Het Moderne Molenleven COLUMN

De heren van het stichtingsbestuur

''Eigenlijk is het heel simpel: voor het koufront ontstaat cirrus met daaronder cirrocumulus. Lager zie je dan de altocumulus en juist óp het koufront ontwikkelt zich de cumulonimbus". Licht onderuit gezakt met weidse armgebaren geeft Bert weerinstructie. Op de achtergrond pruttelt het koffiezetapparaat en tegenover hem aan tafel zit Pim, molenaarsleerling, of 'MIO' zoals dat tegenwoordig heet. De bleke jongeling staart Bert aan met een blik die het midden houdt tussen bewondering en radeloosheid.

''En hoe vind je zelf dat je deze lesstof beheerst?", vraagt Bert, om – zonder een antwoord af te wachten – te vervolgen: "nou dat zit er dus duidelijk nog niet helemaal in, maar Gert en ik zijn de beroerdsten niet, dus we gaan er alles aan doen om je klaar te stomen voor het toelatingsexamen".

Over Gert gesproken: daar komt hij het molenaarskantoortje binnen vallen. Hij heeft net een intensieve rondleiding achter de rug: "Poe poe, nou nou!", zijn de enige woorden die hij uit kan brengen. Met een zakdoek veegt hij het zweet van zijn kalende voorhoofd. "Daar wilde ik je net over spreken", zegt Bert. "Waarover?", vraagt Gert terwijl hij een kop koffie inschenkt. "Nou, wij werken ons hier een slag in de rondte", zegt Bert, "Jij doet de rondleidingen, ik heb het stervensdruk met instructie geven, maar wie past er nu op de molen? Voor hetzelfde geld staat er over twee minuten wéér een invasie voor de deur... schenk mij even in trouwens..". Gert schenkt Berts mok vol met koffie en kijkt hem vragend aan. "Het is al jaren volstrekt helder dat we te allen tijde met drie molenaars op de molen moeten zijn. Ik heb dit al bijna twee jaar geleden kenbaar gemaakt bij de heren van het stichtingsbestuur, maar denk je dat we enige support krijgen? Niets, nada, noppes!"

''En Pim dan?", vraagt Gert. "Die is niet gediplomomehéérd!", zegt Bert met gevoel voor drama.

"De heren van het stichtingsbestuur zijn volgens mij al een tijdje een dutje aan het doen", mompelt Gert. ''Een dutje?!", roept Bert, "ze liggen al twee jaar in coma!". Licht ontdaan staat Bert op, geeft een tikje op de barometer en trekt een heel geleerd gezicht. Dan draait hij zich plotseling om en wendt zich tot Gert: ''Ik weet het: we gaan de molen vanaf nu in de rouwstand zetten, dat is de beste manier om ze duidelijk de maken dat het 5 voor 12 is".

"Maar dat is toch alleen bij overlijden?", sputtert Gert nog lichtelijk tegen. "Niets mee te maken!", roept Bert, "Nood breekt wet. Gert, schrijf jij een persbericht, dan bel ik Henk van de streekkrant, die trouwens ook bij de lokale omroep werkt...".

''En dan nog iets: vanmiddag stoppen we een uur eerder, want ik moet vanavond naar de repetities van de Mi-mamolenaar". "De mi-ma-wat?", vraagt Gert. "De Mi-mamolenaar: een toneelstuk voor de allerkleinsten, over een molenaar die zijn toverkracht ontdekt en in de leer gaat bij de Ti-ta-tovenaar". "Wat een leuk initiatief, Bert!"