FACHOWY WYKONAWCA | ZABEZPIECZENIE PARKIETU
Lakier na długie lata
FOT. DOMALUX
Szpachlowanie (fugowanie), czyli uzupełnianie szczelin pomiędzy elementami posadzki (klepkami, lamelkami) to istotna czynność poprzedzająca lakierowanie. Powinna być przeprowadzona na całej powierzchni, przy zastosowaniu odpowiedniego środka, zmieszanego z drobnym pyłem wytworzonym podczas wykonywanych prac. Po wyschnięciu szpachli należy zebrać jej nadmiar, wykonując tzw. szlif wygładzający. Szpachla nie może pozostać na powierzchni posadzki, ponieważ po nałożeniu warstw zabezpieczających będą widoczne plamy i przebarwienia oraz różnica w strukturze drewna. Po odkurzeniu podłogi można przystąpić do aplikacji systemu lakierów, składającego się z lakieru podkładowego i nawierzchniowego. Te z pozoru proste czynności mogą przysporzyć osobom nieposiadającym fachowej wiedzy wiele problemów podczas ich wykonywania. Prace te wymagają odpowiedniej staranności, doświadczenia w obsłudze urządzeń oraz znajomości technik aplikacji systemów zabezpieczających. Źródło: Ernest Wesołowski, szef Zespołu Serwisu i Aplikacji marki Domalux Professional
Zalety i wady lakierów i olejów Wojciech Stach, kierownik ds. technicznych Unilin BVBA region Europa Środkowo-Wschodnia Jako wykończenie drewnianej posadzki najczęściej wybierane są lakiery, które są mniej kłopotliwe w codziennej pielęgnacji. Jeśli chcemy posiadać naturalnie wyglądającą matową podłogę, możemy zastosować olej, jak również lakier. Jednak naprawa rozległych uszkodzeń warstwy lakieru jest na tyle kłopotliwa, że prostszym wyjściem może okazać się wymiana podłogi. Deski olejowane wymagają więcej troski, ale odpowiednio pielęgnowane trzymają fason przez długie lata. Oczywiście wybór lakieru nie jest błędem, ale pod warunkiem, że będzie dobrany do pomieszczeń o umiarkowanej intensywności użytkowania. Oba typy wykończenia chronią drewno, choć odporność na zaplamienia i reakcja z różnymi substancjami zależą już od indywidualnych właściwości użytych preparatów. Generalnie oba typy wykończenia różnią się wymogami pielęgnacji i możliwościami renowacji podłóg. Lakier tworzy osobną warstwę nad powierzchnią drewna. Codzienna pielęgnacja takiej podłogi jest prosta – wystarczy ją odkurzyć, przetrzeć zwilżonym mopem płaskim, potem suchym (albo tylko suchym) i na tym koniec. Jednak typowe uszkodzenia będące następstwem intensywnego użytkowania powodują powstawanie pęknięć lakieru, czy nawet jego wykruszanie i całkowite odsłonięcie drewna, co zdecydowanie odbija się na wyglądzie podłogi. Renowacja wiąże się ze zeszlifowaniem starego i nałożeniem nowego lakieru, jednak w zależności od głębokości szlifu ryzykujemy utratą np. szczotkowanej struktury, v-fug, czy koloru jeśli ten był nakładany powierzchniowo. Sama operacja wymaga też odsłonięcia całej podłogi i długiego czasu schnięcia lakieru. Więc, gdy podłoga jest ułożona w systemie pływającym, często się ją po prostu wymienia na nową. Dla odmiany olej wnika w strukturę drewna nie tworząc nad nim dodatkowej warstwy. Codzienna pielęgnacja wymaga wsparcia cyklicznym odnawianiem powłoki ochronnej, która ulega wycieraniu i odparowywaniu. Zaniedbanie olejowania sprawi, że trudniej będzie usuwać zabrudzenia, a w przesuszonym drewnie powstaną pęknięcia. Mimo, że w drewnie łatwo o wgniecenia, to przy matowej powierzchni ze szczotkowaną strukturą są one mniej widoczne, a renowacja po prostu polega na zaolejowaniu uszkodzonego obszaru.
Podczas lakierowania dużych powierzchni, jednocześnie musi go nanosić kilku parkieciarzy. Warto zadbać o dobre narzędzia, które zapewnią jednorodny efekt kolorystyczny. Fot. V33
54
problemy wykonawcze. Problem różnic kolorystycznych pojawia się, szczególnie w przypadku akacji parzonej, już podczas szlifowania posadzki i jest trudny do wyeliminowania. Układanie takiego rodzaju drewna samym wykonawcom nie przysparza zbyt wielu problemów, natomiast należy zwrócić uwagę na kłopoty z przebarwianiem się tego typu surowca po upływie 2-3 lat. Drewno parzone czy wędzone jest bardzo podatne na działanie promieni słonecznych i intensywnie pod ich wpływem płowieje (niezależnie od rodzaju zastosowanego lakieru czy oleju), przybierając bardzo nieestetyczną, żółtawą czy nawet szarawą
(siwą) i zarazem bardzo nieatrakcyjną barwę. Montaż tego typu drewna przysparza też wielu problemów pod kątem doboru chemii parkieciarskiej, zarówno klejów, jak również warstwy wykończeniowej. Mocowanie może stanowić problem w przypadku zastosowania drewna wędzonego w oparach amoniaku, którego pozostałości w drewnie mogą w znacznym stopniu obniżać siłę wiązania kleju. Dużej wiedzy wymaga też dobór lakieru, oleju czy wosku, ponieważ drewno modyfikowane łatwo ulega zaplamieniom i przebarwieniom pod wpływem niewłaściwie dobranej warstwy wykończeniowej. Drewno poddane obróbce termicznej lub chemicznej nierównomiernie chłonie lakier lub olej, co powoduje liczne zaplamienia i przebarwienia na powierzchni posadzki. Stąd, parkieciarz liczący się z takim zagrożeniem, powinien zastosować odpowiednią chemię parkieciarską, tj. dostosowane do tego typu drewna systemy lakiernicze i olejo-woskowe. Wykluczone jest rozprowadzanie lakieru szpachlą lakierniczą, ponieważ na wyschniętej powłoce lakierniczej uwidaczniają się wszystkie ruchy narzędzia. Natomiast podczas niestarannego nanoszenia lakieru za pomocą wałka mogą pojawiać się tzw. nakładki lakiernicze, które wyglądają bardzo nieestetycznie. Niezależnie od wybranego sposobu wykończenia podłogi, zawsze warto przestrzegać zaleceń producenta systemu, związanych z warunkami i zasadami aplikacji poszczególnych warstw. KATARZYNA MASŁOWSKA