4 minute read
I „Дводньовка” (1998
I „ДВОДНЬОВКА” 11. И 12. СЕПТЕМБЕР 1998. РОКУ
Advertisement
ПРОФИЛ
ШЛЇДИ
Шлїди цо за собу зохабяш провадзиц мож и лєм кед сцем чуц можем одгук твоїх крочайох
Илустровац твой живот можем и знам, зохабяц дарунки на драги по котрей знам же прейдзеш
Руку я зґрабим, примушим буц тебе зо мну и моци котрей ше наздавац нє допущим дойсц
Будзеш мушиц остац ту Мой глас заблукац, нє заблука и дойсц, дойдзе Шалєнство словох вше зоз найлєпшу увагу слухани
Шлїди
(Текст: Любица Фа)
БЛУЗ ЗА ЧАРНУ КАФУ
Мой дзень почина зоз чарну кафу вон нє ма причину застануц и забуц чарну кафу
Кед лєм подумам прецо сом ту обачим з другого боку мою малу
Мой дзень почина зоз мою малу Мой дзень почина зоз фарбу белаву пробуєм обрациц швет наруби пре чарну кафу
Кед лєм подумам прецо сом ту обачим з другого боку мою малу обачим з другого боку кафу
(Текст: Павле Малацко)
Профил
БОРИС ВАРҐА
„Сирове и варене”, Едиция: Руски Керестур (самиздат), Друкарня Руски Керестур, 1997.
СЛОВО-ДВА О ОРҐАЗМУ
З рубцами ше дотикаю лїсца тополї Правя шушотанє, хихоца ше Трепеца под влажну шветлосцу мешаца Джобу му до швицацей шкарупини, геркаюци у нїм гнїв Мешац ше им вимсци прицагуюци дна глїбоких потокох и пахох глїни Смиядни коренї сича од задовольства „Уж ши закончел?” – опитала ше
Под заглавок подкладам жирячку Доходзим до коритка уха, грижем шлїмака З язика ше зошлїзкую капки словох Здихуєм Оживюєм позни хлопски розгварки Штурмуєм до брега Ровнам килаши и кладзем на карту свой нови стих Бависко ше предлужує „Думаш ти уж звершиц?!” – скричала
АПЕТИТ
Видзим го як плїва Воно Дакеди мало мено, обисце, приятельох Тераз нє ма анї главу Плїва по Дрини, траци ше у габох Чиря ше, виплївує Чи тот цо му пременєл род и форму, роздумовал о нїм? Було часу? Чи ше рихтал, тот цо го порубал, на кирвави подвиг?! Чи зна же бул слуга суровей идеолоґиї? Можебуц ше лєм бранєл
Без огляду, вон бул моцнєйши Достал побиду або страцел розум Можебуц го анї нє мал, а можебуц и вон плїва по Дрини Лєбо го уж давно у лєше єдза хробаци Можебуц є дома и воспитує свойо дзеци Можебуц Хто зна
Воно плїва по Дрини Борело ше на боку поражених, або побиднїкох, шицко му єдно Нє чека го мир под жему, анї ордени, анї слава Можебуц лєм подаєдна циха молитва пред сном, даремна
Його квача рибарски циґонї и плїваюци конари Розпадує ше Месо на розмоченим труплу щипкаю му риби
Шицко чече, шицко ше руша лєм вистати рибаре поцихучки рихтаю вечеру у страху од воєней обовязки
ПРОТАҐОНИСТ
Приповеда ше, же Вон бул у шицким и за шицко криви Криво єдол, криво пил, спал криво Дзекуюци тому вишол на криву драгу и докрива по нєй ходзел На нєй стретал подаєдних истих таких кривих людзох, хтори му указали на криви знаки Тоти криви знаки Вон криво шлїдзел и записовал их криво Прето кажди раз криви чловек криво читал свойо криви думки Людзе криво зрозумели його кривого и керовали його криву присутносц Вон бул криво научени, та так скрива на нїх патрел
Вшелїяк же би у тим нє було нїякей траґедиї кед би и Вони криво нє похопели його криви попатрунки и єдного кривого рана, на кривим огню спалєли кривого чловека
Кед сом ше им опитал чи чловек бул наисце таки криви, Вони гварели же бул просто виновати
СОН
Нєшка сом це ознова шнїл Дуркала ши ми на замолгавени облак, шмеюци ше нарату и цалком нєпристойно Знам, була ши пияна и требал ци дахто хто будзе ознова випиряц твойо розкошни сукнї и пре тебе боси ґажиц по склєнчинох Пришла ши ме на грих навесц
Алє я уж вецей нє тот кого глєдаш Я шпим Моя капурка оддавна зоднука за тебе замкнута, гоч ище вше спокусно випатраш Напевно ше ище вше будзиш у шлїнох шалєнства и лєгаш з полну утробу отрови Ище вше ци драги талпи ласкотаю?
Значи нє погришел сом, нїч ши ше нє пременєла! И далєй себе драгу керчиш моцнєйшим до косткох копаюци, геркаюци у нїх гнїв Знаш и сама же ци єдного дня тоти исти у даєдней гущави вежню гордосц и завяжу ю на ланц! Тебе то нє страши, ти каждому з нїх сцеш вимерац длужину нерва Каждого з нїх сцеш витошиц и заобисц як побиднїца у борби сцерпезлївосци
Алє я це нє будзем церпиц, я шпим и ознова це шнїєм, судьбо моя преклята
Линия
Афтер
