Tristan van Strien info@tristanfloris.com www.tristanfloris.com 06-81103905
Printproductie
Scanlaser Derek Tol
www.scanlaser.nl
dtol@scanlaser.nl
Verzending Regenboogmagazine
Regenboogclub
Foto’s advertenties
Anton Vlasman - Eize Hoekstra
De Valk - Paula Bulk
Foto cover
Eize Hoekstra
Inhoud
Van de redactie
De voorzitter aan het woord
Wat doen jullie nu eigenlijk? Regenboog 83
Teamwedstrijden Friesland - Holland
Wij gedenken Rob de Kraa
Nakaag
NK Regenboog
De “Wil Schonk Wisseltrofee”
Sprintkampioenschap Regenboog
Sneekweek
Zeilmaker Stan Schouten, Team Emirates New Zealand
‘Handheld’ radiocommunicatieapparatuur
Onderstaande MKB-sponsors ondersteunen de Regenboogclub
Het MKB-sponsorschap biedt, voor een relatief geringe bijdrage € 650,= of € 1.150,=, een interessant pakket incentives. Heeft u interesse? Neem dan contact op met de penningmeester van onze vereniging: Maarten-Max Moerman, 06-51728565 of penningmeester@regenboogclub.nl
Van de redactie
TEKST WIM VAN ‘T HOOGERHUYS
TEAM REGENBOOGMAGAZINE IDO POELMAN, WIM VAN ‘T HOOGERHUYS, TRISTAN VAN STRIEN & DEREK TOL
Met dit laatste nummer van 2024 voltooien wij alweer een jaargang van uw lijfblad. Wij zijn daar een beetje trots op, want waar vind je nog een klasse die in staat is – en er waarde aan hecht – om periodiek in gedrukt woord en beeld het nabije verleden (en een beetje toekomst) met haar leden te delen. Ja, de Pampussen hebben ook nog een periodiek, maar daarmee zijn wij dan, geloven wij, ook de enige resterenden in ons land.
I n dit nummer blikken we terug op het laatste deel van het zeilseizoen 2024 en staan we natuurlijk ook nog stil bij het gigantische verlies dat we dit jaar hebben geleden door het overlijden van Rob de Kraa.
Zoals u weet lag er in Rotterdam bij Vial al een paar jaar een gloednieuwe romp op een eigenaar te wachten…..deze is verkocht. Als de nieuwe eigenaar zich meldt, gaan we hem opzoeken.
Over opzoeken gesproken: we hebben meerdere malen uw aandacht gevraagd voor het up-to-date brengen (en houden) van de Stamkaarten van onze vloot. Bote Hettinga en Carel-Jan Zweep (RB 100) hebben dit opgepakt en recent een aantal mutaties aangedragen die inmiddels in het systeem verwerkt zijn. Daarvoor dank. Dit ontslaat echter uw allen niet van de verplichting alert te blijven op de accuraatheid van het systeem.
En dan: de envelop waarin u dit Magazine ontvangt toont geen enkele bedrijfsnaam...... Uw naam had erop kunnen staan als u de nieuwe verzendsponsor voor ons blad zou zijn geweest.
Tenslotte wensen wij u veel leesplezier en mooie Kerstdagen alsmede een gezond, vredig en voorspoedig 2025.
De voorzitter aan het woord
TEKST LEO HARTMAN (RB 148) | BEELD WIM HAZE
Beste Regenboogvrienden en -vriendinnen, hierbij mijn voorwoord van de derde en laatste uitgave van ons prachtige magazine van dit jaar. Een jaar waarin weer heel veel gebeurd is en uiteraard heeft Ido met zijn team er weer alles aan gedaan om dit voor jullie te beschrijven.
Allereerst wil ik melding maken van iets zeer belangrijks voor onze vereniging. Jip Noordermeer, van Jachtwerf Vial uit Rotterdam, heeft de nieuwe romp, de laatste van de twaalf door Vial gebouwde rompen, verkocht!!! Kortom, er wordt weer een nieuwe Regenboog (nummer 159) afgebouwd. Dat is prachtig nieuws, immers…!!!
Daarnaast staat er natuurlijk ook weer een groot aantal verslagen in dit nummer waaronder een uitgebreid verslag van Friesland - Holland, gelukkig weer verzeild tijdens de Sneekweek. Uiteraard ook een zeer uitgebreid verslag over ons Nederlands Kampioenschap met een zeer spannende ontknoping. Tijdens de laatd werd in een matchrace uitgemaakt wie k Nederlands kampioen 2024 is geworden.
“KORTOM, ER WORDT WEER EEN NIEUWE REGENBOOG (NUMMER 159) AFGEBOUWD”
Een totaal ander verhaal gaat over Stan Schouten (RB 67) aan het werk als zeilmaker bij het America’s Cup Team Nieuw Zeeland in Barcelona.
k besteden we ook aandacht aan het overlijden in augustus van één van de grootsten in onze klasse ooit, Rob de Kraa. Aan hem zouden we een speciale editie van ons maden. In overleg met Anita hebben wij besloten het te doen op de manier zoals u in deze editie aantreft.
Op 13 november hielden we onze najaarsvergadering bij Balk Shipyard te Urk, alwaar Evan Kortmann (RB 94) CEO is. Was een prachtige afsluiting van dit seizoen.
jullie allemaal fijne feestdagen toe te wensen en tot
TEKST WIM VAN ‘T HOOGERHUYS
BEELD IDO POELMAN & EIZE HOEKSTRA
Het is de laatste dag van september, het is het eind van de middag en het regent. Op dat tijdstip en onder die omstandigheden rijdt Ido de Zoe bij mij voor de deur om op pad te gaan voor een bedrijfsbezoek bij ondernemende Regenboogzeilers.
Waarom op dat incourante moment? Ido moet naar Amerika voor een bruiloft en degene(n) die wij gaan bezoeken staan op het punt naar het Verre Oosten af te reizen. Wanneer ze precies terug zullen zijn, is onduidelijk (dat weet je immers nooit als je naar China gaat) en er is een deadline voor de productie van ons Magazine, dus dat gaat altijd voor.
Gezien de eerder genoemde omstandigheden duurt de reis van mijn huis naar de plaats van bestemming in plaats van de normale 35 minuten bijna een uur. Waar gaan wij naartoe? We gaan naar Poeldijk! Naar wie gaan we? Naar de mannen die de Regenboog 83 varen.
Ter voorbereiding sla ik natuurlijk eerst het stamkaartenregis-
ter open. Zoals gevreesd vind ik daar geen actuele gegevens over de eigenaar. De laatste update is van jaren geleden. Ik voel mij als een roepende in de woestijn.
Ik wist van Ido dat we naar Piet Hein Kraan en naar Ole Nissen gingen die in Poeldijk een bedrijf hebben waarin zij Verre Oosten-handel importeren en distribueren. Dat kan van alles betekenen. In Poeldijk, op een modern industrieterrein, treffen wij een loodsachtig gebouw aan met daarop de naam Kranis B.V.
Wij worden hartelijk ontvangen door drie twintigers die - zo blijkt later - ook met zijn drieën de bemanning van de RB 83 vormen: Piet-Hein Kraan, Ole Nissen en Duco Ploegmakers.
Piet Hein en Ole vormen samen de KraNis (van de B.V.) en Duco, die ooit ook stagiaire in de onderneming is geweest is, in tegenstelling tot de twee anderen is blijven studeren (bedrijfskunde) in Rotterdam, waar zij alle drie nog steeds wonen.
Tot zover even de connectie en de Regenboog.
Het bedrijf is een jaar of drie geleden ontstaan en is een handelsonderneming in Fast Moving Consumer Goods. Dat is een heel breed begrip en kan dus van alles inhouden. Na enig doorvragen blijkt dat de kern van de zaak is, het laten maken (in het verre oosten) van producten waarvan men door middel van computeranalyses heeft vastgesteld dat er veel vraag naar is en dat men ook te weten is gekomen wat voor specifieke wensen consumenten voor dat product hebben. Dat wordt in kaart gebracht en dan wordt het product op de best mogelijke manier verbeterd en op de markt gebracht.
“HET TEAM IS VAN PLAN DE KOMENDE JAREN ALLEEN MAAR BETER TE WORDEN EN DOOR TE STOTEN NAAR DE (SUB)TOP. ZIJ
BESCHOUWEN ZELF HET
TEAM
VAN RB 100 EEN BEETJE ALS INSPIRATIEBRON”
Ik kreeg de indruk dat Ole, die iets met AI gedaan heeft aan de UVA in Amsterdam, het brein achter dit deel van de operatie is.
De producten die de mannen laten fabriceren, komen op de markt onder merknamen als Minismus, Inodes en Matakumi. De producten varieren van badkamer- en toiletaccessoires tot messensets. Zie voor veel meer informatie de betreffende websites. De distributie is volgens het postordermodel en ook via sites als Bol en Amazon.
Het bedrijf is op zoek naar een grotere locatie, omdat het door de omzetgroei uit zijn voegen dreigt te barsten. Duizenden producten per week worden verwerkt. Dus: “Heeft u nog een goed gesitueerde bedrijfshal, ca. 2000 m2, ter beschikking? Laat het weten. Kranis B.V. is er aan toe.”
Natuurlijk kwam ook het wedstrijdzeilen in de Regenboog ter
Uw schip verkopen?
Met De Valk Yacht Brokers bent u op de juiste koers naar verkoop van uw schip!
Geïnteresseerd naar uw mogelijkheden?
Loop vrijblijvend bij één van onze kantoren binnen.
sprake. Het team is van plan de komende jaren alleen maar beter te worden en door te stoten naar de (sub)top. Zij beschouwen zelf het team van RB 100 een beetje als inspiratiebron. Dat team is de afgelopen jaren niet van samenstelling veranderd. Is nu één van de meest geroutineerde teams van onze klasse en vaart bovendien ook nog eens in de top van de Regenboogklasse.
Ook Piet-Hein, Ole en Duco zijn van plan in deze samenstelling zeker een aantal jaren Regenboog te zeilen en min of meer het pad te kopiëren dat het team van RB 100 heeft gevolgd.
Het is fantastisch voor onze klasse dat er nu een aantal jonge ambitieuze teams zijn ontstaan dat de komende jaren van zich zal laten horen. Het merkwaardige is dat dat nu in het noorden van ons land (want ook deze drie mannen beschouwen zich als zeilnoorderlingen) veel duidelijker aan de hand is dan in het westen. Een mooi aandachtspunt voor die regio.
De spits was na ons gesprek voorbij en Zoe reed ons in een dik half uur terug naar onze bestemming. We waren zeer onder de indruk van de drive en het plezier van de mannen van Kranis b.v. En nog bedankt voor het bier en het gebak.
Teamwedstrijden Friesland - Holland
Sneek 4 augustus
Na een afwezigheid, tijdens de Sneekweek, van één jaar, weer een ouderwetse, traditionele en gezellige Friesland – Holland op de zondag van de Sneekweek. Het werd, als vanouds, een fantastisch teamwedstrijdzeilfeest die zondag tijdens de Sneekweek.
De Friesland - Holland van 2023 was overigens wel gevaren, maar éénmalig toch een beetje anoniem, tijdens de Kleine Sneekweek van dat jaar.
Dat de Friesland – Holland weer terug is op de Sneekweek was geen vanzelfsprekendheid. Het had best wat voeten in de aarde om dat te bewerkstelligen. Het wedstrijdcomité van de KWS (organiserende zeilvereniging) had de afgelopen jaren steeds meer moeite om vrijwilligers te vinden die, na
een lange dag fleetrace-begeleiding van de reguliere Sneekweek, ’s avonds nog een serie teamwedstrijden wilden begeleiden. Het comité had er daarom voor gekozen de Friesland – Holland van 2023 tijdens de Kleine Sneekweek te houden.
Op initiatief van de team captain van Friesland en door de gezamenlijke inzet van de team captain van Holland, het bestuur van de Regenboogclub en het bestuur en comité van de KWS is de Friesland – Holland toch weer traditioneel terug op de Sneekweek en hoe. “Zoals het hoort”, zou ik zeggen.
“DE FRIESLAND – HOLLAND TOCH WEER TRADITIONEEL
TERUG OP DE SNEEKWEEK EN HOE. “ZOALS HET HOORT”, ZOU IK ZEGGEN”
Het is de avond van de 4e augustus, 19:00 uur. Wind uit WNW, 3 BFT. De temperatuur is 22 graden C met een ondergaand zonnetje erbij, een zwoele avond dus, prachtig zeilweer. Het strijdtoneel bevindt zich
TEKST IDO POELMAN | BEELD EIZE HOEKSTRA & IDO POELMAN
vlak voor de Starttoren van het Starteiland. Er hebben zich veel boten met enthousiaste supporters verzameld rond de op-enneerbaan. Ook het Friese Statenjacht de “Friso” vaart langs het wedstrijdveld met de Commissarissen van de Koning van Friesland en Zuid-Holland en hun gasten aan dek. Hoe leuk en bijzonder is dat. Maar zelfs ook een grote sloep, met kids van de Flitsclub aan boord, kwam het Friese team aanmoedigen. Echt weer een erg gezellige en leuke entourage allemaal.
Op de zondagochtend van de Friesland – Holland hadden de team captains van het Friese en Hollandse team nog de moeite genomen om de kids van de Flitsclub, tijdens hun palaver, uitleg te geven over het wel en wee van het teamzeilen. Goed initiatief, de jeugd heeft de toekomst immers en dan wellicht een toekomst in de Regenboog.
Ok, dan de wedstrijd. Het zou, op die zondagavond, gaan om “the best of five”. De Friese en Hollandse teams waren als volgt samengesteld:
Wat opviel was dat het Friese team ongewijzigd was gebleven ten opzichte van de afgelopen Kaagweekeditie van de Holland – Friesland. “Never change a winning team”, zullen ze wellicht gedacht hebben.
Team Holland kwam wel in een andere samenstelling aan de startlijn dan op de Kaag. Bij het Hollandse team was Robert Drontmann (oud olympiër, Seoul 1988) in de 140 opgesteld.
Na de eerste vier spannende potten, die zondagavond, was de stand 2 – 2. Het lag allemaal heel dicht bij elkaar. Iedere wedstrijd eindigde met een klein puntenverschil tussen de beide teams. Friesland en Holland waren echt aan elkaar gewaagd. De beslissing moest dus in de laatste en vijfde wedstrijd vallen.
De vijfde wedstrijd was wederom spannend. Bij iedere boeironding was het puntenverschil tussen de teams weer klein, maar in het voordeel van Holland. In het laatste rak voor de finish werd de laatste plek bezet door de 155 (Friesland), de
één na laatste plek door de 149 (Holland) en de twee na laatste plek door de 141 (Friesland).
Mochten de 155 (Friesland) en de 141 (Friesland) de 149 (Holland) in dit laatste kruisrak naar de laatste plek kunnen dwingen, dan zou Friesland de laatste wedstrijd winnen. Het leek er even op dat dat zou lukken, maar de 149 (Holland) wist uiteindelijk nipt als één na laatste te finishen. Daarmee werden de Hollanders de winnaars van de laatste wedstrijd en de uiteindelijke winnaar van deze geslaagde avond. Eindstand Friesland 2 punten – Holland 3 punten.
Op naar het It Foarûnder, waar de prijsuitreiking zou plaatsvinden. Na leuke speeches van Karst Doevendans (voorzitter KWS en 2024 Panschipper), Frans Sluyters (non playing team captain Holland), Jilko Andringa (playing team captain Friesland), Jaap Smit (Commissaris van de Koning in Zuid-Holland), en Arno Brok (Commissaris van de Koning in Friesland) mocht dan uiteindelijk Frans Sluyters de beker met de grote oren bo-
ven zijn hoofd tillen. Van harte gefeliciteerd team Holland.
Voor iedere aanwezige bij de prijsuitreiking was er een whopper cheese met frietjes beschikbaar, bereid door It Foarûnder. Een lekkere afsluiter van deze geslaagde teamwedstrijdavond.
Uw verslaggever hoopt dat deze mooie avond als benchmark mag dienen voor alle toekomstige Friesland – Holland teamwedstrijdavonden. Ik zou zeggen: “Team captains, KWS en Regenboogclub ga daarvoor”.
“Friesland – Holland in beeld” Kantel je telefoon naar landscape. Scan de QR-code met de camera van je telefoon en bekijk dit leuke beeldverslag via YouTube.
1947 - 2024
TEKST LEO HARTMAN (VOORZITTER REGENBOOGCLUB)
BEELD WIM HAZE, ANITA DE KRAA, KYLE VAN GOEVERDEN, PETER SMULDERS & IDO POELMAN
Op 16 augustus werd ik gebeld met het droevige bericht dat Rob de Kraa was overleden..!!!! Ik werd koud en warm tegelijk en wist niet wat te antwoorden. Ik viel echt helemaal stil. Rob overleden, onze steun en toeverlaat van de Regenboogclub, Ridder en Erelid van onze club. Wat hij allemaal gedaan heeft voor onze Vereniging is met geen pen te beschrijven. Maar ik zal het toch moeten proberen..!!
Ergens in 1984 begint Rob zijn indrukwekkende carrière in Regenboog 54. Dit smaakte kennelijk naar meer en toen begon zijn honger naar betere resultaten en beter materiaal. Hij wilde absoluut niet dat het materiaal zijn carrière ging beteugelen. Al snel werd er doorgeschakeld en via de
121, liet hij de 123 bouwen.
Dit was het begin van een enorme hoeveelheid Regenbogen die hij heeft laten bouwen of in eigendom heeft gehad. In totaal heeft hij er tien gehad.
Met de 75 heeft hij de meeste prijzen gewonnen en een zeer succesvolle tijd meegemaakt met als vaste bemanning Eric de Nes en Fred Bulk en later Jan Huib van der Stadt en niet te vergeten Gerhard Potma. Met deze succesvolle combinatie heeft hij alles gewonnen wat er maar te winnen viel, waaronder 3x Nederlands kampioen, 6x de Kaagweek, 9x de Jaarprijs etc.
“NIKS WAS HEM TE GEK EN DE HELE REGENBOOGCLUB MOCHT MEEGENIETEN”
wassenaar, 13-11-2024
Lieve vrienden van de Regenboog, dankbaar ben ik dat Rob het grootste deel van zijn leven bij jul- lie mocht doorbrengen op de Croix du Sud, in zijn Boog en later in de RIB. Daar leefde hij voor. Rob heeft hiervan genoten!
Liefs,
Anita de Kraa
Daarnaast was hij ook de grote inspirator voor velen die met Regenboog zeilen wilden beginnen. Met name jonge zeilers nam hij onder zijn hoede en gaf hij tips en hielp hij met materiaal en advies.
Zijn grootste droom kwam uit toen ook zoon Michael het helmhout ging hanteren en langzaam de top tien binnenzeilde.
En hij leerde onze club ook wat feesten is. De meest geweldige feesten heeft hij gegeven met name als er een verjaardag, huwelijk of doop van één of meerdere boten te vieren was. Niks was hem te gek en de hele Regenboogclub mocht meegenieten. Legendarisch waren ook de Friese feesten op zijn geliefde Croix du Sud, waarbij het een keer bijna teveel werd voor deze prachtige oude dame. Daarnaast was hij ook de grote initiator van zoveel mogelijk
vernieuwing binnen onze club. Zijn vragen, opmerkingen en succesvolle ideeën tijdens onze Algemene Ledenvergaderingen zijn nog steeds actueel.
De laatste tijd was het zeilen voor hem fysiek helaas niet meer mogelijk, maar vaak kwam hij nog kijken of lag hij met de Croix du Sud voor de wal te genieten van het zeilen met een goed glas en een peuk.
Dit alles om weer inspiratie op te doen voor zijn vaste rubriek in ons magazine, waarin hij ook heel vaak weer met ideeën en heel onverwachte maar bijzondere onderwerpen op de proppen kwam.
Vaarwel lieve Rob, Koning van de Koninginnen van het water, we gaan je vreselijk missen.
28 & 29 september
Met veel pijn en moeite uiteindelijk toch nog zes Bogen ingeschreven voor de Nakaag.
Als bestuur zitten we iedere vergadering te peinzen wat we moeten doen om deelname te enthousiasmeren. Het blijft voor ons enorm frustrerende om te zien dat de deelname aan dit soort wedstrijden enorm afneemt en helaas niet alleen in de Regenboog. Er waren uiteindelijk maar totaal 50 boten op de Nakaag. Dus als iemand nog bruikbare ideeën heeft, graag…..!!!
Het weer viel zaterdag uiteindelijk reuze mee. Alleen ‘s morgens een beetje regen en verder prima zeilweer. De wind was wel erg vlagerig, maar goed daar heeft iedereen last van, immers!!
En…. ook weer twee teams voor de officiële bemanningsprijs, de Gerhard Potma-prijs. Het team in de 39, met Car-
sten Vlierboom aan het roer, en de 155, met Peter de Witte aan het roer, waren de teams die ook om deze, in 2007 door Rob de Kraa ingestelde wisselprijs, zouden gaan wedijveren. (Carsten en Peter bemannen gewoonlijk op een Regenboog. Dat is de voorwaarde om te strijden om deze prijs, ook wel bekend als de strijd om het NONKREB, het Niet Officieel Nederlands Kampioenschap Regenboogbemanning.) Kortom strijd genoeg. Ook de 102 (Rik Stapel) had zich ingeschreven. Mooi dat je er weer was Rik en al helemaal stoer dat je altijd varend komt.
Zaterdag had ik geen bemanning, maar ‘s middags alvast maar even mijn boot gebracht om meteen te kijken hoe de sfeer was. Carsten (RB 39) had de toon al gezet door twee keer te winnen. De heren kwamen zeer triomfantelijk de steiger afgelopen. Uiteraard hadden ze Bas de Nes (eigenaar van de 39) al uitgebreid geïnformeerd….!!
TEKST LEO HARTMAN (RB 148) | BEELD ROBERT KAMPSCHREUR & ERNST JAN BEUKERS
Koen Sijlmans had een heerlijke mosselavond georganiseerd. Er volgde dus nog een genoeglijke avond op de Soos.
Zondag was het perfect zeilweer en mijn gelegenheidsbemanning (Bart La Grouw en Storm Vrind) hadden er zin in. De wind kwam wat langzaam op gang, maar gedurende de eerste wedstrijd was er prima te zeilen. Na een rommelige start, nogmaals sorry Peter, kwamen we als eerste bij de X (eerste bovenboei na de start) en konden dat volhouden tot de finish, gevolgd door 155, 14, 39 en 102.
“HET TEAM IN DE 39, MET CARSTEN VLIERBOOM AAN HET ROER, EN DE 155, MET PETER DE WITTE AAN HET ROER, WAREN DE TEAMS DIE OOK OM DEZE GERHARD POTMA-BEKER ZOUDEN GAAN WEDIJVEREN”
Direct daarna de volgende wedstrijd. Met drie boten tegelijk bij de X, de 39, daarna de 155 en toen wij, gevolgd door de 14 en de 102. Daarna veel strijd met de 155, die we uiteindelijk op Dieperpoel voorbij gingen. Door deze strijd was de 39 ten slotte te ver weg om ook nog in te kunnen halen.
Daarna een heerlijke lunch bij Koen, alwaar onze Storm het presteerde om bij het aanleggen aan de hoofdsteiger als een potlood van de steiger af te pleuren….! Hij dacht dat ie langer was.
Keurig bericht op onze telefoon, 14:00 uur derde start…!!
elke 3 weken een afvaart
JACHTTRANSPORT BINNEN EUROPA
starclassyachttransport.com uw contactpersoon: Steyn van Driessel steyn@starclassyachttransport.com mobiel:06-53910602
Mooi op het schot over de lijn en in drie klappen naar de X, alwaar we meteen al 50 meter voorsprong hadden, kat in ‘t bakkie dus. Achter ons een zwaar gevecht tussen de 14, 39 en 155. Uiteindelijk won Carsten (RB 39) de strijd, gevolgd door de 14 en daarna de 155.
Rik Stapel (RB 102) liet de laatste wedstrijd aan zich voorbij gaan en was alvast op de terugweg richting Spaarndam.
Wedstrijdleider Cis nam de prijsuitreiking voor zijn rekening. De 39, met Carsten, Joost Tijssen en Ernst-Jan Beukers aan boord, nam alle prijzen (dus ook de Gerhard Potma-prijs) mee naar huis, maar gelukkig was er ook nog een 2e prijs voor Peter de Witte, Brian D’ Leon en James Veenhoff in de 155. Van harte gefeliciteerd mannen. En zoals altijd de thuisblijvers hadden weer ongelijk.
Zandkasteel is verbouwd van een kantoorgebouw naar een mixed-use gebouw waar je straks kunt wonen, werken en ontmoeten in één van de meest iconische gebouwen van Amsterdam. Kampschreur heeft hier aan meegewerkt.
referentieproject: Zandkasteel Amsterdam het voormalige ING Hoofdkantoor
16.000 m2 PVC/LVT vloeren in stroken
8.000 m2 Tapijttegels
24.000 m2 Egalisatie en reparaties ondervloeren
20.000 m1 Plintafwerking
2.000 m1 Gordijnrails
Ook een nieuwe deurmat behandelen wij als een project en krijgt dezelfde aandacht ! Neem contact op met Robert of Eric ( ) of Rick ( ) als wij met jouw stoffering kunnen helpen. RB140 RB148
TEKST ARJEN SNOEKC (RB 100)
BEELD PAULA BULK , ROBERT KAMPSCHREUR, HENK VISSINGA, EGBERT STEENWINKEL & IDO POELMAN
We komen al jarenlang graag naar Alkmaar. Altijd een heerlijk ontvangst in Akersloot: fijne, behulpzame mensen op de haven, in het comité en in het gezellige clubhuis en ook nu wacht ons weer een mooi driedaags programma met tien wedstrijden, gezelligheid, prima eten, een terras vol zeilvrienden en een enthousiast wedstrijdcomité. Wat wil je nog meer, het Nederlands Kampioenschap 2024 kan beginnen!
I do voert de nodige controles uit aan de boot voordat we groen licht krijgen en naar onze ligplaats mogen. En dan voel je dat bijzondere sfeertje dat bij een NK hoort; alles een tikje fanatieker dan anders. Links en rechts worden wat nieuwe lappen , die speciaal voor dit weekend zijn bewaard, uit de verpakking getrokken. De voorspellingen voor de komende dagen zijn nogal wisselend dus op voorhand voor ieder wat wils tussen de 2 en 5 Bft.
Het comité, onder leiding van Frouk Segaar, is er klaar voor. Na een knus palaver op vrijdagochtend kan iedereen goed voorbereid het water op. Prima wind, in de middag wat toenemend, dus niks staat een soepele openingsdag nog in de weg. Vier wedstrijden op het programma en de 143 laat direct zien waarvoor ze gekomen zijn. Met een serie 1-1-3-4 voeren ze het klassement aan na de eerste dag. Maar meerdere teams openen sterk en het staat dicht bij elkaar. Zo vormt zich een kopgroep met o.a. de 60, 148, 150, 131 en 141. Opvallend op het water: De winterregelavond blijkt lang niet door iedereen bezocht. Wat een overtredingen, aanvaringen en schade. Kan niet!! Je snapt, genoeg napraat voor tijdens de borrel een het happy hour op het terras van De Roef, gevolgd door een prima verzorgd buffet.
Zaterdagochtend… geen wind. Wel veel koffie met appeltaart op de verjaardag van Irma, die ons geweldig verzorgt van-
achter de bar. Inmiddels is de haven veranderd in een groene soep, blijven de vlaggen slaphangen en loert het comité op het water naar wind. En het wachten wordt beloond. Er worden zelf drie prima wedstrijden gevaren bij een rustig maar stabiel windje dat uit een heel andere hoek waait dan de vrijdag. En dat levert toch weer heel andere taferelen op. Naast wederom de 143, 60 en 131 melden zich nu ook de 87, 100 en 144 vaker voorin.
“OM ELKE METER WORDT
GESTREDEN EN MET DE
GATE IS ER TACTISCH WAT TE
KIEZEN. ELK PUNTJE TELT IN DEZE APOTHEOSE VAN DRIE MOOIE DAGEN RACEN”
Inmiddels is heel drijvend Akersloot uitgevaren. Natuurlijk : het NK-Regenboog dat wil niemand missen. Helaas, het betrof
een illegale rave aan de andere kant van het meer. Zag er verdomd gezellig uit ook!
Tussen de wedstrijden een geserveerde lunch op het water inclusief warm broodje kroket, dat doet ons goed! Ook deze dag helaas weer de nodige schadegevalletjes. Aangezien er nu een aftrekwedstrijd is, ziet het tussenklassement er wat anders uit. Het is nog spannend rondom een protest in de voorhoede maar dat wordt door de jury afgewezen.
Biertje, neus poederen en met een prachtige stomer van Brandjes (RB 82) naar de overkant. Hij stuurt met een draaien-
de borreltafel, wat tot de nodige hilariteit en verwarring zorgt, ons de haven uit. Op naar restaurant ‘t Kombof. Gezellige tent met een prima BBQ-chef!
Dikke wind op zondagochtend en nog drie wedstrijden om het kampioenschap compleet te maken. Deze omstandigheden zouden het klassement wederom een draai kunnen geven. Nummers één en twee hebben inmiddels wat afstand genomen, vanaf plek drie is het close. Wat liggen de boten na een geweldig lang eerste kruisrak weer dicht bij elkaar. Om elke meter wordt gestreden en met de gate is er tactisch wat te kiezen. Elk puntje telt in deze apotheose van drie mooie dagen racen.
141, 150 en 156 gaan hard, maar dat geldt ook voor de 143, 60, 100 en 148. Helaas geen live uitslagen te volgen op het water. Wel een grote groene paal waar we meerdere keren langs varen. Die zal niet meegeven. Het komt aan op de laatste wedstrijd.
Mark, Gerard en Bernard (RB 143) hebben vanaf vrijdagochtend het klassement aangevoerd en staan zes punten los op de 60 met Sven, Michiel en Dirk Jan. De 143 heeft echter al een zware aftrekwedstrijd genoteerd, de 60 nog niet. Wij (RB 100) kunnen de 60 in punten niet meer bedreigen. Daarop kiest de 60 voor een 1-op-1 gevecht met de 143 waarbij een klassering in het achterveld het doel is. Dit voeren de mannen werkelijk perfect uit. Ontzettend knap hoe ze het topteam van Mark weten af te remmen en daarmee hun Nederlandse titel prolongeren.
De kampioenen krijgen de wimpels omgehangen door de zelf meestrijdende voorzitter van het Watersportverbond, zoals het heurt. Wij zijn dolblij het podium compleet te maken met de bronzen medaille en kijken terug op een prachtig, goed verzorgd evenement. Organisatie, dank daarvoor! Het was weer een feest om op Alkmaar te zijn geweest.
Bij iedere prijsuitreiking van ons Nederlands Kampioenschap wordt ook trouw de prachtige Wil Schonk Wisseltrofee uitgereikt. Het Regenboogteam dat op de 18e plek eindigt, tijdens het NK, krijgt deze mooie trofee overhandigd. Net als in 2023 mocht het team van RB 146 (Hans Breur, Roel Everaars en Sander de Boer) de trofee ook in 2024 mee naar huis nemen.
Na de prijsuitreiking stonden Hans en ik de wisseltrofee nog te bewonderen. Het viel mij op dat alle prijswinnaars, sinds de introductie van de trofee, keurig op de achterkant staan ingegraveerd. Leuk.
Iedere wisselprijs- of trofee kent natuurlijk haar schenker. In het geval van de Wil Schonk Wisseltrofee is de schenker onder anderen één van de broers van Will Schonk, Maurice.
De oudere Regenboogzeilers onder ons kunnen zich ongetwijfeld Will en Maurice Schonk nog herinneren. De jonge generatie Regenboogzeilers tast waarschijnlijk in het duister. Met dit artikeltje doe ik een poging daar iets aan te doen, zodat de Wil Schonk Wisseltrofee hopelijk ook voor de jongere Regenboogzeilers betekenis krijgt.
Will en Maurice Schonk groeiden voor een deel van hun jeugd op in Limmen en leerden zeilen op het Alkmaardermeer. Zelf
kwam ik Will en Maurice voor het eerst tegen, begin jaren ’80 van de vorige eeuw, in de Valkenklasse. Will en ik hadden een bandje. Wij beiden hadden op een zeevaartschool en het internaat van de Kweekschool voor de Zeevaart in Amsterdam gezeten, Will voor een opleiding tot stuurman en ik voor een opleiding tot scheepswerktuigkundige. Ook waren wij beiden opgegroeid op het Alkmaardermeer.
Will heeft een aantal jaren gevaren als stuurman, maar toen ik hem weer tegenkwam in de Regenboogklasse was hij inmiddels vestigingsleider van een vestiging van Eriks, een gespecialiseerde industriële dienstverlener, in het Rotterdamse. Maurice was toen, rond 1996, jachtvlieger in een F-16 bij het 323 Squadron op Leeuwarden.
Dat Maurice jachtvlieger was, hebben we geweten. Menig Sneekweek vloog hij in ‘zijn’ F-16 over het Sneekermeer en groette dan de zeilers door de vleugels van de straaljager even op en neer te laten gaan of hij vloog een extra rondje om het meer. “Daar heb je Maurice!”, werd dan gezegd op het water en het Starteiland.
Dat omweggetje met zijn F-16 langs het Sneekermeer en het extra rondje om het meer was altijd leuk en indrukwekkend. We hoesten met elkaar jaarlijks zo’n 20 miljard euro op voor
onze defensie en met zo’n vliegersgroet zien we dan, als belastingbetalers, toch nog een beetje waar we ons geld aan uitgeven. Maar goed, nu dwaal ik af. Terug naar het zeilen.
Na de Valk maakten Will en Maurice de overstap naar de Regenboog en bemanden zij bij Wouter Hagoort in de 96. De broers voeren later bij Boris Bayer in de 100. Will wilde vervolgens zelf het helmhout in handen hebben, hetgeen mogelijk bleek in de 96 van de inmiddels overleden Wouter Hagoort. Thom (ook een broer van Will) en Maurice gingen met hun oudste broer mee, ook toen Will naar de 126 van Hans van Reeuwijk overstapte.
Zij konden voor het NK van 1994 de 126 van Hans van Reeuwijk lenen, omdat Hans zelf geschorst was, in verband met een ‘knokpartijtje’ met Harm Donker (RB 92) tijdens de Sneekweek van dat jaar. Vind ik dan ook wel weer een grappig ‘weetje’.
De opgedane ervaringen in de 100 en de 96 bleken voor de drie broers toereikend genoeg om in 1994 het Nederlands kampioenschap op het Sneekermeer te winnen in de 126. Een jaar later werd het kunststukje door de drie broers op de Braassem herhaald in de 18, die dankzij de inspanningen van het syndicaat KrisKras aan een nieuw zeilleven was begonnen. Bij die gelegenheid was de 18 omgedoopt tot GeSchonken.
In 1999 bleek dat de broers Schonk ook zonder elkaar in staat bleken om nationale titels te veroveren. Will voer de GeSchonken in 1999 samen met Vasco Jongepier en Joost Houweling naar de wimpel.
“HET ONGEVAL HEEFT TOEN
BIJ DE LEDEN VAN DE REGENBOOGCLUB EEN GROTE INDRUK
GEMAAKT, “ONZE SYMPATHIEKE NEDERLANDS KAMPIOEN EN ZIJN
LIEVE VRIENDIN TJARDA OP EEN
Begin 2000 werd de Regenboogclub opgeschrikt door een tragisch bericht. Will Schonk was namelijk op 9 januari 2000 overleden. Hij was op dat moment 41 jaar. “Verongelukt bij Leimuiden, met zijn vriendin Tjarda Tak in de auto tegen een boom’’, aldus Maurice Schonk. Zowel Will als zijn vriendin Tjarda had het ongeval niet overleefd. Het ongeval heeft toen bij de leden van de Regenboogclub grote indruk gemaakt, “Onze sympathieke Nederlands Kampioen en zijn lieve vriendin Tjarda op een tragische wijze omgekomen”.
TRAGISCHE WIJZE OMGEKOMEN”
In 2006 stuurde Maurice de 18, samen met Frank Hettinga en Sjirk Brouwer, op de Westeinder naar het nationaal kampioenschap. Bijzonder: de 18 werd kampioen met slechts 18 punten. Dit kampioenschap was ook een eerbetoon van Maurice, Frank en Sjirk aan Will Schonk.
Ik kreeg daar toen in 2006, op de Westeinder, het gevoel dat Maurice, voorafgaand aan het NK, zich stellig had voorgenomen om in dezelfde boot, waarmee hij samen met zijn broer Will in 1995 kampioen werd, het NK van 2006 te gaan winnen. Dat dat lukte vond, en dat vind ik nog steeds, een bijzondere prestatie. ”Ik heb het idee dat er iets of iemand boven ons zit en meekijkt’’, verwoordde Maurice, tijdens de prijsuitreiking in 2006, zijn gevoelens.
In 2003 kregen Maurice, broer Thom, Tjalling Tjalsma en Frank Hettinga de mogelijkheid om Regenboog 18 te kopen. De naam werd veranderd in Wilskracht. Met Maurice als stuurman werden ze tijdens het NK meteen tweede achter Mark Neeleman.
In 2015 werd de 18 verkocht aan Maarten Paddenburg. Maarten heeft er voor gekozen de naam van de 18 te behouden en zo heet zij nog steeds Wilskracht.
Maurice en Sjirk zien we daarna terug in een Pampus en wel
in de 331. De kleur van de Pampus? Violet natuurlijk, net als de 18. En de naam? Wilskracht 2.0! In 2016 verhuisde het gezin Schonk naar Noord-Brabant en raakte het wedstrijdzeilen bij Maurice iets meer op de achtergrond.
Maurice zijn we later toch nog wel weer tegengekomen in de wedstrijdzeilerij en wel als adviseur/tacticus op het SKS-Skûtsje De Twee gebroeders van het dorp Langweer en in 2019 op het SKS-Skûtsje d’ Halve Maen van Drachten, eveneens als adviseur/tacticus.
En hoe vergaat het Maurice nu?
Nou..., sinds 2021 is Maurice eigenaar van O-Jol 686 (in 2018 nieuw gebouwd voor Mels Jongeneel (RB 144)). We zien hem daarin met enige regelmaat wedstrijden zeilen, wederom voor in het veld. Ook is hij nog steeds werkzaam bij onze luchtmacht, is kolonel en heeft de functie van “Chief Current National and International Operations” in Den Haag.
Als actief jachtvlieger was Maurice ‘Skunk’ Schonk één van de twee vliegers binnen de Koninklijke Luchtmacht die meer dan 4.000 uur op de F-16 heeft geklokt. In de oorlogsgebieden van zowel Bosnië, Kosovo als in Afghanistan heeft Maurice zeker vijftien uitzendingen gevlogen. Gedurende zijn F-16-peri-
ode heeft hij ook verschillende opleidingsfuncties bekleed o.a. Commandant van de Europese ‘Topgun’, op het Luchtmacht Hoofdkwartier te Breda en in Tucson Arizona (USA), als commandant van de F-16 opleidingsschool. Voor zijn overstap naar Den Haag was Maurice 2,5 jaar commandant van het 336 Squadron (C-130 Hercules-transportvliegtuigen) in Eindhoven en heeft als één van de vliegers deelgenomen aan de evacuatie van Afghanen en westerse burgers uit Kabul (2021) en de medische evacuatie na de aardbeving in Turkije (2022).
Kijk, dan denk ik: “Als je nou toch overwegend (voor je werk) in het westen van ons land vertoeft, koop dan opnieuw een Regenboog, word lid van De Kaag en ga lekker Regenboogwedstrijdzeilen, met als thuishaven de Kagerplassen, maar het Alkmaardermeer mag natuurlijk ook. Ja toch? Niet dan?”
Nee, gekheid natuurlijk, maar het zou wel mooi zijn.
Bronnen:
Boek 100 jaar Regenboog, Organisatie KNVOL, LinkedIn, Defensiekrant en Maurice Schonk
12 en 13 oktober
TEKST SVEN COSTER (RB 60)
BEELD ANNEMIEK WIESMAN-VAN DOOREN, DIEDERICK VAN NIEUWBURG, IDO POELMAN & GERARD VAN DER KROGT
Het Sprintkampioenschap Regenboog is zo in het najaar een mooie gelegenheid om veel wedstrijden te varen. We waren met vijftien boten aan de start.
Michiel, Dirk en ik hadden er zin in om ook eens mee te doen en te proeven aan zo’n sprintkampioenschap. Echter, op weg naar de Koninklijke Watersport Vereeniging Loosdrecht (KWVL), kreeg onze deelname een onverwachte wending.
Rond 16.00 uur ging de telefoon. Het was Dirk-Jan: “Waar ben jij?”, vroeg hij. Ik antwoordde: “Onderweg naar Loosdrecht, we hadden toch over een half uur afgesproken?” Dirk-Jan vervolgde: “Nou, we gaan in ieder geval niet met de 60, die staat al hoog en droog bij Van Leest op de eerste verdieping en kan er voorlopig niet uit.” Kennelijk waren we vergeten door te geven
dat we nog een wedstrijd zouden varen na het NK, hetgeen we normaal niet doen.
Niet meedoen was natuurlijk geen optie, dus besloten we om te vragen of we de 87 van Peter en Koos konden lenen. Gelukkig was dat geen probleem, aangezien Peter in Barcelona was bij de America’s Cup en Koos-Jan op vakantie in Portugal.
Zaterdagochtend, na een beetje gehannes en zeilen omwisselen van de 87 naar 60, het water op met tien wedstijden in het programma. Iedere start ongeveer zeven of acht boten aan de start (de deelnemers werden verdeeld over twee startgroepen) en wij gingen prima. Ons doel was simpel: “De serie zo goed mogelijk varen om de kansen op uitschakeling in de kwart- of halve finale te minimaliseren.”
De zaterdag verliep fantastisch en zo zaten wij als eerste aan de bar na tien gezeilde wedstrijden. Zoals altijd was het een gezellige boel op de vereniging met bitterballen en bier en blikten we samen met de andere zeilers terug op de dag.
“NOU, WE GAAN IN IEDER GEVAL NIET MET DE 60, DIE STAAT AL HOOG EN DROOG BIJ VAN LEEST OP
DE EERSTE VERDIEPING EN KAN ER VOORLOPIG NIET UIT”
Zondagochtend om 09:00 uur was er opnieuw een palaver door wedstrijdleider Hidde-Jan Haven. Er stonden twee wedstrijden op het programma, waarna de groepen opnieuw zouden worden ingedeeld voor de kwart- en halve finale. Er was echter één uitzondering: De winnaar van de serie zou direct
door gaan naar de finale.
We voeren om 09:30 uur de plas op met stevige wind, 20-26 knopen, wat eigenlijk iets te veel was. Desondanks wisten we met een eerste en tweede plek zeker dat we niet meer naar de eilandraad hoefden en rechtstreeks geplaatst waren voor de finale.
De halve finale konden we rustig bekijken vanuit de Regenboog. Uiteindelijk gingen de 143 van Mark, de 17 van Hans en de 152 van Piet Hein door naar de finale. Helaas voor de 100,
Huisgemaakt in Leimuiden
Spread the goodness
100% notenpasta en pindakaas
Palmolievrij
Kies uit 19 soorten
100% biologische notenpasta. Gewoon puur, zonder gekke toevoegingen. Zo weet jij altijd precies wat je eet. We maken onze biologische pindakaas en notenpasta met veel liefde in eigen huis, in Leimuiden. Smeer lekker op brood of gebruik in baksels, ontbijt of als basis voor sausjes.
Scan de code en download gratis het notenpasta receptenboek:
terrasana.nl
Je koopt de producten van TerraSana in de biowinkel en online:
die overigens tweede was in de serie, en de 148 van Leo eindigde dit avontuur door een te vroege start, ondanks dat ze teruggingen.
De finale was spannend vanaf de start. De 143, 152 en wij (met de 60) lagen dicht bij elkaar. Er was slechts één overstag nodig om bij de boei te komen, waarna de volgorde niet meer veranderde: de 143 van Mark, Gerard en Erwin werden NK-Sprintkampioen, knap gevolgd door het team van de 152 met Piet-Hein, Ole en D.D en wij op de derde plek.
De organisatie van de KWVL verdient alle lof voor het organiseren van 28 starts in één weekend. Het was een fantastisch zeilweekend, en we willen nogmaals Peter en Koos bedanken voor het lenen van de 87. Zonder hen hadden we deze sprintwedstrijd gemist.
1 PUNTEN
2 PUNTEN
3 PUNTEN
UITSLAG NK SPRINT
MARK NEELEMAN, GERARD VAN DER KROGT, ERWIN DE VRIES
PIET HEIN KRAAN, OLE NISSEN, D.D. PLOEGMAKERS
SVEN COSTER, DIRK JAN LUCAS, MICHIEL SLUIJTERS
“Overdag om de eer, ‘s avonds voor de sfeer”.
Sneekweek 3 t/m 8 augustus
TEKST IDO POELMAN (RB 86)
BEELD EIZE HOEKSTRA, IDO POELMAN & VINCENT DE JONG
Het was ook dit jaar weer een hartstikke leuke Sneekweek. “Overdag om de eer, ’s avonds voor de sfeer”, zoals de organiserende watersportvereniging KWS dat zelf promoot. Zes dagen prachtig zeilweer gehad en aan de wal, zowel in Sneek als op het Starteiland, genoeg vertier.
Toch een kleine kanttekening. It Foarûnder was ’s avonds, na een uur of tien, uitgestorven. Op de zondag, maandag en dinsdag waren er dus ’s avonds voor de zeilers op het Starteiland geen festiviteiten meer. Feesttent leeg, It Foarûnder leeg. Op deze dagen waren er ’s middags, bij of in de feesttent, wel degelijk DJ’s of was er ander vermaak, wat een drukte van belang genereerde, maar zonder de (Regenboog)wedstrijdzeilers, want die zaten toen nog op het water. Vond het toch een wat vreemde programmering.
Maar uiteindelijk toch nog drie aardige feestjes in de tent meebeleefd, zaterdagavond met de partyband “Klitteband”, op
Hardzeildag met de DJ “All Tha Fokk” en op donderdagavond met de partyband “TOF!”
De Regenboogclub had dit jaar behoorlijk uitgepakt. Op zaterdagavond voeren we met een groot aantal mensen in sloepen en andere vaartuigen naar de overkant van de plas en wel naar Salt, het sfeervolle restaurant van de sympathieke Yodi Vellinga. Met z’n allen van een prima en gezellige BBQ genoten.
Op de zondagavond werden de Regenboogzeilers en aanhang, na de prijsuitreiking van de Friesland – Holland, ook op initiatief van de Regenboogclub, door It Foarûnder getrakteerd op een prima runderburger, op een brioche bun met pulled pork, zoetzure uien, tomaat, ijsbergsla en bbq-saus, geserveerd met friet en salade. Daar kon uw verslaggever wel zijn vingers bij aflikken. (Overigens, over de Friesland – Holland en de leuke prijsuitreiking meer in het aparte artikel in dit magazine over de teamwedstrijden.)
Scan de QR-code met de camera van je telefoon en bekijk de leuke aftermovie van de Sneekweek 2024.
En dan was er natuurlijk de traditionele gezamenlijke Chinees- Indische maaltijd op maandagavond. Daar waar in voorgaande jaren een “Chinees” uit Sneek het Starteiland op kwam rijden met een rijsttafel, hadden nu de koks van It Foarûnder zich uitgesloofd om een prima Indische rijsttafel samen te stellen. Was goed gelukt, met name de Rendang verdiende een pluim.
“LEVERDE TOCH MEER INSCHRIJVINGEN OP. WAREN HET ER 22 IN 2023, IN 2024 HADDEN 25 REGENBOGEN ZICH INGESCHREVEN.
IK ZOU ZEGGEN: “HOUD ‘M ERIN”
wanneer zij geen mogelijkheid hadden om de volle zes dagen van de Sneekweek te kunnen zeilen. Heeft wel gewerkt. Leverde toch meer inschrijvingen op. Waren het er 22 in 2023, in 2024 hadden 25 Regenbogen zich ingeschreven. Ik zou zeggen: “Houd ‘m erin.”
Tijdens de Indische maaltijd vond ook de prijsuitreiking van het tussenklassement plaats van de eerste drie dagen van de Sneekweek, de zogenaamde “Wykeinkompetysje Snitswike”. Deze verkorte competitie is in het leven geroepen om Hollandse teamzeilers (maar natuurlijk ook anderen) wel een lang weekend aan de Sneekweek te kunnen laten deelnemen
Overigens, complimenten voor Roelof de Vries, Olga Schuil en Kyle van Goeverden. Zij hadden zich druk gemaakt voor deze drie gezellige sociale evenementen van onze Regenboogclub.
Qua weer was deze Sneekweek de beste van de afgelopen jaren. Alle zes dagen van de Sneekweek een windje 3 Bft, volop zon bij een temperatuur van 23 graden Celcius. Hangbroekjes
3 141
zijn niet onder het voordek vandaan geweest, wat uw verslaggever niet heel erg vond. Caribische omstandigheden.
De onbetwiste winnaar van deze Sneekweek was het team van de 100 (Arjen Snoekc, Bote Hettinga, Carel-Jan Zweep), met twee ééntjes, twee tweetjes en een vijfde plek. De mannen van de 100 staan bekend om de goede resultaten bij harde wind, maar onder deze omstandigheden gaan ze dus blijkbaar ook als de brandweer. Totaal elf punten.
Op de tweede plek eindigde het team van de 156 (Steven
Boersma, Jilles Andringa, Melle Boersma), met twee drietjes, een vierde, een zesde en een eerste plek. Totaal zeventien punten.
Op de derde plek eindigde het team van de 141 (Harry Amsterdam, Sipko Zwart, Daan Dijxhoorn), met twee tweetjes, een derde, vierde en zesde plek. Totaal zeventien punten.
Ik zou zeggen: “Volgend jaar weer, met nog meer deelnemende Regenbogen.” UITSLAG WYKEINKOMPETYSJE
Een zeilmaat van ons is zeilmaker bij ‘Emirates Team New Zealand’, hoe leuk is dat
TEKST IDO POELMAN (RB 86)
BEELD REMCO BOOT, EMIRATES TEAM NEW ZEALAND & ORGANISATIE AMERICA’S CUP
Heel, heel lang geleden, toen schepen nog van hout waren en mannen van staal, voer het schoenerzeiljacht ‘America’ vanuit New York naar de UK met de bedoeling de beste van de Britse wedstrijdzeilvloot uit te dagen in zeilwedstrijden. De ‘America’ was een regelrechte sensatie en won onder andere de race rond het eiland Wight in de zomer van 1851. Deze race is een jaarlijkse regatta van de Royal Yacht Squadron, met toen als hoofdprijs de ‘100 Guineas Cup’.
Eénmaal weer terug in de USA doneerden de eigenaren van de ‘America’ de gewonnen zilveren ‘100 Guineas Cup’, inmiddels omgedoopt tot de ‘America’s Cup’, aan de New York Yacht Club als een ‘challenge’ cup voor vriendschappelijke zeilwedstrijden tussen zeilteams uit verschillende landen.
In 1870 vond, voor de kust van Staten Eiland (NY), de eerste ‘America’s Cup’ plaats. De wedstrijd werd gehouden tussen de Britse schoener ‘Cambria’ (van de Royal Thames Yacht Club) en zeventien Amerikaanse schoeners, waaronder de uiteindelijke winnaar ‘Magic’ (van de New York Yacht Club).
Sindsdien wordt er om de drie á vier jaar gestreden om de ‘America’s Cup’. Deze mooie zilveren cup, ook wel liefkozend de ‘Auld Mug’ genoemd, is de oudste trofee van alle internationale sporten.
De traditie schrijft voor dat de winnaar van de ‘America’s Cup’, bij de volgende editie, de cup mag verdedigen. De winnaar van de 36e ‘America’s Cup’ in 2021, het team ‘Emirates Team New Zealand’ (van de Royal New Zealand Yacht Squadron), mocht in oktober van dit jaar daarom de cup verdedigen, op de Middellandse Zee bij Barcelona, tegen het Britse team ‘Ineos Britannia’ (van het Royal Yacht Squadron).
Je kan je voorstellen dat bij ‘Emirates Team New Zealand’ (sinds 1995 vier keer winnaar van de ‘Auld Mug’) de crème de la crème van de internationale zeilsport werkt. Zo waren Peter Burling en Nathan Outteridge (beiden winnaars van zilveren en gouden medailles bij verschillende Olympische Spelen) in Barcelona de stuurlui van de AC75 van ‘Emirates Team New Zealand’, om maar eens wat te noemen.
“ER
Maar ook bij de ‘shore crew’ van ‘Emirates Team New Zealand’ werkten natuurlijk alleen maar toppers. Laat nu één van die toppers een zeilmaat van ons zijn en wel Stan Schouten, voordekker op Regenboog 67. Hij was in Barcelona, en tijdens het voortraject, één van de vier zeilmakers bij ‘Emirates Team New Zealand’. Hoe leuk is dat.
WAS GEEN NORMALE DAG”, VERTELDE HIJ NA DE VRAAG
HOE EEN NORMALE WERKDAG ERUITZAG”
ste deel uit carbon tapes en een samenstelling van vezels die geheim moet blijven. “Er is iemand fulltime mee bezig om die te kiezen”, aldus Stan. Bij de gelijmde versterkingen en controlesystemen komen er naast de vier zeilmakers nog eens drie botenbouwers aan te pas.
Stan begon ooit zijn carrière als zeilmaker bij Hagoort, een bijbaantje tijdens zijn middelbare schoolperiode, gewoon omdat het hem leuk leek. Via Hagoort kwam hij in contact met Doyle Sails en kwam hij als enige niet Nieuw-Zeelander bij de zeilmakers van het team terecht.
De zeilen van de ‘Taihoro’, zoals de AC75 van ‘Emirates Team New Zealand’ heet, zijn even van een andere orde dan die van een Regenboog. De zeilen bestaan bijvoorbeeld voor het groot-
“De krachten die op de zeilen van ‘Taihoro’ komen te staan, komen eigenlijk alleen bij superjachten voor”, zegt Stan. Op het dubbele grootzeil staat tot wel twaalf ton spanning, per stuk, op de grootschoot. “Ze moeten heel flexibel zijn om in alle mogelijke vormen te kunnen trekken, maar tegelijkertijd ook extreme krachten aankunnen.” Stan denkt dat de controle die ze hebben over de vorm van de zeilen nog nooit eerder is gezien.
Volgens de regels, mochten de aan de afgelopen editie van de ‘America’s Cup’ deelnemende schepen, zes grootzeilen en vijf-
REGENBOGEN EN ZEILEN TE KOOP
Een klasse apart. Elk bezoek is een ervaring op zich, iedere dag weer.
Scan de QR-code met je telefoon en k het volledige aanbod van te koop staande regenbogen en zeilen op de website van de Regenboogclub.
tien fokken hebben. Het maken van een grootzeil duurt ongeveer een week. Een fok maken duurt iets korter, drie dagen. De grootzeilen had het team in drie verschillende groottes, met van elke een gloednieuwe op voorraad. Van de fokken waren er meer verschillende, daarvan waren er zes. “We hadden wat meer lichtweerfokken, omdat de kans op lichtweer in oktober groot is in Barcelona.” De sets die ze gebruikten in Barcelona zijn vooraf slechts een uur gebruikt om te testen of alles goed is. Sindsdien lagen ze klaar in de zak.
“Er was geen normale dag”, vertelde Stan na de vraag hoe een normale werkdag er uitzag. Na een training of wedstrijd moesten alle zeilen die werden gebruikt, gecontroleerd worden. Daar is men minstens twee uur mee bezig. “Ze moeten weer als nieuw in de zak. Er zijn altijd wel dingen die aangepast moeten worden.” Voor een training of een wedstrijd moesten ze zorgen dat de juiste zeilen mee het water opgingen. Tegelijkertijd werkten ze aan de nieuwe zeilen. “Een vrije dag, tijdens de periode in Barcelona, kan ik me niet herinneren”, aldus Stan.
De 37e tweestrijd om de ‘America’s Cup’ tussen ‘Emirates
Team New Zealand’ en ‘Ineos Britannia’ werd, als gezegd, gehouden bij Barcelona gedurende de tweede helft van oktober van dit jaar. Het team dat aan het einde van deze editie van de ‘America’s Cup’ de ‘Auld Mug’ mee naar huis mocht nemen was ‘Emirates Team New Zealand’. Je mag toch wel spreken van een eclatante overwinning van de Nieuw Zeelanders. Zij wonnen met 7 – 2 van de Britten.
Analisten benadrukten dat de overwinning van ‘Emirates Team New Zealand’ voornamelijk te danken was aan hun bootsnelheid en tactische keuzes. Die hoge bootsnelheid kwam natuurlijk door de zeilen van de ‘Taihoro’, dankzij het bijzondere vakwerk van het zeilmakersteam, waarvan ook Stan deel uitmaakte. Kan niet anders!
Al met al heeft deze overwinning dus ook nog een Nederlands tintje. Toch wel een beetje bijzonder. Stan, ook jij natuurlijk hartelijk gefeliciteerd.
Bronnen: www.zeilen.nl (Casper Chaudron) September ’24, Wikipedia & America’s Cup
Zien hoe de races eraan toe gaan?
Bekijk de beslissende race van de 37ste America’s Cup
Heerlijk VAKANTIEHUIS op VLIELAND TE HUUR:
“IN DEN GROOTEN HAAS”
Dorpsstraat 189
Vlieland is, naar onze mening, het leukste waddeneiland. Schitterende vergezichten, mooi bos, hoge duinen en groot strand maken het tot een heerlijke plek om vakantie te vieren. Vlieland heeft prima restaurants en de leuke winkels en kroegjes maken het af. Aan het einde van de gezellige Dorpsstraat, op een steenworp van de vuurtoren, staat ons prachtige vakantiehuis. Het is geschikt voor 4 personen en eventueel een hond. Doordat je beneden slaapt en boven woont heb je vrij uitzicht op het Wad, bij helder weer tot aan Texel. Iedere 5 minuten ververst het uitzicht automatisch.
Het huis is van alle gemakken voorzien zoals een goed uitgeruste keuken, Sonos, een heerlijke badkamer, wasmachine en droger etc. We verhuren het huis het hele jaar door, buiten de zomermaanden ook weekeinden en midweken. Wil je met meer personen naar Vlieland, dan is een combinatie met een van de buurhuizen een uitstekende mogelijkheid. Kijk op de website voor beschikbaarheid en prijzen.
Edith de Groot & Wim Haze
www.indengrootenhaas.nl
Breaky, breaky... we gaan met ‘handheld’ radiocommunicatieapparatuur varen
TEKST IDO POELMAN (RB 86)
BEELD EIZE HOEKSTRA & IDO POELMAN
Tijdens de algemene ledenvergadering (ALV), in maart van dit jaar, is bij meerderheid van stemmen besloten dat we in de Regenboogklasse met ‘handheld’ radiocommunicatieapparatuur gaan varen.
V
oor wie niet bij deze ALV aanwezig was, behoeft dit waarschijnlijk enige uitleg. Ik doe een poging.
Bij het wedstrijdzeilen op zee wordt, over het algemeen, al sinds jaar en dag door de wedstrijdleiding, naast de communicatie met vlaggen en geluidsseinen, via marifonie met de wedstrijdzeilers gecommuniceerd. Kan ook prima en vrij eenvoudig, omdat ieder wedstrijdzeilschip en startschip op zee standaard over een marifoon (VHF) beschikt.
Zelf heb ik deze extra vorm van communicatie van de wed-
strijdleiding met de wedstrijdzeezeilers als een zinvolle toevoeging ervaren. De wedstrijdleiding geeft bijvoorbeeld, bij het hijsen van een vlag en/of het geven van een geluidssein, nog extra via de marifoon aan dat er een vlag is gehesen en/of een geluidssein is gegeven en wat de betekenis daarvan is. Dat is erg handig als je bijvoorbeeld de verrichtingen op het startschip visueel even moeilijk kan volgen.
Waar ik ook wel blij van kon worden, is dat bij een individuele valse start de individuele valse starters werden omgeroepen. Liep je niet het risico om een deel van het eerste kruisrak in de vuile wind van een valse starter te moeten zeilen, omdat de valse starter niet door had dat hij of zij vals gestart was.
Goed, de bij de ALV aanwezige leden vonden blijkbaar de voordelen van het aan boord hebben van radiocommunicatie-
apparatuur groter dan de nadelen daarvan (want die zijn er natuurlijk ook). Zij stemden daarom voor het gaan gebruiken van ‘handheld’ radiocommunicatieapparatuur aan boord van Regenbogen.
Hoe toen verder?
Nou, we (de Technische Commissie (TC)) zijn maar eens ‘handheld’ radiocommunicatieapparatuur gaan testen. De meest geschikte ‘handheld’ radiocommunicatieapparatuur voor de Regenboogklasse is wel de (UHF) portofoon, ook wel walkietalkie genoemd.
Een positieve eigenschap van de (UHF) portofoon is dat hij vergunningsvrij, zonder diploma marifonie en bedieningscertificaat is te gebruiken. Erg fijn, scheelt een hoop geregel en ruis. Ter info: Een (VHF) ‘handheld’ marifoon is niet vergunningsvrij, vereist wel een diploma marifonie en vereist wel een bedieningscertificaat om deze te mogen gebruiken. Het zendvermogen van een (UHF) portofoon is 0,5 Watt. Da’s even minder dan het zendvermogen van een (VHF) ‘handheld’ marifoon. Daarom toch maar eens voor de zekerheid getest wat nou het zendbereik van zo’n 0,5 Watt portofoon is op wedstrijdwater.
Op een wat herfstachtige en waterkoude zaterdagochtend heeft Robert Kampschreur (RB 140) onze voor-
zitter van de TC, Jip Pen, over de Kagerplassen rondgevaren. Jip was gewapend met een Retevis RB647 water- en stofdichte (0,5 Watt) portofoon. Uw verslaggever had postgevat bij de botenkraan van Van Schie Watersport, ook gewapend met een Retevis RB647 portofoon.
We hadden voor de Retevis RB647 (IP67) water- en stofdichte (0,5 Watt) portofoon gekozen omdat het ons aanbevolen werd als een gebruiksvriendelijk, deugdelijk en prijsvriendelijk (ca. € 37,=) apparaatje.
De conclusie van de test: “Op de Kagerplassen is het zendbereik van 0,5 Watt (UHF) portofoons 2,2 Km.” Wij gaan ervan uit dat dit ook geldt voor de andere wedstrijdwateren in Nederland die wij als klasse frequenteren. Dit gemeten bereik lijkt ons ruim voldoende, omdat de gebruikelijke op-en-neerbanen in onze klasse bijna nooit langer zijn dan 2 Km.
“DE TC KOMT DAAROM MET EEN
De volgende stap is het aanpassen van de klassenvoorschriften. De Regenboogklasse heeft zogenaamde gesloten klassenvoorschriften. Hetgeen betekent dat alles wat niet uitdrukkelijk is toegestaan in deze klassenvoorschriften, verboden is. Radiocommunicatieapparatuur, anders dan een mobiele telefoon, is in de Regenboogklasse op dit moment niet uitdrukkelijk toegestaan. De TC komt daarom met een voorstel tot wijziging van de klassenvoorschriften.
Port betaald
TEKST IDO POELMAN (RB 86)
Port betaald! Daar hebben wij de afgelopen jaren best wel mazzel mee gehad, eerst met BDO Accountants & Belastingad viseurs en de afgelopen twee jaar met BRUNEL. Wij konden de circa 320 in enveloppen gestoken Regenboogmagazines bij de postkamers van deze bedrijven afleveren en een paar dagen later lagen de magazines, zonder kosten voor onze club, bij de leden op de deurmat. Hoe mooi was dat.
Maar aan alles komt op een zeker moment een eind, zo ook met deze wijze van sponsoren van onze vereniging door BRUNEL. Kan je natuurlijk erg jammer vinden en een beetje treurig van worden, maar ik draai het liever om. Wij zijn erg dankbaar en blij dat BDO en BRUNEL jarenlang voor ons de verzending van de Regenboogmagazines voor hun rekening hebben genomen. Daarom ook, BRUNEL en BDO, “mille grazie”.
Hoe nu verder? Nou, de verzending van het Regenboogmagazine, dat nu voor je ligt, heeft de Regenboogclub weer zelf georganiseerd. Gaat ook prima, maar ja………, “alleen voor niets gaat de zon op”.
Dus zijn we op zoek naar een nieuwe sponsor voor de verzending van ons lijfblad.
Dat kan in de vorm zoals we dat met BDO en BRUNEL waren overeengekomen. De Regenboogmagazines worden dan in enveloppen, met een
drie maal per jaar, in zijn auto met circa 320 in enveloppen gestoken Regenboogmagazines in zijn achterbak en rijdt naar de postkamer van de sponsor. De postkamerbemanning van de sponsor zorgt er aansluitend voor dat de Regenboogmagazines naar de leden worden gestuurd. Eigenlijk, “easy peasy lemon squeezy.”
Een andere mogelijkheid, die door één van onze leden werd voorgesteld, is dat de drukker de magazines verpakt, zoals je dit Regenboogmagazine hebt aangetroffen in je brievenbus. De drukker voegt dan nog wel een extra los blad toe aan het magazine met een advertentie van de (verzend)sponsor. Op dit losse advertentieblad wordt dan, behalve de advertentie, ook vermeld dat de adverteerder de betreffende verzending van het magazine heeft gesponsord. Onze drukker van het Regenboogmagazine verzorgt bij deze optie ook de verzending, zodat de (verzend)sponsor daar geen omkijken naar heeft. Ook wel “appeltje eitje”, toch?
“DUS ZIJN WE OP ZOEK NAAR EEN NIEUWE SPONSOR VOOR DE VERZENDING VAN ONS LIJFBLAD”
Het bedenken van mogelijkheden hoe de verzending van ons Regenboogmagazine gesponsord kan worden, is niet het moeilijkste. De uitdaging zit ‘m natuurlijk in het vinden van een (verzend)sponsor. Help je ons daarbij?
