πήγαιναν μέρα-νύχτα στο Κορωπί, που έκαναν «αόρατα» τη δουλειά τους, δουλεύοντας για τον Όμιλο Λυμπέρη. Είναι οι άνθρωποι που πηγαίνουν τα παιδιά τους στις 8:00 το πρωί στο σχολείο και θα γυρίσουν τη νύχτα για να τα διαβάσουν, έχοντας διασχίσει όλη την Αθήνα για ένα ρεπορτάζ, μια φωτογράφιση και μια διαφήμιση. Είναι οι άνθρωποι που κάποια στιγμή συνεργάστηκαν με το «Status» ή τη «Vogue» κι έχουν κόψει δελτίο παροχής υπηρεσιών πληρώνοντας ΦΠΑ και φόρο και ακόμη αναμένουν. Εκείνοι που είναι στο «Αθηνόραμα», στο Best, στις Τεχνικές Εκδόσεις και περιμένουν πως αύριο, στις συνθήκες καταστροφής τη χώρας και διάλυσης των ΜΜΕ, πρέπει να έχουν μια δουλειά για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Αφού, λοιπόν, υπάρχουν απλήρωτοι στη Χ.Κ. Τεγόπουλος που δεν ακολούθησαν την «Εφημερίδα των Συντακτών» ή τις «6 Μέρες» του Α. Δελλατόλα και ακόμα περιμένουν τις αποζημιώσεις, κι άλλοι τόσοι που περιμένουν επιτέλους τον Γιώργο Κουρή να πληρώσει ή να τους στείλει στο ταμείο ανεργίας, δεν δικαιολογείται κάνεις να πει πως οι εργαζόμενοι του Ομίλου Λυμπέρη θα βρεθούν στο κενό. Αυτήν τη φορά, ο επιχειρηματίας πρέπει να αναλάβει την ευθύνη. Να δώσει αποζημιώσεις, να αποπληρώσει τους πιστωτές.
Talk of the Town
350.000 ευρώ πλήρωσαν οι εταιρείες που κατασκεύαζαν ενεργειακά βραχιόλια γιατί, όπως και με το νερό του Καματερού, οι κάτοχοί τους δεν είδαν αλλαγή όσον αφορά την προσωπική τους ευεξία.
Τι θα γίνει με τους «αόρατους» εργαζόμενους του Λυμπέρη;
— νικοσ αποστολου
Το τέλος του lifestyle εντύπου έχει μεγαλύτερη σημασία για ορισμένους από την καταστροφή των εργαζομένων σε αυτά.
2
χρόνια θα αυξηθεί ο μέσος όρος ζωής των Ευρωπαίων μέχρι το 2020 (www.eurohex. eu/). Αν περάσουν τα μέτρα, κανείς δεν ξέρει....
10 lifo – 8.11.12
Για την εικόνα της χλιδής του Αντώνη Λυμπέρη διαβάσαμε πολλά τις τελευταίες μέρες. Από τα ίδια έντυπα τα προηγούμενα χρόνια επευφημούσαν γι’ αυτή την ίδια πολυτέλεια, «υποκλίνονταν» στον εκδότη και πουλούσαν το lifestyle ως τρόπο ζωής. Ελάχιστοι στα χρόνια της ευμάρειας, κατά τη διάρκεια του πάρτι, έθεταν ερωτήματα για το αν τα οικονομικά της εταιρείας δικαιολογούσαν την πολυτελή γιορτή.Η πτώση του Αντώνη Λυμπέρη ακολουθεί εκείνη του Πέτρου Κωστόπουλου και του Κώστα Γιαννίκου. Το όνειρο της εκδοτικής κυριαρχίας που πέρασε μέσα από το Χρηματιστήριο, με τα λεφτά των «επενδυτών» στην περίπτωση της ΙΜΑΚΟ, των εκδόσεων Λυμπέρη και του Alter ακολουθεί την πορεία της χώρας. Το θέμα είναι τι γίνεται με την ευθύνη των
επιχειρηματιών, τα περιουσιακά στοιχεία της συγκεκριμένης εταιρείας και τις τύχες των εργαζομένων. Είναι διαφορετική η μοίρα της οικογένειας του Αντώνη Λυμπέρη, με τις υπεραξίες που άντλησε τα προηγούμενα χρόνια. Μόνο η μεταβίβαση του ραδιοφωνικού σταθμού Best από τον Α. Λυμπέρη στις εκδόσεις Λυμπέρη είχε αποφέρει 5,1 εκατ. ευρώ. Διαφορετική είναι και εκείνη της εταιρείας, ορισμένα από τα περιουσιακά στοιχεία της οποίας, όπως τα περιοδικά «7 Μέρες TV», «Τηλεκοντρόλ», ΕΓΩ, μεταβιβάζονται στην Alpha Editions (Δ. Κοντομηνάς 95%, Θ. Φιλιππόπουλος 5%), ενώ οι υπόλοιποι τίτλοι, ελληνικοί και διεθνείς, αναμένουν τους ενδιαφερόμενους. Υπάρχει και οι μοίρα των ανθρώπων που δεν έχουν φωνή. Εκείνων των καθημερινών που
Σύνδρομο γκέι-ντάουν Για τους ανθρώπους που θεωρούν το μίσος τους αγάπη.
165.000 εισιτήρια έκανε πανελλαδικά το άνοιγμα του Τζέιμς Μποντ στις αίθουσες.
Το σκοταδιστικό μπλογκ καταδικάζει το υπερβλάσφημο θεατρικό Corpus Christi και καλεί τους πιστούς σε διαμαρτυρία έξω από την τελευταία παράσταση του «αντιχριστιανικού» θεάτρου, ώστε να προσελκυσθεί «το έλεος του θεού που θα δώσει και την τελική λύση».