Wat is het meest interessante aan een job als muziekprogrammator?
Gilke: “STUK en de Beursschouwburg zijn kunstencentra. Je kan heel breed gaan qua profiel. Het is anders dan het clubcircuit, al is een deel van het programma wel gelijkaardig. STUK heeft de reputatie vernieuwende popmuziek te brengen. Ik vind het tof om tendensen op de voet te volgen en te weten welke muziek op dit moment relevant is. Toen ik begon als programmator in STUK was postrock bijvoorbeeld heel fris.” “Er zijn altijd nieuwe triggers. Dat maakt de job zo boeiend. De stap naar de Beursschouwburg is wat dat betreft ook wel een droom. Muziek hangt heel erg samen met wat er in een stad en een maatschappij gebeurt. Als kunstencentrum in het hart van Brussel kan je dat niet negeren en moet je je verantwoordelijkheid nemen en een verbinding aangaan met de stad.”
VAN STUK NAAR BEURSSCHOUWBURG Gilke: “Als tiener was ik wel bezig met muziek, maar ik ben eigenlijk via een omweg in de culturele sector beland. Ik ben maatschappelijk assistent van opleiding. Ik heb een tijdje in die sector gewerkt en daarna ben ik een half jaar gaan reizen. Bij mijn terugkeer had ik niet meteen de ambitie om terug te keren naar de sociale sector. Heel toevallig zag ik de vacature van tapper in STUK. Ik woonde in Leuven en als student ging ik er naar films kijken, maar verder was ik niet zo vertrouwd met STUK. Ik mocht er starten als tapper en na een tijdje werd ik barbeheerder. Dan zijn we gestart met het organiseren van concerten in STUK Café. Op die manier ben ik ook bij Radio Scorpio beland, waar ik meewerkte aan ‘Sterrenplaten’, een programma over nieuwe trends in de popmuziek.”
Dat klinkt bijna als een missie.
Gilke: “Tijdens mijn sollicitatie werd het duidelijk dat de job in de Beursschouwburg veel meer inhoudt dan enkel muziek programmeren. Misschien kan ik mijn beide achtergronden wel combineren. Niet dat mijn job in de Beursschouwburg sociaal werk moet worden, maar er zijn wel veel mogelijkheden in deze stad. En muziek kan verbindend werken. Het is een uitdaging om dat op een juiste manier te doen vanuit een kunstencentrum.” Wat is je sterkte als programmator?
Gilke: “Ik probeer in te schatten wanneer nieuwe muziek klaar is om aan een publiek te laten horen. Dat is spannend. Horen daar ontgoochelingen bij? Uiteraard. Destijds heb ik bijvoorbeeld de eerste concerten geprogrammeerd van The Haxan Cloak en Holly Herndon – namen die nu groter zijn dan toen. Spijtig genoeg kwam er niet zoveel volk opdagen in STUK. Hun muziek was nog te niche. Maar ik vond het verantwoord om het te doen en sta nog altijd achter die keuze. Het was ook tof omdat het gewoon kon. Artefact in Leuven heeft zo ook een eigen identiteit gekregen: het is een festival waar mensen nieuwe muziek kunnen ontdekken, onder andere.”
“Er was heel veel boeiende indie pop in die tijd. Hoe fantastisch was die eerste plaat van Bloc Party. Ik begon me meer en meer in muziek te verdiepen. Toen Stef Smits stopte als programmator van het Labo in STUK stelde ik aan zijn collega Steven Vandervelde (nu directeur van STUK, red.) voor om productiewerk te doen. Muziek programmeren houdt namelijk meer in dan louter bands vastleggen. Ik wou meer te weten komen over de andere aspecten van de job. Wat later ben ik zelf muziekprogrammator geworden.”
-9-