Bram Tankink
De kracht van het nu. Het is nu iets meer dan een jaar geleden dat ik gestopt ben met topsport. Mijn laatste wedstrijd was op 11 oktober en dat is ook meteen mijn laatste serieuze fysieke inspanning geweest. De fiets ging aan de kant en ik richtte me volledig op een nieuwe carrière. Werken aan een duurzame toekomst. Sterker, ik begon op 7 oktober al bij de Brightlands Chemelot Campus. De chemische sector staat voor een enorme uitdaging om aan de klimaatdoelstellingen te voldoen en op de Chemelot site (ooit DSM, red.) hebben ze de ambitie om voor 2050 volledig CO2 neutraal te zijn. 3% van al het gas dat in Nederlands verstookt wordt, gaat daar de lucht in, dus een uitdaging van ongekende omvang, waarin nog geen richting is bepaald. Groene waterstof, blauwe waterstof, aardwarmte, carbon storage, elektrolyse. Zoveel ideeën, zoveel meer vragen. Toen ik begon dacht ik. ‘Kom geef mij een handleiding van jullie ‘fiets’ en ik ga het wel even binnenfietsen. 2050? Wat een belachelijke termijn. Dat moet toch veel sneller kunnen? ’In mijn gedachte was de wereld, zoals wielrennen. Je vertrekt ’s ochtends voor training, je beult jezelf af, je komt thuis, stuurt je gegevens naar de trainer en ’s avonds weet je of je aan de targets hebt voldaan. De volgende dag
kun je eventueel bijschaven en aan het einde van de week in de wedstrijden heb je het resultaat. Zodra je op de fiets stapt, leef je in het nu. De eerste paar kilometer ben je nog bezig met de dingen om je heen maar op gegeven moment wordt de tijdspanne beperkt tot de bocht voor je. In een peloton meestal tot de renner voor je, maar daar moet je het overzicht nog kunnen bewaren tot de finishlijn, dan heb je het wel gehad. Zodra je van de fiets af bent, leef je naar de volgende training of wedstrijd. En zo stond ik daar in de eerste week. Ik kreeg echter geen fiets, maar ik kreeg slechts een blanco vel papier. Het voelt alsof ik eerst de fiets zelf moet bouwen, sterker nog, ik moet de grondstoffen zelf delven, nadat ik heb uitgevonden waar ze in de bodem zitten. Dat binnenfietsen? Ik zal zodra ik de fiets gebouwd heb opnieuw moeten leren fietsen, vrees ik. Als je werkt aan innovaties met startups, wat ik nu onder andere doe, is je tijdspad minimaal 7 jaar. Resultaten krijg je niet dagelijks. De kracht van het nu verdwijnt in mogelijke kracht van de toekomst. Je enthousiasme en wilskracht worden op hele andere manieren op de proef gesteld. Na een jaar snap ik waarom mensen altijd met de toekomst bezig zijn. Dit is voor mij de grootste overgang geweest. Ondertussen weet ik al waar moet graven voor de grondstoffen. Na een jaar van inactiviteit, heb ik sporten weer opgepakt. Niet zo belachelijk als eerder, maar om gewoon weer af en toe in het nu te zijn. De kracht van het nu geeft een boost aan energie. 2050, here we come!
Bram Tankink is ambassadeur van OHV
103
