‘NOOIT VOLMAAKT’,
ONDERNEMING, DANKBAARHEID ALLE BERENDS BARKMEIJER, BRILTIL, 1910 Terug naar de bouwmaat
De allereerste wedstrijd: de Flevorace op het IJsselmeer in augustus 1981.
De recreatietjalk ‘Nooit Volmaakt’ werd in 1910 te water gelaten met de naam ‘Onderneming’. Het schip werd voor eigen risico gebouwd door Alle Berends Barkmeijer en later dat jaar verkocht aan Jan Johannes Boom uit Oostermeer, die daarvoor samen met zijn moeder schipperde op ‘de Jonge Minke’. Jan Boom, op 9 juli 1910 getrouwd met schippersdochter Sjoukje van der Meer, gaf het schip de naam ‘Dankbaarheid’. In 1919 kwam het skûtsje op naam van zijn broer Klaas Johannes Boom. Sinds 1975 is het schip in het bezit van de familie Ligtenberg. Voor scheepstimmerman Leo kwam een jeugddroom uit toen hij ruim veertig jaar geleden eigenaar werd van deze tjalk. Zoon Rob vertelt: “Tjalken: hij raakte er niet over uitgepraat. Al op jonge leeftijd was er bij ons thuis duidelijk dat er ooit een tjalk in de familie zou gaan komen. In 1975 was het zover: een uitgebrande woonark in de Prinsengracht in Amsterdam. Hij wist het zeker: deze was mooier dan al die andere schepen die hij in die jaren ervoor gezien of bezocht had. En inderdaad, ondanks het rechte stuk in het midden van het schip, was het een plaatje. In mei 1975 kocht hij het casco van schade-expert Frank Lanser.
130
Later bleek dat het rechte stuk er in 1932 door de toenmalige schipper Klaas Boom uit Eastermar tussen was gezet. Door die verlenging konden ze meer vracht meenemen voor nog steeds het lage sluistarief. Bij scheepswerf Peetoom in Penningsveer werd de romp in juni 1975 teruggebracht naar de oorspronkelijke maat van 16.87 m. De 'Nooit Volmaakt' werd op twee hellingkarren gezet, de klinknagels werden los geslepen en de twee meter werd er tussenuit getakeld. Daarna werden de twee helften naar elkaar gereden en weer aan elkaar geklonken. De oude klinknagelgaten pasten nog precies. Vanuit Penningsveer werd de romp naar Vijfhuizen gesleept, uit het water getild en op het terrein achter ons huis neergezet. De kimmen werden vernieuwd, er kwamen nieuwe gangboorden in, een ruime kuip, nieuwe dekken en een fraai ingetimmerde opbouw. Deze verbouwing duurde van 1975 tot 1979.
Wedstrijdzeilen Vrijwel direct nadat het schip onder zeil was gebracht, begon het wedstrijdzeilen. De Flevorace op het IJsselmeer in augustus 1981 was de eerste in een onvoorstelbaar lange reeks van wedstrijden.
Opdrachtgever: Alle Berends Barkmeijer (voor eigen risico) Registratienummer: L 1214 N / L 2422 N Eigenaar: Annie Ligtenberg – van Leemput Schipper: Bas van Tol / Rob Ligtenberg Lengte over de stevens: 16,87 Breedte: 3,51 Tonnage: 35 Gebruik: Recreatie / Wedstrijd / Charter Jaar in jaar uit werd een vast patroon van wedstrijden afgewerkt: Koninginnehardzeildagen op de Braassemermeer, voorjaarswedstrijden op de Kaag, de Flevorace vanuit Muiden, de Nakaag, de Westeinderzeilwedstrijden en de strijd om de Lokeendbokaal in Vinkeveen. Allemaal wedstrijden overigens die gevaren werden met een tijdcorrectiefactor. Rode draad in die periode was de eeuwigdurende, vaak verhitte discussies over de juistheid van die zogeheten tcf; ze zijn er nooit uitgekomen. Er waren ook hardzeilwedstrijden zonder handicap, zoals de Pieperrace, de Jan Haring Race, het Rondje Tiengemeten, Bolkoppenrace en niet te vergeten de Muiderhardzeildagen aan het eind van het zeilseizoen. Dit soort wedstrijden spraken hem veel meer aan. Waarschijnlijk ook, omdat hij daar wél vaak het podium mocht beklim-
Leo en Annie Ligtenberg - van Leemput genoten vele jaren van hun 'Nooit Volmaakt'. Ze beperkten zich daarbij niet tot het Hollands Plassengebied, maar voeren ook over Waddenzee en Noordzee.