Suara 80: Samen sterk

Afgiftekantoor: MassPost Hypercentrum Turnhout P 508033

80

suara tijdschrift met een missie

Driemaandelijks tijdschrift » Jaargang 20 nummer 80 » juni - juli - augustus

© Absolutimages / Shutterstock

Samen sterk noodfonds voor COVID-19 » interview met bisschop Lode Van Hecke » steun aan toekomstige priesters

editoriaal

inhoud

suara 80

highlights

Nog even over Goede Vrijdag CATHERINE DE RYCK

Je herinnert je vast dat ik in het vorige nummer van Suara een vurig pleidooi hield voor Goede Vrijdag. Ik vond dat die dag te weinig aandacht en waarde kreeg. Wist ik veel dat Goede Vrijdag kort daarna zo hevig ging losbarsten in de wereld…

Ik schreef mijn pleidooi immers toen er nog geen sprake was van een corona-pandemie, maar jij hebt het wel in volle crisis moeten lezen.

Intussen kunnen we wel zeggen dat we weer weten hoe Goede Vrijdag voelt. Ik ben er zeker van dat enkelen onder ons ook al eens goed gevloekt hebben of aan God gevraagd hebben wat dit te betekenen heeft. Ik denk niet dat Hij daar een hand in heeft, maar Hij is zeker wel aanwezig.

“We kunnen niet eeuwig blijven steken in Goede Vrijdag.”

Ik heb immers nog nooit zoveel goddelijke liefde gezien als de laatste maanden. De warme initiatieven om de coronacrisis een beetje draaglijk te houden waren voor mij tekenen van Gods aanwezigheid.

Ik hoop dat veel mensen dat zo hebben ervaren, maar bovenal ook dat we dit na de crisis ook volhouden.

Want verbondenheid en solidariteit zijn altijd nodig.

Dat is wat ons geloof op Pasen openhoudt, want we kunnen nu ook niet eeuwig blijven steken in Goede Vrijdag. Dat was nu ook niet mijn bedoeling.

Want ik geloof dat we voor altijd verbonden zijn en samen sterk zijn. Ik geloof dat Pasen komt, hoe donker Goede Vrijdag ook is en hoe stil Stille Zaterdag. Het licht ontluikt. 

2

suara

80

blz.

3

“Ook wie niemand anders dan de Kerk heeft om voor hen te zorgen, moet de liefde van de Vader kunnen voelen.”

blz.

4

“Vroeger was de kerk de fysieke ontmoetingsplaats bij uitstek en ze is nog steeds belangrijk, maar de digitale wereld is dat ook.”

blz.

“Gezond verstand en gebed kunnen bergen verzetten.

En Jezus, de eerste die herboren werd uit de dood, kan ons sterken en troosten.”

8

ook in dit nummer Interview met bisschop Lode Van Hecke Op missie in België Vooruitblik: oktobercampagne 2020

Nationale missionaire bedevaart Door de COVID-19-crisis kan de jaarlijkse nationale missionaire bedevaart naar Banneux helaas niet doorgaan. Dat besliste de rector van het heiligdom in samenspraak met de Belgische Kerk en de lokale verantwoordelijken. We betreuren dit natuurlijk, maar veiligheid en gezondheid blijven onze prioriteit.

We blijven verbonden in gebed en gedachten.

» 6 » 10 » 11

project

Pauselijk noodfonds COVID-19 Wat begon als een tragedie in China, groeide razendsnel uit tot een wereldwijde crisis op zoveel gebieden. Het nieuwe coronavirus slaat genadeloos toe. De kerkelijke inzet voor de meest kwetsbaren komt daardoor op verschillende plaatsen in het gedrang.

Paus Franciscus riep een noodfonds in het leven om erger te vermijden.

CATHERINE DE RYCK

Het nieuwe coronavirus zaait angst, verdriet, ziekte en dood. Tijdens zo’n diepe crisis wil de Kerk mensen nabij zijn. In eigen land vond ze daartoe verschillende pistes en initiatieven.

GEZONDHEIDSZORG

Heel wat lokale kerkgemeenschappen wereldwijd hebben die kans niet. Door gebrek aan middelen kunnen ze de mensen niet pastoraal nabij zijn. Maar hun evangelische inzet gaat verder dan dat. Vooral in afgelegen landbouwregio’s in Afrika, Azië en Latijns-Amerika zijn mensen afhankelijk van kerkelijke initiatieven voor gezondheidszorg of onderwijs. Door de COVID-19-crisis zijn er minder middelen voorhanden, maar groeit wel de groep van meest kwetsbare mensen.

“Tijdens een diepe crisis wil de Kerk mensen nabij zijn.”

NATUURGEWELD

Op verschillende plaatsen in Afrika en Azië komt daarbij nog eens de terreur van natuurgeweld. Overstromingen, tyfoons, extreme droogte, mislukte oogsten … Meer mensen verliezen het dak boven hun hoofd of het brood op de plank, meer mensen worden ziek of raken gewond. En ze hebben vaak

In Madagaskar komt snel hulp om mensen te testen op COVID-19, maar dat is niet overal zo. © World Bank / Henitsoa Rafalia

niemand anders dan de Kerk om voor hen te zorgen. Maar die zit op haar tandvlees.

“De noden worden groter, de middelen beperkter.”

PAUS

Paus Franciscus kon niet langer met lede ogen toekijken. Begin april riep hij de volledige wereldkerk op tot onderlinge solidariteit. Meer dan ooit moeten lokale kerkgemeenschappen een duwtje in de rug krijgen, zodat zij hun werk van evangelische nabijheid kunnen voortzetten. Om dat mogelijk te maken opende de paus een noodfonds. Het internationale secretariaat van Missio maakte alvast $ 750 000 hiervoor vrij. Paus Franciscus roept elk van ons op via Missio ook iets bij te dragen.

LIEFDE

Volgens aartsbisschop Giampietro Dal Toso, internationale voorzitter van Missio, krijgt de Kerk zo de kans om haar diepste zending waar te maken: het evangelie verkondigen

in woorden en daden. Tijdens een diepe crisis kan de Kerk mensen tonen dat ze nooit alleen zijn. Zelfs wie niemand anders dan de Kerk heeft om voor hen te zorgen, moet de liefde van de Vader kunnen voelen.  Lees op www.missio.be welke steun al werd uitgekeerd.

ZORG VOOR JEZELF EN DE ANDEREN, OOK AAN DE ANDERE KANT VAN DE WERELD BE19 0000 0421 1012 Mededeling: COVID-19

3

inspireren en verbinden

Klare taal in een nieuwe wereld Hoe brengen we mensen blijvend samen rond het evangelie en hoe betrekken we (meer) mensen bij het kerkgebeuren? Dat was een werkjaar lang ons centrale vraagstuk. We zochten samen naar manieren om gemeenschap te vormen over vele grenzen heen. Een missie die we delen met jezuïet Nikolaas Sintobin.

TOM LUYPAERTS

Nikolaas Sintobin is bij ons misschien het meest gekend als ‘internetpastor’.

Een hip woord in kerkelijke middens.

Hoe ben je terecht gekomen in dat internetgebeuren?

Daarvoor moeten we terug naar 2005-2006.

Ik rondde toen in Chili mijn jezuïetenopleiding af. Om contact te houden met het

thuisfront begon ik met een blog. En zo ging de bal aan het rollen. Kort na mijn terugkeer naar Europa vroeg de orde me of ik de website voor de Vlaamse en Nederlandse jezuïeten wilde verzorgen. Langzaamaan ontdekte ik hoe de digitale wereld, met haar eigen communicatievormen, de mogelijkheid biedt om over alle grenzen heen elkaar te ontmoeten en samen te werken.

Geloof je in een virtuele gemeenschap?

Voor mij is de digitale wereld niet langer virtueel, maar levensecht. Tijdens de strenge COVID-19-maatregelen heb ik zelf ervaren dat je ook via videogesprekken een echt gemeenschapsgevoel kunt creëren bijvoorbeeld. De voordrachten en seminaries die ik toen gaf, moeten niet onderdoen voor hun tegenhangers ‘uit de echte wereld’. We werkten ook via videochat in een plenum en in kleine groepen.

Kunnen we als kerkgemeenschap ook vieren via het internet?

Absoluut! Ik verzorg nu al een tijdje vieringen via internet. Het gaat daarbij wel om meer dan gewoon iets opnemen en dan online zetten. Ik zoek hoe deelnemers toch een actieve rol kunnen spelen. Als ik een viering voorga, nodig ik andere deelnemers uit voor de schriftlezingen, de voorbede, de gezangen. Ook dan voel ik een diepe verbondenheid, zelfs als mensen uit andere landen meevieren. Als je zo’n viering goed voorbereidt, is het een waardig alternatief voor een viering waarin we fysiek samenzijn. Je kunt bijvoorbeeld extra aandacht besteden aan de aankleding van de ruimte en rituelen tijdens de viering.

“De digitale wereld is niet langer virtueel, maar levensecht.”

“Je kunt over serieuze zaken spreken in een ‘taal van de wereld’.”

4

suara

80

© Jaco Klamer

Moet je dan compromissen sluiten?

Volgens mij is het belangrijk dit niet zo te zien. Het is geen strijd, geen verhaal van ‘of-of’. Het internet is geen bedreiging voor de fysieke wereld, maar een waardevolle aanvulling. Vroeger was de kerk de fysieke ontmoetingsplaats bij uitstek en ze is nog

Ook in een digitale wereld kun je gemeenschap vormen.

“Het internet is geen bedreiging voor de fysieke wereld.” steeds belangrijk, maar de digitale wereld is dat ook. Precies omdat er digitaal zoveel mensen samenzijn, is het onze evangelische plicht om daar ook aanwezig te zijn. Anders verliezen we het contact met de hedendaagse wereld. De digitale wereld is de ultieme plek om mensen te bereiken die niet meer fysiek naar de kerk komen. Het is geen vanzelfsprekende opdracht, maar wel een boeiende. Omdat je op zoek moet naar nieuwe manieren, een nieuwe vorm van dialoog en ontmoeting. Je kunt niet gewoon het klassieke, fysieke gebeuren transplanteren.

Hoe balanceer je dan tussen ‘traditie’ en ‘vernieuwing’?

Die evenwichtsoefening moeten we altijd maken. Ik gebruik de postsynodale exhortatie Querida Amazonia als referentiepunt. Daarin vind je het belang van inculturatie terug: het is onze christelijke verantwoordelijkheid om nieuwe verbanden te leggen en nieuwe dynamieken te ontdekken. Zo kunnen we altijd het evangelie, in welke context ook, bij mensen brengen. En de hele Kerk maakt dezelfde oefening, wereldwijd. We zullen zo niet

© Geralt / Pixabay

enkel andere mensen het evangelie leren kennen, maar het ook zelf herontdekken.

Hoe concretiseer jij dat zelf?

Omdat ik veel gebruik maak van video’s en storytelling, moet ik bijvoorbeeld kiezen voor een meer wereldlijke taal. Een hoogkerkelijk jargon past niet in die context, dat past zelfs niet meer in onze samenleving.

Het is toch belangrijk dat mensen je letterlijk kunnen begrijpen! Zelfs voor mijn nieuwste boek over de Ignatiaanse spiritualiteit vermeed ik het gebruik van een vakjargon. Dat toont aan dat het best mogelijk is het over serieuze, kerkelijke of religieuze zaken te hebben in de ‘taal van de wereld’.

Hoe beleef jij de coronacrisis?

Het belangrijkste voor mij is om de mooie dingen te zien. Ik vind het prachtig hoe precies de digitale wereld zo’n kracht heeft om mensen samen te brengen. En hoe de crisis alles in een stroomversnelling heeft gebracht. Wie had ooit gedacht dat zoveel kerkgemeenschappen online initiatieven gingen nemen! Voor de crisis was dat voor velen ondenkbaar en zie nu. Maar het is

evenzeer mooi om te zien hoe men op zoveel verschillende niveaus koos voor de mensen en hun gezondheid. Dat was even de eerste prioriteit en dat zien we niet vaak.

“We moeten nieuwe verbanden leggen.”

Beleef jij dan alles met vreugde?

Ik pleit inderdaad voor wat spirituele discipline. Natuurlijk zijn we bang, boos of ongelukkig. Daar heeft elk van ons wel een reden toe. Maar het brengt ons geen stap verder om daarin te blijven steken. Je moet geen naïeve roze bril opzetten, maar wel proberen er het beste van te maken. Als christen hebben we daarin ons geloof mee. Het geeft ons de hoop dat er altijd echt leven mogelijk is, ondanks de omstandigheden. In plaats van te kijken naar wat niet goed gaat of we niet graag hebben, moeten we net extra aandacht hebben voor de kiemen van leven. Want van daaruit kunnen we verder. Al hebben we misschien makkelijk praten vanuit onze geprivilegieerde omgeving hier in het Westen... 

MEER WETEN? OOK STAPPEN IN DE DIGITALE WERELD ZETTEN?  www.biddenonderweg.org (dagelijkse gebedspodcast)  www.verderkijken.org (onverwachte video’s als opstap naar innerlijkheid)  www.inalledingen.org (blog van van Nikolaas Sintobin sj)

5

uitgelicht

Lode Van Hecke, de nieuwe bisschop “Ik ben en ik blijf monnik, ook als bisschop van Gent.” © Bisdom Gent / Frank Bahnmüller

Op 23 februari 2020 werd Lode Van Hecke tot bisschop van Gent gewijd. Hij wist op voorhand dat hij voor een moeilijke opdracht stond, maar niet dat de coronacrisis die opdracht nog moeilijker zou maken.

Wij spraken met hem via een videoconferentie, elk in ons eigen kot, over zijn dromen en missionaire visie.

ARMELLE GRIFFON & CATHERINE DE RYCK

Te midden van een crisis die veel landen doet terugplooien op zichzelf, trekken wij alle grenzen open. Wij willen het immers hebben over de wereldkerk.

Hebt u zelf ervaring met de Kerk in andere landen?

Voor ik aan mijn monastieke leven begon, heb ik enkele maanden in Latijns-Amerika doorgebracht. Ik wilde er niet alleen het dagelijkse leven en de lokale cultuur leren kennen, maar

6

suara

80

ook de situatie van de Kerk. Het opvallendste zijn de grote vreugde en de gastvrijheid. In Haïti bijvoorbeeld zingen mensen letterlijk hun geloof uit en ontvangen ze je bijzonder hartelijk. Dat terwijl ze zelf weinig hebben, want Haïti is één van de armste landen ter wereld. Toen ik er in 1974 was, sprak men echt van de kloof tussen het rijke Noorden en het arme Zuiden. Nu is het gewoon een kloof tussen arm en rijk geworden en die bestaat overal, ginds net zo goed als bij ons.

Heeft die internationale ervaring u verrijkt?

Jazeker! Bovendien heb ik tijdens mijn studies samengeleefd met studenten van verschillende nationaliteiten. Ook mijn monastieke leven in Orval was erg internationaal gekleurd: op veertien monniken waren er zeven verschillende nationaliteiten, afkomstig van drie en soms zelfs vier verschillende continenten. In het bisdom Gent zijn er misschien niet zoveel priesters van vreemde origine actief, in elk geval veel minder dan in Wallonië, maar we

van Gent hebben bijvoorbeeld wel twee internationale priesterstudenten. De ene komt uit Mexico en de andere uit Togo. En er zijn verschillende internationale geloofsgemeenschappen in het bisdom, ook van andere christelijke families dan de katholieke. Ik moet spijtig genoeg wachten om hen allemaal te ontmoeten, want door de coronacrisis ligt dat natuurlijk allemaal stil. Maar ik ben er nu al van overtuigd dat wij elkaar gaan verrijken en samen prachtige dingen gaan doen.

U spreekt daar heel positief over, terwijl het toch allemaal niet vanzelfsprekend is.

Met verschillende culturen echt samenleven, in plaats van gewoon naast elkaar leven, is inderdaad niet evident. Dat heb ik op verschillende momenten in mijn leven zelf ervaren.

In het begin is het allemaal plezant en al die verschillende gewoontes voelen wat aan als folklore. Maar je moet echt met elkaar kunnen praten en dat is niet evident. Ook al spreek je een gemeenschappelijke taal, vanuit onze eigen cultuur hechten we bijvoorbeeld andere connotaties aan bepaalde woorden. Je moet de tijd nemen om dat uit te klaren. Dan leg je de obstakels bloot, je moet verschillen onder ogen zien en benoemen. Het helpt je ook om te onderscheiden wat nu echt essentieel is en wat niet, waarin je moet investeren. Dat is geen eenvoudige taak, maar ze is noodzakelijk als we echt met elkaar willen samenleven. Je kunt de toestroom van verschillende culturen, gewoontes of religies toch niet stoppen en het zal alleen nog sneller gaan in de toekomst. Als we er dan niet mee aan de slag gaan, zal het ons overspoelen en dan is het verhaal gedaan.

Hebben we als Belgische gelovigen daar een extra verantwoordelijkheid voor?

Als katholieken kunnen we niet anders dan iedereen willen leren kennen. ‘Katholiek’ betekent immers ‘universeel’, dat gaat om de hele

wereld. Bovendien zijn we allemaal verbonden door Jezus, door onze eigen relatie met Hem. Maar enkel dat is niet voldoende, want we vullen die relatie allemaal anders in vanuit onze persoonlijkheid en persoonlijke achtergrond.

Ondanks die verschillen moeten we ook blijven werken aan onze relatie met elkaar. Als christen zijn we geroepen tot eenheid in diversiteit. En dat is ook waar het evangelie om gaat.

Is er een Bijbelverhaal dat u daarvoor inspireert?

Er zijn natuurlijk zoveel Bijbelverhalen die vertellen wat onze zending als christen is. Maar spontaan denk ik aan de uitspraak van Jezus dat “de oogst groot is, maar er weinig arbeiders zijn” (Matteüs 9,37 en Lucas 10,2). Veel mensen vatten die uitspraak tegenwoordig erg pessimistisch op. Ze zuchten dat er zoveel werk is binnen de Kerk, maar dat te weinig mensen er hun schouders onder zetten. Ik zie er net een hoopvolle oproep in: we mogen zoveel werk doen, God heeft ons daarvoor nodig, laten we enthousiast aan de slag gaan!

Jezus was geen pessimist, waarom zouden wij dat dan zijn? Hij was nog maar net begonnen met zijn zending of Hij stuurde al leerlingen

uit. Hij vatte de koe bij de horens. Dat enthousiasme hebben wij ook weer nodig.

Wat is onze zending precies?

Welke oogst wacht op ons?

Jezus had als concrete zending om het Rijk Gods naar de mensheid te brengen. En dat wordt nu ook van ons gevraagd. Dat betekent dat we ons niet moeten terugtrekken uit de wereld, maar precies deze wereld moeten transformeren tot de wereld waar God van droomt. In de eerste plaats uit zich dat in onze inzet voor mensen die uit de boot vallen. En die zijn meer talrijk dan we denken, dichtbij en veraf. Je moet ze enkel willen zien, want op het journaal hoor je er niet altijd evenveel van. Tijdens de coronacrisis leek het wel alsof er geen immigranten meer waren bijvoorbeeld. Wat gaan wij voor hen doen?

Wat doen we voor mensen die geen bestaansmiddelen (meer) hebben? Voor mensen die economisch of sociaal op de bodem zitten?

Gelukkig gebeurt er al veel meer dan de media doen uitschijnen. Dat de Kerk nog bestaat en altijd zal blijven bestaan, is precies door mensen die zich inzetten voor anderen. Daar zit de essentie van onze Kerk, van ons geloof. Daar moeten we onze tijd en energie insteken! 

“De oogst is groot, maar er zijn weinig arbeiders”: dat is een hoopvolle oproep!

© Michael Foley

bedankt

Wereldwijd dromen heel wat jongemannen ervan priester te worden.

Ze willen zo een belangrijke functie opnemen binnen de Kerk én de samenleving.

Helaas is een goede opleiding voor velen onbetaalbaar. Ook de plaatselijke seminaries, parochies en bisdommen hebben onvoldoende middelen om bij te springen. Missio biedt daarop een tweeledig antwoord.

© Google Maps

Het Grootseminarie van Christus Koning seminarist is jaarlijks zo’n duizend dollar nodig. De lokale Kerk van Kasaï beschikt niet over die middelen. Vroeger rekende ze daarom volledig op de solidariteit binnen de wereldkerk, dankzij steun via Missio.

LOKALE BIJDRAGE

EMMANUEL BABISSAGANA & CATHERINE DE RYCK

Ten eerste steunen we seminaries en andere vormingscentra in onderhoud en per student, ten tweede helpen we hen bij de aankoop van moderne computers.

tweede campus van het grootseminarie van Kabwe en bestaat al vijftig jaar. In Kabwe volgen de studenten hun filosofische opleiding, in Kananga de theologische.

TWEEDE CAMPUS

KOSTENPLAATJE

Het grootseminarie van Christus Koning van Malole, in Kananga in de provincie Kasaï in het zuidwesten van de Democratische Republiek Congo, kreeg op deze manier steun van Missio. Dit vormingshuis is een

Het grootseminarie van Christus Koning vormt elk jaar ongeveer honderd seminaristen. Voor het huidige academiejaar zijn dat er zelfs 121. Het kostenplaatje voor zo’n priesteropleiding is aanzienlijk. Per

Vandaag is de situatie anders. De lokale gemeenschap draagt nu een deel van de kosten. Het eigen bisdom draagt 100 dollar per priesterkandidaat bij. Ook de familie van de student betaalt 100 dollar. De priesterstudent zelf werkt tijdens zijn studies en kan zo ook 100 dollar bijdragen. Met deze lokale bijdrage van 300 dollar in totaal, heeft het grootseminarie dus nog 700 dollar externe steun nodig per student. Enkel zo kan het seminarie een goed onderdak en een gedegen vorming garanderen.

De seminsaristen van het Grootseminarie van Christus Koning van Malole, Kananga, Kasaï, Democratische Republiek Congo.

8

suara

80

© Missio

STEUN OOK DE PRIESTERS VAN MORGEN BE19 0000 0421 1012 Mededeling: 110 Opleidingen

We hielpen het Grootseminarie van Christus Koning ook met recent computermateriaal.

Zo hebben de priesterstudenten toegang tot de meest actuele informatie. © Missio

WERELDKERK

Helaas is het steeds minder evident om voldoende steun te krijgen uit de wereldkerk. Veel westerse kerkgemeenschappen kunnen immers minder fondsen ter beschikking van de wereldkerk stellen.

Een toenemende secularisatie en dalende kerkbetrokkenheid liggen mee aan de basis. Jouw trouwe steun stelt ons in de mogelijkheid om 368 dollar per student bij te passen. Dat bekent per student nog steeds een tekort van 332 dollar, bijna een derde van wat het seminarie nodig heeft.

Gelukkig slaagt het seminarie er tot nu toe in dit bedrag via andere kanalen in te zamelen. Al moeten bepaalde werkzaamheden aan de gebouwen bijvoorbeeld op de lange baan geschoven worden.

COMPUTERS

Gelukkig konden wij, opnieuw dankzij jou, op nog een andere manier te hulp schieten. We steunden het grootseminarie van Christus Koning ook met hedendaags computermateriaal. Net voor het uitbreken van de COVID-19-crisis konden we 30 computers en 5 printers verschepen naar de Democratische Republiek Congo.

Informaticamateriaal zorgt ervoor dat de priesterstudenten toegang hebben tot recente informatie via internet. Zo blijven ze op de hoogte van recente theologie en ontwikkelingen in de wereldkerk.

“De lokale gemeenschap draagt nu een deel van de kosten.”

Bovendien vergemakkelijken computers en printers het schrijven van papers en eindwerken. Ten slotte kunnen ze zo ook makkelijker in contact blijven met familie en vrienden.

UITZONDERLIJKE STEUN

Het grootseminarie van Christus Koning kreeg in 2020 ook uitzonderlijk steun uit ons fonds “Misintenties”. Priesters en parochies uit België spijzen dit fonds met misintenties die ze zelf niet kunnen opdragen. Ze laten Missio weten welke intentie hen werd toevertrouwd en storten het bedrag ervoor door. Wij bezorgen zowel het geld als de misintenties aan priesters in het buitenland, in dit geval priesters verbonden aan het grootseminarie van Christus Koning. Zo kunnen we hen financieel steunen, maar creëren we ook een spirituele verbondenheid in gebed. In 2020 konden we 1000 euro uit dit fonds uitkeren aan het seminarie van Kananga.

GEZONDHEIDSCRISIS

Toen we deze steun toekenden, konden we nog niet vermoeden welke gezondheidscrisis de hele wereld in haar greep zou krijgen. De COVID-19-pandemie was immers nog niet losgebarsten. Priester Roger Dikebelqyi Maweja, rector van het grootseminarie van Christus Koning: “Crisis en paniek hebben onze wereld in hun macht. Ook België blijft daarbij niet gespaard. We willen in de eerste plaats laten weten dat we delen in jullie leed en dat jullie mogen rekenen op ons gebed.”

BINNEN BLIJVEN

Tegelijk vraagt priester Roger ons te bidden voor hen. “De situatie in de Democratische

Republiek Congo is helemaal niet goed. Er zijn veel mensen in de samenleving die de ernst van de situatie nog steeds niet inzien of zelfs zeggen dat het COVID-19-virus een ‘mythe uit het westen’ is. In het seminarie hebben we ervoor gekozen binnen te blijven, uit bezorgdheid voor wie extra kwetsbaar is. Onze studenten gaan niet meer naar huis en ontvangen geen bezoek.

Ook externe docenten zijn even niet meer welkom. We leggen ons meer dan ooit toe op gebed, studie, arbeid en sport.”

“Prijzen van dagelijkse producten swingen plots de pan uit.”

ECONOMIE

Net als in ons land, heeft deze gezondheidscrisis ook in de Democratische Republiek Congo economische gevolgen.

Priester Roger vertelt dat “prijzen van dagelijkse producten plots de pan uit swingen. Zelfs voedingsmiddelen worden steeds duurder. Zo’n prijsstijgingen voelen wij onmiddellijk, gezien we het financieel al zo moeilijk hebben in het seminarie”.

OVERWINNEN

Ondanks alles, behouden priester Roger en de priesterstudenten het geloof dat we deze crisis samen kunnen overwinnen. Gezond verstand en gebed kunnen bergen verzetten. En Jezus, de eerste die herboren werd uit de dood, kan ons sterken en troosten. 

9

In Rwanda kan een eucharistieviering wel drie uur duren.

© Marta Paula Wajer / Missio

op missie in België

Eén grote familie Ooit trokken de zusters van de Heilige Vincentius van Lendelede naar onder andere Rwanda. Ze brachten het geloof en hun gemeenschapsleven naar heel verschillende samenlevingen. En vandaag komen Afrikaanse zusters van de Heilige Vincentius naar België, zoals ik. Net als die Belgische zusters vroeger, willen wij getuigen van de Blijde Boodschap en een warme Kerk.

mensen en vieren vooral in verbondenheid. Sommige medezusters bezoeken ook zieken of werken in het woonzorgcentrum. Ik hoop dat we dat binnenkort weer onbezorgd kunnen doen, de coronacrisis knaagt aan ons.

LÉBIA MUKASENSIYO

VERSCHILLEN

Misschien was ik wel voorbestemd voor een religieus leven. Ik zag immers het levenslicht op Onze-Lieve-Heer-Hemelvaart. Daarom noemden mijn ouders me “Mukasensiyo”: vrouw van de Hemelvaart.

Ik ben afkomstig uit Rwanda, waar de zusters van de Heilige Vincentius van Lendelede sinds 1964 actief zijn. Sinds 2000 maken Rwandese zusters deel uit van de raad van bestuur. We nemen steeds meer taken op ons. Zelf ben ik verkozen tot algemeen overste. Mijn huidige termijn loopt nog tot eind dit jaar.

EÉN FAMILIE

Het doet deugd om vanuit die functie onze verschillende gemeenschappen te

10

suara

80

verbinden. Als algemeen overste verblijf ik in België, maar ik reis minstens één keer per jaar naar Rwanda. Dan kan ik ook vrienden en familie ontmoeten. Tussendoor houden we contact via WhatsApp, Skype en e-mail. We vormen één grote familie, ook al zijn er duizenden kilometers tussen ons.

VERBONDENHEID

Die verbondenheid is voor mij erg belangrijk. Daarom engageren we ons in België niet enkel voor onze eigen gemeenschap, maar ook voor het plaatselijke kerkleven. Elke zondag vind je ons bijvoorbeeld in de Sint-Salvatorparochie van Harelbeke. We ontvangen er de

We getuigen allemaal van Jezus, maar wel op een heel verschillende manier.

Het valt me vooral op dat de Kerk hier een minder voorname plaats heeft in de samenleving en het leven van mensen. In Rwanda kan een eucharistieviering wel drie uur duren, hier amper 45 minuten.

Maar ook buiten de kerkdiensten komen mensen in Rwanda samen in of rond de kerk en dat zie je hier veel minder.

UITDAGINGEN

Daarmee omgaan is zeker en vast een uitdaging. Het vraagt een hele aanpassing, een nieuwe visie en een andere manier van handelen. En dan zwijg ik nog over de moeilijke Nederlandse taal of de koude winters in België! 

vooruitblik

Oktobercampagne 2020 In deze moeilijke coronatijden is het belangrijker dan ooit om hoopvol naar de toekomst te kijken. Daarom blikken we graag met jou vooruit naar het najaar. Ook in oktober 2020 laten we immers een nieuwe missionaire campagne op je los. Daarin staan wij allemaal centraal, in bijzondere verbondenheid met de Kerk van Liberia.

BIED WEESKINDEREN IN LIBERIA EEN WARM NEST BE19 0000 0421 1012 Mededeling: Weeskinderen Liberia

CATHERINE DE RYCK

Herinner je je nog de buitengewone missiemaand van oktober 2019? Toen legden we de nadruk op onze gedeelde zending als gedoopte christenen. Ook in 2020 blijven we daaraan werken.

RELATIE

We staan stil bij onze persoonlijke relatie met Christus. Hoe ervaren we zijn aanwezigheid? Hoe weten we ons door Hem gezonden? En hoe zendt Hij ons naar anderen, dichtbij en veraf? We zijn er immers van overtuigd dat Christus ons vraagt met elkaar in relatie te treden. We hebben elkaar nodig, we vullen elkaar aan. Samen kunnen we meer dan alleen, zeker als we het evangelie in woord en daad willen verkondigen!

dan de schoolbanken te verlaten om aan het werk te gaan, onderbetaald. Jonge meisjes zoeken heil in een huwelijk met een oudere man, maar stoten daar op uitbuiting of mishandeling. Liefdevolle weeshuizen zijn daarom erg belangrijk. In het bisdom Gbarnga steunt de Kerk reeds bestaande weeshuizen, die niet kunnen rekenen op overheidssteun.

IN DE KIJKER

Dit engagement zetten we tijdens de campagne van oktober 2020 in de kijker. Met 85 euro kun je een kind een jaar lang steunen.

Je helpt dan tussenkomen in gezondheidszorg, voeding en schoolkosten. Maar bovenal maak je een goede psychosociale begeleiding van de kinderen mogelijk, zodat zij zicht krijgen op een stabiele toekomst. 

LIBERIA

Foto: Cameron Zohoori – Illustratie: Haali/Shutterstock

Het wordt dus een oktobercampagne vol liefde, daarom ook de hartverwarmende slogan “Van harte!”. De nood aan liefde en verbondenheid is immers zo groot.

Zeker ook in ons campagneland Liberia.

Verschillende burgerconflicten en gezondheidscrisissen hebben daar diepe wonden geslagen, letterlijk en figuurlijk. Tijdens de campagne tonen we je hoe de Kerk van Liberia zich inzet voor genezing: fysiek, maar ook relationeel.

Daarbij moet ze allerlei obstakels, zoals extreme armoede, overwinnen.

WEESKINDEREN

Armoede treft kinderen zwaar. Zeker weeskinderen die er alleen voor staan.

Velen onder hen zien geen andere uitweg

11

colofon Redactie Catherine De Ryck Werkten mee aan dit nummer Emmanuel Babissagana, Armelle Griffon, Tom Luypaerts, Peter Malfliet, Lébia Mukasensiyo, Nikolaas Sintobin, Lode Van Hecke Foto’s Absolutimages / Shutterstock, Bisdom Gent / Frank Bahnmüller, Michael Foley, Geralt / Pixabay, Haali / Shutterstock, Jaco Klamer, Missio, Hanitsoa Rafalia / World Bank, Nikolaas Sintobin, Marta Paula Wajer / Missio, Cameron Zohoori Lay-out en drukwerk Halewijn nv Verantwoordelijke uitgever Pierre Van den Bossche, Vorstlaan 199, 1160 Brussel Contact Vorstlaan 199, 1160 Brussel, 02 679 06 30 info@missio.be, www.missio.be, www.facebook.com/MissioBelgie KBO: 0410 647 718 Adreswijziging of uitschrijving suara@missio.be Reacties en suggesties pub@missio.be Vormingswerk Missio-Vlaanderen vlaanderen@missio.be, 02 679 06 34

BE19 0000 0421 1012

www.

.be