^^ op de hoogte ^^^ op de hoogte ^^^ op de hoogte ^^^
Vr g & Antw rd Eric Arnold opnieuw naar Everest
En dat is vier… Eén, twee, drie, vier keer is scheepsrecht – tenminste, dat mag je hopen. Rotterdammer Eric Arnold (34) vertrekt in het voorjaar van 2015 opnieuw richting Mount Everest. Het is de vierde keer dat hij zich voorbereidt op een expeditie naar de hoogste top ter wereld. “Het is vooral vastberadenheid, met een klein randje obsessiviteit.” Komend voorjaar vertrek je voor de vierde keer richting Mount Everest. Vertel… Mount Everest is een jeugddroom en ondanks alle tegenslagen van de afgelopen jaren is het een jeugddroom die nog steeds volop leeft. Even recapituleren, wat gebeurde er bij de vorige drie pogingen? In 2012 ben ik 250 meter onder de top omgekeerd. Het waaide zo hard dat ik letterlijk van m’n voeten werd geblazen. Ik had bovendien bevriezing aan m’n vingers en ik had op een bepaald moment m’n skibril afgedaan, waardoor ik een beschadiging had aan één oog, waarmee ik dus niks meer zag. Een jaar later zou ik opnieuw op expeditie gaan, maar ben ik vijf weken voor vertrek aangereden op de ijsbaan in Utrecht, waarbij m’n achillespees is doorgesneden. Dit voorjaar kwam ik niet verder dan het basiskamp. Na het grote lawineongeluk, waarbij zestien sherpa’s omkwamen, zijn alle expedities aan de Nepalese kant van de berg afgeblazen. Waar haalt een mens na drie mislukte expedities de kracht vandaan om een vierde keer te gaan? Als ik tachtig ben, en ergens in een leunstoel zit, wil ik terug kunnen kijken met het idee: dat heb ik gedaan, dat is gelukt. Ik zou het juist moeilijk vinden om nu mijn droom helemaal los te laten. Ik heb er de afgelopen jaren heel veel tijd en moeite in gestopt, nu wil ik het ook afmaken. Het is een boek dat af moet; dat laatste hoofdstuk moet geschreven worden. Dezelfde vraag, maar nu iets anders geformuleerd: waarom gaat het dit keer wel lukken? Ik weet niet of het deze keer wel lukt. Mensen denken misschien dat je op Mount Everest een ticket naar boven koopt, maar zo is het niet. Je bent altijd overgeleverd aan de elementen, als je daar niet tegen kunt, moet je gaan zaalvoetballen.
Waar plaats je jezelf op de denkbeeldige schaal tussen vastberaden en geobsedeerd? Wat een gewetensvraag. Moeilijk hoor… Na de afgebroken expeditie van dit voorjaar kon ik me direct opgeven voor een nieuwe poging. Dat heb ik bewust niet gedaan. Ik dacht: eerst maar even een paar maanden wachten, even kijken of ik het echt wil. Het is beslist niet zo dat ik verblind ben door mijn droom om op die berg te staan. Het is vooral vastberadenheid, met een klein randje obsessiviteit, denk ik. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die denken: zou je niet eens wat anders proberen? Dat soort mensen heb ik in m’n omgeving volop. Ik ben ook al hard aan het nadenken over andere doelen. Misschien ga ik in 2016 naar Kanchenjunga, maar ik wil eerst dit afronden. Eerst Everest, de rest komt daarna.
HOOGTELIJN 4-2014 |
15