‘De wond geneest, maar het litteken blijft’

Het is deze maand precies negen jaar geleden dat IS-strijders de Noord-Iraakse provincie Sinjar binnenvielen en genocide pleegden op de Jezidi’s. De Jezidi’s zijn etnisch een Koerdisch volk met een eigen godsdienst die ouder is dan de islam.

Tijdens de inval in Sinjar vermoordden IS-strijders duizenden mannen en oudere vrouwen. 6500 vrouwen en kinderen werden ontvoerd, tot slaaf gemaakt, systematisch verkracht, uitgebuit en doorverkocht op slavenmarkten.

Negen jaar later is de situatie van de Jezidi’s nog steeds heel slecht. Ze kunnen niet terug naar Sinjar, omdat de wederopbouw daar vanwege de instabiele politieke situatie nog steeds niet is begonnen. Veel Jezidi’s willen ook niet terug naar Sinjar vanwege de gruwelijkheden die ze daar hebben meegemaakt. Volgens cijfers van de UNHCR zijn een half miljoen Jezidi’s in 2014 en 2015 op de vlucht geslagen. Er worden nog steeds 2700 Jezidi’s vermist.

Sommige Jezidi’s zijn naar landen als Australië, Canada of Duitsland gevlucht, maar de meesten wonen als ontheemden in Irak, in onafgebouwde of verlaten gebouwen in stedelijke gebieden of in tentenkampen. De omstandigheden zijn daar slecht, er zijn weinig scholingsmogelijkheden en er is nauwelijks werkgelegenheid. Een ander probleem is de moeizame berechting van IS-strijders die zich schuldig hebben gemaakt aan misdaden tegen Jezidi’s.

Eerder dit jaar bracht de Nederlands-Koerdische filmmaker Reber Dosky zijn documentaire Daughters of the Sun uit. Daarin portretteert hij Jezidi vrouwen die bevrijd zijn uit IS-slavernij. Opzij sprak met drie van hen.

Een groep Jezidi-vrouwen komt samen in een vluchtelingenkamp in Koerdistan om te helen. Na bruut misbruikt te zijn door de terroristen van de Islamitische Staat moeten ze hun leven opnieuw zien op te bouwen. De film Daughters of the Sun is te zien tijdens het Nederlands Film Festival, van 22 tot en met 29 september in Utrecht. De film is tevens genomineerd voor een Gouden Kalf.