dźwiadek”. Armia Krajowa formalnie została rozwiązana przez jej dowódcę gen. L. Okulickiego w dniu 19 stycznia 1945 roku. Część jej członków w obawie przed aresztowaniem przez radzieckie władze wojskowe i NKWD pozostała w konspiracji. Konspiracyjną reprezentacją partii politycznych w okupowanej Polsce był utworzony 7 lutego 1940 roku Polityczny Komitet Porozumiewawczy. Jego poprzedniczką była, powstała w październiku 1939 roku, Główna Rada Polityczna, stano-
wiąca polityczne oparcie dla Służby Zwycięstwu Polski. Polityczny Komitet Porozumiewawczy rozpoczął swą działalność 26 lutego 1940 roku w Warszawie. Tworzyli go przedstawiciele następujących partii: socjalistycznej Wolności, Równości, Niepodległości (dalej WRN), Stronnictwa Ludowego (SL), Stronnictwa Narodowego (SN) oraz Związku Walki Zbrojnej (ZWZ), od lipca 1940 roku było w nim także Stronnictwo Pracy (SP). Od października 1941 roku do marca 1943 roku zamiast przedstawiciela WRN w skład
Politycznego Komitetu Porozumiewawczego wchodziła Partia Polskich Socjalistów. Do grudnia 1940 roku Komitet działał przy Związku Walki Zbrojnej, a później przy Delegaturze Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Kraj. W marcu 1943 roku Polityczny Komitet Porozumiewawczy przekształcił się w Krajową Reprezentację Polityczną, która w wydanej w sierpniu 1943 roku Deklaracji Porozumienia Politycznego stwierdzała m.in., iż stanowi surogat parlamentu polskiego w konspiracji. Ponadto głosiła konieczność
Marek Krajewski ma Paszport C
ieszą się polscy księgarze; Polak, znużony telewizyjną „też rozrywką” i tasiemcowymi serialami, wraca do czytania. W roku 2005 sprzedano o 10 proc. więcej książek niż w roku BLIŻEJ poprzednim. Bibliotekarze również notu- POLSKIEJ ją wzrost czytelnictwa. Czytelnik naj- KSIĄŻKI częściej sięga po prozę popularną, a w literaturze popularnej nastąpiło względne ożywienie. Marek Krajewski wydał „Widma w Breslau”, Zygmunt Miłoszewski „Domofon”, Małgorzata Saramowicz „Sanatorium”, a Janina Zającówna „Perkusistę”. Marek Krajewski, filolog klasyczny, wykładowca na Uniwersytecie Wrocławskim, obdarzył nas kolejnym tomem, w którym znów spotykamy się z bohaterami jego dwu czarnych kryminałów – Eberhardem Mockem w roli głównej i Wrocławiem w kolorze sepii w tle. 18
Tą powieścią są Widma w mieście Breslau (Wydawnictwo W. A. B., Warszawa 2005). Jest początek września 1919 roku i nasz znajomy Eberhard Mock uczestniczy w śledztwie dotyczącym bestialsko okaleczonych ciał czterech mężczyzn w marynarskich czapkach,
na które natrafili gimnazjaliści na wyspie w rozlewiskach Od-
ry. Przy ofiarach znaleziono kartkę z biblijnym cytatem, adresowaną bezpośrednio do asystenta kryminalnego Eberharda Mocka. Od tej chwili zaczyna się czytelnicza wędrówka po ponurych, naznaczonych zbrodnią zaułkach Wrocławia, po lokalach, w których szacowni i mniej szacowni mieszkańcy miasta nad Odrą oddają się narkotycznemu upojeniu. Wędrując z Mockem, poznajemy nie tylko zbrodnie miasta, ale też nieodległą przeszłość asystenta kryminalnego. Brutalne morderstwa stanowią pretekst do przedstawienia niemieckiego Breslau i jego barwnej sceMONITOR POLONIJNY