Over boeken en sterke vrouwen

Redactieadres

Witte Singel 103 2313 AA Leiden redactie@opzij.nl

Hoofdredactie Marleen Hogendoorn en Noémi Prent

Art director Emmely Pardon

Medewerkers

Laila Aait Baali, Leora Aileen, Mona van den Berg, Sanne Brands, Janice Deul, Yasmine Esser, Anne Geertjes, Anke Haadsma, Laura Heerlien, Annet Hogendoorn, Anja Meulenbelt, De Reismeiden, Sheila Sitalsing, Fieke Tissink, Devika Partiman, Etchica Voorn, Renate van der Zee, Tessel ten Zweege

Uitgever Hans van Brussel

Distributie Betapress

Druk HaboDaCosta

COPYRIGHT

Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande toestemming van de auteurs of rechthebbenden. De uitgever is niet aansprakelijk voor schade als gevolg van druk- en zetfouten. De uitgever heeft ernaar gestreefd de auteursrechten van de illustraties volgens de wettelijke bepalingen te regelen. Zij die menen nog zekere rechten te kunnen doen gelden, kunnen zich wenden tot de uitgever.

ABONNEMENTEN

Een abonnement wordt tot wederopzegging aangegaan, tenzij anders vermeld. Opzeggingen kunnen UITSLUITEND schriftelijk worden doorgegeven per post naar OPZIJ B.V., Witte singel 103, 2313 AA Leiden. Of per email naar abonnementen@opzij.nl.

PERSOONSGEGEVENS

We maken u erop attent dat aan ons verstrekte persoonsgegevens zoals naam, (e-mail)adres en telefoonnummers worden opgenomen in het gegevensbestand van Opzij B.V.. Dit bestand is aangemeld bij het College bescherming persoonsgegevens door Opzij B.V., de verantwoordelijke voor uw gegevens. Uw persoonsgegevens worden gebruikt voor onze abonnement-enadministratie, voor de uitvoering van met ons gesloten overeenkomsten en om u op de hoogte te houden van interessante informatie en aanbiedingen van producten en diensten, eventueel ook na beëindiging van uw abonnement.

KLANTENSERVICE

Op opzij.nl/abonnementen kunt u zelf een abonnement nemen. Voor contact over abonnementen, bestellingen, wijzigingen en vragen kunt u mailen naar abonnementen@opzij.nl. Een jaarabonnement kost € 47,50 voor 6 nummers.

Journaliste Renate van der Zee met de Jezidi vrouwen. V.l.n.r.

De jury voor de Opzij Literatuurprijs vergadert via Zoom

Volg je ons al op Instagram? Dat kan via @opzijmagazine.

Mijn beste vriendin Carlijn was in shock toen ik vertelde dat ik in zo’n goed boek bezig was. Een terechte reactie wel, want een lange tijd las ik geen boeken. Dat zit zo. Tijdens mijn studie Nederlandse Taal en Cultuur aan de Universiteit Leiden moest ik per week zo’n twaalf boeken lezen in modern, oud en Middelnederlands. Van Van den Vos Reynaerde en de Elckerlyc, tot Louis Couperus, Harry Mulisch en Hella Haasse. Ik las het destijds graag, maar het was veel. Ik denk dat ik daardoor een overdosis literatuur heb opgelopen, want sindsdien las ik niet meer ter ontspanning. Natuurlijk wel de boeken die ik moest lezen, bijvoorbeeld ter voorbereiding op een interview of een nieuw boek van een feministische schrijver. Maar lezen om te ontspannen, dat lukte niet meer, dan zette ik liever een Netflixserie op. Ik schaamde me er een tijdje voor om te zeggen dat ik geen boeken las. Het voordeel aan een dertiger zijn – Noémi behoort sinds kort ook tot de club - is dat je steeds minder schaamte hebt. Dus kom ik tegenwoordig gewoon voor mijn onpopulaire mening uit. En weet je wat, hier is er nog een. Een voorganger van mij schreef op deze plaats over haar hetze tegen de bakfietsmoeders. Drie keer raden wie elke ochtend met een Urban Arrow op het schoolplein staat en niet meer zonder kan? Maar goed ik dwaal af. De overdosis is nu over. Sinds Noémi en ik de Opzij Literatuurprijs weer hebben opgezet, kreeg ik zoveel mooie boeken thuis opgestuurd. Dagelijks kwamen er pakketten binnen, dit tot irritatie van mijn man, kinderen en buren die de ze moesten aannemen (sorry daarvoor!). Al die boeken in mijn huis zorgden ervoor dat mijn innerlijke boekenwurm weer omhoog is gekomen en dat ik ter ontspanning een boek lees in de speeltuin, op het strand, voor het slapen en zelfs op de rustige zaterdagochtend met een kopje koffie erbij. Het was een lastige taak om de shortlist samen te stellen, de jury heeft een nog lastigere taak om daar een winnaar uit te kiezen. En jullie mogen de publieksprijs bepalen. Ik ben zo benieuwd naar de winnaars.

Eén van de meest indrukkende bijeenkomsten waar ik de afgelopen tijd bij mocht zijn, was het femicideprotest op de Dam georganiseerd door Yesim Candan. Precies 43 vrouwen waren erbij aanwezig, niet druk en daardoor

heel intiem. Onze meegebrachte schoenen werden rood gespoten en neergezet op de Dam. Femke Halsema, Olcay Gulsen, Marije Cornelissen en Stella Bergsma gaven een toespraak. De woorden van Laura van Casteren maakten enorme indruk op me, ze sprak over haar moeder die door haar stiefvader was vermoord. Ze had de schoenen van haar moeder meegenomen. Femicide, als ik het tik zie ik dat mijn MacBook het woord niet kent, en dat zegt genoeg. Er heerst een taboe op, media en politiek erkennen het niet. Het is geen vrouwenprobleem, maar een mannenprobleem. Want veel van de vrouwen die het slachtoffer hiervan zijn, werden vermoord door hun (ex)partner. Volgend jaar gaat het protest van Yesim naar Brussel om femicide in Europa aan te kaarten. Heel goed, maar eigenlijk hoop ik dat het niet meer nodig hoeft te zijn om te protesteren tegen vrouwenmoord.

Ik tik dit stukje af en ga dan naar mijn oma van 91. Ze ligt in het hospice vlakbij mijn huis. Een maand geleden viel ze in haar huis waar ze tot die tijd helemaal zelfstandig woonde. Door die ongelukkige val brak ze haar heup. Ze werd geopereerd, maar door alle stress ging het even helemaal mis. De familie kwam bijeen om afscheid te nemen. Maar opeens werd ze wakker, sprak ze weer en hadden we hoop. Toch dacht het ziekenhuis dat het niet meer goed zou komen met haar hart. Ze mocht naar het hospice voor de laatste dagen. Maar door alle liefde hier en haar eigen karakter knapt ze helemaal op. Ze loopt, maakt grapjes en is vastbesloten om weer naar haar eigen huis te gaan. Over een sterke vrouw gesproken! O