Gengið rösklega

Af útsýnissvölum Perlunnar gefst einstakt tækifæri til að virða fyrir sér Reykjavík og allt höfuðborgarsvæðið auk fjallanna í kring.

Hitaveitunnar væri bágborin. Á fundi sem ég boðaði með þeim Jóni og Eggert ásamt hitaveitustjóra og Jóhannesi Zoëga, fyrrum hitaveitustjóra, sem var verkefnisstjóri við Perluna, var ljóst að þessi staða kom þeim gjörsamlega í opna skjöldu og hafði menn ekki órað fyrir að ástandið væri svona slæmt. Þetta voru reikningar fyrir hin og þessi verkefni, m.a. hljóð- og myndsýningakerfi ásamt greiðslum til arkitekta og annarra hönnuða. Þeir höfðu verið einhvers staðar í pípunum. Ég gat ekki dulið megna óánægju mína með þennan augljósa skort á innra eftirliti með fjárreiðum Hitaveitunnar og taldi fulla ástæðu til að fela borgarendurskoðanda að framkvæmda stjórnsýsluathugun hjá veitunni.

Þessi framúrkeyrsla í Öskjuhlíðinni íþyngdi borgarsjóðnum töluvert því að hann þurfti að taka á sig aukinn yfirdrátt sem þessu nam. Mér þótti leitt að Jóhannes Zoëga, sá mæti maður og hitaveitustjóri á mesta uppbyggingarskeiði veitunnar, skyldi blandast í þetta. Fram komu augljósir hnökrar á samstarfi í forystu fyrirtækisins. Guðrún Zoëga, verkfræðingur, dóttir Jóhannesar, var borgarfulltrúi og varaformaður stjórnar veitustofnana, sem fór með málefni Hitaveitunnar, og var það ekki til að gera málið einfaldara. Hún hafði greinilega horn í síðu Gunnars Kristinssonar, hitaveitustjóra, og hafði hvatt mig til að reka hann sem ég hafði engar forsendur til. Það var greinilega yfirhiti á þessu kærleiksheimilinu og bætti það ekki úr skák.

Það stefndi auðvitað í að taka yrði lán til lengri tíma í stað þess að bæta stöðugt við yfirdráttarlán með ofurvöxtum hjá Landsbankanum. Yfirdrátturinn í árslok 1991 stefndi í að verða 1700 milljónir í stað 1300 eins og Davíð Oddsson hafði skýrt mér frá áður en hann lét af störfum. Páll Gíslason, borgarfulltrúi, formaðurinn í stjórn leyti að fylgja eftir stefnumörkum okkar sjálfstæðismanna frá kosningunum 1974 með “Grænu byltingunni” svokölluðu. Gangstígurinn meðfram Ægisíðu inn í Skerjafjörð var tekinn í notkun. Fjölskyldugarðurinn í Laugardal var opnaður í júní 1993. Sundlaugin í Árbæ var mikið framfaraspor og ný stúka og flóðlýsing á Laugardalsvellinum einnig. Margir nýir skólar, dagheimili og íþróttamannvirki voru tekin í notkun þann tíma sem ég var borgarstjóri, sérstaklega í nýju hverfunum í Grafarvogi, Árbæ og Breiðholti. Sömuleiðis heimili fyrir aldraða. “Hallærisplanið” svokallaða á horninu við Aðalstræti og Austurstræti og allur sá reitur var tekinn til endurskipulagningar og settur í hönnunarsamkeppni. Útkoman var