Nummertwintigjunitweeduizendentien
nummer
9080
Nummer9080
Nancy De Bolle Guy Janssens in Marokko
Een half jaartje nagelbijten, een weekje uitstel door die lastige vulkaan op IJsland, de kindjes even ‘uitbesteden’, en ja dan eindelijk was het zover, de inlossing van onze
Salam,9080
Toen ik in november de cover van het “nummer 9080” las – Zilveren Lootse bruiloft in Marokko – begon mijn hart al wat sneller te kloppen. ’t Zal toch niet waar zijn dat ik gewonnen heb? Met trillende handen keek ik verder en ja, op pagina 43 stond mijn naam in het vet gedrukt. Ik kon het pas echt geloven toen ik Jempi Reizen belde en zij mij feliciteerden! Ons eerste vertrek was voorzien op zaterdag 18 april 2010, maar de IJslandse vulkaan “Eyjafjalla-
jökull” strooide “as” in het eten. Doordat het reisbureau Jempi Reizen ons dagelijks informeerde over de toestand, konden we onze reis herboeken en vertrokken we op vrijdag 23 april 2010. Hup, het busje van Jempi in, daarna het vliegtuig tot in Agadir, en zo verder tot in Marrakech, en ten slotte weer met de bus tot in hotel Riu Tikida Palmeraie, 5 km van de oude binnenstad. Plaatselijke tijd 23.45 u. en nog steeds 23 graden! Een piccolo die hulp bood, nog een lichte maaltijd, een comfortabele kamer en voilà, we kregen onze welverdiende rust. ’s Morgens beseften we pas goed hoe mooi het daar was: prachtige tuinen, ruime kamers, rustige omgeving, een groot domein, een zoetwaterzwembad, kinderbad, zonneterras, poolbar, ligbanken, een welnesscentrum, restaurants met internationale of lokale keuken… noem maar op. De hemel op aarde, enfin. Je kan je wel voorstellen dat we de eerste 2 dagen hebben genoten en eens op onze luie krent aan het zwembad hebben gelegen! (Overdag toch ruim 45 graden in de zon). Toen werd het toch even tijd voor excursies, mét gids, zodat we wegwijs werden gemaakt in de geschiedenis van Marrakech, neen, niet de hoofdstad, maar wel centraal gelegen aan de voet van het Atlasgebergte, én een van de koningssteden.
Van onze reporter ter plaatse
onze reporter ter plaatse
hoofdprijs van vorig jaar; de langverwachte reis naar het hotel all in, in Marokko, geschonken door Jempi Reizen. Ziehier, beste lezers, het verslag van onze prijswinnares Nancy De Bolle en haar partner. Voelen jullie de zomer ook al aan komen waaien?
Het krioelt er van de wagens, fietsen, karren met paarden, voetgangers, alles kriskras door elkaar! Je komt werkelijk ogen te kort. De indrukwekkende, roze stadsmuren (Ali Ben-Youssef – 1130) bepalen voor een groot stuk het magische karakter van Marrakech, en zijn ruim 19 km lang met 19 poorten en zo’n 200 torens. De Medina zelf, met zijn vele smalle doolhofstraatjes, binnenplaatsen en fonteinen, is het kloppende hart van Marrakech en is gebouwd rond het centrale plein Djemaa-el-Fna. We bezochten ook nog een prachtige moskee, de Koutoubia, met een minaret van 70 m. hoog. Een pareltje. Later op onze tocht deden we het Palais de la Bahia aan, hét meesterwerk van Islamitische kunst met riads (tuinen), ornamenten, spiegelzaal, haremtuinen, witblauwe moskee… adembenemend mooi! Natuurlijk leerden we er ook de lokale cultuur kennen: typische muziek, antistress zalfjes, drinken van groene thee, een Marokkaans broodje met sla, schijfjes sinaasappel met kaneel, lekkere koekjes, en – hoe kan het ook anders – het bedingen op de prijs van tapijten… enfin, je kent dat wel. Gezellig druk, met veel stem en gebaren.
op onze laatste dag alleen een uitstap naar Marrakech te wagen. We zagen er werkelijk alles: souvenirswinkels, een armoedige wijk zonder enige hygiëne, leuke soeks, paleizen, het nieuwe en veel westerser Marrakech… Het was een onvergetelijke belevenis, werkelijk, en we gaan zeker nog terug, maar dan mét onze kleine mannen, want Marrakech is voor jong en oud! Sjoekran, 9080 en Jempi-reizen voor deze fantastische superprijs!!
Met een pakje verse energie, bezochten we daarna de oude Kasbah, een wijk van de Medina met marmeren tombes van sultans, even later, het Medersa Ben Youssef, een Koranschool, de vermaarde Soeks, de drukbezochte winkelstraten die als een doolhof zijn waarin je zo kan verdwalen, en tenslotte het Djemaa el Fna Plein. Dit is het bekendste en belangrijkste marktplein van Marrakech met straatartiesten, slangenbezweerders, muzikanten, kiezentrekkers, verhalenvertellers en acrobaten. We werden warempel zelf beschilderd, met een schorpioen op onze bovenarm, nog voor we dat eigenlijk beseften… voor de ronde som van… 100 dirham. De volgende 2 dagen waren weer rustdagen want de hitte zorgde ervoor dat we enkel zin hadden om aan het zwembad te liggen in een schaduwrijk plekje en cocktails te drinken in de lobby of aan de poolbar, zolang het maar wat afkoeling bracht. En toen voelden we ons weer sterk genoeg om juni’10
7