Suara 59: De christenen van het Midden-Oosten

Afgiftekantoor: MassPost Hypercentrum Antwerpen X P 508033

59

suara tijdschrift met een missie

Driemaandelijks tijdschrift » Jaargang 15 nummer 59 » maart / april / mei 2015

De christenen van het Midden-Oosten

WW.

» VOERTUIGEN MET EEN MISSIE » TERUGBLIK OP STERZINGEN » PASEN IN TIJDEN VAN LIJDEN

.be

FOTO: GALINA BARSKAYA / SHUTTERSTOCK

editoriaal Doordringende ogen Wellicht hadden we nooit eerder toegang tot zoveel informatie als vandaag, onder andere dankzij het internet.

Mensen van over de hele wereld posten informatie, de één al wat geloofwaardiger of genuanceerder dan de ander.

Daarnaast hebben we toegang tot verschillende nieuwsdiensten en media. We zouden bijna denken dat we ‘alles weten’.

En toch zien we altijd maar een deel. In bijna elk relaas wordt maar een bepaald onderdeel van het verhaal belicht. Je moet vaak heel wat opzoekingswerk doen om verschillende kanten van een verhaal te horen. Media zijn ook zeer selectief in wat ze onder onze aandacht brengen. Het ene conflict is ‘nieuwswaardig’, het andere is dat niet. En ook op die nieuwswaardige conflicten zit een houdbaarheidsdatum.

Met deze Suara willen we onze blik alvast verruimen, door mensen ter plekke aan het woord te laten en verschillende verhalen te brengen. Maar dan nog kunnen wij, in onze relatief comfortabele westerse wereld, niet alles begrijpen. We maken het immers niet zelf mee. En wie het wel meemaakt, kan daarover niet altijd openlijk spreken – bijvoorbeeld onze getuige in Irak in het interview op bladzijde 7.

Heel mijn boodschap zit samengevat in de coverfoto van deze Suara. We zien een jonge vrouw met Midden-Oosterse roots. Maar we zien haar gezicht niet helemaal. Hoe ziet haar andere kant eruit? Misschien is ze wel zwaar verwond.

Of niet. En is ze christen of moslim? Of hangt ze nog een andere – of geen – religie aan? Wie weet. In elk geval zie ik in haar een oproep en het is dezelfde oproep die wij met deze Suara de wereld insturen. Namelijk een pleidooi om naar de werkelijkheid te kijken met doordringende ogen.

En misschien bovenal een pleidooi om elkaar in de ogen te kijken, om contact te hebben van mens tot mens.

inhoud suara 59 “De waarden vrijheid, gelijkwaardigheid en respect voor alle mensen kunnen bijdragen aan een vermindering van de spanning in het Midden-Oosten.” » Lees het artikel op bladzijde 6.

“Soms hoop ik dat christenen sterker zouden staan in hun geloof, zodat ze het ergste kunnen verduren. Maar anderzijds besef ik dat de meesten onder hen ook maar gewoon mensen met een bang hart zijn.” » Lees het artikel op bladzijde 7.

“Na Pasen is niets hetzelfde als ervoor. Jezus is niet meer zichtbaar aanwezig. Zijn entourage moet groeien in geloof en verantwoordelijkheid.” » Lees het artikel op bladzijde 10.

OOK IN DIT NUMMER Geloven in Syrië Voertuigen met een missie De eerste keer Sterzingen in Heultje Project voor Iraakse vluchtelingen Terugblik Vooruitblik Column

» 3 » 4 » 5 » 9 » 11 » 11 » 11

FOTO: TAREK ZELN

2»

suara 59

FOTO: DELAYED GRATIFICATION

christen zijn in de wereld

Geloven in Syrië

De christelijke aanwezigheid in Syrië heeft oude en diepe wortels. Christus zelf leefde immers in de regio van het Midden-Oosten en het is daar dat zijn leerlingen voor het eerst de Blijde Boodschap verspreidden. Vandaag staat die christelijke aanwezigheid onder druk. De huidige oorlogssituatie heeft invloed op hoe Syrische christenen hun geloof beleven.

Dichter bij God

Daarom beslissen sommige Syrische christenen om het land niet te verlaten, ondanks alles. In plaats daarvan verdiepen zij hun gebedsleven en hun deelname aan de eucharistie en de aanbidding, zeker tijdens de veertigdagentijd. Ze investeren in hun relatie met anderen en proberen meer aandacht te hebben voor mensen

Levende kerk

En toch proberen we elke dag opnieuw om niet bij de pakken te blijven zitten. We willen werken aan een levende kerk in deze belangrijke regio. In november 2014 en januari 2015 namen bijvoorbeeld meer dan 150 christelijke families deel aan ontmoetingen rond de synode over het gezin. Hoe de verschillende aspecten van het familieleven beleefd worden in oorlogstijd, kan waardevolle perspectieven binnenbrengen.

Het dagelijkse leven in oorlogsgebied kan dan misschien hard zijn, altijd proberen we de hoop op Pasen levend te houden… •

“Geweld verbrijzelde de toekomstdromen van vele christenen.”

Maurice Agob is een Syrische christen van de maronitische gemeenschap. Hij onderwijst filosofie in Aleppo. Tevens is hij lid van de pastorale raad van het maronitische bisdom van Aleppo en van verschillende katholieke organisaties in de stad.

in nood. Voor deze standvastige christenen is dit hun roeping, te midden van de gemeenschap.

Dit artikel werd uit het Arabisch vertaald door Dibo Habbabé. Hij heeft Syrische roots en doctoreert momenteel in de kerkgeschiedenis aan de KU Leuven. Eerder behaalde hij een diploma in de oosterse filologie aan de UCL.

»» MAURICE AGOB

Wie een sterk geloof heeft, bekijkt de huidige crisissituatie in het licht van het evangelie. Hij of zij ontdekt een nieuwe manier om gehoor te geven aan de christelijke roeping. Als christen aanwezig blijven in Syrië is een missie en een getuigenis. Het is een trouw antwoord aan de liefde van Christus.

twijfelen aan het bestaan van God. Hun vraag luidt: “Waar is God nu? Als Hij echt bestond, zou dit nooit kunnen gebeuren”. Ze worden tot wanhoop gedreven.

Velen onder hen kiezen ervoor het land te verlaten op elke mogelijke manier, of dit nu legaal of illegaal gebeurt. Wie hier niet in slaagt, blijft met veel tegenzin in Syrië. Ze worden verteerd door angst en zorgen.

Geweld verbrijzelde veel toekomstdromen.

Waar is God nu?

Niet iedereen heeft echter zo’n standvastig geloof.

De confrontatie met oorlog en lijden doet sommigen

»3

projecten

Steun

Iedere gelovige heeft recht op de ziekenzalving en Népomuscène moet zijn werk naar behoren kunnen doen. Daarom wil Missio hem helpen bij de aankoop van een robuuste moto. De lokale gemeenschap draagt de kosten voor de verzekering, de taksen, de nummerplaat en het transport van de moto. Kan hij ook op jouw steun rekenen? •

Met de Voertuigenactie steunt Missio christelijke gemeenschappen in Afrika, Azië en Latijns-Amerika financieel bij de aankoop van een voertuig.

Priesters, religieuzen en catechisten kunnen bij Missio aankloppen voor een moto, fiets, riksja of buitenboordmotor. We vragen aan hen wel een lokale bijdrage. In Afrika steken we in het bijzonder de lokale kerken in Burundi, Rwanda en de D.R. Congo een hart onder de riem. In Azië krijgen de Filippijnen, India, Myanmar en Sri Lanka onze specifieke aandacht.

Grote afstanden

Voor heel wat priesters, religieuzen en catechisten is het moeilijk hun pastorale taken te volbrengen

door de grote afstanden die ze moeten afleggen om alle gelovigen te bereiken. Daarenboven laat de weginfrastructuur vaak te wensen over, waardoor ze uren of zelfs dagen onderweg zijn.

Het verhaal van Népomuscène

Népomuscène Harelimana, pastoor in Muyanza in het noorden van Rwanda, kan daarover meespreken. In Muyanza is geen openbaar vervoer.

Népomuscène had wel een moto, maar door de slechte staat van de wegen is die klaar voor de schroothoop. Hij doet nu alles te voet. Hij verliest zo niet enkel kostbare tijd, maar komt soms zelfs te laat voor een ziekenzalving.

Népomuscène met zijn oude moto.

FOTO: MISSIO

»» CATHERINE DE RYCK

STEUN DE VOERTUIGENACTIE Wil jij ook een voertuig met een missie voor priesters, religieuzen of catechisten steunen?

Wil je hun pastorale werk verlichten? Stort dan je bijdrage op de rekening van Missio vzw:

IBAN BE19 0000 0421 1012 • BIC BPOTBEB1 • Mededeling: “Suara voertuigenactie” of op www.missio.be Omdat wij pastorale projecten steunen, mogen wij van de overheid geen fiscale attesten afleveren.

ook na je dood kun je meer betekenen dan je denkt Natuurlijk wensen we je een lang, gezond en gelukkig leven. Maar ook als je er niet meer bent, kun je meer betekenen dan je denkt. Door het opstellen van een testament komt je erfenis terecht bij wie jij belangrijk vindt. Zo kun je priesters, religieuzen en catechisten met een missie ook na je overlijden blijven steunen. Natuurlijk wil je ook iets nalaten aan je familie en vrienden. Dat kan met een duolegaat: zij worden dan vrijgesteld van het betalen van successierechten op hun deel van je erfenis, want die neemt Missio op zich. Een ander deel van je erfenis gaat naar Missio. Missio opnemen in je testament helpt dus Missio, maar ook je familie en vrienden.

Interesse? Vraag raad aan je notaris of neem vrijblijvend contact op met Michel Coppin, directeur van Missio, op 02 679 06 30 of via dir@missio.be.

4»

suara 59

missio achter de schermen

De eerste keer Sterzingen in Heultje Sterzingen is in veel kerkgemeenschappen een jaarlijkse traditie geworden. Toch verwelkomt Missio nog elk jaar groepen die voor het eerst gaan zingen ten voordele van onze kinderprojecten.

De vormelingen van Heultje (Westerlo) zetten dit jaar de stap. Zij lieten hun stem horen voor de Myanmarese vluchtelingen in Thailand.

Ilse Van den Bergh, vormselcatechiste, brengt verslag uit. »» LIESBETH ROGGE

Hoe mobiliseerden jullie de Sterzangers?

Ilse Van den Bergh: “De vormselcatechisten nodigden de vormelingen uit om te Sterzingen. Onze vormelingen deden dit jaar immers mee aan verschillende activiteiten voor het goede doel. Ze kregen een keuzelijst met engagementen. Sterzingen ten voordele van Missio was daar één van. We beperkten ons niet tot de vormelingen. Tijdens de gezinsviering op kerstdag riepen we ook andere kinderen van Heultje op om mee gaan te zingen.

Enkele kinderen gingen hier op in.”

6 De Sterzangers van Heultje

Hoe zag de dag eruit?

Van den Bergh: “Op woensdagnamiddag 7 januari verzamelden we met twaalf kinderen in de kerk.

Daar hebben we eerst het Sterzangerslied geoefend.

Het leek een moeilijk lied, maar de kinderen konden het toch vlug zingen. En na enkele keren hadden ze zelfs het blad met de tekst niet meer nodig.”

Heultje konden zingen. Na het Sterzingen kregen we op de pastorie warme chocomelk en lekkere wafels. Ondertussen werd het geld geteld: in totaal hebben we 330 euro bijeen gezongen. We zagen allemaal tevreden gezichtjes…”

Hoe ervoeren jullie en de inwoners van Heultje het Sterzingen?

Van den Bergh: “Veel mensen vonden het fijn dat we niet voor eigen zak zongen, maar ten voordele van een kinderproject van Missio. En wij vonden het ook prettig om dit te mogen doen voor andere kinderen.

Misschien is dit het begin van een traditie en klinkt het Sterzangerslied volgend jaar in heel Heultje.”

We zijn blij dit te horen. Bedankt voor jullie inzet!

•

Koude pret

“Daarna gingen we op weg. Eerst verliep het wat moeizaam. Bij de eerste huizen was er helaas niemand thuis. Maar daarna hadden we meer geluk.

Onze bus met centjes werd steeds zwaarder. Het was koud, maar heel prettig. Jammer genoeg werd het al vlug donker, zodat we maar in een stukje van

Wil je weten hoe het de andere Sterzangers in ons land is vergaan?

Je vindt hun verhalen en foto’s op www.missio.be!

FOTO: MARIA DE RYCK

»5

een rol. Daarnaast heeft de mislukking van de politieke islam, zoals de Moslimbroederschap in Egypte, de deuren opengezet voor een extremistische vorm van religieuze politiek (islamisme). Dat gebeurde in bijvoorbeeld Irak en Syrië. Deze ‘politici’ gebruiken religieuze argumenten om verdeeldheid te zaaien tussen sjiieten, soennieten, koerden, christelijke minderheden en zo verder.”

achtergrond

FOTO: ZOUHAIR GHAZZAL

Hoe reageert de kerk?

Younès: “Ik zie twee dingen gebeuren in de kerk. Ten eerste is er de grote solidariteit met de christelijke minderheden in de regio van het Midden-Oosten. Ten tweede zetten verschillende katholieken met enig aanzien krachtige initiatieven op poten. De bisschop van Lyon, kardinaal Philippe Barbarin, trok bijvoorbeeld zelf naar Irak in het heetst van de strijd. Daarna riep hij alle gelovigen in zijn bisdom op om de Iraakse christenen materieel te steunen.”

Christelijke hoop

Religie als machtsmiddel Michel Younès is docent theologie aan de Université Catholique van Lyon (Frankrijk) en staat bekend als deskundige inzake het Midden-Oosten. Wij vroegen hem naar enkele sleutelideeën om de situatie in die regio vandaag beter te begrijpen. »» EMMANUEL BABISSAGANA

Wat voedt de spanningen in het Midden-Oosten?

Michel Younès: “Op geopolitiek vlak zijn er meerdere oorzaken voor de conflicten die het Midden-Oosten momenteel in hun greep houden.

6»

suara 59

“De kerk zit in een penibele situatie in het Midden-Oosten.

Ze moet oppassen met wat ze doet en zegt.”

Een grote boosdoener zijn de oorlogen die westerse landen inzetten om de dictators van Irak en Syrië ten val te brengen. Zij hebben onvoldoende rekening gehouden met de gevolgen hiervan. Er spelen ook heel wat etnische en religieuze factoren

Je deelt dus niet de kritiek dat de kerk zich te afzijdig opstelt?

Younès: “Dat is volgens mij zeker niet het geval. De kerk zit nu eenmaal in een penibele situatie in het MiddenOosten. Ze moet oppassen met welke standpunten ze inneemt, want die kunnen dramatische gevolgen hebben voor de christenen ter plaatse.”

Is democratie het redmiddel voor het Midden-Oosten?

Younès: “De waarden vrijheid, gelijkwaardigheid en respect voor alle mensen kunnen zeker bijdragen aan een vermindering van de spanning. Ze kunnen helpen om religie niet langer te gebruiken, of te misbruiken, om mensen te verdrukken of oorlogen te voeren.

Religie mag geen machtsmiddel zijn.”

Kijk je optimistisch naar de toekomst van de christelijke minderheden?

Younès: “Ja. Ik blijf optimistisch, vanuit het idee van de christelijke hoop. Maar ik ben niet blind voor de uitdagingen die er zijn. De belangrijkste uitdaging voor mij is een meer rechtvaardige en coherente aanwezigheid van ‘de internationale gemeenschap’ in de regio.” •

kerk vormen in irak

Christenen dragen hun kruis tot het uiterste De situatie in een groot deel van het Midden-Oosten, waaronder Irak, is voor niemand aangenaam en voor velen haast onleefbaar. Verschillende bevolkingsgroepen krijgen het hard te verduren. Onder hen ook christenen van verschillende strekkingen, die nochtans al eeuwenlang aanwezig zijn in de regio. Missio sprak met een Belgische christelijke getuige in Irak, die gezien de penibele situatie in de regio anoniem wenst te blijven. »» CATHERINE DE RYCK

“Voor 2003 zouden er zo’n 1,3 miljoen christenen in Irak leven, maar hun aantal is drastisch gedaald.”

Hoe is de situatie van de christenen in deze omstandigheden?

“De christenen hebben het helemaal niet makkelijk in Irak. Voor 2003 zouden er zo’n 1,3 miljoen christenen in Irak leven, maar hun aantal is sindsdien drastisch gedaald.

In het noorden van het land verjaagt IS alle niet-moslims.

Op andere plaatsen kunnen christenen gelukkig wel in de moslimgemeenschap blijven leven, al worden ze veelal gewoon geduld en niet echt welkom geheten.” 4

FOTO: CHRIS DE BRUYN

Kun je kort de huidige situatie in Irak beschrijven?

“Na de val van Sadam Hoessein (2003) heeft Irak nooit een goed evenwicht gevonden. De sjiitische moslimgemeenschap heeft van de verwarring gebruik gemaakt. Met Iraanse hulp namen ze Bagdad in en daarbij schuwden ze niet de soennitische gemeenschap te onderdrukken. De sjiieten werden later ook gesteund door premier Al-Maliki. De nieuwe politieke

leiders proberen het evenwicht tussen de soennieten en de sjiieten weer te herstellen en een eerlijke regering op de been te brengen. Bovendien wil Irak een leger uitbouwen dat de extremistische organisatie Islamitische Staat (IS) kan terugdringen.”

»7

Verdrukking en discriminatie

“Sinds de tijd van de apostelen zouden christenen aanwezig zijn in Mesopotamië – het gebied tussen Tigris en Eufraat, dat samenvalt met Irak en delen van Syrië, Turkije en Iran. Ze hebben het in de geschiedenis al vaak hard te verduren gekregen, zoals de Perzische martelaren in de eerste vier eeuwen na Christus, de moordende razzia’s van de Mongolen in de achtste en de negende eeuw of de genocide onder de Turkse Ottomanen tussen 1895 en 1915.

Tijdens hun eeuwenlange aanwezigheid in de regio kregen de christenen voortdurend af te rekenen met verdrukking en discriminatie. Toch bouwden ze heel wat religieus en cultureel erfgoed op, zeker tussen de vierde en de zevende eeuw. Tijdens het kalifaat van de Abassiden (749-1258) bloeide de dialoog tussen het christendom en de islam. Jammer genoeg kregen de christenen daarna vooral de rol van tweederangsburgers en raakten ze gemarginaliseerd.”

Vervreemding

Zijn er ook tekenen van samenwerking tussen christenen en moslims in Irak?

“Die zijn er zeker, al behoren ze misschien eerder tot het verleden. De Franse dominicanen bouwden bijvoorbeeld een project uit voor algemene vorming, waar zowel christelijke als islamitische jongeren aan deelnamen. Daar werden banden gesmeed. Ik heb ook weet van een centrum voor oosterse studies, waar men de christenen van de regio weer vertrouwd wilde maken met hun eigen traditie. Vaak raakten ze hiervan vervreemd en kenden ze alleen de Latijnse ritus. Christenen van verschillende stromingen namen hieraan deel en er waren ook islamitische professoren. Die gaven bijvoorbeeld les in de Arabische filosofie. Er zijn ook een aantal islamitische studenten die doctoreren op christelijke onderwerpen. Ik ben alleen bang dat dit gaat doodbloeden.”

Wat kan de kerk doen voor de christenen van Irak?

“Bisschoppen, priesters, religieuzen en talrijke vrijwilligers van de verschillende kerkgemeenschappen zetten zich in voor de christenen van de regio. Er is nood aan materiële hulp, omdat hele dorpen en steden vernield werden en mensen hun huizen moesten verlaten. Maar ook de spirituele en pastorale noden zijn groot. Helaas is de christelijke gemeenschap door de omstandigheden 8»

suara 59

FOTO: HOVIC

“Sinds de dertiende eeuw krijgen christenen de rol van tweederangsburgers.”

erg verdeeld. Zo raken de Syrisch-katholieke priesters het niet eens over of het nu beter is in het land te blijven of niet. De Chaldeeuwse patriarch maant de gelovigen aan het land zeker niet te verlaten, maar de mensen kunnen het niet meer aan. Soms hoop ik dat de christenen sterker zouden staan in hun geloof, zodat ze het ergste kunnen verduren. Maar anderzijds besef ik dat de meesten onder hen ook maar gewoon mensen met een bang hart zijn.”

“Soms hoop ik dat de christenen sterker staan in hun geloof. Maar het zijn ook maar gewoon mensen met een bang hart.”

Kruis dragen

Binnenkort is het Pasen. Hoe beleven christenen in Irak dit?

“In de Oosterse ritussen is Pasen het belangrijkste feest van het liturgisch jaar. De huidige situatie werpt een bijzonder licht op dit feest. Het lijden komt meer op de voorgrond. Zo neemt de Chaldeeuwse kerk de Latijnse beleving van de kruisweg over. Het gaat immers over hen: lijdende, verachte christenen die tot het uiterste hun kruis dragen.”

Hoe zie je jouw toekomst in Irak?

“Ik ben (nog) niet echt bezig met mijn persoonlijke toekomst. Ik geef me over aan Gods genade. Zolang er inspiratie en kracht zijn, is er rede voor dankbaarheid.”

Heb je een boodschap voor de christenen van België?

“Wie ben ik om daar iets over te zeggen… Misschien dit: wees jezelf, in je eigen context. En misschien kunnen jullie wel nog iets leren van de christenen in Irak. Hoe zij, ondanks alles, trouw blijven aan de grote Leraar, wiens taal ze nog spreken en wiens gedachten ze doorgeven aan hun kinderen: dat kan een les zijn voor de christenen in westerse landen.” •

vervolgde christenen in irak

De kerk laat hen niet vallen “We kunnen ons geen Midden-Oosten zonder christenen, die er al tweeduizend jaar de naam van Jezus belijden, voorstellen.” Op die verklaring van paus Franciscus beroept Caritas-Italië zich om de Italiaanse christenen op te roepen tot een partnerschap met de Iraakse christelijke gezinnen die op de vlucht sloegen. Missio-Italië steunt dit project. »» ARMELLE GRIFFON

Enkel al in de regio van Mosoel en de naburige vlakte van Nineve werden 120 000 christenen gedwongen hun huizen te verlaten. De terroristen van Islamitische Staat (IS) gaven hen slechts enkele minuten om te vluchten.

Ze mochten niet meer meenemen dan wat ze om het lijf hadden. Ze werden verdreven naar de autonome regio van Iraaks Koerdistan. Veel vluchtelingen zitten samengepakt in scholen, openbare en onafgewerkte gebouwen of kerken. Maar de voorzieningen zijn te beperkt, de situatie is onmenselijk.

Steun op lange termijn

De bisschoppenconferentie zegde al steun van één miljoen euro toe. Met het partnerschap hoopt ze steun te kunnen bieden op lange termijn. Dergelijke steun is immers belangrijk. Daarvoor bestaan er drie verschillende projecten.

Met een eerste project biedt men de mogelijkheid een gezin te ondersteunen gedurende één maand, drie maanden of zes maanden. Weldoeners kunnen één gezin, drie, tien of vijftig gezinnen steunen. Met slechts 140 euro kan men bijvoorbeeld een gezin

van vijf personen één maand lang van voeding voorzien. Een gift van 840 euro volstaat om hen een half jaar voeding te schenken.

Het tweede project mikt op giften van 3140 euro. Daarmee krijgen de gevluchte gezinnen een gemeubelde container om in te wonen.

Het derde project van de Italiaanse bisschoppenconferentie wil schoolbussen voorzien om kinderen naar de acht scholen in Erbil en Dohuk te brengen.

Eén schoolbus kost 40 270 euro.

Betrokkenheid

Ook in andere landen zet de kerk zich in voor de christenen van het MiddenOosten, zodat zij een nieuw leven kunnen opbouwen in de regio die zo rijk is aan geschiedenis en spirituele rijkdom.

Elk van ons moet zich aangegrepen voelen door het tragische lot van de christenen van het Midden-Oosten. •

Armelle Griffon is Franstalige communicatieverantwoordelijke bij Missio-België en godsdienstleerkracht in de Europese Scholen van Brussel.

6 Vluchtelingen worden ondergebracht in gemeubelde containers.

FOTO: CARITAS ITALIANA

“De christenen kregen slechts enkele minuten om te vluchten.”

Partnerschap

De Italiaanse bisschoppenconferentie heeft de ernst van de situatie ter plekke vastgesteld. Uit hun verontwaardiging groeide het idee van een partnerschap tussen deze vervolgde Iraakse christenen en Italiaanse christenen – gezinnen, parochies, bisdommen.

»9

bijbel

Pasen in tijden van lijden ons te zijn. Waar Jezus de vorige dagen nog uitriep waarom God Hem verlaten had, vragen zijn leerlingen en entourage zich nu hetzelfde af.

Tot het verlossende nieuws zich verspreidt: Jezus ligt niet meer in het graf, maar is opgestaan en leeft.

Licht en hoop overwinnen altijd, God laat niemand in de steek. De liefde is sterker dan lijden en dood.

FOTO: JUDIT KLEIN

Geweld teistert het Midden-Oosten, net als veel andere regio’s in de wereld. Altijd zijn mensen daarvan het slachtoffer. Onder de slachtoffers zijn ongetwijfeld ook christenen, of het nu in het Midden-Oosten of elders is. Binnenkort vieren zij Pasen, feest van het licht en misschien wel het belangrijkste feest in het christendom. Wat kan dit feest betekenen als je dagelijks geconfronteerd wordt met ellende en lijden? »» CATHERINE DE RYCK

Pasen is het ondenkbare hoogtepunt van het christendom. Pasen is de overwinning van geloof, hoop en liefde. Pasen is het uitbreken van het licht, net wanneer je denkt dat het niet donkerder kan worden. In dat opzicht is er misschien geen mooier feest dan Pasen, maar het maakt het zeker niet makkelijker. Want om dat ondenkbare hoogtepunt te bereiken, moeten we eerst een onuitstaanbaar dieptepunt bereiken op Goede Vrijdag. Zonder kruisdood is er geen verrijzenis.

10 »

suara 59

Drama

De week voor Pasen, de Goede Week, is een zeer intense week. Christenen herdenken dan de laatste week van Jezus’ leven. De blijde intrede in Jeruzalem, het Laatste Avondmaal, de kruisweg en

-dood, de stilte van Jezus in zijn graf: de Goede Week is puur drama. Maar dan wel herkenbaar, menselijk drama: vreugde, verraad, vriendschap, twijfels en angst, lijden en dood. Jezus doorstaat het allemaal. En christenen herkennen zich daarin, waardoor ze zich gesterkt weten: God is bij mij in dit lijden.

Licht en hoop “De Goede Week is puur drama.”

Stille Zaterdag, de dag waarop Jezus in het graf ligt, is verschrikkelijk voor wie achterblijft. Het is een dag van verdriet, angst en twijfel. Hij is er niet meer, ook al had Hij beloofd altijd bij

“God is altijd bij ons, in het diepste lijden.”

En toch is na Pasen niets hetzelfde als ervoor. Jezus is niet meer zichtbaar aanwezig. Zijn volgelingen moeten groeien in geloof en verantwoordelijkheid. Maar ze hebben altijd dat ene lichtpuntje om zich aan vast te houden: Hij is altijd bij ons, in het diepste lijden, en uiteindelijk zullen hoop en licht overwinnen.

Hopelijk kunnen ook de christenen in het Midden-Oosten, en alle andere christenen die geconfronteerd worden met lijden, zich hieraan optrekken. •

Catherine De Ryck is Nederlandstalige communicatieverantwoordelijke bij Missio-België en praktisch theoloog.

TERUGBLIK FOTO

: MAR

IA D E CLERC

K

column Een jaar lang werkt Missio rond ons doopsel als zending. We staan in het bijzonder stil bij de manier waarop de christelijke gemeenschappen in Myanmar (het vroegere Birma) dit beleven. Opvallend is dat ook de Missio-afdelingen van Oostenrijk, Engeland en Nederland Myanmar kozen als campagneland. De Myanmarese bisschoppen voelen zich gesteund door deze Europese aandacht en durven weer meer in het openbaar te spreken.

Dat is niet altijd zo geweest. Sinds 1962 kreunde Myanmar onder dictatoriale regimes. Religieuze minderheden, waaronder moslims en christenen, kregen af te rekenen met discriminatie. Missionarissen moesten het land verlaten, katholieke scholen (gerenommeerd voor hun pedagogische kwaliteit) werden in beslag genomen. Veel katholieken werden afgeschilderd als staatsvijanden of medestanders van de rebellen. Niet zelden werden priesters met geweld meegenomen naar de jungle en daar neergeschoten. Hun lichamen werden waarschijnlijk in de Salweenrivier geworpen om nooit gevonden te worden.

eel gen weer h oningen gin n de kinderk e ri D n va riode rdele va Rond de pe Sterzingen, ten voo epen van verschillen n ro re g e 1 d n 6 e in k n ld wat r ginge n zame n Missio. E land. Same projecten va e op pad in het hele euro in. Bedankt! de groott liefst € 27 152,49 chie -Vrouwparo ze maar Onze-Lieve n mooie foto e d n va rs isdienaa n. Met hu Ook deze m lieten hun stem hore roficiat! Zij krijgen P . m jd te ri it au. edst van P rmaat cade onze fotow winnen ze hun foto op groot fo binnenkort

VOORUITBLIK Afrika Filmfestival 2015 Van 20 maart tot 4 april 2015 gaat de twintigste editie van het Afrika Filmfestival door. Dit festival toont niet alleen de betere Afrikaanse films, maar steunt ook Afrikaanse acteurs en regisseurs in hun werk. Daarnaast zijn er tal van andere activiteiten. Leuven is de uitvalsbasis voor het Afrika Filmfestival, maar je kunt ook in andere steden terecht.

Meer informatie en de programmatie vind je op www.afrikafilmfestival.be

Alle medewerkers van Missio wensen je een vreugdevol Pasen!

Gelukkig begon de militaire dictatuur enkele jaren geleden af te brokkelen. De overgang naar een echte democratie is moeilijk. Na de eerste vrije verkiezingen bleven vooral ex-militairen aan de macht. Voor dit jaar werden alvast nieuwe verkiezingen uitgeschreven, maar er is nog geen datum bekend. Nu de democratie groeit, groeien ook het vertrouwen en de openheid van de kerk.

Onlangs werd haar 500-jarige aanwezigheid in Myanmar nog gevierd. Het was een feest en een heuse massamanifestatie. Kerkleiders grepen de gelegenheid aan om te pleiten voor meer vrede en religieuze verdraagzaamheid.

De lokale kerkgemeenschap kreeg er alvast nieuw vertrouwen en nieuwe energie van.

De kerk van Myanmar mag sinds 14 februari 2015 een nieuwe pluim op haar hoed steken. Aartsbisschop Charles Maung Bo van Yangon werd toen immers door paus Franciscus tot kardinaal benoemd. Voor de kerk van Myanmar betekent dit zeker een erkenning. Kardinaal Bo plant overigens een bezoek aan ons land, voor een topoverleg met leiders van verschillende Europese instellingen. Hij zal het met hen hebben over menswaardige tewerkstelling, strijd tegen mensenhandel, vrijheid voor religieuze minderheden en regels rond de uitvoer van grondstoffen en mineralen. Missio is blij om dit bezoek mee te organiseren.

Directeur van Missio-België

WWW.

.be

» 11

colofon Hoofdredactie: Kenny Frederickx Eindredactie: Catherine De Ryck Werkten mee aan dit nummer: Maurice Agob, Emmanuel Babissagana, Michel Coppin, Armelle Griffon, Dibo Habbabé, Caroline Medats, Liesbeth Rogge, Ilse Van den Bergh, Michel Younès Foto’s: Galina Barskaya / Shutterstock, Tarek Zeln, delayed gratification, Missio, Maria De Ryck, Zouhair Ghazzal, Chris De Bruyn, Hovic, Caritas Italiana, Judit Klein en Maria Declerck Lay-out en drukwerk: Halewijn nv Verantwoordelijke uitgever: Michel Coppin, Vorstlaan 199, 1160 Brussel

Info en contact Vorstlaan 199, 1160 Brussel 02 679 06 30 info@missio.be www.missio.be Adreswijziging of uitschrijving suara@missio.be

Reacties en suggesties pub@missio.be Vormingswerk Missio-Vlaanderen vlaanderen@missio.be 02 679 06 34

Suara is het Indonesische woord voor ‘stem’.

Suara wil de stem zijn van christenen wereldwijd.

Daarom brengt Suara nieuws uit christelijke gemeenschappen uit de hele wereld. Zo geeft Suara ook een beeld van Gods stem in vele talen.

www. .be WWW. .be