56. Międzynarodowy Festiwal Moniuszkowski

56.

Międzynarodowy Festiwal Moniuszkowski Kudowa-Zdrój 22–25 sierpnia 2018

Burmistrz Kudowy-Zdroju Piotr Maziarz Prezes Towarzystwa Moniuszkowskiego Edyta Bubińska Dyrektor Artystyczny Festiwalu Stanisław Rybarczyk Patronat honorowy nad festiwalem objęli:

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Piotr Gliński Minister Edukacji Narodowej Anna Zalewska Jego Ekscelencja Ksiądz Biskup Ignacy Dec Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Michał Dworczyk Senator Rzeczypospolitej Polskiej Aleksander Szwed Marszałek Województwa Dolnośląskiego Cezary Przybylski Burmistrz Kudowy-Zdroju Piotr Maziarz

Szanowni Państwo!

W roku poprzedzającym wielki jubileusz 200-lecia urodzin Stanisława Moniuszki zapraszamy wszystkich Państwa na niezwykłe spotkanie z twórczością ojca polskiej Opery Narodowej. W dniach 22-25 sierpnia 2018 odbędzie się kolejna edycja jednego z najstarszych festiwali muzycznych w Polsce, czyli 56. Międzynarodowy Festiwal Moniuszkowski w Kudowie-Zdroju. Pierwszą edycję Festiwalu zainaugurowano 15 lipca 1962 roku w dziewięćdziesiątą rocznicę śmierci patrona imprezy – Stanisława Moniuszki. Od 2012 roku dyrektorem artystycznym jest Stanisław Rybarczyk, wybitny dyrygent i animator kultury.

Organizowany przez Moniuszkowskie Towarzystwo Kulturalne Festiwal w ciągu ponad pięćdziesięciu lat działalności stał się jednym znajważniejszych polskich wydarzeń muzycznych, prezentując twórczość wielkiego polskiego kompozytora, Stanisława Moniuszki. Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu, jako Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego, od lat jest Partnerem i wspiera Festiwal m.in. w działaniach merytorycznych.

W ciągu kilku sierpniowych festiwalowych dni w najpiękniejszych miejscach Kudowy: w Teatrze Zdrojowym, Teatrze pod Blachą, Sali Koncertowej w Pijalni Wód Mineralnych, Parku Zdrojowym, na balkonie Sanatorium „Polonia”, a także w kudowskich kościołach wystąpi kilkuset śpiewaków i muzyków z Polski i zagranicy. Podczas tegorocznej edycji będziemy mogli usłyszeć jedną z najwybitniejszych polskich śpiewaczek – Jadwigę Rappe. Wystąpią także znakomici laureaci warszawskiego Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. St. Moniuszki – Jury Horodecki z Białorusi i Joanna Zawartko. Po zeszłorocznej kudowskiej premierze „Nowego Don Kiszota” Moniuszki i Fredry, która okazała się być prapremierą, pierwszym w historii wykonaniem tej krotochwili, czeka nas w tym roku kolejna niezwykła premiera, tym razem operetki „Karmaniol” Stanisława

2

Moniuszki do libretta Oskara Milewskiego, w urtekstowej wersji muzycznej i tekstowej, w reżyserii Roberto Skolmowskiego, pod kierownictwem muzycznym Stanisława Rybarczyka, z udziałem absolwentów i studentów Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej we Wrocławiu i Orkiestry Festiwalowej. Podczas Koncertu Inauguracyjnego wykonane zostaną fragmenty oper Stanisława Moniuszki, m.in. „Halki” i „Strasznego dworu” w interpretacji Solistów, Chóru i Orkiestry Opery Wrocławskiej pod dyrekcją Wojciecha Rajskiego. Usłyszymy także drugą odsłonę Pieśni Stanisława Moniuszki w tłumaczeniach na języki francuski, niemiecki i rosyjski, w autorskiej koncepcji Emiliana Madeya, odbędzie się koncert utworów religijnych St. Moniuszki w wykonaniu artystów białoruskich, koncerty kameralne, koncerty promujące młodych artystów. Szczególnej uwadze Państwa polecamy finałowy koncert podczas którego kompozycje Moniuszki zostaną wykonane w tradycji gospelowej przez obchodzący w tym roku 40-lecie działalności artystycznej wrocławski zespół Spirituals Singers Band. Zachęcamy także do wzięcia udziału w spotkaniach z wybitnymi muzykologami i badaczami spuścizny moniuszkowskiej: Sviatleną Niemahaj z Białorusi i dr. Grzegorzem Zieziulą z Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Tradycyjnie, ostatniego dnia Festiwalu, zapraszamy wszystkich mieszkańców Kudowy, Dolnego Śląska, przygranicznych miejscowości w Czechach, melomanów, kuracjuszy i turystów na wielki Korowód Moniuszkowski, który przejdzie ulicami Miasta do Parku Zdrojowego, w którym, jak każdego roku, udział weźmie Stanisław Moniuszko.

Edyta Bubińska Prezes Towarzystwa Moniuszkowskiego

Piotr Maziarz Burmistrz Kudowy-Zdroju

3

Szanowni Państwo!

Drodzy Melomani!

Stoimy u progu 56. Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie-Zdroju, który odbywa się w roku doniosłej rocznicy 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości. Pragnąc oddać hołd Niepodległej Polsce i bohaterom, dzięki którym rok 1918 przyniósł Narodowi Polskiemu wolność i suwerenność, poświęcamy Niepodległej Koncert Inauguracyjny, podczas którego zostaną zaprezentowane najpiękniejsze arie i chóry z oper Stanisława Moniuszki! Mam głęboką nadzieję, że tak przepojona polskim duchem, polską tradycją, polską historią i obyczajem muzyka, będzie najbardziej godną, by wraz z jej kantyleną i echem skocznych tańców, w rytm przywoływanych słów i niezapomnianych fraz, świętować, by przypominać, by skłaniać ku refleksji nad Świętem Niepodległości, tak dojmująco i w dramatycznych okolicznościach wyczekiwanej przez 123 lata.

56. Festiwal odbywa się zarazem w roku poprzedzającym niezwykły jubileusz 200-lecia urodzin patrona naszego Festiwalu, wielkiego polskiego kompozytora, ojca polskiej opery narodowej – Stanisława Moniuszki!

Od dwóch lat Międzynarodowy Festiwal Moniuszkowski w Kudowie – Zdroju intensywnie przygotowuje się do uczczenia tego niezwykłego roku. Dyrektor Artystyczny Festiwalu wraz z gronem zaprzyjaźnionych, wybitnych artystów wprowadza systematycznie do programu Festiwalu nowe, najczęściej nieznane kompozycje Stanisława Moniuszki. Wśród osób zaangażowanych w działalność programową wymienić należy m.in. prof. Piotra Łykowskiego, Roberto Skolmowskiego, Emiliana Madeya, Grzegorza Zieziulę, Macieja Prochaskę, prof. Bogdana Makala. We współpracę zaangażowanych jest wiele instytucji, m.in. Akademia Muzyczna im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, Warszawskie Towarzystwo Muzyczne, Narodowe Forum Muzyki we Wrocławiu, Towarzystwo Teatralne we Wrocławiu. Dzięki tej współpracy zaprezentowano szereg dzieł Moniuszki w zrekonstruowanej, oryginalnej wersji partytur i w znakomitych wykonaniach. Działania te stały się inspiracją dla wielu środowisk artystycznych i instytucji u progu jubileuszu kompozytora. Pragnę przypomnieć, iż w zeszłym roku podczas 55. Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie-Zdroju nastąpiła prapremiera (!) krotochwili Moniuszki i Fredry „Nowy Don Kiszot”, powtórzonej następnie w Akademii Muzycznej we Wrocławiu oraz z wielkim sukcesem premiery w Warszawskiej Operze Kameralnej.

Działania artystyczno-programowe zostały wsparte w niezwykle zaangażowany sposób przez władze miejskie Kudowy-Zdroju z burmistrzem Piotrem Maziarzem na czele oraz Moniuszkowskie Towarzystwo Kulturalne, kierowane przez przewodniczącą zarządu Edytę Bubińską i Kudowskie Centrum Kultury i Sportu zarządzane 4

przez dyrektora Piotra Borkowskiego. Ich działania i promocja na rzecz Festiwalu w wielu instytucjach Polski pozwoliły na realizację szeregu wspaniałych wydarzeń festiwalowych, a także stanowił znaczący głos społeczności naszego kraju w wysiłkach na rzecz przywrócenia do życia spuścizny artystycznej Stanisława Moniuszki. Wielokrotnie nasze działania wspierali parlamentarzyści, wśród których wymienić należy w pierwszej kolejności posła Michała Dworczyka i senatora Aleksandra Szweda, a także doradcę Prezydenta RP – Tadeusza Deszkiewicza.

Popularyzacji Festiwalu i osoby Stanisława Moniuszki mnóstwo energii poświęcił rzecznik prasowy Festiwalu Moniuszkowskiego red. Maciej Kieres, którego pracę wspierają zarówno znakomici dziennikarze, w tym ambasador Festiwalu Moniuszkowskiego red. Wanda Ziembicka i red. Katarzyna Kaczorowska, jak i wiele znaczących instytucji – Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu, mazowieckie „Radio dla Ciebie” – organizator warszawskich konferencji prasowych Festiwalu Moniuszkowskiego, patroni medialni i instytucje wspierające. Piszę o tych wszystkich działaniach, aby ukazać permanentność całorocznych działań i wysiłku tak wielu osób związanych z Festiwalem, które służą przywracaniu pamięci naszego wielkiego kompozytora.

Z całego serca kłaniam się i dziękuję w tym miejscu najserdeczniej wszystkim darczyńcom, sponsorom i partnerom tegorocznego Festiwalu na czele z Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego! Bez Państwa uczestnictwa, pomocy i wsparcia nie moglibyśmy zakomponować tak niezwykłego programu!

Zapraszam wszystkich mieszkańców Kudowy i kuracjuszy, turystów i melomanów, gości z Polski i z zagranicy, najserdeczniej, jak tylko potrafię, na wydarzenia 56.

Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie-Zdroju, który odbędzie się w dniach 22-25 sierpnia br., a który będzie swoistym preludium do roku 2019, roku jubileuszu 200-lecia urodzin Stanisława Moniuszki. Zapraszam Państwa na wszystkie, bez wyjątku, wydarzenia festiwalowe. Niemniej, w sposób szczególny, podkreślam obecność znakomitych gwiazd sceny operowej – Jadwigi Rappe oraz Jury Horodeckiego z Białorusi, solistów i zespołów Opery Wrocławskiej z wybitnym dyrygentem Wojciechem Rajskim, kolejną premierę festiwalową, tym razem operę „Karmaniol” Stanisława Moniuszki do libretta Oskara Milewskiego, w reżyserii Roberto Skolmowskiego i z kierownictwem muzycznym niżej podpisanego, udział wybitnych „moniuszkologów”: Sviatleny Niemahaj z Białorusi i Grzegorza Zieziuli, kolejną odsłonę „pieśni Moniuszki w tłumaczeniach na różne języki”, a także wieńczący Festiwal koncert „Moniuszko & Gospel. Ufam, iż wszyscy spotkamy się w radosnym korowodzie, który poprowadzi uczestników ulicami miasta do parku zdrojowego, kłaniając się po drodze niestrudzonej propagatorce dzieła Moniuszki – Marii Fołtyn.

Szanowni! Życzę wszystkim zaproszonym Artystom mistycznego spełnienia, a wszystkim Melomanom – najniezwyklejszych doznań i uniesień!

Niech najjaśniejszym blaskiem świeci dzieło i postać Stanisława Moniuszki podczas tegorocznego, 56. Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego!

Z serdecznym pozdrowieniem Stanisław Rybarczyk Dyrektor Artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego 5

Program Festiwalu 22 sierpnia 2018, środa, godz. 1200 Balkon Teatru Zdrojowego

Hejnał festIwaLowy

22 sierpnia 2018, środa, godz. 1205 Balkon Sanatorium „Polonia”

recItal WoKalny Jędrzej Tomczyk tenor Piotr Łukaszczyk fortepian

Program Stanisław Moniuszko (1819–1872) Cisza dokoła Giuseppe Verdi (1813–1901) La donna é mobile Giacomo Puccini (1858–1924) Che gelida manina Robert Stolz (1880–1975) Brunetki, blondynki...

Ernesto de Curtis (1875–1937) Wróć do Sorrento Franz Lehár (1870–1948) Twoim jest serce me Eduardo Di Capua (1865–1917) O sole Mio Johann Strauss (1825–1899) Kuplety Barinkaya, Wielka sława to żart Fryderyk Chopin (1810–1849)

Ballada g-moll op. 23 nr 1

Andante spianato i Wielki Polonez Es- dur op. 22 Ferenc Liszt (1811–1886) Marzenia miłosne

Jędrzej Tomczyk

Absolwent Akademii Muzycznej we Wrocławiu, śpiewak operowy (tenor) oraz trębacz.

W sezonie artystycznym 2016/2017 roku zadebiutował w Operze Wrocławskiej partią Don Ramira w Kopciuszku G. Rossiniego. Jeden z założycieli Międzynarodowego Festiwalu Eurochestries DOLNY ŚLĄSK. Dotychczas współpracował m.in. z takimi artystami jak: K. Penderecki, J. Maksymiuk, M. Nałęcz-Niesiołowski, K. Kord, M. Pagliari, K. Dębski, M. Pijarowski, J.M. Florêncio, I. Brook, T. Żylis-Gara, K. Danczowska, J. Olejniczak, K. Jakowicz, S. Petit, G. Zappa czy J. Lach.

W swoim repertuarze posiada m.in. rolę Don Ramira w Kopciuszku, Lindora we Włoszcze w Algierze oraz Hrabiego Almaviva w Cyruliku Sewilskim G. Rossiniego, Tonia w Córce Pułku G. Donizettiego, tytułowego Kandyda w operetce/musicalu Kandyd L. Bernsteina, Tamina w Czarodziejskim Flecie oraz Don Ottavia w Don Giovannim W.A. Mozarta, Tebalda w I Capuleti e i Montecchi V. Belliniego, Jacquina w Fideliu L. van Beethovena, Gastona w Traviacie G.Verdiego, Fryderyka w Immanuelu Kancie L. Możdżera, Fran7

za i Spalanzaniego w Opowieściach Hoffmana J. Offenbacha, Stacha i Jonka w Krakowiakach i góralach W. Bogusławskiego i J. Stefaniego.

Artysta współpracował z wieloma teatrami i orkiestrami symfonicznymi, wśród nich m.in.: Operą Wrocławską, Teatrem Wielkim w Poznaniu, Operą na Zamku w Szczecinie, Teatrem Małym w Tychach, Teatrem im. Ludwika Solskiego w Tarnowie, Teatrem Ziemi Rybnickiej, Orkiestrą Sinfonia Varsovia, Filharmonią Narodowa w Warszawie, Narodowym Forum Muzyki oraz z filharmoniami: Dolnośląską, Sudecką, Poznańską, Częstochowską, Szczecińską, a także Sinfonią Iuventus i Wrocławską Orkiestrą Leopoldinum.

Jest finalistą międzynarodowych konkursów muzycznych, wśród nich Opera Crown – International Voice Cometition w Tbilisi, International Singing Competition w Moskwie oraz laureatem konkursów muzycznych w Krakowie, Bydgoszczy, Szczecinie, Drezdenku. Od 2014 roku artysta wziął udział w około dwustu koncertach solowych na terenie Polski oraz Niemiec.

Piotr Łukaszczyk

Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 7 lat w PSM I st. im. G. Bacewicz we Wrocławiu u mgr A. Grzelak. Od 2002 roku kontynuował naukę w OSM I i II st. im. K. Szymanowskiego pod kierunkiem dra hab. M. Szczepańskiego, w klasie którego ukończył także studia w Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu. Doskonalił swe umiejętności na międzynarodowych kursach pianistycznych w Olsztynie, Rzeszowie i we Wrocławiu. Jest wielokrotnym zdobywcą nagród na ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach pianistycznych.

Prowadzi czynne życie artystyczne koncertując jako solista i kameralista w różnych ośrodkach muzycznych, a także na festiwalach w kraju i za granicą. Występował z Filharmonią Szczecińska, Warmińsko-Mazurską, Podkarpacką, Sudecką oraz Dolnośląską.

Interesuje go również muzyka rozrywkowa i filmowa.

8

22 sierpnia 2018, środa, godz. 1500 Park Zdrojowy – Muszla Koncertowa

Impreza towarzysząca Zespół Hejszovina /Kudowa-Zdrój/ Maciej Kieres kierownictwo artystyczne

Program Kukułeczka sł. M. Zimińska-Sygietyńska, muz. T. Sygietyński Kozak sł. J. Czeczot, muz. S. Moniuszko Czerwone jabłuszko opr. J. Krasowski Kum i Kuma sł. J. Czeczot, muz. S. Moniuszko Laura i Filon sł. L. Karpiński, muz. T. Sygietyński Tancuj, tancuj muz. I. Soupal Gęś wodą sł. M. Zimińska-Sygietyńska, muz. T. Sygietyński Różica pieśń tradycyjna Cztery konie opr. F. Ryli Kupalinka pieśń tradycyjna Matulu moja opr. B. Rutkowski Suliko sł. A.R. Cereteli, muz. W. Cereteli Což se mně, má milá opr. J. Krček Cyt, cyt sł. M. Zimińska-Sygietyńska, muz. T. Sygietyński

9

Zespół Hejszovina

Zespół Hejszovina powstał zimą 2013 roku. Początkowo działał samodzielnie. W 2016 roku opiekę nad zespołem objęło nowopowołane Kudowskie Centrum Kultury i Sportu. Oprócz opieki organizacyjnej Centrum zapewniło zespołowi profesjonalne kierownictwo muzyczne w osobie Macieja Kieresa.

Zespół, oprócz wielu koncertów, uczestniczy także w różnych konkursach i przeglądach. Został wybrany najlepszym zespołem IX Prezentacji Zespołów Ludowych Ziemi Pogranicza „Róża Kłodzka”. Uczestniczył w Przeglądzie Kolęd i Pastorałek w Złotym Stoku, a także w 26. i 27. Międzynarodowym Festiwalu Folkloru w Strzegomiu. W bieżącym roku zespół wziął udział w Polsko-Czeskim Festiwalu Kultury w Kudowie-Zdroju. Został uhonorowany nagrodą publiczności. Hejszovina dokonała też nagrań utworów ludowych dla Radia Wrocław.

W swoim repertuarze zespół ma również kolędy i pieśni patriotyczne, ale skupia się głównie na repertuarze ludowym, także z miejsca w którym działa – pogranicza polsko-czeskiego, prezentując tożsamość, a jednocześnie regionalny, etniczny charakter Dolnego Śląska. Nazwa zespołu nawiązuje do najwyższego szczytu w Górach Stołowych. Szczeliniec Wielki z przyległymi terenami to po czesku Hejszovina.

W 2017 roku, na zaproszenie Narodowego Chóru Adżarii Batumi oraz Ministerstwa Edukacji, Kultury i Sportu Adżarskiej Republiki Autonomicznej zespół Hejszovina wystąpił z koncertami w Gruzji w ramach Polsko-Gruzińskiego Festiwalu Kultury.

fot. Kinga Adach

10

22 sierpnia 2018, środa, godz. 1630 Pijalnia – Sala Koncertowa

Spotkanie ze Sviatleną Niemahaj /Białoruś/ muzykolożką, badaczką życia i dorobku kompozytorskiego Stanisława Moniuszki

Piotr Nędzyński prowadzenie Sviatlena Niemahaj notka biograficzna na str. 32 Piotr Nędzyński

fot. Juliusz Multarzyński

Dziennikarz, krytyk muzyczny, specjalizujący się w dziedzinie opery. Z wykształcenia prawnik.

W latach 1982-1984 zastępca dyrektora do spraw artystyczno–programowych Teatru Wielkiego im. S. Moniuszki w Poznaniu. Od 1984 roku komentator najpierw w Polskim Radiu, potem w Telewizji Polskiej. Autor bardzo licznych programów telewizyjnych i audycji radiowych o tematyce operowej, m.in. wieloletni cykl autorskich programów WOKÓŁ WIELKIEJ SCENY (1988–2009), reportaże z podróży artystycznych polskich teatrów operowych po Europie, wieloletnie cykle audycji: SŁYNNE GŁOSY – WIELKIE INTERPRETACJE (1984–2009), OPERA TYGODNIA, PRIMADONNA STULECIA – MARIA CALLAS, komentarze do kompletnych nagrań oper (od 1975 roku). Autor licznych artykułów w prasie specjalistycznej oraz w programach do premier operowych. Juror międzynarodowych konkursów wokalnych.

W swym dorobku na także prowadzenie koncertów na Festiwalach (Kudowa Zdrój, Sanok, Łańcut, Nowy Sącz, Krynica) oraz na scenach wszystkich polskich teatrów operowych i operetkowych oraz większości filharmonii.

Na Międzynarodowy Festiwal Moniuszkowski w Kudowie-Zdroju po raz pierwszy, do prowadzenia koncertów w 1984 roku, został zaproszony przez samą Marię Fołtyn.

22 sierpnia 2018, środa, godz. 1900 Teatr Pod Blachą

Koncert Inauguracyjny

Dla uczczenia 100-lecia niepodległości Polski Gwiazda wieczoru Jury Horodecki /Białoruś/ tenor Halka, Hrabina Joanna Zawartko sopran Zofia, Hanna Hanna Sosnowska sopran Jontek Zdzisław Madey tenor Janusz Jacek Jaskuła baryton Stolnik, Miecznik Tomasz Rudnicki bas-baryton Dziemba Andrzej Zborowski baryton Chór i Orkiestra Opery Wrocławskiej Wojciech Rajski dyrygent Piotr Nędzyński prowadzenie koncertu Program Stanisław Moniuszko (1819–1872) Halka

Uwertura

Aria Janusza Skąd tu przybyła mimo mej woli

Aria Halki Ha dzieciątko nam umiera

Aria Jontka Szumią jodły na gór szczycie

Finał 1 aktu Puszczajcie mnie!

Polonez z 1 aktu Niechaj żyje para młoda

Tańce góralskie Mazur 12

Stanisław Moniuszko (1819–1872) Straszny Dwór

Aria Hanny Któraż, to która tej ziemi córa

Aria Miecznika Kto z mych dziewek serce której

Chór Spod igiełek Mazur Stanisław Moniuszko (1819–1872) Hrabina

Aria Hrabiny Zbudzić się z ułudnych snów Stanisław Moniuszko (1819–1872) 3 pieśni na chór a capella

Pieśń wieczorna

Przylecieli sokołowie

Znaszli ten kraj Gaetano Donizetti (1797–1848) Una furtiva Lagrima Piotr Czajkowski (1840–1893) Kuda, kuda Stanisław Moniuszko (1819–1872) Aria z kurantem

Jury Horodecki

Urodził się w Białyniczach w 1983 roku.

W 2002 roku ukończył szkołę muzyczną II stopnia w klasie dyrygentury chóralnej w Mohylewe (Białoruś). W 2007 roku został absolwentem Białoruskiej Akademii Muzycznej (klasa prof.

W. Skorobogatowa). Od 2006 roku jest solistą Wielkiego Teatru Białorusi.

Udział w konkursach rozpoczął od Międzynarodowego Konkursu wokalistów im. L. Aleksandrowskiej w Mińsk (Bialoruś, 2004), gdzie został laureatem.

W 2007 roku został laureatem II Międzynarodowego Konkursu wokalistów kameralnych im. R. Jachnina (Kazań, Rosja). W tym samym roku otrzymał dyplom 44. Międzynarodowego Konkursu Wokalistów Francisco Viñasa w Barcelonie (Hiszpania). W 2008 roku został laureatem Międzynarodowego Konkursu Królowej Elżbiety (Bruksela, Belgia). Dwa lata później – laureatem VII Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. St. Moniuszki w Warszawie. W 2012 roku został finalistą Międzynarodowego Konkursu Muzycznego w Montrealu (Kanada), w roku 13

następnym – finalistą Międzynarodowego Konkursu wokalistów BBC (Cardiff, Walia). Nagrodzony specjalną nagrodą wytwórni ATMA Classic.

W latach 2012-2014 – członek programu Opery Młodzieży w Washington National Opera. W 2013 roku w Konserwatorium w Montrealu odbył się koncert solowy (partia fortepianowa – T. Lojsza).

Dyskografia: Romanse P. Czajkowskiego i S. Rachmaninowa, fortepian – T. Łojsza (wytwórnia ATMA Classic 2013).

Joanna Zawartko

Ukończyła Akademię Muzyczną we Wrocławiu w klasie śpiewu solowego prof. A. Młynarskiej-Klonowskiej.

Zadebiutowała w 2013 roku partią tytułową w Rusałce A. Dvořáka podczas koncertowego wykonania tej opery w Filharmonii Dolnośląskiej. Rok później rolą Desdemony w Otellu G. Verdiego rozpoczęła współpracę z Operą Wrocławską.

W repertuarze ma również partie Tatiany w Eugeniuszu Onieginie P. Czajkowskiego, tytułową w Halce S. Moniuszki, Micaëli w Carmen G. Bizeta, Zemfiry w Aleko S. Rachmaninowa, Amelii w Simonie Boccanegra G. Verdiego, Ortlindy w Walkirii R. Wagnera i Roksany w Królu Rogerze K. Szymanowskiego.

Jest laureatką międzynarodowych i ogólnopolskich konkursów, m.in.: IX Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. St. Moniuszki w Warszawie (2016, III miejsce i nagroda specjalna), 49. Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. A. Dvořáka w Karlovych Varach (2014, III miejsce i nagroda specjalna), VI Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. H. Halskiej-Fijałkowskiej we Wrocławiu (2013, Grand Prix i nagroda specjalna), II Konkursu Wokalnego im. J., E. i J. Reszków w Częstochowie (2011, II miejsce oraz trzy nagrody specjalne), X Ogólnopolskiego Konkursu Wokalnego w Dusznikach-Zdroju (2010, I miejsce). Śpiewaczka była stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Prezydenta Wrocławia.

Artystka bierze udział w międzynarodowych festiwalach muzycznych, m.in. w Dusznikach-Zdroju, Bydgoszczy, Kudowie-Zdroju, Wrocławiu, Koszycach (Słowacja), Saaremaa Opera Festival (Estonia). Można ją także usłyszeć w Badisches Staatstheater Karlsruhe, Operze Wrocławskiej, Teatrze Wiel14

kim w Łodzi, filharmoniach: Dolnośląskiej, Kaliskiej, Koszalińskiej, Lubelskiej, Narodowej, Poznańskiej, Sudeckiej, Śląskiej oraz Koszyckiej, a także w Narodowym Forum Muzyki.

Joanna Zawartko współpracowała z takimi dyrygentami jak m.in.: M. Diakun, J. Kaspszyk, E. Michnik, M. Nałęcz-Niesiołowski, M. Pijarowski, W. Rodek, Z. Rychert, J. Salwarowski, R. Šervenikas, D. Squeo, P. Sułkowski, J. Ślęk, J. Willig, T. Wojciechowski.

Hanna Sosnowska

W 2016 roku ukończyła studia magisterskie w Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu z wyróżnieniem nagrodą Marszałka Województwa Dolnośląskiego za Najlepszy Dyplom Roku.

Obecnie kontynuuje naukę na studiach doktoranckich na kierunku wokalistyka.

Debiutowała w ważnych partiach spektakli wystawianych w Operze Wrocławskiej w latach 2017–2018. W czerwcu 2018 roku została laureatką na 48. Międzynarodowym Konkursie TOTI DAL MONTE w Treviso.

W 2015 roku zdobyła pierwszą nagrodę na VI Akademickim Konkursie Interpretacji Pieśni oraz drugą nagrodę wraz z dwiema nagrodami specjalnymi (dla najlepszego duetu zagranicznego oraz za najlepszą interpretację pieśni ludowej) na IX Międzynarodowym Festiwalu Stonavska Barborka.

Zdzisław Madej

Tenor wykonujący muzykę operową i oratoryjno-kantatową, dysponujący głosem lyrico-spinto. Obecnie występujący gościnnie, jako solista, na scenie Opery Wrocławskiej.

Studia rozpoczął w Hochschule für Musik we Freiburgu (Niemcy), w klasie śpiewu solowego prof. R. Pinheiro. Po powrocie do kraju kontynuował kształcenie na Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu, pod 15

kierunkiem prof. E.Czermak. Odbył Studia podyplomowe w Hochschule für Musik und Theater und Medien w Hannoverze (Niemcy), w klasie śpiewu solowego prof.

M. Schaefera. W 2013 roku uzyskał tytuł doktora habilitowanego sztuk muzycznych w dyscyplinie wokalistyka, na Uniwersytecie Muzycznym im. F. Chopina w Warszawie.

Z zespołem Opery Wrocławskiej wykonuje następujące partie: S. Moniuszko – Halka – partia Jontka, Straszny Dwór – partia Stefana, G. Orefice – Chopin – partia tytułowa, R. Strauss – DieFrauohneSchatten – partia cesarza, G. Puccini – Tosca – partia Cavaradossiego, G. Bizet – Les Pecheurs de Perles – partia Nadira, P. Mascagni – Cavaleria rusticana – partia Turiddu. Ma w repertuarze także następujące partie operowe: R. Leoncavallo – I Pagliacci – Canio, W.A. Mozart – Die Zauberflote – Tamino, Die Entführungausdem Serail – Belmonte, R. Wagner – Parsifal – partia tytułowa, G. Donizetti – L’Elisir d’Amore – Nemorino.

Wykonuje partie solowe w ramach koncertów i festiwali, m.in: Międzynarodowy Festiwal Wratislavia Cantans, Międzynarodowy Festiwal Non Sola Scripta, Turniej Tenorów w Szczecinie, Festiwal Silesia Sonat, Międzynarodowy Festiwal Moniuszkowski w Kudowie-Zdroju. Współpracuje także z wieloma orkiestrami, m.in. z Orkiestrą Filharmonii Wrocławskiej, Orkiestrą Filharmonii Sudeckiej, Maestro J. Geiserem, Maestro A. Chorosińskim, Maestro J. Gembalskim. Koncertował w Polsce i za granicą, m.in. w Niemczech, Austrii, Francji, Szwajcarii i USA. Oprócz wykonywania muzyki operowej, koncertuje jako śpiewak oratoryjno-kantatowy: partie solowe w następujących oratoriach, J. Haydn Stworzenie świata, (2001 Colmar- Francja, 2004 Wrocław); A. Bruckner Te Deum (2001 Wrocław, 2003 Lyon- Francja); G. Puccini Messa di gloria (2003 Szczecin, 2006 Francja – Lyon, Strasburg); W.A. Mozart – Requiem (2002 Freiburg – Niemcy), A. Ramirez – Missa Criolla (2010 Wrocław).

W repertuarze ma następujące partie oratoryjno-kantatowe: J.S. Bach: Matthäuspassion (Ewangelista, Arie), Johanness-Passion (Ewangelista, Arie), Weihnachtsoratorium, Magnificat, h-moll Messe, Die Kantaten; L. van Beethoven: IX Symphonie, Missa Solennis, Missa C-dur op. 86; A. Bruckner: Te Deum; A. Dvorak: Stabat Mater, Requiem; G.F. Haendel: Acisund Galatea, Messiah, Dixit Dominus; J. Haydn: Die Schöpfung, Die Jahreszeiten, Missa Sanctae Caeciliae, Nelson-messe; W. Kilar: Missa pro pace; G. Mahler: Das Lied von der Erde; F. Mendelssohn-Bartholdy: Paulus, Elias; S. Moniuszko: 16

Litania Ostrobramska, Msza Des-dur; W.A. Mozart: Missa brevis B-dur, Requiem, Krönungsmesse, Arie Koncertowe, Messe c-moll; G. Puccini: Messa di Gloria; A. Ramirez: Missa Criolla; G. Verdi: Messa di Requiem.

Ma w repertuarze pieśni z fortepianem takich kompozytorów jak: L. van Beethoven (Andieferne Geliebte), J. Brahms, F. Chopin, S. Moniuszko, W.A. Mozart, F. Schubert (Dieschöne Müllerin, Schwanengesang, Winterreise), R. Schumann (Dichterliebe), P.I. Tschaikowsky.

Od 2013 roku prowadzi klasę śpiewu solowego w Akademii Muzycznej w Krakowie.

Jacek Jaskuła

Ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną we Wrocławiu. Był stypendystą Ministra Kultury i Sztuki. Laureat nagrody Yamaha Music Foundation of Europe oraz konkursów wokalnych: I nagrody – Bratysława, II nagrody – Duszniki-Zdrój oraz konkursu Polskiej Pieśni Artystycznej – Warszawa.

Występował z orkiestrami Filharmonii Opolskiej, Sudeckiej, Jeleniogórskiej, Kaliskiej, Wrocławskiej, Szczecińskiej, a także z Toruńską i Śląską Orkiestrą Kameralną, bytomską Camerata Impuls, Capella Cracoviensis, i Al Ayreespanol. Z Elbland Philharmonie Sachsen wykonał oratorium Messias (G.F. Händel) i Christus (F. Liszt). Z Neue Lausitzer Philharmonie śpiewał w Trostgedichtnach Martin Opitz .

Występował również z recitalami wokalnymi na Festiwalu Chopinowskim – Duszniki-Zdrój, Brawo Maestro – centrum Paderewskiego, Millenium Music Foundation – Calgary, z recitalem pieśni Chopinowskich na Majorce, Ibizie, z cyklem koncertów w Australii na festiwalach: Wiltz (Luxemburg) Regensburg, Xanten (Niemcy) Jest solistą Opery Wrocławskiej, w której debiutował partią Hrabiego Almaviva w Weselu Figara W.A. Mozarta. Odbył liczne tournée: Francja, Włochy Niemcy i Wielka Brytania. Bierze udział także w przedstawieniach: Czarodziejski flet – Papageno, Cosi fan tutte – Guglielmo, Cyrulik sewilski – Figaro, Cyganeria – Marcello, Straszny dwór – Maciej, Halka – Janusz, Carmina Burana – Poeta, Zemsta nietoperza – Falke, Ester – Achaszwerosz, Wolny Strzelec – Kilian, Carmen – Escamillo, Napój miłosny – Belcore, Anioły w 17

Ameryce – Joseph Pitt, Rycerskość Wieśniacza – Alfio, Łucja z Lammermoor – lord Aschton, Madame Batterflay – Scharpless, Eugeniusz Oniegin – Oniegin, Fidelio – Pizzaro.

Występował pod batutami takich dyrygentów jak: M. Nałęcz-Niesiołowski, E. Michnik, T. Wojciechowski, T. Szreder, T. Zathey, A. Straszyński, P. Fanger, E.L. Banzo, A. Urbanek, F. Bohme, J. Powolny, C. Escher, H.M. Hoffmann, R. Silva, J. Wiłkomirski, A. Kosendiak, M. Tracz, M. Pijarowski, J. Salwarowski, C. Grabowski, J.W. Hawel, M. Kaniowska, I. Sowińska, Ł. Borowicz, T. Strugała, W. Crutchifield, F. Botigliero, J.M. Florencio, A. Spering, K. Zehnder, M. Diakun, B. Akiki, T. Tokarczyk, T. Wojciechowski. Śpiewał w Teatrze Wielkim w Warszawie. Współpracował z Neues Musiktheater w Weimarze wykonując partię Figara w operze Cyrulik sewilski G. Rossiniego, w Operze w Bilbao (Hiszpania) jako Guglielmo (Cosi fan tutte). Występował na scenie Opera Nova w Bydgoszczy, Opery Bałtyckiej w Gdańsku oraz Opery Śląskiej w Bytomiu.

W 2015 roku został odznaczony Brązowym Krzyżem zasługi nadanym przez Prezydenta Rzeczypospolitej.

Tomasz Rudnicki

Urodzony w 1983 roku w Zgierzu.

W 2007 roku ukończył z wyróżnieniem studia wokalne pod kierunkiem prof.

W. Zalewskiego na Akademii Muzycznej w Łodzi. W tym samym roku rozpoczął pracę w Operze Wrocławskiej, w której pracuje do dziś, wykonując role z repertuaru klasycznego i współczesnego. W sezonie 2012/2013 zdobywał szlify wokalne i aktorskie w Międzynarodowym Studio Operowym w Operze w Zurychu pod opieką takich znakomitości, jak: F. Araiza, B. Fassbaender, L. de Vol, F. Luisi czy C. Loy. Na deskach Opery Zuryskiej śpiewał w spektaklach: Salome R. Straussa, Rigoletto G. Verdiego, Madame Butterfly G. Pucciniego oraz w światowej premierze opery Schatzinsel F. Schwemmera.

Do ważniejszych partii w jego repertuarze należą mozartowskie role Figara oraz Hrabiego Almavivy w Weselu Figara, a także Don Alfonsa w Cosi fan tutte. Dobrze czuje się również w innych rolach typu buffo. Należą do nich Baron Ochs w Kawalerze srebrnej róży R. Straussa, Don Basilio, a także Don Bartolo w Cyruliku sewillskim G. Rossiniego, Uberto w La servapadrona G. Pergolesiego czy Frosch w Zemście nietoperza J. Straussa. Ważne miej18

sce na jego liście repertuarowej zajmują również role: Alidora w Kopciuszku G. Rossiniego, Zurgi w Poławiaczach pereł G. Bizeta, Friedricha w Zakazie miłości R. Wagnera, a także role w operach G. Verdiego – tytułowy Oberto i Ferrando w Trubadurze. Do jego ulubionych kreacji z repertuaru współczesnego należy rola Szatana w Raju utraconym K. Pendereckiego i Woodravena w Matce czarnoskrzydłych snów H. Kulenty.

Tomasz Rudnicki dba o to, by swój warsztat doskonalić również na repertuarze kameralnym i twórczości M. Musorgskiego, J. Brahmsa, R. Straussa, R. Schumanna czy J. Iberta.

Andrzej Zborowski

Urodził się we Wrocławiu. Przygodę z muzyką rozpoczął w 1991 roku we Wrocławskim Chórze Chłopięcym Pueri Cansonantes, w którym śpiewał przez ponad 15 lat.

Z Operą Wrocławską związany jest od 1994 roku. W 2006 roku ukończył Państwową Szkołę Muzyczną II stopnia im. R. Bukowskiego we Wrocławiu w klasie śpiewu prof.

B. Makala. W trakcie nauki został laureatem nagrody specjalnej na IX Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. F. Platówny dla Szkół Muzycznych II st. we Wrocławiu.

W grudniu 2012 roku ukończył Akademię Muzyczną im. K. Lipińskiego we Wrocławiu również w klasie śpiewu prof. B.Makala. W trakcie studiów został laureatem wyróżnienia na II Międzynarodowym Konkursie Młodych Śpiewaków w Kownie (Litwa).

W styczniu 2012 roku zadebiutował na scenie Opery Wrocławskiej partią Mitiuchy w operze M. Mussorgskiego Borys Godunow. Na deskach wrocławskiego teatru wykonuje szereg drugoplanowych partii m.in. Mitiucha (Borys Godunow M. Mussorgskiego), Fiorello (Cyrulik sewilski G. Rossiniego), Leśniczy (Czerwony Kapturek J. Pauera), Reb Mordcha (Skrzypek na dachu J. Bocka, J. Steina, S. Harnicka), Herrman (Opowieści Hoffmana J. Offenbacha), Sciarrone (Tosca G. Pucciniego), Kardynał (Giovanna d’Arco G. Verdiego).

Piotr Nędzyński

notka biograficzna na str. 11 19

fot. Marek Podolczyński

Wojciech Rajski

Dyrygent, założyciel i Dyrektor Artystyczny Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot. Urodził się w Warszawie.

Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w swoim rodzinnym mieście, otrzymując dyplom z wyróżnieniem w klasie prof. B. Madeya. Jako stypendysta studiował w Musikhochschule w Koloniii, uczestniczył w kursach mistrzowskich w Wiedniu.

Karierę dyrygenta rozpoczął w 1971 roku w Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie, debiutując baletem Giselle. Równolegle (1974–1978) był dyrygentem i Dyrektorem Artystycznym Opery Poznańskiej. W latach 1978– 1980 pracował jako pierwszy dyrygent w Beethovenhalle Orchester Bonn.

W 1982 roku założył Polską Filharmonię Kameralną Sopot, z którą do dziś występuje w największych europejskich i światowych salach koncertowych.

W latach 1993–2006 Wojciech Rajski był Dyrektorem Artystycznym Polskiej Orkiestry Radiowej, z którą, oprócz działalności koncertowej, zrealizował wiele nagrań dla Polskiego Radia.

W 1993 roku rozpoczął działalność pedagogiczną podejmując pracę w Hochschulefür Musik w Karlsruhe, gdzie otrzymał tytuł profesora. Od 1998 roku jest profesorem dyrygentury w Hochschulefür Musik und Darstellende Kunst we Frankfurcie nad Menem, a od 2008 roku prowadzi klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku.

Oprócz stałej pracy z orkiestrami polskimi, Wojciech Rajski prowadził gościnnie szereg orkiestr, m.in. w Czechosłowacji, Meksyku, Anglii, Szwecji, Grecji, Hiszpanii, Niemczech oraz na Węgrzech. Jako gościnny dyrygent współpracował z takimi orkiestrami, jak: Swisse Romaine, NDR Hannover czy Bayerische Rundfunk. Występował z wieloma światowej sławy solistami, wśród których znaleźli się m.in.: M. Roztropowicz, H. Szeryng, S. Meyer, I. Pogorelić, A. Kurzak, R. Alagna, P. Beczała czy K. Zimerman, z którym dwukrotnie odbył tournée po Niemczech.

Brał udział w międzynarodowych festiwalach m.in.: Praskiej Wiośnie, Festiwalu Flandryjskim, Festiwalu Gran Canaria, Festspiele Europäische Wochen Passau, Schleswig-Holstein Musik Festival, Evian, Montpellier, La ChaiseDieu i w Kopenhadze. Jest pomysłodawcą i Dyrektorem Artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego Sopot Classic.

Wojciech Rajski ma w swym fonograficznym dorobku ponad 70 płyt, dla takich firm jak: SONY Classical, DUX, EMI, Universal Music, Chantdu Monde, 20

Claves, Thorofon, Tacet, Midas, Bis Wifon, KOCH i inne. Dokonuje nagrań dla radia i telewizji, zarówno w kraju, jak i za granicą.

W 2010 roku odebrał tytuł profesora z rąk Prezydenta RP. Otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń, m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2002), Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2005) czy Pomorską Nagrodę Artystyczną (2008).

Chór Opery Wrocławskiej

Chór Opery Wrocławskiej bierze udział w spektaklach oraz superwidowiskach Opery Wrocławskiej, a także w koncertach zewnętrznych, uroczystościach jubileuszowych oraz festiwalach. W ciągu roku zespół daje około 180 występów; regularnie bierze udział w festiwalach operowych w Polsce i za granicą – w ostatnich latach występował m.in. w Niemczech, Luksemburgu, Korei Południowej, Stanach Zjednoczonych, Estonii i na Tajwanie. Chór Opery Wrocławskiej rokrocznie przygotowuje oprócz wznowień co najmniej pięć premier, w obecnym sezonie artystycznym 2017/2018 przygotuje ich aż jedenaście. W stałym repertuarze zespołu znajduje się ponad 40 dzieł wokalno-instrumentalnych obejmujących twórczość kompozytorów europejskich i amerykańskich od XVIII wieku po współczesność.

Orkiestra Opery Wrocławskiej

Muzyczny fundament teatru to Orkiestra Opery Wrocławskiej, ceniony zespół znakomitych instrumentalistów. W czasach niemieckiej przynależności miasta za pulpitem dyrygenckim Wrocławia stawali wielcy twórcy o randze światowej, wśród nich m.in. R. Strauss czy C.M. von Weber. Dziś zespół muzyków pracuje pod okiem wybitnych polskich dyrygentów, uznanych również poza granicami kraju. Tradycją niejako tej sceny jest łączenie w jednej osobie funkcji dyrygenta i dyrektora całej instytucji. Tak było w przypadku dyrekcji E. Michnik, tak jest obecnie – od września 2016 roku dyrektorem Opery Wrocławskiej jest wybitny dyrygent, M. Nałęcz-Niesiołowski. Fakt łączenia funkcji w jednym ręku pozwala na utrzymanie w centrum uwagi artystycznych celów instytucji, co w przypadku teatru operowego opatrzone jest najwyższym priorytetem. Z Orkiestrą Opery Wrocławskiej współpracuje aktualnie wielu dyrygentów. Możliwość porównania metod pracy różnych mistrzów batuty owocuje wielkim doświadczeniem zespołu. Orkiestra bierze udział w spektaklach prezentujących czołowe pozycje światowej literatury muzycznej od baroku do współczesności, jak również dzieła mniej znane w tym opery najnowsze polskich i zagranicznych kompozytorów. Orkiestra Opery Wrocławskiej zyskuje bardzo dobre recenzje podczas zagranicznych podróży zespołu. Opinie krytyków potwierdzają profesjonalizm i potencjał Orkiestry.

21

23 sierpnia 2018, czwartek, godz. 1200 Balkon Teatru Zdrojowego

Hejnał festIwaLowy

23 sierpnia 2018, czwartek, godz. 1205 Teatr Zdrojowy

koncert połuDnIowy Pieśni, duety i ballady Stanisława Moniuszki opieka artystyczna Jolanta Pszczółkowska-Pawlik Elwira Janasik mezzosopran Karolina Róża Kowalczyk sopran Katarzyna Szymkowiak mezzosopran Andrzej Lenart baryton Alexander Marev tenor Jolanta Pszczółkowska-Pawlik fortepian 22

Program Elwira Janasik mezzosopran – Do Niemna, Nad rzeką, Groźna dziewczyna Andrzej Lenart baryton – Wzgardzona piosenka, Serenada, Gdybym ptaszka postać miał Karolina Róża Kowalczyk sopran – Wędrowna ptaszyna, Dary, Dalibóg, Gdyby kto mnie kochał szczerze Alexander Marev tenor – Znasz-li ten kraj Katarzyna Szymkowiak mezzosopran – Dumka Elwira Janasik mezzosopran – Świtezianka (ballada) Andrzej Lenart baryton – Pieśń o królu Ćwieczku Duet Katarzyna Szymkowiak mezzosopran i Karolina Róża Kowalczyk sopran – Naprzód ciebie wspomina Alexander Marev tenor – Żwawy chłopczyk Duet Alexander Marev tenor i Katarzyna Szymkowiak mezzosopran

Panicz i dziewczyna Karolina Róża Kowalczyk sopran – Książę Magnus i Trolla (ballada) Andrzej Lenart baryton – Czaty (ballada) Karolina Róża Kowalczyk sopran – Niech się panie stroją w pasy Katarzyna Szymkowiak mezzosopran – Własny strój Duet Katarzyna Szymkowiak mezzosopran i Karolina Róża Kowalczyk sopran – Miłość Andrzej Lenart baryton – Starość Duet Katarzyna Szymkowiak mezzosopran i Karolina Róża Kowalczyk sopran – Pierwsze wrażenie

Elwira Janasik

Absolwentka Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie w klasie śpiewu prof. R. Cieśli. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Stypendium Fundacji Pro Polonia Society. Laureatka pierwszych miejsc na konkursach ogólnopolskich i międzynarodowych, m.in. w 2013 roku zdobyła nagrodę dla najlepszego mezzosopranu na III Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. G. Perottiego w Ueckermünde. Debiutowała na scenie Teatru Wielkiego – Opery Narodowej jako Hermia w operze B. Brittena Sen nocy letniej (reż. B. Redo-Dobber). Współpracowała z takimi dyrygentami, jak: J. Krenz, B. Olędzki, J. Rogala, V. Kiradjiev na scenach Filharmonii Narodowej w Warszawie, Filharmonii Świętokrzyskiej w Kielcach, Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej w Olsztynie i Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy.

23

fot. Danuta Matloch

W 2013 roku otrzymała dyplom Międzywydziałowego Podyplomowego Studium Pieśni. Współpracowała z Teatrem Wielkim w Łodzi, z Teatrem Polskim w Poznaniu, z Operą na Zamku w Szczecinie, z Operą Bałtycką. Wykonywała partie: Jadwigi w Strasznym Dworze S. Moniuszki; Mary w Holendrze Tułaczu R. Wagnera, Mirabeli w Baronie Cygańskim J. Straussa; Kasandry w Trojankach wg Eurypidesa; Mercedes w Carmen G. Bizeta; Suzuki w Madama Butterfly G. Pucciniego; Magdaleny w Rigoletcie G. Verdiego; Feneny w Nabucco G. Verdiego.

Współpracuje z cenionymi reżyserami, jak choćby: M. Weiss, K. Michalak, E. Pietrowiak, T. Podsiadło czy K. Babicki. Od pięciu lat współpracuje z pianistką J. Pszczółkowską-Pawlik, z którą w 2014 roku nagrała płytę Moniuszko-Pieśni vol.1.

Karolina Róża Kowalczyk

Studentka studiów magisterskich na Wydziale Wokalno-Aktorskim Uniwersytetu Muzycznego im. F. Chopina w Warszawie, w klasie prof. W. Zalewskiego.

Zadebiutowała będąc na drugim roku w partii Zuzanny z Wesela Figara W.A. Mozarta, w reżyserii J. Stokalskiej na deskach Filharmonii Świętokrzyskiej oraz Warszawskiej Opery Kameralnej pod kierownictwem artystycznym prof. J. Przybylskiego. Od 2016 roku współpracuje z Warszawską Operą Kameralną, kreując partie: Królowej Nocy z Die Zauberflöte, Bastienne z Bastien und Bastienne, Donny Fiorilli z Il Turco in Italia, Blondy z Die Entführung aus dem Serail oraz Madame Herz z Der Schauspieldirektor. Bierze udział w koncertach z ramienia Filharmonii im.

R. Traugutta wykonując utwory patriotyczne, a także w nadchodzącym i poprzednim sezonie przy projektach edukacyjnych z Filharmonią Narodową.

Rozpoczęła również nagrania swojej pierwszej płyty: Moniuszko – Pieśni vol. 3 we współpracy z J. Pszczółkowską-Pawlik. Ma za sobą występy w re24

Katarzyna Szymkowiak

fot. Kinga Karpati, Daniel Zarewicz

pertuarze sakralnym m.in.: Exsultate jubilate W.A. Mozarta, Stabat Mater G.B. Pergolesiego we współpracy z Kwartetem Walasek oraz Gloria A. Vivaldiego. Do tej pory koncertowała na terenie Polski oraz za granicą.

Studentka studiów magisterskich na Uniwersytecie Muzycznym im. F. Chopina w klasie śpiewu solowego prof. I. Kłosińskiej oraz uczestniczka Akademii Operowej Teatru Wielkiego – Opery Narodowej.

W 2016 roku zadebiutowała rolą Isabelli we Włoszce w Algierze w Warszawskiej Operze Kameralnej, gdzie śpiewała także partię Angeliny w Kopciuszku G. Rossiniego oraz podczas koncertu galowego wieńczącego 27. Festiwal Mozartowski.

Występowała w produkcjach Akademii Operowej włączonych do repertuaru Opery Narodowej, m. in. Cudzie albo Krakowiakach i Góralach J. Stefaniego z librettem W. Bogusławskiego w reżyserii J. Kiliana. Występowała także w projektach akademickich kreując takie postaci jak Cherubin w Weselu Figara, czy Dorabella w Cosi fan tutte W.A. Mozarta. Dwukrotnie wystąpiła dla Polonii w Chicago jako solistka Filharmonii im. R. Traugutta: w musicalu Warszawskie Dzieci opartym na pieśniach Powstania Warszawskiego w aranżacji W. Korcza (projekt utrwalony także na płycie) oraz jako Jadwiga w Strasznym dworze St. Moniuszki. W maju 2018 roku wystąpiła w nowej produkcji Teatru Wielkiego – Opery Narodowej podczas premiery Ognistego Anioła S. Prokofieva w reżyserii M.Trelińskiego, a następnie w lipcu, w tej samej inscenizacji zaprezentowała się podczas festiwalu Aix–en–Provence.

Andrzej Lenart

Związany ze sceną od najmłodszych lat, będąc laureatem i finalistą konkursów wokalnych o zasięgu ogólnopolskim, a nawet międzynarodowym. Już w wieku 13 lat był solistą Chóru Polskiego Radia jako sopran chłopięcy, wykonując partie solowe. Obecnie student studiów licencjackich na Wydziale Wokalno-Aktorskim Uniwersytetu Muzycznego im. F. Chopina w Warszawie, w klasie prof. W. Zalewskiego. Finalista V Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Giulio Perottiego w Uckermunde (2018).

Debiutował na scenie Teatru – Opery A. Dvořáka w Ostrawie jako Servo 25

w operze S. Scciarino Luci mie traditrici (2018). Kreował role – Trespolo podczas pierwszego światowego wykonania wersji oryginalnej po 1679 roku opery komicznej Il Trespolo tutore A. Stradelli w Teatrze Collegium Nobilium w Warszawie oraz podczas XI Międzynarodowego Operowego Forum Młodych w Bydgoszczy (2018) oraz Guglielmo w operze Cosi fan tutte W.A. Mozarta w Filharmonii Świętokrzyskiej im. O. Kolberga, Filharmonii im. W. Lutosławskiego w Łomży oraz podczas 52. Festiwalu im. J. Kiepury w Krynicy-Zdroju (2018). Dawał recitale w Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku z pieśniami S. Moniuszki oraz w Warszawskiej Operze Kameralnej podczas 28. Festiwalu Mozartowskiego. Współpracował z takimi dyrygentami jak: A. de Carlo, J. Rogala, L. Krych, R. Janiak.

Jako jedyny solista z Polski dostał się do obsady Stradella Y-Poject (2018), w ramach którego wykonywał i wykona w najbliższym czasie oratorium św.

Edyty A. Stradelli’ego podczas najważniejszych Festiwali Muzyki Dawnej we Włoszech m.in. w Rzymie, w l’Aquili, w Palermo, w Capraroli, w Sassuolo, w Filottrano.

Alexander Marev

Swoją przygodę ze śpiewem klasycznym rozpoczął w listopadzie 2014 roku, kiedy to nawiązał współpracę ze światowej sławy bułgarskim tenorem K. Kaludovem. Umiejętności kształcił podczas licznych kursów mistrzowskich w kraju i za granicą, m.in.: w Bystrzycy Kłodzkiej, w Pszczynie, we Włocławku oraz w Warnie. Jest uczniem wydziału wokalnego w PSM II stopnia im. J. Elsnera w Warszawie, w klasie dr M. Olkisz.

W listopadzie 2016 roku został przyjęty do klasy wokalnej światowej sławy bas-barytona Maestro J. van Dama w departamencie wokalnym Queen Elisabeth Music Chapel, mającym swoją siedzibę w Waterloo (Belgia). Jest on najmłodszym uczniem wydziału wokalnego w całej jego historii.

Laureat II Nagrody w V Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. Profesor 26

H. Słonickiej; I nagrody na Ogólnopolskim Konkursie CEA (2017); I nagrody w VIII Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. K. Jamroz w Kielcach.

W maju 2018 roku został gościnnie zaproszony do Brukseli na prywatny recital muzyki kameralnej, na którym wykonał utwory W.A. Mozarta, F. Schuberta, E. Griega, S. Rachmaninova, M. Karłowicza, K. Szymanowskiego, E. Lalo oraz H. Duparca.

Jolanta Pszczółkowska-Pawlik

fot. Marek Bałata

Ukończyła Akademię Muzyczną im. F. Chopina w Warszawie w klasie fortepianu B. Hesse-Bukowskiej oraz w klasie muzyki kameralnej K. Makowskiej-Ławrynowicz. Kształciła się również pod kierunkiem B. Michałowskiej, A. Radziwonowicz oraz W. Obidowicza. Brała udział w kursach mistrzowskich prowadzonych przez T. Nikołajewą oraz J.E. Gardinera w ramach Bachakademie Stuttgart (1991). Od ponad 20 lat jest wykładowcą na Wydziale Wokalnym UMFC w Warszawie. Od 2011 roku pracuje w klasie śpiewu prof. W. Zalewskiego. Brała udział w wielu kursach mistrzowskich prowadzonych m.in. przez R. Karczykowskiego w Radziejowicach oraz w Międzynarodowych Kursach Muzycznych w Łańcucie. Przez wiele lat występowała również na koncertach i konkursach wraz ze swoim synem Łukaszem – wiolonczelistą, zdobywając nagrody i wyróżnienia jako pianistka. Jest członkiem zarządu Towarzystwa Miłośników Muzyki Moniuszki.

Nagrywała dla Radia i Telewizji; koncertowała w kraju i zagranicą.

Od 2014 roku praca artystki koncentruje się nad nagraniami kompletu pieśni S. Moniuszki – dwie płyty z tego cyklu ukazały się już na rynku spotykając się z ogromnym zainteresowaniem ze strony krytyki, jak również słuchaczy – nakład obu płyt został wyczerpany. W przygotowaniu są kolejne 2 płyty z pieśniami na sopran i baryton – premiera zaplanowana jest na początek 2019 roku.

Pianistka tworzy autorskie projekty z pieśniami Moniuszki angażując do nich głównie młodych, wybitnie utalentowanych śpiewaków. Każdy koncert z tego cyklu jest niepowtarzalny, a artyści przygotowują na każdy z nich po kilka nowych pieśni.

W 2018 roku Jolanta Pszczółkowska-Pawlik wraz z młodymi solistami nagrała komplet ballad S. Moniuszki.

27

23 sierpnia 2018, czwartek, godz. 1430 Park Zdrojowy – Muszla Koncertowa

Impreza towarzysząca

Koncert uczestników Rodzinnego Obozu Artystycznego – Kudowa 2018 Szkoła Podstawowa nr 4 im. J. Brzechwy w Swarzędzu Stowarzyszenie na Rzecz Osób Utalentowanych Galiarda w Poznaniu W programie m.in. utwory Stanisława Moniuszki

28

23 i 24 sierpnia na Festiwalu Moniuszkowskim wystąpią uczestnicy Rodzinnego Obozu Artystycznego w Kudowie-Czermnej organizowanego przez Szkołę Podstawową nr 4 im. J. Brzechwy w Swarzędzu. Od czterech lat, dzięki gościnności ks. kanonika Romualda Brudnowskiego – proboszcza parafii p.w. św. Bartłomieja, uczestnicy zajęć wokalnych organizowanych przez swarzędzką „Czwórkę” oraz podopieczni Stowarzyszenia „Galiarda” z Poznania mają możliwość poznawania piękna Kotliny Kłodzkiej, uczestniczenia w warsztatach wokalnych, krawieckich, fotograficznych i plastycznych.

Już po raz trzeci młodzi artyści (7–15 lat) wystąpią podczas Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie-Zdroju. Wszystkie dzieci łączy pasja śpiewania, dzięki czemu tworzą niesamowite więzi pomiędzy sobą. Nie bez znaczenia jest uczestnictwo w obozie rodziców, dla których jest to możliwość wymiany doświadczeń wychowawczych, wspólne twórcze spędzanie czasu oraz wspieranie swoich pociech w rozwoju talentu wokalnego.

W zajęciach wokalnych uczestniczy 34 dzieci. Są to uczniowie szkoły oraz absolwenci i młodzież z innych szkół. Bardzo ważnym aspektem zajęć są występy dzieci podczas koncertów charytatywnych dla chorych na ciężkie nieuleczalne choroby dzieci, współpraca z Hospicjum Palium w Poznaniu w ramach „Motylego wolontariatu”. Występy na Starym Rynku w Poznaniu podczas Jarmarku Wielkanocnego i Świętojańskiego. Wszędzie tam, gdzie można dać coś od siebie dla innych.

Stowarzyszenie „Galiarda” powstało, by wspierać artystyczne projekty osób utalentowanych. Nazwa organizacji pochodzi od nazwy dynamicznego renesansowego tańca dworskiego. „Galiarda” działa m.in. w obszarze sztuk plastycznych, muzyki, tańca, filmu. Zadaniem statutowym Stowarzyszenia jest docieranie poprzez sztukę do osób zagrożonych wykluczeniem społecznym i promowanie kreatywnych form rozwiązywania problemów społecznych.

Zajmuje się ono artystyczną edukacją osób utalentowanych w każdym wieku. Stowarzyszenie jest organizatorem konkursów wokalnych: „Kolęd i Pastorałek o Złotą Nutkę” w Poznaniu, „Konkurs Piosenki Filmowej o Złoty Laur” w Poznaniu, „Konkurs Piosenki Małolata” w Poznaniu, „Piosenka dla Każdego” w Luboniu oraz „Konkursu Autorskiej Interpretacji Piosenki Złota Ważka”.

Od trzech lat we współpracy ze Szkołą Podstawową im. J. Brzechwy w Swarzędzu współorganizuje Rodzinny Obóz Artystyczny w Kudowie-Zdroju.

29

23 sierpnia 2018, czwartek, godz. 1530 Pijalnia – Sala Koncertowa

Wykład dr. Grzegorza Zieziuli /Instytut Sztuki PAN/ Młody Moniuszko, jakiego nie znamy: „Karmaniol”, komedio-opera podszyta nostalgią za epoką napoleońską Wykład doktora Grzegorza Zieziuli stanowi wprowadzenie do premierowego spektaklu. Zawierał będzie komentarz historyczny odnoszący się do treści utworu i biografii Moniuszki oraz zarys zaproponowanej przez kompozytora koncepcji muzycznego opracowania (przegląd numerów muzycznych i ukazanie ich związków z konwencją wodewilową).

Grzegorz Zieziula

Z wykształcenia polonista i muzykolog, pracownik naukowy Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Specjalizuje się w historii opery. Jest autorem szeregu publikacji poświęconych polskiej twórczości operowej XIX wieku. W ostatnim czasie opublikował edycje faksymilowe unikatowych pierwodruków Halki S.Moniuszki i Goplany W. Żeleńskiego (ukazały się w serii Monumenta Musicae in Polonia pod redakcją prof. B. Przybyszewskiej-Jarmińskiej). W ramach tego ostatniego projektu sfinansowane zostało także przepisanie nut, które w 2016 roku stały się podstawą warszawskiego wznowienia dzieła W. Żeleńskiego na scenie Teatru Wielkiego w Warszawie.

30

23 sierpnia 2018, czwartek, godz. 1700 Kościół pw. św. Katarzyny, ul. Kościelna

Koncert kameralny Do Ciebie, Panie

Muzyka religijna Stanisława Moniuszki

Jury Horodecki /Białoruś/ tenor Sviatlena Niemahaj /Białoruś/ organy Program Anioł pasterzom mówił Zwiastowanie sł. Antoniego Czajkowskiego Modlitwa „Na skrzydłach pieśni” sł. Maksymiliana Radziszewskiego Ad te Domine sł. z Psałterza Dawida Gorzkie żale Paslm I „Szczęśliwy, który nie powstał w radzie”

sł. z Psałterza Dawida Modlitwa do Boga Rodzicy sł. nieznanego autora Hymn do Pana Jezusa sł. Władysława Syrokomli

(Ludwika Kondratowicza) Domine, ne in furore tuo sł. z Psałterza Dawida Antoni Sokulski. Introdukcja i fuga dedykowana

Stanisławowi Moniuszce Inclina aurem tuam sł. z Psałterza Dawida Sub tuum praesidium modlitwa chrześcijańska z III w.

Modlitwa Pańska „W ciężkiej niedoli” sł. J. Moroza Idzie, idzie Bóg prawdziwy Offertorium ze Mszy B-dur „Piortowińskiej” sł. Justyna Wojewódzkiego Modlitwa „Do Ciebie, Panie” sł. Józefa Bohdana Zaleskiego Modlitwa „O Mario, bądź pozdrowiona” sł. nieznanego autora Modlitwa „O, Władco świata” sł. nieznanego autora Kto się w opiekę Modlitwa Pańska „Ojcze nasz” sł. z Ewangelii św. Mateusza

Jury Horodecki

notka o artyście na str. 12

Sviatlena Niemahaj

Doktor muzykologii, organistka, zastępca dyrektora artystycznego zespołu twórczego Kapela Białoruska przy Narodowym Teatrze Wielkim Opery i Baletu Białorusi. Od 1995 roku – organistka w kościele Św. Rocha (Św. Trójcy) na Złotej Górce w Mińsku. W latach 1998– 1999 odbywała staż roczny na Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu (klasa prof. E. Karolak). W tym czasie grała na organach w pocysterskim kościele pw. św. Jana Chrzciciela w Owińskach. W 2007 roku została absolwentką Białoruskiej Akademii Muzyki, specjalizacja – organy (klasa W. Neudacha). Autorka kilku mszy, litanii i wielu popularnych pieśni religijnych (Modlitwa do Bogurodzicy, Do Budsławskiej Matki Boskiej, Modlitwa do św. Rocha, etc.). Jako organistka występowała w Polsce, w Belgii,na Białorusi i Litwie. Koncertowała na festiwalach: Mahutny Boża (Mohylew), Złotogórska Lira i Wieczory Bożenarodzeniowe na Złotej Górce (Mińsk).

Od 2002 roku prowadzi wykłady na temat historii muzyki organowej na corocznych Tygodniach Muzyki Sakralnej w Połocku i Mińsku.

32

23 sierpnia 2018, czwartek, godz. 2000 Teatr Pod Blachą

Trzy soprany i trzej tenorzy śpiewają Moniuszkę i nie tylko Joanna Horodko Magdalena Stefaniak Agnieszka Sokolnicka soprany Marek Szymański Karol Bochański Bartłomiej Szczeszek tenorzy Marcin Dęga fortepian Paweł Sztompke prowadzenie koncertu

Program Stanisław Moniuszko (1819–1872)

Polonez Es-dur Marcin Dęga fortepian

Szumią jodły aria Jontka z IV aktu opery Halka

Karol Bochański tenor

Recytatyw i dumka Zuzi z opery Verbum nobile

Agnieszka Sokolnicka sopran

Cisza dokoła aria Stefana z III aktu opery Straszny dwór

Marek Szymański tenor 33

Johann Strauss syn (1825–1899) Taki Pan jak pan… aria Adeli

z operetki Zemsta nietoperza Magdalena Stefaniak sopran Bronisław Kaper (1902–1983) Ninon pieśń z filmu

Zdobyć Cię muszę Karol Bochański tenor Luigi Arditi (1822–1903) Il Baccio Joanna Horodko sopran Cesare Andrea Bixio (1896–1978) Parlami d’amore Mariù

Bartłomiej Szczeszek tenor Augustin Lara (1897–1970) pieśń meksykańska Granada

Agnieszka Sokolnicka sopran Robert Stolz (1880–1975) Brunetki, blondynki…

Marek Szymański tenor Franz Lehar (1870–1948) Kto me usta całuje ten śni…

aria Giuditty z opery Giuditta 3 Soprany Ruggero Leoncavallo (1857–1919) Mattinata 3 Tenorzy Stanisław Moniuszko (1819–1872) Walc A-dur

Marcin Dęga fortepian Imre Kalman (1882–1953) Jakże mam Ci wytłumaczyć,

duet z operetki Księżniczka czardasza Franz Lehar (1870–1948) Usta milczą…, duet z operetki

Wesoła wdówka Imre Kalman (1882–1953) Co się dzieje…, duet z operetki

Księżniczka czardzasza Stanisław Moniuszko (1819–1872) Kum i kuma, pieśń Frederick Loewe (1901–1988) Przetańczyć całą noc, piosenka

Elizy z musicalu My Fair Lady 3 Soprany Eduardo di Capua (1865–1917) O sole mio…

3 Tenorzy Ennio Morricone (1928–) Nella Fantasia, temat z filmu Misja

3 Soprany Giacomo Puccini (1858–1924) Nessundorma…, aria Kalafa

z III aktu opery Turandot 3 Tenorzy Francesco Sartori (1957–) Con te partiro… 3 Soprany i 3 Tenorzy Giuseppe Verdi (1813–1901) Libiamo…, toast z I aktu opery Traviata

3 Soprany i 3 Tenorzy

34

Joanna Horodko

Jest absolwentką Akademii Muzycznej w Poznaniu.

Laureatka licznych konkursów krajowych i zagranicznych, między innymi finalistka i laureatka nagrody specjalnej na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Passau (Niemcy, 2005), finalistka XII Międzynarodowego Konkursu Wokalnego na Sycylii (Włochy, 2009). Ukończyła kursy mistrzowskie m.in. u prof. T. Żylis–Gara, prof. Waldemara Wilda, prof. Ryszarda Karczykowskiego i Margherity Rinaldi.

W latach 2001–2007 była solistką Teatru Wielkiego w Łodzi, a w latach 2007– 2008 solistką Opery Nova w Bydgoszczy. Nominowana do nagrody imienia A. Hiolskiego w kategorii „najlepszy debiut operowy sezonu 2001/2002”. W listopadzie 2006 roku uczestniczyła w obchodach Roku Mozartowskiego w Salzburgu.

Współpracuje z filharmoniami (m.in. w Gdańsku, Toruniu, Płocku, Wałbrzychu, Lublinie, Jeleniej Górze, Elbląską Orkiestrą Kameralną), Królewską Orkiestrą Symfoniczną oraz z teatrami w Polsce, m. in. Teatrem Wielkim w Poznaniu, Operą Bałtycką w Gdańsku, Operąw Szczecinie, Teatrem Mu35

zycznym w Łodzi, Poznaniu i w Lublinie. Artystka śpiewała na scenach zagranicznych, m.in. w Niemczech, Austrii, Holandii, Belgii, Szwecji. Kilkakrotnie uświetniała obchody Święta Narodowego Francji w Ambasadzie Francuskiej oraz Dnia Niepodległości w Ambasadzie Amerykańskiej.

W listopadzie 2008 roku Joanna Horodko wykonała partię Violetty w Traviacie G. Verdiego w superprodukcji przygotowanej przez Teatr Muzyczny w Lublinie. Na początku 2016 roku śpiewaczka wystąpiła u boku dwóch wirtuozów skrzypiec: V. Brodskiego (Filharmonia Lubelska) i M. Deki Czureja (Sala Ziemi w Poznaniu).

Artystka chętnie wykonuje repertuar kantatowo-oratoryjny prezentując go m.in. na I Festiwalu Sakralnym „Muzyka u OO. Jezuitów” (Łódź, 2003), Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Kameralnej i Organowej Trzebnica 2004 u boku prof. T. Żylis–Gara, czy też w Operze Nova w Bydgoszczy w oratorium Mesjasz G.F. Haendla.

W listopadzie 2013 roku artystka uzyskała tytuł doktora sztuki i od 2016 roku jest pedagogiem śpiewu na Akademii Muzycznej w Poznaniu.

Magdalena Stefaniak

Ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu w klasie śpiewu dr hab. B. Mądrej.

Swoje umiejętności doskonaliła podczas kursów mistrzowskich z takimi sławami światowej wokalistyki, jak choćby T. Hampson, E. Podleś, U. Kryger, M. Robavs czy I. Kłosińska.

Swój debiut sceniczny odbyła na deskach Teatru Wielkiego w Poznaniu partią Hrabiny w operze Wesele Figara W.A. Mozarta (dyr. M. Wieloch, 2013).

Zaowocowało to szeregiem kolejnych kreacji scenicznych, jak choćby tytułowa partia w widowisku Alicja w Krainie Czarów G. Kaczmarka (Teatr Wielki w Poznaniu, Szkoła Baletowa A. Niedźwiedź w Poznaniu, dyr. Cheung Chau, 2014), Psyche w operze Eros i Psyche L. Różyckiego (Opera Bałtycka w Gdańsku, dyr. Rafał Kłoczko, 2015), partie Wróżki Kwiatów, Laponki i Szepczącej w widowisku Królowa Śniegu G. Kaczmarka (Teatr Wielki w Poznaniu, Szkoła Baletowa A. Niedźwiedź w Poznaniu, dyr. Cheung Chau, 2015), Musetta w Cyganerii G. Pucciniego (Opera Bałtycka, dyr. Warcisław Kunc, 2016), Fruma Sara w musicalu Skrzypek na dachu J. Bocka (Teatr Wielki w Poznaniu, dyr. Aleksander Gref, 2017), Papagena w operze Czarodziejski Flet W.A. Mozarta (Teatr Wielki w Poznaniu, dyr. G. Chmura, 2017), czy Pierwsza Dama w spektaklu O Królestwie Dnia i Nocy i zaczarowanych instrumentach będącym adaptacją Czarodziejskiego Fletu W.A. Mozarta (Teatr Wielki-Opera Narodowa w Warszawie, Scena Kameralna im. W. Młynarskiego, dyr. R. Kłoczko, 2017), Basia w wodewilu Cud albo Krakowiaki i Górale J. Stefaniego (Teatr Wielki-Opera Narodowa w Warszawie, Scena Kameralna im. W. Młynarskiego, dyr. W.Kłosiewicz, 2018), jedna z Sióstr 36

w operze Ognisty Anioł S. Prokofiewa (Teatr Wielki-Opera Narodowa w Warszawie, dyr. Kazushi Ono, 2018) (Festival International d'Art Lyrique d’Aix-en-Provence, Grand Théâtre de Provence, dyr. K. Ono, 2018).

Współpracowała ponadto z szeregiem zespołów, w tym m.in.: Orchestre de Paris, Krynicka Orkiestra Zdrojowa, Radomska Orkiestra Kameralna, Orkiestra Reprezentacyjna Sił Powietrznych w Poznaniu, Orkiestra Kameralna Filharmonii Zabrzańskiej, Sinfonietta Polonia, Filharmonia Poznańska, Filharmonia Sinfonia Baltica w Słupsku, Chór Chłopięcy i Męski Poznańskie Słowiki.

Od września 2016 roku związana jest z Akademią Operową działającą przy Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie.

Agnieszka Sokolnicka

Artystka występująca na deskach wielu teatrów w kraju i za granicą. Do jej gościnnych występów zaliczyć można włoskie sceny słonecznej Toskanii – Teatro del Giglio w Lucca, Teatro Goldoni w Livorno, Teatro di Verdi Pisa, Teatro Alghieri Ravenna i nie tylko, bo także południowe strony – Teatro Politeama Garibaldi w Palermo. Śpiewaczka współpracowała również z niemieckimi teatrami: Staatstheater Lübeck (którego była solistką), Opernelitestudio (występowała wielokrotnie w przedstawieniach Jaś i Małgosia J. Humperdincka, Mefistofelesie A. Boito) oraz Staatstheater w Braunschweigu kreując rolę Bronisławy w przedstawieniach Der Bettelstudent C. Millockera.

Urodzona w Wałbrzychu, gdzie swoje zdolności muzyczne rozwijała w I i II stopniu Szkoły Muzycznej im. S. Moniuszki w klasie skrzypiec, a gdy odkryła talent wokalny, rozpoczęła studia na wydziale wokalnym w Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu w klasie śpiewu solowego prof. E. Wójciak-Wdowickiej, której jest absolwentką. Podczas studiów została laureatką konkursów: „Złote głosy Mazowsza” w Warszawie oraz VIII Moniuszkowskiego Konkursu Wokalnego w Białymstoku, gdzie otrzymała nagrodę specjalną za najlepsze wykonanie pieśni K. Szymanowskiego.

Jest laureatką Międzynarodowego Konkursu Wokalnego „Kammeroper SchlossRheinsberg”, półfinalistką Międzynarodowego Konkursu Mozartowskiego w Salzburgu.

Z polskimi teatrami łączą ją występy, m.in. w Teatrze Wielkim w Łodzi, gdzie debiutowała partią Hanny w Strasznym dworze S. Moniuszki w reżyserii K. Jandy, w Operze na Zamku w Szczecinie w roli Frasquitty w Carmen G.Bizeta, w roli Suzann w prapremierze polskiej Robinson Crusoe J. Offenbacha, w Operze Bałtyckiej w Gdańsku wystąpiła jako Musetta w Cyganerii G. Pucciniego. W przyszłym sezonie artystycznym będzie można zobaczyć artystkę na deskach Opery Kameralnej w Warszawie w roli Ilii w Idomeneo W.A. Mozarta.

37

Oprócz tego śpiewaczka prowadzi ożywioną działalność koncertową w kraju i za granicą. Współpracowała z filharmoniami: L’Orchestra Sinfonica Siciliana, L’Orchestra Firenze, Branderburgisches Staatsorchester Frankfurt, Sinfonia Baltica, Filharmonia Sudecka, Filharmonia w Płocku, Filharmonia w Łomży.

Marek Szymański

Absolwent Wydziału Wokalno-Aktorskiego w poznańskiej Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego, w klasie prof. E.Wdowickiej. Udział w Turnieju Tenorów Polskich w 1996 roku był jego pierwszym występem na scenie operowej. Jednak prawdziwym debiutem była realizacja partii Alfreda w Traviacie G. Verdiego na scenie Teatru Wielkiego im. S. Moniuszki w Poznaniu.

Swój dorobek artystyczny prezentuje na scenach operowych w kraju i za 38

granicą. Posiada partie tenorowe w następujących operach: Stefan – Straszny dwór, Jontek – Halka, Franek – Flis, Idamor – Paria S. Moniuszki; Bartek – Nędza Uszczęśliwiona M. Kamieńskiego; Stach, Jonek –Krakowiacy i Górale J. Stefaniego/W. Bogusławskiego; Leopold – Żydówka J. Halevyego; Hoffman – Aurora E.T.A. Hoffmanna; Sprzedawca, Kelner, Turek – Portret M. Weinberga; Mandrylion Wielki – Cyberiada K. Meyera; Giermek – Parsival R. Wagnera; Żyd – Salome R. Straussa; Jurodiwyj Chruszczow – Borys Godunow M. Musorgskiego; Rycerz, Kapłan – Czarodziejski flet W.A. Mozarta; Alfred – Traviata, Książę Mantui – Rigoletto, Carlos – Don Carlos,Manrico – Trubadur, Ismael – Nabucco, Raffaele – Stiffelio, Malcolm – Macbeth G. Verdiego; Cavaradossi – Tosca G. Pucciniego; Florestan – Fidelio L. van Beethovena; Don Jose – Carmen G. Bizeta; Belzebub – Raj utracony K. Pendereckiego; Baba Jaga – Jaś i Małgosia E. Humperdincka; Obdarty Chłop – Lady Macbethmceńskiego powiatu D. Szostakowicza.

Partie tenorowe w dziełach wokalno-instrumentalnych: Completorium G.G. Gorczyckiego, Msza Kreolska A. Ramireza, IX Symfonia L. van Beethovena.

A także wokalne partie tenorowe w baletach: Harnasie, Mandragora K. Szymanowskiego; Pan Twardowski L. Różyckiego.

Ponadto: Don Jose – Carmen G. Bizeta; Książę Mantui – Rigoletto G. Verdiego; Festiwal Kiepurowski B. Kaczyńskiego w Krynicy-Zdrój (nagranie dla TVP).

Za partię Don Jose w Carmen G. Bizeta (Teatr Wielki im. S. Moniuszki w Poznaniu) w sezonie 1999/2000 nominowany do nagrody A. Hiolskiego w kategorii debiut operowy.

Nagrał dwie płyty CD z muzyką sakralną z Poznańskim Chórem Katedralnym.

Wielokrotnie brał udział w Międzynarodowym Festiwalu Moniuszkowskim w Kudowie-Zdroju, Festiwalu Muzyczne Dni w Łomży, Festiwalu muzycznym im. R. Maciejewskiego w Lesznie.

Karol Bochański

Absolwent Wydziału Wokalno–Aktorskiego na Akademii Muzycznej w Poznaniu. Od 1986 roku związany z Teatrem Wielkim w Poznaniu.

Współpracuje z filharmoniami i instytucjami muzycznymi z całego kraju, m.in. z bydgoską Opera Nova, Operą na Zamku w Szczecinie, Operą Bałtycką w Gdańsku, Operą we Wrocławiu, Operą w Krakowie i Teatrem Wielkim w Łodzi. Jest solistą Orkiestry Miasta Poznania.

Ma w dorobku wiele znaczących partii tenorowych repertuaru operowego. Śpiewa muzykę oratoryjną i kościelną oraz operetkową i musicale. Posiada również w repertuarze wiele pieśni i piosenek muzyki popularnej.

39

Bartłomiej Szczeszek

Absolwent Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Poznaniu.

Na co dzień występuje w Teatrze Wielkim w Poznaniu.

Współpracuje z Filharmoniami: Częstochowską, Gdańską, Kaliską, Poznańską, Sudecką, Wrocławską, a także: Polską Orkiestrą Radiową, Radomską Orkiestrą Kameralną, Teatrem Wielkim w Łodzii obecnie Teatrem Wielkim w Poznaniu. Występuje na licznych koncertach oraz festiwalach w kraju i za granicą, wykonując utwory sakralne.

Od roku 2012 jest asystentem prof. Wojciecha Maciejowskiego w klasie śpiewu solowego na Wydziale Wokalno-Aktorskim poznańskiej Akademii Muzycznej.

Marcin Dęga

Ukończył studia pianistyczne w klasie E. Kandulskiej-Jakóbczyk w Akademii Muzycznej w Poznaniu. Dodatkowo rozwijał umiejętności w zakresie gry na klawesynie, a także studiował kompozycję u J. Astriaba. Otrzymał wyróżnienia w Konkursie Duetów Fortepianowych w Toruniu, Konkursie Muzyki Kameralnej we Wrocławiu i Szkolnym Konkursie dla Młodych Kompozytorów.

Laureat dwóch edycji konkursu kompozytorskiego „Srebrna Szybka” w Krakowie, stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki. Zdobywca II nagrody w Konkursie Kompozytorskim im. A. Krzanowskiego w Bielsku-Białej. Kilkakrotny finalista Konkursu Muzyki XX i XXI wieku w Radziejowicach. Uczestniczył w warsztatach dla młodych kompozytorów i pianistów w Rostocku, Stuttgarcie i Bystrzycy Kłodzkiej. Artysta chętnie współpracuje z wokalistami, instrumentalistami i chórami. Zdobywca wielu dyplomów wyróżnienia dla pianisty akompaniatora. Pedagog Zespołu Szkół Muzycznych w Poznaniu.

Dokonał nagrań płytowych z zespołem poezji śpiewanej Arete oraz śpiewaczką L. Roebken.

W 2016 roku zostały wydane jego utwory na saksofon i fortepian. Realizuje edukacyjne projekty artystyczne dla dzieci i młodzieży.

40

Paweł Sztompke

W latach 1974-1980 studiował muzykologię na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Dyplom magistra socjologii muzyki uzyskał w 1980. W 1982 ukończył podyplomowe studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim.

W latach 1977–1996 pracował w Programie III Polskiego Radia. W latach 1986–1996 był kierownikiem redakcji muzycznej tego programu. W 1996 przeszedł do I Programu Polskiego Radia, gdzie do 2006 i ponownie od 2015 pełni funkcję kierownika redakcji muzycznej. Obecnie jest gospodarzem Muzycznej Jedynki Jest też autorem recenzji muzycznych i filmowych publikowanych w miesięczniku Film oraz w Dzienniku Polska-Europa-Świat. Jest też członkiem Akademii Muzycznej Trójki. Wielokrotnie zasiadał w jury rozmaitych festiwali muzycznych. Od 1977 roku stale prowadzi audycje na temat muzyki filmowej Filmowa tonacja trójki 1978–997, od 1996 roku Muzyka kina w Jedynce. Prowadzi koncerty oraz gale artystyczne na terenie całego kraju.

Jest współpomysłodawcą i inicjatorem koncertów z udziałem publiczności w studio nagraniowym M-1, późniejszym studiu imienia Agnieszki Osieckiej, pomysłodawcą tradycji koncertów bożonarodzeniowych w Trójce, inicjatorem Trójkowych Seansów Filmowych, inicjatorem nagród muzycznych Programu III (Mateusze) – od imienia pierwszego kierownika redakcji muzycznej Programu III Mateusza Święcickiego. Pomysłodawcą i prowadzącym koncerty muzyki rozrywkowej w studiu koncertowym Polskiego Radia imienia Witolda Lutosławskiego. Gospodarzem Studia Piosenki Teatru Polskiego Radia i Programu I w studio koncertowym imienia Władysława Szpilmana, autorem wielu kompilacji płytowych wydawanych przez Agencję Muzyczną Polskiego Radia. Jest sprawozdawcą z polskich festiwali muzycznych i filmowych, redaktorem nagrań muzycznych z dziedziny jazzu i muzyki rozrywkowej w studiach nagraniowych Polskiego Radia. Jest jurorem na polskich festiwalach muzycznych, autorem i prowadzącym cykl programów filmowych Tak jak w kinie w TVP Polonia.

W 2002 roku odznaczony zosta za zasługi w działalności radiowej Srebrnym Krzyżem Zasługi. W 2008 otrzymał nagrodę Złoty Mikrofon. 10 grudnia 2015 odebrał Wawrzyna Mowy Polskiej.

W 2015 roku, za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju Polskiego Radia, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Wyróżniony brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

41

24 sierpnia 2018, piątek, godz. 1200 Balkon Teatru Zdrojowego

Hejnał festIwaLowy

24 sierpnia 2018, piątek, godz. 1500 Park Zdrojowy – Muszla Koncertowa

Impreza towarzysząca

Koncert uczestników Rodzinnego Obozu Artystycznego – Kudowa 2018 Szkoła Podstawowa nr 4 im. J. Brzechwy w Swarzędzu Stowarzyszenie na Rzecz Osób Utalentowanych Galiarda w Poznaniu W programie m.in. utwory Stanisława Moniuszki

24 sierpnia 2018, piątek, godz. 1700 Kościół pw. św. Bartłomieja ul. Stanisława Moniuszki

Koncert chóralny Chór Sta Allegro /Kudowa-Zdrój/ Robert Wajler dyrygent, organy

Program Ennio Morricone (1928–)

Ave Maria Guarani

Obój Gabriela w aranżacji Paulo Rowlandsa Ave Maria Heitor Villa-Lobos Stanisław Moniuszko (1819–1872)

Postój piękna gołąbeczko

Przylecieli sokołowie

Pieśń wieczorna

Panie Nasz Zbawco

Modlitwa

Kyrie

Ojcze nasz

Prząśniczka

Kyrie z Mszy A.6 (O Gloriosa Domina)

Marcina Mielczewskiego z organami

Gloria z Mszy Piotr. Tabakiernika z organami

Ecce lignumcrucis Moniuszko z organami; solo Beata Czapla

Modlitwa w kosciółku z IV aktu opery ST. Moniuszki Halka

43

Chór Sta Allegro

Robert Wajler Robert Wajler ukończył Akademię Muzyczną we Wrocławiu w klasie prof. Z. Krasnodębskiej-Urbanyi. Od 1993 roku współpracował jako śpiewak z Zespołem Wrocławskich Kamerlistów Cantores Minores Wratislavienses, a od 1997 roku również z Operą Wrocławską.

W tym samym roku rozpoczął współpracę – jako dyrygent i kierownik muzyczny z Wrocławskim Chórem Chłopięco-Męskim Pueri Consonantes.

W latach 2000–2005 był członkiem prawosławnego chóru Oktoich działającego przy Cerkwii Prawosławnej św.św. Cyryla i Metodego we Wrocławiu.

Od 2009 roku kieruje i dyryguje chórem Miasta Kudowa-Zdrój Sta Allegro.

Robert Wajler współpracuje też z zespołem Bell Canto (Polanica-Zdrój) oraz Amadei Amici (Milicz).

44

24 sierpnia 2018, piątek, godz. 2030 Teatr Pod Blachą

premiera Stanisław Moniuszko Karmaniol albo Francuzi lubią żartować komedio-opera w 2 aktach wierszem i prozą

Przekład francuskiego wodewilu Carmagnole ou Les Français sont des farceurs, , épisode des guerres d’Italie autorstwa Emmanuela Théaulon, Philippe’a Auguste-Alfreda Pittaud de Forges i Ernesta Jaime (autor spolszczenia Oskar Korwin-Milewski)

Roberto Skolmowski inscenizacja i reżyseria, rekonstrukcja libretta i dramaturgii Stanisław Rybarczyk kierownictwo muzyczne, dyrygent Maciej Prochaska opracowanie i rekonstrukcja oryginalnej partytury Elżbieta Lejman-Krzysztyniak choreografia Monika Wodarz kostiumy Wojciech Hejno multimedia Anna Snelewska korepetytor Orkiestra Festiwalowa

Obsada Sebastian Mach Karmaniol, dwudziestopięcioletni kowal Julian Skrzymowski Mikeli, oberżysta, rola mówiona Agata Chodorek Rozella, jego córka Szymon Gąsiorowski Pułkownik Blémont, dowódca armii francuskiej, rola mówiona Mikołaj Bońkowski Loro (Loreau), francuski sierżant, rola mówiona Anna Grycan Katarzyna, jego żona, markietanka Marek Belko Major francuski, rola mówiona Paweł Frasz Oficer francuski, rola mówiona Urszula Milewska Nieznajomy (szpieg austriacki), rola mówiona Maciej Łykowski Oficer austriacki, rola mówiona Katarzyna Radoń Markietanka Tomasz Radziszewski żołnierz Bartosz Nowak żołnierz Aleksander Kaczuk-Jagielnik żołnierz Wieśniaczki, Wieśniacy piemonccy Żołnierze francuscy

Spektakl powstał jako koprodukcja Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie-Zdroju i Towarzystwa Teatralnego we Wrocławiu przy współpracy Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego.

Produkcja została sfinansowana ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Narodowego Centrum Kultury, Miasta Kudowa-Zdrój i innych.

46

Scena przedstawia plac we wsi San Giuliano. Po lewej stronie oberża, po prawej kuźnia z szyldem „Karmaniol – kowal”. Na środku wielkie drzewo.

W głębi widać most wiszący znajdujący się nad przepaścią. Krajobraz górski.

Akt I Mieszkańcy San Giuliano uciekają w popłochu w góry. Do wioski zbliżają się francuskie oddziały (No 1. Introdukcja. Chór wieśniaków: Dalej bracia, czas jest drogi, Już Francuzów ciągną chmury…). Oberżysta Mikeli narzeka na zły los. Pośród uciekinierów brakuje miejscowego kowala, Karmaniola. Mikeli podejrzewa, że Karmaniol, jako wnuk Francuza, sympatyzuje z najeźdźcami.

Jego córka Rozella prosi, by poczekać na Karmaniola, od dawna darzy bo bowiem wielkim uczuciem. Mikeli uważa jednak, że korpulentny i rubaszny kowal jest nieokrzesanym prostakiem i leniem. Nadchodzi Karmaniol, któremu bardzo spodobały się mundury francuskiego wojska. Mikeli ponagla wszystkich do ucieczki. Rodziny wieśniaków spiesznie się oddalają (powtórzenie chóru: Dalej bracia, czas jest drogi…). Karmaniol usiłuje zatrzymać Mikelego. Prosi o rękę Rozelli, a dziewczyna gorąco go popiera. Przy okazji odczytuje swoją „odezwę” skierowaną do żołnierzy Napoleona. Mikeli uznaje, że jest to zdrada ojczyzny. Karmaniol dowodzi jednak, że w Piemoncie cierpi nędzę a perspektywę poprawy losu dać mu może tylko Francja. Dlatego właśnie postanawia zaczekań na Francuzów i zaciągnąć się w ich szeregi. Gdy zostanie generałem będzie mógł ożenić się z Rozellą nawet wbrew woli jej ojca. Mikeli kpi z głupoty Karmaniola, ale obawia się także o jego życie. Chcąc skłonić chłopaka do zmiany planów, stara się go przestraszyć.

Ostrzega kowala-frankofila, że Francuzi nieustannie dręczą rekrutów i lubią z nich „żartować”. Każdego, kto się do nich zaciągnie, będą poddawać próbom i straszyć. Doświadczył tego kiedyś brat Mikelego, którego Francuzi – dla zabawy – omal nie powiesili. Karmaniol trwa jednak przy swoim. Zwłaszcza, że Mikeli i tak nie chce oddać mu Rozelli (No 2. Duettino Karmaniola i Rozelli: Nie płacz, o kochanko, a rozjaśń twe czoło…). W czasie kiedy Karmaniol oczekuje Francuzów, nadchodzi Nieznajomy (jest to szpieg austriacki). Wręcza kowalowi złotego luidora w zamian za wbicie w drzewo sześciu ćwieków. Karmaniol domyśla się, że ma do czynienia z Francuzem, który z niego „żartuje”. Z nadgorliwości wbija dużo większą ilość ćwieków, niż prosił Nieznajomy. Następnie wchodzi do swojej kuźni. Wtedy pojawia się oficer austriacki i z niedowierzaniem liczy wbite ćwieki. Przerażony Austriak musi szybko o tym donieść feldmarszałkowi. Po odejściu oficera Karmaniol wychodzi z kuźni i wbija kolejne ćwieki (No 3. Piosnka Karmaniola: Póki ręce żwawe…). Na moście ukazuje się francuski sierżant Loro w towarzystwie doboszów i wojskowej orkiestry. Karmaniol entuzjastycznie wita Francuzów.

47

Stopniowo do wsi wchodzą kolejne oddziały (No 4. Chór żołnierzy: Ach, wiwat żołnierskie życie…) Żołnierze daremnie poszukują wina i zapasów żywności. Karmaniol radzi im iść w tym celu do miasteczka Marengo, gdyż w San Giuliano niczego nie znajdą. Prosi też o przyjęcie w szeregi Francuzów i o mundur. Sierżant Loro przekazuje mu strój żołnierza, który poległ w ostatniej potyczce. Karmaniol wbija się w za ciasny uniform i twierdzi, że teraz czuje się zupełnie innym człowiekiem (No 5. Śpiewka z chórem Karmaniola: Skoro tylko francuski mundur na mnie błyśnie…). Przybywa teraz oddział pułkownika Blémont (powtórzenie chóru: Ach, wiwat żołnierskie życie…). Blémont dostrzega wbite w drzewo ćwieki. To sprawka szpiega. Musi go pojmać i postawić przed plutonem egzekucyjnym. Śledztwo wykazuje, że ćwieki powbijał Karmaniol. Pułkownik wydaje rozkaz, by aresztować Karmaniola. Pozbawiony złych przeczuć kowal zaczyna recytować swoją odezwę. Blémont zapowiada mu, że wkrótce zostanie osądzony i skazany za szpiegostwo. Karmaniol sądzi, że Francuzi „żartują”. Dla zabawy skwapliwie potwierdza, że jest szpiegiem. Chwilę później trafia do aresztu (No 6. Finale.

Chór żołnierzy: Tyś krew naszą przedać chciał…).

Akt II Na początku słyszymy orkiestrowy antrakt (Allegro marziale, notabene ten sam ustęp marszowy wykorzystał Moniuszko jako wstęp do III aktu Nowego Don Kiszota).

Pułkownik informuje oficerów, że podległe mu oddziały zostały odcięte od armii. Muszą za wszelką cenę przebić się do generała Gardanne’a.

Szpiegów należy eliminować. Karmaniol zostanie przykładnie ukarany. Maszerujący od 36 godzin żołnierze buntują się przeciw Loremu. Są wygłodniali i zziębnięci, dlatego domagają się wymarszu z San Giuliano w poszukiwaniu żywności. Rzucają broń w geście protestu. Loro chce ich zawstydzić: skoro znieśli trudy Egiptu, dlaczego nie dają sobie rady w Alpach? Po takiej reprymendzie skruszeni żołnierze przepraszają sierżanta. Ten zapowiada im, że zaraz przybędzie tu jego żona, markietanka Katarzyna. Żołnierze z radością ją witają (No 7. Chór. Żołnierze i Katarzyna: Otóż i ona, Lorego żona…

Macie tu chleba, wina tu macie…). Siadają do wspólnego posiłku. Jeden z żołnierzy prawi Katarzynie komplementy. Markietanka daje do zrozumienia, że oprócz osiwiałego, zrzędliwego męża ma tu wielu kochanków (No 8. Śpiewka z chórem: Jestem sobie markietanka, W wino i miłość bogata…).

Tymczasem w obozie zjawia się zaniepokojona o Karmaniola Rozella (No 9.

Romans: Miłości, ty darze nieba…). Żołnierze zaczynają się do niej zalecać, na szczęście Katarzyna bierze ją w obronę. Loro szczerze współczuje Rozelli. Przybywają oficerowie. W obecności ustawionych w szeregu żołnierzy rozpoczyna się sąd nad Karmaniolem. Pułkownik rozkazuje przyprowadzić oskarżonego. Karmaniol jest nadal w dobrym nastroju. W dalszym ciągu 48

przekonany jest o tym, że bierze udział w zabawie. Entuzjastycznie wiwatuje na cześć Francuzów. Taboret, na którym posadzili Karmaniola sędziowie, pęka pod tęgim zadkiem kowala. Oskarżony nadal świetnie się bawi: kpi z rady wojennej, wygłaszając prześmiewcze tyrady. Dla Lora beztroska kowala stanowi dowód siły charakteru: męstwo Karmaniola robi na nim ogromne wrażenie. Ostatecznie Karmaniol zostaje skazany na rozstrzelanie.

Rozella uzyskuje zgodę na widzenie z Karmaniolem przed egzekucją. Kowal ze śmiechem opowiada swojej narzeczonej o tym, jak to żartobliwi Francuzi „na niby” skazali go na śmierć (No 10. Duetto, Karmaniol i Rozella: Tak jest, tak, Tak jest, tak, moja luba…). Stojąc przed plutonem egzekucyjnym, kowal pragnie osobiście nim komenderować i nie chce zasłaniać oczu. Loro poleca Katarzynie wyprowadzić Rozellę. Wreszcie Karmaniol na widok celujących w jego stronę żołnierzy traci rezon. Na szczęście w ostatniej chwili zjawia się pułkownik Blémont, który egzekucję przerywa. Ktoś musi dotrzeć do znajdujących się w pobliżu oddziałów kawalerii generała Kellermana i poprosić o przybycie z odsieczą. Wymaga to jednak przejścia przez linię wroga. Aby nie narażać własnych żołnierzy, pułkownik powierza tę straceńczą misję Karmaniolowi. Rękojmią lojalności kowala będzie Rozella, która staje się zakładniczką. Karmaniol odchodzi, by wykonać rozkazy Blémonta (No 11. Melodramma). Mikeli zostaje pojmany przez Francuzów. Oberżysta prosi o widzenie z pułkownikiem Blémontem. Tymczasem generał Kellerman przysyła pismo z informacjami na temat wrogich oddziałów oraz z prośbą o pozostawienie przy życiu Karmaniola.

Karmaniol wypełnił zatem niebezpieczną misję. Sądzi nadal, że wszystkie wypadki były upozorowane jako „świetny żart”. Po zdjęciu z głowy kapelusza z przerażeniem dostrzega na nim ślady po prawdziwych, austriackich kulach. Nagle dociera do niego, że wszystkie zdarzenia były jak najbardziej realne. Dopiero teraz wyjaśnia się sprawa ćwieków. Nadgorliwy kowal wbił ich za dużo i w ten sposób przestraszył Austriaków. Blémont awansuje Karmaniola do rangi kaprala, zaś Mikeli oddaje mu Rozellę za żonę. Karmaniol prosi jednak o dymisję. Woli zamieszkać z Rozellą w San Giuliano. Francuzi wyruszają do Marengo. W ostatniej „śpiewce”, zgodnie z wodewilową konwencją, Karmaniol przypomina widzom, że aktorzy dobrze grali Francuzów.

A zatem wszystko było tylko iluzją... (No 12. Finale. chór: Do Marengo…, Karmaniol: Moi panowie! skończyłem mą rolę!). *** Najprawdopodobniej w 1842 roku (dokładnej daty dotychczas nie ustalono) trupa Wilhelma Schmidkoffa wystawiła w Wilnie po raz pierwszy komedio-operę Karmaniol, czyli Francuzi lubią żartować z muzyką Moniuszki. Był to jeden z kilkunastu wodewili stworzonych przez kompozytora w okresie wileńskim (lata 1840–1858). Libretto jest dość zręcznym tłumaczeniem tekstu 49

francuskiego, wystawionego pierwotnie w grudniu 1836 roku w Théâtre des Variétés w Paryżu. Przekładu dokonał rówieśnik Moniuszki, Oskar Korwin Milewski (1818–1906). Ten ziemianin z powiatu oszmiańskiego napisał także libretta nie do końca oryginalne do innych wczesnych utworów Moniuszki (jego Ideał, czyli Nowa Precjoza fabułą swą nawiązywał do Cyganeczki z Madrytu, jednej z Nowel przykładnych Miguela de Cervantesa, operetka Loteria była była zaś według białoruskiej badaczki Sviatleny Niemahaj, parafrazą komedio-opery Terno Ludwika Adama Dmuszewskiego).

Przetłumaczony przez Milewskiego tekst francuski mógł Moniuszkę pociągać odwołaniami do historii wojen napoleońskich. Kompozytor wiele o nich słyszał od ojca i stryjów, którzy dobrze pamiętali, ba – sami uczestniczyli – w kampanii 1812 roku. Padająca tu aluzja do słynnej bitwy pod Marengo (14 czerwca 1800 roku) pozwala wydatować tę fikcyjną skądinąd fabułę na początek czerwca 1800 roku. Wspomniane w dialogach bohaterów sztuki nazwiska dwóch generałów wsławionych w trakcie włoskich kampanii Napoleona, Gasparda Amedéego Ggardanne’a (1758–1807) i François Étienne’a Kellermanna (1770–1835), pobudzały z pewnością wyobraźnię polskich widzów wspominających z nostalgią epokę podbojów francuskiego wodza (Kellermann zasłynął zresztą szarżą kawaleryjską we wspomnianej bitwie pod Marengo).

Muzyczne oblicze śpiewów i chórów Karmaniola, oprócz narzuconego przez temat wodewilu idiomu marszowego, kształtują rytmy taneczne (salonowej polki, galopa i walca, który upodabnia się niekiedy do polskiego mazura).

Grzegorz Zieziula

Stanisław Moniuszko, dagerotyp z lat czterdziestych XIX w. reprodukowany w Tygodniku Ilustrowanym („gest” Napoleona...)

Roberto Skolmowski

Reżyser, scenarzysta, pedagog i aktor.

Zadebiutował w Operze Bytomskiej w 1987 roku reżyserując Rigoletto G. Verdiego i od tego czasu zasłynął oryginalnymi realizacjami ponad 80 widowisk operowych. Wśród nich znalazły się liczne dzieła G. Verdiego, m.in.

Otello, Trubadur, Falstaff, Moc przeznaczenia, Nabucco, Traviata, Rigoletto, Requiem i trzy inscenizacje Widm S. Moniuszki, w tym słynna wersja przygotowana dla Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans. Wśród jego inscenizacji teatralnych z udziałem setek wykonawców znalazła się Carmina Burana C. Orffa, która w 2009 roku zebrała cztery najważniejsze Złote Maski (m.in. za scenariusz, reżyserię i inscenizację). Specjalizuje się w wielkich widowiskach – jest autorem największej w dziejach inscenizacji opery Straszny dwór S. Moniuszki wykonanej we wrocławskiej Hali Stulecia i uznanej za „Najwybitniejszą Inscenizację Roku 2001”. Trzy lata później stworzył dla Opery we Lwowie pierwszą w powojennych dziejach realizację tego dzieła wykonaną w języku polskim przez artystów ukraińskich z okazji Roku Polskiego na Ukrainie. Jego monumentalne superprodukcje przygotowane z wielkim rozmachem i z użyciem nowych technologii multimedialnych i telewizyjnych (m.in. Carmen, Trubadur) obejrzały dziesiątki tysięcy widzów. Z dużym powodzeniem reżyseruje musicale, operetki i komedie muzyczne. Jest autorem kilkunastu inscenizowanych koncertów i gali. Zajmuje się również reżyserią świateł z użyciem najnowocześniejszych rozwiązań technicznych.

Jego spektakle gościły na festiwalach krajowych i zagranicznych. W latach 1993–1994 obejmował stanowisko kierownika artystycznego Opery Wrocławskiej. Zainaugurował Scenę Kameralną Opery Wrocławskiej w Szczawnie-Zdroju, z której powstała następnie Śląska Opera Kameralna. Tu właśnie realizował program małych, kameralnych inscenizacji operowych (Włoszka w Algierze G. Rossiniego czy Kantata o kawie J.S. Bacha, która okazała się wielkim sukcesem). W 2002 roku powołał do życia Letni Festiwal Muzyczny „Musica sacra Musica profana” w Długiej Goślinie. W ciągu 25 lat stworzył blisko 100 produkcji teatralnych, operowych, filmowych i telewizyjnych. Za czasów jego dyrekcji (2007–2011) Wrocławski Teatr Lalek zrealizował 53 premiery i stał się atrakcyjnym miejscem na mapie kulturalnej miasta, odwiedzanym przez ponad 100 tysięcy widzów rocznie. Zapraszał do współpracy wy51

bitnych artystów polskiej sceny. Odmienił sposób postrzegania teatru lalek, jako skierowanego wyłącznie do młodego widza (dowodem na to była m.in. realizacja Pastorałki L. Schillera, która zyskała wielkie uznanie krytyków i publiczności). Realizował przedstawienia dla 2- i 3- latków (m.in. zachwycający spektakl Jaś i Małgosia J. Brzechwy). Jego „Bajkobus”, czyli objazdowa, nowocześnie wyposażona scena teatralna – umieszczona na platformie samochodowej i będąca precyzyjną kopią neobarokowego gmachu Teatru Lalek we Wrocławiu, został uznany za Najważniejsze Teatralne Wydarzenie Artystyczne Roku 2009 i ogłoszona przez „Gazetę Wyborczą” Fajerwerkiem Roku. Przedsięwzięcia artysty wykraczały poza tradycyjne ramy teatru lalkowego. Poszukiwał dla spektakli niekonwencjonalnych przestrzeni. Znany jest z realizacji interdyscyplinarnych projektów kulturalno-edukacyjnych. Zainicjował we Wrocławskim Teatrze Lalek profesjonalną działalność wydawniczą – m.in. doprowadził do pierwszego w dziejach polskiego wydania arcydzieła Statek błaznów S. Branta. Jedną z jego inicjatyw było przywrócenie do życia Ogrodu Staromiejskiego we Wrocławiu oraz powołanie jedynej w Polsce stałej sceny na wodzie (i w wodzie) we wrocławskim Aquaparku, gdzie zagrano ponad 70 interaktywnych przedstawień cieszących się wielką popularnością (m.in. słynne Rekiny w basenie). Za czasów jego dyrekcji Wrocławski Teatr Lalek zrealizował ponad 50 premier a frekwencja w 2010 roku przekroczyła 120 tysięcy widzów. Był wykładowcą Akademii Muzycznej w Poznaniu, Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie oraz prowadził wykłady mistrzowskie na Wydziale Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

W 2011 roku otrzymał niezwykłą bezprecedensową propozycję przekształcenia Filharmonii Podlaskiej w Operę i Filharmonię Podlaską – Europejskie Centrum Sztuki w Białymstoku, tworząc tym samym od podstaw zupełnie nową instytucję i projektując jej wielopłaszczyznową działalność w całkowicie nowej formule. W końcowej fazie budowy doprowadził do wyposażenia instytucji w najnowocześniejsze urządzenia oświetleniowe i nagłośnieniowe, które nie zostały przewidziane w pierwotnym projekcie. Ponadto, według jego wskazań i pomysłów powstał projekt studia multimedialnego. Dzięki temu Opera i Filharmonia Podlaska – Europejskie Centrum Sztuki w Białymstoku jest obecnie jedną z niewielu instytucji posiadającą możliwość realizowania własnych nagrań telewizyjnych i filmowych, jak i realizacji nagrań i transmisji spektakli na żywo. Opera i Filharmonia Podlaska – Europejskie Centrum Sztuki w Białymstoku posiada także – jako jedyna instytucja w Polsce – system COOLUX 2011, umożliwiający realizację dekoracji multimedialnych i wirtualnych. Wraz ze swoimi współpracownikami stworzył nowoczesny program działań edukacyjnych, wśród których projekt artystyczno-edukacyjny „Korczak” został objęty patronatem Dyrektor Generalnej UNESCO i uhonorowany tytułem Wydarzenia Historycznego 2012. Obecnie, Opera i Filharmonia Podlaskiej – Europejskiego Centrum Sztuki w Białymstoku jest najnowocześniejszym i najprężniej działającym centrum kulturalnym na wschód 52

od Berlina. Na deskach tej właśnie sceny zrealizował m.in. sześć spektakli (m.in. Traviata G. Verdiego, Skrzypek na dachu J. Bocka, Brzydki Kaczorek M. Urbanka, Jaś i Małgosia S. Kisielewskiego), w tym dwa spektakularne widowiska na okoliczność Wielkiej Inauguracji nowego gmachu instytucji w dniach 28-29 września 2012 roku: operę Straszny dwór S. Moniuszki oraz musical Korczak Ch. Williamsa – ten właśnie spektakl został uhonorowany Teatralną Nagrodą Muzyczną im. J. Kiepury i uznany za najważniejszą realizację 2012 roku. Dzięki podjętej przez niego strategii zarządzania, w ciągu pierwszego roku Operę i Filharmonię Podlaską – Europejskie Centrum Sztuki odwiedziła rekordowa liczba ponad dwustu tysięcy osób. Laureat wielu prestiżowych nagród, m.in. Wrocławskiej Nagrody Teatralnej, wielu Złotych Masek i Nagrody Hebla. W 2013 roku Roberto Skolmowski otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej „za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania”. Jeden z najbardziej cenionych współcześnie menadżerów kultury.

Stanisław Michał Rybarczyk

Dyrygent, animator kultury, menedżer i pedagog. Związany, przez lata kariery artystycznej, jako dyrygent z Operą Wrocławską, Filharmonią Wrocławską, Ośrodkiem PR i TV we Wrocławiu, Wojewódzkim Domem Kultury, Centrum Sztuki IMPART, Agencją Artystyczną Pro Musica, Akademią Muzyczną we Wrocławiu, Liceum Muzycznym we Wrocławiu, Filharmonią Sudecką w Wałbrzychu oraz Theater Goerlitz (Niemcy).

Twórca i wieloletni dyrektor artystyczny Zespołu Kameralnego PR i TV we Wrocławiu, Chóru Synagogi Pod Białym Bocianem we Wrocławiu, Polsko–Niemieckiej Młodej Filharmonii Dolny Śląsk, Chóru Kameralnego Filharmonii Wrocławskiej i szeregu innych zespołów.

Wystąpił na wielu festiwalach, m.in. Wratislavia Cantans, Festiwalu Kultury Żydowskiej w Krakowie, Festiwalu Gaude Mater, Silesia Sonans, Legnica Cantat, Festiwalu Moniuszkowskim w Kudowie-Zdroju, Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, Festiwalu Warszawa Singera, Muzycznym Festiwalu w Łańcucie, festiwalach w Madrycie, Wiesbaden, Rydze, Nancy, Berlinie i Tallinie.

53

Dyrygował koncertami w filharmoniach w Polsce i za granicą. Występował wielokrotnie w większości krajów europejskich oraz w Chinach. Dyrygował wieloma operami m. in. Strasznym Dworem St. Moniuszki, Nabucco G. Verdiego, Manru I. Paderewskiego, Aidą, Traviatą, Trubadurem G. Verdiego, Czarodziejskim fletem W.A. Mozarta.

Dokonał szeregu prawykonań m. in. Mszy Polskiej i Oratorium Pieśń Świata H.F. Tabęckiego.

Zrealizował nagrania dla firm fonograficznych, rozgłośni radiowych i telewizyjnych w kraju i za granicą.

Koncertował i współpracował z wieloma znakomitymi artystami: J. Malovanym, R. Żukowskim, P. Łykowskim, M. Sternem, K. Myrlakiem, K. Kolbergerem, J. Mechlińskim, L. Kuznietzovem, A. Izsakiem, L. Davidsonem, B. Kahan, J. Steczkowską, A. Hanuszkiewiczem, W. Hejną, R. Kołakowskim i wieloma innymi.

Współpracował przy realizacji filmów: Seszele w reż. B. Lindy, Deszczowy żołnierz i Wygrany w reż. W. Saniewskiego oraz kilku innych.

Był wielokrotnie jurorem konkursów wykonawczych i kompozytorskich.

Twórca i dyrektor artystyczny wrocławskich Wieczorów Tumskich, Koncertów Hawdalowych oraz, wraz z Karoliną Szykier-Koszucką, Festiwalu Kultury Żydowskiej Simcha. Dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie-Zdroju. Inicjator powstania w Kudowie Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. A. Hiolskiego i Sesji Moniuszkowskiej.

Autor widowiska Koniec wieku – spotkanie kultur. Współpracował przy realizacji wielkich widowisk m. in.: Anioły Europy, Misterium Iniquitatis, Requiem Pro Pace.

We wrocławskiej Dzielnicy Wzajemnego Szacunku powołał do życia cykl Biblia i Muzyka, zainicjował warsztaty Śpiewaj z rabinem, pastorem i księdzem, założył ponadto dyskusyjny Salon Dzielnicy Wzajemnego Szacunku.

Dyrektor artystyczny Fundacji Pro Arte, dyrektor Agencji Artystycznej Art & Business Direction, przewodniczący zarządu Fundacji „Dzielnica Wzajemnego Szacunku Czterech Wyznań”, wiceprezes zarządu i dyrektor artystyczny Fundacji Pro Arte 2002.

Za swoją działalność artystyczną i społeczną wyróżniony m.in. Nagrodą Św.

Brata Alberta, Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, polsko-niemiecką nagrodą „Germanus”, medalami „Zasłużony dla Tolerancji”, „Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego” oraz „Merito de Wratislavia – Zasłużony dla Wrocławia”.

54

Maciej Prochaska

Wykształcenie muzykologiczne otrzymał w latach 1991-1996 w obecnym Instytucie Muzykologii na wydziale Historycznym Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Praca magisterska Zapisy muzyczne Oskara Kolberga jako źródło do historii folkloru została napisana pod kierunkiem prof. dr hab.

B. Muszkalskiej. Pobierał prywatne lekcje kompozycji u prof. F. Dąbrowskiego. W 1994 roku był stypendystą Dartington International School of Music.

W 2010 roku otrzymał Stypendium Marszałka Województwa Wielkopolskiego w dziedzinie kultury na realizację badań nad historią kultury muzycznej Wielkopolski, a w roku 2017 – Stypendium Twórcze w dziedzinie „Muzyka” od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na opracowanie rękopisów z bibliotek saskich. Od 2017 roku uczestniczy w seminarium doktorskim u prof. dr hab. H. Lorkowskiej w Akademii Muzycznej w Poznaniu z tematem poświęconym roli orkiestry w operze barokowej.

W latach 2001-2017 był pracownikiem naukowym w Instytucie im. O. Kolberga w Poznaniu oraz członkiem Zarządu tej instytucji. Przygotowywał do wydania rękopiśmienne zapisy O. Kolberga w tym trzy tomy monografii regionalnych: Pieśni ludu polskiego-suplement (2003), Przemyskie-suplement (2011) i Kaliskie-suplement (2017). W ramach programu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Kolberg 2014 – Promesa” w realizowanym przez fundację Harmonia Artis projekcie dokonał źródłowego opracowania, częściowej rekonstrukcji i orkiestracji jednoaktowej opery O. Kolberga Scena w karczmie czyli powrót Janka. W ramach obchodów Roku Kolberga 2014 na zlecenie Instytutu Muzyki i Tańca opracował i przygotował do realizacji oryginalną, Kolbergowską wersję partytury opery Król pasterzy oraz zrekonstruował i opracował fragmenty trzeciej, niedokończonej opery Pielgrzymka do Częstochowy.

W latach 2014–2015 był ekspertem-członkiem zespołu sterującego w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Departamencie Narodowych Instytucji Kultury w programie „Kultura ludowa i tradycyjna”.

W latach 2002–2012 był dyrektorem artystycznym orkiestry Accademia dell’Arcadia, współtwórcą ponad 400 koncertów, oraz 8 płyt CD z nieznaną muzyką związaną z historią polskiej kultury XVII-XIX wieku. W tych przedsięwzięciach brał także udział jako klawesynista i organista.

W 2017 roku, na zamówienie Filharmonii Szczecińskiej, z okazji Roku Nowowiejskiego przygotował orkiestrację 10 pieśni tego kompozytora. Był współautorem i współredaktorem edycji wyciągu fortepianowego do opery Legenda Bałtyku F. Nowowiejskiego.

W tym samym roku, na zamówienie Narodowego Forum Muzyki we Wrocławiu, przygotował oryginalną wersję partytury Widm S. Moniuszki.

W 2018 roku, na zlecenie Warszawskiej Opery Kameralnej, zrekonstruował wg rękopisu i zorkiestrował, odnalezioną przez dra G. Zieziulę operę S. Moniuszki Szwajcarska Chata. Dla tejże instytucji przygotował również orygi55

nalną wersję partytury Noclegu w Apeninach. Na zamówienie Towarzystwa Teatralnego we Wrocławiu, rekonstruując brakujące fragmenty muzyczne na podstawie rękopisu muzycznego i libretta, przygotował oryginalną wersję partytury Karmaniola S. Moniuszki.

Elżbieta Lejman-Krzysztyniak

Absolwentka Państwowej Szkoły Baletowej w Poznaniu i kulturoznawstwa na Uniwersytecie Wrocławskim. Pracę rozpoczęła w 1983 roku w Teatrze Wielkim w Poznaniu, następnie w Operze Wrocławskiej na stanowisku solistki baletu. W swym dorobku posiada wiele ról pierwszoplanowych.

Występowała w wielu krajach Europy, m.in.: Niemczech, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Francji, Holandii, Szwajcarii, Hiszpanii czy Portugalii.

Tworzy choreografię i ruch sceniczny do spektakli operowych, takich jak: Aida G. Verdiego (tournée po Niemczech, Austrii), Dyrektor teatru i Łaskawość Tytusa W.A. Mozarta, Baron Cygański J. Straussa, Wesołe kumoszki z Windsoru O. Nicolai oraz koncertów: Strauss Gala (tournée po Niemczech), Mozariada (cykl koncertów w Polsce, Wiedeń, Praga), Gala Operetkowo-Operowa (cykl koncertów w Polsce) oraz reżyserię do Księżniczki czardasza I. Kalmana (cykl 13 spektakli ATM).

Od 1996 roku jest wykładowcą przedmiotu Praca nad plastyką ciała i sceniczne opracowanie partii operowej na wydziale wokalnym Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu. Dokonała tam wielu opracowań scenicznych spektakli dyplomowych dla studentów wydziału wokalnego w zakresie reżyserii, ruchu scenicznego i inscenizacji.

Brała udział w wielu warsztatach tańca współczesnego, jazzowego, broadway jazz, hinduskiego, hiszpańskiego, barokowego. W ramach programu Erasmus prowadziła zajęcia na Uniwersytecie Sulcuk w Konyi (Turcja).

Jest zdobywczynią wielu nagród i odznaczeń, m.in. odznaki Zasłużony Działacz Kultury, medalu z okazji 200-lecia Baletu Polskiego, nagrody rektorskiej Akademii Muzycznej we Wrocławiu. W 2005 roku została odznaczona przez Prezydenta RP Srebrnym Krzyżem Zasługi, a w 2014 roku – orderem Zasłużony Dla Kultury Polskiej (przez ministra Kultury i Sztuki oraz Dziedzictwa Narodowego).

Monika Wodarz

Absolwentka wrocławskiego PLSP, studiowała Filozofię na UW. W pracy zawodowej parała się m.in. rozrysowaniami i opracowaniem graficznym dla Pracowni Witraży Z. Jaworskiego, projektowaniem i wykonaniem kostiumów, ubrań na miarę, patchworków. Rysuje, maluje, rzeźbi, lubi eksperymenty z formą i konstrukcją. Ceni sobie czas stałej współpracy z Wrocławskim Teatrem Lalek (2007–2009), w którym wykonywała zarówno Colombiny z Pożaru, jak i kostiumy gąsienic na potrzeby Co w trawie Piszczy. Do dziś wykonuje prace dla WTL, równolegle realizując zlecenia dla m.in.: Pink Mama Theatre, indywidualne, wszystkie te pozwalające stale doskonalić warsztat.

Wojciech Hejno

Wrocławski filmowiec. Studiował na Uniwersytecie Wrocławskim na Wydziale Filologicznym, spec. dziennikarstwo; absolwent Akademii Filmu i Telewizji w Warszawie (specjalizacje: reżyseria filmowa i montaż filmowy) oraz Krakowskiej Szkoły Scenariuszowej. Autor licznych reportaży dla stacji telewizyjnych, filmów reklamowych, reżyser wielokamerowych rejestracji koncertów muzyki poważnej i spektakli teatralnych oraz klipów muzycznych. Wieloletni autor zdjęć do Kroniki Filmowej Dolnego Śląska, projektowanej w kinach regionu. Specjalizuje się w tworzeniu animacji multimedialnych dla widowisk artystycznych (m.in.: Wrocław Industrial Festival, Leo Festival – koncert inauguracyjny, Narodowe Forum Muzyki – Rytmy Świata, Akademia Muzyczna we Wrocławiu – Don Giovanni, musical Doktorze Korczak! wystawiany w Teatrze Polskim we Wrocławiu). Zrealizował zdjęcia i montaż oraz grading do filmu o E. Stein Synagoga 22. Realizuje także animacje, korekcję barwną i gradeing dla potrzeb filmu pełnometrażowego (np. Jesteśmy Żydami z Breslau K. Kaper, D. Szuiszis, 2016). Jest autorem scenografii multimedialnych w operach Don Giovanni W.A. Mozarta, Dziecko i czary M. Ravela, musicalu Korczak! Ch. Wiliamsa, Bezludnej Wyspy J. Hydna.

Wraz z R. Skolmowskim prowadzi zajęcia w ramach Zimowych Kursów Wokalnych organizowanych przez PSPS w Dusznikach-Zdrój.

57

Anna Snelewska

Absolwentka Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu w klasie fortepianu prof. P. Zawadzkiego. Podczas studiów doskonaliła swój warsztat pianistyczny u wielu wybitnych pianistów-pedagogów (prof. G. Kurzyński, prof. M. Markov prof. A. Artykiewicz, prof. E. Stefańska, prof. K. PopowaZydroń, prof. M. Nosowska). Była także uczestnikiem Międzynarodowego Forum Pianistycznego „Bieszczady bez granic” w Sanoku (2010) pod kierunkiem prof. A. Jasińskiego, prof. V. Nosiny oraz prof. W. Obidowicza. Od 2015 roku jest pracownikiem Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu na Wydziale Wokalnym w charakterze korepetytora wokalnego. Pracuje również w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia im. R. Bukowskiego we Wrocławiu jako akompaniator. Laureatka wielu nagród za wyróżniający się akompaniament, m.in.: Nagroda Roberta Pechanca za wyróżniającą się współpracę pianistyczną na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym Rudolfa Petraka w Żylinie (Słowacja) oraz dyplom uznania dla wyróżniających się pianistów-kameralistów na XIV Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im.

F. Platówny we Wrocławiu. Od 2015 roku regularnie uczestniczy w charakterze wykładowcy-akompaniatora w Kursach Interpretacji Muzyki Oratoryjno-Kantatowej „Vratislavia”. Współpracowała przy projektach operowych Wrocławskiej Akademii Muzycznej (Dziecko i czary M. Ravel, Nowy Don Kichot, czyli sto szaleństw S. Moniuszko).

Sebastian Mach

W 2016 roku ukończył studia licencjackie na Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie dr. hab. M. Gallasa i rozpoczął studia magisterskie na Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu w klasie śpiewu prof. B. Makala.

Solista i chórzysta Chóru Narodowego Forum Muzyki we Wrocławiu, współpracował z licznymi zespołami, m.in.: Chórem Polskiego Radia, Oktava Ensamble, Cracow Singers, Teatrem Pieśni Kozła, Towarzystwem Teatralnym, Górecki Chamber Choir.

W 2017 roku otrzymał Nagrodę Specjalną za najlepsze wykonanie pieśni polskiej na IV Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym w Drezdenku.

Julian Skrzymowski

Student Akademii muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu w klasie prof.

P. Łykowskiego i P. Kołodzieja. Śpiew rozpoczął w wieku 8 lat we Wrocławskim Chórze Chłopięcym Pueri Consonantes. W ramach współpracy z Operą Wrocławską występował w przedstawieniach takich jak: Tosca (G. Puccini), Carmen (G. Bizet), Gioconda (A. Ponchielli), Carmina Burana (C. Orff), Mały Kominiarczyk (B. Britten) oraz przedstawieniach organizowanych przez Akademię Muzyczną im. K. Lipińskiego we Wrocławiu – Wesele Figara oraz Ba58

stien i Bastienne (W.A. Mozart). Obecnie współpracuje z zespołem kameralnym Cantores Minores Wratislavienses. Okazyjnie występuje w koncertach ze Studenckim Kołem Artystyczno-Naukowym Wokalnej Muzyki Dawnej.

Agata Chodorek

Stypendystka Ministra Kultury I Dziedzictwa Narodowego. Laureatka ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów wokalnych (Kielce, Włoszakowice, Stonavska Barborka, Żylina). Wyróżniona absolwentka Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu, w klasie prof. P. Łykowskiego. Swoje umiejętności kształciła również pod okiem takich artystów jak: M. Treliński, M. Znaniecki, B. Bayl, T. Żylis-Gara, E. Pessen, T. Heyer, K. Kluge, I. Kremling, I. Kłosińska, E. Iżykowska, K. Oleś-Blacha oraz E. Biegas. Stale współpracuje z Reprezentacyjną Orkiestrą Wojsk Lądowych we Wrocławiu, Filharmonią Sudecką i Filharmonią Dolnośląską.

Szymon Gąsiorowski

W 2016 roku rozpoczął studia II stopnia w Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu, na Wydziale Wokalnym w klasie śpiewu solowego prof.

B. Makala. W latach 2012–2016 odbył studia I stopnia na Wydziale Wokalno-Aktorskim w Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy, w klasie śpiewu solowego prof. W. Bednarka. W latach 2011–2013 odbył studia II stopnia w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu (kierunek: Politologia). W 2011 roku ukończył studia I stopnia w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu (kierunek: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna).

W 2017 roku w spektaklu dyplomowym studentów Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej we Wrocławiu wykonał partie Zegara i Kota w operze Dziecko i czary M. Ravela. W tym samym roku w spektaklu dyplomowym wykonał partię Hrabiego w operze Wesele Figara W.A. Mozarta. Podczas 55. Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie-Zdroju oraz Scen Młodych Warszawskiej Opery Kameralnej wykonał partię Burmistrza w krotochwili S. Moniuszki Nowy Don Kichot, czyli sto szaleństw.

Uczestniczył w licznych kursach wokalnych prowadzonych m.in. przez prof.

B. Makala, prof. I. Kłosińską oraz prof. S. Martinaityte.

Mikołaj Bońkowski

Student II roku Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznejim. K. Lipińskiego we Wrocławiu w klasie śpiewu solowego prof. B. Makala. Swoją edukację muzyczną i pierwszą działalność koncertową zaczynał w 2016 roku wyko59

nując, wraz z Wrocławską Orkiestrą Barokową, partie basowe w utworach M.J. Żebrowskiego w ramach festiwalu Wratislavia Cantans. Intensywne zbieranie doświadczeń scenicznych zaczęło się dla niego w 2017 roku od wykonania partii Antonia w akademickim Weselu Figara W.A. Mozarta, by później wcielić się w rolę Bartola, w której zadebiutował na deskach Opery Wrocławskiej w październiku tego samego roku. Zrealizował także rolę Charly’ego z operetki Loteria na mężów K. Szymanowskiego oraz Michała w krotochwili Nowy Don Kiszot S. Moniuszki w reżyserii R. Skolmowskiego (55. Międzynarodowy Festiwal Moniuszkowski w Kudowie-Zdroju, a następnie na scenie Warszawskiej Opery Kameralnej). Od maja 2018 roku związany jest z Teatrem Pieśń Kozła.

Anna Grycan

Edukację muzyczną rozpoczęła w klasie śpiewu solowego prof. R. Żurakowskiego w Państwowej Szkole Muzycznej II st. im. F. Chopina w Opolu, którą ukończyła z wyróżnieniem (2013). W 2017 roku ukończyła studia licencjackie w Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu w klasie śpiewu solowego dr hab. O. Ksenicz i prof. P. Łykowskiego.

Obecnie studentka studiów magisterskich i stypendystka w Hochschule für Musik Carl Maria von Weber w Dreźnie w klasie śpiewu solowego prof.

C. Junghanns. Młoda śpiewaczka stale rozwija swoje umiejętności i warsztat wokalny. Uczestniczyła czynnie w kursach mistrzowskich oraz międzynarodowych warsztatach wokalnych prowadzonych przez m.in. A. Rehlis, B. Makala, M. Walewską, C. Mrázkową–Kluge, P. McCreesha, U. Fabbri, T. Żylis-Garę, I. Kłosińską, P. Berne, M. Rexrotha, S. Leupold, F. Bottigliera, V. Borritsa, F. Brochhagena.

Wraz z Orkiestrą Symfoniczną i Chórem Filharmonii Opolskiej pod dyrekcją B. Żurakowskiego rozpoczęła działalność koncertową wykonując solowe partie altowe w dziełach S. Moniuszki (III Litania Ostrobramska, Pieśni żałobne), J. Elsnera (Msza e-moll op. 88), B. Brittena (A Ceremony of Carols).

Ponadto występowała na estradzie Filharmonii Opolskiej w ramach Koncertu Promenadowego oraz licznych audycji kameralnych.

Jako studentka Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu występowała podczas Festiwalu Wratislavia Cantans w Narodowym Forum Muzyki wykonując solowe partie – G. P. Telemann Die Tageszeiten oraz F.A. Miča Quatuor Elementa pod batutą B. Bayla. We współpracy z Orkiestrą Kameralną Leopoldinum Narodowego Forum Muzyki wystąpiła w ramach koncertu Rossini saute pod batutą M. Sompolińskiego. Wykonała partię altową D. Buxtehude Membra Jesu Nostri (BuxWV 75) pod dyrekcją A. Kosendiaka w Narodowym Forum Muzyki.

W ramach 52. Festiwalu Wratislavia Cantans wykonała partie altowe A. Scarlatti San Casimiro, Re di Polonia wraz z Orkiestrą Festiwalową Narodowego 60

Forum Muzyki pod kierownictwem muzycznym A. Rupocińskiej.

W 2018 roku, współpracując z Orkiestrą oraz chórem HfM Dresden pod dyrekcją H.C. Rademanna, wykonała solowe partie altowe: L. van Beethoven Msza C-dur op.86 oraz L. Bernstein Chichester Psalms.

Pierwsze doświadczenie sceniczne zdobywała w akademickich spektaklach. Kreowała tytułową partię Dziecka w operze L’enfant et les Sortilegès M. Ravel (reż. R. Skolmowski) oraz Nutrice w L’incoronazione di Poppea C. Monteverdi (reż. B. Beyer).

W ramach 55. Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie-Zdroju wzięła udział w prapremierze krotochwili S. Moniuszki Nowy Don Kiszot, czyli sto szaleństw kreując rolę Małgorzaty. W tej samej roli wystąpiła w maju br w Teatrze Warszawskiej Opery Kameralnej we współpracy z Orkiestrą – Zespołem Instrumentów Dawnych WOK Musicae Antiquae Collegium Varsoviense pod kierownictwem muzycznym S. Rybarczyka oraz w reżyserii R. Skolmowskiego.

Marek Belko

Urodzony na Słowacji. Student Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu w klasie śpiewu prof. P. Łykowskiego. Laureat wielu konkursów wokalnych za granicą, m.in. na Słowacji i w Czechach. Dwukrotny zdobywca nagrody dla najlepszego tenora w Międzynarodowym Konkursie im. R. Petráka w Żylinie. Swoje umiejętności rozwijał również na wielu kursach mistrzowskich prowadzonych przez wybitnych śpiewaków, takich jak: P. Dvorský, Ľ. Rybárska, P. Łykowski, P. Harwey. Występował w koncertach z Narodową Orkiestrą w Żylinie oraz Orkiestrą Symfoniczną w Ostrawie. Brał również udział w operach takich jak: G. Donizetti Viva la mamma (Guglielmo), W.A. Mozart Wesele Figara (Basilio), Don Giovanni (Ottavio), B. Smetana Sprzedana narzeczona (Waszek), J. Zastera Trautzl (Trautzl). W 2012 roku brał udział w letnim festiwalu Opernfestspiele w St. Margarethenie w Austrii, wykonując operę G. Bizeta Carmen pod kierunkiem dyrygentów: W. Grohs, K. Szennai, A. Pagliazzi. W ramach festiwalu 1000 lat Muzyki we Wrocławiu odtworzył postać Orfea w operze Orfeo dolente D. Beliego z towarzyszeniem Akademickiej Orkiestry Barokowej. W tym samym roku wykonał także solowa partię tenorowa w Stabat mater A. Dworzaka na 43. Festiwalu Barbórkowym Chórów Akademickich. Brał również udział w projekcie z Orkiestrą Barokową (dyrygent: J. Thiel), w którym wykonał postać ewangelisty w Pasji wg. św. Łukasza G.P. Telemanna. W ramach 55. Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie-Zdroju wystąpił w głównej roli Karola w operze Nowy Don Kichot, czyli sto szaleństw S. Moniuszki. Zagrał także na deskach Opery Wrocławskiej postać Basilia w operze W.A. Mozarta Wesele Figara.

61

Paweł Frasz

Ukończył I st. PSM w Inowrocławiu w klasie gitary. Należał do zespołu muzyki dawnej Schola Cantorum Inovroclavensis, gdzie grał na licznych instrumentach (fletach prostych, krzywułach, lutni, violi da gambie), wykonywał tańce dawne i śpiewał muzykę wokalną okresu renesansu i baroku. W 2009 roku został finalistą (z wyróżnieniem) ogólnopolskiej olimpiady artystycznej w sekcji muzyki. W 2014 roku rozpoczął studia stacjonarne I i II stopnia, kierunek Muzykologia na Wydziale Historycznym na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. W trakcie tych studiów ukończył dwie specjalizacje: źródłoznawstwo muzyczne oraz specjalność nauczycielską. Tego samego roku rozpoczął studia na Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu na Wydziale Edukacji Muzycznej, Chóralistyki i Muzyki kościelnej w klasie dyrygowania dr hab. A. Franków-Żelazny. Od 2016 roku jest studentem śpiewu solowego w klasie prof. B. Makala na Wydziale Wokalistyki na Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu. W 2016 roku był administratorem projektu Narodowego Forum Muzyki Singing Europe, który odbywał się w ramach Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. Od 2018 roku jest dyrygentem i śpiewakiem w Teatrze Pieśni Kozła we Wrocławiu.

Współpracuje z takimi jednostkami naukowymi jak RISM, Archiwum na Jasnej Górze czy Musica Patria. Śpiewał z wieloma zespołami chóralnymi, by wspomnieć choć Chór Narodowego Forum Muzyki, Chór Akademicki UAM, Poznański Chór Kameralny, Poznański Chór Chłopięcy. Brał udział w czterech edycjach Polskiego Narodowego Chóru Młodzieżowego. Współpracował z takimi dyrygentami jak: P. McCreesh, J. Kasprzyk, B. Bayl, W. Pfaff czy J. Sykulski. Aktualnie jest solistą zespołu Musica Maxima oraz członkiem oktetu Circulus Vocal.

Urszula Milewska

Swoją działalność artystyczną rozpoczęła w 2004 roku w Zespole Pieśni i Tańca „Poloneziaki” w Bielawie, z którym koncertowała przez 12 lat. Zespół ma w repertuarze suity ludowe, m.in. rzeszowską, łowicką, krakowską, a też musicale i koncerty oparte na muzyce lat 60. (Tych lat nie odda nikt), lat 20. i 30. (Powróćmy jak za dawnych lat), oparte na tradycyjnej muzyce państw europejskich (Europa śpiewa i tańczy) i wiele innych. Zespół występował nie tylko w Polsce (m.in. Teatr Dramatyczny w Warszawie, Kopalnia Soli w Wieliczce), ale też za granicą – na międzynarodowych festiwalach ludowych (Czechy, Niemcy, Ukraina, Białoruś, Francja, Grecja, Hiszpania, Bułgaria, Włochy).

Jako solistka Urszula Milewska wzięła udział w wielu ogólnopolskich konkursach piosenki. Jej osiągnięcia to: GRAND PRIX w Kaliskim Konkursie Piosenki Dziecięcej i Młodzieżowej o Puchar Prezydenta Miasta Kalisza (2013) oraz GRAND PRIX w Ogólnopolskim Konkursie na Interpretację Piosenek 62

Agnieszki Osieckiej „Oceany” (2013), liczne nagrody na Ogólnopolskim Konkursie Piosenki Estradowej „Solo” w Bielawie (I miejsce, dwukrotnie II miejsce), II miejsce w 13. Konkursie Piosenki „Wygraj Sukces” w Tarnobrzegu oraz Nagroda Publiczności w Ogólnopolskim Młodzieżowym Konkursie Piosenki Agnieszki Osieckiej BARDZO WIELKA WODA we Wrocławiu (2013).

Występuje zarówno jako solistka jak i zespołowo. W 2011 roku brała udział w koncercie Jednego serca w Teatrze Wielkim w Warszawie, miała swój recital podczas Międzynarodowego Festiwalu Oratoryjno-Kantatowego Wratislavia Cantans (2015). Rokrocznie występuje podczas tego festiwalu z Grupą 44. Wystąpiła również we wrocławskim Imparcie w ramach cyklu solowych recitali Przed premierą organizowanych i prowadzonych przez B. Sobczuka.

Od 2015 roku jest studentką Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu na wydziale wokalnym, kierunek śpiew solowy, specjalność wokalno-aktorska. Od tego czasu bierze udział w licznych spektaklach operowych i operetkowych, takich jak: Deidamia (G.F. Haendel), Dziecko i czary (M. Ravel), Nowy Don Kichot, czyli sto szaleństw, Loteria na mężów, czyli Narzeczony nr 69 (S. Moniuszko), Wieczór w krainie operetki (reż. E. Lejman-Krzysztyniak). W 2015 roku wcieliła się w rolę Basi w spektaklu Doktorze Korczak! na bazie musicalu Korczak (libretto N. Stimson) realizowaną przez Młodzieżową Akademię Musicalową w reżyserii R. Skolmowskiego w Teatrze Polskim we Wrocławiu.

Obecnie współpracuje z Teatrem Pieśń Kozła (Island, Return to the voice) oraz z wrocławskim zespołem Polychord. Skolmowskiego w Teatrze Polskim we Wrocławiu.

Obecnie współpracuje z Teatrem Pieśń Kozła (Island, Return to the voice) oraz z wrocławskim zespołem Polychord.

Maciej Łykowski

Artysta pochodzi z muzycznej rodziny – jego rodzice są śpiewakami. W 2018 roku ukończył z wyróżnieniem PSM II st. im. R. Bukowskiego we Wrocławiu w klasie śpiewu swojego ojca – prof. P. Łykowskiego. Uczestnik wielu kursów wokalnych w kraju i za granicą. Od kilku lat z powodzeniem bierze udział w studenckich spektaklach operowych Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu w reżyserii R. Skolmowskiego oraz M. Misiury. Od 2017 roku jest studentem Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu, gdzie kontynuuje naukę pod kierunkiem prof. P. Łykowskiego.

Katarzyna Radoń

Sudentka Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu, specjalność: wokalno-aktorska, uczennica prof. dr hab.

A. Młynarskiej-Klonowskiej. Edukację muzyczną rozpoczęła w Państwowej 63

Szkole Muzycznej II st. im. R. Bukowskiego we Wrocławiu w klasie śpiewu solowego T. Huka (dyplom z wyróżnieniem). W trakcie studiów mezzosopranistka wykonywała partie solowe oraz chóralne w dziełach operowych i operetkowych wystawianych w Warszawskiej Operze Kameralnej, a także Akademii Muzycznej we Wrocławiu oraz podczas Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie-Zdroju i Zimowego Kursu Wokalnego w Dusznikach-Zdroju.

Tomasz Radziszewski

Absolwent PSM I stopnia w Nowej Soli i PSM II stopnia w Zielonej Górze, a obecnie student Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu w klasie gitary klasycznej prof. P. Zaleskiego, a także uczniem PSM II stopnia im. R. Bukowskiego we Wrocławiu w klasie śpiewu solowego dr hab.

O. Ksenicz. Koncertuje w kraju i za granicą, zarówno jako solista jak i kameralista. Jest laureatem licznych nagród na konkursach o szczeblu ogólnopolskim i międzynarodowym. Miał okazję śpiewać m.in. w Warszawskiej Operze Kameralnej, Narodowym Forum Muzyki, czy w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Szczególnym zainteresowaniem młodego artysty jest popularyzowanie muzyki okresu klasyczno-romantycznego pisanej oryginalnie na gitarę z głosem.

Bartosz Nowak

Student studiów magisterskich na Wydziale Wokalnym Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu w klasie śpiewu solowego prof. P. Łykowskiego i dr hab. O. Ksenicz. Swoją edukację muzyczną rozpoczął w 2009 roku w Państwowej Szkole Muzycznej II st. im. F. Chopina w Opolu, w klasie śpiewu solowego R. Żurakowskiego, którą to szkołę w 2013 roku ukończył z wyróżnieniem. Trzy lata później, również z wyróżnieniem, ukończył studia licencjackie w Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu.

Działalność koncertową zainaugurował polskim prawykonaniem II Symfonii D-dur Romeo i Julia A. Regi wraz z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Opolskiej (2011). W swoim dorobku ma również wykonanie z Orkiestrą Symfoniczną oraz Chórem Filharmonii Opolskiej partii tenorowej w III Litanii Ostrobramskiej S. Moniuszki. W 2013 roku został zaproszony do wykonania Gali Operowej w Filharmonii Opolskiej pod dyrekcją J. Wołyńskiego. Wraz z Orkiestrą Symfoniczną i Chórem Filharmonii Opolskiej pod dyrekcją B. Żurakowskiego wykonał partie solowe w utworach: S. Moniuszki (Pieśni żałobne), J.Elsnera (Msza e-moll op. 88) oraz L. van Beethovena (Fantazja na fortepian, chór i orkiestrę op. 80). W 2015 roku artysta wziął udział w koncertowym wykonaniu opery Czarodziejski Flet W.A. Mozarta z towarzyszeniem 64

Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Dolnośląskiej, wykonując partię Tamina.

Współpracował z łódzkim Teatrem Muzycznym kreując postać Camille’a de Rossillon w Wesołej Wdówce F. Lehara, natomiast w 2016 roku wziął udział w przekrojowym koncercie Rossini Saute z towarzyszeniem Kameralnej Orkiestry NFM Leopoldinum. Wraz z Polsko-Niemiecką Młodą Filharmonią wykonał partię tenorową w Requiem d-moll KV 626 W.A. Mozarta podczas koncertów w kraju oraz za granicą, natomiast wraz z Południowoniemieckim Chórem i Orkiestrą Lekarzy pod dyrekcją M. Poppa wykonał partię tenorową w Stabat Mater G. Rossiniego. Współpracował również m.in. z Polską Filharmonią Sinfonia Baltica oraz Orkiestrą Reprezentacyjną Wojsk Lądowych we Wrocławiu. W 2017 roku artysta został zaproszony przez Stockholm University of Opera do wzięcia udziału w spektaklu Beyond the masks (obszerne fragmenty oper W.A. Mozarta Don Giovanni oraz Cosi fan tutte). Współpracuje z Teatrem Muzycznym Castello, gdzie wykonuje partie Camille’a de Rossillon w Wesołej wdówce F. Lehara oraz Alfreda w Zemście nietoperza J. Straussa. W kwietniu 2018 roku zadebiutował na deskach Warszawskiej Opery Kameralnej rolą Pedrilla w Uprowadzeniu z Seraju W.A. Mozarta w reżyserii J. Aleksandrova.

Artysta stale rozwija swoje umiejętności podczas kursów mistrzowskich oraz warsztatów, prowadzonych m.in. przez T. Hampsona, T. Heyera, G. Kahrego, M. Diaza, E. Sąsiadka. Młody śpiewak uczestniczył w licznych festiwalach muzycznych: II. Międzynarodowy Festiwal Muzyczny Belle Voci w Brzegu Dolnym, 49. i 52. Festiwal Wratrislavia Cantans we Wrocławiu, XI Festiwal Gaude Mater Polonia Wincenty z Kielczy In memoriam, II Letni Festiwal Kultury Polonia Cantans we Wrocławiu, 21. Festiwal Muzyki Wiedeńskiej we Wrocławiu, IV Międzynarodowy Festiwal im. Felixa Mendelssohna-Bartholdy’ego w Dusznikach-Zdroju.

Współpracował z takimi dyrygentami jak: J. Wołyńskij, B. Bayl, Y.C. Lee, B. Żurakowski, B. Jarmołowicz, J. Ślęk, M. Sompoliński, M. Dziubek, S. Chrzanowski i in.

Aleksander Kaczuk-Jagielnik

Od października 2017 roku student wydziału wokalnego Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie prof. B. Makala, wcześniej kształcił się w Szkole Muzycznej I i II st. w Gorzowie Wielkopolskim w klasie dr B. Gramzy.

Laureat Ogólnopolskich Konkursów Wokalnych m.in.: I miejsce w V Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. profesor H. Słonickiej w Suwałkach oraz II miejsce w XI Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. L. Różyckiego w Gliwicach, wyróżniony podczas przesłuchań makroregionalnych Centrum Edukacji Artystycznej 2017.

Wielokrotny stypendysta prezydenta miasta Gorzowa Wielkopolskiego.

65

25 sierpnia 2018, sobota, godz. 1100 Park Zdrojowy – Muszla Koncertowa

koncert promenaDowy Młodzieżowa Orkiestra Dęta Szkoły Artystycznej z Hronova /Czechy/ Miloš Meier dyrygent

25 sierpnia 2018, sobota, godz. 1200 Balkon Teatru Zdrojowego

Hejnał festIwaLowy

25 sierpnia 2018, sobota, godz. 1500 Urząd Miasta, ul. Zdrojowa 24

korowÓD monIuszkowskI z udziałem Mażoretek z Nachodu /Czechy/, Młodzieżowej Orkiestry Dętej Szkoły Artystycznej z Hronova /Czechy/ oraz Stanisława Moniuszki

25 sierpnia 2018, sobota, godz. 1630 Teatr Zdrojowy

Koncert Pieśni Stanisława Moniuszki w przekładach Carla von Blankensee, Fritza Wernera, Władimira Bieniediktowa, Sofii Ginzberg oraz Jana Czeczota na języki niemiecki, rosyjski i białoruski

Jadwiga Rappé alt Michał Janicki baryton Emilian Madey fortepian, autor koncepcji artystycznej, pomysłodawca

Program Kozak (Козак) sł. J. Czeczot, przekład: W. Bieniediktow Rozmowa (Gespräch) sł. A. Mickiewicz, przekład: C. von Blankensee Sen (Сон) sł. A. Mickiewicz, przekład: Nikołaj Berg Do Niemna (An den Niemen) – sł. A. Mickiewicz, przekład: C. von Blankensee Morel (Абрикос) – sł. A. Chodźko, przekład: S. Ginzberg Dwie zorze (Morgenröte und Jungfrau) – sł. T. Lenartowicz, przekład: G. Ernst Kum i kuma (Кум і Кума) sł. J. Czeczot, przekład: J. Czeczot O matko moja sł. J. Prusinowski Pieśń uwięzionego myśliwca sł. W. Scott, przekład: A. E. Odyniec Wilija (Wilia und das Mädchen) sł. A. Mickiewicz, przekład: C. von Blankensee 67

Pieśń wieczorna (Abendlied der Schitterin) sł. W. Syrokomla, przekład: F. Werner Złota rybka (Золотаярыбка) sł. J. Zachariasiewicz, przekład: S. Ginzberg Serce moje (Сердце) sł. A. Kolankowski, przekład: Autor nieznany Prządka (Приаха) sł. P. Maszyński, przekład: Autor nieznany Kukułka (Кукушка) sł. J. Czeczot, przekład: W. Bieniediktow Kłosek sł. W. Syrokomla Piosnka bez tytułu sł. J.I. Kraszewski Groźna dziewczyna sł. Autor nieznany

Szanowni Państwo, równo rok temu tu, w Kudowie-Zdroju, na 55. Międzynarodowym Festiwalu Moniuszkowskim rozpocząłem realizację mojego projektu „umiędzynarodowienia” twórczości pieśniarskiej Stanisława Moniuszki. Dzisiaj wraz z Solistami pragnę przedstawić Państwu ciąg dalszy: Pieśni w przekładach na języki niemiecki i rosyjski, również jedną w języku białoruskim oraz – żeby było bardziej swojsko – kilka w języku polskim. Mój projekt od zeszłego roku znacznie się rozrósł. Zgromadziłem 150 Pieśni Moniuszki pisanych przez kompozytora bądź to oryginalnie do tekstów obcojęzycznych, bądź tych napisanych do polskiej poezji, do których sam odnalazłem przekłady wybitnych poetów europejskich XIX wieku.

Dziś pojawi się język białoruski. Dlaczego? Czy to ukłon w stronę Białorusi, która uważa Moniuszkę za swego kompozytora narodowego? Nie. I zabieg ten nie jest wymuszony, bowiem autor tekstu Kum i kuma – Jan Czeczot wywodzący się z kresowej szlachty – posługiwał się na równi językami polskim, litewskim i białoruskim i sam przełożył niektóre swoje wiersze na język białoruski.

W szkole uczymy się o tym, jak zaborcy starali się nas wynarodowić zabraniając nam tworzyć własną kulturę i posługiwać się naszym językiem.

Tymczasem owi zaborcy całą naszą najwybitniejszą poezję i literaturę piękną przekładali na swoje języki i wydawali! Polscy kompozytorzy, w tym i Moniuszko, także mieli przychylnych i wpływowych wydawców w Niemczech i Rosji.

Obecnie pracuję nad pełną edycją wszystkich zgromadzonych przeze mnie materiałów. 150 pieśni ukaże się z okazji 200. urodzin Stanisława Moniuszki w Polskim Wydawnictwie Muzycznym PWM w językach: francuskim, niemieckim, rosyjskim, angielskim, włoskim, czeskim, białoruskim i po łacinie.

68

Zmiana języka zmienia niejako „geometrię” muzyki. Treść pozostaje ta sama, fraza melodii układa się w ten sam sposób, a jednak kompozytor zostaje uwolniony z zaściankowości, jaka mu krzywdząco została doklejona przez wiele opiniotwórczych „autorytetów”. Odkryjmy na nowo piękno pieśni Stanisława Moniuszki.

Emilian Madey

Emilian Madey

Ukończył kompozycję (prof.

M. Borkowski), dyrygenturę (prof. B. Madey), fortepian (prof. T. Manasterska, prof.

M. Drewnowski) – wszystkie trzy dyplomy z wyróżnieniem. Doskonalił się na kursach u W. Riekerta, N. Immelmana, N. Sztarkmana, R. Pagano, V. Mierżanowa i A. Dvarionaitė.

Zajął II miejsce na Międzynarodowym Konkursie Młodych Pianistów i Skrzypków im. B. Dvarionasa w Wilnie (1989). Rok później otrzymał Złoty Medal na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. C. Kahn’a w Paryżu.

Artysta jest laureatem Międzynarodowego Festiwalu im. J. Hofmanna w Nałęczowie (1994, 1996). Łączy występy jako pianista z działalnością dyrygencką. Występował w Filharmonii Narodowej, na Zamku Królewskim, w Teatrze Wielkim, Sali Kongresowej i Studio Koncertowym Polskiego Radia w Warszawie oraz z większością polskich orkiestr filharmonicznych. Koncertował w Austrii, Francji, Korei Płd., Słowenii, na Litwie, w Niemczech, we Włoszech i na Ukrainie.

Współpracował z dyrygentami: B. Madeyem, W. Rajskim, J. Maksymiukiem, T. Bugajem, Ł. Borowiczem, T. Wicherkiem, M. Nałęcz-Niesiołowskim, M. Caldim i in.

Jako kameralista i dyrygent występował m.in. ze swoją matką A. Malewicz-Madey (mezzosopran), Z. Rysiówną (recytacja), P. Janowskim (skrzypce), J. Artyszem (baryton), A. Kruszewskim (baryton), J. Brękiem (bas-baryton), R. Gierlachem (bas-baryton), M. Boberską (sopran), I. Kłosińską (sopran), Ł. Długoszem (flet), Z. Raubo (fortepian), A. Wodnickim (fortepian), M. Drewnowskim (fortepian), L. Armellini (fortepian).

69

Prowadził kursy mistrzowskie w Konserwatorium Čiurlionisa w Wilnie i w Suwon University, College of Music w Korei Płd. Prowadzi klasę fortepianu w ZPSM II st. im. F. Chopina w Warszawie, jest wykładowcą na Uniwersytecie Muzycznym F. Chopina w Warszawie.

Nagrania: B. Madey – Metamorfozy - Wariacje na temat Paganiniego (NOSPR, dyr. B. Madey, Polskie Radio); F. Lessel – Koncert fortepianowy Nr.2 Polska Orkiestra JeunessesMusicales, dyr. Ł. Borowicz, ActePréalable); L. van Beethoven – Koncert fortepianowy Nr.3 (St. Christopher Chamber Orchestra, dyr. A. Šimelis, PriorMusica); Portret/Portrait – 2-płytowy album solowy (Polskie Radio/Sony BMG); P. Moss – Portraits – Koncert na fortepian i orkiestrę (Polska Orkiestra Radiowa, dyr. T. Bugaj, DUX); W. Szpilman – Concertino (Polska Orkiestra Radiowa, dyr. Ł. Borowicz); I. F. Dobrzyński – Koncert fortepianowy As-dur Op. 2 (Polska Orkiestra Radiowa, dyr. Ł. Borowicz, Chandos); Pięciokrotnie był nominowany do Nagrody Polskiego Przemysłu Muzycznego Fryderyk. Jako kompozytor jest autorem licznych utworów na instrumenty solowe (m.in. Corruptio Optimi Pessima na obój, Ciacconettana skrzypce, Trzy Pieśni Romantyczne na fortepian, Suita na wiolonczelę); dla zespołów kameralnych (m.in. Sapienti Sat na dwa flety i tempelbloki, Introduzione e Toccata na dwie wiolonczele, Quasi una Fantasia na wiolonczelę i fortepian, Sinfonietta dla 10 wykonawców, Variations dla 12 wykonawców); na orkiestrę (m.in. Fuga podwójna na wielką orkiestrę symfoniczną, Astronomica na dwie orkiestry smyczkowe i perkusję, Concerto – Variazioni in tremovimenti na fortepian i orkiestrę); piosenki; muzyka do filmu I. Cywińskiej Oczarowanie Fryderyka.

Jest Sekretarzem Zarządu Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im.

S. Moniuszki.

Jadwiga Rappé

Wybitna śpiewaczka polska. Absolwentka Wydziału Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Uczennica prof. Z. Brégy, absolwentka Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie prof. J. Artysza.

Laureatka I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Bachowskim w Lipsku i zdobywczyni Złotego Medalu na Festiwalu Młodych Solistów w Bordeaux.

Repertuar śpiewaczki obejmuje utwory od baroku do współczesności.

Występowała w najsłynniejszych salach Europy, Ameryki Płn. i Azji, współpracując z dyrygentami jak: R. Chailly, Sir C. Davies, N. Harnoncourt, K. Nagano, A. Jordan, M. Janowski, K. Penderecki i A. Wit.

70

Śpiewała w prawykonaniach dzieł współczesnych (np. Siedem Bram Jerozolimy K. Pendereckiego w Jerozolimie w 1997 roku pod dyr. L. Maazela czy Missa pro pace W. Kilara pod dyr.

K. Korda w roku 2001), a także w prawykonaniach dzieł J. Łuciuka, P. Mossa i K. Baculewskiego, L. Kubika (Praga 2008), P. Mykietyna (III Symfonia, pisana na jej głos; Warszawa 2011) oraz opera Czarodziejska Góra wg T. Manna, partia pani Stoehr (Poznań 2015).

Wykonuje partie altowe w operach Ch. Glucka, G.F. Haendla, A. Ponchiellego, G. Verdiego, P. Czajkowskiego, R. Wagnera i R. Straussa.

Partię bogini Erdy w tetralogii Pierścień Nibelunga R. Wagnera, śpiewała podczas 9 premier w wiodących teatrach operowych. Nagrała tę partię dla EMI pod dyr. B. Haitinka. Z sukcesem wykonywała też partie Gaei (Daphne R. Straussa) oraz Klitamnestry (Elektra R. Straussa), w Deutsche Oper w Berlinie i Opera du Rhin w Strasburgu, opera w Montpellier oraz podczas wykonań koncertowych na całym świecie.

Współpracowała z wieloma słynnymi reżyserami operowymi: m.in. G. Friedrichem, H. Wernicke, Y. Kokkosem, K. Warlikowskim.

Nagrała 52 płyty CD, m.in. dla firm: BMG Music, Teldec, Erato, Denon, Orfeo, Philips, Decca, Chandoz, CD-Accords, Naxos i DUX. Wiele uzyskało wyróżnienia międzynarodowe, 9 z płyt nagranych w Polsce – nagrody Fryderyka, a dalszych 11 było nominowanych do tej nagrody.

Requiem Polskie K. Pendereckiego, z jej udziałem było nominowane do nagrody Grammy 2005. Płyta S. Moniuszko. Pieśni uzyskała w 2011 roku we Francji nagrodę „Orphee d’Or” (Academie du Disque Lyrique) i wspaniałe recenzje na świecie. W 2012 roku podobnie wyróżniono nagranie live Das Lied von der Erde G. Mahlera (WOSPRiTV pod dyr. M. Zilma, z udziałem P. Kusiewicza – tenor).

Jadwiga Rappé jest jurorem krajowych i międzynarodowych konkursów wokalnych, prowadzi kursy mistrzowskie. Jest profesorem Uniwersytetu Muzycznego im. F. Chopina w Warszawie oraz Akademii Muzycznej im. St. Moniuszki w Gdańsku. W latach 2006–2009 była prezesem Zarządu Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego.

71

Michał Janicki

Absolwent prawa na Uniwersytecie Łódzkim (2014). Rok później ukończył z wyróżnieniem Szkołę Muzyczną II stopnia im. S.Moniuszki w Łodzi w klasie śpiewu solowego.

Obecnie student IV roku Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie dr.

R. Gierlacha.

Występuje w całej Polsce, m.in. w Olsztynie, Jeleniej Górze, Rzeszowie, Kielcach i Łodzi, prezentując różnorodne programy od repertuaru operowego, przez msze i oratoria po muzykę kameralną.

Współpracuje z wieloma dyrygentami młodego pokolenia. Wcielił się w postać tytułowego Don Giovanniego w operze W.A. Mozarta na deskach Warszawskiej Opery Kameralnej pod batuta R. Janiaka. Brał udział w koncertowym wykonaniu Strasznego dworu S. Moniuszki pod dyrygenturą M. Kluczyńskiej, wykonując partię Miecznika. W Carminie Buranie C. Orffa pracował z dyrygentem K. Bumannem, w Mszy G-dur F. Schuberta z J. Zwierzem, a Requiem G. Faurego wykonał z J. Kaczmarskiem i chórem Coro dell’Angelo z Londynu.

Pracuje również z młodymi pianistami kameralistami: R. Alzinem i P. Bajakiem, z którymi pod okiem prof. K. Jankowskiej-Borzykowska oraz prof.

M. Nosowskiej-Pasławskiej koncertuje i zdobywa nagrody na konkursach.

Koncertuje z tak doświadczonymi pianistami kameralistami jak prof. L. Kluwak-Sobolewska, K. Rzeszutek, K. Neugebauer, sięgając do repertuaru kompozytorów polskich, w szczególności S. Moniuszki, M. Karłowicza, T. Beirda i niemieckojęzycznych jak F. Schuberta, J. Brahmsa, G. Mahlera czy V. Ullmana.

Zadebiutował w ubiegłym roku w Operze Wrocławskiej, gdzie został zaproszony do swojej pierwszej profesjonalnej produkcji operowej Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale W. Bogusławskiego z muzyką J. Stefaniego w reżyserii B. Wiśniewskiej. W listopadowej premierze spektaklu wcielił się w postać studenta Bardosa. Kilka miesięcy później na Scenie Kameralnej Opery Narodowej zagrał Oniegina w operze P. Czajkowskiego Eugeniusz Oniegin w reżyserii R. Cieśli.

72

Od kilku lat otrzymuje zaproszenia do udziału w międzynarodowych festiwalach. Już w roku 2014 roku był solistą festiwalu European Summerphilharmonic Orchiestra and Choir, wykonując w jego ramach partię barytona w kantacie God in Disguise Larsa-Erika Larssona w Chemnitz (Niemcy), Chomutov (Czechy) i w Łodzi pod dyrygenturą K. Boström. W sierpniu ubiegłego roku, na Festiwalu Bosa Antica 2017 na Sardynii, wykonał partię tytułową w operze W.A. Mozarta Don Giovanni. Miesiąc później śpiewał na XXVII Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Kameralnej i Organowej.

Umiejętności wokalne szlifował na kursach mistrzowskich maestro S. Leiferkusa, maestro R. Karczykowskiego, P. Pelucchiego, E. Dundekovej, czy prof.

B. Makala. Przez trzy lata pozostawał pod opieką wokalną prof. E. Iżykowskiej-Lipińskiej.

Stypendysta Ministra Kultury i Edukacji za wybitne osiągnięcia artystyczne w roku 2013/2014.

Jest finalistą i laureatem kilkunastu międzynarodowych i ogólnopolskich konkursów wokalnych. Zdobył m.in. I miejsce na XII Międzynarodowym Konkursie Wokalnym „Złote głosy” w Warszawie (2017), II miejsce na XX Międzynarodowym Konkursie Mikulasa Schneidera-Trnavskiego w kategorii drugiej (mężczyźni urodzeni po 1982 roku) w Trnavie, Słowacja (2017), I miejsce na II Międzynarodowym Konkursie Solowej Wokalistyki Sakralnej „Ars et Gloria” w Katowicach (2017), I miejsce i nagrodę specjalną za najlepsze wykonanie arii Mozarta na IV Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. J. Kiepury w Krynicy-Zdroju (2016), nagrodę specjalną za najlepsze wykonanie pieśni Stanisława Moniuszki na XIX Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameralnej im. K. Bacewicza w Łodzi (2016). Zdobył również szereg pierwszych nagród na konkursach ogólnopolskich, tj. I miejsce na XVI Międzyuczelnianym Konkursie W kręgu słowiańskiej muzyki wokalnej w Katowicach (2018).

Na XVII Międzynarodowym Konkursie im. Ady Sari w Nowym Sączu otrzymał nagrodę agencji artystycznej „Kameny” w Krakowie w postaci zaproszenia do nagrań studyjnych opery Legenda Bałtyku F. Nowowiejskiego z orkiestrą Sinfonia Varsovia i Chórem Polskiego Radia.

25 sierpnia 2018, sobota, godz. 1900 Teatr Pod Blachą

Koncert finałowy

Koncert w roku jubileuszowym 40-lecia działalności artystycznej zespołu

Spirituals Singers Band /Wrocław/ Od Moniuszki do Beatlesów, czyli wszystko na jazzowo Alicja Wiłkowska Marta Raczak-Idczak Aleksandra Sozańska-Kut Jacek Zamecki Krzysztof Pachołek Artur Stężała Elżbieta Szomańska prowadzenie koncertu Włodzimierz Szomański i Jacek Zamecki aranżacje Program Stanisław Moniuszko (1819–1872) Znaszli ten kraj, Pieśń Ofelii Swanee River, Hallowed be thy name, Hear the preacher, Jericho, Sometimes I feel, When the saints, Love for sale, In the mood The Beatles Michelle, When I'm sixty four, Yesterday,

Yellow submarine

Spirituals Singers Band

Zespół powstał w 1978 roku we Wrocławiu z inicjatywy W. Szomańskiego.

Specjalizuje się w wykonaniach a cappella pieśni negro spirituals, gospels, traditional jazz, evergreens, kolęd, piosenek Beatlesów, a także muzyki rozrywkowej. Efektem 39 lat działalności jest kilka tysięcy koncertów w kraju i za granicą, liczne programy TVP i PR w Polsce i Europie, a także dyskografia, obejmująca trzynaście płyt. Zespół wziął udział w wielu festiwalach krajowych i zagranicznych, od Wratislawia Cantans po Jazz Jamboree.

W biografii SSB należy odnotować fakt współpracy przy realizacji spektakli muzycznych z teatrami w całej Polsce oraz dubbing bajek dla dzieci.

Bogaty i oryginalny repertuar zespołu, będący owocem twórczym kierownika artystycznego – W. Szomańskiego, umieszcza go z jednej strony w muzyce popularnej, gospels i jazzie, z drugiej na estradach filharmonicznych, wykonaniach dzieł oratoryjno-kantatowych, jakie zostały stworzone z myślą o zespole jak Missa Gospel’s, Jutrznia Gospel’s, Madonny Jana Pawła II czy Litanie do Polskich Świętych. Stąd częsta współpraca z Filharmoniami oraz orkiestrami symfonicznymi w całej Polsce.

Za dokonania artystyczne członkowie zespołu zostali odznaczeni Krzyżami Zasługi, uhonorowani wieloma nagrodami w kategorii jazzu, muzyki chrześcijańskiej i popularyzacji gospel w naszym kraju.

Nowe projekty zespołu to zmierzenie się z pieśniami Cz. Niemena w koncercie Niemen inaczej z największymi gwiazdami polskiej estrady oraz koncert-spektakl Opowieści Krasnala Szomola, który towarzyszył posadzeniu miniatury założyciela zespołu, czyli Wrocławskiego Krasnala Szomola pod Narodowym Forum Muzyki oraz wydanie kolejnego albumu CD pt. OKU-LALA- RY do wierszy J. Tuwima, z muzyką W. Szomańskiego.

75

biuro festiwalowe i biuro prasowe Dom Zdrojowy – Sanatorium Polonia ul. Moniuszki 2, Kudowa-Zdrój Kudowskie Centrum Kultury i Sportu ul. Główna 43, Kudowa-Zdrój tel. 74 8663 226 wiceprezes Moniuszkowskiego Towarzystwa Kulturalnego dyrektor Kudowskiego Centrum Kultury i Sportu Piotr Borkowski tel. 74 8663 226 rzecznik prasowy Festiwalu Maciej Kieres tel. +48 601 240 849, +48 605 642 499 kiereskm@wp.pl informacje o Festiwalu www.festiwalmoniuszkowski.pl www.facebook.com/FestiwalMoniuszkowski

wydawca: Moniuszkowskie Towarzystwo Kulturalne Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu opracowanie i redakcja: Maciej Kieres, Joanna Drab-Pasierska

druk

Wrocław, sierpień 2018

wstęp wolny na wszystkie wydarzenia festiwalowe

cena programu 5 zł