10
Ottobock Dialoog Magazine | Interview V
Welke voordelen heb je als lid van KorterMaarKrachtig?
‘Je bent beter geïnformeerd, je hebt toegang tot de juiste informatie. En je komt lotgenoten tegen. Ik blijf onderstrepen hoe belangrijk dat is. Van mijn patiënten hoor ik altijd dat ze het meest leren van elkaar. Plus: je kunt via de vereniging je eigen stem laten horen. Als eenling krijg je weinig voor elkaar, maar met medestanders breng je ideeën krachtig naar voren.’ VI
Waarom is contact met lotgenoten zo belangrijk?
‘Met elkaar praat je over kleine dingen die veel impact hebben op je leven. Zo van: hoe doe jij dat nou? Hoe heb jij jouw auto of fiets aangepast? Hoe heb jij geregeld dat je een badprothese kreeg? Laatst bezocht ik een lezing in IJsland, waar een Amerikaan een lezing gaf over problemen bij het plassen met een bovenbeenprothese – met name voor vrouwen. Toen hebben we besloten: we gaan die man uitnodigen. In 2014 houdt hij tijdens de WAPteamdag een lezing in Rijndam – georganiseerd door revalidatiearts Marieke Paping – voor alle amputatie- en protheseteams in Nederland, om aandacht te vestigen
Hoe heb jij je auto aangepast? Hoe heb jij je badprothese geregeld? op problemen waar je niet snel bij stilstaat. Dat verhaal laten we ook bij de belangenvereniging vertellen. Dan krijg je in de wandelgangen discussies van ‘hoe doe jij dat?’. Daarmee breek je gevoelige onderwerpen open. Op het symposium 12 oktober hadden we bijvoorbeeld ook een lezing over seksualiteit en amputatie – mijn promovenda Jesse Verschuren sprak over haar onderzoek. Via websites van de LVvG en de RVvG hadden we vragenlijsten uitgezet. Tijdens het symposium kwam Jesse terug op de antwoorden. Op die manier leren mensen met elkaar en van elkaar, zeker tijdens het napraten. Dat werkt beter dan je dokter bezoeken en zeggen: ik kan dit en dit niet meer.’ VII
Is de huidige vereniging een goede afspiegeling van de groep mensen met een amputatie?
‘Voorheen waren ouderen oververtegenwoordigd. Jongeren voelden zich minder aangesproken om lid te worden. Maar KorterMaarKrachtig wil iedereen bereiken: jong, oud, mensen met een armamputatie of beenamputatie. Om het lidmaatschap voor iedereen aantrekkelijk te maken, komen er subgroepen en werkgroepen. Voor jongeren organiseer je bijvoorbeeld andere symposia en activiteiten dan voor ouderen. En iemand met een armamputatie wil andere informatie dan iemand met een reductiedefect aan het been.’
VIII
Wat viel u op tijdens de oprichtingsvergadering en de activiteiten eromheen?
‘Het was een geweldig mooie, feestelijke dag. De mensen van de Hoogstraat in Utrecht hadden belangeloos hun locatie opengesteld en alles was prima geregeld – zie maar eens lunches te verzorgen voor 700 personen. Mensen zeiden zelfs: moeten we dit niet één keer per jaar herhalen op deze manier? Ik heb het idee dat we met deze dag voldeden aan een grote behoefte van patiënten; de sprekers van het symposium werden achteraf bedolven met vragen. Mensen zijn echt op zoek naar goede informatie.’ IX
Welke partijen zijn verder nog betrokken bij de vereniging?
‘KorterMaarKrachtig treedt voortaan naar buiten als gesprekspartner voor zorgorganisaties, onderzoekers, overheden, media, opleidingen en verzekeraars. Leveranciers zoals Ottobock en vele anderen hebben toegezegd dat ze de vereniging het aankomende jaar zullen steunen – ze hebben ook de activiteiten op 12 oktober gesponsord en waren aanwezig op de informatiemarkt. In de beginfase kan de vereniging alle steun goed gebruiken, er moet veel gebeuren: het bestuur gaat zich verder professionaliseren, er komt een secretariaat en de vereniging organiseert van alles. Zo is er de afgelopen maanden hard gewerkt om het activiteitenplan voor 2014 op tijd in te dienen voor de subsidie van het PGO. ’ X
Hoe ziet u de toekomst voor KorterMaarKrachtig?
‘Ik zie een gemotiveerd bestuur en enthousiaste vrijwilligers; ik heb er alle vertrouwen in. Vanaf nu laten mensen met een amputatie een duidelijke stem horen.’