I ALİ YÜCEL toplumu “Gece Münacatı” ile tekrar ihya ederken “Gece Kıyamı”nı ihmal eden bizler öldürdük maneviyatımızı. Selahaddin-i Eyyubi’nin ordusu, “gece namazı” ile aralarken Kudüs’ün kapılarını, biz “gece namazı”ndaki gevşekliğimizle mahzun bakar olduk Mescid-i Aksa’ya. Âlemlerin Rabbi,
Ramazan ayının manevi yolculuğunda sağlıklı bir yolculuk yapmak ve maksada ulaşmak için dikkat edilmesi gereken bir diğer husus “Gece Namazı-Kıyamı”dır. Dinimizin ilk emri “Oku” emrini ihmal ettiğimiz gibi ikinci emri olan “Kıyama dur” emrini de, ne acıdır ki ihmal ettik. Müslüman fatihlerin fetihler için vesile kabul ettiği “Gece Namazı”ndan uzaklaştığımızdan beri hasret kaldık fetihlere. Hatta elimizdeki toprakları kaybeder olduk Rabbimizle aramızı iyi tutmadığımız için. Ömer b. Abdülaziz, bozulmaya yüz tutmuş bir toplumu “Gece Münacatı” ile tekrar ihya ederken “Gece Kıyamı”nı ihmal eden bizler öldürdük maneviyatımızı. Selahaddin-i Eyyubi’nin ordusu, “gece namazı” ile aralarken Kudüs’ün kapılarını, biz “gece namazı”ndaki gevşekliğimizle mahzun bakar olduk Mescid-i Aksa’ya. Âlemlerin Rabbi, “Oku, hazırlığını yap ve meydana atıl” buyururken biz takdir edemedik bize yöneltilen buyruğun ağırlığını. “Gece Kıyamı” ile kolaylaşacaktı ilahi buyruklar, mesuliyetin ağırlığına gece hazırlık yapanlar tahammül edebilecekti. Heyhat ki ne heyhat! Ramazan ayının kıyamı olan teravihten hissedar olmak isteyenler! Haydi, zaman amel zamanı, meydanda apışıp kalmamak için ilahi nusreti celbetme zamanı, topukları şişinceye kadar gece namaz kılan öndere ümmet olma zamanı. Haydi, zaman “Gece Namazı” zamanı.
“Oku, hazırlığını yap ve meydana atıl” buyururken biz takdir edemedik bize yöneltilen buyruğun ağırlığını. “Gece Kıyamı” ile kolaylaşacaktı ilahi buyruklar, mesuliyetin ağırlığına gece hazırlık yapanlar tahammül edebilecekti. Heyhat ki ne heyhat! Ramazan ayının kıyamı olan teravihten hissedar olmak isteyenler! Haydi, zaman amel zamanı, meydanda apışıp kalmamak için ilahi nusreti celbetme zamanı, topukları şişinceye kadar gece namaz kılan öndere ümmet olma zamanı. Haydi, zaman “Gece Namazı” zamanı. Ramazan ayında olmazsa olmaz ibadetlerimizden bir tanesi de zikirdir. “Zikr”in indirildiği ayda Allah’ı gerektiği gibi zikir ne kadar da güzeldir. Hakkıyla övemeyeceğimiz Rabbimizi, övme gayretinde olmak, O’ndan haberdar olmak, O’ndan bahsetmek, O’nu zikretmek ne ulvi bir duygudur. Rabbimizi andığımız zaman O’nun bize karşılık vermesi ve bizi anması ne muhteşem bir makamdır. Allah’ı gerektiği gibi zikrederek münafıklık damgası yemekten kurtulmak ne büyük bir bahtiyarlıktır. Rahman’ın zikrinden yüz çevirmeden O’na yönelerek şeytanların tasallutundan kurtulmak ne büyük bir kazançtır. Ateşte İbrahim’in, kuyuda Yusuf’un, karanlıklarda Yunus’un, sessizce Zekeriyya’nın, deniz kıyısında Musa’nın, çaresizlik kıskacında Yakub’un ve Eyyüb’ün silahını kuşanmak ne muhteşemdir. Meleklerle musafahalaşırcasına, onlar gibi nurani bir kisveye bürünerek Allah’ı zikretmek ne hoştur. Eyvah ki ne eyvah! Fikrimiz bozulunca zikrimiz, zikrimiz bozulunca fikrimiz bozuldu. “Çokluk bizi oyaladı” da zikrimiz dünya oldu, mal-mülk, yat-kat oldu. “Zikretmeyecek misiniz?”, “Benden bahsetmeyecek misiniz?” diye sorup dururken Kur’an, başka başka kitaplar zikrimiz oldu. Rahman’ı zikirden yüz çevirince kör olduk, hakikati RAMAZAN 1435
NEBEVÎ HAYAT
35