PassatempoXP Sayı 42 by '

-N0:42-Eki ml/Oct ober2014

No: 4 2

Al abi l i r s i ni z/YourCompl i ment ar yCopy Eki m /Oct ober

O T H E L L OK A L E S İ O T H E L L OC A S T L E

İÇİNDEKİLER / CONTENTS

19. Passatempo’dan / From Passatempo

20. Portre / Portrait 28. Tarih / History

34. Hayvanlar Alemi / Animal Kingdom

YÖNETİM / MANAGEMENT: CYXP Aviation Ltd. Genel Müdürü v e Pegasus Havayolları Kıbrıs Temsilcisi CYXP Aviation Ltd. General Manager and Pegasus Airlines Cyprus Representative M. Zeki Ziya z.ziya@cyprusxp.com Pegasus Havayolları Kıbrıs Merkez Ofisi Pegasus Airlines Cyprus Main Office Hasane Ilgaz Sokak, 11 B, Köşklüçiftlik / Lefkoşa Tel.: (+90) 392 228 73 11 Fax: (+90) 392 227 22 90 YAYIN YÖNETİM / PUBLICATION MANAGEMENT Genel Yayın Yönetmeni / Publishing Director Can Sarvan cansarvan@isvic.com İsviç İletişim Hizmetleri Ltd. Güzeltepe Sokak, 18, Edremit / Girne Tel: (+90) 0548 888 00 09 www.isvic.com info@isvic.com YAPIM / PRODUCTION Röportaj / Interview Hakan Çakmak Sanat Yönetmeni / Art Director Laden Uyguroğlu

44. Sanat / Art 50. Kıbrıs Kitapları / Books of Cyprus 52. Spor / Sport

Kapak fotoğrafı / Cover Photography Olkan Ergüler Fotoğraf / Photography Hakan Çakmak Çeviri / Translation Mehmet Ratip Düzelti / Proof Reading Mehmet Ratip Muhasebe / Accounting Gonca Arslan

70. Yol Notları / Road Notes 82. Gündüz & Gece / Day & Night

Website www.passatempoXP.com Reklamlarınız İçin / For Advertising reklam@isvic.com isviciletisim@gmail.com BASKI-CİLT / PRINTING-BINDING

88. 108.

Gurme / Gourmet

Görsel Dizayn Ofset Matbaacılık Atatürk Bulvarı, Deposite İş Merkezi, A5 Blok Kat:4, No: 405 İkitelli OSB, Başakşehir, İstanbul Tel.: 0212 671 91 00 Fax: 0212 671 91 90 www.gdofset.com

Bulmaca / Puzzle Tüm hakları saklıdır. Yazılı izin olmadan içeriğin bir bölümünün ya da tümünün yeniden yayınlanması kesinlikle yasaktır. All right reserved. Reproduction in part or in whole without written permission is strictly prohibited.

PASSATEMPO’DAN / FROM PASSATEMPO

Yeni bir bayram, yeni bir umut...

. I

A new holiday, a new hope...

Can Sarvan

nsanlar yaşlandıkça kötü anıları unutmaya eğilimli hale gelir ve daha çok pozitif hatıraları anımsarlar.

Yapılan araştırmalara göre, yaşlılar bedensel ve ruhsal sağlıklarına daha fazla özen göstermek zorunda oldukları için olumsuz deneyimleri hatırlamak yerine mutluluk veren anılarını taze tutarlar. Gençler ise aksine belleklerinde yer eden, negatif izleri derinleştirirler. Gençliğin verdiği ateş yakıcı duyguları körükler; olgunlaşmanın getirdiği sabır ise yapıcı duyguları... Bayramda büyüklerimizi ziyaret etmenin, onlarla sohbet etmenin üzerlerinde bırakacağı etki kuşkusuz güçlü olacak ve kurduğumuz içten bir diyalog, her zaman hatırlayacakları olumlu anılar arasında yerini alacaktır.

s people get old, they tend to forget bad memories and remember good ones.

Research shows that, because elderly people have to take better care of their bodily and mental health, they keep their blissful memories fresh instead of remembering negative experiences of the past. Young persons, on the other hand, tend to deepen the negative marks on their memories. The fire of youth inflames incendiary emotions, whereas the patience reflected in maturity stirs positive feelings... Paying a visit to our elderly relatives during the Eid holiday and having a nice conversation with them will surely leave a powerful mark on them. A heartfelt dialogue will certainly take its place among their most remembered positive memories.

Kıbrıs’ta uzun yılları geride bırakmış insanların geçmişteki çatışmaları ve yaşadıkları kayıpları unutmaları neredeyse imkânsızdır. Ancak küçücük güzellikleri yaşlılarımızla paylaşmak, anılarında sevgiyle diri tutacakları, hoş hatıralar yaratacaktır.

It is almost impossible for people who have spent long years in Cyprus to leave behind the conflicts of the past and forget about their losses. But sharing brief moments of joy with our elderly people is bound to create pleasant memories which they will keep alive with love.

Ekim ayıyla birlikte sonbahara giren Kıbrıs’ta, yaşça büyük olanlarımıza ilkbahar neşesi vermek sanıldığından çok daha kolaydır...

It is much easier than thought to give our elders happiness reminiscent of springtime in these early autumn days of October in Cyprus...

Kıbrıs’ta her zaman mutlulukla anacağınız, güzel bir bayram geçirmeniz dileğiyle...

We wish you a happy Eide holiday which you will always blissfully remember in Cyprus...

PORTRE / PORTRAIT

Hakan Çakmak

DERVİŞ ZAİM Farklı kaynaklardan beslenen üretken bir sinemacı A productive filmmaker with variegated sources of inspiration

ürk sinemasının son yıllarına damga vurmuş önemli yönetmenlerinden Derviş Zaim’le, şu sıralar vizyona giren 8. uzun metrajlı sinema filmi ‘Balık’ı tamamladığı günlerde Salamis Otel’in havuz başında görüştük. Bu görüşmede, usta yönetmenin hayatını, sinema alanında yaptığı çalışmaları ve dünya görüşü ekseninde sanat perspektifini konuştuk. 1964 yılında Limasol’da dünyaya gelen Zaim’in çocukluğu ve dünyayı tanıma çabası, Kıbrıs’ta Türkçe televizyon yayınlarının olmadığı bir dönemde, doğduğu kentin Taksim ve Şahin sinemalarında geçti. 1974 yılında göçmen olarak geldikleri Mağusa’da Namık Kemal Lisesi’ne devam ederken edebiyatla yoğun biçimde ilgilenmeye başlayan Derviş Zaim, yaz tatillerinde okul müdürünün verdiği kütüphanenin anahtarı sayesinde yazının labirentlerinde ve kitapların dünyasında kendini çoğaltmaya devam ediyordu. Bu okumalar, genç Zaim’i kısa süre sonra yazı eyleminin içine çekecekti. İlk olarak Sait Faik etkisiyle öyküler yazarken, roman ve öykü peşine düşen pek çok insan gibi ister istemez sinemaya ilgi duymaya başlayacaktı. Nitekim yayımlanmış ilk ve tek romanı ‘Ares Harikalar Diyarında’, 1996 Yunus Nadi Roman Ödülü’ne değer görülmüştü.

e talked to DervişZaim, one of the most important contemporary directors ofTurkish cinema, about his eighth feature-length film titled Balık (Fish) currently shown in cinemas at the poolside of Salamis Hotel. During our interview, we had the chance to talk about the life of this master director, his cinematic work, his artistic perspective and worldview. Zaim was born in 1964 in Limassol. His childhood efforts to get to know the world were defined by the time he spent in the Taksim and Şahin movie theaters located in the city he was born. Back then, Turkish television was not broadcast in Cyprus. In 1974, he and his family had to move to Mağusa. During his years at the Namık Kemal High School, Derviş Zaim began to take great interest in literature. Thanks to the keys to the school library borrowed from the principal, he was able to expand his view of the world in the labyrinths of texts and books during summer vacations. His readings eventually pulled the young Zaim into the world of writing. First, he began to write stories inpired by Sait Faik. Like most enthusiasts of novels and stories, he then developed an interest in cinema. His first and only published novel, “Ares Harikalar Diyarında” (Ares in Wonderland), won the Yunus Nadi Novel Award in 1996.

1982 yılında, Boğaziçi Üniversitesi İdari ve İktisadi Bilimler Fakültesi İşletme Bölümü’ne giren Derviş Zaim, yüksek öğreniminin ilk yıllarını göreceli bir liberal atmosferde sürdürdü. Sinema eğitimi almamış olsa bile, bu alandaki eğitim süreci adına sonradan büyük mesafe kateden Derviş Zaim için sinema henüz bekleme sürecindeydi... Boğaziçi’nde İşletme Bölümü’nü okudunuz ama tercihiniz sinema oldu... Okulun film bölümü zaten yoktu. Oysa o dönemlerde çok istemiştim. Okulu bitirdikten sonra ya da okulu bitirmeden makul ve mantıklı bir sinema okulundan mezun olsam ne kadar iyi olur diye düşünmüştüm. Şimdi geriye baktığımda, belki de hayırlı oldu diye düşünüyorum. Sinema okulu, elinizde bir projeniz varsa faydalı olabilir. Aksi takdirde, sinema okulundan sadece çok kültürlü ve birtakım teknikleri öğrenmiş insanlar olarak çıkarsınız. Benim edebiyatla ilgili yanım ve kendi ahlâki ve estetik arayışlarımı sürdürüyor olmam projeler bağlamında beni daha diri tuttu. Bu durum projeleri daha erken pişirmemi kolaylaştırmış olabilir. Kafa olarak beni özgür bırakmak gibi bir nezâket ya da bilgelik içinde olan Hilmi Yavuz, Üstün Barış ve Cem Taylan gibi isimler, estetik ve etik sistemimin oturmasını sağlayan hocalarım oldu. Bir başka şansım da sinema okulunun belli kalıpları içinde, naifliği ezerek ortadan kaldıran bir tornadan geçmemiş oluşumdur.

In 1982, Derviş Zaim entered the Department of Business Administration at the Faculty of Administrative and Economic Sciences of Boğaziçi University. His first years in higher education were spent in a relatively liberal atmosphere. Back in those years, his cinematic commitments laid dormant. Although he did not receive formal education in the field of cinema, he was later to come a long way in terms of developing his skills in filmmaking... You studied at the Department of Business Administration at Boğaziçi, but you then preferred to go into filmmaking... The university did not have a film department, though I very much wanted to enter such a department back then. During my studies and after my graduation, I always thought how great it would have been to graduate from a reasonably good cinema school. Now that I have the benefit of hindsight, I think I am better off the way things unfolded. Studying in a school of cinematic arts is beneficial if you have a project in hand. Otherwise, you simply graduate as a cultivated person who learnt certain techniques. The fact that I continued to delve into the world of literature and kept trying to discover my own sense of ethics and aesthetics kept me dynamic in terms of developing projects.This probably helped me to develop my projects much earlier than usual. I had great teachers like Hilmi Yavuz, Üstün Barış and Cem Taylan who were so kind and wise that they set me free mentally and enabled me to have a strong ethical and aesthetic structure. Another advantage is that I never passed through that formal education at a cinema school where you are forced to learn certain patterns and undergo a process that destroys your naiveté.

Daha sonra İngiltere’de Warwick Üniversitesi’nde kuramsal eğitim aldığınız bir dönemden geçtiniz... Oraya gittiğimde zaten belli bir aşama kaydetmiştim. Roman yazmıştım ve Türkiye’deki televizyonlarda yapımcı yönetmen olarak işler yapmaya başlamıştım. Bunların yanı sıra sinemayla ilgili bir birikimim oluşmaya başlamıştı. İngiltere’ye hiçbir şey bilmeyen, pratik yapmamış bir insan kimliğiyle değil, bir şeyleri az çok görmüş biri olarak gittim. Böyle olduğu için de oradaki teori ve perspektifin çok faydasını gördüm. Warwick Üniversitesi’nin ‘Film Studies’ Bölümü teorisiyle ünlü bir bölümdü ve o dönemlerde en çok ihtiyacım olan şeylerden biri de böyle bir perspektifti. Oraya gittiğim zaman günler ve gecelerce klasikleri izledim; bilmediğim sinemaları öğrendim ve sürekli okudum. Bana göre çalışmak ibadettir. Sinema sanatına ilgi duyuyorsanız, bunun sonu yoktur. ‘Dört yıllık eğitimi tamamladım, yüksek lisans da yaptım artık her şeyi öğrendim’ derseniz, kurumaya başlarsınız. Sinemayı hayat boyu süren bir iş olarak görmelisiniz. Kendinizi, sürekli antrenman yapmak zorunda olan profesyonel bir futbolcu gibi hissetmelisiniz.

You then received theoretical education at Warwick University in the UK... When I arrived there, I had already covered some distance. I had published a novel and begun to take part as director and producer in Turkish televisions. Also, I had also begun to gain experience in cinema. I went to England as someone who more or less knew the field, not as someone with no practice and who knew nothing about the nature of the work. Therefore, I greatly reaped the benefits of studying theory and perspective. The Department of Film Studies at Warwick University was famous for its theoretical perspective and at that time, I greatly felt the need to develop that perspective. There, day and night, I watched all the classics, I learnt a great deal about cinematic traditions which I previously had not known, and I read a lot.To me, working is a divine experience, like being devoted to a faith. If you are interested in the art of cinema, this is an endless endeavour. If you think that a four-year education followed by a master’s degree would suffice, then you begin to dry up. You have to see cinema as a lifetime effort. You have to think of yourself as a professional football player who always needs to exercise to stay fit.

Hem Batı hem de Doğu geleneğinden beslenen Derviş Zaim’in sinemasını, hangi sinema anlayışı içinde değerlendirmemiz gerekiyor? Kıbrıs’ta doğan, İstanbul’da büyüyen ve olgunlaşan biriyim. Bir yandan Kafka’yı çok seven ama aynı zamanda da Şeyh Galip okumaya gayret eden ve mesela Mimar Sinan üzerine kafa patlatmaya çalışan bir insanım. Böyle olunca benim sinemamın da tüm bu kaynaklardan beslenme ihtimali göz ardı edilemez. Bunu sadece Batı ya da Doğu’yla sınırlandırmamak gerekir. Bütün bunların bir arada olduğu bir platform, son derece zengin bir platformdur. Bir zamanlar Türkler ve Kıbrıslılar olarak, biz niye Londra’da ya da Amerika’da doğmadık ya da oralarda değiliz diye ah vah eder; bunu kendimize sorun yapardık. İyi ki öyle olmamış çünkü şu anda sahip olduğumuz ve pek de farkında olmadığımız o zenginliğe sahip olamazdık. Bu Ada’dan, Stoacılığın önemli isimlerinden biri olan Zenon’lar, Kutup Osman Tekkesi’ni inşa edenler, büyük Hristiyan azizleriyle mistikleri ve saymakla bitmeyecek kişiler gelip geçmiştir. Kat kat birikerek günümüze kadar gelen bütün bu zenginlik, bizim gücümüzdür. Geleceğimizi de bu farkındalıkla inşa etmeye çalışmalıyız.

What is your cinematic approach, given that your cinematic work is inspired by both Western and Eastern traditions? I was born in Cyprus and I grew up in İstanbul. I am someone who loves Kafka, but also tries to read Şeyh Galip and contemplate on the work of Mimar Sinan. Given such influences, one cannot disregard the possibility that my cinematic work is nurtured by all these different sources. One should not simply confine this to Western and Eastern traditions. A platform that contains all such influences is a very rich platform. We used to complain about our misfortunes as Turks and Cypriots and wished we were born in London or America. This was a problem for us. Now, I can see that everything worked out for the better. Otherwise, we would not be able to be a part of that richness we possess yet most of the time remain unaware of. This island was home to Zeno, a famous Stoic, those who built the Kutup Osman Shrine, the great saints and mystics of Christianity and many others. The richness of this constantly accumulating tradition demonstrates our power. We need to build our future with an awareness of this tradition.

Çekim ve montajını tamamladığınız son filminiz ‘Balık’ vizyona giriyor. Bu film izleyiciye nasıl bir boyut sunuyor? ‘Balık’ filmi insan-doğa ilişkisi üzerine sorular soran ve bu soruları sorarken seyirciye keyif aldırmayı temelamaçlarındanbiriolarak kabul eden bir film. Bu çağda insanın doğayla olan ilişkisinin son derece önemli olduğunu düşünüyorum ve insanın doğayla olan ilişkisine dair sorular sormasının, bir şeylere yanıtlar aramaya çalışmasının ve kendisini diri tutmasının son derece önemli olduğuna inanıyorum. Bu düşüncemin bir parçası olarak ‘Balık’ı yapmaya çalıştım. ‘Balık’, Bursa’nın Ulubat Gölü’nde geçen bir hikâye. Kahramanımız bir balıkçı ama bu çağın önemli motivasyonlarından olan ‘Nasıl daha fazla para kazanırım’ sorunsalına kapılmış bir balıkçı. Böyle bir motivasyonun pençesine düştüğü için de kendisini olmayacak işlere ve hırslara kaptırıyor. Bu hırslar kendisini çok büyük bir girdabın içerisinde bulmasına sebep oluyor. ‘Balık’, bu girdabın hikâyesini anlatıyor.

You finished shooting and editing your latest movie, ‘Balık’ (Fish), which will be coming soon to movie theaters. What does this new movie have to offer to the audience? ‘Balık’ asks questions concerning the relationship between human beings and nature and tries to entertain the audience as it asks these questions. I believe the human-nature relationship has a very important place in this day and age. I also believe that asking questions about this relationship, trying to find answers to it and keeping oneself vigilant concerning this relationship is of utmost importance. These toughts all contributed to the creation of ‘Balık’. It tells a story that unfolds in the Ulubat Lake of Bursa. The main character is a fisherman, a fisherman possesed by the question of how to make more money, one of the most significant motivations of our age. As someone who got possessed with this question, he does things and develops ambitions that do not reflect his true character. His ambitions lead him to get sucked into a giant vortex. ‘Balık’ tells the story of this vortex.

Filmde hangi sanatçılar oyuncu olarak yer alıyor? Bursa, Ulubat Gölü’nün ve Gölyazı kasabasının olağanüstü güzellikteki atmosferinde çektiğimiz ‘Balık’ filminin başrollerinde Sanem Çelik ve Bülent İnal rol alıyor. Mekânın kendisi neredeyse bütün öteki filmlerimde olduğu gibi bir karakter haline dönüşürken, adı geçen oyuncularla birlikte Gizem Akman ve küçük oyuncumuz Myroslava Kostyeva gibi bütün öteki oyuncuların, seyircinin keyif alacağı, belki biraz tefekkür yapacağı bir işin ortaya çıkmasında büyük katkıları oldu. Filme girecek olan herkesin iyi ki bu filmi izlemişim diyeceklerinden eminim.

Who are the cast members? Sanem Çelik and Bülent İnal are starring in ‘Balık’, which we shot in the incredibly beautiful atmosphere of Ulubat Lake and Gölyazı in Bursa. This atmosphere itself has become a cast member of its own, very much like my other movies. Other cast members include Gizem Akman and our child actress Myroslava Kostyeva. All cast members greatly contributed to the creation of a work that will hopefully entertain the audience and encourage them to contemplate on the subject. I am sure that everyone watching this movie will be pleased by their decision to watch.

Film, Sanem Çelik’i Türkiye’ye döndüren proje oldu aynı zamanda... Evet. Sanem Çelik’e telefon ettim. ABD’de, Los Angeles’daydı. Senaryoyu yolladım; okudu. Tekrar telefon ettim. Yaklaşık 10 gün sonra geldi ve çekime girdi. Dolayısıyla kendisine teşekkür ediyorum. Sanem Çelik birkaç tane sinema filmi daha yaptı ama bu filmin de kariyerinde, yıllar önce birlikte çalıştığımız ‘Filler ve Çimen’ gibi iz bırakacak bir film olacağını düşünüyorum.

This movie is also known as the project that brought Sanem Çelik back toTurkey... Yes. I called Sanem Çelik on the phone. She was in Los Angeles, USA. I sent her the script and she read. I called her again and ten days later, she was in Turkey and we began shooting. I am grateful for her contribution. Sanem Çelik is known for a number of movies, but I believe this movie, like ‘Filler and Çimen’ (Elephants and Grass) in which we worked together years ago, will also make an important mark in terms of her career.

TARİH / HISTORY

AKDENİZ KÖYÜ TERRAKOTTALARI TERRACOTTAS OF THE AKDENİZ VILLAGE

Akdeniz köyü ‘Terrakotta’ları ile ilgili her şey, 1929 yılında, köyde yaşayan bir papazın Kıbrıs Müzesi’ne getirdiği bir hediye ile başlamıştır. Bu hediye, pişmiş topraktan yapılmış bir heykelin üst kısmına aittir. Papazın Akdeniz köyünde çift sürerken kendi tarlasında bulduğu heykelin, yapılan analizler ve araştırmalar sonucunda M.Ö. 6. yüzyıla ait olduğu saptanmıştır. Dönemin İngiliz Koloni Yönetimi, 1927 yılından itibaren kazı amaçlı olarak Ada’da bulunan İsveç kazı ekibinin bu alanı da araştırması için yetki vermiş; 1931 yılına kadar iki yıl süreyle sürdürülen çalışmalar sonucunda, bulunan parçaların ilk günkü gibi sağlam olduğu ortaya çıkmıştır.

Everything concerning the ‘terracottas’ of the Akdeniz village began in the year 1929 when a bishop living in the village brought a gift to the Cyprus Museum. This gift belonged to the upper part of a sculpture made from baked earth. The sculpture found by the bishop while he was ploughing his own field in the Akdeniz village was analyzed and closely examined. The results showed that it belonged to 6th century B.C. The British colonial administration of the era authorized the Swedish excavation team which was working in the island for archaelogical excavations since 1927 to expand their research into the Akdeniz village. The excavations lasted for two years until 1931. As a result, the excavated pieces were found to be completely preserved in their original state.

irne’nin en batısındaki Akdeniz köyü (Ayia İrini), Tunç Çağı’nda üretilen tarihi eserleriyle insanlığın geçmişine âdeta ışık tutar. Antik bir tapınağın kalıntıları arasında bulunan, killi topraktan pişirilerek yapılan seramik heykeller, diğer adıyla ‘Terrakotta’lar, geçmişimizi bugüne taşıyan izlerdir.

he village of Akdeniz (Ayia İrini), located on the westernmost part of the city of Girne sheds light on the history of humankind due to the historic works produced in the Bronze Age. Ceramic sculptures made from baked clay-based earth found amidst the ruins of an ancient temple, namely ‘terracottas’, constitute traces of the past in our present day and age.

İllüstrasyon / Illustration by Laden Uyguroğlu

30 30

John Lindros, Alfred Westholm, Erik Sjökwist ve Einar Gjerstad’dan oluşan Kıbrıs Keşif Ekibi’nin (SCE) Akdeniz köyündeki kazı çalışmaları sonucunda, uzunlukları insan boyutlarına ulaşan, Arkaik döneme ait 2000 heykel bulunmuştur. Heykellerin çoğu insan figürlü olmasına karşın bazıları boğa ve at maskeleri içinde betimlenmiştir. Geç Bronz Çağı’na dek uzanan Terrakotta figürlerinin ortaya çıkışı eski Mısır, Fenike ve hatta Etiyopya kültlerine dayanmaktadır. Nitekim Antik Kıbrıs’ın eski Mısır tarafından yönetildiği yıllarda, Afrika’dan ve özellike Etiyopya’dan bir grup insanın Kıbrıs’a yerleştiği, Yunan antik tarihçi Herodot’un eserinde de geçmektedir. Ada’nın çokkültürlü ve çoktanrılı geçmişinde yaratılan bu figürlerin, genellikle doğurganlığı ve cinsel gücü simgeleyen tanrı maskeleri içerisinde tapınılan kültler olduğu düşünülmektedir. Çoğu erkek olan ve başlarında konik başlıklar bulunan bu heykellerin tanrılara sunulmak üzere mabetlere bırakıldığı öngörülmektedir.

As a result of the archaelogical excavations made by the Swedish Cyprus Expedition (SCE) formed by John Lindros, Alfred Westholm, Erik Sjökwist and Einar Gjerstad, around 2,000 sculptures belonging to the archaic period and some of whose height reached human proportions were discovered. While most of the sculptures contained human figures, some were depicted in bull and horse masks. The emergence of terracotta figures that date back to the Late Bronze Age is related to the ancient Egyptian, Phoenician and even Ethiopian cults. On a related note, Herodotus, the ancient Greek historian, gives an account in his historical work that a group of people from Africa, particularly from Ethiopia, had settled in Cyprus during the years when ancient Cyprus was under Egyptian rule.These figures created in the multicultural and polytheistic past times of the island are generally considered to be worshipped cults depicting the masks of gods symbolizing fertility and sexual potency. It is thought that these sculptures which mostly depict male figures with cone-shaped head pieces were brought to temples to be given as gifts to gods.

Bulunan tüm heykeller, İngiliz Koloni Yönetimi ve İsveç Hükümeti arasında yapılan anlaşmayla yarı yarıya bölüşülmüştür. Heykellerin 1000 adeti (Güney) Kıbrıs Müzesi’ne; kalan yarısı da İsveç’in başkenti Stockholm’deki Medelhavet Müzesi’ne taşınmıştır. Akdeniz köyünde bulunan heykeller, 271 sandık içine yerleştirilerek Mağusa Limanı’ndan İsveç bandıralı Orient Line kargo gemisi M/S Gotland’la İsveç’e gönderilirken, Kıbrıs’ın paha biçilmez derecedeki tarihî bir değeri daha Ada dışına çıkarılmıştır.

All of the excavated sculptures were shared in half as a result of an agreement reached between the British colonial administration and the Swedish government. 1,000 sculptures were taken to the Cyprus Museum (South), whereas the remaining half was moved to the Medelhavet Museum in Stockholm, the capital city of Sweden. Sculptures found in the village of Akdeniz were placed in 271 chests and sent to Sweden from the port of Mağusa with the Sweden flagged Orient Line cargo ship M/S Gotland. Hence, yet another part of the island’s historic values of immeasurable worth was taken outside Cyprus.

2009 yılında kurulan Akdeniz Köyü Kalkındırma, Çevreyi Koruma ve Yaşatma Derneği’nin girişimleriyle, 8-22 Eylül tarihleri arasında düzenlenen 1. Uluslararası Akdeniz (Ayia İrini) Pişmiş Toprak Sempozyumu, Ada’nın batısındaki bölgenin bu önemli tarihsel değerine dikkat çekmeyi amaçlıyor. Yurt içinden ve yurt dışından 41 katılımcının yer aldığı etkinlik çerçevesinde, seramik çamuruyla Akdeniz köyü Terrakotta’larının bire bir aynıları üretilerek, bölgede kurulacak açık hava müzesinde sergilenmesi planlanıyor.

The 1st International Akdeniz (Ayia İrini) Earthenware Symposium that took place between 8 and 22 September, organized upon the initiative of the Association for the Development, Environmental Protection and Sustainability of the Village of Akdeniz established in 2009, hopes to draw attention to the important historical value of this western region of the island. One of the aims of this event, in which 41 local and international participants contributed, is to remake the exact replicas of the historic terracottas of the Akdeniz village in ceramic form and display them in a future open-air museum to be founded in the region.

HAYVANLAR ALEMİ / ANIMAL KINGDOM

MAVİGERDAN BLUETHROAT

ızılgerdan’a (Robin) benzeyen Mavigerdan, Avrupa’nın kuzeyinde üreyip Afrika’da kışlayan ve ülkemizde daha çok göç dönemlerinde görülen küçük bir kuş türüdür. Türün erkeği, yaz mevsiminde parlak mavi boğazı ve bu maviliğin hemen altında sıralanan siyah, beyaz ve kestane rengi bantlarla diğer türlerden kolaylıkla ayırt edilebilir. Kuzey Avrupa’da türün erkeklerinde maviliğin ortasında kestane rengi bir leke; Orta Avrupa’dakilerde ise beyaz bir leke bulunur. Dişilerde mavilik çok azdır ya da hiç yoktur. Siyah ile çevrilmiş boğazı çoğunlukla beyazdır. İlkbaharda kıyılarda, sonbaharda çalılık ve çimlerle kaplı alanlarda görülen Mavigerdan, bataklık çalılarında ve göllerin civarında ürer. Göç zamanı daha çok sazlıkların kenarında görülen bu küçük kuşlar tırtıl ve böceklerle beslenirler. Aslında daha çok dere boylarında ve kayalık arazilerde üreyen bir tür olan Mavigerdan’ın Kuzeydoğu Anadolu’ya özgü bir alt türü vardır.

luethroats look very similar to robins. They are a small bird species that breed in northern Europe, spend winter in Africa and are usually seen in our country during migration periods. The male bluethroat is easily distinguished from other species due to its shiny blue bib, right below which can be seen black, white and hazel stripes. The northern European male bluethroats have a hazel trace in the middle of their blue bib, whereas central European male bluethroats have a white trace on the same spot.The female bluethroats have much less or no blue colouration. Their bib is largely black surrounded with white. Bluethroats can be seen on shores during springtime and in thickets and grassy areas during autumn. They usually breed around marshes and near lakes. During the migration period, they are generally seen around reeds. These small birds feed on caterpillars and insects. Bluethroats also breed along stream lines and in rocky fields. They have a subspecies specific to northeastern Anatolia.

Ada’da gözlemlenen üç alt türden sadece “Magna” Kıbrıs’ta üremektedir. Kuzey Avrupa alt türünde gerdanının ortasında kırmızı benek; Orta Avrupa alt türünde ise beyaz benek vardır. Magna’da hiç benek yoktur ve masmavidir. Genelde gizemli bir tür olan Mavigerdan, yerini çalılardayken yaptığı kuyruk oynatma hareketiyle belli eder.

Of the three subspecies observed in the island, only the subspecies called “Magna” breeds in Cyprus. The northern European subspecies have a red spot at the centre of their throat, whereas the central European subspecies have a white spot. The “Magna” subspecies, on the other hand, have no spot and are completely blue. Very little is known about the behaviours of bluethroats.They usually give away their location due to the movement of their tails as they move inside shrubs.

Bilgi ve fotoğraflar / Information and photographs by Birtan Gökeri

KIBRIS NOSTALJİLERİ / CYPRIOT NOSTALGIA

FİNCANDAKİ KRALİÇE The Queen on the Cup

950’li yıllar, Kıbrıs’ta etnik milliyetçiliğin tırmanışa geçmesiyle birlikte, şiddet ve silahlı çatışmaların yaşanacağı olaylara gebe yıllardı... Ada, 70 yılı aşkın süredir İngiliz Sömürgesi olarak yönetiliyordu. Kıbrıs’ta özellikle 1931 İsyanı’ndan sonra iki etnik unsur olan Türklerle Rumların ulusal bayrakları yasaklanmış; okullardaki törenler İngiliz bayrağı altında, ‘Yaşasın Kralımız’, sonrasında ‘Yaşasın Kraliçemiz’ sözlerini içeren marşlarla yapılıyordu. Buna rağmen yöneticilerin gözünden uzaktaki köy okullarında ders veren milliyetçi Türk öğretmenler, sınıflara Türk bayrağı ile Atatürk resmi asabiliyordu.

950s were marked by the beginning of the escalation of violence and armed conflict as ethnic nationalism was on the rise in Cyprus... The island had been under British colonial rule for more than 70 years. Especially after the 1931 Rebellion in Cyprus, the national flags of two ethnic communities on the island, the Greeks and theTurks, were banned.The ceremonies at schools were conducted under British flags and anthems including the words ‘Long Live the King’ and ‘Long Live the Queen’ were chanted by students. Still, in some of the village schools, nationalistTurkish teachers, away from the supervision of colonial administrators, were able to teach their students in the accompaniment ofTurkish flag and Ataturk posters.

İlköğretimin 6’ncı sınıfa kadar devam ettiği o yıllarda, özellikle köy okullarındaki eğitim her sınıftan öğrenciyle tek bir derslikte ve genellikle tek bir öğretmen gözetiminde sürdürülüyordu. Okullarında derslerle; sokaklarında oyunlarla günlerini dolduran çocuklar için o günlerde tahta çıkan ve uzun sürecek bir saltanatın ilk adımlarını atan Kraliçe ne anlama gelebilirdi ki? Öğretmenleri gözetiminde bahçelere ektikleri ve tohumları İngiltere’den getirtilen çiçeklerin adları Ann, Margareth, Sweet Williams gibi kraliyet ailesi mensuplarının adlarını taşıyordu ama çocuklar için bu isimler de pek bir anlam taşımıyordu.

Back in those years when primary school lasted for 6 years, the courses, particularly in village schools, were taught with the participation of students from all classes, in the space of a single classroom and usually under the supervision of a single teacher. For children who kepts busy with their classes during the school and with plays during their spare time on the streets, what could a Queen who acceded to the throne and took her first steps towards a long-lasting reign possible mean? Though the flowers sown by the students under the supevision of their teachers had seeds that were brought from Britain and that had been given names after the members of the royal family like Ann, Margareth and Sweet Williams, these, too, had no meaning for them at all.

1950’li yıllardın başında İngiliz İmparatorluğu tahtına, babası Kral VI. George’un 6 Şubat 1952 tarihindeki ölümü üzerine 25 yaşındaki Prenses Elizabeth geçmişti. II. Dünya Savaşı’nın yaralarını henüz saramamış olan İngiliz Uluslar Topluluğu’na hükmetmeyi ağır bir yük olarak sırtlanan ve babasının ölümünün ardından 16 ay sonra, 2 Haziran 1953 tarihinde tacını takan yeni kraliçe, halkının yeni umutlarını temsil ediyordu.

In the early 1950s, the throne of the British Empire was passed on to the 25 year old Princess Elizabeth, after the death of her father King George VI on 6 February 1952. The new queen who assumed the heavy burden of ruling the British Commonwealth of Nations that still suffered from the repercussions of the Second World War and was crowned on 2 June 1953, 16 months after the death of her father, represented the new hopes of her people.

Kraliçe’nin tahta geçişi oldukça görkemli bir törene sahne olmuş ve dünya televizyonculuk tarihinde ilk kez bir taç giyme töreni canlı olarak yayınlanarak, İngiltere’de televizyon satışlarının patlama yapmasına vesile olmuştu. O yıllar, Kıbrıs halkının bu yeni buluşla henüz tanışmamış olduğu yıllardı... Kraliçe 2. Elizabeth’in tahta çıkışı, koloni yönetimi altındaki Ada halkı için ajanslardan dinlenen radyo haberleri, her yana asılan kutlama bayrakları, yöneticilerin düzenlediği etkinlikler ve resepsiyonlarla somut bir anlama kavuşuyordu.

The enthronement of the Queen took place with a majestic ceremony. This was the first time in the world when an enthronement ceremony was broadcast live on television, which resulted in the record sales of televisions in Britain. In those years, the people of Cyprus were yet to familiarize themselves with this new invention... The enthronement of Queen Elizabeth II was rendered meaningful for the people of the island under the colonial rule by way of the radio news which were broadcast by local news agencies, the flags displayed in celebration of the Queen and via other activities and receptions organized by the colonial rulers.

Okullardaki çocukların bu kutlamalardan aldığı pay ise, o fakirlik yıllarında pek de bulunmayan kutu kutu gazozlu içecekler, bolca bisküvi ve her eve bir tane düşecek şekilde, üzerinde İngiliz Krallığı bayrakları ve tacı arasında 2. Elizabeth’in baskı resminin bulunduğu, kupa biçimindeki fincanlardı...

On the other hand, cchool children of the time were to be made aware of these celebrations by way of boxes of sodas which were rarely available in those days of poverty, many types of biscuits and a single cup for each household bearing the imprinted picture of Elizabeth II amidst the flags and crown of the British Kingdom...

Şehirlerden farklı olarak köylerde cam bardaklar pek nadir bulunuyor ve sadece misafirler için çıkarılıyordu. Üstelik her sabah okullarda çocuklara dağıtılan süt, porselen kaplar yerine ‘maşrapa’ denilen alüminyum kupalarda içiliyordu. Kraliçe’nin resminin bulunduğu porselen kupalar özellikle çocuklar için büyük bir heyecan kaynağı olmakla kalmamış, bazı evlerde porselen kupaları kullanmaya kıyamayan anneler kupaları biblo gibi salonlara yerleştirmişti. Bu fincanlar, Kraliçe 2. Elizabeth’in tahta çıkışından tam 40 yıl sonra, o yıllarda henüz ilkokulun ilk sıralarındaki Özden Selenge’nin 1993 yılında yayımlanan öykü kitabına, ‘Fincandaki Kraliçe’ye de esin kaynağı olacaktı...

Unlike cities, villages rarely had glass cups and even if they had, they were put to use only for showing hospitality to guests. Even the milk given to children on every morning of school days were given in aluminium cups, not in porcelain cups. The porcelain cups bearing the picture of the Queen were a new source of excitement especially for children. In some households, even mothers could not have the heart to use these cups as ordinary cups and used them as bibelots in their living rooms instead. 40 years after the enthronement of Queen Elizabeth II, these cups were to become a source of inspiration for the story book titled ‘The Queen on the Cup’ published in 1993 and written by Özden Selenge who was a student at primary school back in those years...

Bilgi ve fotoğraflar / Information and photographs by: Özden Selenge

SANAT / ART

ALİYE UMMANEL

Anlam kazısı peşinde koşan bir yazar, yönetmen, dramaturg ve şair A writer, director, dramaturge and poet on an archaeological quest for meaning

liye Ummanel Hacettepe Üniversitesi’nde Amerikan Kültürü ve Edebiyatı Bölümü’nde lisans eğitimi alırken ‘Tiyatro Teorisi’ dersinden etkilenir ve yüksek lisansını ‘Tiyatro Kuramları Eleştirisi ve Dramaturji’ alanında tamamlar. Yüksek lisansın ardından doktora yapmak niyetinde olan Ummanel’in düşünceleri, 2004 yılında Lefkoşa Belediye Tiyatrosu ekibinden aldığı teklifle değişir.

uring her undergraduate studies at the Department of American Culture and Literature of Hacettepe University, Aliye Ummanel was influenced by the ‘Theory ofTheater’ course. She then completes her postgraduate studies in the field of the ‘Critique ofTheaterTheories and Dramaturgy’.While considering to pursue doctoral studies, Ummanel receives an offer in 2004 from the Lefkoşa MunicipalityTheater.

Kıbrıslı yazar, dramaturg, yönetmen ve şair Aliye Ummanel, 10 yıldan beri Lefkoşa Belediye Tiyatrosu’na emek veren bir sanatçı. ‘Düş Geceye Düşünce’ (2008) ve ‘Kuyu’ (2014) adlı yayımlanmış iki şiir kitabının yanı sıra kendisinin yazıp yönettiği ve sahnelediği ‘Passa Tempo’ ve ‘Kayıp’ adlı iki oyunuda bulunmaktadır. Bugüne kadar toplam 6 oyun yöneten Aliye Ummanel, 10 yıl içinde hemen hemen tüm oyunlarda dramaturg olarak görev almıştır.

Aliye Ummanel, a Cypriot writer, dramaturge, director and poet, is an artist working with the Lefkoşa MunicipalityTheater for the last 10 years. She has published two books of poetry, titled ‘When Dream Falls On Night’ (2008) and ‘Well’ (2014). She has also written two plays, titled ‘PassaTempo’ and ‘Lost’ which she later put on the stage and directed. Aliye Ummanel has so far been the director of 6 plays and contributed as a dramaturge to almost every play staged in the last 10 years.

Lefkoşa Belediye Tiyatrosu’ndaki oyunları; sırasıyla ‘3 Kadın’, ‘Doğum Günü Partisi’, ‘Passa Tempo’, ‘Philipp Hotz’un Büyük Öfkesi’, ‘O.B.E.B.’ (Ortak Bölenlerin En Büyüğü) ve prömiyerini 12. Kıbrıs Tiyatro Festivali kapsamında, 16 Eylül 2014 tarihinde yaptıkları ‘Kayıp’ oyunudur.

Plays staged by the Lefkoşa Municipality Theater respectively include ‘Three Women’, ‘The Birthday Party’, ‘Passa Tempo’, ‘The Great Fury of Philipp Hotz’, ‘The Greatest Common Divisor’ and ‘Lost’ which premiered at the 12th CyprusTheater Festival on 16 September 2014.

Aliye Ummanel’in Passa Tempo ve Kayıp adlı oyunları, Kıbrıs’ın savaşla bağlantılı yakın geçmişinin yol açtığı bireysel ve toplumsal travmaları irdeler. Passa Tempo, çok tanıdık bir kayıp hikâyesinden yola çıkar. Zaman olarak uzaklaşırken yaşantı olarak yakınlığını yitirmeyen ve etkileri hâlâ yakın olarak hissedilen savaşı anlatan ve Berlin Duvarı’nın yıkılışının 20. yıldönümü etkinlikleri çerçevesinde Paris’te sahnelenen bir proje oyunudur. Passa Tempo, savaş yıllarında kaybolan bir babanın kemiklerinin bulunması ve bulunduktan sonra eşi ile oğlu üzerisindeki etkisini ele alır. Lefkoşa’da sahnelenen oyun, daha sonra Ankara’daT.C DevletTiyatroları’nda da sahnelendi.

Aliye Ummanel’s plays, Passa Tempo and Lost, examine the individual and collective traumas caused by the recent history of Cyprus in relation to war. Passa Tempo is based on a very familiar story of a missing person. It is a play designed as a project as part of the 20th anniversary of the destruction of the Berlin Wall, an account of the war that seems to be left behind in the past, but still remains close and continues to affect people. Passa Tempo deals with the story of finding the bones of a missing father and how this affects his wife and son. The play was staged in Lefkoşa and Ankara StateTheaters of the Republic ofTurkey as well.

2009’da sahnelenen oyunun ardından, aynı sorunsal üstüne kafa yormaya devam eden sanatçı, üç yıl sonra yazmaya başladığı Lefkoşa Belediye Tiyatrosu’nun yeni oyunu Kayıp’ı da bu çerçevede ama farklı bir anlayışla sahneledi.

The artist continued to examine the same subject even after the staging of the play in 2009. The new play, Lost, which dealt with the same subject and which she began to write three years later, was staged by the Lefkoşa MunicipalityTheater, but this time with a different approach.

Bu toprakların tragedyasını yazmak isteyen Aliye Ummanel, tragedyadaki zaman, olay ve mekân bütünlüğü kuralının geçersizleştiğini düşünüyor. Ada’da bu üç boyutun da dağılmış ve bozulmuş olduğunu ifade eden Ummanel, yazdığı bu eserde 3 birlik kuralını bozduğunu belirtiyor. Sanatçı, Passa Tempo’da zamanı; Kayıp’ta olayı irdeliyor. Ummanel, bu iki eserini bir üçlemenin parçası olarak görüyor ve mekânı da içerecek yeni bir oyunla, üçlemeyi tamamlamayı hedefliyor.

Aliye Ummanel wants to write the tragedy of these lands. She thinks that the assumption of the unity of time, event and space in tragedy is no longer valid. Ummanel says that all three dimensions are disrupted in the island. Therefore, she wrote her recent play without making that assumption of unity. Passa Tempo looked at the dimension of time, whereas Lost examines the event. Ummanel considers both of these works as part of a trilogy which will end with an investigation of the aspect of space.

Yazı serüveninin çok parçalı bir süreçte devam ettirdiğini ve bu parçaları uygun olduğu zaman birleştirerek sonuca ulaştırdığını söyleyen Aliye Ummanel, aynı zamanda birçok kısa oyuna da imza atmış bir yazar.

Aliye Ummanel’s writing reflects a multifarious process. She says that she puts all the disparate pieces together and leads them to a conclusion when appropriate. Ummanel is also the writer of several short plays.

Aliye Ummanel dramaturjiyi ‘Başka bir zamanda, başka bir yerde ve başka bir yazar tarafından yazılan bir metnin akıl yoluyla anlaşılması’ olarak tanımlıyor ve ‘Dramaturji sayesinde empati yeteneğinin geliştiği’ni kaydediyor. Son oyunu olan Kayıp’taki karakterlerin oluşturulmasında dramaturjinin katkılarını da yadsımıyor. Nitekim Shakespeare’in Hamlet’ini içselleştirerek, oyunun Mezarcılar sahnesini ‘Kayıp’ oyununa yerleştiren yazar, buradaki yaşam ve ölüm çelişkisine vurgu yapıyor. Ummanel, bir yandan çok üstün ve değerli bir varlık olan insanın diğer yandan et ve kemikten ibaret olduğunu ve bir gün sadece toprakla kemiğe indirgenebileceğini anlamaya, anlatmaya çalışıyor. Somut anlamda tarihsel bir sorunu irdelerken soyut anlamda da bir kuşağın kaybolmuşluğuna vurgu yapan yazar için yazmak, bir anlam arayışı, bir anlamlandırma çabasıdır diyebiliriz.

Aliye Ummanel defines dramaturgy as ‘the interpretation through reason of a text written in another time, in another place and by another author’. She claims that her capacity to feel empathy developed thanks to her interest in dramaturgy. Ummanel says that dramaturgy helped a lot when she was creating the characters of her last play Lost. Therefore, by internalizing Shakespeare’s Hamlet, Ummanel assembled the part involving gravediggers into ‘Lost’ in order to emphasize the contradiction between life and death portrayed there. She struggles to understand and account for how human beings are the most superior and valuable beings, on the one hand, and how they are mere flesh and bones and will have to end up being reduced to sand and bones, on the other hand. She pursues a concrete inquiry into a historical problem, yet also puts an abstract emphasis on a whole generation’s sense of being lost. For her, writing is a quest for meaning and interpretation.

Yazarlığı ve yönetmenliğine ilaveten şair Aliye Ummanel’in metinlerinde şairanelik biçim olarak ön plana çıkıyor. En başta da yalınlık ve az olanı arayış çabası göze çarpıyor. İçerikten çok şiirselliğin bir metni daha yaşanabilir kıldığına inanan sanatçı, bu yöntemle daha fazla insan tarafından kavranabilen, farklı bakış açıları ve yorumlara açık metinler oluşturmayı tercih ediyor. Tarihsel, sosyal, kültürel ve psikolojik anlamda bir tür anlam kazısı çabası olarak nitelendirebileceğimiz Aliye Ummanel’in oyunları ve şiirleri her zaman iç içelik gösteriyor. Kayıp Oyunu’nun broşüründe yer alan ‘Düş Geceye Düşünce’ adlı kitabındaki; “Toprağımın erkeği kayıptı, Yerini biliyorduk ama kayıptı Yeri bilinen ölülere kayıp demek ayıptı” dizeleri, bunun en somut örneklerinden biridir. Aliye Ummanel’in yazıp yönettiği ve Erdoğan Kavaz, İzzet Seylani gibi genç oyuncularla birlikte HaticeTezcan, Osman Ateş ve yılların eskitemediği Erol Refikoğlu’nun rol aldıkları Kayıp oyunu, 12. Kıbrıs Tiyatro Festivali’nde iki gece üst üste sahnelendi. Kayıp, yeni tiyatro mevsiminde kasım ayından itibaren cuma ve cumartesi akşamları Lefkoşa Belediye Tiyatrosu sahnesinde perde açacak.

Since she is a poet in addition to being a writer and director, Aliye Ummanel’s texts show a prominent poetic side. First of all, the attempt to seek the most elementary and minimal is very salient.The artist believes that poetics, not content, makes a text more relatable. With such a poetic approach, a work can be understood by a larger number of people and can be open to the interpretation of different perspectives. Aliye Ummanel’s plays and poems which are always intertwined can therefore be regarded, in historical, social, cultural and psychological terms, as an archaeological quest for meaning. One of the most concrete examples of this approach is constituted by the following lines from her book ‘When Dream Falls On Night’, which are also recited in the brochure for the play Lost: “The man of my land was lost, We knew his whereabouts, yet he remained lost And dead people with known whereabouts It was a disgrace to call them lost” Lost, written and directed by Aliye Ummanel, is played by young cast members like Erdoğan Kavaz and İzzet Seylani as well as the experienced actors and actresses like HaticeTezcan, Osman Ateş and Erol Refikoğlu. Lost was staged for two consecutive nights during the 12th Cyprus Theater Festival. During the new theater season, Lost will be staged at the Lefkoşa Municipality Theater on Friday and Saturday nights from November onwards.

KIBRIS KİTAPLARI / BOOKS OF CYPRUS

‘KIBRIS’IN BİLİNMEYEN TARİHİ’ RAUF ERSENAL

Uzun yıllardır Kıbrıs’tan kaçırılan tarihi eserler ve onların hikâyeleri üzerine araştırmalar yapan ve Kıbrıs seramiklerinin malzemeleri, yapım ve pişirme teknikleri üzerinde çalışmalarını sürdüren Rauf Ersenal’ın kitabı 86 sayfa.

Rauf Ersenal has been conducting research on the stolen historic artefacts of Cyprus and the story behind them for many years. He is currently preparing a study on the ingredients, production and baking process of Cyprus ceramics. Ersenal’s book is 86 page long.

‘Kıbrıs’ın Bilinmeyen Tarihi’ adlı kitap, ‘İlk Kıbrıslılar’, ‘Kıbrıs’ın Kayıp Toprağı’, ‘Kayıp Kahramanlar’, ‘Kıbrıs’ın Kayıp Savaş Gemileri’, ‘Amathus’un Kayıp Ressamı’, ‘Kıbrıs’ın Kayıp Kolonisi: Ras Şamra’, ‘Kıbrıs’ın Kayıp Dili: Cypro Minoan’, ‘Kıbrıs’ın Kayıp Mavisi’, ‘Atys’in Mezarı Kıbrıs’ta mı?’, ‘Kıbrıs’ın Gladyatörleri’, ‘Kıbrıs’ın Kayıp Işığı’ ve ‘Kayıp Fenike Tersanesi’ başlıklı bölümlerden oluşuyor.

The sections of ‘The Unknown History of Cyprus’ are: ‘The Early Cypriots’, ‘The Lost Land of Cyprus’, ‘The Lost Heroes’, ‘The Lost Chariots of Cyprus’, ‘The Lost Painter of Amathus’, ‘The Lost Colony of Cyprus: Ugarit’, ‘The Lost Language of Cyprus: Cypro Minoan’, ‘The Lost Blue of Cyprus’, ‘Is Atys’s Tomb in Cyprus?’, ‘The Gladiators of Cyprus’, ‘The Lost Light of Cyprus’ and ‘The Lost Phoenician Shipbuilding Yard’.

imasol Bankası Kültür Yayınları arasında basılan Rauf Ersenal’ın ilk kitabı, Kıbrıs’ın bilinmeyen tarihini yeniden kurgulayıp yorumlayarak, okuyucuyu farklı sorular sormaya yönlendiren bir çalışma.

Akdeniz dünyasında, pişmiş topraktan yapılan bunca savaş arabasının neden Kıbrıs’ta üretildiği, Kıbrıs’ın kayıp toprağının nereden çıktığı, kayıp Fenike tersanesinin Alagadi bölgesinde olup olmadığı, aynı kalıp ve atölyeden çıkan iki gladyatör kandilinin hangi Kıbrıslı gladyatörlere ait olduğu gibi sorulara cevap arayan Ersenal’ın kitabı, Ada’daki tarihi eserlerin fotoğraflarıyla birlikte çeşitli kazı çalışmalarından fotoğrafları da içeriyor.

auf Ersenal’s first book, published by Limasol Bank Cultural Publications, is a study that reevaluates and reinterprets the unknown history of Cyprus and encourages the readers to ask different questions.

Ersenal’s book seeks answers to many varied questions: Why were so many earthenware and chariots of the Mediterranean world especially produced in Cyprus? Where did the lost land of Cyprus come from? Is the lost Phoenician shipbuilding yard in the Alagadi region? To which two Cypriot gladiators the two gladiator lampions produced in the same cast and shop belonged? Ersenal’s book also contains photographs of the historic works as well as various pictures from archaeological sites.

‘THE UNKNOWN HISTORY OF CYPRUS’

SPOR / SPORT

buluştura a rl o p s e d in z e rk e oşa’nın m

Doğayı Lefk

Ü B Ü L U K R İ H LEFKOŞA ŞE A center in

re and sports

ining natu b m o c a ş o fk e L f o the heart

B U L C Y T I C LEFKOŞA

975 yılında, 22 üyeyle kurulan ve günümüzde bine yakın üyesi bulunan Lefkoşa Şehir Kulübü, o yıllarda tenisseverlere sadece 4 adet tenis kortuyla hizmet vermekteydi. İlerleyen yıllarda 7 adet tenis kortuyla daha da gelişen Şehir Kulübü, sporcularını belli bir disiplin içinde yetiştirmeye devam ediyor.

Başta tenis olmak üzere squash, fitness, yürüyüş ve koşu parkuru gibi sportif faaliyetlerle hizmet vermeye devam eden Lefkoşa Şehir Kulübü’nün faaliyetleri, her yaştan kişinin yaşam kalitesini artıracak aktiviteleri içermektedir.

efkoşa City Club was founded in 1975 by 22 members. It now has around 1,000. Back in the days of its founding, the club was able to serve tennis players only with 4 tennis courts. The City Club was later to expand by having 7 more tennis courts. Today, it continues to offer a service of disciplined training for sportsmen and sportswomen.

Lefkoşa City Club facilities provide the opportunity to play tennis and squash and participate in fitness, walking and running exercises. Members from all age groups can engage in sporting activities that will increase their quality of life.

2008 yılında, 2000 metrekare alana sahip olan yeni binasının faaliyete geçmesiyle birlikte, kulüp bünyesinde sosyal amaçlı briç, bezik ve satranç gibi spor etiketi içindeki oyunların oynanmasına da olanak sağlanmaktadır. Kıbrıs’ta yaşayan herkesi belli kriterler içerisinde üye yapısı içine alan Lefkoşa Şehir Kulübü, çocukların spor yapmalarını sağlamak ve tenis sporunu geliştirmek için her yıl Tenis Yaz Okulu düzenlemektedir. Spor dalları arasında sakatlanma olasılığı yok denecek kadar az olan tenis, çocukların hem fiziksel hem de zihinsel becerilerini geliştiren bir spor olup, 7-12 yaş arası tüm çocukların katılımına açıktır. Kulübün takım oyuncuları Kuzey Kıbrıs Tenis Federasyonu’nun düzenlediği yaş kategorileri turnuvalarında birçok birincilik ve ikincilik kazanmıştır. Takım, başta Türkiye olmak üzere yurt dışında düzenlenen turnuvalara katılıp, başarılı sonuçlar almıştır.

In 2008, the City Club opened its new 2000 square metre building, thereby providing its members with the opportunity to take part in other social sporting activities like bridge, pinochle and chess. Lefkoşa City Club offers different categories of membership open to everyone in Cyprus. In order to get children interested in sports and improve the popularity of tennis in the island, the club organizes the annual Tennis Summer School. Tennis at City Club, known as a sports branch where the risks of injury are almost non-existent, enables the development of both physical and mental skills of children, is open to the participation of all children between the ages of 7 and 12. The players registered at the Club have so far participated in tournaments for different age categories organized by the Northern Cyprus Tennis Federation and won many championships and second prizes. The City Club’s team of tennis players have also taken part in many tournaments abroad, including Turkey, and got successful results.

06:00-22:00 saatleri arasında 16 saat süreyle kullanılabilen kortlarda, günün ve çalışma yaşamının stresini atmak için doğayla sporu Lefkoşa’nın merkezinde buluşturan Lefkoşa Şehir Kulübü, her yaş grubundan meraklılarını ağırlamaya devam ediyor. Mehmet Akif Caddesi / Osman Paşa Caddesi, P.K.816, Köşklüçiftlik, Lefkoşa Tel/Fax : 228 55 39 / 227 19 44 Cep Tel : 0533 868 52 96 / 0542 852 75 86 E-Mail : sehirkulubu@yahoo.com

Tennis courts at the City Club are open for 16 hours from 6.00 am till 10.00 pm. Lefkoşa City Club continues to host sports enthusiasts of all age groups and, with its location at the heart of Lefkoşa where sports and nature meet, enable the people to rid themselves of the stress in their daily and work lives. Mehmet Akif Avenue / Osman Paşa Avenue, P.O. Box. 816, Köşklüçiftlik, Lefkoşa Tel/Fax: 228 55 39 / 227 19 44 Mobile: 0533 868 52 96 / 0542 852 75 86 E-Mail: sehirkulubu@yahoo.com

KONVOY HOTEL & THE COUNTRY CLUB ve

CyprusXp Travel

işbirliği ile Sakin Şehir Seferihisar’da huzuru ve farklı zevkleri vadeden eşsiz bir tur

imasollu Kaptan ve Armatör Muhsin Emirsoy ile İzmirli eşi Dilek Hanım’ın hobi olarak başlayan ama profesyonel bir turizm tesisi haline gelen, İzmir’in “cittaslow” (sakin şehir) unvanına sahip, Seferihisar ilçesindeki Konvoy Hotel & The Country Club tesisleri, Türkiye’nin en modern haralarını barındıran bir işletme. Turizm, spor ve yarış atı yetiştiriciliğini bir arada yaşayan ve yaşatan konseptiyle Türkiye’de tek olan bu tesis, 2008 yılında hizmete açıldı. Şehrin kaosundan, yüksek binalardan ve trafikten yorulanlara, ailesi veya sevdikleriyle farklı bir ortamda, kaliteli vakit geçirerek enerjisini yükseltmek isteyenlere dört mevsimin renkleriyle ayrı bir güzelliğe bürünerek hizmet veren Konvoy Hotel & The Country Club, önemli bir tatil seçeneği sunuyor. Kuzey Kıbrıs pazarında Konvoy Hotel & The Country Club’ın tek yetkili acentesi olan CyprusXp Travel, yeni bir anlayışıyla hazırladığı tur paketlerine Konvoy Hotel & The Country Club ailesini de katıyor.4 günlük paket kapsamında otele giriş yapılan ilk gün, at binişi, doğa yürüyüşü, şömineli restorantta şarap tadımı ve canlı müzik eşliğinde akşam yemeği (keman ve flüt) ile misafirler yolculuk yorgunluğunu üzerinden atıyor.

onvoy Hotel & The Country Club facilities are located in Seferihisar, a “cittaslow” (slow city) town in İzmir. An enterprise of Muhsin Emirsoy, a captain and shipowner from Limassol, and Ms. Dilek Emirsoy, Mr. Muhsin Emirsoy’s wife from İzmir, Konvoy Hotel & The Country Club started as a hobby, but is now a professional tourism facility, home to the most modern stud farms inTurkey.This facility that brings together tourism, sports and race horse breeding opened in 2008. For those who are tired of the urban chaos, high buildings and traffic and want to revitalize themselves by spending quality time with their families and loved ones in an original environment filled with the distinct beauty of the colours of four seasons, Konvoy Hotel & The Country Club offers a great vacation option. CyprusXp Travel, the sole authorized travel agency in the Cypriot market of Konvoy Hotel & The Country Club, is now including Konvoy Hotel & The Country Club in its innovative tour packages.On the first day of the 4 day long tour, guests take a rest after their trip by participating in a variety of activities including horse riding, nature walk, wine tasting next to a fireplace in a quality restaurant and dinner accompanied by live music (violin and flute).

KONVOY HOTEL & THE COUNTRY CLUB

and CyprusXp Travel presents a unique tour offering peace and a variety of pleasures in the Cittaslow town of Seferihisar

İkinci gün, otelde yapılan kahvaltının ardından Urla ilçesinin gezilmesi, ilçedeki üç farklı şarap üretim tesisinde şarap tadımı yapılması, Urla’da öğle yemeği, öğle yemeği sonrası Seferihisar ve Sığacık şehir turları ardından Sığacık’ta akşam yemeği ve Konvoy Otel’de konaklamayla sona eriyor.

On the second day, after having breakfast in the hotel, there is sightseeing in the town of Urla, wine tasting in three different wine production facilities, lunch in Urla, sightseeing of the towns of Seferihisar and Sığacık after lunch, and dinner in Sığacık followed by accommodation at the Konvoy Hotel.

Üçüncü gün ise kahvaltı sonrası Sakız Adası turu için otelden ayrılış, Çeşme’den feribotla 45 dakika süren Sakız Adası’na varış ve Sakız Adası’ndaki Pyrgi köyü, Mesta köyü, Armolia köyündeki seramik atölyeleri ile bu köylerde bulunan kalelerin gezilmesi, ardından Megas Limonias plajında dinlenme ve plajın arkasındaki restorantta öğle yemeği ile devam ediyor. Öğle yemeğinin ardından alışveriş için serbest zaman, alışveriş sonrası, saat 17:00’de Sakız Adası’ndan Çeşme’ye geri dönüşle gün son buluyor.

On the third day, guests leave the hotel after having their breakfast for a tour of the island of Chios. A ferry departs from Çeşme for a 45 minute long trip to Chios. In Chios, there is a sightseeing tour of the villages of Pyrgi and Mesta, the ceramic studios in the village of Armolia as well as the castles found in these villages. Guests then take a rest at the Megas Limonias beach. There is lunch at a restaurant next to the beach and free time for shopping after the lunch. After guests do their shopping, a ferry takes them back to Çeşme, departing from Chios at 5.00 pm.

Dördüncü gün ise sabah kahvaltısı sonrası Çeşme, Ilıca, Alaçatı, Ildırı gezileri ile devam ediyor. Ardından havalimanına transfer ve Kıbrıs’a geriye dönüşle tur sona eriyor. CyprusXp Travel’in düzenlediği tur paketi ile tatil keyfi, doğanın huzuru ve kültürün renkleriyle tam bir coşkuya dönüştürülüyor.

The fourth day involves the sightseeing tour of Çeşme, Ilıca, Alaçatı and Ildırı after breakfast. The tour ends with transfer of guests to the airport for their flights back to Cyprus. With this tour package organized by CyprusXp Travel, the holiday pleasure turns into a festival combining the peaceful nature and all colours of culture.

Konvoy Hotel & The Country Club, doğayla buluşup ruhunuzu dinlendirmeyi vadederken; özgün mimarisi, geniş arazileri, zeytin ağaçları, zengin mutfağı, özenle düzenlenen odaları ve çevresindeki gezi alternatifleriyle fark yaratan ve tatil alışkanlıklarını değiştirmeyi hedefleyen bir mekân. Büyük bir bölümü kendi bünyesinde yetiştirilen ürünlerle hazırlanan organik kahvaltılar ve farklı konseptlerde zengin ve unutulmaz yöresel tatlar sunan tesisin, her biri ayrı bir dekorasyonla hizmet veren 24 odası bulunmaktadır. Bunun yanında mekân, geniş açık ve kapalı alanları sayesinde üst düzey şirket yöneticilerinin bir araya gelerek fikir alışverişlerinde bulundukları grup toplantılarına, bayi düzeyinde çok katılımlı piknik organizasyonlarına ve kaliteli düğünlere ev sahipliği yapmaktadır. Toplam kapalı alanı 7500 metrekareyi bulan tesis, tek seferde 1500 kişiyi ağırlanabilmektedirler.

Konvoy Hotel & The Country Club offers you the opportunity to unite with nature and rest your soul. With its original architecture, vast fields, olive trees, rich cuisines, carefully arranged rooms and various sightseeing opportunities around it, it is a distinguished place that aims to change your holiday habits. Organic breakfasts mainly prepared with its homemade products and other outstanding presentation of rich and unforgettable local tastes make this facility unique. It has 24 rooms, each with its own original decoration. In addition, the place hosts group meetings where top corporate executives can comfortably meet to exchange ideas in wide open and closed areas, picnic organizations participated by high numbers at the branch level and high quality wedding ceremonies. Its total closed area is around 7,500 square metres. It can host up to 1,500 guests.

Doğayı ve sporu bir arada yaşayıp tarihe ve kültüre dokunmak isteyen misafirlerini bekleyen Konvoy Hotel & The Country Club’ın 5 yıldızlı konfora sahip odalarına, at yarışları tarihine damgasını vurmuş olan Karayel, Secreteriat, Riverman ve Roberto’nun yanı sıra, tesislerin bulunduğu doğadan esinlenilerek Lavanta, Kekik, Biberiye, Zeytin, Karadut ve Nar isimleri verilmiş.

Konvoy Hotel & The Country Club awaits its guests who want to simultaneously experience nature and sports and touch history and culture. Its 5-starred luxurious rooms are named after historically famous race hourses like Karayel, Secreteriat, Riverman and Roberto as well as the nature within which the facility is located, hence room names like Lavender, Thyme, Rosemary, Olive, Black Mulberry and Pomegranate.

Farklılık ve huzur arayanlar için ideal bir ortam sunan Konvoy Hotel & The Country Club, büyük şehirlerde yaşayan aileler için çok iyi bahçıvanlar eşliğinde kendi sebzelerini yetiştirebilecekleri küçük bahçeleri de barındırıyor.Yorucu kent hayatından gelip doğaya ve toprağa dokunma deneyimini yaşayan ailelerin yanı sıra motosiklet, bisiklet, fotoğraf ya da yoga gibi birçok aktivite grubunun dikkatini çeken tesisin en önemli özelliği, atların yetiştirildiği haralar ve manejler...

Konvoy Hotel &The Country Club offers an ideal atmosphere for those looking for a peaceful and original venue. The facility even has small gardens where families used to living in the city can begin to grow their own vegetables, assisted by talented gardeners.This will allow families to experience a closer relationship with nature and soil after their exhausting urban lives.The facility also allows for many other activities including biking, cycling, photography and yoga. Still, probably the most important feature of this place is its stud farms and maneges for horse breeding...

Anneleriyle birlikte toplam 22 safkan İngiliz atının yetiştirildiği ve bakımlarının yapıldığı haralarda İrlanda, Amerika Birleşik Devletleri ve İngiltere’den getirtilen ve üreme periyodu sağlanarak, bu alanda çok seçici olanTürkiye Jokey Kulübü aygır stoğuna da kazandırılan, pedigrisi yüksek atlar yetiştiriliyor. Getirtilecek olan atlar seçilirken, atın anne geçmişinden beş soy geriye kadar incelemesi yapılıyor ve soyun koşu performası ile yarış başarısına göre değerlendirilmesini içeren pedigrisi yüksek kısraklar seçiliyor.

Stud farms have a total of 22 purebred English horses. Here, highpedigree horses brought from Ireland, the United States of America and Britain in consideration of their breeding periods are bred as a contribution to the highly selective horse stock of the Jockey Club of Turkey. While selecting the horses to be brought to these farms, the maternal genealogy of the horses dating back to five earlier generations is investigated. As a result, high-pedigree mares are selected based upon an assessment of the racing performance of the breed.

İngiltere’deki New Market’ten açık artırmayla alınan Chatila adlı kısrağın yavrusu olan Torok, daha önce Anafartalar Grup 1 Şampiyonu olmuşken şimdilerde Türkiye Jokey Kulübü aşım istasyonlarında aygır olarak görev yapıyor. Torok’un yanı sıra şu sıralar dizi çatlak olduğu için rehabilitasyon sürecinde olan kaliteli kısrak Heavylift gibi dört birincilik iki de ikinciliği olan ve Emma gibi büyük grup yarışları kazanan değerli atların yetiştirildiği Konvoy Hotel & Country Club’da, biniciliğin yanı sıra her türlü spor olanağını da sunuluyor.

Torok, the offspring of a mare named Chatila bought in an auction in New Market, Britain, was once the Anafartalar Group 1 Champion. Nowadays, it is used as a stud horse at the insemination stations of the Jockey Club of Turkey. Konvoy Hotel & Country Club is a place where, in addition toTorok, quality mares like Heavylift which has four championships and two second prizes but is currently in rehabilitation due to a cracked knee and valuable horses like Emma that won big group races are bred. The facility is not only a centre for horse riding, but also a place for all kinds of sporting activities.

Modern donanımıyla izole edilmiş ve koku yapmayan 40 tane ahırın bulunduğu Konvoy tesisleri 270 dönümlük alanda 100 dönüm üzerine kurulmuştur. Doğası gereği geniş alan isteyen atlar için 170 dönümlük alanda oluşturulan ve onlara gezinme olanağı sağlayan padoklar mevcuttur. Atlara meraklı olan ama bu konuda bilgi sahibi olmayan insanların atlarla daha yakın olmalarını, onlarla iletişim kurarak kendilerini daha iyi hissetmelerini sağlayan Konvoy tesislerinde açık ve kapalı manejlerle konkur denilen yarış sahaları da bulunmaktadır.

Konvoy facilities contain 40 odor-free barns equipped with modern isolation techniques. The facilities are built on 100 decares of the 270 decare land. There are paddocks covering an area of 170 decares for horses as they, by nature, require vast fields to wander. Konvoy facilities enable those interested in horses, but who never got sufficient information about them to communicate with them and feel better.The facilities also contain open and closer maneges as well as racing fields.

Buradaki harada ayrıca atı olup da bakımını üstlenemeyecek durumda olan kişilere pansiyon hizmeti de verilmektedir. Başta Kuzey Kıbrıs Jokey Kulübü Yönetim Kurulu Üyesi Zeki Ziya olmak üzere Kıbrıslı iş adamları ve arkadaşlarıyla takım halinde at yarışlarına katılmayı hedefleyen Konvoy Otel & Country Club sahibi Kaptan Muhsin Emirsoy’un hedefi, atı olup da böyle güzel çiftliklerde barındırmak isteyenlere bu hizmeti vermektir.

Here, the stud farm also offers accommodation services for those who have horses but are unable to look after them. Captain Muhsin Emirsoy, the owner of Konvoy Hotel & Country Club, aims to participate in horse races as a team together with Cypriot businessmen like Zeki Ziya, the Board Member of the Jokey Club of Northern Cyprus, and other friends. Mr. Emirsoy’s objective is to offer services to those who have horses, but who also want to breed their horses in a beautiful farm like this.

Esas işi denizcilik ve armatörlük olan ve 11 yıl açık denizlerde uzak yol gemi kaptanlığı yaptıktan sonra 1993’ten beri karada olup kendi şirketlerini kuran Kaptan Muhsin Emirsoy’un denizcilik işletmesi, 2011 yılında denizcilik Oscar’ı olarak bilinen Deniz İşletmeciliği Altın Çipa ödülünü kazanmıştı.

Captain Muhsin Emirsoy, whose main profession is sea faring and ship ownership, has worked as a long-distance ship captain for 11 years in high seas. Since 1993, Mr. Emirsoy founded his own companies. In 2011, his maritime firm was awarded Maritime Management Golden Anchor Award known as the Oscar of maritime management.

Daha fazla bilgi için irtibat detayları: CyprusXp Travel www.cyprusxpgroup.com info@cyprusxp.com CyprusXp Travel Merkez: 0392. 229. 13. 11 / 0392. 228.23. 11 CyprusXp Travel Girne: 0392. 815. 46. 86 / 0392. 815 14. 52 CyprusXp Travel Mağusa: 0392. 365. 54. 40

For more information, contact: CyprusXp Travel www.cyprusxpgroup.com info@cyprusxp.com CyprusXp Trave l Main Office: 0392. 229. 13. 11 / 0392. 228. 23. 11 CyprusXp Trave l Girne: 0392. 815. 46. 86 / 0392. 815 14. 52 CyprusXp Travel Mağusa: 0392. 365. 54. 40

KIBRIS’I YURT EDİNENLER / MAKING CYPRUS HOME

Kıbrıs’ı düşlerİnde gören İranlı bİr kadın ressam The Iranian woman painter who sees Cyprus in her dreams

SİMİN GÜRZAP

989 yılından beri Kıbrıs’ı yurt edinen İranlı kadın ressam Simin Gürzap (Masoumeh Azad), Şah Rıza Pehlevi’nin hüküm sürdüğü yıllarda İran’ın kuzeydoğusundaki Gorgan (Gürgan) kentinde doğdu.

Babasının askerlik mesleği dolayısıyla ailesi ile birlikte 4 yılda bir farklı kentlere gitseler de, 1956 yılında annesi ve ablasıyla birlikte Tahran’a döndü. Ve kendisinden 12 yaş büyük olan ablası, soylu bir aileye mensup olan eniştesi ve annesiyle birlikte İran’ın başkentinde büyüdü. Hisleri ve buna bağlı öngörülerinin oldukça güçlü olduğundan söz eden Simin Gürzap, yıllar sonra yerleşeceği ve bir daha bırakmayacağı Kıbrıs Adası’nın, düşlerinde gördüğü ve ‘Benim ülkem’ dediği yer olduğunu ifade ediyor. Nitekim ikinci evliliğini yaptığı Kıbrıs’taki hayatında, Tahran’daki ilk evliliğinden olan iki oğlunun ardından üçüncü oğlunu da dünyaya getirdi. Geleneksel kültürden ve doğadan ilham aldığı resimlerini parmaklarıyla oluşturan, dağ ve deniz arasındaki Girne kentinde yeşille mavinin her tonunu yaşayabildiği evinde sevgiyle üretmeyi sürdüren Simin Gürzap’la Passatempo okurları için sohbet ettik.

imin Gürzap (Masoumeh Azad), an Iranian woman painter, has made Cyprus her home since 1989. She was born in Gorgan, a city in northeastern Iran, back in the years when Shah Reza Pahlavi was still ruling the country.

Her father was a soldier and this resulted in moving to different cities once in every 4 years with her family. Still, she came back to Tehran with her mother and sister in 1956. She grew up in the capital city of Iran, living together with her mother and her sister who was 12 years older than her and married to a man from a noble family. Simin Gürzap considers herself a woman with powerful emotions and foresight. She says that she saw the island of Cyprus, the place where she moved years later and never left, in her dreams and told herself this was ‘her country’. The first two of her three sons were born in Tehran from her first marriage, whereas his third son was born in Cyprus from her second marriage. Her paintings are inspired by traditional culture and nature. He continues to produce works of art in her house in the city of Girne where all tones of blue and green meet between the mountains and the sea. We talked to Simin Gürzap for Passatempo readers’ reading pleasure.

Tahran’daki çocukluk yıllarınız ve eğitiminizden söz ederek başlayalım... Özel bir okula gidiyordum ve okulda aradığım her şey vardı. Seramik yapmayı, toprakla oynamayı çok severdim. Evimizde çok eski ve özgün resimler vardı ve ben onları da seyretmeyi çok severdim. Ailemin Fransa’dan aldığı orijinal tablolar vardı. Onlara bakarken, âdeta tabloların içinde kayboluyordum ama kimse bunun farkında değildi. Bir defasında evde süngerle bir köpek resmi yapmıştım ve yaptığım resmi okula götürmüştüm. Öğretmenim yaptığım resmi gördüğünde şok olmuştu. Ortaokul yıllarında tarih ve coğrafya konuları ilgimi çekmeye başlayınca, resim hayatımdan tamamen çıkmıştı. Küçükken hislerim çok güçlüydü. Mesela, teyzemin vefat edeceğini söyledikten 3 gün sonra teyzemi kaza yapıp kaybetmemiz gibi...

Can you tell us more about your childhood years and your education inTehran? I was attending a private school which had everything that I was looking for. I loved making ceramic and playing with sand. In our home, we had very old and original paintings and I loved looking at them. There were original paintings that my parents bought in France. When I looked at them, it was as if I was loosing myself in the world of the painting with no one noticing. One time, I made a painting of a dog with a sponge and I took this to the school. My teacher was shocked when she saw it. In secondary school, I began to get interested in history and geography and painting was completely out of my life. When I was small, my emotions were very powerful. For instance, I said my aunt was going to die and three days later, we lost her in an accident...

6. hissiniz güçlüdür yani... 14 yaşında gördüğüm bir rüyayı 19 yaşında da gördüm. Anneme diyordum ki, ‘Benim dünyaya geldiğim yerin etrafı denizle çevrilidir ve orada güneş ışığı da çoktur. Her yerde hurma ve zeytin ağaçları vardır’. Annem de ‘Sen deli misin’ diyordu. ‘Burada dünyaya geldin, neden böyle düşünüyorsun ki’ diye soruyordu. Annemin dediklerini kabul etmiyor, oradaki hayatı benimsemiyor ve farklı olduğumu düşünüyordum. Ama bunları kimseye anlatamıyordum.

You mean you have a powerful sixth sense... I saw a dream when I was 19 years old, a dream which I previously saw when I was 14 years old. When I said to my mother, ‘The place where I was born is surrounded by the sea and there, there is a lot of sunshine.There are palm and olive trees everywhere’, she would say to me, ‘Are you crazy?You were born here in this country. Who would you think like that?’ I did not accept my mother’s objection, rejected my life there and thought that I was different. Nevertheless, I was not able to tell these things to anyone.

Okuldan sonraki yıllarda neler yaptınız? Okulumu bitirdikten hemen sonra 17 yaşında, kendim böyle bir şeye hazır olmadığım halde, ağabeyim ‘Bu kız güzel; evlenmesi lazım’ dedi ve evlendirildim. Ablam evlenmeme gerek olmadığını okuluma devam etmemi savunuyordu. Aile içinde bu konuda tartışmalar yaşanırken anneme ‘Evlenirsem emin ol ki, bir gün mutlaka eve geri geleceğim’ dedim. Nitekim istemediğim halde bir akrabamızla evlendirildim ve dediğimi yapıp geri döndüm. Bu sefer de dul olduğum ve hakkımda dedikodu yapılacaği için yine evlenmem ya da eşimle evliliğime devam etmem gerektiğini söylediler. Orada benim için hayat çok hızlı geçiyordu ve her şey olsun bitsin diye düşünüyordum. Rahat değildim ve içimde bir sıkıntı vardı ama yaşım küçük olduğu için neyin, ne olduğunu bilmiyordum. Ardından İngiltere serüveniniz başladı değil mi? Boşandıktan sonra, ‘Ben burada kalmak istemiyorum, başka bir yere gitmek istiyorum’ diye isyan ettim. Ailem İngiltere’ye gitmemi kabul etti ve 1975 yılında oraya gittim. Sanki orada daha önce yaşamış gibiydim. Çünkü her tarafı biliyordum ve hiç kaybolmadan tek başıma her yere gidebiliyordum. Orada yaşamak bana moral veriyordu. İngiltere’ye gittiğimde kaydolduğum dil okuluna çok ender gidiyordum. Daha çok tarihi yerleri, müzeleri ve çeşitli ibadet yerlerini dolaşıyordum.

What did you do after school? Right after I graduated from my school at the age of 17, although I was not ready for it, my brother said, ‘This girl is beautiful; she needs to get married’ and I got married. My sister thought that I did not have to get married and it would be better if I continued my education. This led to a dispute within the family. I said to my mother, ‘If I get married, rest assured that there will come a time when I come back home’. In the end, though I did not want to, I got married to a relative of ours. Yet I did what I said to my mother and returned to our home.This time, my family said that I could not stay as a widow and people will gossip about me and therefore, I had to marry again or try to continue my marriage. There, life was accelerated and I was thinking that this has to end. I was not comfortable and was troubled, but I was not able to know what was what because I was very young. Then your Britain adventure began, am I right? After I got divorced, I rebelled at my family and told them I did not want to stay there and wanted to move somewhere else. Then, my family allowed me to go to Britain. I went there in 1975. I felt like I lived there before. I knew everywhere and I could go every part of the country without getting lost. Living there lifted my spirits. I rarely went to the language school to which I enrolled. Instead, I went about seeing historic places, museums and many places of worship.

Daha sonra İran’a döndünüz mü? Evet, İran’a döndüğümde savaş vardı. 1979 yılında devrilen Şahlık rejiminin yerine İran İslam Cumhuriyeti kurulmuş ve Irak’la savaş başlamıştı. Savaş döneminde kimse bir şey düşünecek durumda değildi ve savaş halindeki bu yeni dönemde, artık orada yaşayamayacağımı anlamıştım. Ondan sonra ne yaptınız? Bir buçuk yıl Türkiye’de yaşadım. Her üç ayda bir Türkiye’den çıkmak zorunda idim. Kanada’ya gitmeyi düşündüm. Bana dediler ki, ‘Bir yere gitmek istiyorsan, Kıbrıs’a da gidebilirsin’. 1989 yılında Kıbrıs’a geldim ve sanki evime gelmiş gibi bir duygu yaşadım. Çok ülkeye gittim, hepsini rüyamda görüyordum ama burası anneme söylediğim yerdi. Bir gün Lefkoşa’nın Samanbahçe Sokağı’nda yürürken bir evin kapısının açık olduğunu fark ettim. Bir yaşlı kadın börülce ayıklıyordu. Yaşlı kadının oturduğu ev bana çok tanıdık gelmişti. O zamanlarTürkçeyi de çok iyi bilmiyordum. ‘İçeri girebilir miyim’ diye sordum. Kadın da ‘Gir kızım’ dedi. Yanında oturdum, kahve içtik ve kadına ‘Eviniz çok güzel’ dedim ve çıktım. Dolmuşa bindim ve Girne’ye geldim. Girne’yi gördüğümde ‘Ben burada kalmalıyım, Kanada’ya ya da başka bir yere gitmek istemiyorum’ dedim ve Girne’de kaldım.

Then, did you come back to Iran? Yes, when I came back to Iran, there was war. The Islamic Republic of Iran was founded after the Shah was overthrown in 1979. No one was in a position to think rationally during the war. In this new era, I clearly understood that I was not going to be able to live there. What did you do after that? I lived in Turkey for one and a half years. I had to leave Turkey once in every three months. I thought about going to Canada. People then said to me, ‘If you want to go somewhere, you can go to Cyprus as well’. I came to Cyprus in 1989. It felt like I came home. I have been to many countries. I always saw them in my dreams. But this island was the place that I saw in the dream that I told my mother. One day, I was walking on the Samanbahçe Street in Lefkoşa. I noticed that the door of a house was open. An old woman was winnowing cowpeas. This house looked awfully familiar. Back then, I did not speak Turkish very well. I asked whether I could come in and she answered, ‘Come in, dear’. I sat next to her, we drank coffee and I told the old lady how beautiful her house was and then I left. I took a minibus and arrived in Girne. When I saw the city, I said to myself, ‘This is the place where I should stay, I do not want to go to Canada or anywhere else’. Then, I stayed in Girne. 67

25 yıldan beri Kıbrıs’tasınız ve Girne’de yaşıyorsunuz. Bu süre zarfında Kıbrıs’ta neler yaptınız? Benim gibi daha önce evlenip boşanmış olan bir daire müdürüyle evlendim. Üçüncü çocuğumu doğurduğum bu evliliğim 10 yıl sürdü. Farklı kültürlerden geliyor olmamızdan dolayı daha uzun süre birlikte yaşamamız mümkün olmadı. Kıbrıs’ta, Hindistanlı birinin tavsiyesiyle batik sanatıyla ilgilenmeye başlamıştım. Batik işlerinde oldukça başarılıydım ve başka arkadaşların tavsiyesiyle, Kıbrıslı ressam İsmet Tatar’ın atölyesinde Tatar’ın öğrencisi oldum ve uzun yıllar onunla çalıştım. Burada güzel dostluklarım ve yeni bir çevrem oluştu. Resim alanında Salih Oral ve Kıbrıslı Rum sanatçı Nicholas Panayi’den de dersler aldım. Bugüne kadar hep karma sergilerde yer aldım, Saçaklı Ev’de de bir kişisel sergim açıldı. Daha fazla kişisel sergiler açmak istiyorum ve bunun için canla başla çalışıyorum. Ne tür ve hangi teknikle resimler yapıyorsunuz? Bir insanın boş zamanı varsa, ister taş ister tahta ya da kâğıt veya tuval olsun bunların üzerine resim yaparak geçirmesinin, bu zamanı doğru bir değerlendirme biçimi olduğunu düşünüyorum. Kimse yapamayacağını düşünmesin. Mesela ben hiçbir şey bilmeden resme başladım ve bu alanda kendimi geliştirdiğimi düşünüyorum. Şu sıralar tasarladığım kişisel sergim için yaptığım resimlerde hayatın özü ve doğaya ait her şey esin kaynağımdır. Resimlerimde akrilik ve yağlı boya tekniklerini kullanıyorum. Parmaklarımı kalem ya da fırça gibi kullanarak yaptığım resimlere hareket katmak ve renk dalgalanmalarını oluşturmak için fırçaya en sonunda başvuruyorum. Parmaklarımı kullandığım için sağ elimin parmak izleri de neredeyse yok oldu.

You have been in Cyprus for the last 25 years. You live in Girne. What did you do in Cyprus through all those years? I got married to a civil servant working as a director in one of the public departments who also got married once and then got a divorce. This second marriage, to which my third child was born, lasted for 10 years. Due to our different cultural backgrounds, it was not possible for us to stay married for much longer. I developed an interest in the art of tiedyeing, upon a suggestion made by an Indian friend. I was very good at tie-dyeing. Upon the suggestion of other friends, I became a student of İsmetTatar, the Cypriot painter, and began to go to her studio. I worked with her for many years. I also took painting courses from Salih Oral and the Greek Cypriot painter Nicholas Panayi. I participated in several group exhibitions. I also opened a solo exhibition at the Eaved House (Saçaklı Ev). I want to open more solo exhibitions and I am working hard to that end. What kind of paintings do you paint and which techniques do you use? If someone has the time to do so, I think painting on a stone, a piece of wood, on paper or canvas is the right way to use time. No one should keep away from such an effort. For instance, I started painting without knowing anything about it, but I think I was able to improve my skills in this field of art. The inspiration behind the paintings for my next solo exhibition includes everything about the essence of life and nature. I use acrylic and oil paints in my works. I use my fingers to bring motion and add waves of colour to my painting and I use brush only in the final instance of painting. Because I generally use my fingers, the fingerprints on my right hand are almost completely erased.

YOL NOTLARI / ROAD NOTES

SÖKE: Bereketlİ topraklar üzerİnde yaşam SÖKE: lIFE ON FERTILE LAND

Cem Sarvan Yazı ve Fotoğraflar / Writing & Photography by Cem Sarvan cem.sarvan@gmail.com

Kontrol altına alınamaz şekilde çoğalıyor ve betonlaşıyoruz. Kimseler uyanmadan, şehir hayatı gürültüye boğulmadan çıkıyorum sokaklara bu nedenle. Manav tezgâhındaki bir sohbet... Uzatılan incir... Sokakta taburelerde içilen demli çay... Yeni binalar arasında kalmış eski bir evin el emeği işlemelerinde kayboluş...

We multiply and turn everything into concrete at an uncontrollable pace. That is why I begin to walk on these streets before others wake up and before the noise of urban life conquers everyhere... A small conversation at the grocer’s counter... A fig on offer... A cup of tea drank while sitting on stools... Getting lost in the handmade engravings of an old house stuck between newly built ones...

Hüzünlü, nasıl hüzünlü olmasın ki; plansızca yapılan yeni binalar, yeniden düzenlenen sokaklar, kaldırımlar, park alanları, meydanlar arasında direnen tarih beni çekiyor kendine. Bu nedenle yakın kasabalardan Güllübahçe’ye doğru yola koyuluyorum. Yaklaştıkça soluklandığımı hissediyorum. Ulu ağaçların içinden geçerek giriliyor kasabaya. Bugün kasaba pazarı var. Teyzeler, amcalar köylerinden kalkıp gelmişler; minik tezgâhlarını taze taze kokan renkler doldurmuş... Ufak bir yere pazar kurulduğunda girmeli diye düşünüyorum; kiraz, zeytin, incir, börülce, domates karşılamalı kişiyi. Kahvaltı atıştırması yapıyorum âdeta.

This is sad. How could it be otherwise? Haphazard construction of new buildings, newly arranged streets, pavements, parks, and history continuing its resistance amidst squares call me. That is why I head towards Güllübahçe, one of the nearby towns. My breathing grows heavy as I get closer. The entrance to the town is through big trees. Today is the day when town bazaar opens. Old men and women have come here from their villages and filled their small stands with fresh colours... I always think that bazaars in small towns should be visited. Cherries, olives, figs, cowpeas and tomatoes welcome me upon entrance. It is almost like snacking at breakfast.

emyeşil bir ovada yüzüme serin serin vuran rüzgâra bırakıyorum kendimi... Bereketli topraklar üzerindeyim. Uçsuz bucaksız yeşil, maviyle birleşmiş, ırmak denize kavuşmuş; tarih binlerce yıllık yaşamı bu topraklar üzerinde özenle harmanlamış. Uygarlıklar terk etmemişler; en ufak bir kalıntı bile yaşamın içinde yer bulmuş günümüze kadar taşınmış. Söke’de bir sabah erkenden ana caddede yürürken aklımdan geçenlerle çevreyi seyrediyorum. Gün doğmakta ama sokaklar henüz boş; birkaç kepeng hareketi sessizliği bozmakta... Erkenden gelen taze meyve kasaları gün içinde alıcıya çıkacakları yerlerine konuyor. İncirler tek tek yerleştiriliyor. Güneş henüz yükselmeden müdavimleri incirleri erkenden gelip alacak... Belki de o nedenle incirler hep sokağa en yakın yerde, kim bilir?

leave myself to the arms of a cool breeze touching my face on a lush green field... I am standing on fertile ground. The endless green blends into blue, the river meets the sea; history is the careful gardener of life on these lands. Civilizations have not abandoned this place; even the smallest ruin has found its place in life and was preserved up till now. Early in the morning, I walking down the main street in Söke, thoughts on my mind and my eyes on my surroundings.The day is about to begin, yet streets are empty. A few shops are about to open, dispersing the silence...The early arrival of fresh fruits are being arranged for display, to be sold throughout the day. Figs are put on display one by one. Before the sun is up, the regular will be coming to buy those figs... Probably, that is the reason why figs are put on a spot closest to the street. Who knows?

Güllübahçe’den antik şehir Priene yoluna girmeden önce gördüğüm bir levha çekiyor beni, dönüyorum. Hafif eğimle çıktıkça daralan yol Arnavut kaldırımı bir yolla buluştuğunda daha önceden hiç duymadığım yeni bir yer karşımda: Gelebeç. Gelebeç, Güllübahçe’nin eskiden kullanılan Rumca adıymış; ne güzel ki hâlâ kasabanın bir yerleşim yerinde bu eski ad yaşatılıyor. Sürpriz bir şekilde tanıştığım bu yerde ilerlerken doğa dışında duyduğum ilk ses, açılan bir kapı. Kapının ardında karşımda duran yüzlerindeki tebessümle âdeta bana sarılan bir aile... “Süt koyayım, içer misin?’’ diye soruyor Mehmet Bey’in eşi... İnsan sıcağı iklimin etkisini geride bırakıyor. Bu ne güzellik! Laflamaya başlıyoruz baba yadigârı evinde sabırla, inatla yaşamını sürdüren Mehmet ve ailesiyle. Orada doğmuş, büyümüş, çocuklarını okula oradan göndermişler. Direnmişler, yadigârı satmamışlar İstanbullulara. “Otuz sene önce herkes evlerini bırakıp şehir merkezine, yapabilenler İstanbul’a gitti, taş evini beş bin liraya satanlara şanslı dedi halk. Aradan bu kadar süre geçti, şimdi İstanbullular yeniden buralara gelip, bu evlere yüzbin liralar veriyorlar. Aynı ev, aynı yer; ne değişti ki... Geçenlerde sabah vakti, uyandım tavuklarla uğraşıyorum. Komşumun sesini duydum, hayırdır dedim.. Komşu ‘Şu senin eşek’ dedi. ‘Çok anırıyor da, sabah sabah uyanıverdik. Hani bir şeyler yapsanız’. ‘Eşektir anıracak ne yapsın ki, ağzını mı bantlayacağım, anırmazsa sorun var demektir’ dedim. ‘İstanbul’dan buraya gelip de eşek sesinden rahatsız olacaksan git orada otur kardeşim’”... Sadece Söke’nin değil, tüm Türkiye’nin bir anda çizilen resmi karşımızdaydı aslında. ‘Haydi kalın sağlıcakla Mehmet’ diyorum... Gelebeç ilginç bir yer. Bir yanda korunan taş evler, kırk hane nüfusun bozmadığı bir çevre ama bu minicik yerin içinde kalmış Aziz Nikolaos Kilisesi’nin her geçen sene daha da kötüye gidişi. Dünyanın birçok şehrinde görülmesi gereken yerlerin başında gelebilecek bu kilise 1800’lü yıllarda aynı yerde bulunan başka bir kilisenin üstüne Gelebeçli Rumlar tarafından yapılmış. Aziz Nikolaos Kilisesi’nin içinde kendimi zaman tünelinde gibi hissediyorum. Dışarıda hafta sonu tatiline gelmiş Prieneliler toplanmış sanki. M.Ö 500 yıllarının insan gürültüsünü duyuyorum, öğleden sonra amfitiyatroda toplanılacakmış, Priene Kralı halka seslenecekmiş.... Silkinip dönüyorum 2014’e. Duvarlara yazılar inatla kazınmış, içeriye sandalyeler bırakılmış; belli ki birileri tarihin bu fantastik yapısının içinde tarihi yaşatmaya devam ediyor. Bir süre daha tarihin içinde Aziz Nikolaos’ın duvarlarında dolaşıyorum. Böyle bir yapı bu kadar görkemli şekilde bir köşede unutulsun, kabullenmek istemiyorum ama maalesef ki, birçok tarihi hazinede olduğu gibi, Aziz Nikolaos’da da zamanın nasıl davranacağını beklemek zorundayız. Şüphesiz bu kilisenin içindeki en değişik bölümlerin başında ‘Osteofilak’ yani ‘Kemiklik’ kısmı geliyor. Hristiyan mezarlıklarda yeni gelenlere yer açmak için çıkartılan kemiklerin konulduğu ayrı bir yapının günümüze kadar korunabilmiş olması büyük bir şans... Buradaki yapı iki katlı olup alt katta kemikler üst katta ise değerli eşyalar bulunuyor. Gelebeç’in sokaklarında ıskaladığım bir zamanı ararcasına sürdürüyorum belleksiz ama umutlu dolaşmamı...

After Güllübahçe, a road sign that I saw right before I decided to head towards the ancient city of Priene grasps my attention and I turn back. After the slightly inclined road narrows down and meets cobblestone pavements, I encounter a new place that I never heard of before: Gelebeç. Gelebeç was the old Greek name for Güllübahçe. How beautiful it is that this old name is still kept in a settlement area of the town. As I move on in this new, surprising place, the first sound that I hear other than the sound of nature is the opening of a door. A family embraces me with their smiles on their faces right in front of the door... “Would you like to drink some milk?” asks Mr. Mehmet’s wife... The warmth of human beings leave behind the adverse effects of climate. What a beautiful offer! We begin to talk with Mehmet and his family who continue to live patiently and perseveringly in this old house left from his father. He was born and raised there. He even raised his own children there until they began to go to school. They kept resisting and did not sell their house to people from İstanbul. “Thirty years ago, those could sell their houses sold them and moved to the city center or whenever possible, to İstanbul. The people began to think that those who were able to sell their stone houses for 5,000 liras were lucky. Many years have passed since then. Now the people from İstanbul are coming back and paying hundreds of thousands of liras for these houses. The house is the same, the place is the same; what has changed, after all... Recently, one morning, I got up and was attending to chickens. I heard my neighbour call. I asked what the matter was...The neighbour said, ‘That donkey of yours... It is heehawing a lot, it wakes us up too early in the morning. Can you do something’. I said, ‘It is a donkey. It is bound to heehaw. What can it do? Should I tape its mouth? If it does not heehaw, then there is a problem. If you are going to come all the way from İstanbul to live here and get cranky over the sound of a donkey, then you should move back to İstanbul’”... This was actually a picture reflecting not merely the life in Söke, but the life inTurkey in general. After our talk, I said farewell to Mr. Mehmet... Gelebeç is an interesting place. Stone houses have been preserved. The environment has been protected as a result of the fact that there are not more than forty households. But, unfortunately, St. Nicholas Church which got stuck in this small town is slowly wearing down. This church which would become a touristic attraction in any other city in the world was built by the Greek community of Gelebeç in the early 1800s on the site of an earlier church. It feels like travelling through time inside the St. Nicholas Church. It feels as if there are the people of Priene gathering outside, coming here for the weekend. I hear the human noise from 500 B.C. It is announced that there will be a gathering in the amphitheater in the afternoon. The King of Priene will address the people... I get myself together and return to 2014. There are writings on the wall. Chairs have been left inside. It looks like someone is still trying to keep history alive in this fantastic structure of history. I wander inside the walls of St. Nicholas, inside history, for some more time. I find it hard to accept that such a majestic structure is abandoned and forgotten, but unfortunately, it is the same with St. Nicholas just as it is the same with every other treasure of history. We will have to wait and see how time treats them. One of the most interesting sections of this church is undoubtedly the ‘osteophilic’ area. That a section found in Christian graveyards where the bones of the long deceased persons are put so as to make room for the newly deceased is still kept is truly fortunate... This is a two storey building. The first floor contains bones, the upper floor contains precious items. I continue to walk on the streets of Gelebeç, without memory but with hope, as if I am searching for a time that I missed...

Priene kalıntıları bana keşke Söke hâlâ burası olsa dedirten bir yer. Tarihinin ilk zamanlarında denize sıfır olan bu yerleşim zaman içinde denizin, yerini ovaya terk etmesiyle dağların tepelerinden geçmişine bakar hale gelmiş. Her Söke’ye gelişimde kendimi Priene sokaklarına bırakmamın nedenini düşünüyorum. Sırtını dağlara vermiş amfitiyatro içindeki alkışlar, ‘agora’ çevresindeki koşuşturmaca, sütunların korumacı görüntüsü ve Priene’nin insanlığa direnişi... Kent, sanki hâlâ o denizin kıyısındaki, insanlarını koruyan görkemli Priene...

The ruins of Priene is such a great place that I wish this were the site for contemporary Söke. During its early years, this area of settlement was located right by the sea. The sea eventually receded, leaving behind a field.The place began to have a view of its past from the hills. I think of the reason why I visit the streets of Priene every time I visit Söke. I think of the applause in the amphitheater leaning its back to mountains, the rush around ‘agora’, the sense of safety given by the appearance of columns and the way Priene resists humanity... It feels like this is still that majestic city of Priene next to the sea, protecting its people...

Alman Arkeoloji Enstitüsü arkeologları Güllübahçe sakinleriyle beraber yıllardır detaylı, sabır gerektiren kazı çalışmalarını sürdürüyor. Yapımı dört yüzyıl süren Athena Tapınağı’nın karşısında zaman duruyor, her taşının altındaki emek o görüntünün içinde dile geliyor âdeta. Priene’nin sabahı ayrı, gecesi ayrı güzel. Gün nasıl muhteşem doğmuşsa, aynı şekilde amfiyatronun üstünde mola veren ay da bir fırça vuruyor hayatımın unutulmayacak güzel resimlerinden birine.

The archaeologists of the German Archaeology Institute continue their excavations together with the people of Güllübahçe.The digging has been going on for years, in a very detailed and patient manner. Time stands still before the Temple of Athena. Its construction took four centuries to complete.The labour put into every stone is suddenly visible and audible. Both daytime and nighttime in Priene are fascinating. Just as fascinating as sunrise is the picture painted by the moon rising above the amphithater, lifting my spirits up, and brushing one of the most unforgettable paintings of my life.

Akşamları gün batımını özel bir yerde yaşamak isterseniz, gidilecek hatta gidilmezse Söke eksik kalmış diyeceğiniz yere uğruyoruz şimdi... Sırasıyla Atburgazı ve Tuzburgazı’nı geçtikten sonra karşınızda tarihi taş evlerle ün salmış Doğanbey Köyü gelir. Günün son yorgunluğunu da bu güzelim sokaklarda yürüyerek geçirdikten sonra artık rota yolun sonudur. Yani Karina Gölü... Sazlıkların arasından kuşların görüntüleri karşılar sizi. Yol biter, su başlar ama Karina hep oradadır. Derler ki, tarihin tüm fısıltıları, sohbetleri Karina’da kalır; ortamın güzelliğini insanlar bıraksa bile sözler suyun üstünde oynamaya devam edermiş. Orada durup sessizliğin rüzgâr ve dalgalarla şekillenen müziğini mutlaka dinleyin.

Then I visited the place that, if not visited, will leave a journey to Söke meaningless. This is the place where you would want to experience a special sunset... After leaving Atburgazı and Tuzburgazı behind, respectively, you will arrive in the village of Doğanbey, famous for its historic stone houses. The tiresome final hours of the day are spent walking on the beautiful streets of this village. Then comes the final destination. That is, Lake Karina... The first sight is that of birds amongs the reeds. This is the end of the road, but also the beginning of the water. Karina is always there. Some people say that every whisper and talk in history stays there with Karina. Even when people leave this beautiful place, their words keep dancing on the water.You have to sit there and listen to the music composed by silence and performed by winds and waves.

Söke’nin konumu öyle enteresan ki, insan her gününde ayrı bir güzellikle ve farklılıkla karşılaşabilir. Yaz sıcaklarının bunaltıcı günlerinde sanki bütün Söke, hatta Aydın halkı soluğu Milli Park içinde almışcasına doldurmuş plajları. Tepeden bakınca görülen manzara çok az tatil beldesinde karşılaşılanacak türden. Onbinlerce insan suyun içinde rengârenk ama aşağıya inince hâlâ bir o kadar boşluk var denizin içinde. Yeşil çam ormanlarının yamacında birleşen serin sular gerçekten de Priene tanrılarının bir hediyesi olsa gerek. Ama ne yazık ki, bu kez de karşımıza Milli Park’a girmeden önceki Zeus Mağarası’nın akıl almaz durumu çıkıyor. Kayaların, dağın altında bir mağara, taşlar suyla oynaya oynaya binlerce yıl içinde renklerini değiştirmiş, adeta makyaj yapıp, süslenmişler. Doğa “güzelim’’ demiş, tarihçiler de “olsa olsa Zeus’un işidir bu’’ demişler; “Böyle mağaraları o yapar’’ diye buyurmuşlar. Haklıdırlar Zeus bu; sağı solu ne yapacağı belli olmaz. Yine bir gün kızıp da ayırıvermiştir kayaların arasını... Sonra üstünden kuşaklar uygarlıklar geçmiş ve bugün insanlarımızın serinlemek için atladığı bir minik göle dönüşmüş. Çaputlar bağlamışız ağaçlara, istekler Zeus’u da aşmış anlaşılan. Her gidişimde baş başa kaldığım bu görüntü bana daha çok hüzünlü bir tarihi anımsattığından mağaraya ‘Zeus’un Gözyaşları’ adını takarak ilerliyorum Söke tarihinin içinde.

Söke has a very interesting location. It catches you by surprise, with distinct beauties and different sights. Beaches of the National Park are filled with the people of Söke and even Aydın in the hot summer days. The view from the top is unlike any seen in other holiday resorts.Tens of thousands of people are in the water, all colourful, but as you get closer, you see that there is still so much space. The cool sea meeting the green pine forests makes you want to believe that this is indeed a gift from the gods of Priene. But unfortunately, we are yet to see the unbelievable state of the Cave of Zeus, right before we enter the National Park. This is a cave amidst rocks, below the mountain. The colour of stones was changed in thousands of years with the touch of water. Stones look like they are wearing makeup and ornaments. It is as if nature considered herself beautiful, whereas historians thought that this cave cannot be created by anyone other than Zeus and decided that this is his doing. Historians might be right. One cannot guess what Zeus is up to. He might have gotten angry and broken these rocks apart... Then, many generations and civilizations later, it turned into a small lake where people cool off in its waters... We tied pieces of clothing to nearby trees. It looks like wishes made here are way beyond Zeus’s powers. This sight which I am confronted with every time I visit here reminds me of a sad history. So, I call this cave ‘TheTears of Zeus’ and continue my walk inside the history of Söke.

Altı yüzyıl önce Menteşe Beyliği’nin merkezi olan Söke, bugün de bölgenin en önemli geçiş yolu olma özelliğini koruyor. En çok eski Rum mahallesinin içinde dolaştığımı fark ediyorum. Evler, kapılar, hala eskiyi yaşayan sokaklar hakim. Ama yine de bir yerleşim merkezinin en doğal yeri olan pazarında zaman geçirmek gerekir. İşte Söke’nin alabildiğine büyük, çeşit çeşit ürününün bulunduğu pazarı. Her renk gelmiş buraya, ihtiyacınızdan çok alacağınız su götürmez bir gerçek. Acıkırsanız, hemen pazarın içindeki gözlemecide mola vererek tezgâhların arasında dolaşabilirsiniz. Söke’nin köyleri pazarında toplanır, sohbetler yapılır, özlemler giderilir. Belki de tarih içinde adı ‘Sokia’, ‘Aneon’ ve şimdi de Söke olan bu güzelliklerle dolu yerde, değişmeyen tek şey bereketli topraklarında yetişen müthiş tatlarıdır. Bu yazının her cümlesinde çok sevdiğim bir kişiyi düşündüm. Bana göre, Söke’ye gönül verenlerin başında gelen, gençliğinde yerleştikten sonra hayatı boyunca bu güzel yerden başka yere taşınmayan, yoldan geçen tanımadıklarına bile yardım eden, sokaklarında beraber dolaştığımız, çarşısını bana tanıtan, yedi yaşındaki bir çocuğa bile doksan yaşındakilere göstereceği saygıyı hissettirebilen, güzel insan, sevgili Metin Eraydın’a büyük özlemle...

Six centuries ago, Söke was the center of Menteşe beylik (the name of small Turkish principalities governed by ‘beys’). It is still an important transit center of the region. I realize I spend most of my time walking in the old Greek neighbourhood. There are houses, doors and streets that are still reminiscent of the past. Still, one needs to spend time in the most natural spot of any area of settlement, that is, its bazaar. Here I am at the big Söke bazaar where you can find a diverse range of products. You can find every colour here and you will inevitably be buying more than you need. If you get hungry, you can always stop by the ‘gözleme’ (a kind of local pancake) store. The villages located in the environs of Söke always come to this bazaar.The people of the region engage in conversation and update each other. Perhaps the single unchanging part of this beautiful place once called ‘Sokia’ and ‘Aneon’ and now called Söke is the great tastes growing in its fertile soil. I thought of someone I deeply love, as I typed every single sentence of this piece.With great longing, I dedicate this to a beautiful person named Metin Eraydın, a man deeply in love with Söke who spent the rest of his life here after he moved in his youth, a man who always helped passers-by even if he did not know them, a man with whom I walked these streets and got to know the bazaar and who is capable of generously showing the respect usually shown to ninety year olds to a seven year old kid...

SAĞLIK / HEALTH

Obezİteye Akupunktur Çözümü

Dr. Didem Gülmez Kolan British Hospital Akupunktur Uzmanı - Kolan British Hospital Acupuncture Expert

zakdoğu kökenli, yaklaşık üç bin yıllık bir tedavi yöntemi olan akupunktur, çağımızın hastalığı olarak bilinen obeziteyi tedavi açısından oldukça yararlı sonuçlar veriyor. Bu konudaki görüşlerine başvurduğumuz Kolan Hastanesi hekimlerinden Akupunktur Uzmanı Dr. Didem Gülmez, hiçbir yan etkisi olmayan bu tedaviyle haftada bir ya da bir buçuk kilo verilebildiğini söylüyor.

cupuncture is a Far Eastern method of treatment that has been applied for nearly three millenia. It is known to have positive results as a treatment for obesity, one of the exemplary medical conditions of our age. Regarding the matter of acupuncture as a method of treatment for obesity, we talked to Dr. Didem Gülmez, the acupuncture expert at Kolan Hospital. Dr. Gülmez says that, with this treatment which has no side effects, a person can lose one or one and a half kilos in a week’s time.

Üzerinde ‘reseptör’ adı verilen birçok algılayıcı hücre bulunan vücut, akupunktur sayesinde bir klavye gibi çalıştırılabiliyor. Bu hücrelere direkt olarak verilen uyarı doğrudan beyne gidiyor. Akupunktur tedavisinde obezite sorunu olan kişilerin iştahının azaltılması için belli özel noktalara uyarılar veriliyor. Bu uyarılar sayesinde kişi daha az yiyor, çabuk doyuyor, şekere ve tatlılara olan ihtiyacı azalıyor. Aşırı yemek yeme alışkanlığı olduğu için mideleri de olağandan büyük olan obezite hastalarının mideleri akupunktur sayesinde küçülüyor. Hastanın midesi küçüldükçe fazlası mideyi rahatsız edeceği için kişi aşırı yemek yiyemiyor.

The body has a large number of sensory cells called ‘receptors’. Acupuncture activates these receptors very much like a keyboard. The stimulation directly applied to these cells are directly received by the brain. In order to make people suffering from obesity lose their appetites, acupuncture stimulates particular points in the body. These stimulants helps people to lose their appetite or feel full or feel less craving for sugar and desserts. The stomach size of the people with a condition of obesity is larger than a usual stomach as a result of the eating habits associated with obesity. Acupuncture helps the stomach to retain its normal size. As the patients’ stomach size becomes smaller, eating more than necessary will begin to upset the stomach, stopping them from eating large amounts of food.

Acupuncture for the Treatment of Obesity

Kan şekerini de düzenleyen bu tedaviyle, şekere yatkınlığı olan kişilerin yemekten iki üç saat sonraki acıkma hissinin de önüne geçiliyor. Akupunktur sayesinde zayıflayabilen kişilerde sarkma olmuyor ve vücut kendini toparlıyor. Metabolizma hızlandığı için yağ yakımı sağlıklı bir insanda olması gereken hıza erişiyor, vücuda giren oksijen artıyor ve hormonal denge sağlanıyor. Nitekim obezitenin sebeplerinden biri de hormonal sorunlardan kaynaklanmaktadır. Stresin de kişilerin yemek yeme düzenine olumsuz etkileri olduğu bilinmektedir. Akupunktur tedavisiyle insana mutluluk, zindelik ve canlılık veren serotonin hormonu yükseldiği için stresi ve buna bağlı depresif durumları azaltıcı bir etkisinin olduğunu da söyleyebiliriz. Obeziteyi tedavi ederken en büyük amaç, vücuda giren kaloriyi kısıtlamak olduğu için akupunkturun yanı sıra beden tipine özel diyet programı da yapılıyor. İsteyen hastalara gıda intolerans testi yapılarak hangi gıdaların vücutları için zararlı hangilerinin yararlı olduğu tespit ediliyor. Akupunktur tedavisinin vücutta uygulanacağı alan kişiye göre değişken olup, dedektör denilen alet sayesinde sıkıntının sebebi tespit edilerek, tedavi o bölgeye uygulanıyor. Çinlilerin de kullandıkları nabız teşhis yöntemiyle, 6 farklı organın elektriksel boyutta ölçümleri yapılarak bozukluğun teşhis edildiği organın işlevi akupunktur tedavisiyle düzeltiliyor. Her şey yolunda gittiği takdirde haftada 1-1,5 kilonun verilebildiği bu tedavi yöntemiyle, örneğin 4 kilo vermek isteyen birine 1 ay, 10 kilo vermek isteyen birine ise 2-3 ay tedavi uygulanıyor. Vücudu düzene koymayı ve bunun için metabolizmayı normal çalışan bir düzeye getirmeyi hedefleyen akupunkturla obezite tedavisinde sadece bedenin kendi potansiyeli kullanılırken, dışarıdan hiçbir katkı alınmıyor.

Acupuncture also helps to regulate blood sugar levels. With acupuncture, those who have an inclination to consume sugar are prevented from developing a feeling of hunger two or three hours before their meal times. Losing weight with acupuncture does not lead to sagging skin as the body rebalances itself. As metabolism accelerates, the body begins to burn fat at a normal pace that is expected in a healthy person. The levels of oxygen entering the body rise and a hormonal balance is attained. Note that one of the causes of obesity are hormonal problems. Stress is also known to negatively affect the dietary habits of people. Because acupuncture results in a rise in the level of serotonin which stimulates happiness, vitality and dynamism, it can also be said to work against stress and related conditions of depression. The most important objective in treating obesity is to limit the calories entering your body. Therefore, a dietary program specific to one’s body type is prepared in addition to the application of acupuncture. It is possible to make a food intolerance test on patients in order to determine which types of food are good and which types are bad for their bodies. The part of the body where acupuncture is applied varies from one person to another. A detector is used to determine the source of the problem, so that the treatment can focus on that part. By using the pulse detection method also used by the Chinese, an electrical measurement of 6 different organs is conducted so that the function of the problematic organ can be set right by acupuncture. This method of treatment enables one to lose 1 to 1.5 kilos per week, if everything goes well. Therefore, if a person wants to lose 4 kilos, the treatment will last one month. For someone who wants to lose 10 kilos, the treatment will be 2-3 month long. Acupuncture aims to regulate the body and contribute to the attainment of a normal metabolism. It is a method that does not require external interventions and is completely based on using the body’s own potential.

KIBRIS MUTFAĞI / CYPRUS CUISINE

Malzemeler (4 Kişilik) ½ kg Ispanak 1 Bardak kuru üzüm 1 Büyük baş soğan Yeterince zeytinyağı Yeterince bulgur Yeter miktarda beyaz peynir Az miktarda karabiber ve tuz ½ kg Un Az miktarda ayçiçek yağı

Dilihti

Yemek tarifi ve uygulama / Ingredients (for 4 persons) Recipe instructed and cooked by ½ kg of spinach Jalan Tosun (Piron) 1 glass of raisins 1 big onion A sufficient amount of olive oil A sufficient amount of cracked wheat A sufficient amount of white cheese A small amount of black pepper and salt ½ kg of flour A small amount of sunflower oil

Hazırlanışı Hamur, bir tutam tuz, yağ ve su karıştırılarak yoğrulur. 5-6 parçaya ayrılarak dinlendirilir. Doğranmış ıspanağın içine soğan, kuru üzüm, bulgur, zeytinyağı, tuz ve karabiber karıştırılarak pişirilir ve soğumaya bırakılır. Hamur parçaları çok ince olmayacak biçimde oklavayla açılır. Soğuyan harç açılmış hamurun üstüne yayılır, ezilmiş beyaz peynir de eklenerek yuvarlanır. İster porsiyonluk ister aile boyu, sini içine dizilen yuvarlanmış hamur üstüne zeytinyağı sürülür ve 180 derece fırın ısısında, 35-40 dakika pişirilir.

Afiyet olsun. 80

Directions Flour is mixed with a small amount of salt, sunflower oil and water. The resultant dough is put to rest in 5-6 pieces. Cut spinach leaves are cooked with onion, raisins, cracked wheat, olive oil, salt and black pepper. Then, the resultant mix is left to cool down. The pieces of dough are opened with a rolling pin, but without making them too thin. The mix is placed on the opened dough with the addition of mashed white cheese. The dough is then rolled. Olive oil is put on the rolled pieces of dough placed on a tray, which can be served for both one person and the whole family. Dilihti is cooked for 35-40 minutes in an oven heated to 180 degrees.

* ‘Dilihti’, Rumcada ‘yuvarlanmış’ anlamına gelmektedir.

‘Dilihti’ means ‘rolled‘ in Greek.

Bon appétit.

GECE & GÜNDÜZ / DAY & NIGHT

Oryantal Belly Dancer

Şanel

SANTORİA TATİL KÖYÜ’NÜN KIBRIS GECELERİ’NDE PERFORMING ON CYPRUS NIGHTS AT SANTORIA HOLIDAY VILLAGE

ryantal Şanel, başta Santoria Tatil Köyü olmak üzere eğlence akşamlarının vazgeçilmezlerinden biri olmayı hak eden bir dansöz.

Lefkoşa doğumlu olan ve turizm sektöründe de çalışmalarını sürdüren Şanel’in dansa ilgisi, televizyonda izlediği dansçılardan etkilenmesiyle başladı. Henüz küçük yaşlarda aynanın karşısında başlayan figür denemeleriyle ustalaşma yolunda ilerleyen ve 13 yıldır dans eden Oryantal Şanel, 4 yıldan beri dans pistlerinin vazgeçilmez isimlerinden biri olmayı sürdürüyor.

anel is a belly dancer who rightfully has become one of the most in-demand dancers of night life, including the entertaining nights at Santoria Holiday Village.

Born in Lefkoşa, Şanel continues her work in the tourism sector. Her interest in dance was influenced by dancers whom she watched on television. During her childhood, she began to practise dance figures in front of the mirror and eventually became highly skilled. Dancing for the last thirteen years, Belly Dancer Şanel has become one of the most in-demand performers of dance venues in the last 4 years.

Dansın kişiliğin özünden kaynaklandığını ve dansla aralarında bir tür aşk olduğunu söyleyen Şanel, dans ederken kendini çok mutlu hissediyor. Onun için dans, ekonomik getirilerinin yanı sıra hem eğlence hem de beden sağlığını ruh sağlığıyla pekiştiren bir spor âdeta.

Şanel says that dance reflects the essence of one’s personality and that she has fallen in love with dancing. Dancing brings her an immeasurable happiness. In addition to providing economic benefits, dancing, in Şanel’s eyes, is both a recreational and a sporting activity that harmonizes bodily and mental health.

Cuma akşamları Santoria Tatil Köyü’nde sahne alan Oryantal Şanel’in her programı farklı bir koreografik düzenlemeyi içeriyor. Dans ettiği müziklerde hiçbir zaman söz yok. Darbuka gibi ritim sazların sololarıyla hem kendinden geçen hem de izleyicilere coşkulu dakikalar yaşatan Şanel’e sahne yaşamında başarılar dileriz.

Belly Dancer Şanel performs at Santoria Holiday Village on Friday nights. Each of her programmes is built on a different choreographical arrangement.The music accompanying her performance is completely instrumental. When dancing to rhythmic instruments like the goblet drum (darbuka), Şanel and her guests get carried away with joy. We wish Şanel a great success in her performing career.

GURME / GOURMET

Reha Arar rehaarar@hotmail.com

üzel Girne’nin nostaljik bir mekânındayız. Nostaljik mekân deyince, aklıma aslında İstanbul’un 100 yıllık, 80 yıllık lokantaları gelir... Babaçakka da benim Kuzey Kıbrıs’ta göreve başladığım yılların en meşhur lokantalarından biri. Kıbrıs’ın en güzel, en geniş odalı otellerinden olan Jasmine Court’un kapatılmasıyla Babaçakka da bir müddet kaderine terk edildi ama sonrasında, uzman bir hanımın müdalesiyle yeniden hayat buldu.

e are in a nostalgic venue in the beautiful city of Girne. The notion of a nostalgic venue brings to my mind the 80 to 100 year old restaurants in İstanbul... Babaçakka is one of the best known restaurants since the time I began my duties in Northern Cyprus. After Jasmine Court, one of the most beautiful and most spacious hotels of Cyprus, was closed down, Babaçakka was for a time consigned to oblivion, but it was revived by the touch of an expert woman.

Babaçakka bir balık lokantasıdır ve hep balık lokantası olarak kalmıştır. Kıbrıs’ta birçok lokantanın eti, balığı, pizzayı beraber verdiği bir dönemde, sadece balık ve balık ürünlerini misafirine sunan Babaçakka, masasında bile Kıbrıs begonvillerini bulunduran, gerçek bir Kıbrıs lokantasıdır.

Babaçakka is a fish restaurant. It has always been a fish restaurant. In a time when most restaurants in Cyprus simultaneously serve meat, fish and pizza, Babaçakka offers its customers only fish and seafood dishes. It is a truly Cypriot restaurant, where you can even find the bouganvillea of Cyprus on your table.

Restoranın masa örtülerini süsleyen istiridyeler “Gel, beni de bu güzel mezelerin arasında ye” diyor âdeta...

Oysters adoring the tablecloth in the restaurant look as if they are saying, “You should try me, too, amidst all these beautiful appetizers”...

Bu güzel mekanın soğuk mezeleri arasında badem, karides söğüş, kendi özel sosu eşliğinde ahtapot salatası, Karpaz’ın zeytinyağı ile bezenmiş ve limon suyu ile marine edilmiş, ‘ceviche’ olarak bilinen deniz levreği, deniz börülcesi, patlıcan salatası, kırmızı biber, soya soslu özel balık salatası, Ezine peyniri ve kavun yer alıyor.

Among the cold appetizers of this beautiful venue are almonds, coldserved prawns, octopus salad with special sauce, sea bass of Karpaz marinated in olive oil and lemon juice and also known as ‘ceviche’, sea beans, eggplant salad, red pepper, special fish salad with soy sauce, Ezine cheese and melon.

. . Babaçakka Balik Restoranı’na Kadin Elı Değınce.. Babaçakka Fish Restaurant With A Woman’s Touch..

Yemekte, editörümün arzusuna uyarak kırmızı şarap tercih ettiysek de, gözüm yan masadaki, rakı içen ve tahmin ediyorum ki, Türkiye’den gelen bir çifte takılıyor. Masadaki rakı bardaklarının alt bölümünü kaplayan, el işi zarflar dikkatimi çekiyor. Benim gençliğimde, Kulüp 12’ye gittiğimiz yıllarda Ümit Deniz’in içki bardağının dışında da benzeri bir zarf olduğunu hatırlıyorum. Babaçakka’nın işletmecisi Ebru Özel, bayanlar ve baylar için ayrı ayrı, el emeği göz nuru zarflar yaptırmış ve rakı bardaklarının altına koydurmuş. Bu sayede, masadaki beyefendinin rakı bardağı ile hanımefendinin rakı bardağı biribirine karışmıyor. Ebru Hanım, eskiden meyhaneye gitmek üzere hazırlanan beyefendilerin ceket ceplerine, eşleri tarafından tığ işiyle yapılan rakı bardağı kaplarının nasıl konduğunu anlatıyor. Meyhaneye giden eşe, gecenin sonunda eve döneceğini hatırlatmaktaki albeniye bakın...

Although we ordered red wine upon the request of our editor, I cannot help but notice the couple, probably fromTurkey, sitting on the table next to ours and drinking raki.The handmade lace jacket around the bottom of the raki glasses. Back in my youth, when we used to go to Kulüp 12, I seem to remember that Ümit Deniz’s glass also had a similar lace jacket. Ebru Özel, manager of Babaçakka, decided to serve her male and female customers with separate sets of handmade, elegant raki glass jackets. In this way, the raki glasses of the lady and the gentleman sitting on the next table will not get mixed. Ms. Özel tells us about how, as an old tradition, women put raki glass jackets made with crochet hook inside the pockets of the jackets of their husbands when they were to go to taverns. What a charming reminder for the husband on his way to a tavern that he will be coming to home at the end of the night...

Tam bu sırada, ara sıcaklarımızın en önemli kısmını oluşturan, hani Fransızların ‘imza yemeği’ diye tanımladığı, Babaçakka’nın imzasını atacak olan kalamar dolmamız masaya geliyor. Aslında kalamar dolmasının daha çok Ege sahillerinde, özellikle de güney Ege’de çok lezzetli yapıldığı bilinir. Babaçakka’da yediğim kalamar dolmasının, Kalacak sahillerinde gittiği lokantalarda yapılanlar da dahil, bugüne dek tattığım en başarılı dolma olduğunu söyleyebilirim.

Then came the stuffed calamari, what the French would call a ‘signature dish’ of Babaçakka and the most important part of the warm starters that we ordered. Actually, the stuffed calamari is particularly known as an Aegean dish, especially in the southern parts of the Aegean region. I can safely say that the stuffed calamari at Babaçakka is by far the best stuffed calamari that I have ever tasted, even next to those stuffed calamaris made in restaurants on the Kalacak shores.

Belki duymuşsunuzdur; dünyada yeni bir trend başladı. Ünlü lokantalar böylesi imza yemeklerini her akşam yapmıyorlar. Ancak misafir birkaç gün önceden rezervasyon yaptırıp, ‘O yemeği yemek istiyorum’ derse sadece onlar için bu imza yemeği yapılıyor. Mesela, Barselona’daki Butafumerio’da bu şekilde mürekkepli risotto yapılıyor. Babaçakka’daki kalamar dolmasının da aynı şekilde rezervasyonla yapılması, eminim ki mekâna değişik bir hava verecektir.

You might have heard of a new worldwide trend. Famous restaurants do not offer their signature dishes every night. Guests are expected to make reservation a few nights before their visit, so that they can taste the signature dish. For instance, this is the system for ordering squid ink risotto at Butafumerio in Barcelona.That the same system applies to stuffed calamari at Babaçakka will surely make the venue even more special.

Ebru Hanım’ın ‘Bodrum’dan aldığım tadı Kıbrıs’a getirdim’ dediği köpeoğlunu da, Babaçakka’nın lezzetli asları arasına koymak gerekiyor kuşkusuz.

Kyopolou, presented by Ms. Özel as “the taste that I brought from Bodrum to Cyprus”, is without doubt another remarkable dish of Babaçakka.

İsterseniz Babaçakka’nın ambiyansından ve müziğinden de bahsedelim. Kıbrıs’ta yıllardır değişmeyen müzikleri ve sesleriyle Funda ve Hüseyin Çelikyay ikilisi, her zaman için çok iyi müzik yapmaları ve hiçbir zaman mikrofon kullanmamalarıyla ün yapmışlardır. Funda ve Hüseyin Çelikyay, Babaçakka’da haftanın 7 gecesi, aynı tarzda müzikle sizleri Kıbrıs’tan alıp İstanbul’a götürüyor. Ve İstanbul’un Kalamış’ından Boğaziçine, sahillerinden göletlerine dek gezdiriyorlar. Esasen yaptıkları müzik, bizim özgün, gerçek Türk sanat müziğimiz... Türk sanat müziğini ne kadar da özlüyoruz değil mi? Funda Hanım, uzun yıllardır tanıdığım ve sevdiğim bir sanatçı. İstanbul Teknik Üniversitesi, Türk Musikisi Devlet Konservatuvarı mezunu. Kıbrıs aşkı Funda Hanım’ı Kıbrıs’a bağladı; İzmir TRT Korosu sanatçılarından Hüseyin Çelikyay ile hayatını birleştirdikten sonra da Kıbrıs’ın sevilen ve aranan bir ismi oldu.

Let us talk about the ambiance and music at Babaçakka. The Funda and Hüseyin Çelikyay duo, the famous couple of Cyprus known for their distinct sound and harmony, always perform a high quality music without using microphone. Funda and Hüseyin Çelikyay perform at Babaçakka seven days of the week, offering you a stable style of music and bringing everything in İstanbul from Kalamış to Boğaziçi as well as its coasts and lakes to Cyprus. Their music is a great example of our authentic Turkish classical music... A music to long for, isn’t it? I have known Ms. Çelikyay for many years. A graduate of the State Conservatory of Turkish Music at the İstanbul Technical University, she is an artist that I admire. Her love of Cyprus brought Ms. Çelikyay to her home island. After her marriage with Hüseyin Çelikyay, another talented artist of the İzmir Turkish Radio Television Choir, she remained a popular name in Cyprus.

Müzikten yemeğe dönersek, ara sıcaklarımızın bitiminde masaya gelen lagos balığı hakikâten Akdeniz’in en tercih edilen, en leziz balığıydı diyebilirim.

To say something more about our meals, the grouper that was served right after warm starters is definitely the most delicious fish in the Mediterranean.

Babaçakka’nın 3 asını isterseniz tekrar edelim: Birincisi, ‘ceviche’ usulü deniz levreği; ikincisi, köpeoğlu; üçüncüsü ise kalamar dolması...

To recap the three starring dishes of Babaçakka: first, ‘ceviche’ style sea bass, secondly, kypolou; and finally, stuffed calamari...

Yemeğin sonu büyük bir şölenle bağlanıyor. Üzeri bol susamla bezenmiş, sıcak kek içinde dondurma masamıza geliyor. Hakikâten çok özel, balık lokantalarında alışılmışın dışında bir tatlıyı tadıyoruz. Bütün bunlar tahmin ediyorum ki, Ebru Hanım’ın kendisinin yarattığı spesiyaller...

Our meal is concluded with a festive dessert, ice cream covered with hot cake and dressed with sesame. This is truly a very special and extraordinary dessert for a fish restaurant. I am sure that Ms. Özel’s creativity is the reason behind this dessert as well...

Babaçakka’nın fiyat politikasını sorduğumda, Ebru Hanım’dan aldığım cevap beni epeyi şaşırtıyor. İçki hariç, balık ve meyve de dahil kişi başı, ortalama hesap, 50 TL. Babaçakka, Girne’nin en butik koyunun üzerinde, denize nazır kurulmuş, çok şık bir mekân. Kıbrıs’ın en eski, nostaljik oteli Jasmine Court’un hayat dolu tek parçası. En büyük dileğimiz, Jasmine Court’un da eski ışıklarına kavuşması ve bir an evvel Kıbrıs turizminde tekrar yerini alması...

When I asked about the pricing policy of Babaçakka, I am surprised by the answer given by Ms. Ebru Özel.The average price per person, including seafood and fruits and excluding drinks, is 50 Turkish liras. Babaçakka is a very elegant venue right by the sea, on the one of the most special bays in Girne. As of now, it is the sole lively part of Jasmine Court, the oldest nostalgic hotel of Cyprus. Let us hope that Jasmine Court will relive its old shiny days and take its deserved place in Cypriot tourism as soon as possible...

Jasmine Court Hotel - Girne | Tel: 0533 858 98 98

1.500 Metrekarelik Tarihi Mekânda Cafe, Restaurant, Bar, Club, Sahne, Sergi Salonu ve Shop Bir Arada

ibliotheque, Erdoğan Şeniz liderliğinde, Yücem Şeniz’in eşsiz hayal gücü ve Çetin Şeniz’in büyük desteği ile harekete geçen CeyBross’un Lefkoşa’daki cesur yatırımcı vizyonu ile hayat buldu.

Dünyadaki trendlerin aksine, yakın zamana kadar el atılmamış ve zamanın tahribatına terk edilmiş tarihi Lefkoşa Surlariçi bölgesinin yeniden hayat bulmasının “ilk kalp atışları” olan Bibliotheque, Lefkoşa Surlariçi’nin tam “orta noktasında”, kentin tarihi, kültürel dokusuna saygılı, uluslararası standartlarda, çağdaş bir restorasyon uygulaması.

Binanın restorasyonunda ve renovasyonunda kullanılan tüm malzemeler ve aparatlar tamamen Avrupa Birliğinin kabul ettiği standartlarında.Örnegin, tüm dış ve iç cephelerde, taşlar arasında ‘PELETICO Pre-Mixed Plaster Undercoat’ ve bunun variasyonları olan dolgu malzemeleri kullanıldı. Taşlar, nefes alabilen ve film oluşturmayan, özel, renksiz malzemelerle izole edildi. Yapılan tüm çalışmalarda, taş örme yöntemleri mevcut tarihi duvar örgü formatına sadık kalınarak uygulandı. Bibliotheque’in hayat bulma sürecinde İç Mimar Çise Tunççağ (Y. Mimar, Tarihi Binaları Koruma Uzmanı) ve Mimar Busem Işık da görev aldı.

Tarihî dülger dükkânlarının restorasyonuyla yeniden işlevlendirilerek, CeyBross tarafından Lefkoşa ve Kuzey Kıbrıs’a kazandırılan eğlence, kültür ve yaşam merkezi olan Bibliotheque, % 100 KıbrıslıTürk eseri ve % 100 KıbrıslıTürk sermayesi ile hayata geçirildi. Aynı zamanda gerçek bir çokkültürlü, çokuluslu kollektif çalışma olan Bibliotheque’ın her taşında, her objesinde farklı uluslardan pek çok kişinin el emeği göz nuru var.

Bibliotheque’in sanata ve sanatçıya çok özel bir değer verdiğini mekânda dolaşırken hissedebilirsiniz. Zemindeki camlı mekânda, Kıbrıslı Türk heykel sanatçısı Sevcan Çerkez’in “Kıbrıslı Figürleri” gülümsüyor ziyaretçilere; duvarlarda ise yine bir başka Kıbrıslı Türk sanatçının Feryal Sükan‘ın resimleri yer alıyor.

Bibliotheque’in, bir “yaşam alanı” olarak restore edilme sürecinde Doğan Boransel ve ekibinin yanı sıra geniş bir mimar ve iç mimar ekibi de görev aldı. Mevcut yapıyı, orjinaline en yakın şekilde veAvrupa standartları doğrultusunda koruyan Boransel, ek bölümleri ‘reclamation’ yöntemi ile harmanlayarak tamamladı.

Kıbrıs’ın en kompakt yaşam merkezi olan Bibliotheque, 1500 metrekarelik kapalı alanı ile cafe, restoran, bar, club, sergi salonu, sahne ve shop’u aynı alanda sizlerin hizmetine sunuyor. 12 Eylül’de ünlü Türkiyeli müzik grubu Ezginin Günlüğü ve dünyaca ünlü High On Heels (HOH) grubunun yanı sıra Fikri Karayel, Yağmur Özeren, Ezgi Akgürgen, İnanç Erşen, Orçun Benler ve DJ Okan Demir gibi Kıbrıslı sanatçıların sahne aldığı açılışın ardından Bibliotheque’de etkinlikler tüm hızyla devam ediyor.

A Cafe, Restaurant, Bar, Club, Stage, Exhibition Hall and Shop on a 1,500 Square Metre Historical Site

ibliotheque has come to life thanks to the brave and visionary investment of CeyBross in Lefkoşa driven by the leadership of Erdoğan Şeniz, the unique imagination of Yücem Şeniz and the great support of Çetin Şeniz.

Bibliotheque represents the “first heart beats” of a new life in the historic Walled City region of Lefkoşa, abandoned to the devastating effects of time and not put to good use until recently, as opposed to the worldwide trends. Right at the “very centre” of the Walled City of Lefkoşa, Bibliotheque is a contemporary example of a reconstruction project that shows great respect to the history of the city and its cultural texture and is in complete agreement with international standards. Bibliotheque is a center for entertainment, culture and life brought to the people of Lefkoşa and Northern Cyprus by CeyBross and given a new function by reconstructing the historic carpenters’ shops. Bibliotheque is a 100% Turkish Cypriot creation brought to life with 100% Turkish Cypriot capital. It also represents a true example of multicultural and multinational collective process. Every stone and every object at Bibliotheque contains the invaluable labour of many persons from different nations. Doğan Boransel and his team as well as a large team of architectures and interior designers are the ones behind the reconstruction of Bibliotheque as a new “living space”. Boransel preserved the existing structure in a form that is as close to the original as possible and in line with European standards and completed the additional sections by applying the ‘reclamation’ method.

All materials and equipments used in the restoration and renovation of the building are in line with the standards of the European Union. For instance, ‘PELETICO Pre-Mixed Plaster Undercoat’ and its varieties were used as filling materials in between stones on both interior and exterior walls. Special, colourless and porous materials were used for the isolation of stones. The methods of stonework were applied at every step of the process by remaining completely faithful to the original form of the historic stonework. Çise Tunççağ, an interior designer (master architect, expert in preserving historic buildings) and Busem Işık, an architect, also took part in bringing Bibliotheque to life. As you roam around at Bibliotheque, you can feel that this place attaches great importance to art and artists.There are the “Cypriot Figures” created by Sevcan Çerkez, a Turkish Cypriot sculptor, in the glass section on the floor, smiling at the visitors. The walls are adorned with the paintings of another Turkish Cypriot artist, Feryal Sükan. Bibliotheque, the most compact living space in Cyprus, brings to your service a cafe, restaurant, bar, club, exhibiton hall, stage and shop in a 1500 square metre closed area. The opening ceremony of Bibliotheque on 12 September saw major performances by Ezginin Günlüğü, a famous music band from Turkey, the world-famous High On Heels (HOH) as well as Cypriot artists like Fikri Karayel, Yağmur Özeren, Ezgi Akgürgen, İnanç Erşen, Orçun Benler and DJ Okan Demir. New activities continue apace.

Gün boyu soluklanılabilecek bir mekân olarak Bibliotheque Cafe; dünya mutfağının seçkin lezzetleriyle buluşacağınız Bibliotheque Restaurant; günün yorgunluğunu atmak için uğrayabileceğiniz Bibliotheque Bar; eğlencenin yeni sınırlarını keşfedeceğiniz Bibliotheque Club; resim, heykel ve fotoğraf sanatıyla sıradışı buluşmalarınız için Bibliotheque Sergi Salonu; çağdaş deneyimler, müzik, performans ve sanat için Bibliotheque Sahne ve Kıbrıs’ın en “unique” ürünlerinin satın alınabileceği bir alışveriş mekânı olarak Bibliotheque Shop aynı alanda sizlerin hizmetine sunuluyor.

Bibliotheque, eğlenceyi bir “kültür” olarak görüyor ve Kıbrıs’ın yeni eğlence kültürünü oluşturmaya katkı sağlamayı hedefliyor. Kıbrıs’taki en yüksek eğlence teknolojisi ile en yeni, en sıradışı performansların, etkinliklerin, seçkin müzik gruplarının ve sanatçıların ve ünlü DJ’lerin sahne alacağı Bibliotheque, eğlencenin standartlarını sizlerle birlikte oluşturmayı vadediyor.

19 Eylül’de tam kapasite ile hizmete giren Bibliotheque Restaurant’ta Kıbrıs ve dünya mutfağından seçkin lezzetleri bulabilirsiniz. Özel veya iş yemekleriniz için öğlen ve akşam servisiyle hizmetinizde olan Bibliotheque Restaurant, Kıbrıs’ın en iddialı restoranı...

Bibliotheque, Kıbrıs’taki eğlence sektöründe bir ilki daha gerçekleştiriyor: Eğlence dünyasının en iyisi olmayı hedefleyen ama “sorumsuz” bir eğlence anlayışını benimsemeyen Bibliotheque, çocuklar, gençler ve kadınlar başta olmak üzere Kıbrıs’ta risk altındaki kesimlere yönelik sosyal sorumluluk kampanyalarının başlatıcısı, yürütücüsü ve destekçisi olmayı önemsiyor. Nitekim Surlariçi’nde faaliyet yürüten Çocuk ve Gençlik Merkezi (ÇOGEM), Bibliotheque’in 2014/2015 dönemi sosyal sorumluluk çalışmalarının ilk paydaşı olarak belirlendi.

Bibliotheque, Kıbrıs ve dünya müziğinin en iyi örnekleriyle eğlendirirken aynı zamanda estetik beğeniyi yükseltmeyi de hedefliyor. Mekân, “Her yerde dinleyebileceğiniz müzik” ile Bibliotheque’de dinleyebileceğiniz müzik arasında kesin çizgiler oluşturmayı ve müziğin eğlenceye indirgendiği bir anlayış yerine müziğin aynı zamanda kültürel bir aktivite, estetik bir sanat olduğunu hatırlatmayı amaçlıyor.

Özellikli bir alışveriş mekânı olan, Kıbrıslı sanatçıların “unique” ürünlerinin teşhir edildiği ve dileyenlerin sahip olabileceği birbirinden özel ürünlerin yer aldığı Bibliotheque “Shop”, yerli ve yabancı konukların ilgi odağı olacak.

Bibliotheque, ÇOGEM’le işbirliği içerisinde bir yandan kuruluşun acil eksiklerini tamamlarken, diğer yandan da ÇOGEM bünyesindeki çocuk ve gençlerle birlikte çalışmalar yürütmek üzere harekete geçmiş bulunuyor.

Bibliotheque Cafe is a venue suitable for having a rest in any hour of the day. Bibliotheque Restaurant offers the elite tastes of world cuisines, whereas Bibliotheque Bar is the place to stop by after a hard day. Bibliotheque Club entices you to discover the new limits of entertainment. For unusual encounters with the arts of painting, sculpture, and photography, there is Bibliotheque Exhibition Hall. For contemporary experiences, music, performance and art, there is Bibliotheque Stage. Bibliotheque Shop, on the other hand, is a store where you can buy the most “unique” products in Cyprus. All these venues have been put to your service within a single space.

Bibliotheque sees entertainment as a “culture” in itself. It aims to contribute to a new understanding of entertainment culture in Cyprus. The newest and most original performances, activities, music bands and artists and famous DJs will take to the stage at Bibliotheque with the highest quality entertainment technology available in the whole island. Bibliotheque invites you to form the new standards of entertainment together.

Bibliotheque Restaurant was officially opened with full capacity on 19 September. There, you will be able to enjoy elite tastes of the Cypriot and world cuisines. Bibliotheque Restaurant, one of the most highbrowed in Cyprus, is open day and night and at your service during both noons and evenings for your special occasions or business meals.

Bibliotheque also aims to develop an innovative approach to entertainment in Cyprus. With its objective of becoming the best in the world of entertainment, but without encouraging an “irresponsible” understanding of entertainment, Bibliotheque will initiate, conduct and support various social responsibility projects aimed at the sectors of the Cypriot society that are under risk, especially children, young persons and women. ÇOGEM, the Center for Children and Young Persons, that is active in the Walled City of Lefkoşa, has already become the first stakeholder of the social responsibility projects of Bibliotheque for the 2014-2015 term.

Bibliotheque not only offers entertainment with the best quality of Cypriot and world music, but also aims at raising the bar in terms of aesthetic taste. This place hopes to make a clear distinction between “music which can be heard anywhere” and music which can be heard at Bibliotheque and remind everyone that music remains a cultural activity and aesthetic art form in a period when it is being reduced to mere entertainment.

Bibliotheque “Shop” is surely to become a site of attraction for both local and foreign visitors as a special store where the most “unique” products of Cypriot artists are on display and for sale.

Bibliotheque has already begun to make contributions in order to meet the urgent needs of ÇOGEM and also started new initiatives involving activities with the children and young persons affiliated with ÇOGEM.

Mithat Paşa Sok. No:7 Surlariçi, Lefkoşa | 0533 833 71 65 - 0542 873 68 02 | www.biblionicosia.com

GURME / GOURMET GURME / GOURMET EXTRAEXTRA

SHAYNA

Seçkin bir atmosferde aileniz ve sevdiklerinizle paylaşabileceğiniz dingin bir mekân A tranquil venue where you can enjoy with your loved ones in an exclusive atmosphere

100

Rezervasyon / Reservation: 0533 885 0004 www.shayna-beach.com info@shayna-beach.com Dr. Fazıl Küçük Sokak, Çatalköy, Gİrne

hayna, Kıbrıs’ın kuzey sahillerindeki Çatalköy’de, doğal ortam içine kondurulmuş modern tesisiyle yılın her mevsiminde ziyaretçilerine sunduğu seçkin ve özenli hizmetleriyle ilgi odağı olmaya devam ediyor.

Yaz mevsiminde temiz ve özenli kumsalı ve plaj tesisleriyle Akdeniz’in ferah sularında serinleme ve keyifli zaman geçirme olanağı sunan Shayna, açık mekânında 500 kişilik kapasiteye sahipken kışın 150 kişilik kapalı salonunun şömineli atmosferinde aileniz, sevdikleriniz ve dostlarınızla keyifli ve seçkin ortamında kaliteli hizmetle kaliteli deniz ürünlerinin tadına varmanızı sağlıyor. Keyifli bir akşam yemeğinde denizin iyot yüklü kokusu ile dinginlik ve huzur veren sesinin sizlere eşlik ettiği Ada’nın bu en gözde atmosferinde, her bakımdan cömert sularıyla Akdeniz’in sunduğu nefis balık seçeneklerinin tadına varabilirsiniz. Izgara ve tavada hazırlanan balık menülerine ilaveten yine deniz ürünleriyle hazırlanmış sıcak ve soğuk mezelerin içkinize eşlik ettiği Shayna’da, eşsiz lezzetleri ve daha fazlasını bulabilirsiniz.

ith its modern facilities alighted upon a natural environment, Shayna is located in Çatalköy which is on the northern coast of Cyprus. It continues to be the centre of attention with the exquisite and elaborate services it offers to its clients every season of the year.

In the summer season, Shayna offers its customers pleasurable times on the clean and orderly beach and beach facilities and the opportunity to refresh in the Mediterranean’s cool waters. The open part of the venue bars has the capacity to host 500 persons at once and the winter venue, where you can enjoy quality services and seafood by the fireplace with your family and loved ones, can hold up to 150 persons. Here, at one of the most exquisite atmospheres of the Island, the iodine filled scent of the sea and its tranquil and peaceful sound accompanies you while you are having your delicious seafood dinner from the generous Mediterranean. The menu includes both fried and grilled fish menus together with cold and hot seafood mezes that will go perfectly with your choice of drinks. At Shayna, you are offered unique tastes and more.

101

PASSATEMPO DVD

Filmin Adı: En İyi Teklif Yönetmen: Giuseppe Tornatore Oyuncular: Geoffrey Rush, Jim Sturgess, Sylvia Hoeks Yapım Yılı: 2013 Türü: Suç | Dram | Gizem

Movie: The Best Offer Director: Giuseppe Tornatore Stars: Geoffrey Rush, Jim Sturgess, Sylvia Hoeks Year: 2013 Genre: Crime | Drama | Mystery

Konusu: Virgil Oldman, sosyetik sanat müzayedeleri ve eski eserler dünyasında büyük saygı gören, yaşlı, dehasıyla meşhur ve bir o kadar da eksantrik bir sanat uzmanıdır. Ailesinin eski sanat eserlerinden oluşan büyük koleksiyonunun tek mirasçısı konumundaki genç ClaireIbbetson, koleksiyonu müzayedeyle satması için Oldman’ı kiralar. Bilinmeyen bir sebepten, Claire yüz yüze görüşmeyi sürekli reddetmektedir. Robert, Claire’in eşyaları arasında buldukları tuhaf mekanik parçaları tekrar birleştirme konusunda yardımcı olduğu Oldman’a Claire’le nasıl dostluk kurabileceği ve ona karşı beslediği duygularla nasıl başedebileceği konusunda telkinde bulunur. Oldman’ın bir başka dostu Billy Whistler ise ona çok değerli resimlerden oluşan gizli bir özel koleksiyonu elde etmesinde yardımcı olur.

Plot: In the world of high-end art auctions and antiques, Virgil Oldman is an elderly and esteemed but eccentric genius art-expert, known and appreciated by the world. Oldman is hired by a solitary young heiress, Claire Ibbetson, to auction off the large collection of art and antiques left to her by her parents. For some reason, Claire always refuses to be seen in person. Robert aids Oldman in restoring and reassembling some odd mechanical parts he finds amongst Claire’s belongings, while also giving him advice on how to befriend her and deal with his feelings towards her. Also a friend of Oldman, Billy Whistler helps him to acquire a secret private collection of master paintings

Bu filmi izlemeniz için 4 neden: 1- Eğer sanat ve psikolojiye dair gerilim yüklü aşk hikâyelerinden hoşlanıyorsanız, bu film sizi kesinkes şaşırtacak. 2- Başarılı filmler, izleyenleri düşündüren filmlerdir. Bu film sizi uzun bir süre boyunca düşündürecek. 3- Nefes kesen bir film. Hikâyesi sizi henüz ilk saniyelerden itibaren etkisi altına alacak. 4- Gereksiz tekrarlara yer vermeyen, pürüzsüz ve doğal bir akışa sahip, dramın dozajını son ana kadar iyi ayarlayan bir film.

102

4 reasons to watch this movie: 1- If you love art, psychology, suspense, love stories; this movie will surprise you. 2- Great movies have the power to make you think and this movie will make you think for a long time. 3- The movie is breathtaking and captures you from the first seconds with storyline. 4-There is no place for useless sequences, everything goes smoothly and natural, the drama is well tempered until the very final peak.

PASSATEMPO MÜZİK / MUSIC

O K AN ER S A N O

Sanatçı, 2011 yılında yayımladığı şimdilik son albümü olan “A Reborn Journey” ile dünya müzik piyasasındaki yerini güçlendirdi. Bu son albümü, 2011 yılı Grammy Ödülleri’ne 5 dalda aday adayı oldu. Okan Ersan 2013 yılında; Rainbow, Deep Purple ve Yngwie Malmsteen gibi gruplarla çalışan efsanevi vokalist Joe Lynn Turner ile bir seri konserde birlikte sahne almıştır.

With his latest album to date, released in 2011; “A Reborn Journey”, the artist secured his place in the world music market. His latest album was nominated for five Grammy Awards in 2011.In 2013 Okan Ersan performed a series of concerts with legendary vocalist Joe Lynn Turner of Rainbow, Deep Purple and Yngwie Malmsteen.

kan Ersan, 1972 yılında Kıbrıs’ta doğdu. Küçük yaşlardan beri müziğe ilgi duyan sanatçı, Marmara Üniversitesi Müzik Akademisi’nden 1994 yılında mezun oldu. 2003 yılında İngiltere’nin yüksek tirajlı dergisi “Guitarist Magazine” tarafından yılın en iyi ikinci gitaristi seçildi ve İngiltere-Birmingham’a davet edilerek adından söz ettirdi. 2004 yılında Türkiye’den, kendi alanlarında seçkin bir kadroyla “To Whom It May Concern” adlı albümü yaptı ve konserler verdi. Misafir gitarist olarak davet edildiği “Cansas City Jazz Festival”de, sahneyi Grammy ödüllü Billy Paul ile paylaşarak burada kendi bestelerini çaldı ve adını Amerika’ya taşıdı.

kan Ersan was born in 1972 in Cpyrus. Interested in music since he was a young boy, he graduated from the Marmara University Music Academy in 1994. In 2003, he was selected the year’s second best guitar player by “Guitarist Magazine”, the highest circulating magazine in England and made headlines by being invited to England, Birmingham. In 2004, alongside a group of distinguished musicians in their respective fields, he released the album “To Whom It May Concern” and gave numerous concerts. He shared the stage with the Grammy award winner Billy Paul at the “Cansas City Jazz Festival” to which he was invited as the Guest Guitarist; here he performed his own songs, making his name known in America.

103

AJANDA / AGENDA

Sergi

Exhibition

AMORF

FOTOĞRAFÇI FEVZİ AKARSU FOTOĞRAF SERGİSİ

PHOTOGRAPHER FEVZI AKARSU PHOTOGRAPHY EXHIBITION

AFRODİT

APHRODITE

KOSOVALI SANATÇILAR

ARTISTS FROM KOSOVO

Filiz Ankaç Kişisel Sergisi The House Art Rooms, Girne 26 Eylül - 27 Ekim

Düzenleyen: Kadir Kaba Atatürk Kültür Merkezi, Lefkoşa 29 Eylül – 3 Ekim

Devrim Tayanç Malyalızade Kişisel Sergisi Atatürk Kültür Merkezi, Lefkoşa 13 - 25 Ekim

Karma Resim Heykel Sergisi DAÜ Sanat ve Tasarım Merkezi 24 Ekim – 14 Kasım

104

Filiz Ankaç Solo Exhibition The House Art Rooms, Kyrenia 26 September - 27 October

Organized by: Kadir Kaba Atatürk Cultural Center, Lefkoşa 29 September - 3 October

Devrim Tayanc Malyalizade Solo Exhibition Atatürk Cultural Center, Nicosia 13 - 25 October

Painting & Sculpture Joint Exhibition DAÜ Art & Design Center 24 October – 14 November

105

106

SİNEMA

CINEMA

PEK YAKINDA

WINX CLUB - OKYANUSUN GİZEMİ

WINX CLUB – THE MYSTERY OF THE ABYSS

ADALET

THE EQUALIZER

İNCİR REÇELİ - 2

Yönetmen: Cem Yılmaz Oyuncular: Cem Yılmaz, Zafer Algöz, Ozan Güven Tür: Komedi Ülke: Türkiye 3 Ekim - Lemar Cineplex

Yönetmen: Iginio Straffi Tür: Animasyon Ülke: Fransa 3 Ekim - Lemar Cineplex

Yönetmen: Antoine Fuqua Oyuncular: Denzel Washington, Chloë Grace Moretz, Marton Csokas Tür: Gerilim, Polisiye, Aksiyon Ülke: ABD 10 Ekim - Lemar Cineplex

Yönetmen: Aytaç Ağırlar Oyuncular: Halil Sezai, Şafak Pekdemir, Ahmet Uz Tür: Romantik, Dram Ülke: Türkiye 17 Ekim - Lemar Cineplex

SABİT KANCA - 2

Yönetmen: Alper Mestçi Oyuncular: İsmail Baki Tuncer, Turabi Çamkıran, İrfan Aslanhan Tür: Komedi Ülke: Türkiye 24 Ekim - Lemar Cineplex

UNUTURSAM FISILDA

Yönetmen: Çağan Irmak Oyuncular: Işıl Yücesoy, Hümeyra, Mehmet Günsür Tür: Dram Ülke: Türkiye 31 Ekim - Lemar Cineplex

Directed by: Cem Yılmaz Cast: Cem Yılmaz, Zafer Algöz, Ozan Güven Genre: Comedy Country: Turkey 3 October - Lemar Cineplex

Directed by: Iginio Straffi Genre: Animation Country: France 3 October - Lemar Cineplex

Directed by: Antoine Fuqua Cast: Denzel Washington, Chloë Grace Moretz, Marton Csokas Genre: Suspenser, Dedective, Action Country: USA 10 October - Lemar Cineplex

Directed by: Aytaç Ağırlar Cast: Halil Sezai, Şafak Pekdemir, Ahmet Uz Genre: Romantic, Drama Country: Turkey 17 October - Lemar Cineplex

SABİT KANCA - 2

Directed by: Alper Mestçi Cast: İsmail Baki Tuncer, Turabi Çamkıran, İrfan Aslanhan Genre: Comedy Country: Turkey 24 October - Lemar Cineplex

UNUTURSAM FISILDA

Directed by: Çağan Irmak Cast: Işıl Yücesoy, Hümeyra, Mehmet Günsür Genre: Drama Country: Turkey 31 October - Lemar Cineplex

107

BULMACA / PUZZLE

LABIRENT / LABYRINTH

Çözümü Solution 108

BULMACA / PUZZLE

NUMERICA

Çözümü Solution 109

BULMACA / PUZZLE

4 110

SUDOKU

ACİL NUMARALAR / EMERGENCY NUMBERS

KKTC’yi ziyaret edenler için önemli numaralar

Important telephone numbers for visitors to the TRNC

KKTC Ekonomi Bakanlığı:

0392-22-86838

TRNC Ministry of Economy:

0392-22-83594

KKTC Tarım ve Orman Bakanlığı:

0392-22-83594

TRNC Ministry of Agriculture and Forestry:

0392-22-83594

KKTC Çevre ve Doğal Kaynaklar Bakanlığı:

0392-61-12000

TRNC Ministry of the Environment and Natural Resources:

0392-61-12000

Lefkoşa - Turizm Bakanlığı Danışma Bürosu:

0392-22-89629

Nicosia - Ministry of Tourism Information Office:

0392-22-89629

Lefkoşa Türk Belediyesi:

0392-22-85221

Nicosia Municipality:

0392-22-85221

Lefkoşa Derviş Paşa Müzesi:

0392-22-73569

Nicosia Dervish Pasha Museum:

0392-22-73569

Lefkoşa Kütüphane ve Taş Eserleri Müzesi:

0392-22-84349

Nicosia Library and Lapidary Museum:

0392-22-84349

Lefkoşa Lüzinyan Evi:

0392-22-71285

Nicosia Lusignan House:

0392-22-71285

Lefkoşa Mevlevi Tekke Müzesi:

0392-22-71283

Nicosia Mevlevi Dervish Lodge:

0392-22-71283

Lefkoşa Polis:

0392-22-83311

Lefkoşa Devlet Hastanesi:

0392-22-85441

0392-22-83311 Nicosia Police Station: 0392-22-85441 Nicosia State Hospital:

Lefkoşa Yakın Doğu Ünv. Hastanesi Acil Servis

0392-153

Nicosia Near East Univ. Hospital Emergency Service

0392-153

Kolan British Hastanesi

0392-68-08080

Kolan British Hospital

0392-68-08080

Kolan British Hastanesi Acil Servis

0392-1199

Kolan British Hospital Emergency Service

0392-1199

Lefkoşa Elektrik Arıza:

0392-22-75557

Nicosia Electricity Repairs:

0392-22-75557

Lefkoşa Galeria Cinema:

0392-22-77030

Galleria Cinema:

0392-22-77030

Lefkoşa Mısırlızade Sineması:

0392-22-89698

Nicosia Mısırlızade Cinema:

0392-22-89698

Lefkoşa Lemar Cineplex:

0392-22-35395

Nicosia Lemar Cineplex:

0392-22-35395

Gazimağusa Turizm Danışma Bürosu:

0392-36-62864

Famagusta Tourism Information Office:

0392-36-62864

Gazimağusa Belediyesi:

0392-36-64556

Famagusta Municipality:

0392-36-64556

Gazimağusa Canbulat Müzesi:

0392-36-65498

Famagusta Canbulat Museum:

0392-36-65498

Gazimağusa St. Barnabas Müzesi:

0392-36-48331

Famagusta St. Barnabas Museum:

0392-36-48331

Gazimağusa Yeni İskele İkon Müzesi:

0392-37-12933

Famagusta-İskele Icon Museum:

0392-37-12933

Gazimağusa Devlet Hastanesi:

0392-36-48986

Famagusta State Hospital:

0392-36-48986

Gazimağusa Elektrik Arıza:

0392-36-65514

Famagusta Electricity Repairs:

0392-36-65514

Gazimağusa Galeria Sinema:

0392-36-51270

Famagusta Galleria Cinema:

0392-36-51270

Girne Belediyesi:

0392-81-51884

Kyrenia Municipality:

0392-81-51884

Girne Akçiçek Hastanesi:

0392-81-52266

Kyrenia Akçiçek State Hospital:

0392-81-52266

Girne Barış ve Özgürlük Müzesi:

0392-82-18616

Kyrenia Peace and Freedom Museum:

0392-82-18616

Girne Bellapais Manastırı:

0392-81-57540

Kyrenia Bellapais Abbey:

0392-81-57540

Girne Güzel Sanatlar Müzesi:

0392-81-52287

Kyrenia Fine Arts Museum:

0392-81-52287

Girne Kalesi ve Müzeleri:

0392-81-52142

Kyrenia Castle and Museum:

0392-81-52142

Girne Halk Sanatları Müzesi:

0392-81-57688

Kyrenia Folk Art Museum:

0392-81-57688

Girne Galleria Sinema:

0392-81-59433

Kyrenia Galleria Cinema:

0392-81-59433

Girne Lemar Cineplex:

0392-82-23399

Kyrenia Lemar Cineplex:

0392-82-23399

Güzelyurt Belediyesi:

0392-71-42018

Güzelyurt Müzesi:

0392-71-42202

0392-71-42018 Omorphou Municipality: 0392-71-42202 Omorphou Museum:

Sağlık Sorunları:

0392- 112

Health Problems:

0392-112

Polis:

0392-155

Police:

0392-155

Yangın:

0392- 199

Fire:

0392-199

Orman Yangını:

0392- 177

Forest Fires:

0392-177

111

112