Suara 78: Nog altijd buitengewoon

Afgiftekantoor: MassPost Hypercentrum Turnhout P 508033

78

suara tijdschrift met een missie

Driemaandelijks tijdschrift » Jaargang 20 nummer 78 » december 2019 - januari 2020 - februari 2020

© Shutterstock / Anneka

Nog altijd buitengewoon zingeving in België » bedankt uit Ivoorkust & Myanmar » terugblik buitengewone missiemaand

editoriaal

inhoud

suara 78

highlights blz.

Altijd kerst CATHERINE DE RYCK

In november was ik met familie in de Ardennen.

Mijn oog viel op de kousen van een nichtje.

Huppelende rendieren, besneeuwde dennenbomen en schitterende sterren stonden erop. Mijn eerste reactie was “Heb jij nu al kerstkousen aan?”.

Haar antwoord was laconiek “Ja, en dan?” en daar stond ik met mijn mond vol tanden.

Sint-Maarten zou dat weekend op sommige plaatsen langskomen, Sinterklaas was nog niet vertrokken in Spanje en de advent was natuurlijk ook nog niet bezig. Maar zij droeg kerstkousen. En dat is best oké.

Want Kerstmis is geen momentopname. Niet in de samenleving en niet in ons geloof.

“Kerstmis is geen momentopname.”

4 blz.

6 blz.

10

Misschien moeten we allemaal wat vaker kerstkousen dragen om ons daaraan te herinneren. En ja, ik haalde de mijne na dat weekend in de Ardennen uit de kast. 

2

suara

78

“De bestaansreden van de Kerk is mensen laten deelnemen aan Gods heilswerk.”

“De secularisatie in België heeft ook een positieve kant.”

ook in dit nummer Inspireren en verbinden Project in Venezuela Bedankt Column Een nieuwe collega bij Missio-België Terugblik op de buitengewone missiemaand

We weten dat Kerstmis voor velen gezellig samenzijn betekent, eventueel met een cadeautje erbij. Het is de maatschappelijke betekenis van ons christelijk feest geworden. We kunnen daarover zeuren, maar we kunnen ook blij zijn dat ‘ons feest’ warmte in het land brengt. Dat mag zich niet beperken tot enkele weken. Dus waarom zou je die warme kerstkousen enkel dan mogen dragen?

» » » » » »

3 5 8 11 11 12

Zalig kerstfeest & een vreugdevol nieuw jaar © Ron Doke

Maar ook wie een diepere betekenis blijft geven aan Kerstmis, surft veel langer op de diepe gloed van licht. De blijdschap van de komst van een wonderlijk Kind stopt niet na de zwangerschap en geboorte.

Die reist met ons mee, doet ons in het donker opnieuw dromen. Herinnert ons eraan dat het anders kan, beter moet. En dat we daarin nooit alleen zijn.

“Geloof heeft een kans in onze samenleving.”

Alle medewerkers van Missio wensen je een inspirerende kersttijd, een zalig kerstfeest en dan een vreugdevol 2020. Dat je dromen mogen uitkomen, maar je ook steeds nieuwe dromen om na te streven mag vinden. En dat alles in het warme licht van dat bijzondere Kind.

inspireren en verbinden

Vinden wie zoekt De spanning tussen ‘behouden’ en ‘vernieuwen’ heeft onze Kerk vaak in haar greep. De ene raakt erdoor verlamt, de ander wilt krampachtig vasthouden en nog een ander probeert gewoon een hele nieuwe weg in te slaan. Met respect voor traditie, maar ook met oog voor de hedendaagse context. Het Brugse YOT is daarvan een voorbeeld.

We gingen met hen in gesprek.

RUBEN BOON & CATHERINE DE RYCK

YOT noemt zichzelf een labo voor levensbeschouwing. De groep is verbonden aan de Heilige Magdalenakerk van Brugge en zoekt naar nieuwe manieren van Kerk-zijn en gemeenschap vormen.

Vanwaar komt de naam YOT? Met YOT verwijzen we naar een klein Hebreeuws letterteken. Het is misschien wel de kleinste letter, maar natuurlijk heb je ook die nodig om een woord te vormen. YOT wil ook een steentje bijdragen, hoe klein onze groep ook is. We willen vooral zorgen voor beweging in het domein van de zingeving en spiritualiteit. De Magdalenakerk is daarvoor de geknipte plaats.

“We willen mensen in de kerk iets geven om te doen.”

Hoe doen jullie dat?

We willen mensen in de kerk iets geven om te doen. Niet zomaar zitten, zwijgen, luisteren of kijken. Het is toch niet zomaar dat de

In de Brugse Magdalenakerk kunnen jong en oud schommelen. © YOT

Bijbel bulkt van symbolen en riten. Iets doen en laten gebeuren, dat spreekt mensen aan. Daarom kun je bij een bezoek aan de Magdalenakerk iets doen: over water lopen, je diepste wens op een gekleurd vliegertje de wereld insturen, of schommelen. Want je kent zeker de grote schommel die in het midden van het kerkschip hangt.

Spreekt dat mensen aan?

De ervaring die we mensen aanbieden, heeft een zeer grote aantrekkingskracht!

Bovendien spreken we zo alle mensen aan, op een erg laagdrempelige manier.

Een toerist, een student, een overtuigde kerkganger … Iedereen vindt bij ons iets wat hem of haar aanspreekt. We zijn ervan overtuigd dat iedereen zo iets van ons christelijke geheim kan ontdekken.

Krijg je geen weerstand?

Ons reactieboek staat vol met honderden positieve commentaren uit de hele wereld!

Mensen vinden hier een stukje hemel.

“Iedereen moet iets van ons christelijke geheim kunnen ontdekken.”

Ze herademen. Ze krijgen het gevoel dat ze toch bij de Kerk kunnen horen.

Maar natuurlijk krijgen we soms ook boze reacties. Of sommige mensen missen het klassieke sacrale. Dat vind je zeker terug tijdens de dopen of uitvaartdiensten die we ook hebben. Maar we durven ook een minder klassieke taal te gebruiken, zodat meer mensen zich aangesproken weten.

Wij vinden de zoekende mensen. 

3

inspireren en verbinden

Samen de overtocht maken Met anderen spreken over wat je inspireert, is voor velen niet vanzelfsprekend.

Mensen hebben hier geen taal voor, maar weten ook niet waar ze ervoor terecht kunnen. Zeker de ‘middengeneratie’ van 30- tot 50-jarigen kampt hier vandaag mee. De Inspiratiekaravaan wil daarop een antwoord bieden.

MEER INFORMATIE www.inspiratiekaravaan.be anja@inspiratiekaravaan.be 0495 48 96 27

ANJA T’KINDT

Vaak hebben we het gevoel dat alles efficiënt en gestroomlijnd moet gebeuren, zowel in de werksfeer als in ons privéleven.

Praten over wat ons drijft en inspireert heeft daarin weinig plaats.

mensen thuis uitnodigt voor een gezellige uitwisselingsavond. We kiezen samen een inspirerende impuls aan de hand van een tekst, lied of cartoon. De rest komt vanzelf.

VERDIEPING

Maar een andere omgeving kan soms net meer inspiratie en diepgang brengen. Tijdens een bosabdijweekend bijvoorbeeld. Het bos is onze abdij: een plek om thuis te komen bij elkaar, over het leven te spreken, uit te wisselen over Bijbelteksten. Boswandelingen maken ons hoofd leeg, zodat er plaats is voor wat anders wegvalt. Ook andere initiatieven vanuit de Inspiratiekaravaan doen mensen weer voeling krijgen met zichzelf en anderen.

Met de Inspiratiekaravaan trek ik letterlijk rond om zo’n gesprek toch mogelijk te maken. Met workshops, babbelavonden, inspiratie-impulsen en coaching breng ik mensen samen. We zoeken naar inspiratie en verdieping in het leven.

TUPPERWARE

Eén van de formules die ik aanbied is erg vergelijkbaar met een klassieke Tupperwaredemo. Want we weten allemaal dat die uitmonden in een gezellig en warm samenzijn. Ik organiseer Holy Home Party’s waarbij iemand

BOS

OVERTOCHT

Zo doen we met de Inspiratiekaravaan wat de handelskaravanen vroeger deden:

samen de overtocht maken. We zorgen voor elkaar. Bij het kijken naar de open sterrenhemel vertellen we verhalen en smeden we vriendschapsbanden. We zoeken samen hoe nieuwe vormen van verdieping en inspiratie vorm kunnen krijgen.

GELOOF

Ik wil met de Inspiratiekaravaan werken aan het vertrouwen dat geloof een kans heeft in onze samenleving. En dat vertrouwen deel ik met velen. In het rusthuis van mijn moeder woont bijvoorbeeld een priester van 95 jaar. Hij vertrouwde me toe dat hij een artikel wilt schrijven met als titel: “Er is nog nooit zoveel geloof geweest”. Want elke dag ontdekt hij schoonheid, betrokkenheid en diepgang. Hij durft zich over te geven aan het onbekende en ziet de nieuwe Kerk al oplichten. Durven wij mee te doen? 

Tijdens een Holy Home Party ontstaat een inspirerende uitwisseling aan de hand van een impuls in de vorm van een lied, cartoon of tekst.

4

suara

78

© Inspiratiekaravaan

HELP HEN AAN EEN BAAN BE19 0000 0421 1012 Mededeling: 207 Vorming Venezuela

Een goede job die aansluit bij je talenten en je helpt een beter leven uit te bouwen, is belangrijk voor zelfwaarde en motivatie.

© Wilfredo Rodriguez

project

Een plaats op de arbeidsmarkt Hoewel het uit onze journaals is verdwenen, kreunt Venezuela nog steeds onder een ernstige economische en politieke crisis. De meest kwetsbare leden van de samenleving zijn hiervan de dupe. Daarom steunen wij een vormingsprogramma voor volwassenen die elke dag knokken om te overleven.

ARMELLE GRIFFON

De vorming gaat door in Lomas de Urdaneta en Isaeías Medina, twee extreem arme sloppenwijken rond de hoofdstad Caracas. Priester Gilberto Vivas nam het initiatief.

“Mensen moeten hun talenten kunnen ontdekken, ontwikkelen en inzetten.”

workshops rond persoonlijke ontwikkeling en professionele oriëntatie.

ARBEIDSMARKT

Wie de vorming volgt, leert niet enkel een vak. Ze krijgen ook basiskennis over bedrijfsbeheer en ondernemerschap, zodat ze kans maken op de arbeidsmarkt. De opbrengst van hun diensten en producten mogen ze houden, ook tijdens de opleiding, zodat hun levensomstandigheden meteen verbeteren. Dat is belangrijk voor hun zelfwaarde en motivatie.

COHESIE

HETE PLAAT

In zijn parochie Santos Angeles Custodios ziet hij immers dagelijks hoe mensen moeten vechten om te overleven. Niet enkel hun economische situatie is een probleem. De uiteenvallende samenleving, waardoor zij door de mazen van het net glippen en aan de kant geschoven worden, is een nog grotere oorzaak. De verschillende crisissen tastten de sociale cohesie in Venezuela ernstig aan.

Priester Gilberto beseft dat zijn initiatief slechts een druppel op een hete plaat is.

Hoewel het heel wat leden uit zijn gemeenschap helpt, zijn structurele veranderingen nodig. Hij hoopt dat mensen de moed vinden op te staan en die veranderingen te eisen, eens ze weer zelfwaarde hervinden door hun talenten tot uiting te brengen en een job uit te oefenen. Om dat mogelijk te blijven maken, rekent hij op jouw steun. 

Priester Gilberto wil mensen de kans geven hun talenten te ontdekken, te ontwikkelen en in te zetten. Daarvoor kan hij rekenen op heel wat parochianen. Zij geven talrijke cursussen, waaronder haartooi, koken, tuinieren, feestdecoratie ontwerpen, juweelontwerp …

Cursisten kunnen zich ook inschrijven voor een basiscursus fysiotherapie en elektriciteit.

Ten slotte organiseert priester Gilberto

5

uitgelicht

Contemplatief en missionair Wereldwijd zijn nog heel wat bloeiende religieuze gemeenschappen. Ze getuigen lokaal en internationaal van Gods liefdevolle aanwezigheid. Het dalende aantal religieuzen in onze contreien zou ons nog doen vergeten welke aantrek het religieuze leven elders heeft. Bijvoorbeeld in de Democratische Republiek Congo, waar in Kabwe 85 jaar geleden de eerste karmelitaanse gemeenschap van Sub-Sahara-Afrika ontstond. We vertellen je hun verhaal dat toont hoe je tegelijk teruggetrokken kunt leven en toch missionair actief kunt zijn.

ARMELLE GRIFFON

Het is niet eenvoudig om een karmelitaanse gemeenschap te stichten in Kabwe. De droom was er al lang, maar op de uiteindelijke stichting is het even wachten.

VRAGEN

De reeds aanwezige missionarissen plaatsen heel wat vraagtekens bij de mogelijkheid daarvan. Is de karmelregel wel te verzoenen met de leefsfeer rond de evenaar? Past een contemplatief leven bij de spiritualiteit van het Congolese volk? Is het wel mogelijk de stichting van een nieuwe Afrikaanse gemeenschap te financieren, op een moment dat het Westen in crisis verkeert?

“De zin van een karmelklooster in Congo werd sterk in vraag gesteld.”

Terechte vragen misschien, maar anderzijds is er de encycliek Rerum Ecclesiae die paus Pius XI in 1926 publiceert. Daarin roept hij expliciet de contemplatieve ordes op zich te vestigen in de ‘missielanden’. Zijn oproep enthousiasmeert en motiveert enkele karmelietessen in Matagne-la-Petite, in het bisdom Namen. Zij zijn vastbesloten een karmelietessenklooster op te richten in Congo.

6

suara

78

De apostolische vicaris van Congo geeft hen groen licht. En zo trekken zeven Belgische karmelietessen naar Congo met als missie een Congolese zustergemeenschap op te richten. Onder hen is Moeder Charlotte van het Hart van Jezus. Haar ervaring als priores in Matagne-la-Petite (1928-1931) zal haar helpen om de nieuwe gemeenschap in goede banen te leiden.

In eerste instantie verblijven de Belgische zusters in gebouwen van het grootseminarie van Kabwe, in afwachting van de bouw van hun klooster. In 1937 nemen de karmelietessen dan hun intrek in hun eigen klooster in Kabwe. Op 19 maart 1938 nemen ze ook de kapel in gebruik.

ONAFHANKELIJK

Het leven en de missie van de karmelieten passen volledig bij de visie die paus Pius XI uitwerkt in Rerum Ecclesiae. De drie pijlers van het karmelitaanse leven zijn stil gebed, werk ten dienste van de eigen gemeenschap en omliggende gemeenschappen en een broederlijk of zusterlijk leven dat vreugde brengt. Ze werken zo op hun eigen manier mee aan wat paus Pius XI de enige bestaansreden van de Kerk noemt: mensen laten deelnemen aan Gods heilswerk door het Rijk van God waar te maken op aarde. De spirituele getuigenis van de karmelietessen, maar zeker ook hun arbeid om niet afhankelijk te zijn van anderen, roepen grote bewondering op bij de inwoners van Kabwe.

“Paus Pius XI riep contemplatieve ordes expliciet op naar ‘missielanden’ te trekken.”

Het duurt dan ook niet lang voor jonge Congolese vrouwen vragen of ze zich bij de Belgische karmelietessen mogen voegen.

In 1940 is Thérèse Bilonda de eerste om het leven met de gemeenschap te delen. Ze legt haar eerste geloften af in 1946. Al snel treden velen in haar voetsporen. Vooral de solidariteit die spreekt in het gebed en de geest van verbondenheid trekken mensen aan. Zo verwerft de karmelitaanse gemeenschap haar plaats binnen de Congolese Kerk, ondanks de twijfels die er eerst waren. Vanuit Kabwe verspreidt de karmelitaanse spiritualiteit zich verder in Congo en Rwanda. Er ontstaan ook karmelgemeenschappen in Kinshasa, Goma, Lubumbashi, Bunkeya, Bukavu, Matadi …

Belgische zusters verdwijnen steeds meer van het toneel en lokale Afrikaanse zusters nemen het van hen over.

PARADIJS OP AARDE

Monique Wodon, achternicht van zuster Charlotte die de gemeenschap in Kabwe hielp oprichten, trekt in 1969 ook naar Kabwe. Ze wil met eigen ogen zien hoe de gemeenschap zich er gevestigd heeft.

Ze herinnert zich het karmelklooster nog

goed: “Het was niet makkelijk om het klooster te bereiken. Het ligt middenin de brousse en is omgeven door gebouwen van het grootseminarie. Maar het is de moeite waard. Ik werd geraakt door het feit dat deze vrouwen hun leven volledig aan God wijden en daar zo’n grote vreugde aan beleven.

Bij hen verblijven voelde, ondanks de grote soberheid, aan als vakantie. Als een paradijs op aarde, zo vredevol en goed omringd!”

© Karmel van Kabwe

in Congo Zeven Belgische karmelietessen vertrekken in 1934 naar Congo om er een nieuwe gemeenschap te stichten.

© Karmel van Kabwe

KETTING VAN LIEFDE

In 1984 verhuizen de karmelietessen naar Kananga, samen met het grootseminarie.

Martin Bakole, aartsbisschop van Kananga vertelt op dat moment dat hij “weet dat het verborgen leven van de karmelietessen iets bijzonders schenkt aan de Kerk, iets bovenmenselijks zelfs. Ze schenken een ketting van liefde, gedragen door gebed en opoffering. Ze verbinden de hemel met de aarde, getuigen van Gods liefde en geven ze door.

De getuigenis van de karmelietessen brengt een nieuw elan in onze Kerk.”

De Belgische zusters verblijven enkele jaren in gebouwen van het grootseminarie. Pas in 1937 nemen ze hun eigen gebouwen in gebruik.

In 2004 zijn er veertig Afrikaanse zusters in Kananga. Hun aantal neemt sindsdien nog steeds toe. Hun nederige aanwezigheid gaat niet onopgemerkt voorbij. Ze ontvangen iedereen met open armen. En zo verkondigen ze de Blijde Boodschap op hun eigen manier, tot op de dag van vandaag. Elke dag weer tonen ze Gods liefde voor iedereen, zelfs te midden van een land dat kreunt onder conflicten en spanningen. 

© Karmel van Kabwe

“De karmelietessen vormen een ketting van liefde tussen hemel en aarde.”

Het aantal Afrikaanse zusters in de karmelgemeenschap van Kabwe neemt snel toe.

bedankt

De tienermoeders van Sangouiné Je weet misschien nog dat we in 2018 Ivoorkust als campagneland kozen. We vroegen toen onder andere je steun voor een project rond tienermoeders in Sangouiné, in het westen van Ivoorkust.

Vandaag keren we graag virtueel met je terug naar deze regio.

ARMELLE GRIFFON

Helaas zijn tienermoeders in Ivoorkust geen uitzondering. Veel meisjes ontbreekt het aan kennis over de risico’s van een vroege zwangerschap, anderen weten niet hoe ze zich tegen een ongewenste zwangerschap moeten beschermen.

GEVOLGEN

Een gekend gevolg is schoolverlating.

Sommige meisjes kunnen door een zwangerschap zelfs het lager onderwijs niet afmaken.

Zelden gaan ze, eens hun kindje geboren en opgegroeid, opnieuw naar school. Het gebrek aan een goede vorming verkleint hun kansen om een goede job te vinden. Dat weegt door op de meisjes zelf, maar ook op hun kinderen.

Het is immers niet makkelijk een kind ten laste te hebben als je geen, of een veel te klein, inkomen hebt. Bovendien nemen weinig vaders hun verantwoordelijkheid op.

Jouw steun heeft het lot van enkele tienermoeders gelukkig verbeterd. Dankzij jou geven we dit jaar opvang aan zestig kinderen, zodat hun moeders overdag naar school kunnen. Ze krijgen ook extra voeding en medische opvolging, net als de moeders.

BEGELEIDING

Dankzij jouw steun kunnen we alweer zestig kinderen en hun moeders helpen. © Anouk Delafortrie

8

suara

78

We denken ook aan de psychische gezondheid van de tienermoeders. Daarom zijn er praatsessies, waar ze hun angsten en moeilijkheden kunnen delen en aanpakken. Veel meisjes hebben het immers moeilijk omdat hun zwangerschap ongewenst was of omdat ze de verantwoordelijkheid als gezinshoofd niet aankunnen. De psychologische begeleiding helpt hen weer toekomst te zien, in alle rust; zeker in combinatie met hulp bij het opvoeden en opvangen van de kinderen. Ten slotte start binnenkort een nieuwe vormingscursus om ongewenste zwangerschappen te vermijden. 

bedankt

Een moto voor zuster Maria in Myanmar wil “kleine taken verrichten met grote liefde”. Dat is het charisma van haar congregatie. Daarom zetten de zusters zich in voor wie in grote nood verkeert, in de steek is gelaten of weinig overlevingsmiddelen heeft.

Ze engageren zich voor onderwijs, pastorale begeleiding, catechese en ziekenbezoek.

OPENBAAR VERVOER

De democratie in Myanmar groeit langzaam maar zeker. Ondanks die grote politieke vooruitgang, is er nog heel wat werk aan de winkel in het land. De overheid slaagt er bijvoorbeeld onvoldoende in openbaar vervoer uit te bouwen, vooral in de plattelandsregio’s. Mensen zijn dus aangewezen op eigen vervoer per auto of moto, want de afstanden zijn te groot om bijvoorbeeld te voet te overbruggen.

Dankzij de moto die zuster Maria met jouw steun kocht, kunnen deze kinderen nu rekenen op haar bezoek. © Missio

Wat doe je als je een kerkelijke opdracht hebt in een uitgestrekte regio zonder openbaar vervoer? Dat is het probleem waarmee zuster Maria kampt in de parochie van Sint-Pieter en Sint-Paulus in het bisdom Kalay, in het noordwesten van Myanmar. Daarom klopte ze aan bij Missio. Dankzij jou konden we haar helpen.

VREUGDE

ARMELLE GRIFFON

UITGESTREKT

Daardoor kunnen mensen met een kerkelijke opdracht hun werk niet naar behoren uitvoeren. Ze kunnen niet iedereen bezoeken voor een pastoraal gesprek, de eucharistie te vieren, sacramenten toe te dienen, het geloof uit te leggen of te verdiepen.

In Afrika, Azië en Latijns-Amerika zijn de parochies uitgestrekt. Velen liggen bovendien in onherbergzaam gebied, met slechte wegen en amper of geen openbaar vervoer.

Zuster Maria in Myanmar zat in die situatie.

Deze zuster van ‘de kleine weg van Theresia’

Missio helpt priesters, religieuzen en andere mensen met een kerkelijke opdracht die zich onvoldoende kunnen verplaatsen in hun werkgebied.

Jouw steun aan onze voertuigenactie zorgde ervoor dat we zuster Maria een subsidie van € 2000 konden geven. Ze vond ook steun in haar eigen parochie en kon zo een moto van Honda aankopen. De toekomst is ook verzekerd, want haar eigen congregatie betaalt de verzekering en het onderhoud van de moto.

Zo is zuster Maria eindelijk gerust dat ze ook de meest afgelegen dorpen kan bezoeken.

GROTE LIEFDE

De christenen die zuster Maria wilt bereiken zijn sowieso een kleine minderheid in haar regio. Ze zijn met een kleine 2000 en dat op bijna 35.000 inwoners. En dat kleine aantal christenen woont niet op één plek, dus moet zuster Maria al gauw heel wat afstanden afleggen. De vreugde die ze uit haar werk put, maakt het dat helemaal waard.

Nu kan ze ook kinderen bezoeken om catechese en onderwijs te geven, kan ze zieken verwarmen met haar bezoek en kan ze de communie rondbrengen. Bedankt! 

9

op missie in België

Op de koffie bij Thomas Een druilerige woensdagmiddag in Deurne. In het bruinleren salon van de bibliotheek van de pastorie praat ik met scheutist Thomas Hendrikus.

Over hoe hij zich als kind al geroepen voelde als missionaris en hoe hij die rol nu in Vlaanderen opneemt. Het is een verhaal over integratie en kerkwerk, maar ook over interreligieuze contacten.

TOM LUYPAERTS

© TH

Thomas groeide op in Flores, een eiland van de Indonesische archipel. In een religieus tijdschrift leerde hij de scheutisten kennen en trad hij in.

Wanneer wist je dat je missionaris wilde worden?

Mijn tante en mijn oom zorgden voor mijn opvoeding. Zij werkten voor de missionarissen van Steyl en brachten dus heel wat boeiende verhalen mee naar huis. Het onbekende en het avontuur trokken mij daarin aan. De missionarissen van Steyl stuurden echter vooral missionarissen naar andere streken in Indonesië, dus

koos ik voor de scheutisten. Zo kon ik naar een ander land trekken.

naar een speciale opleiding voor interreligieuze dialoog in Caïro en Rome.

Je kwam terecht in het bisdom Antwerpen. Welke taken neem je er op?

Enerzijds ben ik parochievicaris in Deurne en Borgerhout Extra Muros. Anderzijds werk ik aan betere relaties met de moslimgemeenschap. Vanuit mijn Indonesische achtergrond heb ik daar ervaring mee. De moslimgemeenschap in mijn thuisland is groot, terwijl christenen een kleine minderheid vormen. Goede relaties zijn belangrijk.

De scheutisten stuurden me daarom zelfs

Hoe leg je die contacten?

Ik ga zelf op bezoek bij imams. Zij brengen me op hun beurt in contact met andere imams of moslims, ook met wie een afwachtende houding aanneemt. Wanneer we elkaar beter kennen, nodigen we elkaar uit op religieuze feesten. Ik leer ook veel van reeds bestaande initiatieven, zoals de ‘Abrahamhuizen’ die je vooral in bisdom Hasselt vindt. Verschillende christelijke gemeenschappen en moslims vinden daar elkaar.

Relaties zijn voor jou belangrijk.

Verklaart dat de keuze om ook in België in gemeenschap te leven?

Ik woon in Deurne inderdaad samen met Fabio en Ghislain. Voor ons was dat evident, al merk ik dat het in België niet de gewone gang van zaken is. Maar het helpt om het huishouden te verdelen en ook om gewoon het leven met elkaar te delen. We kunnen ons hart luchten en elkaar raad geven.

Goede relaties tussen verschillende gemeenschappen zijn belangrijk.

10

suara

78

© Shutterstock / voyata

Wat valt je het meest op in België?

De secularisatie is hier natuurlijk heel sterk. Enerzijds is dat jammer en zie ik ook dat er daardoor veel vervreemding is tussen mensen. Anderzijds moet je ook een positieve kant durven zien. Het zorgt er bijvoorbeeld voor dat de Staat niet kijkt naar je geloofsovertuiging om te bepalen of je hulp krijgt of niet. 

column

MICHEL COPPIN - DIRECTEUR MISSIO-BELGIË

Deze column schrijf ik in Burundi.

Ik hou van de Burundezen: het zijn eenvoudige en sympathieke mensen met een diepe religieuze beleving.

Dit ondanks de moeilijke situatie waarin hun land verkeert.

Burundi exporteert momenteel amper of geen grondstoffen of producten. Het land produceert heerlijke koffie, maar slaagt er niet in die op de wereldmarkt te brengen.

Armoede is hier dan ook troef. Ook de politieke situatie van Burundi is niet benijdenswaardig. Politieke heersers zien overal vijanden die hen hun macht willen ontnemen. Om

dit te voorkomen zetten ze massaal gewapende agenten en soldaten in, wat eigenlijk niet past bij de vredelievende inborst van de Burundezen.

Bovendien staan er nieuwe verkiezingen voor de deur, wat niet naar de zin is van de huidige president. Die blijft liever zelf aan de macht.

hen natuurlijk op handen, want de bisschoppen zijn zowat de enigen die het voor hen opnemen. Ze zouden tot nog meer in staat zijn moesten ze meer middelen hebben.

De Burundese bisschoppen kijken niet lijdzaam toe. Ze durven situaties aan te kaarten, wijzen de regering op haar fouten. Deze bisschoppen spreken straffe taal en dat wordt hen niet in dank afgenomen. Toch niet door de politici zelf. De arme bevolking draagt

Daarom klopten de bisschoppen van Burundi bij Missio-België aan. Ze willen werk maken van een grote verzoening tussen verschillende strijdende partijen en van meer gerechtigheid in Burundi. Een pastoraal centrum met christelijk geïnspireerde maatschappelijke vormingen moet dat mogelijk maken. Dankzij jouw steun is de bouw van dit centrum volop bezig. De bisschoppen en christenen van Burundi vroegen me jou uitdrukkelijk te bedanken voor je steun en gebed.

“De bisschoppen van Burundi zijn de enigen die het opnemen voor de arme bevolking.”

Ik hoop dat die kleine bouwstenen mogen leiden tot meer vrede en een gezegende kersttijd, ook voor jou. Met mijn dankbaarste wensen voor het nieuwe jaar. 

Een nieuwe collega: Tom Luypaerts Sinds september 2019 volg ik Elly Mattheus op als vormingsmedewerker bij Missio. Ik stel mezelf even voor: als veertigjarige Peltenaar heb ik de mogelijkheid gehad om een stuk van de wereld te zien, terwijl ik me inzette voor meer solidariteit tussen mensen.

PROJECTEN

Als prille twintiger vertrok ik naar de Putumayo, het grensgebied tussen Peru en Colombia in het Amazonewoud. Daar werkte ik gedurende vijf jaar voor een PeruaansVlaamse vzw mee aan de oprichting en opstart van een inheems bedrijf (MOK+A+).

Dit bedrijf voorziet de bevolking van de streek tot op vandaag van lekkere, gezonde en natuurvriendelijk geteelde rijst. Daarnaast maakte ik ook werk van een systeem voor opleidingsbeurzen voor lokale jeugd, in samenwerking met de Guatemalteekse missiezusters die in die streek actief zijn. Als bijna-dertiger werd ik door Enabel uitgestuurd naar Burundi, om mee te werken in een

project rond bestuurlijke vernieuwing. Twee jaar later kreeg ik de kans om een project voor de Europese Unie te begeleiden. Onze missie was om de gevangenispopulatie van het land in kaart te brengen. In het totaal werden een 14.000-tal dossiers aangemaakt. Voor zo’n 8.000 gevangen vroegen we de invrijheidsstelling aan het Burundese

Ministerie van Justitie. Een mislukte staatsgreep en de daaropvolgende onlusten naar aanleiding van de presidentsverkiezingen zetten dit project in de koelkast.

STERZINGEN

En nu verzorg ik het vormingswerk bij Missio in Vlaanderen. Op dit ogenblik is het al Sterzingen wat de klok slaat: fluohesjes worden gedrukt, campagnemateriaal wordt op punt gesteld, groepen geënthousiasmeerd … We doen er alles aan om van deze editie van Sterzingen weer een fijn samenzijn te maken. De opbrengst van deze actie gaat integraal naar de straatkinderen van Venezuela, waarover je meer las in Suara 77 en natuurlijk nog steeds op onze website. 

CONTACTEER TOM © Missio

02 679 06 34 vlaanderen@missio.be

11

extra bijlage

buitengewone missiemaand

terugblik

Oktober ligt intussen achter ons. Het was een buitengewone missiemaand, op vraag van paus Franciscus. Een maand om stil te staan bij de zending van elke gedoopte. Een maand vol inspiratie, motivatie en bemoediging om die zending op te nemen. Veraf of dichtbij, naar eigen mogelijkheden, maar altijd verbonden met de wereldwijde kerkgemeenschap.

Naar aanloop van die missiemaand en tijdens de maand zelf mochten we heel wat mensen verwelkomen op onze talrijke activiteiten. Hoog tijd voor een terugblik in woord en beeld.

In verschillende Vlaamse bisdommen organiseerden we panelgespreken rond onze zending als gedoopte. Naast een theoretische inleiding was er zo ruimte voor concrete voorbeelden. Verhalen van heel gewone mensen die de Blijde Boodschap verkondigen in woord en daad.

Deze panelgesprekken waren enkel mogelijk dankzij de steun van onze bisschoppen en de samenwerking met talrijke diocesane diensten.

Wij zijn niet verantwoordelijk voor hoe mensen op ons reageren. Maar wel voor hoe wij het aanpakken. Durven wij te getuigen van Christus? Proberen we dat telkens opnieuw?

Bijbels gezien hebben christenen geen vaste verblijfplaats: ze mogen zich niet vastklampen aan de wereld rondom hen. Natuurlijk hebben ze wel een zending voor de wereld, want Gods liefde is tot alle mensen gericht.

hulpbisschop koen vanhoutte

Herbeginnen bij Jezus Christus: een andere keuze hebben we niet. Op dat punt staan we voor dezelfde opdracht als de apostelen in de eerste tijd van de Kerk. bisschop johan bonny

© Missio © Missio

© Missio

© Missio

bisschop lode aerts

We maken ons vaak zorgen om vele dingen: in ons leven, in de Kerk, in de samenleving.

Voor een christen zou de voornaamste zorg echter moeten zijn hoe de liefde die wij van Christus leerden kennen, in ons leven tot volle wasdom komt. bisschop patrick hoogmartens

Naast deze panelgesprekken vonden nog heel wat andere activiteiten plaats. In het hele Vlaamse land dachten jong en oud mee na over onze christelijke zending. Geniet mee van enkele hoogtepunten.

MISSIODAG Voor de veertiende keer verzamelden zo’n 1500 vormelingen van het vicariaat Vlaams-Brabant & Mechelen voor een boeiende dag vol ontmoeting, workshops en solidariteit. Op 5 oktober overspoelden zij de Leuvense binnenstad. In de voormiddag daagden allerlei workshops rond geloof en engagement hen uit. In de namiddag doorkruisten ze de stad tijdens een stadsspel in het teken van pater Diverse workshops en samenzang: twee vaste elementen van de Missiodag. © Missio Damiaan. We vieren in 2019 immers de tiende verjaardag van de heiligverklaring van deze grote Belgische missionaris. Dankzij het stadsspel waren de vormelingen goed zichtbaar in de binnenstad. Heel wat mensen waren dan ook aangenaam verrast dat zoveel jongeren nog kiezen voor het vormsel en meedoen met onze Missiodag! De Missiodag is een samenwerking tussen de verschillende diensten van het vicariaat Vlaams-Brabant & Mechelen en Missio.

INSPIREREN EN VERBINDEN. KERK MET TOEKOMST

Nikolaas Sintobin hielp ons de werking van de Geest te onderscheiden. © Missio

In samenwerking met het project Damiaan Vandaag organiseerde Missio op 19 oktober een inspiratiedag. Samen op zoek naar nieuwe vormen van Kerk-zijn en gemeenschap vormen, in verbondenheid met zovelen wereldwijd. Nikolaas Sintobin, jezuïet en internetpastor, zette ons op weg. Daarna moedigden verschillende workshops het reflectieproces aan. Over deze initiatieven lees je meer in elk nummer van Suara, op bladzijden 3 en 4.

Een kort gebeds- en zendingsmoment in de crypte van Damiaan sloot de dag af.

MISSIONAIRE KERKDAG Naar jaarlijkse traditie organiseerde het bisdom Gent op Missiezondag de Missionaire Kerkdag. Ontmoeting en inspiratie staan dan centraal, samen met het bewustzijn van onze verbondenheid met de wereldkerk. Daarvoor zakten we op 20 oktober af naar Ninove. ’s Ochtends volgden vormelingen een workshop rond missie en zending. Hun ouders kozen op hetzelfde moment uit een divers aanbod workshops, waarin natuurlijk steeds het doopsel en de zending die daaruit volgt, centraal stonden. Nadien vierden we samen eucharistie in een bomvolle kerk.

Als kers op de taart werd tijdens deze viering voor Missiezondag een kindje gedoopt. Zo kreeg “gedoopt en gezonden” wel een heel bijzondere invulling!

Kerkgemeenschappen van over de hele wereld kunnen ons helpen bij onze grote missionaire taak.

We kunnen ideeën en praktijken uitwisselen.

Workshops, eucharistie vieren en een doop op de Missionaire Kerkdag. We gingen erna gesterkt weer op weg.

bisschop luc van looy

© Bisdom Gent / Frank Bahnmüller

13

WAT IS JOUW MISSIE? Iedere gedoopte heeft een zending. Dat benadrukten we op vraag van paus Franciscus tijdens de buitengewone missiemaand.

We worden door God zelf gezonden om zijn liefde tastbaar te maken, om de Blijde Boodschap werkelijkheid te laten worden.

Hoe je dat doet, vul je zelf in. Jouw zending is uniek, zodat ze past bij jouw persoonlijkheid, talenten, mogelijkheden.

Wereldwijd zetten Missio-medewerkers zich in om die unieke missies te verzamelen. Onder de gemeenschappelijke hashtag #MyMission bundelden we duizenden missies op sociale media als Facebook. Ook in België deden we natuurlijk enthousiast mee. Je ontdekt hieronder een bloemlezing, maar bekijk zeker alle foto’s op onze website.

Zelf meedoen? Op onze website kun je het sjabloon downloaden.

Met een stift in de hand, kun je meteen beginnen!

© alle foto's: Missio

14

suara

78

Š alle foto's: Missio

15

colofon Hoofdredactie Michel Coppin Eindredactie Catherine De Ryck Werkten mee aan dit nummer Ruben Boon, Armelle Griffon, Thomas Hendrikus, Antja T’Kindt, Tom Luypaerts, Monique Wodon Foto’s Bisdom Gent / Frank Bahnmüller, Anouk Delafortrie, Ron Doke, Thomas Hendrikus, Inspiratiekaravaan, Karmel van Kabwe, Missio, Wilfredo Rodriguez, Shutterstock / Anneka, Shutterstock / voyata, YOT Lay-out en drukwerk Halewijn nv Verantwoordelijke uitgever Michel Coppin, Vorstlaan 199, 1160 Brussel Contact Vorstlaan 199, 1160 Brussel, 02 679 06 30 info@missio.be, www.missio.be, www.facebook.com/MissioBelgie KBO: 0410 647 718 Adreswijziging of uitschrijving suara@missio.be Reacties en suggesties pub@missio.be Vormingswerk Missio-Vlaanderen vlaanderen@missio.be, 02 679 06 34

BE19 0000 0421 1012

www.

.be