IN MEMORIAM Gerard Sturkenboom

1955 - 2023

Gerard is dood. Het voelde als een mokerslag toen dit bericht binnenkwam. Op de eerste plaats natuurlijk voor zijn naasten, die hem op het gedachtenisprentje omschrijven als "een man om lief te hebben. Vriendelijk, betrokken, ijverig, hartelijk, verantwoordelijk en wilskrachtig". Voor hen zal Gerards plotselinge overlijden niet te bevatten zijn. Hopelijk vinden zij te zijner tijd de kracht om de dreun te boven te komen.

Voor de molenwereld is het verlies vanzelfsprekend anders, maar niet minder ingrijpend. Gerard was de laatste jaren immers uitgegroeid tot iemand die zich in de volle breedte en met niet aflatende gedrevenheid inzette voor het behoud van en de zorg voor molens. Bij zijn overlijden was hij zonder twijfel de belangrijkste molenman in de provincie.

Als pas geslaagd vrijwillig molenaar omstreeks 1980 in Brabant beland, begon hij nog onopvallend en bescheiden. Maar uiteindelijk werd en was hij bestuurder van diverse stichtingen en verenigingen, ook landelijk, zocht uit hoe zaken in elkaar staken en publiceerde daarover, leerde anderen de beginselen van het vak in theorie zowel als praktijk, en bespeelde politiek, gezagsdragers en ambtenarij ten behoeve van de goede molenzaak. Voor ons blad De nieuwe Molenwereld schreef Gerard meerdere artikelen. Met name die over de Koeveringse molen (die niet herbouwd werd) en over het leven van molentechnicus Chris van Bussel waren waardevol en verdienen het gelezen te blijven worden.

Maar vooral was Gerard toch ambachtelijk korenmolenaar. In die hoedanigheid maalde hij op zijn molen in Heeze soms wel 30 ton graan per jaar, en dat als vrijwilliger en enkel en alleen op windkracht. Een maalstoel die met een motor aangedreven zou worden, bleef onafgemaakt. Degenen die weten hoe moeilijk het is om alle aspecten van het korenmolenaarsvak te beheersen, tot aan de werving en het in stand houden van een trouwe klantenkring toe, die zullen beamen dat Gerard met name op die ambachtelijke prestaties heel trots mocht zijn. Er was niemand die het hem nadeed.

Naast dat alles vond hij ook nog de tijd om via zijn connecties en functies anderen in de molenwereld met een prijs of onderscheiding in het zonnetje te laten plaatsen, of om individuele molenaars te adviseren of te gaan hel- pen bij problemen met hun stenen, tot in Denemarken aan toe. Nooit liet hij het daarbij afweten, altijd kwam hij zijn afspraken na. Ook in zijn molenactiviteiten was Gerard de man zoals zijn gezin hem omschreven heeft. Aan al die eigenschappen moet "hulpvaardig" dus zeker nog worden toegevoegd. Maar ook "eigenzinnig". Bij zijn uitvaart stond Gerards eigen molen de Sint Victor in de gaande stand ten teken van rouw. Dit terwijl in Heeze en verre omstreken destijds juist de andere, komende stand als rouwstand gehanteerd werd. Dat wist Gerard ook. Maar op zijn eigen verzoek ging het dus anders: "Ik kom uit Utrecht en daar heb ik het zo geleerd. Daarom blijf ik het ook zo doen in Heeze."

Zelf werd Gerard ook meerdere malen onderscheiden. "Ik sta met molens op en ga ermee naar bed", zei hij toen hij in 2021 de Brabantse Molenprijs ontving. Op de vooravond van het hartfalen dat hem noodlottig zou worden, legde hij zich ongetwijfeld weer met molenzaken in zijn hoofd te rusten; hij stond er helaas niet meer mee op. Wij, degenen in de molenwereld die zijn gebleven, ontwaakten in het besef zonder hem verder te moeten. Dat zal ons niet makkelijk vallen.

Namens de redactie, Jan Scheirs

Dankbetuiging aan alle molenvrienden

De vele reacties op het overlijden van Gerard Sturkenboom Molenaar van korenmolen St. Victor hebben diepe indruk op ons gemaakt.

Uw bloemen, brieven, kaarten of persoonlijke woorden zijn ons tot grote steun geweest.

Dank hiervoor.

Kirstine, Ilse en Ewoud