9. FAZİLETLİ DAVRANIŞLAR
447
— Ne olur beni bırak, çünkü ben gerçekten muhtaç biriyim ve bakmam gereken çoluk çocuğum var. Beni bırakırsan söz veriyorum, bir daha gelmem, dedi. Ben de yine acıdım ve kendisini serbest bıraktım. Sabah olunca Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem bana: — Ya Ebu Hureyre, dün gece yakaladığın kişi ne yaptı? diye sordu. Ben de: — Ya Rasulallah! Bana ihtiyaç içinde bulunduğunu ve çoluk çocuğu olduğunu söyledi, ben de yine acıdım ve salıverdim, dedim. Peygamberimiz: — Sana yalan söylemiş, tekrar gelecektir, buyurdu. Ben de üçüncü defa gelmesini bekledim. Gerçekten geldi ve yine yiyecek şeylerden avuçlamaya başladı. Onu tekrar yakaladım ve: — Seni bu sefer mutlaka Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’in huzuruna çıkaracağım. Artık bu üçüncü ve son gelişindir. Her defasında bir daha gelmeyeceğine söz veriyor, ama tekrar geliyorsun, dedim. Bu defa bana: — Ne olur beni bırak. Eğer gitmeme izin verirsen, Allah’ın seni faydalandıracağı bazı sözler sana öğretirim, dedi. Ben: — Neymiş bakalım o sözler? diye sorunca: — Yatağına girdiğinde Âyete’l–Kürsî’yi oku. O zaman yanında, Allah tarafından görevlendirilen ve sürekli olarak seni koruyan bir melek bulunur. Ayrıca, sabaha kadar şeytan sana yaklaşamaz, dedi. Bunun üzerine, onu serbest bıraktım. Sabah olunca Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem bana: — Dün gece yakaladığın kişi ne yaptı? diye sordu. Ben de: — Ya Rasulallah! Allah’ın beni faydalandıracağı birtakım sözleri bana öğreteceğini söyledi, ben de onu salıverdim, dedim. Peygamber Efendimiz: — Neymiş o sözler? diye sordu, ben de o adamın bana söylediklerini aynen anlattım. Bunun üzerine Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem: — Bak hele! O çok yalancı olduğu hâlde, bu sefer sana doğruyu söylemiş. Üç gecedir kiminle konuştuğunu biliyor musun, Ebu Hureyre? dedi. Ben: — Hayır, bilmiyorum, dedim. Peygamber: — O, cinler taifesinden bir şeytandır, buyurdu. 1023. Ebu’d–Derdâ radıyallahu anh’dan rivayet edildiğine göre, Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: