Örlagaríkt

Ríkisútvarpinu en aldrei nokkurn tímann hafði hann haft samband við mig til að kvarta. Það höfðu ýmsir aðrir úr öllum flokkum gert af einu og öðru tilefni.

Þegar ég hafði skóflað í mig matnum og horft á sjónvarpsfréttirnar hringdi síminn og Davíð bað mig um að skreppa til sín heim á Lynghaga. Þegar schäferhundurinn Tanni hafði þefað af mér og grandskoðað samþykkjandi við útidyrnar, var haldið inn í stofu. Hóf þá Davíð að rekja þá stöðu sem upp væri komin í borgarstjórnarflokknum vegna væntanlegs kjörs eftirmanns síns, sem fram færi á borgarstjórnarfundi 20. júní. Mér kom þetta umræðuefni á óvart en taldi að vegna fyrri starfa minna í borgarstjórninni með

Davíð væri kannski ekki fráleitt að hann velti þessum málum upp með mér eins og vafalaust fleiri ráðgjöfum, sem hann myndi leita til. Lét

Davíð ýmis spaugsyrði falla þegar hann fór yfir stöðuna og nefndi keppinautana, sem helst hefðu verið nefndir til sögunnar. Ljóst var að hann hafði nokkrar efasemdir um þá báða, Árna og Vilhjálm, og rakti síðan kosti og galla hvors um sig. Hann sagði Magnús L. vilja halda áfram hjá Verslunarmannafélaginu. Katrín Fjeldsted teldi sig eiga einhverja von og Júlíus Hafstein sömuleiðis. Hvorugt þeirra væri þó inni í myndinni. Hann sagðist líka hafa hugleitt þann möguleika að kallaður yrði til aðili utan borgarstjórnarflokksins. Þeir Björn Bjarnason, alþingismaður, og Kjartan Gunnarsson, framkvæmdastjóri Sjálfstæðisflokksins, hefðu komið til tals í þröngum hópi. Þá var og nefndur til þriðji maðurinn sem sjálfur áliti sig sjálfkjörinn til starfans. Það væri Ellert B. Schram, ritstjóri DV, og fyrrverandi þingmaður Sjálfstæðisflokksins. Davíð taldi af og frá að hann myndi nokkurn tímann leggja það til við á næstu árum þannig að borgarsjóðurinn stæði mjög sterkur að vígi við næstu kosningar 1994. Stefnumál Sjálfstæðisflokksins væru skýrt mörkuð og hefðu verið kynnt í fáum en greinargóðum punktum fyrir borgarstjórnarkosningarnar 1990, sem borgarstjórinn myndi fylgja eftir. Framundan væru skemmtilegir tímar fyrir borgarstjórann. Perlan yrði tekin í notkun innan skamms og Ráðhúsið vígt fullgert hinn 14. apríl 1992 kl. 15, eins og skýrt hefði verið tekið fram á loforðalista Sjálfstæðisflokksins fyrir kosningar. Það nyti örugglega góðra skilyrða til að byggja mig upp til framboðs fyrir næstu kosningar. Með ríkisstjórn undir forystu Sjálfstæðisflokksins við völd væri engu að kvíða um samskipti við ríkisvaldið um framkvæmd verkefna og fjármál.