Cocolumn

FAQ over de coschappen (deel I)

Maandenlang zijn de ziekenhuizen coloos geweest, maar gelukkig was het dit collegejaar voor de nieuwe lichtingen dan eindelijk tijd om te starten. Nu ik - intussen benoemd tot commissie-oma - de coschappen achter de rug heb, leek het me wel eens tijd om terug te blikken. Bij deze deel I van mijn tips voor de beginnende coassistent! Zie voor meer tips deel II in de decembereditie.

Vraag 1. HELP! TIPS? Mijn belangrijkste inzicht van de afgelopen jaren coschappen lopen is: het hoeft niet altijd leuk te zijn. Het is prima als je sommige (of zelfs veel) dingen niet zo boeiend vindt, je bent heel normaal als je niet staat te springen om bij een bepaalde operatie te zijn en de gedachte ‘Wat zou ik nu graag naar huis gaan om te slapen/Netflixen/huilen’ is er een die bij velen dagelijks voorkomt. Laat je niet uit het veld slaan door anderen in je coachgroep die alles SUPERLEUK, echt HEEL interessant vinden. Wees eerlijk als een medestudent vraagt hoe je je coschap vindt, zo doorbreken we hopelijk eindelijk eens die schadelijke sfeer waarin alles geweldig moet zijn omdat je #blessed bent om alleen maar in het ziekenhuis te mogen rondlopen. Ook als een staflid deze vraag stelt kun je best (tactvol) aangeven dat het je wat tegenvalt, of dat je bepaalde dingen moeilijk vindt.

Vraag 2. Ik bedoelde eigenlijk praktische tips, geen meta-gezever. Sorry, ik liet me wat meeslepen. Een belangrijke praktische tip is natuurlijk om goed voorbereid te zijn, en dit vooral ook te laten merken. Lees je dus daarom de dag voor een operatie niet alleen in, maar bedenk ook een vraag om aan de chirurg te stellen wanneer je daar staat. Liefst iets wat je ook daadwerkelijk zou willen weten, natuurlijk. Een goede voorbereiding komt ook tot uiting bij het inrichten van je jaszakken. De benodigde materialen zullen per specialisme verschillen, maar denk aan pocketsize boeken (zie ook vraag 3), pennen, een notitieblokje of -boekje, een reflexhamer, een rolmaat, een lampje en natuurlijk je stethoscoop. Het gevoel van die co zijn die een meetlint bij zich heeft als de specialist er verwoed naar op zoek is, is nauwelijks te omschrijven. Zoek van tevoren goed uit waar je moet zijn, loop er eventueel zelfs al even langs. Er is niets zo slecht voor je bloeddruk als de ruimte van de ochtendoverdracht niet kunnen vinden op je eerste dag. Een andere belangrijke tip berust op het gedachtegoed van zeer eloquent PanEssayredacteur Thomas van der Korst: ‘NO EATY MEANS NO THINKY.’ Wees niet zoals die aiossen, die al statussen bijwerkend in de droppot graaien omdat ze pas tijdens zonsondergang zullen gaan lunchen. Prop een banaan, appel of een plattere fruitsoort (ik ken er eigenlijk geen) in de zak van je witte jas, evenals crackers, rijstewafels, repen, een AH-verspakket, et cetera. Probeer op tijd te eten, en als je weet dat dit in het ziekenhuis niet gaat lukken, ontbijt dan in ieder geval vezelrijk.

Vraag 3. Zijn er boeken die je aanraadt? Het Oxford Handbook of Clinical Medicine is erg handig tijdens verschillende coschappen en over het Zakboek spoedeisende geneeskunde heb ik ook goede dingen gehoord. Verder ga ik aan het begin van een coschap naar de ziekenhuisbibliotheek en leen daar zo’n beetje de volledige plank van het betreffende specialisme. Doe dit trouwens maar niet, want deze tip werkt niet echt meer als iedereen het gaat doen.

Vraag 4. Hoe zit het met cultuurverschillen tussen afdelingen? Ik vroeg dit aan mijn vrienden, wat onder andere het

volgende opleverde.