Vergeten Voetballers Ian Bell

VERGETEN VOETBALLERS

Ian Bell

INTERVIEW MET

IAN BELL

Van de Maaslanders kende ik alleen de naam van Arno van Nierop, want die was ook ver buiten de grenzen van het dorp bekend door al zijn doelpunten.

Voor de driemaandelijkse rubriek ‘De Vergeten Voetballer’ werd een bezoek gebracht aan Ian Bell (46), de sympathieke verdedigende middenvelder met Schotse wortels die vier seizoenen rondom de eeuwwisseling tot onze selectie behoorde. Voor een gezellig gesprek onder een heerlijk herfstzonnetje werd plaats genomen in de achtertuin van de familie.

tegen sluitingstijd naar die kapsalon gegaan met de kilt die ik van mijn vader had geleend. Toen de laatste klant vertrokken was, ben ik op mijn knieën gegaan en heb haar ten huwelijk gevraagd.

Schotse roots Zelf ben ik in Nederland geboren, in het Holyziekenhuis in Vlaardingen. Mijn vader was Schot en mijn moeder een Rotterdamse. Vlak voor mijn geboorte zijn ze vanuit Canada, waar zij met hun beste vrienden woonden, naar Nederland terug gekomen. Mijn vader nam de drukkerij van mijn Nederlandse opa in de Hoogstraat in Vlaardingen over. Later runde hij de drukkerij vanuit een aanbouw aan het huis, hier in Maassluis. Hij is altijd blijven werken, ook na zijn pensionering. Vier jaar geleden overleed hij op slechts 69-jarige leeftijd.

Motherwell Zelfs voel ik me heel erg verbonden met Schotland en ga ook vaak nog terug om vrienden en familie te bezoeken. Zij wonen in de regio rond Motherwell en mijn vader was zijn leven lang fanatiek aanhanger van de plaatselijk profclub. Zelf voel ik mij voor de helft Schots en de helft Nederlands.

Onze zoons Jay en Dean hebben trouwens beiden ook een tenue van Motherwell FC.

Kilt Ja, ik heb ook een echte kilt en ben er zelfs in getrouwd. Op jouw vraag of Schotten iets onder die kilt aantrekken, geef ik je geen antwoord. We houden die mythe graag in stand.

Mijn vrouw Ilse heeft nu weliswaar haar eigen kapsalon aan huis, maar werkte in het verleden bij een kapper in de Steendijkpolder. We hadden al enkele jaren een relatie en op een zaterdagmiddag ben ik

Ian en Ilse op hun trouwdag (9 september 2004)

Huwelijk in Schotland Zo’n anderhalf jaar later, in september 2004, zijn we in Schotland in het huwelijk getreden in het bijzijn van familie en vrienden. Dat vond plaats op het gazon bij een kasteeltje in Zuid Schotland bij de grens met Engeland, waar die vrienden uit Canada naderhand zijn gaan wonen. Het was eigenlijk een zeer on-Schotse dag met heel mooi weer. Naderhand zijn we met de familie nog een rondreis gaan maken door de Schotse hooglanden, maar we troffen het niet met het weer. Alleen maar regen en mist, we kwamen de auto bijna niet uit.

INTERVIEW MET Excelsior Maassluis Op mijn zesde jaar ben ik lid geworden bij Excelsior Maasssluis, in de Mini’s 3. Daarna speelde ik wel in alle hoogste elftallen per leeftijdsklasse, maar dat was zeker niet het niveau van tegenwoordig. Nu speelt ieder team op het hoogst mogelijk niveau.

Op 17-jarige leeftijd maakte ik, toen nog als spits, mijn debuut in het eerste elftal. Er werd door de speaker omgeroepen dat ik helemaal uit Schotland was overgekomen. Een beetje overdreven, maar het maakte het verhaal wel leuk. Was vervolgens geen vaste waarde in dat team, maar trainde wekelijks eenmaal met de selectie en een keer met het A-elftal.

Nadat ik de nodige jaren later omgeturnd was tot verdedigende middenvelder kreeg ik meer kans in het eerste team, maar vele wedstrijden op rij heb ik daarin niet gespeeld. Van een gegarandeerde basisplaats was geen sprake.

Naar MVV ‘27 Destijds was de mij bekende Cor van Hoeven trai-

IAN BELL

ner van MVV ’27 en die vroeg mij aan het eind van het seizoen 1997-1998 wat mijn plannen eigenlijk waren én of ik geen zin had om naar Maasland te komen. Er speelden natuurlijk al de nodige Maassluise jongens bij MVV ’27 en die hadden alleen maar lovende woorden over die club. Het is lekker voetballen daar in Maasland en zo was de keuze niet zo moeilijk. Ik wil ontzettend graag winnen, maar na afloop moet het wel ’n beetje gezellig zijn.

Van de Maaslanders kende ik alleen de naam van Arno van Nierop, want die was ook ver buiten de grenzen van het dorp bekend door al zijn doelpunten. En dat bleek terecht te zijn, want hij bleef nadien ook scoren. Wat een koelbloedigheid voor het doel!

Knieblessure Het tweede seizoen in Maasland deed ik de eerste seizoenshelft weinig mee vanwege een knieblessure. Aan de binnenkant van mijn knieband zat een klein scheurtje en het duurde vrij lang voordat het weer geheeld was. Nadat ik weer fit was, heb ik gelukkig nooit meer last gehad van die knie.

Zaterdag 11 september 1999, Maasdijk - MVV ’27 3-1.

Maasdijker Leon van der Stel wordt op de huid gezeten door MVV ‘27’s Ian Bell.

INTERVIEW MET

IAN BELL

De MVV 27-selectie wenste U prettige feestdagen en een goed 2001.

Staande van links naar rechts: keeperstrainer John van der Meij, trainer Martin Vermeer, Edwin Marijs, Maarten Berkhout, Lesley Wigmore, Michael Clavan, Chiel van der Wal, Jeroen Zwaard, Ronald van der End, Bert Bakker, Arno van Nierop, Martin van Berkel, leider Koos Vermeulen, fysiotherapeut Leon Boudesteijn, hersteltrainer Nico Bakker en leider Leen van der Ende. Zittend: Frank Rasens, Jaap de Bruijn, Ian Bell, Rob Kraayenbosch en Marco van Dijk.

Enkele seizoenen later kreeg ik tijdens een wedstrijd uit tegen Zwaluwen last van een brandend gevoel in mijn achillespees. Voor de rust moest ik noodgedwongen afhaken. Ook dat hield mij weer de nodige weken langs de kant. Verder ben ik er qua blessures genadig vanaf afgekomen.

Cor van Hoeven / Martin Vermeer Beide mannen kende ik al als speler van Excelsior Maassluis. Als trainer hadden ze bij MVV ’27 wel een verschil in spelopvatting. Cor speelde als systeem graag 4-3-3 en Martin varieerde wat meer en dat hing af van de tegenstander en/of resultaten.

Martin was natuurlijk ook enkele jaren assistent van Cor en pikte zo ook weer zijn punten op. Maar uiteindelijk was hun benadering van het voetbal niet heel erg uiteenlopend.

Weinig treffers Op je opmerking dat je nooit een officieel doelpunt heb gescoord, moet ik je toch even corrigeren.

Voor de beker heb ik ooit een treffer gemaakt tegen Spirit (BMI: het betrof een duel om de Rotterdams Dagblad Cup). Sowieso ging ik zelden mee naar voren, maar zag toen mijn kans schoon.

De bal gaf ik eerst mee aan rechtsbuiten Edwin Marijs en liep zelf richting de zestien. Hij gaf de bal met een krul voor en half vallend schoot ik de bal over de keeper heen en net onder de lat binnen. Hoe ik dat helemaal flikte, het zag er wel een beetje vreemd uit. Het was ook meer ’n lucky goal.

Daarnaast heb ik ooit een eigen doelpunt gemaakt tegen KMD, dus mijn saldo staat eigenlijk op nul.

Topconditie

INTERVIEW MET

Koppen was niet mijn sterkste kant, hield ook niet van een lange peer naar voren, maar graag een beetje verzorgd voetbal. Nagenoeg de hele wedstrijd kon ik als middenvelder blijven gaan, naar voren en weer naar achteren. Tegen het einde van de wedstrijd ging het koppie toch wat hangen, puur uit vermoeidheid. Verdedigend kon ik me vastbijten in een tegenstander. Je wilde toch voorkomen dat hij zou scoren. Als je dat kon beletten, haalde je daar toch je voldoening uit.

Huismeester Tegenwoordig ben ik huismeester, ook wel conciërge genoemd, bij de afdeling facilitaire zaken op het hoofdkantoor van Media Markt op de Kop van Zuid in Rotterdam. Je doet bestellingen, zoals kantoorartikelen, etenswaren etc. Je zorgt binnen het kantoor verder voor klein onderhoud, ontvangt installateurs. De kleinere klussen (lampen en deurkrukken vervangen, schilderijen ophangen etc.) doe ik wel zelf, maar het grotere gebeuren laat ik graag over aan timmer- of elektrotechnische bedrijven. Als manusje van alles moet ik gewoon zorgen dat alles wordt uitgevoerd.

Hersteltrainer Ik ben veel bij Excelsior Maassluis te vinden. Op de maandagen doe ik hersteltrainingen voor de jeugd. In overleg met de fysiotherapeuten Paul Husslage en Remco van Vliet wordt een programma opgesteld om daarmee aan de slag te gaan. Die twee hebben ‘s maandags tussen 17.00 en 18.00 uur een inloopspreekuur voor spelers die de zaterdag daarvoor geblesseerd geraakt zijn.

Vervolgens wordt door hen dus aangegeven of die spelers een training kunnen oppakken. Aan mij wordt dan doorgegeven wat de blessure is en wat je dan met die spelers kunt gaan doen. Een half uur na dat spreekuur komen ze vervolgens bij mij langs en gaan dan aan het werk.

IAN BELL

Tweede huis Daarnaast trainen onze zoons tweemaal in de week bij Excelsior Maassluis op vier verschillende avonden. Het is leuk om regelmatig met ze mee te gaan en de training te aanschouwen. Eigenlijk ben ik alleen woensdagavond, als ik niet zelf hoeft te voetballen, niet op de club.

Stapje terug Na vier seizoenen MVV ’27 ben ik bij Excelsior Maassluis in een lager elftal gaan voetballen. Na nog eens vier jaar ben ik in een team komen te spelen met gasten waar je vroeger bij in de selectie zat. Je begint dan in het vierde elftal en zakt dan gestaag naar een nog lager team. Vanwege de leeftijd haakte er toen wat jongens af en je tegenstanders zijn toch vaak begin twintig. Van het loopvermogen moesten we het niet meer hebben. De keuze was simpel: stoppen we er mee of gaan we in een 35+ competitie spelen. Het werd die laatste keuze en zo spelen we dus nog altijd.

Remco Jansen, Chiel van der Wal, maar ook Joey de Groot zijn enkele van mijn teamgenoten.

Pijntjes na de wedstrijd We hadden enkele weken geleden een eerste bekerwedstrijd bij Victoria ’04 en met pijn en moeite konden we elf spelers op de been brengen. Het was bloedheet en ik had daarna de hele week spierpijn, last van de hamstring en kon maar moeilijk lopen en dacht dat ik de enige was. De zaterdag erna moesten we weer spelen, ik was gelukkig wel weer hersteld, bleek dat ik geen uitzondering was. Gisteren hebben we inmiddels de derde wedstrijd gespeeld en het herstel gaatt inmiddels ’n stuk sneller. Je moet in de zomer eigenlijk ’n beetje bezig blijven.