Interview
organisatie waar ik mezelf in herkennen kon. Mijn nicht en ik waren op ons buikgevoel afgegaan, maar we begrepen dat enige structuur bij hulp broodnodig was. Vzw Humain bleek voor mij de vereniging waar ik mij het best bij thuis voelde.
Wij willen juist vóór alles beklemtonen dat het hier over mensen gaat, zoals jij en ik. Vaders, moeders, kinderen... die have en goed hebben verlaten om aan de oorlog en de vervolgingen te ontkomen. Mensen in naamloze categorieën stoppen mogen we echt niet doen. Zoveel leert de geschiedenis ons toch?
Moet ik dan gezellig over naar de orde van de dag? Mijn ogen sluiten en doen alsof ik het niet zie? Wel, ik kan dat niet.
Vertel. Het is een jonge vereniging, pas anderhalf jaar oud. Ze zit vol dynamische mensen, die in heel verschillende domeinen opgeleid zijn, en wil op het beleid wegen zonder zich een politieke kleur aan te meten. Want begrijp mij goed: vzw Humain is absoluut tegen die vluchtelingenkampen, onder welke vorm ook! Onze ambitie is om de mensen op de vlucht een waardig onderdak te geven. Het spreidingsplan in Europa had ooit dat opzet, maar helaas is dat op onwil van enkele landen gestuit. Maar we mogen ons daar niet bij neerleggen: we moeten blijven opkomen voor de rechten van al wie voor oorlog op de vlucht is. En dat is daar het overgrote deel in dat kamp: Koerden, Irakezen, Afghanen, Syriërs… Het mag officieel heten dat sommige van die landen niet in staat van oorlog zijn, voor sommige burgers is dat concreet wél het geval. Zij moeten vluchten of riskeren er het leven te zullen laten. Je spreekt liever van ‘mensen op de vlucht’ dan van vluchtelingen, begrijp ik? Zeker. Met een woord als de ‘vluchtelingen’ stop je mensen van vlees en bloed onder één noemer. Het faciliteert ook een veel afstandelijker beleid.
Dit is een zo politiek beladen thema dat ik me niet voor kan stellen dat jullie alleen maar lof oogsten? Er is inderdaad de discussie rond de draagkracht van het Westen… er is de polemiek rond het sluiten of open houden van de grenzen… er is de angst bij de mensen, nog extra gevoed door de terreur… Dat is allemaal waar. En ik kreeg inderdaad al op Facebook minder fraaie verwensingen naar mijn hoofd met woorden als 'naïef' en 'geitenwollensokken' en of we nu echt denken dat we met onze inzamelingen het vluchtelingenprobleem op zullen lossen? Maar daar gaat het me niet om! Er leven op amper 100 kilometer van ons vandaan, duizenden kinderen, mama’s en papa’s, alleenstaanden… in werkelijk erbarmelijke omstandigheden. Ze moeten er weer een koude winter door. Ze hebben alles achter gelaten. Ze hebben geen eten. Geen werk. Geen onderwijs. Hebben mensen verloren onderweg. Moet ik dan gezellig over naar de orde van de dag? Mijn ogen sluiten en doen alsof ik het niet zie? Wel, ik kan dat niet. Dat zijn daar mensen, hé, zoals jij en ik. Geen anonieme soortnaam, geen nummers. En natuurlijk zijn wij grote voorstander van een blijvende oplossing ter plekke, van een nobele en
april 2017
9