uiteraard geen zoden aan de dijk. Het probleem is dat zelfs goede ideeën niet gerealiseerd raken omdat ze elkaars idee niet gunnen. De val van de regering is nakende dus? Neen. Los van het feit of je het werk van de regering als goed of slecht kwalificeert, de regeringspartijen zijn gedoemd tot verdergaan met elkaar. De val is geen optie. Verkiezingen zouden leiden tot keiharde campagnes, waarbij alleen de oppositie vooruitgang zou boeken en alle regeringspartijen alleen maar verlies, ook in Wallonië trouwens, waar de pendant van de Vlaamse PVDA wel eens sterk zou kunnen profiteren. Bovendien zouden na de verkiezingen heel lastige en lange onderhandelingen volgen, met alweer maandenlang tijd- en economisch verlies. En dat in tijden van nog steeds verhoogde terreurdreiging, de heel specifieke economische conjunctuur van lage rente met toch maar nauwelijks enige echte groei, budgettaire problemen … een crisis van die aard kan je je echt niet permitteren. Voeg daarbij dat we nu eindelijk in een verkiezingsstructuur zijn gekomen waarbij verschillende verkiezingen samen zouden vallen, net om de stabiliteit van de zittende regeringen te garanderen. Om de langetermijnvisie in het politieke beleid te garanderen, boven het brandjes blussen en het behagen van de kiezer op issues van de dag zelf. Bij een val van deze regering, ligt die hele structuur overhoop en werpt ons dat op dat punt weer ver terug, en wel voor lang: weer gescheiden en dus veel meer verkiezingen. Dus los van hoe ik de regering zelf ook evalueer, ik hoop dat ze eind oktober nog bestaat. Ik geloof daar ook sterk in.
aan de regering deel te nemen en aan de N-VA daarin de hoofdverantwoordelijkheid te geven met de daaruitvolgende noodzaak om Belgische compromissen te sluiten, de groei van deze grote Vlaams-nationale partij een halt toe te roepen en daarvan zelf te profiteren uiteraard. CD&V wou dus, zeker ten dele toch, ‘de kracht van verandering’ van de N-VA ontkrachten. Dus moedig of naïef? Dat zal pas na enkele jaren blijken. Bij de volgende verkiezingen. De peilingen tonen wel een matige terugval van de N-VA maar het is niet de CD&V die profiteert, maar wel Groen. Zijn deze peilingen trouwens ook niet de oorzaak van de plotse versnelling van de CD&V rond hun meerwaardebelasting, en dus indirect van de hele regeringscrisis? Dat denk ik niet, peilingen worden echt wel sterk gerelativeerd. Iedereen in de Wetstraat is zich meer dan bewust van het momentane van zulke peilingen. Daar worden doorgewinterde politici niet echt zenuwachtig van. Neen, daar knelt het schoentje niet. Het onderlinge wantrouwen, dat is de echte achilleshiel van deze regering, en zoiets is natuurlijk heel moeilijk te herstellen. Tijd kopen, dat lijkt zowat de enige uitweg voor Charles Michel op dit moment. Hoe, dat zullen de regeringspartijen nog deze week nog moeten beslissen, meer tijd rest er niet.
Dus los van hoe ik de regering zelf ook evalueer, ik hoop dat ze eind oktober nog bestaat.
N-VA, CD&V en Open VLD zijn veroordeeld tot elkaar? Voor deze regeringsperiode toch. Ze hebben geen keuze. En ik voorspel dus dat ze deze clash ook wel te boven zullen komen, op welke manier ook. Alleen blijft de vraag, die alleen maar groter wordt: zullen de wonden die nu weer zijn geslagen niet te diep zijn? Kunnen ze nog helen? Is het geen uitstel van een onvermijdelijke en veel grotere clash? Want hoe dichter de volgende verkiezingen komen, hoe groter de animositeit uiteraard. Alles zal hierbij afhangen van welk compromis nu uit de bus komt. Als iedereen er zich in kan herkennen, is nog veel mogelijk. Dan zullen de kranten waarin nu iedereen zowat op iedereen kritiek spuit, nog slecht dienen om bij wijze van spreken de aardappelschillen op te leggen de volgende dag … Want zo weerbaar zijn nationale politici wel. Maar in het andere geval, als de uitkomst maar zus en zo is, wordt het te rijden parcours voor deze regering inderdaad wel heel erg hobbelig. Zachte heelmeesters maken immers stinkende wonden, dat is algemeen geweten.
Wat mij als onwetende luisteraar bij die onderhandelingen altijd weer opvalt, ’s morgens als ik de radio opzet: hoe weten de commentatoren toch altijd weer van naaldje tot draadje hoe zulke besloten onderhandelingen precies verlopen zijn? Discreet kan je dat toch niet noemen? Och, dat zijn de politici soms zelf die informatie lossen. Soms zijn het de woordvoerders die opzettelijk lekken. Soms zijn het de bevriende journalisten die van alles te weten komen… De band tussen politici en journalisten is in België heel erg nauw moet je weten, dus het hoeft echt niet te verbazen dat er hier zoveel lekt, en dat het voor doorgewinterde journalisten een koud kunstje is om de puzzelstukjes samen te leggen en de onderhandelingen naadloos te reconstrueren. U behoort ongetwijfeld tot die fine fleur van door de wol geverfde politieke analisten in België. Politiek moet u van jongs af aan wel al heel erg geboeid hebben? Ja, eigenlijk wel. Al vanaf mijn vijftiende had ik daar heel erg veel interesse voor, hoewel ik absoluut niet uit een ‘politieke’ familie kom. Maar ik herinner me nog wel dat ik telkens geboeid naar het journaal keek, kwart voor acht nog toen, en dat ik alles probeerde te begrijpen wat daar gezegd werd. Het fascineerde mij gewoon. Ook in onze geschiedenis was ik heel erg geïnteresseerd overigens. Vooral mijn gesprekken met mijn grootvader over de oorlog zullen me nog heel lang bijblijven. Toen ik naar de universiteit ging, twijfelde ik nog tussen politieke wetenschappen en het meer voor de hand liggende rechten, maar ik heb mijn hart gevolgd en ik heb daar nog geen minuut spijt van gehad: het is de politiek geworden. En voor die uiteindelijke keuze moet ik toch weer mijn grootvader de credits
CD&V wou dus, zeker ten dele toch, ‘de kracht van verandering’ van de N-VA ontkrachten. Dus moedig of naïef? Dat zal pas na enkele jaren blijken.
Had CD&V van bij aanvang niet kunnen weten dat ze aan de linkerkant vier jaar lang bestookt zou worden? Moedig of naïef dus, om in deze regering te stappen? Kijk, CD&V is mee aan boord gegaan van deze regering om velerlei redenen. De partij draagt in dit land al lang regeringsverantwoordelijkheid en heeft dat meer in haar genen dan oppositie te voeren. Maar wat nu nog meer speelde, is dat CD&V de onuitgesproken hoop koesterde dat door
16
november 2016