alhliða framkvæmdum

Um sumarið 1991 tók ég fyrstu skóflustungu að fjölskyldugarðinum í Laugardal, sem skipulagður var í framhaldi af húsdýragarðinum. Þessi framkvæmd varð mjög til að efla tækifæri til útivistar og góðrar afþreyingar fyrir fólk á öllum aldri. Sannkallaður vettvangur allrar fjölskyldunnar miðsvæðis í borginni.

Því beitti ég mér fyrir því að gerðir voru samningar milli borgarinnar og íþróttafélaganna og verkefnum stillt upp í tímaröð, miðað við áætlaða getu bogarinnar til fjárveitinga í slík verkefni. Man ég eftir miklum hrópum sem á mér dundu á opnum fundi í Árbæjarhverfinu þegar ég benti á að hverfisbúar væru nýbúnir að fá glæsilegustu sundlaug borgarinnar en íþróttahús fyrir Fylki yrði því miður að bíða um sinn. Vissi ég ekki hvert hinir sportlegustu ætluðu að komast yfir þessari ósvífni borgarstjórans.

En þannig var þetta, og oftar en ekki kom það svo í ljós, að íþróttafélögin réðu mörg lítið sem ekkert við reksturinn á þessum mannvirkjum og þurftu að ganga æ lengra á bónarvegi sínum að borginni. Oft var ýjað að því, að borgarstjóra og borgarfulltrúum sem hygðu á endurkjör, veitti líklega ekkert af atkvæðum viðkomandi félagsmanna þegar kæmi að prófkjöri eða kosningum. Einu sinni gengu forráðamenn íþróttafélags á minn fund til að herja út rekstrarstyrk. Það var rökstutt með því að einum af forráðamönnum einnar félagsdeildarinnar hefði orðið á í messunni og hann látið af störfum með einhver óuppgerð peningamál, sem skiptu töluverðum fjárhæðum. Mér var spurn hvort þetta væri þá ekki mál sjálfrar aðalstjórnar félagsins að taka á og leysa. Nei, það tíðkaðist ekki að aðalstjórn félags væri að skipta sér af fjárreiðum einstakra deilda. Því var stjórnin komin á fund borgarstjóra að falast eftir meiri peningum frá borginni.

Annars var það furðulegt hve margir birtust á skrifstofunni hjá mér fyrstu vikurnar til að lýsa margháttuðum loforðum Davíðs eða borgarfulltrúa um fyrirgreiðslu, s.s. hinum og þessum úthlutunum á góðum lóðum eða kaupum á fasteignum, sem viðkomandi þurftu að koma í pening.

Ég fór yfir þessi mál með Davíð og allt var þetta orðum aukið. Eitt af þessum málum snerist um framtíð hins gamla Duus-húss á horni Aðalstrætis og Vesturgötu, þar sem verslun Geysis var til húsa. Ég beitti mér á endanum fyrir því að húsið yrði keypt fyrir upplýsingaþjónustu ferðamanna og sýningaraðstöðu. Tímabær ráðstöfun.