OFFSET magazyn - Luty 2017

nr 02(25)

luty 2017

1

miesięcznik bezpłatny ISSN 2392-022X www.offsetmagazyn.pl

f f s et portret Uwodzę torebką - rozmowa z projektantką Joanną Kruczek FELIETON Mniej dramatu, więcej brokatu OKIEM EKSPERTA Diament - najlepszy przyjaciel inwestora

2

SPIS TREŚCI

04

Portret Uwodzę torebką - rozmowa z projektantką Joanną Kruczek

14 20 10

07

jego ego Zamiana ról, czyli gdy mężczyzna chce bardziej niż kobieta

PSYCHOLOGIA Jak żyć z malkontentem?

reportaż Dziewczynka na wózku

felieton Mniej dramatu, więcej brokatu

Chillout Teatr Bagatela Nowohuckie Centrum Kultury

22 08 16 26 12 18

Otwarcie Atelier Krawieckiego BELLFAMA Bal Dyplomacji Wschodniej Diamentowy Bal Mart Diamonds

iNSPIRACJA MAŁE JEST PIĘKNE - kolekcja miniaturowego malarstwa

Passion EUROWEEK na feriach

Moda Z wiatrem

Lifestyle Komfort wzroku kierowcy

Okiem Eksperta Diament - najlepszy przyjaciel inwestora

D ro d z y C z y te l n i c y,

Jeżeli czytając miesięcznik, jakiś artykuł zainspirował Was do zmiany czegoś w swoim życiu lub wręcz przeciwnie - nie zgadzacie się z prezentowaną treścią i chcecie o tym podyskutować piszcie na adres kontakt@offsetmagazyn.pl.

Czekamy na Wasze refleksje lub pytania. Najciekawsze listy zostaną opublikowane na łamach naszego pisma.

3

REDAKTOR NACZELNA/ WYDAWCA: Ewelina Dziuba REDAGUJĄ: Piotr Hołyś, Joanna Wieczorek PROJEKT GRAFICZNY: Katarzyna Jania, Patrycja Dziedzic WSPÓŁPRACA: Małgorzata Brylla, Bogusław Dziuba PROMOCJA I REKLAMA: Karolina Dziuba, Aleksandra Zając KOREKTA: Anna Ziobro-Tomczyk FOTOEDYCJA: Paweł Dudzik, Alan Kurc ADRES REDAKCJI: Wydawnictwo medialne – Ewelina Dziuba ul. Wiśniowa 16, 39- 400 Tarnobrzeg e-mail: redakcja@offsetmagazyn.pl web: www.offsetmagazyn.pl OKŁADKA: MODEL: Joanna Kruczek PHOTO: Małgorzata Brylla MAKE-UP: Angelika Olsza HAIR STYLIST: Atelier Bernardy Torebka: AMORE Joanna Kruczek Kreacja: Sukienka Valentino z May Way Biżuteria: KRÓLESTWO BIŻUTERII KINGY.PL REDAKTOR NACZELNA PHOTO: Małgorzata Brylla MAKE-UP: Weronika Gwiazda HAIR STYLIST: Chmiest Academy of Hair Design.

FASHION STYLIST: Anna Zwiefka W projekcie gazety wykorzystano font Intro Condensed by Svetoslav Simov/ Fontfabric, Code Light, Myriad Pro, Monotype Corsiva, Segoe Script, Intro Cond Redakcja nie zwraca niezamówionych materiałów i zastrzega sobie prawo redagowania, skracania, adiustacji i publikowania nadesłanych tekstów. Przedruki z magazynu „OFFSET” lub podobne wykorzystanie w jakiejkolwiek innej formie dozwolone są wyłącznie za uprzednią pisemną zgodą Wydawcy.

zaREKLAMUJ SIĘ w OFFSET! Sprzedajemy reklamy w innowacyjnych formach od wywiadów po bloki reklamowe zamieszczane w różnych formatach. Jeśli szukasz skutecznej reklamy dzwoń pod numer

665 665 318

Zamówienia na reklamy przyjmujemy do 15 dnia każdego miesiąca.

Na stronach: 04, 05, 06, 08, 09, 12,13, 20, 16,17, 21 zamieszczone zostały reklamy płatne

Drodzy Czytelnicy Kto zakochany – ręka w górę! Oczywiście, luty to miesiąc miłości. Jednak miłować można wszystko. Ja mam duszę artystyczną, dlatego kocham nie tylko rodzinę, ale także podróże, sztukę i piękne przedmioty. Ten numer OFFSETU bogaty jest w to, co kocham najbardziej – eleganckie markowe torebki Joanny Kruczek oraz diamenty inwestycyjne – talizmany, najbardziej pożądane aktywa świata. Wszystkim moim Czytelnikom życzę dobrze, dlatego zachęcam Was do zapoznania się z tekstem na stronie 18. Poruszony temat na pewno otworzy oczy osobom zaspanym i uświadomi biznesmenów, dlaczego to właśnie diamenty są najlepszą inwestycją. Niestety – patrząc na to, co się dzieje – trzymanie pieniędzy (prawnych umownych środków płatniczych) na kontach w banku jest nie do końca opłacalne. Ponadto, dług publiczny wzrasta z każdą minutą i nie pomogą nawet banknoty 500-złotowe, dlatego warto pomyśleć o zabezpieczeniu swojej przyszłości, bo nie sztuką jest zarabiać – sztuką jest odkładać na godną emeryturę, na przyszłość, na dzieci, na rodzinę. Odkładanie (nie mylić z oszczędzaniem czy biedowaniem) jest niezwykle istotnym aspektem życia. Ci mądrzejsi zabezpieczają swój majątek w aktywach trwałych, a diamenty są pożądanym dobrem materialnym, ponieważ – po pierwsze – jest ich coraz mniej, po drugie – stale zyskują na wartości (dbają o to osoby, które trzymają ten rynek w ryzach – panowie z pejsami i kapeluszami, ci którzy chodzą po krakowskim Kazimierzu:]), a po trzecie – wycena diamentów jest jednakowa na całym świecie. Poza tym są piękne i przynoszą szczęście wszystkim inwestorom. Czy może być coś lepszego? Nie sądzę. Czy stać nas na diamenty? Uśmiecham się pod nosem, pisząc ten wstępniak, mam odpowiedź na końcu języka, ale nie, tego Wam tu nie zdradzę – odsyłam do tekstu, aha, i koniecznie podzielcie się ze mną zmianami, które zajdą w Waszym życiu po obcowaniu z tymi pięknymi i unikatowymi kamieniami.

Polub nas na Facebooku! www.facebook.com/wydawnictwomedialne www.facebook.com/offsetmagazyn

Redaktor Naczelna

4

PORTRET

„Uwodzę torebką” Joanna Kruczek to jedno z najbardziej topowych modowych nazwisk w Polsce i na świecie. Fascynacja podróżami i niesamowita chęć poznawania nowych krajów zainspirowała ją do stworzenia autorskiej luksusowej marki torebek o sentencji BAG CULTURE – TORBA KULTUROWA. Każdy jej projekt to nie tylko design, ale także precyzja wykonania oraz najwyższa jakość materiałów. Ile czasu zajmuje stworzenie kompleksowego projektu, znalezienie materiału, opracowanie detali? W rozmowie z naszym magazynem Joanna Kruczek zdradza kulisy pracy nad swoją najnowszą kolekcją inspirowaną Włochami i miłością do oceanu.

ROZMAWIAŁA: EWELINA DZIUBA

OFFSET: Z marzenia o torebce idealnej stworzyłaś... idealną torebkę?

Joanna Kruczek: Tak, marzenia nabrały realne go kształtu. Ale do torebki idealnej jeszcze daleka droga, ponieważ na każdym krańcu świata inny „ideał” jest uznawany za kanon piękna. Polki lubią duże torebki, Francuzki minimalistyczne i średniej wielkości, Hiszpanki kolorowe, Włoszki kochają się w czerni i złocie, a Hinduski uwielbiają ręczne zdobienia i kopertówki.

O: Gusty i guściki…

JK: Zgadza się. Dlatego w moich kolekcjach są różne torebki – duże, małe, stonowane czy też landrynkowo kolorowe. Do wyboru, do koloru.

Wszystkie jednak są wielofunkcyjne, praktyczne i eleganckie.

ARTYKUŁ SPONSOROWANY

O: No to zacznijmy od początku – czym podyktowana była decyzja o wyspecjalizowaniu się tylko w torebkach?

JK: Od zawsze kolekcjonowałam torebki. Zarówno modele markowe jak i moje ulubione torebki vintage, wyszperane na targach staroci. Brakowało jednak w każdej „tego czegoś”, co postanowiłam sama zaprojektować. Okazało się, że trafiłam w punkt i pierwsza torebka odniosła duży sukces. Ale żadna kobieta nie zadowoli się jedną torebką, w z wiązku z cz ym powstała firma JOANNA KRUCZEK BAG CULTURE. O: Twoje torebki wydają się modelami jakby stworzonymi dla kobiet biznesu. Torby i akcesoria bez względu na to, cz y są wakacyjnymi workami, zabawnymi torebkami wieczo-

rowymi czy biurowymi teczkami – są bardzo szykowne. Czy można z tego wnioskować, że to właśnie businesswoman stanowią przeważającą grupę Twoich klientek?

JK: Tak, choć oczywiście są to businesswoman z różnych kręgów. Łączy je jednak chęć posiadania oryginalnej torebki, która odróżnia się od tego, co proponują „wszyscy ”. Dzięki moim projektom znajdują torebki dedykowane właśnie im – niezależnym, wspaniałym kobietom sukcesu.

O: Ja także kocham torebki. Joasiu, Ty mnie po prostu oczarowujesz…

JK: Ja Cię uwodzę torebką! (Śmiech) W projektowaniu kieruję się tym, by torebka uwiodła swoją praktycznością oraz kobiecością – zmysłowością.

O: Skąd wziął się pomysł na połączenie haute couture z prêt-à-porter?

JK: Miłością absolutną darzę modę haute couture, misterną ręczną pracę i spektakularny efekt takich kreacji. W limitowanych liniach moich toreb, zarówno wieczorowych jak i kufrów, przenoszę trochę tej magii, tej ręcznej pracy, tych cudownych detali, jednak z zachowaniem praktycznej strony, jaką musi spełniać torebka. Dzięki temu nawet w codzienności, można poczuć się jak na modowym wybiegu.

O: Jak powstawała Twoja ostatnia kolekcja. Miłość do oceanu – Amore e mare?

JK: Zainspirowały mnie szum fal i włoska elegancja – beztroskie wakacje i nuta ekstrawa

R ozmowa z J O A N N Ą K R U C Z E K

MODEL: Joanna Kruczek PHOTO: Małgorzata Brylla MAKE-UP: Angelika Olsza HAIR STYLIST: Atelier Bernardy ASYSTENTKA: Katarzyna Wołczyk Torebka: AMORE Joanna Kruczek Kreacja: Ciepielewska Design Buty: Hegos Milano Biżuteria: KRÓLESTWO BIŻUTERII KINGY.PL

5

6 gancji. Idealnie oddaje to najnowsza kampania Amore e mare, gdzie łączymy inspiracje włoskimi wakacjami nad oceanem z nieodłączną dla Włoch elegancją. Przenikanie się kultur – tak znamienne dla mojej marki, jest tutaj również zauważalne, ponieważ torebki inspirowane są zarówno motywami marynistycznymi jak i czernią uwielbianą przez Włoszki. Kampania pokazuje również kierunek kolorystyczny, w jakim podąża moja marka w tym sezonie – przez topowe odcienie zieleni, po intensywny błękit do głębokiej czerni i wariacji na jej temat.

O: Mam wrażenie, że ta kolekcja dedykowana jest nowoczesnej kobiecie, która kocha poczucie wolności…

JK: Dokładnie tak. W minimalistycznej kampanii Amore e mare chciałam uniknąć przesytu, a zawrzeć najważniejsze przesłanki, jakimi kierujemy się, wybierając torebkę na lato – wolność, radość i szyk.

O: Moim faworytem z najnowszej kolekcji jest torebka AMORE, przypominająca piękne soczyste serce, złoty łańcuszek dodaje elegancji. Te torebki będą totalnym przebojem.

JK: Dziękuję. AMORE to model, który bardzo

chciałam wprowadzić, ponieważ jest to torebka, która znakomicie zagra z wieczorową suknią, koktajlową sukienką jak i z dżinsami. Dostępna w paru topowych kolorach – czerwieni, czerni, złocie i srebrze – jest alternatywą dla klasycznej kopertówki. Ma również to „coś”, co odróżnia ją od innych i czyni niepowtarzalną. Prze bój na pewno – została zamówiona przez moje klientki jeszcze, gdy była w trakcie produkcji.

O: Jakie inne modele torebek można znaleźć w kolekcji Amore e mare, na sezon wiosna-lato 2017?

JK: W kolekcji znajdziemy wakacyjne torby worki z motywami żeglarskimi, duże plażowo-zakupowe shopperbagi w metalicznych odcieniach, limonkowe torebki idealne na wakacyjne wyjazdy, eleganckie i pojemne torby biznesowe, ekstrawaganckie torebki z włosiem na wieczór, szykowne kufry w limitowanych seriach z najekskluzywniejszych skór.

O: Jesteś niezwykle pracowitą artystką, czy masz czas na nudę?

JK: Co to takiego?

O: Nie sposób nie zapytać – ile masz torebek? ;) JK: Nie mam bladego pojęcia, ale zawsze za mało!

Torebka: Joanna Kruczek Buty: Love Moschino

www.joannakruczek.com

FELIETON

Mniej dramatu, więcej brokatu

TEKST: JOANNA WIECZOREK

W głośnikach rozbrzmiewa „Kundel Bury” – odkrycie ubiegłorocznych Fryderyków, siedzę z kubkiem gorącej kawy i nieuszanowanym, dwuletnim, laptopem na kolanach. Gdybym tylko o niego dbała, mógłby wyglądać jak nowy. Tak jest ze wszystkim.

Każda rzecz, relacja, człowiek, potrzebuje dostatecznej opieki. Mamy 365 dni w roku, aby zadbać o siebie.

Rozpoczęcie nowego roku to idealna okazja do przemyśleń. Większość z nas tworzy listę postanowień noworocznych. Kupujemy karnety na siłownie, rzucamy palenie czy rozpisujemy plan napisania pracy magisterskiej. Rozpoczynający się #siedemnasty dla mnie jest kolejnym momentem, w którym mogę zauważyć, co zmieniło się na przestrzeni tego roku. Co robiłam, gdzie byłam, kogo spotkałam i czego mnie to nauczyło.

Jak zwykle moje przemyślenia zaczynają się tak samo. Dałam z siebie za mało, zbyt rzadko, za późno – mogłam inaczej – trudno. Jestem tylko człowiekiem, a pokusy, które spotykam na mojej drodze, często wygrywają w wojnie o pierwszeństwo w wyborach. Nie widzę potrzeby rozgrzebywania życia i ubolewania nad tym, co mogłoby być, gdyby... Przecież każde niepowodzenie daje nam więcej, niż największy sukces. Uczymy się, jak radzić sobie z negatywnymi uczuciami, jak nie popełniać tych samych błędów, akceptować otoczenie – takim, jakie jest, a nie takim, jakie chcemy je widzieć.

Miesiąc po niezbyt szczególnym pierwszym dniu tego roku dalej nie mam karnetu na siłownię, mój orbitrek służy za wieszak na ubrania, pra

ca magisterska czeka na cud, a ja stoję w tym samym miejscu, co ostatniego dnia grudnia.

Nie tworzę wielkich planów, nadal jestem jednym z tych, którzy wiecznie czekają na deadline. Nie, nie jestem życiowym nieudacznikiem, po prostu nie wierzę w coachingowe zbawienie. Wierzę w siebie, w to, że nie muszę być idealna, a wszystko mogę zrobić w czasie, który okaże się „najbardziej odpowiednim”.

Kiedyś miałam obsesję czytania motywacyjnych książek, mam całą kolekcję tych zbieraczy kurzu. Towarzyszyły mi w każdym momencie, kiedy w moim życiu pojawiały się obowiązki, których nie sposób było wykonać w granicach deadline'u. Żadna z nich mi nie pomogła, nie pobiegała, nie umyła naczyń i nie napisała kolejnej pracy zaliczeniowej. Zabrała mi czas i zmotywowała do utworzenia planu, którego i tak nie wykonałam. Dziś już wiem, że nie należy brać na siebie zbyt wiele, a w zamian warto zastanowić się nad tym, czy ma to jakikolwiek sens. Niepotrzebny stres i nadmiar samodoskonalących podpunktów na liście „to do” wcale nie zrobi z Ciebie lepszego człowieka.

W dążeniu do „ideału” często zapominamy o tym, że codziennie robimy małe wielkie rzeczy. Od „dzień dobry” do pani w sklepie, przez ugotowanie obiadu, do poświęcenia swojego czasu najbliższym. Wcale nie potrzebujemy wielkich planów, postanowień i setek podpunktów, mówiących o tym, co jeszcze mamy do zrobienia. Celebrujmy to, co mamy, a niech największą zapłatą za nasze starania będzie uśmiech ludzi, którzy nas otaczają.

7

8

TARNOBRZEG ZAPRASZA

ARTYKUŁ SPONSOROWANY

Tarnobrzeg — niespełna 50-tysięczne miasto, położone na prawym brzegu Wisły. Do niedawna światowe centum wydobycia i przetwórstwa siarki. Dziś miasto z mnóstwem walorów kulturowych i historycznych. Staje się dziś prawdziwą stolicą turystyki i rekreacji na Podkarpaciu. Pozbawione wielkomiejskich uciążliwości, jest idealnym miejscem „ładowania akumulatorów”, odpoczynku i relaksu. Gwarantuje to powstałe niedawno Jezioro Tarnobrzeskie z krystalicznie czystą wodą i piaszczystymi plażami. Miłośnicy sztuki znajdą tu także wiele niezapomnianych wrażeń, których bez wątpienia dostarczą zbiory znajdujące się w Zamku Tarnowskich.

Tarnowscy — polski ród magnacki, będący w posiadaniu znacznych dóbr w Małopolsce. Od 1547 roku nosili dziedziczny tytuł Hrabiów Świętego Imperium Rzymskiego, który nadał im Karol V Habsburg, cesarz Świętego Imperium Rzymskiego i król Hiszpanii.

Najbardziej znane miasta założone przez Tarnowskich to — obok Tarnobrzega, Tarnów, Tarnogród, Tarnogóra oraz Tarnopol, teraz znajdujący się na Ukrainie.

Ród ten wydał na świat wiele słynnych postaci, jak Annę z Tarnowskich (Melsztyńskich) – hetmanową wielką koronną; Eufrozynę Eulalię z Tarnowskich – księżną Wiśniowiecką; Jadwigę z Melsztyna – księżną niemodlińską, strzelecką, prudnicką i głogówecką; Jana Amora Tarnowskiego – hetmana wielkiego koronnego oraz Stanisława Tarnowskiego – profesora i rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, prezesa Akademii Umiejętności w Krakowie.

W 1593 r. Tarnowscy otrzymali od króla Zygmunta III Wazy akt lokacyjny na nowe miasto w okolicy Dzikowa. Założone miasto nazwano Tarnobrzeg i w nim ród ten utworzył swoje gniazdo, rozbudowując zamek i gromadząc w nim swój majątek.

9 MAŁE JEST PIĘKNE — niezwykła kolekcja miniaturowego malarstwa Zapraszamy do odwiedzenia Zamku Tarnowskich w Tarnobrzegu. To okazała rezydencja możnego niegdyś polskiego rodu, w której prezentowane są unikatowe w skali świata eksponaty pochodzące ze słynnej kolekcji Tarnowskich, założycieli miasta. O wartości dzieł sztuki, jakie przez lata zgromadzili Tarnowscy, świadczy fakt, że ich rodowa kolekcja uważana była za najsłynniejszą i najlepszą w przedwojennej Polsce.

Dziś Muzeum Historyczne Miasta Tarnobrzega, które swą siedzibę ma w Zamku Tarnowskich, wystawia wiele, zapierających dech, w piersiach miłośników sztuki i kultury, dzieł malarstwa i nie tylko. Częścią prezentowanej w Tarnobrzegu kolekcji jest niecodzienny zbiór miniatur, czyli miniaturowego malarstwa.

Dusza w miniaturze zamknięta Sztuka miniatur portretowych rozkwitła w Polsce podczas złotego okresu rozwoju kultury, czyli podczas panowania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.

W czasach przed fotografią miniatury wykorzystywano często do zaprezentowania sobie mieszkających daleko od siebie osób, szczególnie w celach matrymonialnych, co praktykowały głównie szlacheckie rody. Przy doborze kandydatów na żony i mężów brano pod uwagę przede wszystkim pozycję społeczną i ekonomiczną rodziny, ale równie ważne były też przymioty psychiczne kandydata. To właśnie miniatury, dzięki artystycznemu kunsztowi autora, pozwalały na wejrzenie w duszę portretowanej osoby, odgadnięcie jej cech psychologicznych.

Rybi pęcherz dla ochrony Dzikowski zbiór miniatur to zbiór unikatowy na skalę europejską, historyczny, stojący na bardzo wysokim poziomie wykonania. Większość obrazków namalował Wincenty Lesserowicz (de Lesseour), jeden z największych polskich miniaturzystów, uczeń mistrza Marcello Bacciarellego. Kilka sztuk wyszło spod wprawnej ręki m.in. Walerii Tarnowskiej, Friedricha H. Fügera, Jeana-Jacques’a Barre’a czy Józefa Sonntaga. O dbałości i pietyzmie, z jakim Tarnowscy odnosili się do zbioru, świadczą zachowane do dzisiaj niebywale kunsztownie wykonane oprawy.

Ramy pochodzą z epoki i wykonane są z miedzi, złoconego brązu, złota i szlachetnych gatunków drewna. By uchronić malarską powierzchnię, stosowano otoczki z rybiego pęcherza lub pergaminu, które umieszczane były pomiędzy płytką a ramką. Większość kolekcji przechowywana była w specjalnych oszklonych szafach, tylko nieliczne miniatury, przedstawiające m.in. członków rodziny

Muzeum Historyczne Miasta Tarnobrzega Muzeum - Zamek Tarnowskich w Dzikowie ul. Sandomierska 27, 39-400 Tarnobrzeg tel.: 15 823 32 32, 15 823 79 99 www.mhmt.pl www.tarnobrzeg.pl

lub święte obrazy, znalazły swoje miejsce w pokojach.

Zygmunt Stary w miniaturze Matejki Także dziś te bezcenne małe arcydzieła umieszczone są w specjalistycznych gablotach, zapewniających im stałą wilgotność i temperaturę. Kształty miniatur są zróżnicowane, dominują krótkie i wydłużone owale, choć w zbiorze nie brakuje także form okrągłych i prostokątnych, stojących i leżących. Bardzo rzadko powtarzają sie te same wymiary. Cechą szczególną dzikowskiego zbioru jest wykonanie na płytkach z kości słoniowej.

Na odwrocie miniatur zachowały się notatki naniesione ręką Walerii Tarnowskiej. Są to numery inwentarzowe oraz, co bardzo rzadkie w polskich kolekcjach, ceny miniatur podane w dukatach. W kolekcji uwagę zwraca bogato oprawiony obrazek autorstwa Jana Matejki. Przedstawia on króla Zygmunta I Starego i hetmana Jana Tarnowskiego. Dzikowski zbiór uzupełniają niewielkich rozmiarów grafiki przedstawiające znane postacie z XVII-XIX w. związane z historią Polski i rodu Tarnowskich.

Powrót do rodowej siedziby Założycielami słynnej kolekcji dzikowskiej, w tym cennego zbioru miniatur, byli Waleria i Jan Feliks Tarnowscy. On poświęcił się tworzeniu księgozbioru, ona zbierała obrazy i rzeźby. Była też uczennicą Lesseura i po śmierci mistrza w 1813 roku kupiła jego spuściznę. Eksponaty, które po latach powróciły do zamku w Tarnobrzegu, zostały przywiezione z Muzeum Narodowego w Krakowie. Pozostała część kolekcji miniatur znajduje się w Muzeum Polskim w szwajcarskim Rapperswilu.

10

REPORTAŻ

DZIEWCZYNKA

NA WÓZKU

Kiedy Agnieszka dowiedziała się, że jest w ciąży, była w euforii. Modliła się, wyczekiwała, planowała i marzyła. W tym miejscu historia większości rodzin idzie już podobną ścieżką – ciąża, poród, pierwsze łzy. W tym wypadku były to łzy szczęścia, ale i bólu TEKST: EWELINA DZIUBA

Paula urodziła się w słoneczny sierpniowy dzień w 1999 roku. Przez całą ciążę nic nie wskazywało na to, że córka Agnieszki będzie chora. Paula – oprócz życia – dostała „nietrafiony” prezent od losu – przepuklinę oponowo-rdzeniową i jej konsekwencje: niedowład kończyn dolnych, wodogłowie, stopy końsko-szpotawe, zapalenie opon mózgowych.

— Pierwsze miesiące życia to była walka o każdy dzień, oddech — mówi Aga, a ja czuję, jak szybciej bije jej serce. Kelner przynosi kawę. Zastanawiam się, czy dobrze zrobiłyśmy, zamawiając po czarnej. Agnieszka ma nadciśnienie, a ta opowieść na pewno przyprawi jej cierpkich wspomnień. — Włącz dyktafon. Zaczynam.

Mówi szybko i energicznie wypuszcza z siebie powietrze. — Pierwsze chirurgiczne ingerencje były decydujące o całym jej życiu. Po tych operacjach - zamknięcie przepukliny i założenie zastawki, wstępnie wiedzieliśmy, czego możemy się spodziewać w przyszłości, na co musimy uważać, z czym przyjdzie nam się jeszcze zmierzyć.

Nasza ukochana doktor neurochirurg od początku powtarzała nam, że najważniejsza jest głowa i jej sprawność, nad powykrzywianymi nogami jakoś zapanujemy, zawsze można je zoperować, założyć aparaty, usiąść na wózku inwalidzkim. Najważniejsze, aby Paula się do nas uśmiechała, rozmawiała z nami, żeby mówiła nam, co ją boli. Nasze życie było rozbite na dwa domy – nasz i szpital. To w szpitalu było najwięcej łez. W domu zapominaliśmy o chorobie, traktowaliśmy Paulę jak zdrowe dziecko. Dużo rozmawialiśmy z córką o jej chorobie, o tym, co jeszcze może ją spotkać. Jak jechaliśmy na operacje czy badania, mówiliśmy, że będzie bolało, że będzie krew, siniaki, badania, gipsy, leżenie tylko na brzuchu lub plecach, zakaz siedzenia... Było to straszne, Paula płakała, ale wiedziała, co ją tam czeka. Od zawsze jeździliśmy na leczenie do różnych szpitali i ośrodków w całej Polsce. Najwięcej naszego czasu poświęcaliśmy na rehabilitację. To dzięki niej z „patyczaków” – chudych nóżek bez mięśni – Paula ma teraz umięśnione nogi i ręce, które codziennie napędzają wózek inwalidzki - dodaje smutno. Patrzę na jej zdjęcie, które leży na stoliku obok mojej stygnącej kawy. Na fotografii widać ładną, uśmiechniętą nastolatkę, pełną wewnętrznej siły. Teraz wiem, skąd czerpie tyle energii - to mama codziennie otacza ją miłością i opieką. A swoim uczuciem napędza dziewczynkę do walki o każdy dzień.

— Najtrudniejszy dla nas okres to 2005 rok, kiedy zachorował tata Paulinki. Byliśmy wtedy na etapie operacji ortopedycznych w Poznaniu, a mój mąż był w szpitalu w Lublinie. Po powrocie do domu Paula uczyła tatę, jak ma usiąść na wózek, jak się na nim poruszać. Widok dla mnie tragiczny. Po latach już się do niego przyzwyczaiłam, ale ciągle mam trudne momenty, kiedy np. idziemy we trójkę i widzę ludzi, którzy dziwnie na nas patrzą. Ja jedna stoję na nogach, oni na tych wózkach, na szczęście uśmiechnięci. To Paula w tamtych trudnych chwilach była taką małą iskierką, która zapalała we wszystkich chęć do dalszej walki, chęć życia. Musiałam wtedy swój czas poświęcić nie tylko Pauli, ale i mężowi. Uczyłam Paulę nazw leków, dokładnie opowiadałam jej o chorobie i jej przebiegu, o ćwiczeniach, które musi wykonywać. Wiedziałam, że może być taki dzień, że ja będę musiała być z mężem w innym miejscu, a Paula będzie musiała sobie poradzić sama. Po zachorowaniu mojego męża - jamistość rdzenia kręgowego - wiedzieliśmy, że nie damy sobie finansowo rady z leczeniem i rehabilitacją Pauli. Założyliśmy subkonto w Fundacji Anny Dymnej. Czekaliśmy, jak na zmiłowanie na wpłaty z jednego procenta, bo Paula zaczęła wyrastać ze swoich aparatów, w których stała, robiła pierwsze kroki. Niestety nie udało nam się uzbierać całej kwoty.

W głębi duszy płakałam, ale wiedziałam, że nie mogę się poddać, tym bardziej teraz, kiedy choroba męża szybko postępuje i nie ma szans na wyleczenie - dodaje.

Zamieram. Jej świat został wywrócony do góry nogami.

Jej codzienne życie podporządkowane jest chorobie córki i męża. To niesamowite, że Agnieszka nie poddała się — pracuje na dom, a oprócz tego jest siłą napędową dla innych. Moja rozmówczyni widzi na mej twarzy grymas, lekkie zmieszanie i uśmiecha się. Łagodnym tonem mówi: Mimo tych wszystkich trudności, Paula jest radosnym dzieckiem, a raczej nastolatką. Ma swoje humory i fochy, czasem zły dzień. Płacze, że nie może tańczyć, chodzić i biegać, ale to mija. Ona wie, że nigdy nie stanie na nogi o własnych siłach. Z drugiej strony wie, że ćwicząc, a trenuje codziennie w domu — może być coraz sprawniejsza. Dzięki temu bardziej samodzielna i pomocna. Bardzo wspiera swojego tatę. Dla mnie jest akumulatorem do życia. A ja – tyle, ile mogę i na ile mam siły – pomagam jej, pokazuję świat i uczę życia... Boję się tylko o to, aby w przyszłości nikt jej nie skrzywdził.

DZIEWCZYNKA NA WÓZKU

11

KRS 0000174486 dla Pauliny Bogacz Podaruj 1% podatku Fundacja Anny Dymnej ,,Mimo wszystko"

12

KOMFORT WZROKU

KIEROWCY

Coraz więcej osób ma prawo jazdy i chętnie prowadzi samochód. Dla

niektórych mocniejsze naciśnięcie na gaz to relaks. Liderzy branży motoryzacyjnej zasypują nas nowinkami technicznymi, które mają poprawić komfort jazdy, jednak najważniejszą rolę odgrywa kierowca i stan jego układu wzrokowego. Dobry wzrok automobilisty i wygoda jazdy samochodem przekładają się na bezpieczną podróż.

Trudne waru nki o świetl e niow e na dro gach N a sz w z ro k d o s ta rcz a n a m w i e l u i nfo r m ac ji o ot a c z a ją c y m n a s ś w i e ci e, d l ate g o t ak waż ne j e st o d pow i e d n i e o ś w i e tl e n i e. Z arówno zbyt d u ż a i l o ś ć ś w i atł a ja k i z a m ała wp ły wa ni e kor z ys tn i e n a ja k o ś ć w i d ze n i a . J azda samoc hod e m w n o c y, w róż nych wa ru nk ac h p o god ow ych je s t n i e t y l k o n i e be z p i ec z na, ale i m ę c ząca d l a o cz u. Co ra z w i ę ce j s a m o c ho dów j e st w ypo s a żo nych w ś w i atł a h a l o g e nowe i L ED. J e d na k ta k i e roz w i ą z a n i e je s t d o bre t y lko dla osoby, k tó re j po ja zd je s t w y po s a żo ny w t ak i e św i at ł o. D l a k i e rowc y ja d ą ce g o z n ap r zec i wk a t a k i od b l a s k ś w i e tl ny powo d u je dysko m fo r t, gd yż d o ci e ra d o n i e g o i nte n s y w ne świat ło.

SOCZEWKI OKULAROWE EYEDRIVE®.

D o sko nały m , p r zeło m ow y m roz wiąz a niem są i nnowac y jne so c zewk i o k ularowe EyeDr ive®, któ re dedy kowane są k ażdem u, kto ceni so b ie w y raź ne wi dzeni e o raz db a o b e zpie c zeńst wo swo je i i nnyc h k i erowców. S o czewk i te b az ują na tec hno lo gi i R EF L EC T Co nt rol, któ ra łąc z y sp ec jalną ko nst r ukc ję so c zewk i ok u larowej z unik alną p owło k ą ant y ref leks yjną .

Dz ięk i tem u b ardzo p o p rawia się jako ść widze nia k ierowc y. S o c zewk i EyeDr ive® do stępne s ą z m ater iału b ez b ar wnego, a t akże fo tochro m owego, w ko lo rac h: sz ar y m , b rązow y m i gra f itow y m . War to p o dk reślić, że so c zewk i ok u larowe EyeDr ive® m o gą być uż y wane do ja zdy samochodem, ale także do codziennego użytkowania.

LICENCJA: CC0 Public Domain Źródło: Pixabay

13 TECHNOLOGIA REFLECT CONTROL Ta powłoka została zaprojektowana tak, aby minimum odbicia światła odpowiednio korespondowało z maksimum czułości oka w nocy. Dzięki temu EyeDrive® zwiększa kontrast widzenia i niweluje drażniące wzrok jasne światło. Ponadto, ta powłoka ma także wiele innych właściwości: jest odporna na zarysowania, posiada właściwości hydrofobowe i oleofobowe.

Unikalna konstrukcja soczewek wykonywanych w Technologii Reflect Control zapewnia szerokie pole widzenia oraz gwarantuje dobrą jakość widzenia nawet w bardzo trudnych warunkach panujących na drodze. Bardzo poprawia jakość widzenia w momencie cofania lub parkowania, a nawet w przypadku, kiedy na drogach panuje duży ruch.

SOCZEWKI BLUE BLOCKER Innym dobrym rozwiązaniem dla kierowców są soczewki okularowe z powłoką BLUE BLOCKER. Są one odpowiednie dla osób, których wzrok źle reaguje na trudne warunki pogodowe, przez co bardzo odczuwalny jest dyskomfort podczas prowadzenia samochodu w czasie mgły czy po zmroku. Powłoka BLUE BLOCKER jest powłoką uszlachetniającą powierzchnie soczewek okularów, dzięki której obserwowany obraz jest jaśniejszy. Jest to szczególnie

istotne we wspomnianych już trudnych warunkach pogodowych – w deszczu, we mgle, o świecie i po zmroku.

BLUE BLOCKER, rozjaśniając obraz, wspomaga widzenie, co pozwala na łatwiejszą ocenę odległości. Z drugiej strony powłoka BLUE BLOCKER nie osłabia natężenia światła reflektorów nadjeżdżających samochodów.

Soczewki Transitions® XTRActive® Wyjątkowe w codziennym użytkowaniu są także fotochromowe soczewki Transitions XTRActive, które zaciemniają się nie tylko pod wpływem promieniowania UV, ale również światła widzialnego, dlatego ciemnieją również za szybą samochodu. Te soczewki zaprojektowane zostały z myślą o użytkownikach, którzy spędzają dużo czasu za kółkiem i na dworze.

Soczewki te są innowacyjne, ponieważ reagują na zmienne warunki oświetlenia i dzięki temu mogą być też używane codziennie. Wyjątkową korzyścią Transitions XTRActive jest też fakt, że chronią oczy, blokując 100% promieniowania UV przez 100% czasu.

Wszystkie rodzaje wymienionych soczewek wraz z fachowym doradztwem dostępne w Zakładach Optycznych J.Lis w Tarnobrzegu.

ARTYKUŁ SPONSOROWANY

UL. . WYSPIAŃSKIEGO 1 TEL. 015 823 83 79 (pawilon GÓRNIK na piętrze) UL. GEN. GROTA ROWECKIEGO 1 (hala targowa) TEL. 733 889 375 TARNOBRZEG

14

FELIETON

Z AMIANA RÓL, CZYLI GDY MĘŻCZYZNA CHCE BARDZIEJ NIŻ KOBIETA

TEKST: PIOTR HOŁYŚ

Fot.: Paweł Dudzik

Z A M I A N A R Ó L , C Z Y L I G DY M Ę ŻC Z Y Z N A C H C E B A R D Z I E J N I Ż K O B I E TA

„Kiedyś było inaczej”, „Czasy się zmieniają”, „To już nie to, co było kiedyś”. Tego typu zdania słychać nader często od osób, które mają mniejszy lub większy bagaż doświadczeń (celowo nie określam tych osób jako „starych”), swoje przeżyły i porównują to, co jest, z tym, co było. Po co zaś wspominam o patrzeniu wstecz, gdy tytuł felietonu mówi o jakiejś bliżej nieokreślonej zamianie ról? W sumie odpowiedź jest prosta. Czas bowiem we wszystkich sprawach gra kluczową rolę, także jeżeli chodzi o relacje damsko-męskie, a więc temat tak samo łatwy, jak i trudny w opisie.

Czego więc ma dotyczyć owa zamiana ról i czego niby mężczyźni mają od kobiet „chcieć bardziej”? Żeby odpowiedzieć na to pytanie, najlepiej posłużyć się przykładem. Wyobraźmy sobie taką oto scenę…

W pewnym zamku była wieża, w której przebywała piękna królewna, zamknięta przez swoją podstępną macochę za to, że przyćmiewała swą urodą i inteligencją wszystkie damy, nawet te z odległych królestw. Miejsce, w którym zamknięto księżniczkę, należało wcześniej do wielkiego maga. Nie dziwne więc, że wieżę wypełniały setki ksiąg i manuskryptów z wielu dziedzin: alchemii, astronomii, sztuk manualnych, jak np. tkactwo i włókiennictwo oraz innych – m.in. public relations czy marketingu i zarządzania. Księżniczka studiowała więc owe księgi pilnie, by wzbogacić swą wiedzę. Pewnego pięknego dnia zjawił się książę. „Księżniczko – zawołał – zrzuć mi swój warkocz, abym mógł wejść na wieżę, zabrać Cię ze sobą i poślubić. Żebyśmy mogli żyć razem długo i szczęśliwie.

Ja jako Twój mąż, Ty jako moja żona i matka moich dzieci”. Księżniczka zaś na to: „Przystojny jesteś książę, me serce bije ku Tobie, ale… Nie. Wybacz. Projekty nieskończone, muszę się samorealizować, dokształcać. Na ślub i dzieci przyjdzie czas, gdy będzie stabilizacja, a ja osiągnę pewien pułap. W zasadzie to nie lubię dzieci. Wolę koty i wino. Poza tym z Twoimi rodzicami w królestwie mieszkać nie będziemy, a kredyt na mieszkanie to zwykłe zniewolenie. Chcę podróżować, cieszyć się życiem póki mogę”. Książę oniemiał. Po wszystkim poszedł więc do swego ojca – Króla – od którego uzyskał życiową mądrość (ale nie sztukę gotowania i sprzątania, bo tą książę władał doskonale dzięki naukom matki – Królowej).

Chciał opowiedzieć ojcu historię, jaka tego dnia mu się przydarzyła. Zgadnijcie, co władca mógł odpowiedzieć.

Mógł i odpowiedział trzema zdaniami: „Kiedyś było inaczej”, „Czasy się zmieniają”, „To już nie to, co było kiedyś”.

Mało tradycyjna bajka, bo problem (tudzież bardziej neutralne słowo — temat) wydaje się nader współczesny. Księżniczka odrzuca stare schematy i podąża za karierą. Choć może być niektórym żal księcia z powodu jego prostolinijności (czytaj: naiwności), to jednak czasy się zmieniły, a „Life is brutal”. Coraz więcej osób wskazuje, że aktualnie odbywa się swoista zamiana ról. Kobieta

w dobie rozwoju cywilizacji jest wykształconą, elokwentną, kierowniczką, szefową spółki notowanej na giełdzie papierów wartościowych. Facet zaś, o ile nie stoi w miejscu (czyli w zasadzie cofa się), to przyjmuje role kobiece. On chciałby się oświadczyć, ale dla jego kobiety celem nie jest rodzina, tylko kariera. Chciałby przyjść z pracy na gotowy obiad – niestety nie pracuje (lub pracuje za gorsze wynagrodzenie niż jego luba, czytaj: boi się kłótni, ażeby nie mieć wypomniane), a poza tym gotuje lepiej niż jego dziewczyna. Poszedłby nawet na urlop tacierzyński, żeby pospacerować z wózkiem, ale w pojedynkę trudno o dziecko, gdy Ona nie jest gotowa. Nie powie też z całą stanowczością: „Kochanie, jestem gotowy na dzidziusia”, bo bądź co bądź resztki godności zachował, a gdyby nawet, to owa stanowczość w wypowiadaniu powyższego zdania przerodzi się w oczach jego kobiety w coś zupełnie żałosnego i niemęskiego.

I tutaj pojawia się pewnego rodzaju różnica czasów.

Mężczyzna w zasadzie wie, czego chce i podąża za tym, co wcześniej zostało uznane za dobre. Coś na zasadzie: zbudować dom – spłodzić syna – posadzić drzewo. Innymi słowy: zadbać o dobrobyt rodziny, o przetrwanie rodu, o pamięć dla potomnych. I tak ciągle tkwi w tym przekonaniu, że to co tradycyjne, jest słuszne, podczas gdy w rzeczywistości cały świat wokół niego zmienia się. Tak samo, jak zmieniają się kobiety, które nabierają pewności i zmieniają swoje „tradycyjne” priorytety.

Mężczyzna, widząc to, starać się może do tego nowego wzorca dostosować, ale nie jest powiedziane, że musi mu to wyjść. Na pewno nie stanie się męski przez nagłą zmianę polegającą na codziennym przygotowywaniu śniadań, obiadów, kolacji, sprzątaniu, praniu itd., by tylko jego partnerka była zadowolona. Podczas tych „męskich”, ślamazarnych podchodów kobieta będzie myślała, jak wyjść na swoje, o ile dotyczy to wszystkiego innego niż sfera emocjonalna. W tej ostatniej bowiem dalej pozostaje zmieszanie, muszące wybrać na zasadzie „albo-albo”. Chciałyby połączenia przeciwieństw, tego co tradycyjnie męskie z tym co nowoczesne, romantyka i pewnego siebie mężczyzny, drwala i prezesa ubranego w stylowy garnitur znanej marki. Bo niby dobrze, że pomaga, ale jednak„to chyba nie to, czego bym chciała”. Rozmyślają więc o jednym, działają w drugim.

A co robi nasz książę? Nasz biedny współczesny książę będzie czekał z nadzieją, że zmiana sama do niego przyjdzie. Przesuwając palcem po ekranie smartfonu, uczestnicząc w wieczerzy wigilijnej z udziałem rodziny, być może po raz kolejny usłyszy od starszych pokoleniowo kobiet to powtarzające się pytanie, kiedyś zadawane tylko pannom na wydaniu: „Masz już tyle lat, kiedy ślub?” Co natomiast w tym czasie robi księżniczka? Ona dalej osiąga swoje cele, niestraszne jej projekty, za które uzyskuje kolejną pochwałę. Szkoda tylko, że lata lecą, a ona dalej tkwi w tej samej wieży.

15

16

PORTRET

PASSION

17

EuroWeek na feriach Tegoroczne ferie uczniowie Policyjnego Liceum Ogólnokształcącego rozpoczęli inaczej, niż do tej pory.

W niedzielę 15 stycznia grupa prawie 30 osób, razem z trójką opiekunów, wyruszyła do Międzygórza, by wziąć udział w warsztatach językowych EuroWeek Szkoła Liderów. Po raz czwarty odwiedzili siedzibę Wolontariuszy Europejskiego Forum Młodzieży, by przez pięć dni doskonalić znajomość języka angielskiego w trakcie licznych wykładów, ćwiczeń i gier zespołowych.

Europejskie Forum Młodzieży jest organizacją zrzeszającą ludzi z całego świata, którzy zostali przygotowani, by podczas szeregu zajęć aktywizujących, uwrażliwiać słuchaczy na konieczność angażowania się w działanie zespołowe przy jednoczesnym kreowaniu poczucia własnej wartości. Prowadzone przez Wolontariuszy warsztaty odbywają się po angielsku, a poziom dostosowywany jest do kompetencji językowych słuchaczy. Zajęcia mają urozmaicony przebieg i obejmują prezentacje kultury i dorobku krajów, z których pochodzą wykładowcy. Wieczory są zarezerwowane na naukę narodowych tańców, a zajęcia w grupach są ukierunkowane na kształcenie szeroko rozumianych umiejętności życia w społeczeństwie.

W zakończonych 19 stycznia międzygórskich warsztatach po raz pierwszy wzięli udział najmłodsi uczniowie. Do tej pory wyjazd na EuroWeek był przywilejem uczniów klas drugich i trzecich. Tym razem liczny udział pierwszaków był możliwy, dzięki temu, że ich Wychowawczyni jest inicjatorką spotkań z Wolontariuszami EFM. Pani Katarzyna Skrzypczak od czterech lat stara się o to, by każdy z uczniów Policyjnego Liceum Ogólnokształcącego miał szansę chociaż raz uczestniczyć w tych warsztatach, które są wspaniałym przygotowaniem do ustnego egzaminu maturalnego.

Każdy z wyjazdów na EuroWeek jest inny. Nie tylko ze względu na skład uczestników. Tym razem młodzież miała okazję bawić się i pracować z przedstawicielami: Białorusi, Filipin, Francji, Kenii, Łotwy, Meksyku i Włoch.

Pięć dni zajęć minęło w tak przyjaznej atmosferze, że trudno było się rozstać. Jednak Policyjne Liceum Ogólnokształcące ma to szczęście, że dzięki uprzejmości Dyrekcji, może zapraszać Wolontariuszy do siebie, by w Tarnobrzegu kontynuowali warsztaty, w których bierze udział cała szkoła. Podobno najbliższy tarnobrzeski EuroWeek już na wiosnę. Wszyscy czekamy z niecierpliwością.

ARTYKUŁ SPONSOROWANY

18

Fot.: Alan Kurc

Diament najlepszy przyjaciel inwestora Codziennie jesteśmy bombardowani różnymi propozycjami inwestowania swoich oszczędności.

Wielokrotnie jednak bywa tak, że tracimy je na rzecz kogoś innego, bo przecież nic w przyrodzie nie ginie tylko, zmienia właściciela. W innym przypadku kończy się na gimnastyce, bo musimy się bardzo nagimnastykować, aby coś z tej inwestycji wycisnąć dla siebie, przy okazji bogacąc innych.

TEKST: SZYMON KRAJEWSKI

Co mają w sobie diamenty i dlaczego tak szczególnie je traktujemy?

Na wstępie warto byłoby się zatrzymać i zastanowić, co od setek lat posiadali ludzie prawdziwie zamożni.

Na pewno nieruchomości - kiedyś z nadania królewskiego, ale zawsze obarczone daniną. Następnie dzieła sztuki, choć zawsze wycena była oparta o subiektywną ocenę eksperta. Złoto i srebro w skarbcach - jako środek płatniczy - oraz kamienie szlachetne ze szczególnym wskazaniem na DIAMENTY. Były one od zarania dziejów tzw. grubą walutą, ponieważ za duże transakcje zawsze płacono kamieniami - ze względu na ich mobilność, poufność oraz dużą koncentrację bogactwa w małej masie.

DIAMENTY gwarantują fundamentalne bezpieczeństwo w dzisiejszych niebezpiecznych czasach Ten na górze dał nam coś tak wyjątkowego, co krystalizowało kilka miliardów lat, a ręka szlifierza wydobyła z tego to niezwykłe piękno - brylancję. Dobrze oszlifowany brylant potrafi odbić nawet do 95% światła, które się w nim zatrzymuje. Energia w nim skumulowana potrafi otaczać nas opieką i przynosić szczęście, dlatego wielu inwestorów kupuje je jako talizmany. Często zakuwa się je w piękną biżuterię, która zdobi wizerunek partnerek i dodatkowo powiększa wartości inwestycji. Mówi się, że diamenty to ,,samo dobro", szczególnie jeśli posia-

diament - najlepszy przyjaciel inwestora damy je ze sprawdzonego źródła - najlepiej od dostawcy o nieposzlakowanej opinii - od Mart Diamonds S.A. Diamenty jako aktywa trwałe są dobrem ograniczonym. Na trzy zamykane kopalnie otwiera się dziś tylko jedną, więc surowca zaczyna powoli brakować. Tak naprawdę gdyby nie znane już od lat 60. syntetyki - tych najcenniejszych, czyli naturalnych już dawno by brakło.

Ważnym argumentem inwestorów nabywających te szlachetne kamienie jest ich spokój ducha i komfort psychiczny. Dość często niektóre inwestycje doprowadzają biznesmenów do zawału serca, jednak w przypadku tego cennego aktywa - można spać spokojnie. Posiadając diamenty mamy fundamentalne bezpieczeństwo, a przy okazji międzynarodowy środek płatniczy, który niczym „mobilną nieruchomość” możemy zabrać ze sobą w dowolny zakątek świata. Do tego kupowany na paragon i nierejestrowany w systemie finansowym daje nam najwyższy możliwy poziom poufności, a o to w dzisiejszych czasach inwigilacji społeczeństwa jest dość trudno.

To co mnie najbardziej zaskoczyło gdy w 2014 roku odkryłem ten ciekawy, lukratywny rynek to absolutny brak cyklu koniunkturalnego, czyli znanej nam hossy i bessy.

Ze względu na to, że nie są wyceniane przez giełdę, nie można nimi spekulować. Są więc odporne na kryzysy, stale przyrastają na wartości od kilku do kilkunastu procent rocznie, a w momentach tąpnieć hiperinflacyjnych jako towar mają ekstra zysk. Dlatego mówi się często, iż stanowią swoisty by-pass do całego systemu finansowego.

Dziś te najcenniejsze kamienie szlachetne mają międzynarodowy system wyceny i certyfikacji. Te, które posiadają certyfikaty autentyczności uznanych instytutów gemmologicznych (przyp. red. GIA, IGI, HRD) oraz są znakowane na rondyście i mają najlepsze paramentry jakościowe tzn. barwę, czystość, masę oraz jakość szlifu - uznajemy za unikaty. Diamenty inwestycyjne stanowią tak naprawdę 2% ogółu wydobycia z czego tylko 20% nadaje się do szlifowania. Natomiast tylko jeden na 1 000 szlifowanych ma masę większą niż 1 ct.

Każdy kamień jest inny, każdy wyjątkowy Nie ma na świecie dwóch identycznych diamentów.

Dlatego mówi się o nich, że to mikrodzieła sztuki. Często stają się sposobem lokacji finansów i są przekazywane z pokolenia na pokolenie jako majątek rodzinny.

Na koniec warto wspomnieć, że diamenty nie zaliczają się do inwestycji kapitałowych, a więc nie mają ,,podatku Belki" i innych danin na rzecz państwa. Do tego są bezobsługowe i bezkosztowe.

Jeśli chcesz pozostać w tej całej szarej masie - kupuj inne aktywa. Chcesz się wyróżniać? Kupuj diamenty.

Szymon Krajewski Certyfikowany doradca ds. inwestycji diamentowych Mart Diamonds S.A. +48 796 123 796 s.krajewski@martdiamonds.com.pl

19

20 20

Licencja: CC0 Źródło: www.pexels.com

Jak żyć z malkontentem?

Wiecznie naburmuszony mężczyzna, narzekający, że znów na obiad jest mielony, herbata za zimna, a na dworze za mocno świeci słońce – zwiastuje kłopoty. I – o ile jesteś jeszcze panienką – radzę Ci zwiewać, gdzie pieprz rośnie, inaczej twoje życie zamieni się w jedno wielkie niezadowolenie. A co, jeśli jesteś już w związku z takim typem?

Trzeba ugasić pożar i próbować żyć, tryskając od czasu do czasu na niego zimną wodą.

TEKST: KALINA

Niezadowolony facet Kobiece narzekanie znacznie różni się od męskiego zrzędzenia. Panie zazwyczaj są niezadowolone, bo mają kompleksy, trudną sytuację rodzinną – lamentują, ale mają powody. A panowie? Zrzędzą, choć

powodu nie ma i basta. Taki oto osobnik niewiele wnosi do związku, za to dużo z niego bierze – przede wszystkim zabiera Ci pozytywną energię potrzebną do życia oraz spycha twoje potrzeby na daleki plan.

21 21 Skąd się to bierze?

Bardzo często to kwestia wychowania. Faceci rozpieszczani w dzieciństwie przez rodziców, mają wrażenie, że wszystko im się należy i wszystko powinno być tak, jak oni to widzą, a jeśli jest na odwrót – jest smuteczek, niezadowolenie i tupanie nóżką. Malkontenci widzą we wszystkich aspektach życia ujemne strony i nie ma to nic wspólnego z depresją. Narzekanie może brać się z niezadowolenia z samego siebie – niespełnione ambicje, mogą powodować krytykę całego otaczającego świata.

Bo przecież łatwiej być niezadowolonym z otaczającej rzeczywistości, niż z samego siebie. Ale malkontenci są cwani i widzą w tym nawet satysfakcję. Nie na darmo słowo malkontent – z francuskiego – oznacza: źle zadowolony. Malkontent nie znosi, kiedy ktoś psuje mu zabawę w narzekanie. A ci, którzy patrzą na świat przez różowe okulary, są totalnie oderwani od rzeczywistości.

Jak sobie radzić?

Skończy się to jednak depresją lub chandrą. Bądź można szukać rozwiązania. Jednak ostrożnie – jeśli będziemy próbowali przekonać malkontenta, że nie jest wcale tak źle, jak uważa i wysuniemy całkiem mądre argumenty, będzie zawzięcie bronił swojego stanowiska i nie da się przekonać. W malkontenctwie kryje się perfidna satysfakcja z tego, że jest źle i lepiej nie będzie. To ciężka choroba, z której trudno się wyleczyć. Co więc robić? W żadnym z tych przypadków nie jest łatwo. Bo dąsający się facet wcale nie rozsiewa dobrej aury wokół, a z kolei proszenie go, by zmienił swoje nastawienie, kończy się awanturą i jeszcze większym dąsaniem się. Wszystko zależy od tego, jak silna jest kobieta – czy potrafi ulegać jego kaprysom i przymykać na nie oczy. Czy z kolei – po długim czasie związkowej nudy i narzekania – nie ma już siły spełniać jego zachcianek i bawić się w narzekanie razem z nim. Tak więc kobieta, jak zwykle, musi założyć spodnie i zdecydować, czy iść w prawo czy w lewo.

Każda jednak decyzja, jaką podejmie, będzie dobra, bo przecież kobiety są mądrzejsze niż faceci. Prawda?:)

Można się poddać i tolerować męską pijawkę, która swoim narzekaniem wyssie z Ciebie resztki życiowej energii.

93 900

Autocentrum Patecki s.c.

Sandomierz ul. Lwowska 24a tel: 793 938 000/ Kielce ul. Zakładowa 12 tel: 41 345 25 25

22

CHILLOUT Po co i komu w Polsce potrzebny jest Ogólnopolski Bal Dyplomacji Wschodniej?

EVENT

TEKST: DAWID ŁASUT

Nie robię tego dla reklamy szkoły językowej. Nigdy nie chciałem uczynić z niej homogenicznej korporacji z anonimowymi lektorami. Nie robię tego dla pieniędzy. Kilka pierwszych edycji balu w dużym stopniu sfinansowałem z własnej kieszeni.

Nie robię tego dla popularności. Dyplomacja i wyważenie w kwestiach wschodnich jeszcze nikomu sławy w Polsce nie przyniosły. Nie robię tego dla charytatywności. „Pusty lans” na czynieniu dobra pozostawiam celebrytom z telewizji śniadaniowej. Dla mnie licytacja to zaledwie dodatek do głównego przesłania projektu. fot. Piotr Kubic

wydarzenie

fot. Mariola Potępa

Po co to robię ?

Na mapie świata wyróżniamy zarówno Zachód jak i Wschód. Po latach komunistycznego zniewolenia gwałtownie wybraliśmy kurs proeuropejski i proamerykański.

I bardzo słusznie. Należy jednak pamiętać, iż istnieje coś na Wschód od naszych granic. Słuchając wypowiedzi niektórych polityków i dziennikarzy, często odnoszę wrażenie, że zapomnieli, iż Rosja to nasz bezpośredni sąsiad, a biznesowo to bardzo chłonny rynek zbytu. Ten bal to zdrowa, apolityczna inicjatywa społeczna mająca na celu dyplomatyczne zbliżenie Polaków i Rosjan na płaszczyźnie kulturowej, gastronomicznej i międzyludzkiej.

Od lat zajmuję się dyplomacją wschodnią – aktywnie zapraszam Rosjan i Ukraińców do Polski oraz reklamuję nasz kraj za granicą w ich środkach masowego przekazu.

Już 18.02 w krakowskim hotelu City SM *** & Leśne SPA odbędzie się VI Ogólnopolski Bal Dyplomacji Wschodniej. W programie wieczoru nie zabraknie gości specjalnych (Paweł Deląg, Sasha Strunin, ELISE), gigantycznego tortu, zabawy tanecznej oraz licytacji charytatywnej na rzecz Pana Mariusza Zabagło.

Więcej informacji o projekcie znajdziecie na profilu na Facebooku: https://www.facebook.com/dawidlasut.

KONCERT 11 lutego (sobota), g. 19.00, scena NCK Koncert Magdy Umer „Wciąż się na coś czeka” Magda Umer – mistrzyni interpretacji piosenki literackiej prezentuje kolejny program. W koncercie usłyszymy nie tylko utwory z dwóch ostatnich płyt – „Noce i sny” oraz „Wciąż się na coś czeka”, ale też znane i lubiane piosenki z jej repertuaru: „Już szumią kasztany”, „Oczy tej małej”, „O niebieskim pachnącym groszku”.

Bilety: 70 zł

CHILLOUT

23

wydarzenie DIAMENTOWY BAL MART DIAMONDS S.A. W rytm piosenki "Bujaj się, bujaj się ja tak bardzo tego chce, bujaj się tak bez końca.. - tańczyliśmy w piękną styczniową noc na Diamentowym Balu Mart Diamonds w Chorzowie. Wyśmienite towarzystwo, niesamowita atmosfera sprawiły, że zabawa była przednia do białego rana A to wszystko za sprawą wyjątkowego diamentowego właściciela firmy Pana Marcina Marcoka, który zadbał o wspaniałą atmosferę wieczoru. Ekspert cały czas pilnuje i szlifuje swoją watahę, dlatego dla wielu jest niebywałym wzorem do naśladowania. Magicznych kamieni nie da się nie kochać, a tamtego wieczoru polubiliśmy nawet taneczne pomarańcze.

Na zdjęciu red. Ewelina Dziuba wraz z narzeczonym

wydarzenie Dzieje się w Krakowie…

ATELIER KRAWIECKIE

BELLFAMA

już

otwarte!

To unikatowe miejsce zainteresuje kobiety, które lubią świetnie się ubrać i genialnie wyglądać. Atelier Krawieckie BELLFAMA szyje na miarę z luksusowych materiałów w rozsądnych cenach. Pracownia uroczyście rozpoczęła swoją działalność w piątek 20 stycznia. Zapraszamy na herbatkę, ciastko i przymiarki — ul. Friedleina 42, Kraków.

Więcej informacji: www.bellfama.com.

Fot.: Monika Mróz rys. Marcin Bondarowicz

24

25

Drukujemy.

26

MODA

MODEL: Justyna Gołębiowska (Made by Milk) PHOTO: Tomasz Wizner MAKE-UP: Paulina Tomasik HAIR STYLIST: Paulina Mencnarowska-Chwała, Chmiest Academy Of Hair Design FASHION STYLIST: Anna Pietrowicz MIEJSCE: Løkken, Dania

Z WIATREM

27

28