19 minute read
XX „Дньовка” (2017
XX „ДНЬОВКА” 17. И 18. НОВЕМБЕР 2017. РОКУ
ДОМ КУЛТУРИ РУСКИ КЕРЕСТУР
Advertisement
Пактов видео
МИРОСЛАВ ВИСЛАВСКИ
ВАЛАЛ
Престолнїца Руснацох гордосци и зависци Валал дзе ше нїч нє случує, а людзе маю о чим бешедовац дзе сушед зна вецей о це як ти сам дзе Руснаци трипую же су Серби дзе векшина себе нє розуми, а судзи другим.
Место дзе ше до церкви ходзи буц видзени и охабиц дробни до дзвончка дзе шицкого вше менєй, лєм паприґи вше вецей дзе после школи достанєш садло, жену и дзеци, можебуц роботу у тапетара, лєбо кухняра, алє паприґу нє заобидзеш.
Таке место же вжиме єдини вистки кед дахто осуши ложку, а „Руске” ше купує пре матурантох на остатнїм боку.
Мирни валалчок дзе ше госцох тлуче дзе ше дзеци вадза хто ма драгши патики дзе дзивки маю барз високе думанє о себе дзе лєґинє, хлопи и тоти помедзи, думаю же лапели швет за кулї, а нє маю их прилапиц пошлїдки своїх дїлох.
Валал дзе ше раз рочнє отримує вечар патетики, Керестур.
Пашово ангелки
СТРЕТНУЦЕ НА КРИЖНЕЙ ДРАГИ
– Поведз ми, Горняк, як ци ше, з визури єдного репрезентативного „карпатского алфа корназа”, видза нєшкайши дзивчата?
– Цо подрозумюєш под поняцом „дзивчата”? Полудозрети пренашминкани рурални квазипринцезочки у посттинейджерских рокох, чи гевти нашо парнячки цо их ище вше нє зохабя нєпогришни инстинкт за вибераньом цалком погришних хлопох, то єст нє нас двох?
– Видзим же ши розположени до пшамаца. Гоч, мушим повесц же ми ше дакеди видзи же скорей пойду до манастира на Капущаним як ґу нам...
– Нє треба же биш ше ту Бог зна кельо розчаровал, ми им баржей якиш зицер, знаю вони же ше на нас можу опрец, лєм скорей того муша випробовац цали Заходнобачки округ, плус општину Бач! Познати им нашо потенцияли...
– Гайд твойо, пан енджелїр, влажни сон каждей цо голєм кущичко трима до себе. А я? Розопяти медзи писаньом хторе ме єдного дня забиє и допиту административну роботу...
– Просвитни инспектор! Агейце же добре звучи?
– Та дзе! Док сом бул ґимназиялєц, инспекторе були чаривни митски єства цо жарли шицких професорох цо ми ше нє пачели, а єдине цо им можеш зробиц то же им зменшаш и так бидну плацу и заробиш доживотни одиюм на териториї цалей Школскей управи! Єдина видлїва перспектива ту ци виняк, як при гевтому з єдней моєй другей приповедки цо преподавал марксизем у школи за ментално ретардованих...
– Нїґда тебе алкогол нє швечел...
– Ша, шицки шнїєме о сладким живоце, а на концу нам задовольство дава горке и квашне! Векша траґедия остац трезби цали живот у тей преклятей паланки до хторей нас обидвоїх судьба уруцела пре хто зна хтори причини. Кед нїч инше, голєм мам парняка з хторим можем бешедовац на нашей бешеди...
– Нє розумиш ти власну ситуацию! Ту можеш розвиц єдну моцну мрежу уплївох...
– Як гевтот Туна з Ґоспиного сокаку? Тот ци кажди режим прежил, аж ми ше видзи же и при Хотентотох у Африки ма якушик вязу...
– Охаб ше ти таких, тот би и у вакууме безконєчней вселени пренашол якушик бабу цо ма 80 гольти першокласного юпитерского чарножем же би ю дотримал. Я думам на цалу єдну систему приятельох з хасну хтора би ци оможлївела напредованє, можебуц и одход з Варошу...
– Нїч ци таке нє вредзи кед ши нє годзен обачиц чловека у цалей тей маси нїчомнїни цо преходзи коло тебе. Ти, мой Горняк, будуци мой куме, шлєбодни чловек! Ти маш свою облюбену електронїку, солидни заробок и руки без оковох!
– Ти тот цо нє розуми кельо є з тим своїм розбуйдошеним, шалєним мозґом, поправдзе шлєбодни. А о моєй шлєбоди будземе бешедовац кед ю прежиєм, док будзем у пензиї, а ти ище нє...
– Пойма ти нє маш. Поме, Горняк, як зазраци зме ту на драже, шицки ше коло нас чудую о чим ше надзераме и на хторим язику...
АНДРИЙ РАЦ
КРАСАВИЦА И ЖВИР
Приходзела на кочу, скрила го у лєше, гуторела му – так лєпше, най лєс нє бреше, вон мал пещеру у шерцу лєса, и чежко було скриц од коча колєса. Бал ше же ю дахто збачи, а знал же ше то власци нє попачи, любела красавица жвир, час стал кед були сами, алє ше вше питала – цо будзе з нами. Велька любов и красавица мала, була причина чом жвир змегчала, алє власци ше бали же „однєс дябол шали” и красавицу нє дали. Вона го любела и пременєла, и любел вон ю, алє пошло шицко по злу, жвир себе нє вери, сам у своєй пещери. Заключ же му досц сраня, шеднул на коня и гинто до живота, алє до паня. Нє могла обстац дзива любов у питомим лєше, кому судьба на кочу крива, вше почнєме од себе перше. Була першомайска иґранка, вимивана з двома децами виняку з шанка, алє приповедка нє була як кажда, була ту дакус векша жажда. Любов, скриванє на джмурки, охабянє скейта при сушедовей капурки, алє, як и у каждей приповедки, исте станє, вельку любов забиваю мали гражданє. И на концу шицким добре, шицки мир, пошли до Америки красавица и жвир. И тераз най предлужим парт два, ево вам ґа на.
Орґанизаторе – Пактовци
Себастиян Надь
Себастиян Няради
„Дньовка” почала 17. новембра зоз дискусию „Округли стол без стола”, з нагоди єй двацетого родзеного дня, у Червеней сали керестурского Дома култури. О тим як „Дньовка” настала, як ше з роками меняла, розвивала, яки розлики медзи дакедишнїма и терашнїма манифестациями, алє и яка єй будучносц, приповедали даєдни з єй сновательох Павле Малацко и Борис Варґа, як и єй длугорочни орґанизаторе Сашо Палєнкаш и Марина Дудаш. Тиж так, на дискусиї участвовала и Ивана Дудаш, а модератор бул Яким Винаї Цумай, предсидатель здруженя Pact Ruthenorum и єден з орґанизаторох, а у мено Пакту и терашнєй орґанизациї „Дньовки” бешедовали и Дарко Папуґа, Томи Рац и Ясна Медєши. Тиж так, до дискусиї ше уключовала и публика. Поведзене же у атмосфери у якей ше ю дакеди отримовало учашнїки и публика були „єдно”, а бешедовало ше и о тим же млади дакеди були „гласнєйши”, же на „Дньовки” виражовали свой бунт, а терашнї орґанизаторе гварели же су нєзадовольни же нєшка велїх младих треба „цагац за рукав” же би участвовали. Медзитим, бувши орґанизаторе потолковали же то и скорей було так и же ше нє треба обтерховйовац зоз тим же яка „Дньовка” була дакеди, а яка є тераз, та, медзи иншим, на дискусиї заключене же ше „Дньовка” за тоти 20 роки барз пременєла, як ше меняли и ґенерациї младих, алє и же то, насампредз, цалком природне, бо кажда ґенерация младих треба же би на тей манифестациї охабела свой власни печац. Тиж так, визначене и тото же барз важне же би ше ю очувало.
О „ДНЬОВКИ”
„ДНЬОВКА” ВИРОСЛА И ДОЗРЕЛА
Же би чловек цошка створел, треба же би бул мотивовани. Наша инспирация за „Дньовку” була добре позната лєтня допитосц, а то була часц рока кед зме ше шицки посходзели дому зоз студийох. Наисце зме як дружтво були розшати од Нового Саду, Суботици, та аж по Україну. Лєдво зме чекали тоти лєнїви вечари препровадзиц зоз познатима и блїзкима людзми.
Буц млади дзеведзешатих нє було лєгко, понеже були воєни часи, нє отримовало ше фестивали, концерти, нє путовало ше... Дружели зме ше по обисцох, зоз кафу и палєночку. На єдним з таких вечарох було поставене питанє: „Гайде, направиме даяке друженє дзе представиме Борисову кнїжку и Профилову музику?”
Мушели зме роздумац чи вообще жадаме таку файту промоциї нашей музики, понеже зме Профил чували за себе и своїх товаришох. Заинтересовала нас тота идея. Розбили зме лєтню монотонию. Було лєгко и цикаво орґанизовац, бо зме були млади и ентузиясти, лєм зме ше досц обавали як други млади буду реаґовац на нашу музику и способ промоциї, понеже то нє бул класични руски фестивал.
Було одлично!!!
Перша „2Дньовка” отримана 1998. року. Борис и я ю обдумали и реализовали. Шлїдуюци три роки „Дньовку” сом орґанизовал сам, а товарише ускочели помогнуц кед требало. Спонзоровали зме ше сами. Познєйше нам Месна заєднїца дала одредзени средства, як и даєдни привреднїки.
Як преходзели роки, живот принєсол вше вецей обовязки, пре котри сом мал вше менєй часу орґанизовац тото друженє (теди зме ю ище нє волали манифестация). Думал сом же кед препущим дакому другому тот кормань, же „Дньовка” щезнє, алє Коле, як длугорочни учашнїк, а познєйше и Палєнкаш, були заинтересовани превжац на себе тоту обовязку и одлично ше знашли.
Од теди „Дньовка” росла, звекшовала ше и од першобутней идеї же ше ю каждого року будзе орґанизовац на другим месце, зоз другим водительом, нєшка вона муши буц у Велькей сали Дома култури, понеже виросла и дозрела, а нови млади орґанизаторе ше о нєй стараю и чуваю ю.
НЄСОВЕРШЕНСТВО, ЩИРОСЦ, НЄУЗРЕТОСЦ, ПРЕДОЗРЕТОСЦ
Препатранє и ушорйованє материялу за тот зборнїк нє могло ме прешвечиц же наисце уж тельо часу прешло. З єдного боку, рижни деталї вязани за тоти початки як кед би ше вчера случели, а вец, з другого боку, „филм” ше помали почина одкруцац и починам ше здогадовац рижних других детальох хтори вец лємцо ме нє пляшню и зобудза у стилу: „Чловече! То було пред двацец роками!”
Пририхтованє „Дньовки Декади” було скоро як борба процив витернякох. Релевантни знїмки хибя, фотоґрафиї – хибя, нє шицки авторе дошлєбодзую же би їх литература була явно обявена, лєбо нє маю тексти хтори читали на „Дньовки”, комплетна орґанизация Пакту унапрямена на „Водова фест” и Медзинародни волонтерски камп... Од теди прешла уж вецей як єдна декада. Щесце, ситуация вельо лєпша.
Пред 60 роками, млади Керестурци розпочали свойофайтови бунт. Надумали же ше буду зазберовац, шпивац и вешелїц коло того цо вони любя. Тот рух пошвидко зажил, розконарел ше, институционализовал и нєшка го познаме як фестивал култури под назву „Червена ружа”. Пред кус вецей як 20 роками, нова ґенерация младих тиж почувствовала же у Керестуре цошка хиби. Цошка цо ше з часу на час зявело, алє нїґда ше нє отримало и нє зажило. Верим же и теди, 1998. року, екипа хтора порушала нову манифестацию, нє подумала же тота манифестация аж тельо потирва. Но, правда, перши скоро шейсц-седем роки „Дньовка” так и була орґанизована. Вше у смислу же: „Цо? Будземе дацо орґанизовац того року?” И вец ше на „го-рук” лапелo „вицимац” тих за хторих ше знало, лєбо думало же творя, „вицимац” даяких спонзорох за виробок скромного промотивного материялу и даяке ошвиженє и, вшелїяк, найсц адекватни простор. Пре обставини яки нас теди окружовали, „Дводньовка” швидко постала „Єднодньовка”, а потим, як ю нєшка добре познаме – „Дньовка”.
Идея „Дньовки” од самого старту була же би публики приказала шицко гевто цо керестурска младеж твори през цали рок, а тото исте нє може презентовац на даєдней зоз постояцих манифестацийох и фестивалох. Почало зоз авторску шпиванку, же би ше преширело на литературу, потим малярство, та скулпторство, сценоґрафию, же би ше пришло по фотоґрафиї, кратки филми и танци. Ту були дошлєбодзени лаца, нєсовершенство, щиросц, нєузретосц, предозретосц. Зоз зявйованьом нових авторох, и сама „Дньовка” ше меняла. Публика ше почала меняц. Щесце, та „Дньовка” од самого початку знала же вона тота хтора муши провадзиц творительох як дихаю, а нє же би ше творительом наруцовало койяки огранїченя и подобне. Дзекуюци тому, почала ше формовац и публика „Дньовки”. Глас ше розширел и людзе уж могли нагадовац цо нарок можу обчековац. Роки преходзели, та ше так и авторе почали зменьовац. Єдни нашлїдзовали других, а даєдни, єдноставно, були свойо. Публика почитовала и єдних и других.
„Дньовка” постала безпечне место за младих авторох. То почувствовали и други. Насампредз часопис за младих МАК. Зоз часописом зробени числени успишни сотруднїцтва. Надополньовали зме єдни других. Помали ше ґу тому прикапчало и Литературне слово, радио, та и телевизия. Отворели ше очи до швета, та тераз и други могли конєчно (голєм часточнє) видзиц же цо то „Дньовка”. Та так, помали, пришло и до тей трансформациї же „Дньовка” вецей нє була лєм керестурска манифестация, алє манифестация цалей нашей националней заєднїци. На таки способ, будзела ше инспирация медзи векшим числом младежи, цо допринєсло новим и численшим твором.
Понеже теди „Дньовка” була у ери у хторей нє постояли Вайбер, Твитер, Инстаґрам, алє лєм Фейсбук, а Ют’юб ище вше нє бул заґадзени зоз змистами яки нєшка там можеме найсц, поняце „Дньовки” при младих творительох було барз значне. З оглядом на тото же ту тераз була и потримовка скоро комплетних наших медийох, млади авторе ше почали афирмовац. Дзекуюци доброму гласу на хтори ше врацела после даскелїх рокох кризи, та скоро и утаргованя, пришло до єдного интересантного сотруднїцтва хторе и нєшка тирва. „Дньовка” вошла до рамикох манифестациї „Костельникова єшень”. Кельо то з єдного боку бул шок и за єден и за други бок, тельо указало узретосц и єдних и других, окреме же „Дньовку” провадзел епитет андерґраунду, а „Костельникову єшень” же є мейнстрим. Тото сотруднїцтво указало же мож вєдно, а же би змисти анї єдней анї другей манифестациї нє були ощербени.
Нажаль, часи ше почали швидко меняц. Дзекуюци интернету и отвореним гранїцом, младеж свой фокус почина класц дзешка индзей. Вельо вецей и богатшого змисту приходзи звонка нашей заєднїци, и зоз таку швидкосцу же наша заєднїца, та аж и „Дньовка” нє старча попровадзиц. Нє старча попровадзиц анї млади, прето же з рока на рок єст вше менєй заинтересованих за даяке участвованє, а авторски твори скоро цалком щезли. Яка будучносц „Дньовки” у таких обставинох, увидзиме...
Но, алє, на початку спомнути знїмки, фотоґрафиї и ище даяки материяли ше лєм нараз пред даскелїма роками знова зявели. То руцело нове шветло на цали єден скарб за хтори зме думали же є страцени. Дзекуюци тому материялу, вельо того записане и врацене назад до живота. Людзе и твори хторих бизме ше анї нє здогадовали, понеже нє остало нїґдзе зазначене, би щезли. А так постали часц сучасней историї.
На концу бим жадал подзековац директорови „Руского слова” и редакторки часопису МАК же мали порозуменя за єден таки историйни документ. А окремне дзекуєм идзе ище раз редакторки, понеже час, сила и сцерпезлївосц хтори уложени до збераня и обробку материялу барз значни за младих Руснацох и їх будуцу историю.
У нєвладовим здруженю Pact Ruthenorum дзешка 2008. року настала змена ґенерациї. Шицок акцент того року пошол на „Водова фест” и Медзинародни волонтерски камп, хтори, мушим припознац, були орґанизовани на найвисшим уровню. Медзитим, кед сцигла позна єшень, уж якошик нє було моци, часу, а анї финансийни средства за орґанизованє „Дньовки”. З тей нагоди бим визначела Сашу Палєнкаша, бо праве вон бул тота витирвала нїтка котра нє допущела же би ше пре таки причини претаргло орґанизованє „Дньовки”. А то ше того року лєгко могло случиц. Зоз заєднїцкима моцами зме вицагли тот рок. Учашнїки були стаємни (гоч их требало модлїц же би наступали), точки релативно худобни, алє шицко тото надополньовал афтерпарти у дакедишнєй „Хижи”, дзе ше позберали велї млади любителє аванґардней култури (або лєм добрей журки).
Шлїдуюци пейц-шейсц роки роснул квалитет комплетней „Дньовки”. Конкуровало ше за одредзени финансийни средства, до орґанизованя ше помали почали уключовац нови особи (нє треба вихабиц Сенку Надь и Светлану Няради котри роками були у орґанизациї), з часом „Дньовка” вошла до рамикох „Костельниковей єшенї” (препознали єй квалитет и чолни людзе нашей рускей култури), учашнїкох було вше вецей, зоз рижних руских местох, и зоз рижнороднима наступами... же єдного року сама програма „Дньовки” пришла по тото же ше точки часово мушело огранїчовац, бо тирвала предлуго, а велька сала Дома култури була мала за шицких патрачох. Нажаль, даєдни точки ше мушело аж и цензуровац, алє вшелїяк патраци так же би „Дньовка” нє страцела свой главни смисел – шлєбоду автентичного виражованя. Тиж так, у тим периодзе одредзене же би наступали лєм тоти до 33. рокох. През тоти роки прешло красне число учашнїкох, рижни вистави и конкурси фотоґрафийох, а важне припомнуц же ше скоро каждого року „Дньовку” орґанизовало и по два днї.
До змени ґенерациї учашнїкох помали пришло 2013. и 2014. року. Окрем учашнїкох, пременєла ше и структура орґанизациї, алє и публика пременєла свой смак. Обачлїви тренд ґлобализациї з тей нагоди нє заобишол анї Руски Керестур. Обачело ше пременку и уплїв заходней култури аж и у даєдних руских авторских дїлох. Вшелїяк же бим то нє визначела як дацо неґативне. Кажди период ноши цошка „свойо”, єдинствене и иншаке. А стац у месце и нє провадзиц кадзи идзе швет (нє виключуюци свою културу) – нє робота. У „Дньовковим” случаю квантитет патрачох указує на квалитет програми. А патрачох боме єст.
Мам чувство (тераз уж як патрач) же остатнї два-три роки заш опадло число учашнїкох и рижнородносц точкох. Но, думам же и то преходне, як цо ше потераз и указало на вецей заводи. То би вшелїяк єдного дня нє шмела буц причина утаргованя „Дньовки”. Младих маме, маю цо указац, лєм би их дакус поцагац за рукави, бо, гат, ми заш лєм Руснаци, та ше ганьбиме, а окреме пред своїма.
РЕЦЕНЗИЇ
Институция „(Дво)дньовки” настала у периодзе штредком кризних дзеведзешатих, як природни, спонтани, одвит на завальованє институцийох у нас и коло нас. Так, наприклад, криза у керестурским Младежским доме (обкеруєм деталї з тей нагоди, єст компетентнєйших шведкох – Рондо, Винко, Коле...) приведла до утаргованя музичней манифестациї „Керестурияда”, покля ше литературни ивент „Стих за стихом” (з рамикох „Червеней ружи”) покус нєзґрабно премесцело (календарски тиж) до „Костельниковей єшенї”. Спрам дефинициї Миколи Шанти, же кед дацо постанє „прежита форма”, вец треба здумац нову, „Дньовка” вец так настала як пошлїдкови рефлекс потреби виражованя творчосци млад(ш)их Руснацох, звонка формалних, институционализованих формох, уключуюци до свойого змисту подобово и даєдни ище други, потеди звичайно провадзаци збуваня, „главнєйшим” подїйом, як Драмски мемориял напр.
Словаци свойочасово (нє знам чи ище вше) у Лалитю отримовали раз до рока такв. Преглядку драмскей творчосци, цо ми вец зґодни термин за подїї як цо „Дньовка”. Понеже моя компетенция у тим шицким насампредз, по фаху, обласц литератури, зужим фокус анализи на тот аспект, без знєважованя других. Гоч ше трафяли нєридко (творчи) мена (Сашо Палєнкаш, Михаил Рамач напр.) котри правели бивну жанровску гранїцу. Литературно думам же добре медзи першима бул Борис Варґа як орґанизатор и учашнїк, познєйше редактор МАК-у и терашнї директор „Руского слова”, цо могло буц лєм од помоци же би ше „Дньовка” попровадзела як спада и учитала до културней аґенди у нас. Литературне слово напр. думам же уж (нє вше) мало редактора, як учашнїка, односно особу зоз слухом за важносц презентованя „пресади” з „Дньовки”. Саша Сабадош, терашнї редактор Литературного слова, верим же ма добри потенциял за взаємни бенефициї, алє питанє же чи подїя прежиє чечуцу кризу (нє)отримованя културних збуваньох (пре актуални корона вирус). Сцем, з тей нагоди, обкеровац лєзнуце до анализи квалитативного аспекту, а похвалїц демократичносц „Дньовки”; понеже, попри „Велького брата” „Руского слова”, лєм дзепоєдним нашим младим меном ше удало индзей друковац твори (Варґа – Друкарня Руски Керестур, Ваня Дудаш, можебуц и Ася Папуґа – Руска матка Руски Керестур и „Задужбина Бори Латиновича” Кула, Иван Медєши – Валал на Горнїци...).
Пречитац твор на „Дньовки”, чи наступиц уж даяк ше могло вельо скорей як напр. на строго формалней „Костельниковей єшенї”, за котру кулоарно, медзи младшима нєридко мож було чуц становиско же ю старши писателє киднаповали и присподобели ґу своїм потребом. Аж ше и старосну гранїцу поцаговало на хасен даєдним автором (Мирко Горняк Коле) чия творчосц ше раховала ґу виразу младших.
Остатнї „Стих за стихом” орґанизовал и водзел автор того тексту 1994. року. Уж теди подїї були ваготни и дозрети за пременки, нє будзем уходзиц до детальох, з тей нагоди. Синиша Сопка бул актуални, поведзме. Дзешка ми ше видзи же и тераз подобна ситуация. Залоньским у бекстейджу „Дньовки” слухам поносованє єдней студентки психолоґиї же є з рока на рок споза бини, место же би виступела. Ту уж постало явне назвиско „Тестостерон” журка, понеже було очиглядне одсуство дзивкох на сцени. Верим же ше терашня ситуация уж даяк премосци. У медзичаше поздравям проєкт „Двох декадох” як драгоцини прегляд и свидоцтво за будучносц.
Виданє як тото вимага од особи хтора го професийно чита же би вецей часу препровадзела роздумуюци о истей, як пишуци. Слово нє лєм о литературних творох хтори представени през два децениї на Мултимедиялней манифестациї „Дньовка”, алє насампредз о значеню того швета култури за еволуцию руского културного живота остатнїх рокох. На бази писаного материялу представеного у фотомоноґрафиї у хторей позберани твори з литератури и визуалней уметносци презентовани на двацец „Дньовкох” можеме видзиц народзованє нового руху у рускей култури.
Авторе хтори на „Дньовки” наступали за тоти двацец роки припадаю вецей ґенерацийом и учашнїки з перших би комотно могли буц родичи даєдним з учашнїкох остатнїх. Медзитим, нїтка хтора их повязує то жаданє же би своїм парняком и краяном вообще представели свой автентични „продукт”, цошка цо источашнє и „руске” и блїзке їх афинитетом хтори баржей вязани за їх роки и интересованя як за традицийни дискурс рускей народней култури, жридловей чи „новокомпонованей”. Комбинованє тих двох аспектох їх особносцох тиж знало привесц до цикавих резултатох. Нє иснує лєпши простор знука рускей културней сцени на хторим би єдна млада особа могла витвориц свойо креативни идеї хтори можебуц и вискакую зоз стабилних коляйох руского мейнстриму.
Велїм автором (можебуц и шицким) наступ на „Дньовки” бул перша нагода за презентованє своєй творчосци ширшому аудиториюму, а даєдним ше познєйше указала нагода же би видали кнїжку. Нажаль, литературна творчосц векшини „Дньовкових” авторох (голєм тота за хтору явносц зна) остала лєм на „Дньовки” и праве прето тота публикация значна. Тоти стихи и кратки приповедки останю у тей кнїжки за вичносц и їх нови живот през тото видаванє можебуц поруша даєдного зоз заступених, а творчо заспаних руских писательох и писателькох (а велї з нїх заслужую тоту престижну титулу) же би заш лєм дошли до тей обявеней кнїжки и збогацели нашу литературу з плодами своєй мриї у контакту з нашу заєднїцку реалносцу.
Литература як часц „Дньовковей” програми у ствари представя єй косцанїк, прето же праве литература конар уметносци хтори найпрешвечлївше ноши порученя – дружтвени, политични, емотивни, лєбо гоч яки други. Дияпазон сензибилитетох „Дньовковей” литератури нєвироятно широки: вона нам дала любовну лирику, интроспективни, часто досц цми стихи, дружтвенополитично анґажовану поезию, сатирични прозни тексти, експерименталну поезию и прозу, а вироятно и велї литературни форми хторих ше у тим моменту нє можем здогаднуц. „Дньовка” шицким нам хтори у тих єшеньских вечарох ступали на дески керестурского Дому култури отворела нови горизонти и тот текст особнє видзим як єдну урядову форму свойого особного преходу з улоги учашнїка до улоги патрача, читача, а можебуц єдного дня и хронїчара манифестациї хтора у подполносци заслужела ровноправносц зоз найзначнєйшима на руским културним нєбе.
CIP - Каталогизација у публикацији Библиотеке Матице српске, Нови Сад
821.161.2(497.11)-14(082.2)”1998/2017”
“ДНЬОВКA” - два декади 1998-2017 : зборнїк литературних и визуалних творох / [редакторки Мая Зазуляк Гарди, Рената Джуджар]. - Нови Сад : Руске слово, 2020 (Петроварадин : Maxima graf). - 135 стр. : илустр. ; 28 cm. - (Едиция MAKoff ; кн. 21)
Тираж 300. - “Публикация 21. кнїжка у едициї МАКoff, котра виходзи од 2006. року и состойна є часц часопису МАК” --> полеђина насл. листа.
ISBN 978-86-7105-340-2
COBISS.SR-ID 25746441
