Graszanger op 3 augustus 2018 Foto: Gert Vandezande
Terug waarneming van Graszanger Cisticola juncidis in de Dijlevallei In de late namiddag van 2 augustus ontdekte Toon Roels een zingende Graszanger in de komgronden tussen de noordelijke vijver van het Vlaams Natuurreservaat “De Vijvers van Oud-Heverlee” en de Dijle. Op 4 augustus werd er ook een tweede exemplaar waargenomen. In deze bijdrage gaan we wat dieper in op de opkomst en verspreiding in onze streken van “The most remarkable small bird in the world”. Volgens Eigenhuis’ etymologisch woordenboek (2004) was het Kist die in 1954 de naam “Waaierstaartrietzanger” voor Cisticola juncidis bedacht. Deze naam werd tot 1989 in publicaties gebruikt. De ouderen onder ons zullen hem zo nog terugvinden in hun vogelgidsen van destijds zoals Bruun en Peterson. De vroegere naam "Waaierstaartrietzanger" was evenwel niet correct, omdat de soort niet tot de rietzangers Acrocephali behoort. Eerst was het Voous (1960) 138
De Boomklever I december 2018 I vogels
die voor deze soort de naam Grasrietzanger hanteerde, en daarna C.S. Roselaar die het Zweedse "Grässångare", een uitvindsel van Lars Svensson, vertaalde in “Graszanger”. Ook de Engelse naam veranderde toen van “Fan-tailed Warbler “ in “Zitting Cisticola”. VOORKOMEN EN VERSPREIDING De Graszanger komt voor op vier continenten: Europa, Afrika, Azië en Oceanië. Van oorsprong