48
I n D es i g n
Чаму фемінізм і раўнапраўе важныя для дызайну? Ала Пігальская
Дызайн фармуе паўсядзённыя практыкі і садзейнічае ці перашкаджае дыскрымінацыі і сегрэгацыі на ўзроў нях узаемадзеяння з рэчамі і выкарыстання гарадской прасторы. Калі дызайн-праектамі лічыць тыя, што маюць масавае распаўсюджанне, то дызайн дыскрымінацыйны па сва ёй прыродзе, бо існуе ў рэаліях замоўцы, які аплачвае рэалізацыю праекта, доступ да тэхналогій тыражаван ня і да каналаў распаўсюду.
але тады дызайн будзе пераходзіць у актывізм альбо нават у разрад утапічных праектаў. І ўсё ж, павод ле персанажа мультсерыяла «South Park», прыгоды (як і паспяховыя, ві русныя праекты) здараюцца, толькі калі ты ідзеш туды, куды не варта ісці. Паколькі жанчыны складаюць па лову рынку працы і выбарцаў і ўсё больш прасоўваюцца да ўплывовых палітычных і фінансавых пазіцый, то раней ці пазней гэта прывядзе да больш шырокага распаўсюджання фемінісцкіх поглядаў, то-бок — раў напраўя. А пакуль дыскрымінацыя па гендарнай прыкмеце можа ха
Ф
емінізм і раўнапраўе — ідэі не новыя, але мяркуюць некаторую сту пень рэканфігурацыі існых практык, у прыватнасці інклюзію для жан чын (жаночае не павінна ўспрымацца як штосьці непаўнавартаснае ў параўнанні з мужчынскім) як у кар’ерным плане, так і ў паўсядзённых прак тыках. На жаль, у СМІ ссоўваецца акцэнт з роўных магчымасцей і фактычнага, а не дэкларуемага, раўнапраўя на экстрэмізм, радыкалізм і маркетынг (нейкую спецыфічную выгаду ад хайпу). Па вялікім рахунку, пакуль у замоўцы не зменяцца погляды на фемінізм і інклюзію ці ў публікі не сфармуецца такое непрыманне сэксісцкіх праектаў, што замоўца вымушаны будзе прыслухацца да патэнцыйных пакупнікоў, у дызайнераў не так шмат магчымасцей уплываць на сітуацыю. Не позна перагледзець звыклыя ўяўленні пра ўсёмагутнасць дызайнера ў плане фар мавання прадметнага і візуальнага атачэння: дызайнер мае рэсурсы толькі замацоўваць існы стан рэчаў. Не варта разлічваць, што дызайнер скокне вышэй за галаву, але гэта не ад мяняе ягоных амбіцый імкнуцца да большага. Садзейнічаць зменам можна,
«Мастацтва» № 4(445)
вацца ў самых звычайных побыта вых рэчах. Хрэстаматыйны прыклад паўсядзённага сэксізму на ўзроўні прадметнага атачэння — гэта чэргі ў жаночую прыбіральню ў грамадскіх месцах. Жанчыны праводзяць у прыбіральні больш часу (са шматлікіх пры чын: у жанчын бываюць менструальныя цыклы, жаночае адзенне патрабуе больш часу, каб управіцца ў туалеце, жанчыны часцей заходзяць у прыбі ральню разам з малымі дзецьмі, часта менавіта ў жаночай прыбіральні зна ходзіцца спавівальны столік і інш.). У сучасных будынках гэтая праблема так ці інакш вырашаецца, а будынкі, узведзеныя да сярэдзіны ХХ стагоддзя, дзе месцяцца грамадскія ўстановы, з’яўляюцца яркім сведчаннем патрыярхаль ных установак і адсутнасці жанчын на пазіцыях, якія хоць як уплываюць на прыняцце рашэнняў на карысць жанчын, у будаўнічай і архітэктур най галінах. Важна адзначыць: жан чыны могуць прысутнічаць у сферы, але вага іх голасу настолькі нязнач ная, што яны вымушаны рэтрансля ваць патрыярхальныя ўстаноўкі, каб утрымацца на дасягнутых пазіцыях. Фемінізм і барацьба з дыскрыміна цыяй могуць тычыцца не толькі жан чын, але і разнастайных уразлівых груп насельніцтва, што вылілася ў цэлы кірунак — «unpleasant design» («варожы дызайн»), калі прадмет ным атачэннем фармуецца зада дзены вобраз паводзін. Напрыклад, лаўкі, на якія немагчыма прылегчы, сядзенні ў грамадскіх месцах, на якіх нязручна доўга сядзець пра цяглы час, пэўны тып асвятлення,