Vergeten voetballers Fred Rijnenberg

VERGETEN VOETBALLERS

Fred Rijnenberg

INTERVIEW MET

FRED RIJNENBERG

Na CION kwam ik, na 1 jaar SVDPW en Victoria ‘04 toch weer terug bij het tweede van MVV ‘27 In de serie van Vergeten Voetballers wordt ditmaal aandacht gegeven aan het voetballeven van Fred Rijnenberg die drie seizoenen in het vlaggenschip meedraaide en vervolgens twee perioden het tweede elftal trainde.

jeugdelftallen en we speelden later ook in het eerste elftal. Zelf heb ik zo’n tien jaar in dat elftal gespeeld. Eerst op tweede klasse niveau en na een kampioenschap in 1983 zelfs in de eerste klasse.

Dat was in die jaren het hoogste amateurniveau in Nederland.

Heerjansdam In die poule speelden we onder andere tegen Heerjansdam, waar Leen op een gegeven moment heen ging, en Excelsior Maassluis. Enkele jaren na zijn vertrek ben ik hem achterna gegaan. Het was een club die dus ook op hoog niveau speelde, maar eigenlijk meer wilde. In bekertoernooien speelden zij tegen FC Groningen en ook Ajax. Dat smaakte naar meer successen en toen ook later de hoofdklasse werd ingevoerd, wilde men graag aansluiten. Ik heb daar twee jaar in het eerste elftal gespeeld en verhuisde toen naar Maassluis.

Excelsior Maassluis

Fred (63) met achter hem een van zijn idolen, de in januari 2016 overleden David Bowie.

ASWH Bij ASWH ben ik als kleine jongen begonnen met voetballen, maar Hendrik Ido Ambacht is niet mijn geboorteplaats. Dat is Ifar Nieuw Guinea, voormalig Nederlands Indië. Ons gezin kwam, toen ik een jaar of vijf oud was, naar Nederland. Eerst nog ’n jaartje in Rotterdam gewoond en daarna werd het dan Hendrik Ido Ambacht. Het was qua weer en levensstijl even wennen in het nieuwe land. Bij ASWH mocht ik na enkele jaren meedoen met de hoogste teams per leeftijdsklasse. Samen met Arie der Knaap (76)Dick en Leen doorliep ik de mijnvan drielingbroers

Vanuit Excelsior Maassluis werd ik gevraagd om daar te komen spelen. Dat was voor mij geen punt, want het heen en weer rijden van en naar Heerjansdam werd ik gauw zat. Altijd maar weer die files, terwijl je haast had om op tijd te komen bij de training. Ik wam in Maassluis onder trainer Eric Gudde te spelen en heb zes jaar in het eerste en één jaar in het tweede elftal gespeeld.

Inmiddels was ik 37 jaar en werd ik vervolgens door voorzitter Jan Kroes en Piet van der Kooy gevraagd om bij MVV ‘27 te komen spelen. Deze mensen wilde met MVV ‘27 ook een stapje hogerop en vroegen mij leiding te geven aan een jong team.

MVV ‘27 In de zomer van 1993 begon ik in Maasland en dat werd met een degradatie geen al te leuk jaar.

Rob Schalke was de trainer en lag niet zo goed in de groep. Qua trainingen was het ook niet al te indrukwekkend. Wim Put en ik waren bij Excelsior Maassluis ook wel wat anders gewend. Toch

INTERVIEW MET

FRED RIJNENBERG

MVV ‘27 A-selectie in het seizoen 1994-1995, foto genomen op 27 aug 1994.

Achterste rij van links naar rechts: verzorger Egbert van der Worp, Gert Jan de Lijster, Arno van Nierop, Hugo Goos, Peter Ketting, Hans van Trigt, Jeroen Scheffers, en hoofdtrainer Leo Booy.

Middelste rij: leider Jan Rasens, Cor de Vos, Ronald van der End, René van Lammeren, Jeroen van Zuilen, Ruud van der Hout, Khalid el Khalifi, Arjan de Rek en assistent-trainer Jan Hordijk.

Voorste rij: Khalid Benali, Fred Rijnenberg, Marcel ’t Hart, Nico Bennink, Sander van ’t Wout, Nourdin Hadji en Peter Broekman.

mochten we best wel wat kritischer naar ons zelf kijken. Zolang je je best doet en inzet toont dan wordt je vanzelf geaccepteerd. Ik wilde gewoon presteren, zodat ze tegen je opkeken. De resultaten waren matig, de sfeer kon beter en er waren spelers die Schalke bewust tegen werkte. Het werd de trainer dat seizoen dus ook niet gemakkelijk gemaakt. Daar was hij ook schuldig aan door bijvoorbeeld tijdens de training zelf de naast- en over geschoten ballen in de bosjes te gaan zoeken. Dat had hij beter aan de falende schutters over kunnen laten.

Jammer van dat jaar, want we hadden een leuk, talentvol team met o.a. Fred en Paul Louter, Edwin Marijs en Arno van Nierop.

Leon Booy Ik was de afgelopen jaren wel een hoger niveau

gewend, maar dat heeft mij nooit gestoord. Per slot van rekening was ik 37 jaar toen ik bij MVV ‘27 kwam, een mooie leeftijd om op een leuk niveau nog te kunnen spelen.

De trainer in het seizoen 1994-1995 was Leon Booy die mij aangaf dat eenmaal wekelijks trainen ook geaccepteerd zou worden, maar dat heb ik nooit gewild. Als je niet tweemaal traint, kom je fysiek te kort. Ik ben doorgegaan tot mijn 40e.

Ik heb altijd centraal op het middenveld gespeeld met de punt naar achteren. Dat betekende dat ik meer controlerend speelde. Je deed veel op inzicht, wist waar de bal kwam.

In de jaren bij Excelsior Maassluis speelde ik of links- of rechtsback. Bij MVV ‘27 werden die posities al ingevuld door Marcel de Vette en Wim Put, dus ik schoof ’n linie naar voren.

INTERVIEW MET Stoppen Tot ik tegen de 40 liep werd me regelmatig gevraagd of ik nog door wilde gaan. De fitheid was er nog altijd en van blessures had ik nauwelijks last.

In de lente van 1996 zette ik mezelf weer eens voor de keuze, nog ’n jaartje doorspelen of trainer worden van het tweede elftal. Ik wilde ook de hoofdtrainer voor zijn voordat hij mij aan de kant zette.

Lager voetballen was geen optie. Dat heb ik later in Maassluis nog ’n jaartje gedaan in het vijfde elftal. Weliswaar was dat een elftal met voormalig eerste elftalspelers, maar dat was uiteindelijk niets voor mij.

FRED RIJNENBERG

ooit naar voren geschoven zou worden als trainer.

En je weet, als er geruchten zijn, dan is er ook wel wat aan de hand. Een dag voor het ontslag werd ik door Jan Kroes gevraagd naar zijn kantoor om even te komen praten. Hij wilde van Leon af en had eigenlijk al een opvolger in Cor. Het was voor mij geen verrassing en was het er ook niet mee eens.

De dag erna kwam Jan in de kleedkamer en bracht de selectie op de hoogte. Diezelfde avond heb ik hem aangegeven dat ik ook zou opstappen uit solidariteit met Leon.

Eind van dat seizoen stond MVV ‘27 op degraderen en heb toen weer een paar wedstrijden meegedaan. Op dat moment speelde ik in het tweede, maar werd door Cor terug gehaald. Heb hem aangegeven dat ik dat zou doen uit clubbelang.

Trainersopleiding

Fred, trainer van MVV ‘27 2 in het seizoen 1996-1997.

Na een aantal jaren ben ik met Arwin Verburch naar CION gegaan, waar hij debuterend hoofdtrainer kon worden met mij als assistent. Na diens vertrek was ik daar de laatste twee jaar hoofdtrainer, overigens zonder papieren. Dat was toen nog niet nodig. Later heb ik nog wel ’n jaartje geprobeerd de trainerscursus te doen, maar dat lag mij niet zo en ben toen gestopt met de cursus.

Na CION kwam ik, na 1 jaar SVDPW en Victoria ‘04 toch weer terug bij het tweede van MVV ‘27 waar ik onder andere Sjoerd Ham, Frank Mosterd en Ronald van Mil aantrof en in Ruud van de Hout een super leuke assistent en leider had. Heb meestal 2e elftallen getraind wat ik altijd leuk vond.

Een mooi moment was dat wij met het 2e aan het eind van een seizoen naar Spanje zijn geweest.

Dat was top!

Ontslag Leon Booy

Fanatisme

Het seizoen 1996-1997 ben ik begonnen als trainer van het tweede en dat kon gelukkig zonder papieren.

Vanuit Maassluis kwamen er weer diverse spelers over: Cor van Hoeven, Remco Jansen, Gert Jan Vreugdenhil en Lesley Wigmore. Ondanks deze inbreng liep het seizoen niet naar wens, resultaten bleven ook nu achter.

In november moest Leon Booy vertrekken en de geruchten gingen al langer dat Cor van Hoeven

Als fanatiek speler en later trainer krijg je vaak te maken met spelers die het spelletje minder belangrijk vinden. Daar had ik in het begin best moeite mee. Maar als je je papieren haalt en op hoger niveau traint, krijg je wellicht wat meer fanatisme vanuit een groep. Als je dat niet doet moet je het enigszins accepteren en in berusten, maar ik had wel leuke groepen bij MVV ‘27 in die periode.

Zelfs meerdere malen nacompetitie gespeeld voor promotie.

INTERVIEW MET Maasdijk werd daarna voor drie jaar mijn werkgever en vervolgens Westlandia voor vijf jaar. Dat was in niveau ’n stapje hoger en we werden kampioen in de reserve 3e klasse. Daarna werd mij door het bestuur gevraagd om assistent-trainer te worden bij het eerste elftal. Dit heb ik niet gedaan met als reden dat ik dan pijn in mijn rug zou krijgen bij het neerzetten van de pionnen (grapje). Nee, ik had liever een eigen elftal onder mijn hoede.

Loosduinen Via de toenmalige keeper van Westlandia, Pieter Blanken, werd gevraagd of ik de overstap wilde maken naar Loosduinen. De eerste twee jaar waren leuk, maar het daarop volgende seizoen stopten er nogal veel ervaren spelers. Dat gat moest ingevuld worden met jongens uit de A. Echter, de jeugdopleiding daar was niet van een al te hoog niveau, zodat niet al de jongeren konden aanha-

FRED RIJNENBERG

ken. Veel basistechnieken ontbraken en de oudere gebleven spelers konden daar niet goed mee omgaan. Er was sprake van een generatiekloof en men wilde dat sommige goedwillende, maar niet al te talentvolle spelers lager moesten spelen. Ik stelde dat ook zij contributie betaalden, dus ook rechten hadden en stuurde niemand weg. Halverwege het jaar werd ik door het bestuur ontboden en gingen we uit elkaar. Hoewel ik het jammer vond was dit de beste oplossing voor iedereen.

Maasdijk Het was december 2017 en denk dan dat je even ’n half jaartje lekker kunt bijkomen, maar Maasdijk nam al snel contact met het verzoek om weer terug te komen. Hoofdtrainer Patrick Fieret zocht een vervanger voor de vertrekkende Wilco Wapenaar. Men was tijdens een trainingskamp met de bus onderweg en hadden gelezen dat ik weer be-

MVV ‘27 2 in het seizoen 1996-1997.

Achterste rij van links naar rechts: David van Aalst, Ramon Bakboord, Erwin Zuiderwijk, Steven Kaptein, Marco Lansbergen en Arthur Davidse. Middelste rij: Gert Jan de Lijster, Jeroen van Zuilen, Edward Lansbergen, Cor de Vos, Ferry Ruinard en trainer Fred Rijnenberg. Voorste rij: Jasper van der Hoeven, Norman van der Gaag, Vincent Vermeulen, Martin van Walsum, Arthur Vlendré en Marco Moorman.

INTERVIEW MET schikbaar was na mijn vertrek bij Loosduinen. Het bestuur van Maasdijk zocht iemand die de club van binnen kende en zo kwam ik weer in beeld.

Het zou eigenlijk voor vijf maanden zijn, maar het bestuur en de technische commissie kwamen met mij in gesprek om langer bij Maasdijk te blijven.

Een en ander houdt in dat ik nu inmiddels aan mijn tweede jaar bezig ben. Maasdijk zal waarschijnlijk ook wel mijn laatste club zijn.

Zoon Boyd Toen ik trainer van het 2e was bij Loosduinen, kon ik door de verschillende tijdstippen van aanvang Boyd zien voetballen bij Maasdijk. Daarna speelde hij bij Lyra, maar tobde met een hardnekkige rugblessure. Terug bij Maasdijk speelt hij nu bij mij in het tweede elftal. Boyd werkte tot vorig jaar bij Be Fresh, inkoper van groente en fruit, in De Lier.

Beroepshalve deed hij veel zaken met mensen in Spanje en wilde zoiets ook wel voor zichzelf opzetten. Vorig jaar oktober heeft hij opgezegd bij zijn baas en vertrok naar Spanje om de uitdaging daarginds aan te gaan. In Spanje houdt hij zich fit met o.a. kickboksen, is nog altijd lid van Maasdijk en kan dus hier probleemloos aanhaken voor een wedstrijdje. Naast Boyd hebben mijn vrouw Saskia en ik ook een dochter, Lieve.

Sabbatical Zoals aangegeven zal Maasdijk waarschijnlijk wel mijn laatste club zijn. Het valt sowieso de laatste

FRED RIJNENBERG

tijd niet altijd mee om met slecht weer naar de training te gaan, maar als je eenmaal bezig bent, valt het toch weer mee. Een jaartje er tussenuit lijkt mij ook wel leuk, maar Saskia zegt dat ik geen mens ben om iedere avond thuis te zitten.

Om zelf fit te blijven doe ik niet zoveel. Af en toe golfen, maar daar neemt de conditie ook niet mee toe. Soms hardlopen, maar dan moet het wel mooi weer zijn. Tijdens de training doe ik wel eens mee bij het partijtje. Als ze dan de bal netjes in mijn voeten plaatsen is er niets aan de hand. Bij het achter een bal aan moeten rennen of de bal drie meter naast mij passen, moeten die jonge gasten er zelf maar achteraan gaan.

Verkeerskundige Als verkeerskundige werk ik bij de Gemeente Rotterdam. In de stadsdelen Noord en Kralingen moet je o.a. verkeerssituaties beoordelen en oplossingen aandragen. Je bent daarmee contactpersoon tussen de organisatie van je werkgever en wijkbestuurders. Verder heb je veel contact met de wijkbewoners zelf over het verkeer in hun wijk. Je hoort klachten rechtstreeks of krijgt meldingen via de mail. Daarbij zijn er ook regelmatig bijeenkomsten voor de bewoners. Het directe contact met bewoners is heel leuk. De organisatie is zo dat je of in de wijk of op kantoor zit zodat de lijntjes kort zijn. Juist door deze constructie is het leuk werken bij de Gemeente Rotterdam.