altijd heel erg leuk gevonden en nu nog. Het kijken van wedstrijden doe ik dan ook graag. Er zijn de afgelopen jaren genoeg momenten geweest dat de motivatie om te trainen ver te zoeken was. Wedstrijden spelen vond ik wel altijd heel erg leuk. En als onderdeel van een team moet je er bij een wedstrijd ook gewoon staan. Dat is nu het voordeel van midweek zijn. Dan heb je alleen maar wedstrijden en geen training.

8. In welk team heb je het fijnste gespeeld en waarom?

De afgelopen jaren in het team SPES 3/4. Buiten het korfballen stond gezelligheid voorop.

Sinterkerst en nieuw vieren. Teamuitjes naar Koningsnacht, het Waldrakkersfeest en Proud to be Fout bij het centrum. Met het hele team bij Juul thuis verzamelen. Samen eten en indrinken met ons vaste shotje Sourz. Al deze leuke avonden maakten ons als team heel hecht, wat de sfeer tijdens de wedstrijden ook heel fijn maakte. Ook hebben we met dit team verschillende keren de liefde mogen vieren op bruiloften. Hebben we vele teambaby’s mogen ver­

welkomen en hebben we een verdrietige periode gekend toen we vrij plotseling afscheid moesten nemen van onze coach Johan Emons.

9. Hoe heb je het zo lang volgehouden? Wat hield je vast bij SPES?

In eerste instantie door het spel wat ik tot een paar jaar geleden nog echt leuk vond om te spelen, later vooral het onderdeel zijn van een leuk team. Omdat ik nu niet meer in Milsbeek woon, is het korfballen iets wat mij nog met het dorp verbindt.

10. Hoe zou je SPES in vijf woorden omschrijven?

Fanatiek – Plezier ­ Rood&Zwart – Korfbalkamp – 3e helft.

11. Hoe kunnen we leden die al zo lang lid zijn voor de club behouden?

Blijf de leden waarderen, in welk team ze ook spelen. Motiveer alle leden om te helpen bij acties voor de vereniging. Samen is het zoveel leuker en ook zo gepiept. En vergeet de leuke 3e helft feestjes niet!

12. Wat is er ten goede veranderd in het korfbal volgens jou en wat had eigenlijk behouden moeten blijven?

Het bedanken van de scheidsrechter na een wedstrijd. Ook al heeft de scheidsrechter niet altijd even goed gefloten. Deze mensen staan er ook vrijwillig. Zonder scheids kunnen wij niet spelen.

13. Wil je nog iets kwijt aan alle SV leden die de sportvizier lezen?

Hele fijne feestdagen en een mooi, liefdevol en sportief 2025 toegewenst!

Door: Carolien van der Venne

Frans langeveld, 25 jaar lid!

‘SV Milsbeek: een warme enthousiaste club mensen’

Op een namiddag in November heb ik met Frans bij hem thuis afgesproken. Oma past op de kleinzoon terwijl zoon Remco nog wat hand en spandiensten verricht in de tuin. Onder het genot van een kop koffie hebben wij een fijn gesprek.

Frans is geboren en getogen in Groesbeek. In 1985 werd het bedrijf aan de Ovenberg gestart (waar nu Poeliersbedrijf Blom zit). Frans daalde in 1993 de berg af en ging samen met zijn vrouw Renate en 2­jarige zoon Remco wonen op de plek waar zij nu dus ook alweer 31 jaar wonen. Hij voelt zich naar eigen zeggen helemaal thuis op de Milsbék.

Hij stond er zelf van te kijken, maar is dus alweer 25 jaar lid van SV Milsbeek. Destijds in 1999 is hij gaan voetballen bij de veteranen. Dit heeft hij met veel plezier gedaan. Voetbal vind hij nog steeds de leukste sport om te doen, hoewel dat voor hem nu niet meer gaat. Het sportief bezig zijn in combinatie met de gezelligheid en sociale contacten bracht hem bij de veteranen.

Ondanks dat hij geen actief lid meer is en meer als buitenstaander tegen de club aan kijkt ziet hij wel nog altijd een enthousiaste

club mensen die het allemaal goed met de club voor hebben. Frans is van mening dat we dit moet koesteren en vooral de vele vrijwilligers de aandacht moeten geven die ze verdienen. Hij volgt uiteraard de verrichtingen van Remco bij het 2e en wat hem opvalt is dat het allemaal goed geregeld is.

Frans heeft veel respect voor de vrijwilligers en noemt Harrie Thijssen als voorbeeld. Elke zondagmorgen een seniorenwedstrijd fluiten, ga er maar aan staan. “Chapeau!”

Hier zit ook meteen een beetje zijn zorg. Is de nieuwe generatie bereid om dit allemaal op te pakken zoals de oudere generatie dit deed en nog steeds doet? Tijden zijn immers ook veranderd. Als hij ziet wat de oudere hechte groep vrijwilligers voor elkaar heeft gekregen, zoals bouw van de tribune, hoopt Frans dat ook de nieuwe generatie dit blijft oppakken. Een goede ontwikkeling vind hij de verjonging van het bestuur. Daarbij

Wim: ‘Allereerst weet ik niet of ik wel 25 jaar lid ben. Voor zover ik mij herinner heb ik me nooit als zodanig aangemeld. Als kind ging ik altijd met mijn vader naar het voetbal kijken en ben ik op mijn 12e of 13e jaar lid geworden van SV Milsbeek en ben dat nog altijd. Hoe ik ooit  het SPES­lidmaatschap zou hebben verkregen is mij niet bekend.

SPES was vroeger een dameskorfbalvereniging en daar werd een man toch eigenlijk geen lid van, wel uiteraard mijn zus Rikie.  Mijn huwelijk met Mientje werd gezegend met 3 dochters en die zijn allemaal lid geworden. We hebben er een fantastische en onvergetelijke tijd mee gehad, vooral samen met de ‘Harde kern’,

geeft hij wel aan dat het belangrijk is ook de ervaring en kennis van de oudere leden niet uit het oog te verliezen. Een goede mix van beiden is volgens hem het meest ideale.

Op mijn vraag wat er ten goede veranderd is en wat eigenlijk behouden had moeten blijven is Frans duidelijk. Vroeger was zeker niet alles beter. Het is niet goed om stil te blijven staan of om te blijven hangen in het verleden. Geef de nieuwe generatie de kans en ook om fouten te mogen maken. Want wie niet in staat is om fouten te maken is namelijk tot niks in staat.

Fijne dagen en een gelukkig en gezond 2025!

Wim Bindels, 25 jaar lid

Onze administratie van vroeger jaren klopt misschien niet helemaal, als ik Wims stukje lees. En toch wil ik het graag plaatsen. Misschien was Wim wel steunend lid geworden. Kan maar zo. Ik zie hem nog elke thuiswedstrijd van de A komen kijken naar zijn kleindochters. Samen met Mientje. Altijd in voor een praatje.

de vaste club supporters van SPES 1. Verder heb ik als vrijwilliger mee gewerkt aan de fusie met de voetbalclub, veel PR werkzaamheden voor de club en de realisatie van het nieuwe kunstgrasveld en accommodatie met tribune en kleedlokalen’.

En nu kijkt Wim nog heel vaak naar zijn kleindochters (Naomi, Floor, Meike en tot voor kort Anouk die nu een jaar in USA op school zit). Zij hebben waarschijnlijk het talent van hun moeders geërfd.

Wim: ‘Overigens heb ik samen met mijn achterneef Wim Hubers o.a. ook enkele keren  boekwerken gemaakt van de geschiedenis van SPES, o.a. bij gelegenheid van de Neder­

landse kampioenschappen en ik meen ook nog bij het zilveren jubileum. Hier is heel veel informatie met foto’s in opgenomen en  waarvan ik aan neem dat ze ook nog in bezit zijn van de club’.

Dat klopt, deze foto’s zijn nog in het bezit van de club en heel grappig om door te bladeren omdat daar veel huidige vrijwilligers van SPES in hun hoogtijdagen te zien zijn. Helaas was er te weinig tijd voor een interview omdat ik natuurlijk weer heel laat met vragen was. Maar ik kreeg bovenstaande mail van Wim en die vond ik zo leuk dat we die gewoon kunnen plaatsen.

Door Marjo Vissers­Kuijpers

Door: Hans de Bruin

Jim Heaver, 25 jaar lid!

Mijn ouders woonden toen ik klein was over de grens in Weeze. Ondanks dat het thuis geen voetbalfamilie was, ben ik in die tijd begonnen met voetballen, in eerste instantie als keeper. Mijn moeder bracht ons drie keer in de week naar het voetballen, destijds eerst bij Stormvogels in Siebengewald. Toen ik 12 jaar was zijn we verhuisd naar Milsbeek en ben ik hier lid geworden van de voetbalvereniging omdat ik het voetballen leuk vond. Daarnaast kende ik natuurlijk niemand in het dorp, dus het was ook een goede manier om mensen te leren kennen en vrienden te maken.

Ik heb ook nog een tijd in het jeugdbestuur gezeten toen ik zelf nog actief speelde. Daarin hield ik mij onder andere bezig met de organisatie van diverse jeugdtoernooien, zoals het Pinkstertoernooi en het Eastern Open. Daarnaast ben ik als vrijwilliger ook vaak aanwezig bij diverse activiteiten, zoals bijvoorbeeld de potgrondactie. Verder ben ik trainer/leider geweest samen met Martijn Smits en heb ik ook een aantal jaren jeugdwedstrijden gefloten. Kortom, veel verschillende dingen gedaan binnen de vereniging.

Ik heb meerdere mooie herinneringen aan mijn voetbalcarrière. Allereerst de voetbalkampen in de B­ en A­jeugd (nu JO­17 en JO­19 red.) naar bijvoorbeeld Landgraaf en Valkenswaard. Daar zijn veel mooie en memorabele herinneringen gemaakt. Niet veel later (ik denk dat ik net in het tweede elftal speelde) op een zondagochtend in januari belde Wilko Mans mij op om half 8 ‘s morgens. ‘Heb je vandaag wat te doen?’ ‘Nee’, zei ik. ‘Heb je zin om mee te gaan naar Eersel?’ (een onderling voetbaltoernooi met 3 verenigingen wat naast een voorbereiding op de 2e seizoenshelft vooral tot doel had om met zijn allen veel biertjes te drinken, lekker te eten en te eindigen in doldwaze bende).

De foto samen met Leo aan het eind van de avond (diegenen die Leo kennen zullen wel weten hoe hij ongeveer op de foto stond) is goud waard! Het volleybaltoernooi (Hajraa) in Eindhoven met het 2e elftal was ook een geweldige ervaring. Topweekend,

topweer, meer dan 500 teams, zonnesteken, een grote feesttent en veel bier! De prestaties laten we even achterwege. Het zal ergens 2002 of 2003 geweest zijn dat we op voetbalkamp waren ( A­jeugd). We hadden zelf een wedstrijd pauze en waren wat aan het ouwehoeren langs de kant bij een meiden wedstrijd. Op een gegeven moment roept iemand: ‘Ivo, als je in je onderbroek naar de overkant rent krijg je één euro!’ Voor diegenen die Ivo kennen, die weten dat zijn shirt en broek inmiddels al op de grond lagen en daar ging hij. 22 Meiden en 1 scheidsrechter wisten niet wat hen overkwam en stonden een beetje glazig te kijken. Voordat zij goed en wel in de gaten hadden wat er aan de hand was, was Ivo aan de overkant en liep rustig de halve ronde rondom het veld terug naar de groep om zijn euro in ontvangst te komen nemen.

“ Iemand roept: ‘Ivo, als je in je onderbroek naar de overkant rent krijg je één euro!’ “

De voornaamste reden dat ik het voetbal zo lang vol heb gehouden zijn de goede verzorgers (Pierre en al zijn collega’s) bij Milsbeek in de loop van de jaren. Aangezien ik regelmatig geblesseerd was, kwam de strippenkaart voor de verzorgingsruimte goed van pas. Daarnaast was de sfeer binnen de teams waarin ik heb gespeeld, en natuurlijk ook de gezelligheid voor en na de wedstrijden (trainingsavonden en de zondagmiddag), een belangrijke reden dat ik het zolang heb volgehouden.

Ik speel nu zelf enkele jaren niet meer echt, maar blijf wel lid. Ik vind het ook belangrijk dat er een vereniging zoals SV Milsbeek is in het dorp. Ook als ik naar toekomst kijk voor mijn zoon Luuk. Ik hoop dat hij dat ook mee kan/ mag gaan maken. Het plezier dat ik heb gehad bij de vereniging. Milsbeek is wel altijd een hele betrokken vereniging met een grote groep vrijwilligers. Milsbeek doet wel altijd hun best om de leden en vrijwilligers te behouden en dat is belangrijk.

Een aantal dingen zijn ten goede veranderd in het voetbal: Ik vind de tijdstraf van 10 minuten bij een gele kaart bij de lagere elftallen een goede ontwikkeling. Op deze manier heeft de tegenstander direct profijt van deze kaart. Een mindere ontwikkeling is de afname van het respect voor scheidsrechter en tegenstander. Mensen worden steeds mondiger en kunnen steeds minder hebben.

Er schiet me nog een mooie anekdote te binnen: In de A speelden we op best hoog niveau en stond ik samen op het middenveld met Bas Thijssen. We speelden uit in Helmond en kregen een tegenaanval en ik coachte Bas: “Bas… nummer 13…” …. “Bas…. nummer 13”… “Bas….. laat maar zitten“. Nummer 13 had zojuist gescoord.

Tot slot: Blijf lekker sportief bezig en geniet van het spelletje. Wie weet tot snel op het veld als mijn fysieke gestel dit weer toestaat.

Toen Rens in 1999 zijn zwemdiploma behaalde mocht hij eindelijk voetbalschoenen gaan kopen en onder voetbal. Rens was tot dan toe al vaak te vinden op de voetbalclub. Als pap op zondag thuis speelde, was Rens ook van de partij en liep hij op het sportpark rond samen met zijn broer Rick en Koen Berns, waarvan vader Willie in het zelfde team speelde.

Van de eerst jaren in de F­ en E­junioren herinnert Rens zich niet heel veel meer. Het voetbal was natuurlijk ook helemaal niet presatatief en we werden getraind door onze eigen papa’s. Vervolgens doorliep Rens de gehele jeugdafdeling en bestreek hij door de jaren heen de gehele rechterflank. Trainers als Cor Derks, het duo Rik van Schaijk/Wilko Mans, Theo Brinkhof en het duo Bas Thijssen/Robin Janssen passeerden door de jaren heen.

“ Wie tijdens een van de befaamde teamuitjes, met een meisje kuste kon vervolgens een muntje komen halen bij dit trainersduo “

Rens weet niet zeker of dat laatste duo nou echt het béste trainersduo was maar hij heeft in ieder geval het meest gelachen onder dit duo.

Er werd af en toe pizzatraining gedaan. Eerst partij’tje en vervolgens pizza bestellen in de bestuurskamer. Het elftal had toentertijd een eigen Hyves­pagina en de speler wie er voor zorgde dat het knapste meisje deze pagina ging volgen kreeg zijn pizza cadeau van Bas en Robin.

Rens Janssen, 25 jaar lid!

Ook herinnert Rens zich dat wie op de Schuimparty bij de Linde, tijdens een van de befaamde teamuitjes, met een meisje kuste vervolgens een muntje kon komen halen bij dit trainersduo. Dure avondjes voor deze trainers…

Aan het einde van zijn juniorenperiode en het begin van zijn periode bij de senioren heeft Rens nog enkele wedstrijden bij de selectie gezeten en ook zijn debuut gemaakt voor het eerste elftal. Vervolgens heeft hij een geruime periode in het tweede elftal gevoetbald. Ook toen hij verhuisde naar Eindhoven voor zijn studie en later in Nijmegen gingen wonen bleef hij op de zondag op en neer naar Milsbeek rijden om op zondagochtend een balletje te trappen met als absolute hoogtepunt het kampioenschap met het tweede elftal.

Toen hij 4 jaar geleden, na een wereldreis van 6 maanden (en een voetballoze periode omwille van de coronapandemie) in het derde ging voetballen, ging het op kermis­

zondag gruwelijk mis. Zonder tegenstander of bal in de buurt verdraaide Rens zijn knie. Waar het in eerste instantie leek mee te vallen en hij nog 10 euro lapte in de kantine, bleek enkele weken later dat er een breukje in zijn knie zat. Rens heeft sindsdien ook nooit meer gevoetbald maar geeft aan het spelletje wel degelijk te missen.

Sinds dit najaar heeft hij een huis gekocht in Boxmeer en zodra alle kluswerkzaamheden klaar zijn sluit hij zeker niet uit om zijn voetbalschoenen van de wilgen af te willen halen.

Voetballen op de zondag kost echter veel tijd en Rens geeft aan dat voor hem een soort van midweekcompetitie zeker een passende oplossing zal bieden. Hij vermoed dat hij hiermee ook vele generatiegenoten over de streep zou kunnen trekken.

Tot slot wenst Rens alle lezers een hele fijne Kerst en alle goeds voor 2024!

Wim Hubers, 25 jaar lid!

We begonnen het interview met een vragenlijst die SPES heeft opgesteld voor de interviews van de jubilarissen. Al gauw werd deze lijst aan de kant gelegd want veel vragen gaan natuurlijk over speelsters. Dus hebben we gewoon een tijdje gezellig zitten kletsen.

Wim is 74 jaar, getrouwd met Maria met wie hij 2 dochters heeft: Eefje en Aukje. Ook hebben ze 2 kleinkinderen waar ze tijdens het gesprek dat we hadden duidelijk lieten blijken daar trots op te zijn. Wim heeft 42 jaar bij de studentenhuisvesting in Nijmegen gewerkt en is nu al weer enkele jaren met pensioen. De hobby’s die Wim heeft (gehad) zijn tuinieren, hout sprokkelen voor in de allesbrander, kleinkinderen, recreatief badminton, kaarten en de wijnclub. Aan vakanties had Wim nooit zo’n behoefte, dus bleven ze meestal dicht bij huis.

De SPES­periode van Wim begint als chauffeur van het team waar Maria de leider was en waar Eefje en Aukje in speelden. Toen de successen begonnen (Eefje en Aukje in de A1) werd Wim een groot fan. Alle thuis­ maar ook alle uitwedstrijden werden gevolgd, samen met Wim en Mientje Bindels in de tijd dat ook hun dochters in het 1e team speelden. In de kantine bij uitwedstrijden waren vaak meer SPES­ers (de harde kern) dan thuispubliek aanwezig. Wim heeft alle grote sportsuccessen van zijn dochters met ups en downs meegemaakt. Het was een geweldig mooie tijd. Vaak gingen ze met een aantal anderen ook nog wel eens na een korfbalwedstrijd naar de voetballers kijken.

“ Wim stond ook bekend als de man met de sigaar in de mond, een groene legerjas aan en een fototoestel in de hand “

De mooiste wedstrijd die Wim zich nog goed kan herinneren was de beslissingswedstrijd in Mariahout voor de eerste landelijke titel op het veld tegen Rosolo. Het eerste landskampioenschap is tenslotte altijd de mooiste, zeker als beide dochters in die beslissingswedstrijd speelden. Marij Emons heeft van die wedstrijd video­opnames gemaakt. Johan en Wim hebben hiervan voor iedere speelster een videoband gemaakt. Flitsen van het live ­radioverslag zijn ook hierin opgenomen.

Wim stond ook bekend als de man met de sigaar in de mond, een groene legerjas aan en een fototoestel in de

hand. Het was altijd spannend of de foto’s gelukt waren en of er überhaupt wel iets opstond. Na het ontwikkelen van de fotorolletjes bij Bosten kon Wim aan de slag om uit te zoeken of er iets bruikbaars bij zat voor het clubblad. Wim heeft jaren in de redactie van het clubblad gezeten; met name verantwoordelijk voor het creatieve gedeelte. Ook zijn er verschillende jubileumboeken door onder andere Wim gemaakt. Wim is erg trots op het door hem ontworpen logo van de fusieclub, een korfbalkorf en een voetbaldoel naast elkaar precies op schaal.

Wim heeft ook een aantal jaren in het bestuur van SPES gezeten hoewel hij korfbaltechnisch niet echt goed uit de voeten kon. Dat was niet erg want er waren door de sportieve successen voldoende andere dingen te regelen (recepties, feesten, Hall of Fame samenstellen, enz.). Aan de accommodatie heeft Wim ook meegewerkt. Het vrijwilligerswerk beperkt zich nu tot 2 keer per jaar de heg knippen, wat ook niet niks is want de heg is best lang en hoog.

Sportieve groeten van Wim.

Door: Paul Gerrits

Wanneer voetbal verbindt

Een affiche van een derby der derby`s Milsbeek uit naar Vites, maar dat werd het helaas niet. Het werd een middag waarin beide clubs lieten zien waar het echt om te doen is in het leven en wat ons in werkelijkheid echt verbind.

Alberto Hoenselaar; 52 jaar, speler in het derde team en 43 jaar lid van onze club kreeg in september te horen dat hij ongeneselijk ziek is. Een hersentumor werd geconstateerd. En ondanks een zware operatie en de vele chemo`s en bestralingen weet Alberto dat het slechts een vertraging is van deze verschrikkelijke ziekte.

Omdat Alberto ook vele jaren grensrechter is bij Vitesse hebben beide clubs

de handen in elkaar geslagen en deze wedstrijd, samen met supporters, familie, vrienden en collega`s aangegrepen om Alberto en zijn gezin een blijk van steun te geven. Een prachtig gebaar met veel emoties. Om het gezin van Alberto een hart onder de riem te steken, ging de gehele opbrengst van de loterij volledig naar het gezin.

Beide clubs hebben deze middag laten zien dat sport verbroederd en wat respect betekent.

Walking football bij sv milsbeek

Vanaf maart 2025 is het ook mogelijk om aan te sluiten bij het Walking Football op sportpark de Zwarteweg in Milsbeek. We willen op donderdagavond van 20.30 tot 21.30 een uurtje reserveren voor mensen die laagdrempelig nog een balletje willen trappen. Dit is in principe niet leeftijdgebonden en ook mensen die nog geen lid bij SV Milsbeek zijn kunnen de eerste keren aansluiten.

Heb je interesse, of ken je iemand, meld je dan even aan bij: Theo Hendriks 06­33589233 via de app of per mail: thema.hendriks@home.nl

Medio Februari komen we dan terug met aanvullende informatie.

Namens SV Milsbeek, een voetbalgroet

Sporten moet voor iedereen prettig, plezierig én veilig zijn!

Op onze jaarvergadering is dit onderwerp al aan bod gekomen, een Veilig Sportklimaat.

Als vereniging zijn we hier in het voorjaar van 2024 mee aan de slag gegaan.

Deze actie is opgepakt naar aanleiding van een bijeenkomst die door het NOC*NSF binnen onze gemeente gehouden werd. De besturen vinden dit erg belangrijk en tevens stelt onze overheid in de toekomst steeds strengere eisen aan een sociaal veilig sportklimaat.

Een veilig sportklimaat begint met een goede basis. De 4 V’s van NOC*NSF helpen ons daarbij.

Daarom zijn we gestart met het realiseren van deze stappen:

1. Verenigingsbrede gedragscode (gerealiseerd)*

2. Vertrouwenspersoon (gerealiseerd)*

3. Vakkundig geschoolde trainers/coaches

4. Verklaring omtrent gedrag

(* te lezen op de website)

Scholing voor alle trainers/coaches: vrijdag 10 januari 2025

Trainers en coaches spelen een belangrijke rol bij het creëren van een sociaal veilige sportomgeving. Daarom vinden wij het belangrijk dat al onze trainers en coaches een scholing volgen met oog voor pedagogiek en integriteit.

Op vrijdagavond 10 januari om 19:00 uur is deze scholing in de kantine in Milsbeek.

Alle trainers/coaches van SV Milsbeek en VIOS/SPES worden bij deze scholing verwacht. De uitnodiging hiervoor heb je inmiddels als het goed is al ontvangen!

Jij hebt als trainer/coach een belangrijke rol bij het herkennen en voorkomen van grensoverschrijdend gedrag (fysiek/emotioneel/ seksueel). Als trainer of coach kun jij positief gedrag stimuleren en negatief gedrag voorkomen of bespreken. Deze training gaat jou daarbij helpen, evenals de ondersteuning van Rian en Ilse. Zij zullen deze avond ook aanwezig zijn. Ook kun je op deze avond met elkaar in gesprek gaan over dit onderwerp en van elkaar te leren.

Verklaring omtrent gedrag voor 18+

Een volgende stap is het aanvragen van (gratis) VOG’s voor al onze trainers, coaches en bestuurders (18+). Een VOG is een verklaring waaruit blijkt dat iemand geen strafblad heeft of dat het strafblad geen bezwaar vormt voor het uitvoeren van een bepaalde taak of functie binnen de club. Dit helpt ons samen om risico’s voor zowel sporters als andere betrokkenen te beperken.

In de week van 13 januari zullen de VOG aanvragen opgestart gaan worden. Ook hierover hebben de betrokken personen inmiddels via mail informatie ontvangen óf krijgen dat binnenkort.

Samen op naar een veiliger sportklimaat!

Met vriendelijke groet en alvast een fantastisch nieuw sportjaar gewenst,

Besturen voetbal (SV Milsbeek) en korfbal (SPES/VIOS)

Samen naar een Veilig

56B, 6591 DD Gennep www.bruna.nl

Wie is hij: Julian Mentink

Leeftijd: 9 jaar

Ouders: Jeroen en Bianca

Zusjes/broertjes: Benjamin

Team: SV Milsbeek jo10­1

Hobby’s: Voetbal, gamen en buiten spelen

School: De drie vijvers (groep 6)

TV programma: Alles met voetbal

Leukste Muziek: Nederlandstalig

Beste vrienden: Reinder, Floris C, Floris W. en Leon

Goede eigenschap: Behulpzaam

Slechtste eigenschap: Ongeduldig

Heeft een hekel aan: Ajax zien voetballen

Favoriete club: Feyenoord en NEC

Favoriete speler: Justin Bijlow en Santiago Gimenez

Overschatte voetballer: Steven Berghuis

Onderschatte voetballer: Basar Önal

Beste trainer: Arne Slot en Rogier Meijer

Mooiste tenue: NEC

Kampioen NL 24/25: PSV

Aanval of verdediging: spits en keeper

Lievelingseten: Friet

Coolste Youtuber: Soufiane Touzani

Wat wil je later worden: Profvoetballer

McDonalds of Sushi: Mcdonalds

Leeftijd: 8 jaar

Sterrenbeeld: Ram

Team: Vios/Spes E5

Trainer(s): Luna, Ilze en Janske

Ouders: Youri Nijsten en Marieke Vissers

Broers/Zussen: Jules Nijsten

Lievelingskleur: Paars

Lievelingseten: Pannenkoeken.

Beste film: Spellbound

Leukste muziek: Muziek van Bankzitters en ROSÉ, Bruno Mars

Coolste You Tuber: CreaChick

Wat wil je later worden: Dat weet ik nog niet precies, maar iets met dieren!

Vetste vakantieplek: Frankrijk.

Camping of hotel: Camping. Gaafste stad: Nijmegen.

Aanval of verdediging: Aanval. McDonalds of Sushi: McDonalds. Dancing Queen of muurbloem: Dancing Queen.

Wie is hij?

Tip aan de lezers: kom op zaterdagochtend een keer bij jo­10 kijken. We voetballen heel goed!

Keukeninrichting: alles in één hand.

Keukeninrichting: alles in één hand.

Waar meestal de aankoop van de keuken met de keukenmontage eindigt gaan wij enkele stappen verder Zo kan het gehele interieur ter hand worden genomen. Vele klanten zien graag dat alle bijkomende werken uitgevoerd en gecoördineerd worden door één bedrijf/ persoon. Hier hebben we ruim op ingespeeld. De demontage van de bestaande keuken, het verleggen van leidingen, aanpassingen van gas, water en electra, het stucadoren van de wanden, betegelingen, etc. worden door onze vakmensen uitgevoerd. Ruim 30 jaar ervaring staan borg voor deze vlekkeloze manier van werken. Wij zijn een no-nocense keukenbedrijf met een perfecte service

Waar meestal de aankoop van de keuken met de keukenmontage eindigt gaan wij enkele stappen verder. Zo kan het gehele interieur ter hand worden genomen. Vele klanten zien graag dat alle bijkomende werken uitgevoerd en gecoördineerd worden door één bedrijf/ persoon. Hier hebben we ruim op ingespeeld. De demontage van de bestaande keuken, het verleggen van leidingen, aanpassingen van gas, water en electra, het stucadoren van de wanden, betegelingen, etc. worden door onze vakmensen uitgevoerd. Ruim 35 jaar ervaring staan borg voor deze vlekkeloze manier van werken. Wij zijn een no-nocense keukenbedrijf met een perfecte service.

Meer dan alleen keukens….. kom een langs in onze grote Milsbeekse showroom

Meer dan alleen keukens… kom een langs in onze grote Milsbeekse showroom

Albert Heijn van der Laan

“ Kerst gaat niet alleen om wat je op tafel zet, maar vooral met wie je aan tafel zit ”

Ambachtelijke oliebollen

Vanaf 28 december in onze oliebollenkraam: ambachtelijke oer­ Hollandse naturel of gevulde oliebollen en appelbeignets van Strik: ronduit heerlijk!

Beste klanten,

Het is december, de feestmaand is aangebroken en 2025 staat al bijna voor de deur. We kijken terug op een bijzonder jaar voor onze Albert Heijn aan het Wilhelminaplein, waar we na onze grote verbouwing in februari 2023 alweer een jaar met veel plezier open zijn. Iedereen heeft inmiddels weer de weg gevonden naar de hagelslag en de keukenrollen, en we hebben ook dit jaar niet stilgezeten.

Aanpassingen in 2024

In 2024 hebben we een aantal veranderingen doorgevoerd. Zo zijn we gestopt met de verkoop van tabak, en is de servicebalie uit de winkel verdwenen. Op die plek hebben we een prachtige, nieuwe bloemenafdeling ingericht, waar u een ruime keuze aan bloemen en planten vindt.

Betrokkenheid in de gemeenschap Onze winkel bestaat inmiddels al 37 jaar. Sinds de start in 1988 zijn we een vast onderdeel van de Gennepse gemeenschap en blijven we lokaal betrokken. Dit jaar heb ­

ben we onze verbondenheid weer laten zien door sponsoring, onder andere via de sportplaatjesacties. Sportend Gennep heeft bijna allemaal een uniek verzamelalbum.

Een drukke decembermaand

De decembermaand is altijd een bijzondere tijd. Sinterklaas heeft mede dankzij onze inbreng ook dit jaar weer veel kinderen blij kunnen maken in Gennep. En nu staan we volop in de voorbereidingen om van Kerst weer een prachtige feestmaand te maken. Vanaf zaterdag 28 december kunt u buiten bij onze gezellige kraam genieten van heerlijke oliebollen en appelbeignets van Banketbakkerij Strik.

Dankbaarheid voor ons team

Wij kijken terug op een succesvol jaar, dankzij ons fantastische team. Sommige medewerkers werken al decennialang bij ons, anderen zijn net begonnen. Voor veel jongeren is onze winkel de eerste stap op de arbeidsmarkt, en we zijn trots dat zij vaak met een positief gevoel op deze ervaring terugkijken. Met de juiste inzet en loyaliteit maken onze medewerkers het mogelijk om onze winkel

Openingstijden rond Kerst en Oud&Nieuwjaar

Alle dagen normaal geopend van 08.00 tot 21.00 uur, uitgezonderd:

Zaterdag 24 december geopend tot 17.00 uur.

1e kerstdag gesloten, 2e kerstdag geopend van 09.00 tot Oudjaarsavond 31 december geopend tot 17.00 uur

Nieuwjaarsdag 1 januari 2023 gesloten.

elke dag tiptop in orde te hebben en onze klanten goed te helpen. Daarvoor wil ik ze namens de familie Van der Laan en onze klanten ontzettend bedanken.

Openingstijden rond de feestdagen

Zoals elk jaar zijn wij op Eerste Kerstdag en Nieuwjaarsdag gesloten. Op Kerstavond en Oudjaarsavond sluiten wij om 17.00 uur, zodat ook ons team thuis van de feestdagen kan genieten.

Een boodschap voor 2025

Met alle ellende in de wereld mogen we ons gelukkig prijzen dat we hier nog in vrijheid en vrede kunnen leven. Helaas is dit niet overal vanzelfsprekend. Laten we daarom deze feestdagen extra stilstaan bij wat echt belangrijk is.

Wij wensen u allemaal prachtige kerstdagen toe en een gelukkig, maar vooral gezond 2025.

Heel graag tot ziens,   Ruud, Anja, Jannick van der Laan en de hele crew van uw Appie.

Openingstijden rond Kerst en Oud & Nieuwjaar

Alle dagen normaal geopend van 08.00 tot 21.00 uur, uitgezonderd: Dinsdag 24 december geopend tot 17.00 uur.

1e kerstdag gesloten, 2e kerstdag geopend van 09.00 tot 17.00 uur. Oudjaarsavond 31 december geopend tot 17.00 uur Nieuwjaarsdag gesloten.

Nr. 4 2022

Sluit je aan bij de SV Milsbeek Veteranen

waar voetbal en gezelligheid samenkomen!

Ben je klaar met de drukte van de competitie of hoge verwachtingen, maar wil je nog steeds lekker een balletje trappen? Heb je al jaren geen bal geraakt maar wil je toch weer iets sportiefs doen? Of mis je het samen lachen, voetballen en napraten in de kantine?

Wil je gewoon af en toe lekker voetballen, dan zijn de SV Milsbeek Veteranen iets voor jou!

Wat kun je verwachten?

Op zaterdagmiddag om 17.00 komen we bij elkaar voor een onderling potje voetbal op een klein veldje. Het niveau? Alles mag, niks moet. Geen ingewikkelde tactieken of keiharde competitie, maar gewoon lekker ontspannen spelen.

Na het laatste fluitsignaal begint de échte wedstrijd: de derde helft! In de kantine proosten we op een mooie pot, worden sterke verhalen verteld, en is er tijd voor gezelligheid en ontspanning.

Waarom meedoen?

Lekker bewegen zonder druk. Gewoon een beetje balletje trappen en plezier maken.

Geen verplichtingen – kom wanneer je kunt en zin hebt.

Gezelligheid gegarandeerd – De derde helft is net zo belangrijk als de eerste twee.

De perfecte mix van sportiviteit en gezelligheid.

Iedereen is welkom – of je nou een balvirtuoos bent of vooral goed bent in teamspirit. Momenteel zijn we gespecialiseerd in het laatste.

Doe gewoon mee!

Of je nu een voormalig voetballer bent of alleen je conditie wil bijhouden, bij de veteranen voel je je meteen thuis. Iedereen die zin heeft in een potje voetbal en gezelligheid

KOM NAAR DE OPEN DAGEN!

Merletcollege Grave Vrijdag 14 februari

Mezzo Elzendaal Gennep Woensdag 19 februari

Merletcollege Cuijk Vrijdag 21 februari

Mezzo Elzendaal Boxmeer Woensdag 12 maart

is welkom. Neem je voetbalschoenen mee, en ontdek hoe leuk het is om onderdeel te zijn van een groep waar voetbal en plezier elkaar perfect aanvullen. Ervaring of talent is niet belangrijk; een goede dosis humor en een heel klein beetje sportiviteit wél.

Extraatjes?

We hebben ook nog teamuitjes naar het buitenland, feestavonden en meer.

Kom gewoon een keer meedoen! We hebben spelers van 35 tot 81. Proef de sfeer en blijf gezellig hangen. Of het nu om voetbal, een reisje, of gewoon een drankje gaat – bij ons is iedereen welkom!

Meer weten?

Mail naar ronnie.rutten@gmail.com. Welkom!

Mezzo Metameer Jenaplan Vrijdag 14 maart

Tijden van de open dagen of andere activiteiten vind je hier!

Het veteranenteam vierde dit jaar een bijzondere mijlpaal: 10 jaar buitenlandse voetbaltrips! Wat in 2014 begon met een legendarische voetbalwedstrijd in het kleine Tsjechische dorpje Soběšice, is uitgegroeid tot een jaarlijkse traditie vol voetbal, drank en vooral avonturen. We speelden en feestten in schitterende steden als Praag, Boedapest, Bratislava, Wenen en vooral Brno. Dit jaar keerden we terug naar Tsjechië om de sportieve strijd weer aan te gaan met onze oude vrienden van FC Soběšice.

De interland vond plaats midden in de idyllische Tsjechische bossen. Het sprookjesachtige decor deed vermoeden dat er geschiedenis geschreven zou worden. En dat werd het – alleen niet helemaal zoals gehoopt.

De wedstrijd begon nochtans veelbelovend na het spelen van de volksliederen. Jos ten Haaf, bij ons bekend als “Koning Balverlies”, bewees dat hij ook iets anders kan dan balverlies lijden. Met een wereldgoal van ongekende schoonheid bracht hij ons op voorsprong. Het werd even stil op de tribunes (en in onze eigen dug­out van verbazing).

Dat Jos daarna weer vrolijk bal na bal inleverde, nemen we hem maar niet kwalijk – hij blijft tenslotte trouw aan zijn bijnaam. Spits Ronnie had daarna alle kansen om de score uit te breiden, maar wist het net niet te vinden. Kans na kans verdween naast, over of gewoon regelrecht in de handen van de Tsjechische keeper. En nee, zijn verhaal dat Tsjechische doelen “te smal” zijn, nemen we niet serieus. Uiteindelijk kantelden de Tsjechen de wedstrijd en gingen we met 2­1 ten onder.

Maar ach, wie maalt er om een verlies als je na afloop wordt getrakteerd op stevige goulash, liters bier en een feestavond met live muziek? Zelfs de ondefinieerbare Tsjechische likeur – we vermoeden dat het chemisch afval met een vleugje kruiden was – ging er bij sommigen verrassend soepel in.

Het weekend werd compleet gemaakt met een cultureel uitstapje: een boottocht naar een kasteel. Daar stond uiteraard opnieuw pivo op ons te wachten, want zelfs cultuur wordt in Tsjechië doordrenkt met gerstennat.

“ Koning Balverliesbewees dat hij ook iets anders kan. “

Het weekend werd extra memorabel door enkele onvoorziene “omwegen”. Zo besloot Wim Hoesen, beter bekend als “de Duivel”, op het vliegveld van Wenen een biertje te zoeken… en vergat daarbij de tijd. Pas bij de Tsjechische grens merkte iemand op dat Wim ontbrak, waarna de bus hals over kop moest omdraien om hem op te halen En zo keerden we terug naar Wenen om onze dorstige Duivel op te halen.

En dan de terugweg. Vier veteranen zaten zo comfortabel in de trein van Brno naar Bratislava dat ze vergaten uit te stappen. Terwijl de rest al op het perron stond, zagen we ze nog rustig zitten in de laatste coupé. Pas toen het fluitsignaal klonk, werd er op de ramen gebonsd. Met een indrukwekkende sprint – die men al jaren niet meer bij hen had gezien – sprongen ze nét op tijd uit de trein. Nog een minuut later en ze hadden onbedoeld het jubileum gevierd in Boedapest.

Het weekend kende gelukkig ook wonderen. Frans van Bergen, normaal onze wandelende EHBO­post, kwam slechts met een kleine schaafwond aan zijn neus terug – een record voor de man die normaal drie pleisters en aspirines per uur nodig heeft. En alsof dat wonder niet genoeg was, keerden Piet Voss en Louis Megens volledig fit en stralend terug. De ouderenbond De Zonnebloem heeft hen op een platte kar door de Milsbèk gereden.

Als klap op de vuurpijl was er Tonnie Ehren. Hij stapte het vliegtuig in met een wandelstok en liep zo krom als een hoepel. Maar na elke borrel leek hij soepeler te bewegen. Op de terugvlucht liep hij als een kievit en kraaide dat hij volgend jaar weer naar het “Lourdes van Tsjechië” wil.

De jubileumtrip was een prachtige mix van nostalgie, avontuur en ouderwetse gezelligheid. Het maakt niet uit of we winnen of verliezen: met 10 jaar aan verhalen en nog steeds onvermoeibare benen (behalve tijdens de wedstrijden), kijken we alweer uit naar volgend jaar. Ons eigen reisdoel is nog onbekend, maar onze Tsjechische vrienden hebben aangekondigd dat ze in 2025 naar Milsbeek komen. Dat belooft veel goeds, in ieder geval voor de kantine.

Als veteranen wensen we eenieder fijne feestdagen, en een gezond en goed 2025. Met speciale felicitaties aan onze jubilarissen Frans Langeveld, Peter ‘Look’ Janssen, Arthur Hoesen en Cor Gerrits die op 1 januari gehuldigd worden op de nieuwjaarsreceptie. Tot dan!

Tien jaar internationaal voetbal voor de veteranen

Door: Ronnie Rutten

Samen bouwen aan onze leefomgeving

Aannemersbedrijf Beelen

AannemersbedrijfP.Kaal

Asfaltbouw BV

AEC Limburg

Albert Heijn Gennep

AB racing

Aannemersbedrijf Janssen-Groesbeek BV

Albo Amak Lieberwirth Makelaardij

Aspergekwekerij Berns

Asfaltbouw BV AVG TRANSPORT BV

Bruna Gennep CNCGrondstoffen Dak68

Autobedrijf Arno van Bergen

Autorijschool Mark Scholten

Bakhuus de Aanloop Binnenspeeltuin Pret Inn

Bert Janssen Diervoeders

Bloemisterij P. Lucassen

Berendsen Taxateurs

BES Groep Accountants & Belastingadviseurs

Briljant Optiek Gennep

DeQUIZMEESTER

DeHaasVerhuur Cafe 't Centrum

Den Tol Pannenkoekenrestaurant

Dierenartsenpraktijk Groesbeek en omstreken

DSV Zaden Easy Slim

Engelen Groen

Hoogstraten Installaties

Eethuis de Diepen Emons Group BV

Geurts-van Bergen BV

GrandCafedeMalleJan

Houzing Vloer en Interieur

Hofmans At Home Dirk Autowas

Gebr.JanssenBV

G.WeijersMetaalbewerking

Giesberts Slagerij

FEC Family Entertainment Centre HansdeMakelaar

HetHofModevoorMannen

Hopmans Auto & Bandentechniek

Hoveniersbedrijf Hans Hendriks

IJssalonClevers

Jans Bouw

Horecoalegioen IhreKuche

Jan Nas Loonbedrijf

GiantStoreGroesbeek

Intos J&B Groenprojecten

KG Concepts

Impara Natuursteen Installatiebedrijf Kerkhoff

Bowling Plasmolen en Restaurant Happen bij het Zuiden

Timmerbedrijf Hout en Kozijn TrkwatrBV

Croonen-Lepoutre Dakbedekkingen bv

KuijpersTentenverhuurLamers Interieurbouw

Megens Elektrotechniek MooijForwarding&Logistics

Onder de streep

Peters Bouwkundig Advies René Leenders Grondwerken en Bestratingen 't Sfeerhuis Thijssen Meettechniek

Kees Rietveld Reclame & Sign

NL Tegels Klaverblad

Kroon Flowers

M&M Security Makelaardij Twan Poels MarkStamConstructies

NiDaPi BV P. Teunissen Pomptechniek PH Plus Solution

Spit Natuursteen

Pelzer Schoonmaakbedrijf

MFATrefpunt

Pizza Service Eufraat Reijnen Mechanisatie René Heldens Schildersbedrijf

Raaijmakers & de Mol advies van de Klok

Topic Magazine Spar Willemsen

RestaurantdeLoopplank

METAAL GROEP Mook

Postemamakelaars&taxateurs Robotmaaier.com

RestaurantValdin

TeunesenZand&Grind

Sport 2000 Boxmeer

Van Goethem Ramen en Deuren VanHarenInstallaties

Van Wely Optiek JongmanKapsalon

Topslijter Rob Takken

Tandprothese PraktijkDriessen

Van Halteren Auto's

VanTreeck Olieservice

Van Tienen Koffie

Veldsink Advies Gennep Vissers Dak- en Bouwtechniek

Warmteservice Gennep Zicht Risico Verzekeringen

Namens onze sponsoren wensen wij je fijne feestdagen en een gezond 2025!

Arts Bakkers van Hier