1 Stad, 19 Boeken (2023)

Interviews

Anamaria Olaru

Gaëlle Claeys

Mauricio Ruiz

Nina Neyrinck

Omar Kashmiry

Pedro Díaz Lammertyn

Sarah Reader Harris

Watcharita Aroon

1 Stad, 19 Boeken

BRUSSELS ZOMERMAGAZINE

VAN EN VOOR LEZERS

Boekentips

Brussel Blues - Wouter Dehairs

Verhalen uit de binnenstad - Shaun Tan

Bier in de snookerclub - Waguih Ghali

Schuilplaats voor andere tijden - Georgi Gospodinov

Deuntje - Eduardo Halfon

Ode aan de verwondering - Caroline Pauwels, Gerda

Dendooven, Bart Moeyaert

Brussel & meer

Activiteiten Brusselse Bibliotheken

Boekenquiz

Favoriete Brusselplekken

Puzzelplezier

Cartoons

Boekenlijst

“Verwondering zet aan tot verandering.”

Interview Pedro Díaz Lammertyn 4

Activiteiten Brusselse Bibliotheken 6

“This book is like a Persian rug: woven in different colours and patterns but still one piece.”

Interview Mauricio Ruiz 8

Woordzoeker 11

“Rustig lezen onder de bomen met het zonlicht dat speelt, de koelte en de rust van het bos.”

Interview Gaëlle Claeys 12

Bijzondere Brusselplekken 14

“Ik kan uren lezen aan een guinguette op een dekentje, met een glaasje rosé en m’n hoofdtelefoon op. Heerlijk!”

Interview Nina Neyrinck 16

Boekenquiz 19

“We willen altijd alles hebben, maar eigenlijk hebben we niets.”

Interview Sarah Reader Harris 20

“I ended up in Brussels thanks to an Excel sheet and ‘Beer in The Snooker Club’.”

Interview Omar Kashmiry 22

Cryptogram 25

“Lezen is een van de leukste manieren om de tijd te verdrijven. Het kost niets. Het kent geen instant materieel nut.”

Interview Watcharita Aroon 26

“When it comes to parenthood, we’re all scared of getting it wrong.”

Interview Anamaria Olaru 28

Boekenlijst 30

© Muntpunt, 2023

Verantwoordelijke uitgever: Roel Leemans, Munt 6, 1000 Brussel

Hoofd- en eindredactie: Inez De Block

Tekst & redactie: Anse Reyntjens, Carlo Croes, Catherine Vanheusden, Ewout Decoorne, Jolien Deweerdt, Jurgen Waegeman, Maren Moreau, Martine Vanacker, Nathalie Cools, Patrick Auwelaert, Silke Lenaerts, Tessa Pues, Timothy Anthonis

Extra content: Chloë Vanneste, Eline Van Laeken, Jan De Block, Jolien Deweerdt, Watcharita Aroon Grafische vormgeving: Katleen Poelmans

Fotografie: Saskia Vanderstichele

Illustratie: Soña Lee

Beste lezer

Een nieuwe zomer betekent een nieuwe tocht doorheen verhalen en verwondering. Naar goede gewoonte gidsen de Brusselse bibliotheken je met plezier door het oeverloos grote aanbod aan boeken.

We verzamelden 19 uitgelezen titels als inspiratiebron. De etymologische betekenis van ‘lezen’ is immers niet voor niets ‘verzamelen’. Samen met enkele Brusselaars met een liefde voor lezen kozen we ze zorgvuldig voor je uit.

Ontdek jouw zomerlectuur, leen ze uit bij je favoriete bibliotheek en ga op reis via woorden en verhalen uit andere oorden en perspectieven, ver van je bed of juist dicht bij huis.

Cartoons

Interview door Jolien Deweerdt

Verwondering zet aan tot verandering.

De Argentijnse Pedro Díaz Lammertyn (32) verkaste tien jaar geleden naar Brussel om vertaling en taalkunde te studeren. Na enkele jaren als onderzoeker in de taalkunde startte hij als medisch terminoloog in de IT-sector. Pedro woont in Oudergem en is er vrijwilliger bij bibliotheek Hertoginnedal.

Heb je tips om die verwondering als volwassene aan te wakkeren?

Je moet je verwondering actief beoefenen en inschakelen. Laat je smartphone in je zak zitten. Als je door de stad loopt, kijk dan rond en stel jezelf vragen zoals “Waarom heeft dit gebouw geen ramen?” Mensen vergeten soms hoeveel dingen er rondom ons zijn

Dag Pedro, kan je iets vertellen over je band met de bibliotheek?

Bibliotheken zijn een van de mooiste dingen die ik hier in België ontdekte. In Argentinië vind je ze enkel in universiteiten of scholen. Wie wil lezen, kan enkel daar of in een (tweedehands) boekhandel terecht. Een bibliotheek is ook een plek van ontmoeting. Zulke plaatsen zijn belangrijk in een wereld waar ook veel andere vormen van entertainment zijn. Ik kom al naar bibliotheek Hertoginnedal sinds ik in Oudergem woon en ik probeer mijn Nederlands zo veel mogelijk te oefenen door Nederlandstalige boeken te lezen.

Je las het boek ‘Ode aan de verwondering’ van Caroline Pauwels. Waarom heb je daarvoor gekozen?

Omdat het al een tijdje op mijn leeslijst stond en omdat ik een persoonlijke link heb met de auteur: ik studeerde aan de VUB, waar Caroline Pauwels rector was. Ik volgde haar werk al een tijdje en had altijd veel sympathie voor haar. Ze toonde dat ook vrouwen hogere posities kunnen innemen in de maatschappij en was heel open-minded, met oprechte interesse in andere opinies. Daarnaast sprak het thema ‘verwondering’ mij ook persoonlijk aan. Ik ben zelf vaak nieuwsgierig en verwonderd. Dat is ook de reden waarom ik naar België kwam. Ik zou veel dingen in mijn leven niet gedaan hebben als ik niet nieuwsgierig was.

Welke lessen heb je uit het boek getrokken?

Verwondering is een kenmerk uit je kindertijd. Volwassenen verliezen hun verwondering vaak, wat bijzonder jammer is. In onze hedendaagse maatschappij heerst soms de opvatting dat verwondering en nieuwsgierigheid tekens van zwakte zijn, maar ik vind dat ze net hele goede dingen in je leven brengen. Voor mij brachten ze veel verandering. Ik kwam op plaatsen waar ik anders nooit zou komen. Dé grote les die ik meeneem uit het boek, luidt: ‘Verwondering zet aan tot verandering.’ Als je de stem van verwondering hoort in je hoofd, dan moet je die volgen.

waarover je verwonderd kan zijn. Sta open voor de wereld, andere ervaringen, andere mensen en andere plekken. Dan komt de verwondering vanzelf.

Het boek wordt aangevuld met gedichten van Bart Moeyaert en tekeningen van Gerda Dendooven. Vind je dat een meerwaarde?

Ja, zeker! Ik vond het interessant dat je nieuwsgierig moet zijn om al deze verschillende kunstvormen in eenzelfde essay te kunnen bevatten. In dit boek gaan deze kunstvormen – tekst, gedichten en illustraties – heel vlot in elkaar over. Je vergeet soms bijna dat je aan het lezen bent. Het doet mij denken aan de manier waarop onze hersenen soms werken: je zit bijvoorbeeld in de trein en je gedachten gaan van het ene naar het andere thema zonder dat die overgang vreemd lijkt. Dat gevoel heb ik ook bij dit boek.

Waarom is lezen belangrijk voor jou?

Het is de goedkoopste manier om te reizen. Niet alleen naar andere landen, maar ook naar andere tijden en andere ideeën. Naar de hoofden van mensen met wie je nooit kan praten. Dat kan ook via films en tv, maar lezen is toch anders: je ervaring is persoonlijker omdat je je eigen verbeelding moet gebruiken. Je hebt een actieve rol. Daarom lees ik meestal fictie. Het is ook een manier om mij te ontspannen, iets wat ik moeilijk kan. En uiteraard lees ik ook graag omdat ik van taal hou. Taal is een vorm van kunst. Mensen kunnen zo verschillend schrijven over gelijkaardige gebeurtenissen en verhalen. Taal gaat over creativiteit en hoe iets te brengen. En lezen is een beetje als kijken naar een schilderij; je vergeet soms waar je bent.

Inclusie en diversiteit zijn hot topics: hoe dragen boeken bij tot een betere verstandhouding in een multiculturele samenleving?

Een auteur is anoniemer dan iemand die je hoort of ziet praten. Daardoor kan je de tekst makkelijker loskoppelen van de persoon. Op die manier zijn boeken positief voor inclusie en diversiteit. Ik probeer ook actief boeken te lezen uit verschillende landen en in verschillende talen. Als ik meer wil weten over een land, zal ik eerder een boek uit of over dat land lezen dan de Wikipediapagina erover. Ook dat kan een vorm van inclusie zijn. Lezen is een heel makkelijke manier om je kennis over de wereld te vergroten, zeker als je niet altijd boeken van dezelfde types auteurs leest.

Over verschillende plaatsen gesproken: voel je je thuis in Brussel?

Ik voel me heel thuis in Brussel. Ik kom uit Córdoba, een klassieke stad met een groot centrum en niets errond. In Brussel heeft elke gemeente een apart centrum met een eigen karakter. Ik wandel graag door de verschillende wijken en dan denk ik: “Wauw, Brussel is zo’n goede stad om verwonderd in te zijn.” Ik vond het ook een goede studentenstad: heel toegankelijk en divers. Vroeger hoorde ik altijd dat Belgen heel gesloten zijn, maar dat strookt totaal niet met mijn ervaring. In het begin sprak ik slecht Frans en geen Nederlands, maar dat was nooit een probleem. Brussel is ook een stad van migranten, wat goed aanvoelt. De neiging om mensen in te delen in ‘van hier’ en ‘niet van hier’ speelt hier niet.

Pedro tipt:

Ode aan de verwondering

• Caroline Pauwels, Gerda

Dendooven, Bart Moeyaert (meer info p. 30-31)

Lezen is een beetje als kijken naar een schilderij; je vergeet soms waar je bent.

Activiteiten Brusselse Bibliotheken

WOE 21.06 1 Stad, 19 Boeken LIVE MUNTPUNT

Kom op deze feestelijke aftrap luisteren naar auteur Wouter Dehairs (‘Brussel Blues’) en de leesambassadeurs. Maren Moreau (bibliotheek Sans Souci) praat de avond aan elkaar, leesambassadeur Omar Kashmiry zorgt voor een literair intermezzo.

woensdag 21 juni • 19:30 - 21:00

Muntpunt

Munt 6, 1000 Brussel gratis met inschrijving muntpunt.be

WOE 19.07

Bookclub ‘Deuntje’/ ‘Canción’ (NL+EN)

BIB SANS SOUCI ELSENE

Wat vond jij van ‘Deuntje’, het boek van Eduardo Halfon? We babbelen over onze leeservaring bij een drankje. Onze leesambassadeur Mauricio Ruiz en literair vertaler Marijke Arijs schuiven mee aan tafel om te praten over hun affiniteit met Halfons werk.

What was your experience reading ‘Canción’, the novel of Eduardo Halfon? Let’s have a drink and discuss it together. Our reading ambassador Mauricio Ruiz and literary translator Marijke Arijs will join us to talk about their affinity with Halfon’s work.

woensdag 19 juli • 20:00

Bib Sans Souci

Sans Soucistraat 131, 1050 Elsene gratis inschrijven aanbevolen elsene.bibliotheek.be

WOE 23.08

Boek Apéro

SINT-LAMBRECHTSBIBLIOTHEEK

Hou je van lezen, ben je op zoek naar boekentips en wissel je graag leeservaringen uit met een hapje en een drankje erbij? Kom dan naar deze gezellige babbel- en ontmoetingsavond, dé ideale plek om je te laten inspireren en leestips- en ervaringen uit te wisselen. Bij mooi weer verhuizen we naar het terras van het café of naar de tuin.

woensdag 23 augustus • 19:00 - 21:00

GC Op-Weule Sint-Lambertusstraat 91 1200 Sint-Lambrechts-Woluwe gratis met inschrijving sint-lambrechts-woluwe.bibliotheek.be

DO 22.06

Samenlees apéro in de bibtuin

BIBLIOTHEEK SINT-GILLIS

Duik samen met leesambassadeur Watcharita in de boeken van ‘1 Stad, 19 Boeken’. We dippen onze tenen in een aantal tekstfragmenten en gaan hierover in gesprek. Genieten, praten, luisteren en samen lezen, en dat met een gezellig hapje en een drankje. Geen voorbereiding nodig!

donderdag 22 juni • 19:00 - 21:00

Bibliotheek Sint-Gillis

Emile Feronstraat 173, 1060 Sint-Gillis gratis

inschrijven aanbevolen bibliotheek@stgilles.brussels of sint-gillis.bibliotheek.be

DO 31.08

Ode aan de verwondering @ Boterhammen in het Park

ANCIENNE BELGIQUE & MUNTPUNT

Blijf na het concert hangen in Bar Chaud, geniet van slam poetry en breng zo een ode aan de verwondering! Meer info volgt.

donderdag 31 augustus • 14:00 - 16:00

Warandepark

1000 Brussel gratis abconcerts.be

DI 12.09

Leeslamp: Bier in de snookerclub (Waguih Ghali)

MUNTPUNT

Een keer per maand laten we in Leeslamp ons licht schijnen op een bijzondere roman, recent of klassiek. In een ongedwongen sfeer delen we ervaringen en opmerkingen over het gelezen boek. In het kader van ‘1 Stad, 19 Boeken’ lezen we ‘Bier in de snookerclub’ van Waguih Ghali. Leeslamp is een samenwerking tussen Muntpunt en het Brussels Ouderenplatform (BOp).

dinsdag 12 september • 14:00 - 15:30

Muntpunt, Zinneke S2 Munt 6, 1000 Brussel gratis met inschrijving muntpunt.be

VR 15.09

1 Stad, 19 Boeken

Finissage

BOEKELBERG

Sluit de boekenzomer feestelijk af met een lekker glaasje bubbels, verhalen en muziek!

vrijdag 15 september • 17:00

Boekelberg

Dapperenstraat 20, 1081 Koekelberg gratis inschrijven aanbevolen koekelberg.bibliotheek.be

ZA 16.09

Featherhood: Group discussion (EN)

BIBLIOTHEEK JETTE

This event is an opportunity for men to come together and discuss their thoughts about fatherhood and the challenges it brings. What role did their fathers play in their decision of starting a family? How did they shape them in understanding their role as future fathers? The conversation will be guided by our reading ambassador, Anamaria Olaru. Come and join with your own thoughts, vulnerabilities, and inspiration. For an intimate and light atmosphere, drinks and snacks will be served.

zaterdag 16 september • 19:00

Bibliotheek Jette

Kardinaal Mercierplein 6, 1090 Jette gratis met inschrijving bibliotheek@jette.brussels of jette.bibliotheek.be

MA 18.09

‘Beer in The Snooker Club’: reading performance and book discussion (EN)

MUNTPUNT

Discover the Egyptian cult classic in a new light through a reading performance by reading ambassador Omar Kashmiry and his company. Afterwards, interested guests can participate in a book discussion.

maandag 18 september • 19:00

Muntpunt

Munt 6, 1000 Brussel gratis

inschrijven aanbevolen muntpunt.be

Interview by Maren Moreau

This book is like a Persian rug: woven in different colours and patterns but still one piece.

As a child, he prefers playing outside instead of reading books, but in his teens, Mauricio Ruiz discovers literature as a window to his imagination. He starts devouring books and learning different languages. “But what do you want to give back to the world?”, his father would ask him. It turns out Mauricio is a storyteller himself, so he starts working as a journalist and as a writer. A few years ago, at Passa Porta Festival, he meets Guatemalan writer Eduardo Halfon and over the years that follow, Mauricio reads all of his books. This summer he wants to share the book ‘Canción’, and what makes it so special, with other readers in Brussels.

Mauricio ziet literatuur als een venster naar zijn verbeelding. Hij is zelf journalist en schrijver en ontmoette de Guatemalteekse schrijver Eduardo Halfon enkele jaren geleden op het Passa Porta Festival, waarna hij al zijn boeken las. Mauricio houdt van zijn manier van vertellen en van het feit dat hij niet bang is om tegenstrijdigheden in zijn personages te tonen. ‘Deuntje’ is het perfecte zomerboek omdat het je doet reizen. Niet alleen naar verschillende plaatsen, maar ook in de tijd. Het is een echte pageturner

What do you like about Eduardo Halfon’s work?

A few years ago, I read his book ‘Monastery’ and I was completely blown away by the story and his way of writing. One of the things that I admire is that he is not afraid to show contradictions in his characters. In ‘Monastery’, the Jewish protagonist is able to be self-critical. The character reflects a lot on the Holocaust and its effects, while also addressing the way in which plenty of Israelis treat Palestinians. In ‘Canción’ you also find this ambiguity. The story links

Eduardo Halfon is a cosmopolitan, as are you. Can you relate to the themes in all of his books?

So far, the protagonist in all his books has been called ‘Eduardo Halfon’. Halfon uses his own experiences and mixes fiction with reality. ‘Canción’ tells the story of his grandfather, whose name was also Eduardo Halfon. The narrator wants to know where he got his name. Identity is an important theme in the book and that is something I can relate to. Even though he was born and raised in Guatemala, he feels a certain ambivalence towards the country. I feel the same way about my homeland, Mexico.

the protagonist Eduardo Halfon, who is participating in a writers’ congress in Japan, to his grandfather, who was kidnapped by the guerrilla movement in Guatemala. His characters have virtues and flaws; they are never black or white, which makes them very human. On top of that, I like the way Halfon writes: his language is not complex; he is not someone who likes to show off.

The language is indeed straightforward, although the structure in ‘Canción’ is quite complex.

Yes, the language is economical and to the point, but the story is fragmented. It is like a Persian rug: woven in different colours and patterns but still one piece. That is also how Halfon writes. He starts creating different extracts and months later, he will see common threads and put them together.

But as a reader you go along with it?

Some readers might get disoriented at first but eventually, everything falls into place. The writer has an interesting vision and there is a beautiful rhythm to his words. He wanted to be a pianist when he was younger and you can feel the musicality, the jazz, the repetition in his sentences.

I think it is very brave that Halfon uses his own name for his protagonist. Of course people start confusing the author with the character but that is something he enjoys. I remember when his book ‘Saturn’ was first published; some newspapers suggested he required psychological assistance because the protagonist wanted to kill his father. It only made him want to explore this way of writing even more.

You’re a writer yourself. How close is your work to your persona?

When I started writing about ten years ago, I wanted to do the opposite: to create characters that were as different from me as possible. As time went by, I discovered the work of amazing writers such as Eduardo Halfon and Annie Ernaux, who were creating novels inspired by their own lives and pulling it off. I thought: “Let me try this as well.” So for a recent novel, I tried to use my own name. I was recalling moments of my life and twisting them with fiction. However, I felt a dissonance. I thought: “You are a cheater, you are not telling the truth.” So I changed the name slightly: from Mauricio to Marcelo, and then I was able to do it. Halfon has been an important teacher for my own writing.

Are you a different reader because you are a writer? Unfortunately, I now suffer from déformation professionelle. It has become harder for me to simply enjoy a book. After a few pages, I already know if I like it or

Lees het volledige Nederlandstalige interview via www.brusselsebibliotheken.be of www.muntpunt.be.

Wow, I have never seen Brussels or Guatemala in that way before.

not. If I sense that the ego of the writer is too present, it puts me off. However, the vision of the author is very important to me. I love it when a book gives you a new perspective. For example, when you think: “Wow, I have never seen Brussels or Guatemala in that way before.”

Why is ‘Canción’ the perfect summer book? Because it makes you travel. Not only to different places like Japan, Guatemala and the Middle East but also in time. And because of the fragmented storytelling, you want to know how everything will come together. It makes you wonder. ‘Canción’ is by far not a thriller, but Halfon plays with suspense so much that you really will want to turn the page.

Mauricio tipt:

Deuntje • Eduardo Halfon (meer info p. 30-31)

DIGITAAL VERDER LEZEN?

• E-boeken

• Digitale kranten & tijdschriften

• Digitale prentenboeken voor kinderen

• Online films

• Online cursussen

Ontdek het online aanbod van jouw bibliotheek via de website, of ga gewoon eens langs!

L P N K E O Z E B K E E H T O I L B I B

R E V J I R H C S S G N I L E V E I L H

E O M O O I R T R E T A W K E E L B A D

O V E R A L B N E R U G I F E I T C I F

W S M N T O I N S P I R A T I E B R O N

D N N R U U T C E L R E M O Z I E R R O

G N I M M E T S E B S I E R A M U H A T

E F E I T C E P S R E P L U P E R R W S

N V A R T A P O E L C E T B D V S E N V

N E Z E L E G T I U E E R A O C R O L E

M R W L D F N H H S U U S N H K O I B R

O W N A T A D A W R S S K U E K E L C Z

T O M O N O M I S S A E I L E G U Y H W

H N G H K N J T E B N L I R L E A E E E

E D H T E Z A L M P P J C E S C D E E G

R E E T E L A A

_ TAN

A __ EU __ TAL _ N _

_IB _IO _ H ____ EZOE _

BINNE _ S _ A _

B __

Interview door Carlo Croes

Rustig lezen onder de bomen met het zonlicht dat speelt, de koelte en de rust van het bos.

Leesambassadeur Gaëlle Claeys (42) koos voor ‘Hamnet’ van Maggie O’Farrell, een recente roman die het leven rond William Shakespeare verkent; een van de meest bestudeerde figuren in de geschiedenis, maar ook een mens van vlees en bloed. Gaëlle werd leesambassadeur dankzij de bibliotheek van Etterbeek, waar ze al een tijd frequente bezoeker en bestuurslid is. Daarnaast, en vooral, is ze muzikant. Ze speelt dwarsfluit en geeft les.

Gaëlle is een echte bibliotheekgebruiker. Ze houdt van het toeval van de bib. Hoe ze erdoor geleid kan worden en zo haar nieuwe leesvoer kan ontdekken. Na dertig pagina’s stopt ze als ze een boek niet leuk vindt en brengt ze het terug naar haar bib. Zelf ben ik – als interviewer van dienst – daarentegen al sinds mijn vijftiende een compulsieve boekenkoper. Gaëlle zag hier het mooie van in: hoe ik mijn hele levenspad kan herleven op mijn boekenrek. Een illustratie van mijn leven op het moment.

Haar verbondenheid met boeken zit in haar bloed. De overgrootvader van Gaëlle had een boekhandel in Gent. Eén van haar meest tedere herinneringen is dat ze als kind – tegen een radiator geplakt – een boek van Astrid Lindgren verorberde. “Ik kon maar niet stoppen.”

In de natuur vindt Gaëlle een manier om te ontsnappen aan de drukte. Als zelfbenoemde echte Brusselaar trekt ze graag naar het Zoniënwoud met vrienden of met een boek. “Om rustig te lezen onder de bomen met het zonlicht dat speelt, de koelte en de rust van het bos,” vertelt ze. We wisselden tips uit. Niet alleen over boeken maar ook over de beste plekken voor ijsjes in de zomer. Gaëlle zweert bij Gaston aan de Vismarkt of Bargello op het Vrijheidsplein. Volgens mij is het Cones, een Argentijnse glacier aan de vijvers van Elsene.

‘Hamnet’ is een historische roman over het gezin van William Shakespeare. Het verhaal focust vooral op de sensibiliteit van Agnes, de vrouw van Shakespeare. Over hoe ze omgaat met haar gezin en met haar medemensen. Iets waar Gaëlle zich volledig in terugvindt en wat ze prijst.

“De manier waarop Agnes en William Shakespeare voor elkaar kiezen, was tegen de verwachtingen van de eind 16de eeuwse maatschappij in. In het begin mogen ze niet trouwen, maar ze beslissen een kind te krijgen en moeten daarom uiteindelijk wel trouwen. Ik vind de manier waarop ze elkaar respecteren en aanmoedigen om hun eigen pad te vinden heel mooi. Agnes voelt bijvoorbeeld op een bepaald moment dat haar echtgenoot melancholisch en slechtgezind is. Ze beschrijft zelfs een soort stank of geur die hem achtervolgt. Ze voelt dat hij wegkwijnt en zijn eigen weg niet vindt omdat hij door zijn vader werd mishandeld. Hij moet weg van zijn vader. Dat is de eerste stap om zichzelf te worden. Agnes moedigt hem aan om

deze stap te zetten, om echt vrij te worden. Die aanmoediging vind ik bijzonder mooi omschreven. Maar zonder het te willen, verliezen ze ook elkaar. Hij gaat in Londen leven en de bedoeling is dat zij hem volgt met de kinderen. Eén kind heeft echter een broze gezondheid dus de verhuisplannen zijn onmogelijk uit te voeren.”

“Ik voel mij heel dicht bij dit personage. Je voelt dat het iemand is die doordrongen is van de natuur, die echt mensen wil helpen met haar kruidenmengsels en geneesmiddelen. Ook haar emoties en haar gevoelens zijn intens. Het is iemand die een soort zesde zintuig heeft en die dingen voelt bij mensen.” Op de achterkant van wat partituren schreef Gaëlle haar favoriete passage neer, die heel mooi schetst hoe het personage veel eigenschappen over een persoon leert kennen wanneer ze die aanraakt op een plek tussen duim en wijsvinger:

‘Agnes wordt maar zelden of zelfs nooit aangeraakt. Als ze opgroeit, verlangt ze daarnaar. Een hand op de haren, op haar hoofd, haar schouder, vingers die langs haar arm strijken. De menselijke afdruk van vriendelijkheid, van medemenselijk gevoel. Haar stiefmoeder komt niet bij haar in de buurt. Haar broertjes en zusjes duwen en krabben haar, maar dat telt niet. Als ze opgroeit, raakt ze gefascineerd door de handen van anderen. Ze wil ze altijd aanraken, met haar beide handen vasthouden. Die spier tussen duim en wijsvinger trekt haar onweerstaanbaar aan. Hij kan worden geopend en gesloten als de snavel van een vogel en je voelt er de sterkte van een handdruk, de kracht van de greep. Je kunt te weten komen wat mensen kunnen, wat hun bereik is, hun kern. Alles wat ze hebben vastgehouden, bewaard en alles wat ze zouden willen vastpakken ligt in die plek besloten. Ze ontdekt dat het mogelijk is om alles over iemand te weten te komen door erop te drukken.’

Gaëlle tipt:

Hamnet • Maggie O’Farrell (meer info p. 30-31)

Ik hou van het toeval van de bib, dat je naar nieuw leesvoer kan leiden.

Bijzondere Brusselplekken

Relaxen in de stad

“In Brussel heeft elke gemeente een apart centrum met een eigen karakter.” Leesambassadeur Pedro verwoordt het goed (p. 4). Er zijn ontelbare fijne plekken in onze stad waar je kan verpozen met een boek of fijn gezelschap. Sommige adressen zijn alom gekend, andere plekken zijn gloednieuw of goed verborgen. Onze leesambassadeurs vertellen waar zij het liefst vertoeven en ook UiTinBrussel tipt enkele stadsoorden.

BRUSSEL-STAD

BAR BETON

Hippe bar met een groot terras op het einde van de Dansaertstraat, waar je al vroeg terecht kan voor een koffie en een croissant.

EGMONTPARK

Vlak bij de drukte van de Louisalaan vind je deze verborgen, openbare tuin in Engelse stijl. Bewonder de bronzen standbeelden en eeuwenoude bomen en eindig in La Fabrique en Ville midden in het park voor een hapje of een drankje.

KIOSK RADIO

Geniet van de muziek van deze uitdagende internetradio met een fysiek uitzendpunt én zomerbar in het Warandepark, vlak bij het centrumpaleis van de koning.

OOIEVAARSTRAAT

Wandel door dit sprookjesachtige steegje tussen de Vlaamsesteenweg en de Papenvest en fantaseer over iedereen die er ooit al flaneerde of woonde.

VOSSENPLEIN

Het kloppend hart van de Marollen. Zonder vossen maar met een dagelijkse vlooienmarkt, omringd door bloeiende horecazaken.

LAKEN

GUINGUETTE ANDRÉ

Midden in het park van Laken zorgt deze zomerbar voor extra animo. Iedereen is er welkom voor een drankje, maaltijd, concert, yogales of meer.

SOBIESKIPARK

Deze boomgaard was vroeger deel van de koninklijke tuinen van Leopold II en leverde fruit voor het hof. Vandaag is het een openbaar park met een vijver die de thuis is van een kolonie nijlganzen, gelegen naast de Tuinen van de Bloemist.

SCHAARBEEK

ARDENSE JAGERSPLEIN

Rustig plein op een steenworp van de Europese instellingen dat tot leven komt tijdens de wekelijkse vrijdagmarkt.

JOSAPHATPARK

Een uniek park dankzij de vele hoogteverschillen en gevarieerde inrichting: waan je in een vallei met vijvers, wandel over rustieke bruggetjes en geniet van de beeldhouwwerken in het lagere gedeelte. Zonnebaad op een van de grote grasperken of neem je kroost mee naar de speeltuinzone.

L’ESTAMINET

Een typisch Brusselse, coöperatieve staminee op de Haachtsesteenweg met twee jonge maar ervaren zaakvoersters aan het roer.

VORST

DUDENPARK

Dit bos in de stad geeft je het gevoel dat je mijlenver weg bent van de stadsdrukte. Het is er heerlijk wandelen langs steile en minder steile paden. Het Dudenpark herbergt ook de sprookjesachtige Narafi-campus voor audiovisuele kunsten.

GANSHOREN

MOERAS VAN GANSHOREN

Een restant van de Molenbeekvallei nabij Jette en habitat van maar liefst twaalf verschillende soorten vleermuizen.

SINT-GILLIS

PIERRE PAULUSPARK

Dit idyllische park werd recent heraangelegd en is nu een boulodroom rijker. Op het terras kan je heerlijk wegdromen met een boek.

SINT-GILLISVOORPLEIN

Dé m’as-tu-vulocatie voor buurtbewoners. Overdag een plek voor rustig gekeuvel of voor marktkramers, ‘s avonds één groot terras.

MOLENBEEK

L’ECLUSE/DE SLUIS

Een gloednieuwe zomerbar aan de Ninoofsepoort, gelegen tussen het park en de sluis in het kanaal. De organisatie belooft democratische prijzen en allerlei activiteiten voor de buurt.

PHARE DU KANAAL

Een gezellig café tegenover het Klein Kasteeltje waar je ook terecht kan voor co-working en workshops.

ANDERLECHT

ABATTOIR

Van vrijdag tot zondag het walhalla voor marktliefhebbers van zowel voedsel als tweedehandsspullen.

OUDERGEM

WASVROUWENSTEEG

Een kort, smal wegje tussen twee parken met een beekje ernaast, omzoomd door appelbomen. Het ligt vlak bij een viaduct en is tekenend voor het contrast tussen verkeer en natuur in de stad.

ELSENE

VILLA EMPAIN

Droom weg in deze art-decovilla die fungeert als museum en dwaal door de tuin, inclusief zwembad met een prachtige pergola eromheen.

GRAFSTEEN VAN MARCEL BROODTHAERS

De kunstenaar ontwierp zijn eigen grafsteen op de begraafplaats van Elsene, het neusje van de zalm wat betreft ‘grafkunst’. De steen doet denken aan hiërogliefen, maar dan uit de 20ste eeuw. Het lijkt bijna een rebus die je wil ontcijferen.

MEER BRUSSELTIPS?

Schrijf je in voor de maandelijkse nieuwsbrief van UiTinBrussel boordevol inspiratie en neem deel aan exclusieve wedstrijden.

Alle info: www.uitinbrussel.be

Ik kan uren lezen aan een guinguette op een dekentje, met een glaasje rosé en m’n hoofdtelefoon op. Heerlijk!

Nina Neyrinck (32) groeide op in Overijse en studeerde geschiedenis aan de KU Leuven. Ze ontdekte Brussel zo’n zes jaar geleden toen ze vanuit Leuven naar Koekelberg verhuisde en kwam werken in gemeenschapscentrum Op-Weule. Eerst als sociaal-cultureel werker en sinds kort als centrumverantwoordelijke.

Nina is een enthousiaste lezer en loopt regelmatig binnen in de kelderbibliotheek van Sint-LambrechtsWoluwe, gevestigd in datzelfde gemeenschapscentrum. Vaak voor nieuw leesvoer, maar nog vaker voor fijne samenwerkingen zoals lezingen, oefenkansen Nederlands en activiteiten rond poëzie en digitale geletterdheid.

zich zo’n 30 jaar later af in Amerika en gaat meer over de auteur als persoon en haar werk in het ziekenhuis, minder over het land zelf. Naar het einde toe vond ik het verhaal iets minder goed. Er werden nog veel extra facetten en evenementen toegevoegd waardoor het naar mijn gevoel wat te vol werd.

Wat is voor jou een goed boek?

Het moet in eerste plaats een goed, meeslepend verhaal zijn dat je wil blijven lezen. Ik ben ook fan van mooi en sprekend taalgebruik, van zinnen die je graag wil onthouden. Maar het moet ook niet te ingewikkeld worden, daar knap ik dan weer op af. Ik wil een bladzijde niet meermaals moeten lezen om het verhaal te begrijpen. Het taalgebruik mag zeker verfijnd zijn, maar moet toch steeds bevattelijk en meeslepend blijven.

Dag Nina! Waarom koos je voor het boek ‘Het vonkenpaleis’ van Nadia Hashimi?

Al snuisterend in Passa Porta zag ik dit recente boek liggen en de achterflap overtuigde me. Historische fictie is een genre met ingrediënten die me aanspreken: een intrigerende plot gecombineerd met spannende elementen en een inkijk in de geschiedenis en cultuur van een land. Ook de inspirerende biografie van de auteur op de achterflap trok meteen mijn aandacht.

Heb je het boek graag gelezen?

Ja, vooral het eerste gedeelte dat zich afspeelt in het Afghanistan van de jaren 70 vond ik sterk geschreven. Ik was volledig in de ban van het mooie en bruisende land. Er waren veel details waardoor ik als lezer een duidelijke inkijk kreeg in hoe het land er toen moet hebben uitgezien. Je merkt ook dat het geschreven is door iemand met Afghaanse roots die de lokale cultuur en verhalen door en door kent via haar ouders. Ik las het boek bovendien op vakantie, dus ik kon blijven doorlezen. Het tweede deel van het verhaal speelt

Wie heeft jouw leeshonger gevoed?

Vroeger kon ik niet zo goed lezen. Als kind droeg ik een leesbril en ik herinner me dat ik vaak op schoot zat bij m’n opa om te oefenen. De vriendin van m’n opa, Madeleine, sponsorde mijn boekencollectie. Ik mocht haar altijd bellen wanneer ik een boek uitgelezen had en dan kocht ze steeds nieuw leesvoer voor mij. Of toch meestal, want ik herinner me nog een grappige anekdote: ooit gaf ze mij een nieuw boek van Marc de Bel dat ik diezelfde dag al uitlas. Toen ik Madeleine opbelde om dit te verkondigen en naar een volgend boek te vragen, vond ze dat ik het toch nog een tweede keer moest lezen. Wat ik dan ook gedaan heb. Een groot deel van mijn collectie jeugdboeken bestaat dankzij haar sponsoring.

Recent werd je lid van een nieuwe boekenclub. Hoe ben je daarin terechtgekomen? En welke boeken worden er zoal gelezen?

Hij is opgestart door een vriendin van mij. We bespreken er ook gewoon boeken onder vriendinnen, het is niets officieels. De drijvende kracht is momenteel in het buitenland, dus we moeten nog een moment vinden om samen te komen en ‘Americanah’ van Chimamanda Ngozi Adichie te bespreken. Voordat ik me aansloot, werd ‘Ik ben een eiland’ van Tamsin Calidas als eerste boek besproken. Een ander boek op

het lijstje is ‘Een verzwegen leven’ van Eva Kamanda (ook één van de 19 boeken, meer info p. 30-31, n.v.d.r.).

Wanneer en waar lees je het meest?

Op het openbaar vervoer. Ik ben 30 à 40 minuten onderweg naar het werk en die tijd vul ik graag op met lezen. Bij mooi weer lees ik het liefst buiten en dan wil ik de tijd kunnen nemen om lang te lezen. Ik kan uren lezen aan een guinguette (een zomerbar, vooral te vinden in Brusselse parken, n.v.d.r.) op een dekentje, met een glaasje rosé en m’n hoofdtelefoon op. Heerlijk! Toen ik in Schaarbeek woonde, ging ik ook vaak lezen in het Josaphatpark, op de helling van de Brusiliatoren.

Wat is jouw band met Brussel? Hoe ben je er terechtgekomen?

Ik groeide op in Overijse en Brussel werd als gevaarlijk aanzien. Als we naar een stad gingen, was het altijd Leuven. Daar ben ik ook blijven plakken na mijn studies. Door in Brussel te komen werken, in gemeenschapscentrum Op-Weule, moest ik pendelen. Ook mijn toenmalig lief pendelde en daarom besloten we de stap naar Brussel te zetten. In het begin moest ik wennen en vond ik het hier niet plezant, maar achteraf gezien ben ik heel blij dat ik naar Brussel ben verhuisd. Er is altijd iets te doen en er zijn zoveel verschillende buurten, leuke cafés en winkeltjes.

Nina tipt:

Het vonkenpaleis • Nadia Hashimi

(meer info p. 30-31)

In het begin vond ik het hier niet plezant, maar achteraf gezien ben ik heel blij dat ik naar Brussel ben verhuisd.

1 STAD 19 WANDELINGEN

(eigenlijk 21 wandelingen en 5 fietstochten)

BRUSSEL VERKENNEN?

DOE HET ZELF!

Met onze doe-het-zelf-wandelingen en -fietstochten ga je op pad in alle wijken en windrichtingen van de stad. Zie de bezienswaardigheden, maak kennis met interessante lokale initiatieven en beleef Brussel.

Je vindt de doe-het-zelf-tochten in Muntpunt of online. Druk de route thuis af of volg het parcours gewoon op je smartphone via RouteYou.

MEER BRUSSELTIPS?

UiTinBrussel is jouw venster op de stad. Verrassende verhalen, niet te missen activiteiten, wedstrijden…

Schrijf je in op onze maandelijkse nieuwsbrief via www.uitinbrussel.be.

De doe-het-zelf-tochten zijn een samenwerking tussen UiTinBrussel, Brukselbinnenstebuiten, Cactus Brussel à Vélo, AMVB, JES en Stapstad.

© Saskia Vanderstichele

KAN JE LEZEN?

ALS GEEN ANDER!

WAT WAS ER EERST?

WAT ZIT ER IN JE BOEK?

KIP EI BLADWIJZER EZELSOOR

WAT VIND JE VAN SALLY ROONEY?

ZONNECRÈME

LET’S GET... BRUSSEL IS...

PRACHTIG! CHAOS

PHYSICAL

POLITICAL

Interview door Nathalie Cools

We willen altijd alles hebben, maar eigenlijk hebben we niets.

Sarah Reader Harris (63) ruilde het Verenigd Koninkrijk jaren geleden in voor Brussel dankzij de liefde. Ze woont in Ganshoren en heeft al verschillende kinderboeken en gedichten op haar palmares staan, zowel in het Engels als in het Nederlands. Ze is als schrijfster actief in verschillende educatieve en culturele programma’s en workshops.

Dag Sarah. Je tipt ‘Verhalen uit de binnenstad’ van de Australische auteur Shaun Tan. Hoe kwam je bij dit boek terecht?

Via een recensie die ik las in de krant, waarna ik op zoek ging naar het boek in de bibliotheek. Ik kende de auteur niet, maar vond de cover meteen intrigerend. Er zijn veel goede boeken die je snel weer vergeet… Dit boek blijft daarentegen in je hoofd hangen. Je neemt het mee. Normaal lees ik geen fantasieverhalen, maar ‘Verhalen uit de binnenstad’ heeft mijn kijk op de wereld echt veranderd.

Het is inderdaad een opmerkelijk boek dat moeilijk onder te brengen is in een bepaalde categorie. In de bibliotheek van Koekelberg staat het bij de verhalen voor kinderen vanaf twaalf jaar. Waar zou jij het zetten?

In Muntpunt staat het in de jeugdafdeling, maar eigenlijk is het een boek voor iedereen. Het heeft verschillende lagen, verschillende draden die je kan volgen. Kinderen volgen andere lijnen dan volwassenen. Het boek speelt ook in op hoe een kind naar de wereld kijkt. Hoewel de verhalen een filosofische insteek hebben, maakt de fantasie die de auteur toevoegt ze in zekere zin toegankelijker voor kinderen dan voor volwassenen. Neem nu de eerste zin: ‘Op de zevenentachtigste verdieping wonen krokodillen.’ Een kind duikt hier meteen in omdat het voor alles openstaat en het tafereel meteen voor zich ziet. Als volwassene hebben we dit deels verleerd en moeten we ons meer inspannen om in die fantasiewereld te stappen. Maar je krijgt als volwassene wel een boodschap mee die een kind nog niet uit het verhaal haalt.

Kan je hiervan een voorbeeld geven?

We denken vaak dat we van alles eigenaar zijn en willen ook altijd alles hebben, alsof dingen van ons

zijn. Maar dat is niet zo. Eigenlijk hebben we niets. Als je ouder wordt, kom je stilaan tot het besef dat je niets werkelijk bezit. Die beschouwingen over eigenaarschap zal het boek nog niet oproepen bij een kind. Het verschil tussen de waarnemingen van volwassenen en kinderen speelt ook in de verhalen zelf, bijvoorbeeld bij kinderen die er met een varken vandoor gaan of vissen uit de lucht plukken. Of bij het meisje dat paarden in de lucht ziet, terwijl de vader zegt “Geen paarden in de stad, moppie”. In ons alledaagse leven beseffen we de aanwezigheid van die verschillende dimensies niet. We kunnen dat ook niet. Maar dankzij

de verhalen van Shaun Tan vang je er wel een glimp van op. Van iets anders. Iets mythisch.

Het boek heeft een donkere kant met thema’s als dood, afscheid en melancholie, maar je voelt ook hoop. Welk aspect is voor jou doorslaggevend? Hoop. Het laatste woord is aan de dieren, dat wordt ook duidelijk op het einde. De natuur wint. Toch moraliseert Tan niet. Hij veroordeelt de mens niet maar laat je nadenken vanuit het standpunt van de dieren, kruipt in hun huid en toont de wereld door hun ogen. De natuur en de dieren lijken empathie te hebben voor de mensen, op een heel wezenlijk niveau. Het is aangrijpend hoe ze ons zien. De situatie is ingewikkeld en Tan geeft er geen duidelijk antwoord op. Dat zou ook niet goed zijn. Je beslist zelf.

Je hebt met jonge vluchtelingen gewerkt in het Klein Kasteeltje (opvangcentrum voor asielzoekers, n.v.d.r.) en als voogd. Welke rol spelen boeken nog voor kinderen en jongeren in deze digitale tijden?

Kinderen ervaren veel prikkels rondom hen, maar wat ze echt fijn vinden is een verhaal. En boeken zijn verhalen. Ze kunnen zich erin inleven omdat ze er iets van zichzelf in herkennen. Daardoor zien ze de verschillende invalshoeken van een situatie. Niet alle kinderen lezen even graag maar als je hen kan meenemen in een verhaal, open je hun wereld. Ik werkte met asielzoekers samen in poëzieworkshops en daarin merkte ik dat een gedicht vaak een herkenningspunt is voor verschillende culturen: persoonlijk en toch universeel. In het Midden-Oosten is poëzie bijvoorbeeld heel belangrijk. De teksten leiden tot verbinding en ontmoeting.

Tan is niet alleen schrijver, maar ook kunstenaar en filmmaker. Dat merk je duidelijk aan zijn schilderijen in het boek: ze zijn niet louter illustratief maar gelijkwaardig met de tekst.

Ja, zeker bij de poëtische stukken vind ik de beelden ongelooflijk mooi. Je leest altijd eerst de woorden en ziet pas op de volgende pagina’s het beeld. Dat stimuleert je verbeelding. Bij het verhaal over de mens en de hond zie je bijvoorbeeld in de schilderijen dat ze allebei ook veranderen. De tijdsdimensie speelt daar enorm en dankzij de beelden komt het verhaal nog veel meer tot zijn recht. Daarin vertelt Tan zonder woorden. Het is moeilijk te zeggen wat ik het mooiste vind. Maar misschien springt één verhaal er wel uit voor mij: dat over de Katayamas en de boom.

In dat verhaal geeft de boom aanleiding om samen te komen. Brussel staat niet bekend als een groene stad. Toch zijn er bepaalde plekken waar verrassende dieren opduiken zoals vossen ’s nachts op straat, schapen in het Maximiliaanpark en geiten aan drukke kruispunten. Hoe zie jij die verhouding tussen de stad en de natuur?

Ik woon zelf aan het Elisabethpark en kijk elke dag vol bewondering naar de parkieten die er ’s avonds neerstrijken. Dat is een raar, bijna exotisch moment. Brussel is geen gemakkelijke stad. Je moet jezelf tijd geven om haar te leren kennen en de verborgen hoekjes opzoeken. Je moet kijken om iets te zien. Er zijn veel mooie plekken zoals het moeras van Ganshoren, waar ik vaak naartoe ga. Daar heb je nog echt wilde zones met veel vogels, zelfs reigers. Ik vind Brussel net daarom een interessante plek voor kinderen om op te groeien: er is zo’n groot aanbod dat je op den buiten niet vindt. Misschien is het platteland leuk wanneer ze klein zijn, maar Brussel biedt enorm veel kansen en leidt tot ontmoetingen. Mijn dochter woont in Molenbeek en ik ben zo blij dat ik hier met mijn kleindochter op stap kan gaan. We zijn echte Brusselaars geworden!

Bedankt voor het inspirerende gesprek!

Sarah tipt:

Verhalen uit de binnenstad • Shaun Tan (meer info p. 30-31)

Brussel is geen gemakkelijke stad. Je moet jezelf tijd geven om haar te leren kennen en de verborgen hoekjes opzoeken.

I ended up in Brussels thanks to an Excel sheet and ‘Beer in The Snooker Club’.

Interview door Catherine Vanheusden

If you ask Omar Kashmiry (32) how he ended up in Brussels, the answer is twofold: thanks to an Excel sheet and a book: ‘Beer in The Snooker Club’. We meet the Egyptian architect on a sunny day at the Place des Martyrs to talk about this influential novel, moving countries and spending the summer in the city.

I actually came here by coincidence. I was planning to come to Europe to do my master’s degree in architecture, but didn’t have any idea of which city or country. I just had some criteria and personal preferences and suddenly found myself with a lot of options. So I made an Excel sheet with all these parameters and a whole rating system to help me make a decision. Based on this, Brussels was the winner and my number one (laughs).

How did that work out for you?

When I first came here, I didn’t have expectations and didn’t know the city very well. I didn’t find my spot right away but a few months in, I realized I really loved Brussels. But even then, I thought it was because it is the first city I have lived in after leaving my hometown, and I was just longing for a change. Temporarily moving to other cities but continuing to visit Brussels almost every weekend helped me realize I really feel at home here.

Brussels is the perfect place to experiment and it is a laboratory for architects since it is still developing and not settled yet. The northern quarter is the best representative of that fact: there is a whole neighbourhood that suffered a lot but is now witnessing a huge transformation and is full of opportunities. We’re not there yet, but I can see the progress and potential. This summer I will be working a lot on a project by the City of Brussels called ‘Playcation’. The idea is simple: we will be doing interventions in a big public space in the northern quarter in collaboration with socio-cultural organisations to get people, young and old, to play.

Sounds like a busy summer, hopefully there will be some time left to read! Can you tell me about the book you chose, ‘Beer in The Snooker Club’?

I met an old friend at the military in Egypt who recommended the book. From the way he talked about it and the look in his eyes, I could tell he was very

excited about it. It’s a story about a young man during the 1950’s in Egypt. This was a critical period in the country because it was postcolonial, the time after the occupation of the English and the revolution. Ram, the main character, is part of the aristocratic class but rebels against his whole environment. The author is very open and transparent about this. He does not hide behind words, which makes the story so interesting: hearing someone criticize the context they are living in themselves.

How familiar are you with this context?

The book is very personal to me because a lot of it is relatable. I read it for the first time when I was in the military after the revolution, the so-called Arab Spring. Ram on the other hand is living during Nasser’s regime, and also witnesses the military taking over the country after a revolution in 1952. He constantly refers to the postcolonial world, to the ways the English have affected his country and to how it felt when he went to England himself. I am currently rereading it after emigrating from the country and I can see Ram also experiencing that in a way. One paragraph really stands out to me, a conversation between Ram and his teacher:

“Why do you want to go to England?” he asked me.

“I don’t know, sir. Nothing in particular. To see what a pub is like, perhaps. To walk in Piccadilly and to listen at Speaker’s Corner.”

I too was faced with this question many times when I came to Belgium and it always made me feel a bit awkward. It is a question I don’t understand. People

Omar kwam in België terecht dankzij een Exceldocument en ‘Bier in de snookerclub’, waardoor hij zich realiseerde hoeveel invloed, kennis en persoonlijke groei je uit een boek kan halen. Hij herkent zich enorm in de zoektocht en overpeinzingen van het hoofdpersonage over migreren van Egypte naar Europa met een rugzak vol geschiedenis en ervaringen. Omar voelt zich helemaal thuis in Brussel, volgens hem de perfecte plaats om te experimenteren als architect.

Lees het volledige Nederlandstalige interview via www.brusselsebibliotheken.be of www.muntpunt.be.

It made me realize how we get affected and learn and grow from a book.

who migrate will recognise it very well, because it comes in many different forms. Ram’s answer is very relevant because it makes the very subtle point that he simply does not know. These ideas and thoughts about leaving Egypt and going to this new country really guided how I thought about my future back in the day. It is really interesting to reread something that I read ten years ago and that has encouraged me to take certain steps and really influenced me. In a way, it is what brought me here. To see and to listen and to walk. This made me realize how we get affected and learn and grow from a book. A lot of what shaped Ram, has shaped me as well, even with two decades between us, with both of us being Egyptians, moving from the Middle East to Europe and having all of this history and a heavy bag on our shoulders.

‘Beer in the snooker club’ was Ghali’s first and last book. It is considered an autobiographical novel and he put everything he had into it, which makes it very valuable. I am still amazed about the fact that this was his debut novel, because he managed so well to transport the reader to his world, in his head, and to make the reader live through him. This feeling makes the book unforgettable to me. So my friend did me a huge favour by recommending it to me.

As a reading ambassador, you now get to recommend it to others.

Being a reading ambassador is a nice opportunity to represent some of the communities, ideas and thoughts that I identify with: as an architect, an activist, an Egyptian in Belgium, a Bruxellois, and a storyteller. It is great that I can share all these aspects of myself by recommending a book.

www.brusselsebibliotheken.be

Omar tipt:

Bier in de snookerclub • Waguih Ghali (meer info p. 30-31)

1. Bovenste gedeelte van de torso

2. Team dat je uit de nood helpt

3. Brengt een boek niet terug naar de bibliotheek

4. Valschermspringende edele

5. Leesgids

6. De schenking van een kort stukje proza (aan iemand)

7. Stilte tijdens ezelspraak

8. Klimaatuitspraak

9. Neiging tot apartheid bij bladen

10. Samensmelten van woorden tot een groter geheel

11. Voedsel voor de geest

12. Peilers van de literatuur

13. Historische periode waarin veel fictie werd geschreven

14. Het lucratief verkopen van verhalen

15. Iemand die ze graag laat rollen

16. Elementair onderdeel van een bibliotheekboek

17. Insecten die zich gedragen als boekenwurmen

18. Markering op een boom die moet worden geveld

19. Voordracht over flora

1 Stad, 19 Boeken Cryptogram

• Alle gezochte woorden hebben iets te maken met lezen

• Gelijke cijfers = gelijke letters

• y = ij

• Als een letter in een horizontaal woord een cijfer kreeg, komt die letter in dat woord niet voor zonder cijfer. In een ander woord mogelijks wel.

EEN BOEK

Vind het verticale woord en maak kans op je favoriete titel van de 19 geselecteerde boeken! Mail de oplossing vóór 1 september naar info@muntpunt.be en vermeld welk boek je graag zou winnen.

Lezen is een van de leukste manieren om de tijd te verdrijven. Het kost niets. Het kent geen instant materieel nut.

Watcharita Aroon (30) woont in Brussel en maakt illustraties onder de naam saamielola. Ze komt wekelijks in de bibliotheek van Sint-Gillis en las vorig jaar wel 80 boeken! Ze koos het boek ‘Motherwell: A Girlhood’ van Deborah Orr. Watcharita vertelt over haar keuze en haar liefde voor lezen en de stad.

Er zit een meerstemmigheid in het verhaal. Daarom koos ik voor ‘Motherwell’. Auteur Deborah Orr verweeft haar persoonlijke familieportret met de collectieve tijdsgeest van Lanarkshire (Schotland) in de jaren 60. De staalfabriek vlak bij het dorp Motherwell wordt opgedoekt en de arbeiders verliezen hierdoor niet enkel hun baan, maar ook hun identiteit. Het samenhorigheidsgevoel van de stad is niet meer. De auteur toont ook de ambigue verstandhouding die ze met haar ouders heeft: hoe onderhoud je een relatie die vanaf het begin gedoemd lijkt om uit te doven?

Ik vind dat Deborah Orr een interessant standpunt inneemt in deze memoires. Enerzijds haalt ze zoete herinneringen op aan haar kindertijd, waarin ze de vrijheid had om de ongerepte natuur te ontdekken in het nabije moerasland. Maar de auteur schrijft ook over de collectieve werkloosheid die aanzet tot meer alcoholconsumptie en druggebruik en een grimmige schaduw werpt over het dorp. De jonge Deborah zal zich geleidelijk een weg banen uit Motherwell, maar haar ouders blijven verbitterd verankerd.

Literatuur is tegenwoordig opengebloeid, helder en eerlijk.

Daarom gaat mijn keuze vooral uit naar hedendaagse boeken, poëzie of autofictie. Ik ben vrij romantisch ingesteld en lees gedichten waarin de natuur – in combinatie met alledaagsheid – een hoofdrol krijgt. Verder verdiep ik me ook in klassenmigratie. Deborah

Orr is met haar Brits-Schotse achtergrond een verrijking naast de verhalen van Tove Ditlevsen, Annie Ernaux en Yuko Tsushima; auteurs die al schrijvend op zoek gaan naar vrijheid.

Binnen het tijdperk van digitalisering en aandachtseconomie bevind ik me in een luxepositie: ik heb de mogelijkheid om naar de bibliotheek te gaan én kan tijd vrijmaken om effectief te lezen. Het is een van de leukste manieren om tijd te verdrijven. Het kost niets. Het kent geen instant materieel nut. De activiteit op zich vraagt wel opperste concentratie, maar je krijgt er ontzettend veel rust voor terug. Tijdens het lezen vorm ik een cocon. Maar ik besef ook dat ik in een bubbel leef, terwijl elders muren worden opgetrokken en mensen worden uitgesloten. Wanneer landen grenzen trekken, graven ze zichzelf in.

Lezen is erg verslavend. Hoe meer je leert over een bepaalde thematiek, hoe meer je beseft hoe weinig je er eigenlijk over weet. Dat niet-weten vind ik een prettig idee: nieuwsgierig zijn, het onbekende omarmen. Maar ik geniet ook wel van een zekere repetitiviteit. In de herhaling wacht ik op het onverwachte.

Mensen die overweldigd worden door de veelheid aan titels in de bib, raad ik de app Goodreads aan. Het is een gouden middenweg tussen wél schermtijd consumeren, maar níet terechtkomen in een verlammende draaikolk van negatieve gevoelens zoals angst en jaloezie. Via Goodreads zie ik wat vrienden lezen. Die titels schrijf ik op en ik zoek waar ik ze kan uitlenen. Momenteel ga ik graag naar de bib in Sint-Gillis en Vorst, en naar Muntpunt.

Wonen in Brussel is een verademing. Mijn studies volgde ik aan de kunstacademie in Gent en daarna verbleef ik een tijdje in Antwerpen. Ik kwam er al snel terecht in een vrolijke vrienden-van-vriendengroep. Ondertussen woon ik zeven jaar in Brussel en sinds mijn verhuis verloopt het leven in sneltempo. Ik was 23, nu ben ik 30. Vrienden rondom me zoeken, elk op hun manier, naar grip op hun leven. Zien hoe hun artistieke praktijken evolueren, maakt mij zo blij. Het werkt inspirerend en aanstekelijk. Het maakt mij gelukkig om rondom me zachtaardige, fijngevoelige mensen te observeren.

Voor mij persoonlijk is wonen in Brussel een verademing. Niet de enige persoon van kleur zijn als je ergens binnenwandelt, dat voelt als een lang verloren puzzelstukje terugvinden.

Mijn artistieke drijfveer komt voort uit ‘heimat’, of het gebrek eraan. Ik voel me continu zweven en balanceren in de tussenruimte.

Wanneer ik naar een willekeurige kruidenier ga om een pakje kauwgom of frisdrank te kopen, vraagt men mij vaak: “Waar kom jij vandaan?” “Serieus,” denk ik dan, “niet wéér.” Om de vraag te ontwijken, antwoord ik standaard: “Ik ben een Vlaming, daarom is mijn Frans slecht.” Maar op een dag zei ik eens rechtuit: “Uit Chiang Mai, Thailand!” Waarop de vraagstellers reageerden: “Oh, wij zijn van Maleisië!” Omdat onze heimat danig ver is, ontstaat er op zo’n moment meteen wederzijdse sympathie. Ik ken hun verhaal niet, zij het mijne evenmin, maar gemis is een universeel en tijdloos gevoel. Ik geloof werkelijk dat we onszelf én de wereld waarin we leven kunnen herstellen als iedereen eens een praatje zou maken met een onbekende. Als de taal tussen ons staat, volstaat een glimlach.

Niet de enige persoon van kleur zijn als je ergens binnenwandelt, dat voelt als een lang verloren puzzelstukje terugvinden.

Watcharita tipt:

Motherwell • Deborah Orr (meer info p. 30-31)

When it comes to parenthood, we’re all scared of getting it wrong.

Anamaria Olaru (38) has two major passions: nature and books. She even manages a blog that bears that name: natureandbooks.com. Her twofold interest is also reflected in her work as a volunteer at the Jette library, where she promotes and organises workshops around the Romanian book collection and helps increasing the ‘Plantotek’ plant library. Therefore, it is not surprising that Anamaria chose a book that demonstrates how our natural environment inspires who we can become as a human being. Charlie Gilmour’s autobiographical book ‘Featherhood’ explains how a young magpie fell from its nest into his hands, and determined how he would develop as a future father.

the amount of responsibility for someone’s mental, emotional and physical state. Imagine seeing this fragile, small being entirely depending on you? Imagine becoming a role model, a mentor overnight? The thought alone makes my hair stand up.... And the more generational trauma you carry, like abandonment or conditioned love, the bigger the doubts and fears. I really appreciated the authors’ shared vulnerability and sensitivity on the subject. It was really healing to read.

What led you, a young mother of two girls, to an autobiographical book about being a son and a father?

I am very lucky to have a husband who is very involved in raising our twin girls. Looking back at my childhood, I realized that none of the men in my life were really involved in raising me. All efforts were attributed to the women in my life. I didn’t see a role for men in raising children. This made me wonder how I viewed my husband as a father. Did he have enough space and recognition in raising our girls? How did he feel as a new father? How would he define his role? All these questions made me curious to know more about fatherhood in our society and the challenges and struggles fathers face. I think women have more guidance when it comes to being mothers and we disclose much more our fears and doubts. I was curious to know more about sons and fathers and how they deal with their shortcomings.

Being a young parent yourself, do you recognise the doubts and fears regarding raising children mentioned by Gilmour?

Absolutely! By reading his doubts and fears I was reassured that when it comes to parenthood, we are all scared of getting it wrong. We are paralyzed by

It was a magpie that inspired Gilmour’s own conception of being a father. Do you have any role models that defined how you position yourself in life? Books have been my only guides when it came to parenting. I have read so many on the subject that sometimes I became confused and angry that no matter what I will do, I will still get it wrong. It’s hard when the answers don’t come from within. But then again, I have nature to fall back on. My inner voice and my animal instinct of protection and love. Nature and beings on this planet are extremely resilient and I

have to believe that my children are as well, no matter the mistakes I make. I just have to be there and be as conscious as possible in my parenting role.

In this book, the abandoned magpie reflects the author’s own estrangement from his father, and, at the same time, determines how he fulfils his role as a father himself. Have you got any similar experiences, where nature has taught you lessons in life?

Nature taught me the acceptance of constant change and transformation. Watching the changing seasons, I am constantly reminded that we must go through all phases in order to grow and although we might resist change, it will happen regardless. If we become

Anamaria heeft twee passies: natuur en boeken. Daarnaast heeft ze ook twee dochters. Ze reflecteert veel over de rol van haar man als vader en over hoe mannen quasi afwezig waren in haar eigen opvoeding. Ze is zelf ook een erg bedachtzame ouder. “Wanneer het aankomt op ouderschap, zijn we allemaal bang om iets verkeerd te doen.” Al deze aspecten komen samen in haar keuze voor ‘Vlieglessen’: een verhaal over de positieve invloed van de natuur op onze menselijke ontwikkeling en vaderschap.

Lees het volledige Nederlandstalige interview via www.brusselsebibliotheken.be of www.muntpunt.be.

in tune with nature, we can learn to flow more freely with the currents of life and accept what is coming towards us.

How can we, as citizens in a crowded and fast-moving world, be more receptive towards knowledge that is contained in our (natural) environment? My only advice to become more receptive to nature and its teachings is to surround yourself with it. Go to a forest and let it speak to you. Be observant of what is around and let your mind quiet down. Looking at something in great detail is the best exercise of mindfulness and meditation. Buy a pair of binoculars and watch a bird for 30 minutes, look very attentively at a tree’s bark and notice all its indents, injuries and signs of symbiotic relationships. This is the only way to learn from nature and be inspired by it.

Vlieglessen • Charlie Gilmour (meer info p. 30-31)

Books have been my only guides when it came to parenting.

Anamaria tipt:

Boekenlijst

Atan van Kea • Judith Vanistendael Oogachtend, 2022, 128 p.

~ De Griekse eilandengroep de Cycladen, bijna vijfduizend jaar geleden. Atan is een verlegen tiener die beelden snijdt van zijn favoriete mythologische helden. Hij blijkt bijzonder getalenteerd en zijn werken zullen duizenden jaren later in het Louvre belanden. Judith Vanistendael laat ons kennismaken met deze weinig bekende beschaving. Deze verrassend intieme graphic novel is tegelijk ook een teder verhaal over de immer complexe zoektocht van een opgroeiende puberjongen.

Bier in de snookerclub • Waguih Ghali ‘Beer in The Snooker Club’, 1964, Vert. Paul Heijman Uitgeverij Jurgen Maas, 2023 (heruitgave), 237 p.

~ Egypte in de jaren vijftig. Koning Faroek is van de troon gestoten en president Nasser vaart nu de Nijl op en neer in diens luxejacht. Zijn beloften van vrijheid en land voor de armen zijn op niets uitgelopen. Studenten Ram en Font verwaarlozen hun studies om deel te nemen aan demonstraties tegen Farouk en de Engelsen. Ze brengen hun tijd door in de snookerclub van Jamil in Caïro. Voor Ram is gokken belangrijker dan politiek. Zijn spitse geest, zijn ironische kijk op de zaken en zijn genadeloze zelfkritiek vormen een pantser tegen een wereld van hypocrisie, maar ook zijn persoonlijke gevangenis.

Bleekwater • Joris Mertens

Oogachtend, 2022, 152 p.

~ François rijdt dagelijks

leveringen van een droogkuisfirma rond met een busje, in een afgeleefde grootstad waar het de laatste weken onophoudelijk lijkt

te regenen, zonder veel opklaringen in het vooruitzicht. Zijn dagelijkse hoogtepunten bestaan uit bezoekjes aan de krantenkiosk en zijn stamcafé. Elke avond doolt François rond terwijl het leven geruisloos voorbijglijdt. Tot hij onverwacht geconfronteerd wordt met een dramatische situatie en een beslissing neemt die zijn mooie toekomstdromen kan waarmaken. Op het eerste gezicht.

Brussel Blues • Wouter Dehairs Lannoo, 2023, 294 p.

~ Een man stapt het kantoor van privédetective Keller Brik binnen, haalt een pistool tevoorschijn en schiet zichzelf door het hoofd. Zijn zelfmoord is het startschot voor een gevaarlijke afdaling in de Brusselse onderwereld, waarbij Brik alles dreigt te verliezen. Zelfs zijn eigen leven.

Cleopatra en Frankenstein • Coco Mellors

‘Cleopatra and Frankenstein’, Vert. Gerda Baardman, Jan de Nijs Ambo|Anthos, 2022, 416 p.

~ New York blijkt moeilijk te veroveren voor de vierentwintigjarige kunstschilder Cleo. Ze is weliswaar op bijna ieder feestje te vinden, maar eigenlijk kent ze nauwelijks iemand. Haar visum verloopt bijna en ze heeft geen geld voor sigaretten. Maar dan ontmoet ze Frank: een twintig jaar oudere selfmade man. Via een impulsief huwelijk krijgt zij vrijheid, hij schoonheid en kunst. Maar hun verbintenis blijkt onvoorziene gevolgen te hebben voor henzelf en voor de mensen om hen heen.

De goede dokter

• Damon Galgut

‘The Good Doctor’, Vert. Rob van der Veer Querido, 2022, 280 p.

~ Wanneer Laurence Waters, een net afgestudeerde arts, in het afgelegen en verwaarloosde kleine Zuid-Afrikaanse ziekenhuis aankomt, wantrouwt Frank Eloff hem meteen. Alles aan de nieuwkomer ergert hem, vooral zijn grenzeloze optimisme en zijn ambitieuze plan om de plaatselijke bevolking te helpen. Tussen de mannen groeit een ongemakkelijke vriendschap die op springen komt te staan. Wie van hen ís eigenlijk de goede dokter? Een weergaloze en zinderende roman over vriendschap en verraad.

Deuntje •

Eduardo Halfon

‘Canción’, Vert. Marijke Arijs Uitgeverij Vleugels, 2021, 112 p.

~ Eduardo Halfon is in Japan voor een congres van Libanese schrijvers. Zijn herinneringen voeren hem terug naar de jaren 60, toen zijn grootvader, een zakenman van Libanese origine, werd ontvoerd door de Guatemalteekse guerrillabeweging. Kleurrijke personages schetsen heden en verleden, feit en fictie, heen en weer pendelend tussen Tokio en Guatemala-Stad. De hoofdrollen worden vertolkt door zijn opa en Deuntje, een man met een hart van steen. Niets is wat het lijkt in deze virtuoze roman, waarin geen woord te veel staat.

Een verzwegen leven: Onze

Congolese geschiedenis in België • Eva Kamanda, Kristof Bohez Uitgeverij Vrijdag, 2022, 302 p.

~ Het begint met de huwelijksfoto van haar overgrootouders. Etterbeek, 1942. Hij stelt vragen, zij gaat eindelijk op zoek naar antwoorden. De tijd is er rijp voor. Samen belanden Eva en Kristof op een rollercoaster van revelaties die meer dan drie jaar zal duren.

Wie was François Kamanda en hoe belandde hij hier? Wat doet zijn portret in het AfricaMuseum? Wat deed hij op twéé Wereldtentoonstellingen op de Heizel? Waarom kent niemand in Eva’s familie dit verhaal? En wat had François te maken met het verzet tegen de Duitse bezetter? De zoektocht legt een stuk onvertelde Belgische geschiedenis bloot.

Gesprekken met opa • Raoul de Jong

De Bezige Bij, 2022, 88 p.

~ In veel opzichten zijn Raoul en zijn opa elkaars tegenpolen: een witte man van 90 die nooit hoefde te koken en vrouwen niet vertrouwt achter het stuur versus een 35-jarige van kleur die van mannen houdt, geen rijbewijs heeft en huilt om films met Julia Roberts. Wanneer Raoul zijn opa opzoekt in een verzorgingstehuis, is die warriger en breekbaarder dan ooit. Raoul besluit met hem in gesprek te gaan, nu het nog kan. Het resultaat is een warm universum vol levenslessen, liefde, tevreden glimlachen en grote en kleine sprookjes.

Hamnet • Maggie O’Farrell ‘Hamnet’, Vert. Lidwien Biekmann Nijgh & van Ditmar, 2020, 400 p.

~ Op een zomerdag in 1596 gaat Judith, een jong meisje uit Stratford-upon-Avon, met een flinke griep in bed liggen. Haar tweelingbroer Hamnet zoekt overal vergeefs om hulp. Hun moeder, Agnes, is ver buiten het dorp met haar geneeskrachtige planten in de weer. Hun vader werkt in Londen als toneelschrijver. Beide ouders hebben nog geen idee dat een van hun kinderen de week niet zal overleven. Hamnet is een aangrijpende pageturner geïnspireerd op de zoon van William Shakespeare. Het is het verhaal van de zoon van een handschoenmaker die zijn vaders regels aan zijn laars lapt voor de liefde. Maar bovenal het onvergetelijke verhaal van een jongen wiens naam werd gegeven aan een van de meest gevierde stukken ooit geschreven.

Het vonkenpaleis

• Nadia Hashimi

‘Sparks Like Stars’, Vert. Roeleke Meijer-Muilwijk Uitgeverij Mozaïek, 2022, 432 p.

~ Sitara Zamani is het tienjarige dochtertje van de rechterhand van de president van Afghanistan. Het is 1978 en het leven is goed in Kabul, totdat er een coup wordt gepleegd door de communisten. Sitara’s hele familie wordt vermoord en alleen zij blijft over, gered door Shair, een wachter van het paleis. Ze wordt geadopteerd door een Amerikaanse diplomate die haar meeneemt naar Amerika, waar ze opgroeit en al haar tijd steekt in haar studie geneeskunde en baan als chirurg. Maar dertig jaar na die fatale nacht in Kabul komt ze op de operatietafel een oude bekende tegen: Shair. Hij heeft haar gered, maar is hij ook onschuldig? En wat heeft hij te maken met de dood van haar familie?

Motherwell • Deborah Orr

‘Motherwell: A Girlhood’, Vert.

Gerda Baardman, Theo Schoemaker, Monique ter Berg Lebowski, 2020, 320 p.

~ Na het overlijden van haar moeder keert Deborah Orr terug naar haar ouderlijk huis in Motherwell. Tijdens het opruimen komt ze voorwerpen tegen die herinneringen oproepen aan haar jeugd. Aan de huizen waar ze woonden en aan haar schooltijd, maar ook aan de jaloezie van haar moeder, de spanningen thuis, de uitgesproken vijandigheid. Pas nu kan ze duidelijk zien hoe disfunctioneel haar familie was, en hoe allesbepalend de invloed van haar moeder op de rest van haar leven is geweest. ‘Motherwell’ is een hartverscheurend memoir over de slagschaduw die ouders over het leven van hun kinderen werpen.

Ode aan de verwondering • Caroline Pauwels, Gerda Dendooven, Bart Moeyaert Academia Press, 2021, 140 p.

~ Kinderen zijn vaak verwonderd. Ergens op weg naar de volwassenheid verliezen de meesten van ons die onbevangenheid: de dingen zijn nu eenmaal wat ze zijn. En dat is jammer. Verwondering geeft het leven kleur, helpt om onze grenzen

te verleggen en spoort ons aan om valse zekerheden in vraag te stellen. Caroline Pauwels houdt een bezield pleidooi om opnieuw met die kinderlijke blik naar de wereld te kijken. In wetenschap en kunst, maar ook in de grote en kleine momenten van elke dag. Illustratrice Gerda Dendooven maakte passende tekeningen bij de tekst, die net als de geselecteerde gedichten van Bart Moeyaert uiting geven aan de verwondering in al haar veelzijdigheid.

Overal zit mens: een moord_ fantasie • Yves Petry Das Mag, 2022, 250 p.

Schuilplaats voor andere tijden • Georgi Gospodinov ‘Time Shelter’, Vert. Hellen Kooijman Ambo|Anthos, 2022, 336 p.

Verhalen uit de binnenstad • Shaun Tan ‘Tales from the Inner City’, Vert. Eva Gerlach Querido, 2018, 248 p.

~ Overal zit mens. Er is geen stukje mos, geen druppel uit de zee, geen staaltje van de bodem of de eeuwige sneeuw dat geen miljoenen moleculen mens bevat. Sapiens kan geen kant meer uit. Hij zit al overal. Kasper Kind beheert het bos Mirandel en neemt de toestand van onze planeet hoogst serieus. Even serieus als zijn plan om publieksintellectueel Max De Man te vermoorden, met wie hij een gedeeld verleden heeft. Alleen lopen de dingen niet helemaal zoals gepland. Want tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, en verder vooral mensen, altijd maar weer mensen.

Pleegkind • Claire Keegan ‘Foster’, Vert. Harm Damsma, Niek Miedema Nieuw Amsterdam, 2022, 96 p.

~ Een klein meisje wordt door haar vader naar een verwant koppel gebracht, op een boerderij op het Ierse platteland. Ze weet niet of en wanneer ze terug naar huis zal gaan. In het huis van deze familie vindt ze een warmte en genegenheid die ze nooit eerder heeft meegemaakt. Onder de hoede van haar pleeggezin bloeit ze langzaam open. Maar dan ontdekt ze waarom haar ouders haar hebben weggestuurd en realiseert ze zich hoe kwetsbaar deze idylle is.

~ Een naamloze verteller ontmoet Gaustin, een ‘flaneur door de tijd’. Hij is het brein achter een instituut dat een baanbrekende behandeling biedt aan alzheimerpatiënten, de ‘kliniek voor het verleden’: elke etage vertegenwoordigt een periode uit de twintigste eeuw, die patiënten in de gelegenheid stelt terug te gaan in de tijd om zo rust te vinden in hun vervagende herinneringen. Een steeds groter aantal gezonde mensen toont echter interesse in deze kliniek, die een schuilplaats vormt voor de grimmige realiteit. Een ontwikkeling die uitmondt in een gevaarlijke situatie wanneer heden en verleden in elkaar dreigen over te lopen.

~ Nergens heeft de mens de natuur zo onder controle geprobeerd te krijgen als in het centrum van de moderne stad. Maar zelfs daar, tussen asfalt, beton en torenflats, laat zich onverwacht wel eens een kikker of een roofvogel zien. Haaien en tijgers duiken op in de dromen van de mensen die er wonen en werken. Kinderen staan ‘s nachts op het dak van het hoogste gebouw met hun hengels naar iets te vissen. Krokodillen leiden ongemerkt een luxeleventje op de 87ste verdieping van een kantoorgebouw. Beren dagen de mensheid voor het gerecht. Duizenden mensen komen naar de begrafenis van een kat. Een rakende verhalenbundel over de relaties tussen mens en dier.

Vlieglessen: over vaders en zonen, vrijheid en liefde

‘The Trio’, Vert.

Janny MiddelbeekOortgiesen Ambo|Anthos, 2022, 368 p.

~ Thora, August en Hugo komen uit verschillende werelden: een telg van een rijke, erudiete familie, een eeuwige kunstacademiestudent en een gewone jongen van buiten de stad. Maar gedurende twee zonovergoten zomers in Stockholm worden ze als magneten tot elkaar aangetrokken. Jaren later krijgt Hugo bezoek van de dochter van Thora en August. Ze heeft vragen over haar ouders en haar komst brengt een golf van emoties en herinneringen met zich mee. ‘Trio’ is een tijdloze, intense roman over de weg die niet bewandeld werd, de mensen die we hadden kunnen worden en de relaties die ons vormen en achtervolgen, lang nadat ze voorbij zijn.

• Charlie Gilmour

‘Featherhood: A Memoir of Two Fathers and a Magpie’, Vert. Jan de Nijs Ambo|Anthos, 2021, 304 p.

~ Op een voorjaarsochtend valt een eksterjong uit het nest, in de handen van Charlie Gilmour. Eksters zijn slim, gewiekst en notoire dieven, zo blijkt al snel, en deze – Benzene – steelt Charlies hart. In de periode dat Charlie voor Benzene zorgt, hoort hij dat zijn biologische vader, die hem verliet toen hij pas zes maanden oud was, ernstig ziek is. Hij ontdekt bovendien in een van zijn vaders gedichten dat ook hij een uit het nest gevallen vogel heeft grootgebracht. De aanwezigheid van Benzene helpt Charlie om zijn grootste angst – dezelfde fouten als zijn vader maken – te overwinnen en zijn eigen rol als vader te omarmen.

Trio • Johanna Hedman

SEPTEMBER

SAT 16 SEP

Cafuné

THU 21 SEP

Lauren Spencer Smith

FRI 22 SEP

The Murlocs

OCTOBER

FRI 06 OCT

Cory Wong

SAT 14 OCT

Kid Francescoli

WED 18 OCT 100 gecs

THU 19 OCT

King Krule

FRI 20 OCT Overmono

Brihang

SUN 05 NOV

Thee Sacred Souls

SUN 12 NOV

Coca-Cola Sessions: Woolvs

MON 13 NOV

Yaeji

SUN 19 NOV

Yazmin Lacey

THU 23 NOV

Témé Tan

FRI 24 NOV

Peet

THU 30 NOV

GoGo Penguin

WED 18 OCT 100 gecs

DECEMBER

SUN 10 DEC Lil Yachty

SUN 17 DEC

Rewind: Girls in Hawaii

plays ‘From Here To There’ (2003)

2024

TUE 19 MAR

Baloji presents